เรื่องเล่า ก่อนนอนคืนนี้..ของเหล่าคนผู้มีตาทิพย์

นางตานี ขอกลับไปอยู่กับ อ. วิรุฬ

หวัดดีเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ครับ ที่หายไป ก็ไม่ได้หายไปไหนครับ
ก็เข้ามากอ่าน แทบทุกวันแต่มันไม่ค่อยมีเวลาเขียน ผมเป็นคนที่เขียนได้ช้าครับ
ขึ้นชื่อว่าผู้หญิง ไม่ว่า เป็นคน หรือเป็นนางไม้ เป็นคนค่อนข้างขี้ใจน้อย
การที่ อ. วิรุฬ ให้นางตานีมาอยู่กับผม นับว่าเป็นเรื่องที่ดีมาก ๆ เพราะเํธอช่วยกันผู้หญิง
ที่จะมาพัวพันกับผม ทำให้ผมมีสมาธิในการทำงานมากจนเก็บเงินได้มากพอสมควร
ผมก็เลยจะเตรียมซื้อบ้านเป็นของตัวเองซักหลัง และจะสร้างห้องอัดเสียงในบ้านด้วย
แต่แล้ววันหนึ่ง ก็ได้รับโทรศัพท์จาก อ. วิรุฬ บอกว่า เฮ๊ย ดูแลนางตานียังไงนี่
เค้ามาฟ้องว่า ไม่ดูแลเค้าเลย เวลากิน ก็ไม่เคยเรียกเค้ากิน ไม่เคยทำบุญให้เค้า น้ำมันก็ไม่เติมให้เค้า

เค้าจะไม่อยู่กับนายแล้วน่ะ

ผมก็ตกใจครับ ก็จริงอย่างที่เค้าไปฟ้อง ผมไม่เคยดูแลเธอเลยครับ
เวลากิน ก็ไม่เคยเรียกเค้ากิน ไม่เคยทำบุญให้เค้า น้ำมันก็ไม่เติมให้เค้า ทั้ง ๆ ที่ เค้า ดูแลเราทุกอย่าง
ผมก็มาคิดดู โห เรานี่แย่มาก ๆ ก็เลยรีบขึ้นไปดู ตลับเหง้ากล้วย ปรากฏ ว่า
ไม่มีน้ำมันเหลือเลยครับ มีเพียงเหง้ากล้วยแห้ง ๆ เหลืออยู่นิดเดียวไม่เหมือนตอนที่ ได้มาใหม่ ๆ


วันนั้น ผมเสียใจมากที่เค้าจะไม่อยู่กับเราแล้ว ก็มาทบทวนตัวเองน่ะว่า
เราเป็นคนที่ไม่ค่อยเอาใจใส่คนอื่น ทำแต่งานอย่างเดียว ก็เลยตั้งใจว่าน่ะ จะเอาใจใส่คนอื่นมากขึ้น


......................................บ้านผมนี่อยู่กันหลายคนครับ ตอนนั้นมีลูกน้องที่อยู่ด้วย
คื่อ บ๋อม แอร์ อ้อม ต๊ัีะ และ อ้อ คนที่แปลกกว่าคนอื่นก็คือ เจ้า บ๋อม นั่นเอง คือเค้านับถืออิสลาม
เค้าจะเคารพแต่พระเจ้าของเค้าอย่างเดียว ไม่เชื่อหรอกครับว่า ผี หรือนางตานี มีจริง
จนกระทั่งวันนี้ล่ะครับ วันที่นางตานีเค้าจะไป .........เค้าทิ้งทวน หลอกทั้งบ้านเลยครับท่านผู้อ่าน


......................บ๋อมนอกจากทำงานที่ห้องอัดของผมแล้ว ยังต้องไปเล่นดนตรีกลางคืนอีก
รู้สึกว่าจะเล่นแถว ๆ ปิ่นเกล้า กว่าจะกลับ มาถึงบ้าน ก็ปาเข้าไปตี 3
...............คืนนั้นผมเข้านอนแล้วครับ แต่ก็ต้องตกใจตื่น เพราะเสียงเจ้าบ๋อม มาเค๊าะห้องซะเสียงดัง
หน้าตาเลิ่กลัก พรางปากก็ตะโกน พี่ ไก่ ๆ ๆ ๆ ผมโดนผีหลอก ๆ ๆ ผมก็ออกมาจากห้อง มาถามความว่า
โดนหลอกยังไง ใครหลอก มันก็เล่าให้ฟังว่า ก็กลับมากจากเล่นดนตรีตามปกติ
พอเปิดประตูหน้าบ้านเข้ามา ก็มองเห็นผู้หญิง ใส่ชุดไทย โจงกระเบนและสไบเฉียงสีเขียว
ผมยาว ผิวขาว สวยมาก ยืนอยู่ ใต้ต้นชมพู่หน้าบ้าน แล้วเดินหายไปในบ้าน บ๋อมก็เดินตามหา ทั้งบ้าน
เพราะงงว่า ดึกขนาดนี้จะมีใครที่ไหนจะมาใส่ชุดไทยเดินในบ้าน หาเท่าไรก็ไม่เจอ
เจ้าบ๋อมก็รุ้ตัวแล้วครับ ว่าโดนผีหลอก ก็หน้าตาตื่นมาปลุกผมครับ
คนทั้งบ้านก็ตื่นมา ฟังมันเล่าครับ และ ต่างพุดเป็นเสียงเดียวกันว่า .


..................โดนกันทั้งบ้านแล้วพี่ไก่....................หลังจากที่นางตานี เธอไปแล้ว .
..ทั้งแฟนเก่าแฟนใหม่ผมมากันเพียบ ผมก็ทะเลาะกะแฟนทุกวัน แทบจะบ้านแตกเลยครับ;20
​

 

คุณชยา มาแล้ว.............อิอิ

 

หะ ชยา มาแว้วววว........ คิกคาปู้ !!! เอาอีก อิอิ

 

เล่ามั่งๆ

ในเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา ไปที่พิษณุโลก
ตอนเช้าตรูได้ไปเดินอยู่ในวัดใหญ่แห่งหนึ่ง เหลือบเห็น ผู้พิการท่านหนึ่ง
แขนขาแม้จะลีบเล็กไปบ้าง แต่ก็ยังสมส่วน ดูแล้วน่าจะเกิดภายหลัง
แกแต่งตัวดูดีพอควร ปูผ้าพลาสติดนั่งอยูหน้าทางเข้าวิหาร ร้องเชิญชวนให้ผู้เข้าไปกราบพระ มีพวงมาลัย ดอกไม้ไว้ให้
จะว่าแกขายของก็ไม่ใช่ ขอทานก็ไม่เชิง แก่จะเล่าแนะนำว่าควรไหว้ตรงใหน ไหว้อย่างไร เล่าประวัติความเป็นมาของวัดบ้าง ของพระบ้าง ฯลฯ
ค่าดอกไม้ธูปเทียน ก็แล้วแต่สัทธา
มีคนเมตตาให้เงินแก วันๆมากโขอยู่

เรามองดูอยู่ ให้รู้สึก อาการที่แกเป็นอยู่เรื่องกระดูกเส้นเอ็นนี้น่ารักษาได้
เพียงนึก ท่าทางการจัดกระดูกเส้นเอ็นก็ปรากฏขึ้นให้เห็นชัด
คนไข้รายนี้ ต้องทำอย่างนี้ ขยับกระดูกท่อนนี้ บิดเอ็นอย่างนี้ ฯลฯ
อาการที่พิการอยู่จะหายทันที

จึงลองกำหนดจิตทำตามภาพที่ปรากฏ
เอ้อแฮะ...มันหายวุ้ย
โห้...มันมากราบปะหลกๆ ขอบอกขอบใจเป็นการใหญ่

อีกหลายวัน เราปรากฏตัวในที่เดิม ได้พบคนผู้นี้อีก
เรายิ้มให้
แต่คราวนี้พวกพอเห็นหน้า กลับยืนเท้าเอว ด่าเราเละเลย พ่อแม่ปู่ย่าตายายที่ท่านนอนสบายๆ ต้องเดือดร้อนไปหมด
ไอ้เราก็เป็นงง ยืนเฉยฟังอยู่ โห้...มาเป็นชุดๆ
พอจับความได้ว่า
แต่เดิม แม้กายจะพิการ เคลื่อไหวไม่ถนัด แต่เพราะอัธยาศัยดี อยู่ใกล้พระใกล้เจ้า ได้ปฏิบัติธรรมบ้าง ชวนคนเข้าวัดบ้าง
ทำให้แกพอมีรายได้เลี้ยงตัว ทำให้แกมีความคล่องตัวในความเป็นอยู่ และการบุญ

แต่เมื่อ เราเห็นแกพิการได้ช่วยแก้ความพิการนั้นให้ ด้วยรู้สึกว่าเจ้ากรรมนายเวรยอมปล่อยแกแล้ว
ที่ยอมปล่อยก็เพราะคุณความดีที่แกทำ และทนทุกข์มานานจนสะใจเกินพอแล้ว

เมื่อแกหายพิการ รายได้อันเกิดจากความเมตตาของชนทั่วไปที่แกเคยได้รับอยู่ก็หดหาย
ทุกวันนี้แกต้องเอาแรงกายเข้าแรก อาบเหงื่อต่างน้ำ ก็ยังไม่พอจะกิน
ซ้ำร่างกายก็ยังมีร่องรอยของความพิการติดค้างอยู่ ยังไม่คืนดีดังเดิม จึงทำงานไม่ได้มาก
จะขอทาน หรือทำมาหากินแบบเดิมหรือ คนก็ไม่ค่อยจะเมตตาซะแล้ว(ด้วยร่างกายเป็นคนปกติ)
ซ้ำยังโดนข้อนขอดเอาว่าไม่ยอมทำมาหากิน เอาแต่ขอ ทำความช้ำใจให้แกมาก
พอแกเห็นเรา จึงยืนด่าเราเป็นชุดใหญ่ ที่ทำความลำบากให้แก

พอเราประมวลเหตุการณ์ทั้งหมดและรับรู้ความเป็นไปแล้ว
ใจลึกๆได้แต่หัวเราะ หึๆๆๆ

แป้นๆๆๆๆๆ..... เฮ้ยยืนทำอะไรวะ หลับเรอะไง ไอ้เซ่อ โอ้ ค...
เหลียวไปดู อ้อ รถเขาจะเลี้ยวเข้าลานจอด เราไปยืยขวางเขาไว้

เออะ..เมื่อกี้ยืนหลับไปหรอไง
เรื่องทั้งหมดที่รับรู้เมื่อกี้ ฝันไปเหรอ

เอ้อ ...ยืนฝันกลางวันก็ได้วุ้ย

 

เรื่องของกรรม ที่ต้องชดใช้
เรื่องของวิบาก ที่เป็นผลพวง

เป็นเรื่องยากคาดเดาจริงๆ
เฮ้อ.....

 

รับพรจากน้ำมนต์ที่ไหลมาจากองค์พระ..ด้วยความปิติ
ก็มองมาทางซ้าย..ซึ่งเป็นอีกปีกของอาคาร
ณ มุมนั้น เขาจัดเป็นโต๊ะหมู่บูชาอีกชุด
มีรูปอดีตเจ้าอาวาส ที่ ละสังขารไปแล้ว สาม ท่าน
ใส่กรอบรูปขนาดค่อนข้างใหญ่..แข็งแรง
วางไว้ให้ลูกศิษย์ลูกหา ได้ มากราบไหว้
..........................................................
เราก็ค่อยๆๆใช้ตาใน มองกวาด จาก ซ้ายมาขวา
อ้อ!!!เจอแล้ว หลวงปู่อดีตเจ้าอาวาสองค์กลางนี่เอง
ที่ ยังคงอยู่ที่กรอบรูป...ยังไม่ยอมไปไหน..ยังเฝ้าวัดอยู่
และเป็นท่านนี่เอง..ที่ ส่งจิตไปเร่งให้ ผู้คนให้ขึ้นมาไวๆๆ
.............................................................
ถามท่านว่า..ทำไมต้องเร่ง
.." เจ้าอาวาส ข้างล่าง มันขี้คุย..กูรำคาญ..
กูอยากพบผู้มีบุญ มากๆๆ..เพราะจะเพิ่มบารมีให้แก่วัดได้ ดี
อ้อ..อย่างนี้ นี่เอง
...........................................................
จากการนั่งดูอนาคตของวัดนี้
อีกไม่นาน..จะมีผู้ที่มีอำนาจของประเทศ
มาเคลื่อนย้าย พระทองคำ องค์ไป ยังที่ อื่น
และเป็นที่ๆๆ คนอื่นจะเข้าไปไหว้บูชาได้ ยาก
ดังนั้นผู้ใดอยาก ไปไหว้บูชา..ก็ให้รีบไป
เพราะ ถ้าถูกย้ายไป แล้ว..
โอกาสที่จะไหว้ แทบจะไม่มีอีกเลย
....................................................

 

รับพรจากน้ำมนต์ที่ไหลมาจากองค์พระ..ด้วยความปิติ
ก็มองมาทางซ้าย..ซึ่งเป็นอีกปีกของอาคาร
ณ มุมนั้น เขาจัดเป็นโต๊ะหมู่บูชาอีกชุด
มีรูปอดีตเจ้าอาวาส ที่ ละสังขารไปแล้ว สาม ท่าน
ใส่กรอบรูปขนาดค่อนข้างใหญ่..แข็งแรง
วางไว้ให้ลูกศิษย์ลูกหา ได้ มากราบไหว้
..........................................................
เราก็ค่อยๆๆใช้ตาใน มองกวาด จาก ซ้ายมาขวา
อ้อ!!!เจอแล้ว หลวงปู่อดีตเจ้าอาวาสองค์กลางนี่เอง
ที่ ยังคงอยู่ที่กรอบรูป...ยังไม่ยอมไปไหน..ยังเฝ้าวัดอยู่
และเป็นท่านนี่เอง..ที่ ส่งจิตไปเร่งให้ ผู้คนให้ขึ้นมาไวๆๆ
.............................................................
ถามท่านว่า..ทำไมต้องเร่ง
.." เจ้าอาวาส ข้างล่าง มันขี้คุย..กูรำคาญ..
กูอยากพบผู้มีบุญ มากๆๆ..เพราะจะเพิ่มบารมีให้แก่วัดได้ ดี
อ้อ..อย่างนี้ นี่เอง
...........................................................
จากการนั่งดูอนาคตของวัดนี้
อีกไม่นาน..จะมีผู้ที่มีอำนาจของประเทศ
มาเคลื่อนย้าย พระทองคำ องค์ไป ยังที่ อื่น
และเป็นที่ๆๆ คนอื่นจะเข้าไปไหว้บูชาได้ ยาก
ดังนั้นผู้ใดอยาก ไปไหว้บูชา..ก็ให้รีบไป
เพราะ ถ้าถูกย้ายไป แล้ว..
โอกาสที่จะไหว้ แทบจะไม่มีอีกเลย
....................................................

 

ตอนสายๆเข้าไปที่คีลนิค รอตรวจคนไข้อยู
มีคนไข้เก่ามาหา ท่าทางจะเอาเรื่องหมอ
และว่า ยาที่หมอจ่ายให้กิน ทำเอาคนไข้เห่อไปทั้งตัว ซ้ำผมยังร่วงเป็นกระจุกๆ

ค่อยๆสอบถามดู ปรากฏว่าพี่สาวของผู้ที่มาหาเป็นโรค ที่แผนปัจจุบันเรียกว่าสะเก็ดเงิน
เอายาชุดแรกไปกินแล้ว อาการดีขึ้น แผลและผื่นยุบแห้งหมด ยาหมดแล้วไม่ได้มาเอาไปกินต่อ
ประมาท ไปกินเหล้า เบียร ในงานเลี้ยงหนึ่ง
รุ่งขึ้นอาการประทุขึ้นอีก คราวนี้ทั้งตัว
อีกหลายวันกลับมาเอายาอีก
คราวนี้ให้ยาตัวเดิม และเพิ่มยาขจัดเชื้อภายในอีกขนาน

กินแล้วยาขับอาการโรคให้ปะทุออกมาภายนอกมากขึ้น เห่อทั้งตัวแถมผมยังร่วงอีก
ไอ้เราก็สงสัย เกิดอะไรขึ้น ทดลองเช็คตัวยากับอาการโรค ด้วยวิทยายุทธที่มี
เออะมันก็ใช้ได้นี่หว่า

แต่เอะ..อาการโรคมันเพิ่มขึ้นนิดหนึ่ง แล้วค่อยๆลดลง
เอ..ตอนอาการโรคเพิ่มขึ้นนี่ นานแค่ใหนหว่า
ปรากฏว่าตรวเช็ค ระยะเวลาไม่ได้แน่นอนว่านานแค่ใหน ทำไมเป็นเช่นนั้น
เรื่องนี้คงไม่ใช่การป่วยธรรมดาแล้ว
ลองเอาบุญใส่เข้าไปพร้อมยา อ้อดีขึ้นทันทีวุ้ย

งานนี้เลยให้เขาไปทำบุญร่วมด้วย แล้วกินยาชุดเดิมไปเรื่อยๆ

ใจลึกๆให้สงสัย การสร้างบุญมี ๓ รูปแบบ ทาน ศีล ภวนา
งานนี้ต้องทำบุญแบบใหนหว่า

 

วันนี้ น่าดีใจ ครับ
จอมยุทธ หนุ่ม กลับมาแล้ว ...... คุณชยา

ท่านเจ้าสำนัก ก็ นำเรื่องพระดีๆ มาเล่าให้ฟังต่อ

อวุโส ผู้คุ้มกฏ แห่ง เส้าหลิน ... อ.สุวิ นำวิชา โยกย้ายเส้นเอ็น มา เล่าสู่ กันฟัง ให้น้องๆ ได้พิจราณา

แถมมี ธรรมะ สอดใส้ มาให้ นั่งคิด ต่อ อีกเสียด้วย

สาธุ....

อาหารเช้า วันนี้ :z4
หลากหลาย รสชาด ....55

 

ในอดีตที่ผ่านมา (แม้ในปัจจุบันก็เป็นเช่นนี้) ชาวบ้านทั่วไปไล่จับหนูนา มาทำเป็นอาหาร
บ้างก็ไล่ล่า ด้วยความโกรธแค้นที่มันมากัดทำลายต้นข้าวในนา
การกำจัดก็มีหลายรูปแบบ แล้วแต่จะนึกได้
บ้างกดน้ำ
บ้างทุบหัวทีเดียว
บ้างขังตากแดด บ้างฯลฯ
แต่วิธีการที่เห็นชัด
จับหนูเป็นๆ ทิ้งเข้ากองฟางที่ลุกโชน บางตัวที่โดดหนีออกมา ก็ถูกโยนกลับเข้าไปอีก
บางตัวคลานออกมาเนื้อตัวสั่นดิกๆ ถูกเขี่นเล่นอยู่พักหนึ่งแล้วก็ถูกจับขึ้นมาถอนขน จนเกลี้ยง ชุบเหล้าโรง แล้วเอาเข้าย่างไฟอีกครั้ง เป็นอาหารแกล้มเหล้า

ผิวที่ถูกถลกขนออกแดงเรื่อ มีร่องรอยถูกไฟใหม้กระดำกระด่างเป็นจ้ำๆ
ดุจดังผิวผู้เป็นโรคสะเก็ดเงิน และสะเก็ดหลุดร่อนไปแล้ว
ผมที่เคยดกดำก็หลุดล่วงดังหนูถูกถอนขนเป็นกระจุกๆ

เฮ้อ...งานนี้มันจะยอมความกันง่ายๆเรอะ ทรมารเขาด้วยความสนุกและสะใจจนปานนี้
ตอนนี้ พวกเขาก็สนุกและสะใจกับผลงานอยู่

เอ..ตอนนุษย์ สนุกและสะใจกับผลงานที่ทำ เขาทำกันอย่างไรหว่า จึงจะสำนึกได้ในสิ่งที่ควรทำ กับไม่ควรทำ
เอ...จะทำอย่างไรหว่าเขาถึงจะหยุด และปล่อยวางสิ่งที่ทำอยู่..
......

หมอๆๆๆ ตื่นเถอะ คนไข้มารอกันเพียบเลย

อ้าว ฝันไปอีกแล้วเรอะนี่
ว้า...หมู่นี้เผลองีบบ่อยวุ้ย

 

โห เรื่องเล่าเช้านี้ได้อ่านหลายรสจริงๆ
เขาวงพระจันทร์แค่มองก็เดี้ยงแล้ว สู้ไหวมั้ยเนียะ ต้องศึกษาวิชาตัวเบากับใครล่ะเจ้าคะ?
ขอขอบคุณ เทคนิคติดถุงมือไปด้วยค่ะ ช่วยได้ไม่ใช่น้อย

แม่นางตานีเลยงอนไปเสียแล้ว เขาเป็นทิพย์เรายังต้องเชิญทานข้าวด้วยเหรอคะ
อุทิศบุญแทนได้มั้ยคะ ถ้าไม่ได้สงสัยจะต้องชวนกุมารจ้อยหม่ำด้วยเสียแล้ว
หุๆิ พี่ชยาปวดหัวกะเรื่องความรักและสาวๆต่อ ส่วนหนุ่มๆหลายคนกลับอิจฉาพี่

อาจารย์สุวิคะ อ.เห็นแล้วว่า ถึงจะช่วยได้ แต่ผลออกมาเขาจะหากินลำบากกว่าเดิม
เลยไม่ได้ช่วยเขาดัดขา คือจะช่วยใคร เรามองให้ไกลกว่าที่เห็น ใช่มั้ยคะ เรื่องวิบากกรรม
ตอนที่เราเป็น เราคิดว่าเราหนักแล้ว แต่ถ้าย้อนไปถึงกรรมที่ทำ สิ่งที่เราได้รับ
ยังน้อยกว่าเราไปทำกับเขาไว้ก่อน อย่างเป็นแค่สะเก็ดเงิน แต่เคยทรมานเจ้าหนู
แบบแสนสาหัสแบบนั้น ถ้าเจ้าตัวเขารู้เขาอาจจะสำนึกผิด หาอะไรที่เป็นการ
ชดเชยให้นายเวร เผื่อนายเวรเขาจะยอมอ่อนให้บ้าง เคยอ่านหนังสือ "ความจริง
ของปัจจุบัน รอบอกชาติหน้าไม่ได้" นามปากกาเขมกร อ่านแล้วร้องไหู้กับเรื่อง
เวรกรรม ซึ้ง สงสาร ประมาณนั้นค่ะ

วันหยุดที่ผ่านมา เพื่อนตามไปถึงอุดร ตามหาที่ดินในฝัน บอกว่า ด้านหลังจะเป็นภูเขา
มีพระพุทธเจ้า มีพระโมคคัลลา พระสารีบุตร ง่ะ จะไปหาที่ไหนล่ะนี่ ติดต่อเพื่อนตำรวจ
ที่เคยคุยกันเรื่องที่ดินก็ไม่ได้ สุดท้ายได้เจอคนที่เขารู้พอดิบพอดี เหมือนกับ ที่เขาว่า
ไม่ได้เกี่ยวข้อง ไม่ได้พบพาน

สำหรับชื่อ มณีจันท์ ที่อาจารย์สามตาบอกว่าเป็นชื่อเพื่อนในอดีตนั้น มีจริงที่ภูฮง ภูหอ
(ฝั่งลาว) และที่ดินที่อ.ว่าดี ก็ไปเจอก็อยู่ปากคาด หนองคาย แทนที่จะเป็นรัตนวาปี
อย่างที่เพื่อนอยากได้ อะไรดูเหมือนจะบังเอิญ บังเอิญน้องเขามาส่งแฟน มาเยี่ยมตัวกลมๆ
แล้วน้องก็พาไปพบคุณยายที่เขานับถือ คุณยายตบเข่าแป๊ะ นั่นไง ฝันไว้ทีเดียว
นอกจากจะพาไปดูที่ คุณยายก็อยากให้ไปที่วังหน้า (พระราชวังบาดาล)ติดลำโขง
ที่นี่เองเราได้พบชาวบ้านเผ่าพันธุ์นาคา แค่ลงรถก็รู้สึกอบอุ่น เจอกันครั้งแรกก็
เหมือนคนกันเอง

สรุปได้คร่าวๆว่า ลูกหลานพญานาค นั้นถึงเวลาที่ต้องกลับบ้านฝั่งโขง สร้างความเจริญ
ให้ชาวบ้าน ไม่ใช่สิ่งของ แต่เป็นธรรมปฎิบัติ เพราะมองไปก็เห็นแต่คนใจเย็น อ่อนโยน
แล้วไม่ใช่ตื่นเต้นแค่เรื่องพญานาคศรีสุทโธเท่านั้น ยังมีเรื่องชาติใหม่ของลูกพระนาง
สุพรรณกัลยา ง่ะ เพื่อนข้าน้อยนี่เกิดหลายชาติ เป็นเรื่องเป็นราว ที่แปลกก็คือ เขา
ไม่ได้มีแค่รูปปั้นพญานาคเท่านั้นแต่มีพญาครุฑ วางไว้ระดับเท่ากัน วันหลังคงจะได้คุย
รายละเอียด แต่ออกพรรษานี่ถ้าลาต่อได้ คงไปนั่งดูบั้งไฟพญานาคแบบที่มี
ลูกหลานท่านบรรยายสะแล้ว พี่เขาบอกว่าแถวนี้ไฟเยอะเลย แต่รถก็ติดมากค่ะ

อ้อ คุณยาย เล่าว่า ร่างทรงปู่ศรีสุทโธเรียก คุณยายว่า ลูกหล่า(ลูกคนเล็ก หรือแม่หนู )
ให้เอาพานไปวางไว้ที่ท่านบอก ปรากฏว่ามี ตะกรุดขึ้นมาจำนวนหนึง จะพูดวาเหล็กไหล
ก็ไม่กล้าพูด แต่อายุสี่พันหกร้อยกว่าปี แจกลูกหลานไป มีคนบูชาไป ความเป็นอยู่เลยดีขึ้น

 

สงกะสัยท่านอาจารย์คงจะเหนื่อย วันนี้เพื่อนคนที่เล่านี่ได้พาคุณแม่ไปที่บูธค่ะ
หลังจากเสร็จการอัลตร้าซาวด์มาจากรพ. คุณหมอว่าเป็นแค่หัวใจ โรคคนแก่ แต่อาการที่
เจ็บตัว เจ็บท้องมากๆ คุณหมอกลับไม่รู้สาเหตุ สุดท้ายเลยพึ่งคุณหมอสามตา ต้องขอ
ขอบพระคุณอาจารย์และพี่น้องชมรมตาทิพย์ ที่ใช้พลังช่วยสองแม่ลูก ตัวกลมก็ไม่ได้ไปด้วย
เลยไม่เห็นรายละเอียด แต่เพื่อนบอกว่าคุณแม่ เจอแมงป่องไปหลายตัว เฮ้อ กรรม ดีแต่ว่า
ทำบุญมาแยะ ไม่งั้นเดี้ยงไปมากกว่านี้(เพื่อนเขาสวดมนต์ สมาธิ แผ่เมตตาทุกคืน ถ้ามัวแต่
เถลไถลก็จะมีอะไรที่มองไม่เห็น มาทำให้สะดุ้งโหยงตอนห้าทุ่มทุกที )

 

อย่าไปอยากเปิดเลยฮะ
แฟนผมขนาดยังไม่เปิด(มั้ง) นั่งสวดมนต์อยู่ยังเห็นพวกนี้มาขอส่วนบุญกันเต็มเลย สวดทุกวัน มาทุกวัน ไม่ซ้ำหน้า ประสาทจะกินเปล่าๆฮะ แล้วพวกที่มาขอเนี่ย สภาพหน้าตาแต่ละคนดูไม่จืดทั้งนั้น(เค้าบอก) หน้าตาแย่ๆ ชวนมีอารมณ์มาก
แล้วมีไป ก็ไม่ได้ช่วยให้ชีวิตตัวเองดีขึ้นเท่าไหร่(ในทางโลกนะ แต่ถ้าทางธรรมกับโลกหน้า..คิดว่าคงดีแน่ๆล่ะ)
มีไป ใช้เพื่อตัวเองก็ไม่ค่อยจะได้ ดูอะไรให้ตัวเองก็ไม่ค่อยจะได้
ได้แต่ดูให้คนอื่น ช่วยคนอื่น แล้วก็ช่วยผี
ถ้ายังตัดอะไรหลายๆอย่างในโลกไม่ได้ ไม่มีดีกว่าฮะ(ถึงอยากมี ข้างบนก็ไม่ให้ 555)

แต่ถ้าเข้าใจและวางอะไรได้หลายๆอย่างแล้ว.. มีไป ทำเพื่อคนอื่นไป
จากชีวิตที่เคยเลวร้าย.. อาจกลายเป็นอีกด้านนึงเลยก็ได้ครับ

ตัวผมเองนั่งเฝ้าสังเกตุมาตลอด.. ถึงได้กล้าพูด..
(แต่ผมนี่สิ ไม่มีอะไรเลย 5 5 5+)
จากคนที่เคยมีแต่สารพัดโรค..สารพัดสิ่งประหลาดมาเบียดเบียน
กลายเป็นตอนนี้ไม่สบายคันคอ ก็นั่งสมาธิสักหน่อย แล้วนึกขอต่อข้างบนว่าอยากหาย ก็มีข้างบนมาเสกน้ำมนต์ให้กินเฉยเลย.. พอเช้ามา ก็ไอออกมาได้สเลดเป็นก้อน พร้อมกับหายคันคอไปเลย..
และได้สารพัดผี(ชั้นสูง) ที่คอยรักและดูแล-ให้คำปรึกษา จนหลายๆครั้งทำให้ผมอิจฉานะ.. ได้มีคน(มั้ง?)รู้จักเป็นผีดีๆ ที่เค้ารักและหวังดีกับเรา ไม่คิดร้ายกับเราเนี่ย
ผมสิ มีคนรู้จักเป็นมนุษย์ตัวเป็นๆเหมือนกัน แต่มีแต่คนที่คบไม่ได้ ไว้ใจไม่ได้ทั้งนั้น.. เฮ้อ..อยากมีเพื่อนเป็นผีบ้างจัง

สุดยอดจริงๆ.. ทำดีมีแต่ได้ดี เพียงแต่จะยืนหยัดทำดีจนผลนั้นออกไหวรึเปล่า
อยากบอกว่า..สมาธิเป็นของดีครับ..ดีจริงๆ

 

ดีครับ กระทู้นี้...ใครที่มีประสบการณ์แปลกๆๆ จากการเห็นด้วยตาใน
แล้วมาช่วยกันเล่า เรื่อง..จะได้มาเปลี่ยนสำนวนการอ่านกันบ้าง
ถ้าสามตา เขียนอยู่คนเดียว....ซ้ำๆๆซากๆๆ...สำนวนมันจะเลี่ยนเกินไป
ดู ซิ ..แพล๊บเดียว เกือบ 100 หน้า แล้ว...คนมาคลิ๊กอ่าน เกือบ เก้าหมื่นคลิ๊กแล้ว
คนอ่านที่เป็นสมาชิก ที่ขึ้นชื่อมาท้างท้าย เกือบ 500 คน...ที่ ทั่วไป อีก สัก 3 เท่า เป็นอย่างน้อย...แสดงว่า น่าจะมีคนมาตามอ่าน มากกว่า 1500 คน...ก็เป็นเรื่องที่ ดี..และมีกำลังใจที่จะเขียนต่อไป...จนกว่า จะเลิกกันไป ข้างหนึ่ง
...............................................................................................

 

คิดดี ทำีดี เทวดา สาธุการ

ท่านผู้อ่านที่เคารพครับ ต้องขออภัย
ในบางครั้ง ที่ผมต้องเล่าเรื่องสับไปสับมา เพราะเหตุว่า
ผมเจอเรื่องพวกนี้เยอะ บางเรื่องก็ลืมเล่า
ก็เล่าเรื่องใหม่ไปก่อน พอคิดขึ้นได้ ก็เลยเล่าย้อนไป
เช่นเรื่องนี้ ก็จะขอเล่่าย้อนไปสมัยที่ผมอยู่เชียงใหม่
(เรื่องนี้ก็เพิ่งนึกขึ้นมาได้ครับ ) เป็นตอนที่ผมเล่นดนตรีที่
ซีเอ็มพับ นั่นล่ะครับ


พักอยู่ที่ เอเซียคอร์ท หน้าสุสานช้างคลาน
ห้องพักผมอยู่ห้อง 305 ถ้าจำไม่ผิดน่ะครับ
เป็นห้องอยู่ชั้น 3 คืนนั้น ผมก็เล่นดนตรีตามปกติ
และตั้งใจว่า พรุ่งนี้จะไปทำบุญ และถวายเทียนพรรษา
เป็นพุทธบูชา เพราะพรุ่งนี้เช้าจะเป็นวันเข้าพรรษา
ซึ่งผมได้ถวายเทียนมาทุกพรรษาไม่เคยขาด
แต่ก็มีความหนักใจอยู่อย่างคือ ทางเหนือนี่
เค้าจะถวายกันตั้งแต่เช้ามากครับ คือตั้งแต่ 8 โมง
นี่ก็เริ่มถวายแล้วครับ


แต่งานดนตรีของผมซิครับ คืนนั้น เข้าเล่นเป็นวงที่ 2
ต้องออก ตี 4 กว่าจะถึงห้องนอนอาบน้ำอาบท่านอน
ทำอะไรต่อมิอะไร ก็ปาไป ตี 5 ยังความหนักใจแก่ผมว่า
พรุ่งนี้จะตื่นไปทำบุญไหวหรือเปล่า ต่อให้ไปไหว
แต่ถ้าไม่มีใครปลุก ก็อาจไปสายได้ หลังจากอาบน้ำ
ผมก็กราบพระแล้วนอนเลย ไม่ได้นั้งสมาธิ
เพราะกลัวว่าจะนอนน้อย ก็เลยรีบนอน....
...กะว่าจะตื่น 7 โมงตรง ถึงจะไปวัดทัน 8 โมง
(วัดกู่คำ อยู่ที่อาเขตครับ อยู่ไกลจากแถวช้างคลานพอสมควร)




....................พอล้มตัวนอนก็หลับปั๊บ ผมเป็นคนนอนหลับง่ายครับ ..
........หลับไปนานเท่าใดก็ไม่ทราบ ก็ต้องตกใจตื่น เ
พราะได้ยินเสียงดัง ป๊าป ที่ข้างหู เหมือนคนเอามือมาตบหมอนดัง ๆ ข้างหู ......



..ผมก็ตื่นขึ้นมา ....................ผมก็มองเห็น เด็ก อายุประมาณซัก 8 ขวบ
ใส่โจงกระเบนสีเหลื่อง
ไว้ผมจุก มีปิ่นปักผม ไม่ใส่เสื้อ แต่มีสังวาลย์ สะพาย
พาดกันเป็นตัวเอ๊กซ์ ยืนยิ้มอยู่ข้างเตียง เจ้าหนูนี่ไม่พูดอะไร
ยิ้มอย่างเดียว แล้วก็วิ่งทะลุประตูหายไป แต่ก่อนจะถึงประตู
ยังหันมาส่งยิ้มให้ 1ที ก่อนวิ่งทะลุประตู
............ผมก็เลยถือโอกาศตื่นเลย ก็เลยยกนาฬิกาข้อมือดู.......
..เป็นความจริงครับท่านผู้อ่าน เป็นเวลา 7 โมงตรงพอดิบพอดี ตามที่ตั้งใจจะตื่นครับ ....
..............สรุปว่าวันนั้นผมก็ไปทันทำบุญพอดีครับ................




แค่ 11 โมง ก็เสร็จพิธีถวายเทียน .....ก็กลับมานอนต่อครับ เพราะนอนไปแค่ 2 ชั่วโมงเท่านั้น
............ผมตื่นอีกที ก็ บ่าย 3 โมงแล้วครับ
ก็เลยซักเสื้อผ้า 2-3 ชุด ซักเสร็จ ก็เอาลงไปตากที่ชั้นล่าง
ด้านหลัง ซึ่งเค้ามีราวให้ตากผ้าอยู่แล้ว
ในขณะที่ผมตากผ้าอยู่นั้น ตาก็เหลือบไปให้ศาลพระภูมิ
ที่อยู่ใกล้ แต่ตรงด้านหน้าศาลนี่ซิครับ ............
......ผมเห็นหุ่นกุมาร เด็กผมจุก แต่งตัวเหมือนกันกับที่มาปลุกผมเมื่อตอนเช้าเป๊ะะลยครับ
ผมก็ถึงบางอ้อครับ ว่า
ท่านพระภูมิเจ้าที่ ท่านเห็นว่าเราจะไปทำบุญจึงให้เจ้าหนูกุมารผมจุกมาปลุกครับ
นี่ละครับท่านผุ้อ่าน คิดอะไร คนไม่รู้ แต่เทวดารู้น่ะครับ
ทำดี ท่านก็คอยช่วยอยู่ห่าง ๆ อยู่แล้วครับ
​

 

เรื่องเล่าก่อนนอน คืนนี้ ตอน ทัวร์ วัด (ต่อ)
......................................................
การทัวร์วัด..มีอีกสองแห่ง ที่ มีอยู่ในใจที่จะต้องไป
คือ ..วัดโกรก กราก ที่ มหาชัย..
และ ศาลใหญ่ เสด็จเตี่ย ที่ ดอนหอยหลอด
....................................................
5 พค 52..จึงทัวร์ ต่อ ที่ สองจุดที่ บอกไว้
ออกไปตามถนน พระราม 2..ที่ เพิ่งสร้างเสร็จ
เป็นถนนกว้าง..วิ่งรถได้เร็ว ขึ้น..ไม่ถึง ครึ่งชั่วโมง
เราก็มาถึง มหาชัย..ไปกันสามคน คุณ จักรพล (คนขับรถติมศักดิ์)
คุณ จิระศักดิ์ (ไกด์กิติมศักดิ์)และ...สามตา (ผู้โดยสารกิติมศักดิ์)
.....................................................................
คนขับ ตีนไว..ซิ่งเล็กน้อย...ไกด์ ตาไว..จำทางแม่น
เลี้ยวซ้าย..เลี้ยวขวา..กี่ที ก็ไม่รู้ (เพราะสามตา ไม่เคยมา)
เหวี่ยงซ้าย ..เหวี่ยงขวา ซัก 4-5 ตลบ ก็มาจอดนิ่งๆๆ..ที่ ลานกว้างๆๆ
มองดู..เออ..น่า จะเป็นวัดใหญ่โตนะ..เห็นหลังคาโครงสร้าง เต็มพรืด
พอรถจอด..เราก็เดินลิ่วๆๆ..ตรงไป ยัง ตึกใหญ่ๆๆ ที่ คิดว่า จะเป็นอุโบสถ
..........................................................................
มีเสียง บอก..."ไม่ใช่ทางนั้น..อาจารย์" ..เราก็หยุด..อ้าวเหรอ!!!
ก็พาข้ามไป ยัง ฝั่งตรงข้าม ที่อยู่ริมแม่น้ำ
เห็นเป็น ศาลา เล็กๆๆ ขนาด กว้าง ยาว 10 เมตร คูณ 25 เมตร
เป็นศาลา ชั้นเดียว..โปร่ง..มีโต๊ะหมู่ บูชา อยู่ด้านติด ถนน
มีโต๊ะ ของ ที่ ให้คน บูชา ทำบุญ ดอกไม้..ธูปเทียน
มีฆราวาส เฝ้า อยู่ ดูแล..เป็น ลุงแก่ๆๆ..ท่าท่างเงียบๆๆ
.................................................................

 

นี่คือศาลา.ของวัด ที่ มีชื่อเสียง โด่งดัง .."วัดโกรกกราก"
ปกติ เรา ขับรถผ่านไปมา หลายสิบเที่ยว..แต่ไม่เคยได้แวะ..
เพราะ เห็นว่า อยู่ใกล้เกินไป..จะมาไหร่ก็ได้
เหมือนกับ คนใน กทม..
มีสักกี่คน ที่เคยปีนภูเขาทอง ที่อยู่กลางเมือง กรุงเทพฯ
.....................................................................
มายืนเบื้องหน้า..หมู่ พระบูชา
ด้านในสุด มีพระประธานเป็น รูปหล่อ..หน้าเข้ม
ที่แปลกว่า ที่ อื่น..ตือ ท่านใส่ แว่นตาดำ
ก็ลองสำรวจด้วยจิต เคร่าๆๆ..อ้อเป็นวัดที่ มีพลังรวม
เป็นพุทธ บารมี ค่อน ข้างสอาด และสงบ
..........................................................
วัดใดที่ เน้นไป ทาง สร้าง วัตถุมงคล แบบ ออกฤทธิ์
สร้างวัตถุมงคล ที่ เป็น อภิญญา...คงกระพันชาตรี
คุณไสย/แคล้วคลาด...พลังรวมวัดนั้น จะร้อน และ อึดอัด
คือเน้นไป ทางฤทธฑิ์..ซึ่งไม่ใช่ทางวิปัสสนา เพื่อการหลุดพ้น
............................................................
หลวงปู่ ที่ ใส่แว่นดำ ส่ง พลัง ออกมา ในแนวพุทธ และเมตตา
เมื่อพร้อมหน้า..เราสามคน ก็ นั่ง..คุกเข่า ลง ที เบื้องหน้า
หลับตาทำสมาธิ..สวดมนต์ในใจ..ด้วยจิตอันสงบ
...................................................................
ในจิต และตาที่สาม..ที่เปิดอยู่..เห็น ชัดๆๆว่า หลวงปู่
ลอยออกมาจาก รูปหล่อ ที่ ใส่แว่นตาดำ
เดินลอยออกมา ทางขวามือ..ผ่านหน้า เรา สามคนไป ทางซ้ายสุด
เรากำลัง นั่งเรียงกันอยู่
..........................................................
สามตา อยู่ ซ้ายสุด / คุณ จิระศักดิ์ อยู่กลาง/คุณ จักรพล อยู่ขวาสุด
มองเห็น ชัดๆๆ ว่า ในมือ..ของหลวงปู่ ถือ กระทะ แบน
ที่ มีด้าม ยาวสีดำ แบบที่ ใช้ทอดไข่ ..ไม่ใช่ กระทะสองหู หิ้ว
เดินลิ่วๆๆ มาทางซ้ายสุด..ที่ สามตา นั่งเป็น คนแรก
......................................................................
ครานี้ มาแปลก...เพราะ ครา ก่อน ที่ไปไหว้ หลวงพ่อ สด
ที่ วัดปากน้ำ ตลาดพลู..กทม
หลวงพ่อ สด ท่าน ลอยออกมา จากรูปใหญ่ ที่ แขวนอยู่บนผนัง
ไม่ลอยออกมา จาก รูปปั้น ที่เป็น รูปเหมือน
หรือ ลอยออกมาจากโลงแก้ว..ที่ สังขารท่านยังอยู่
..................................................................

 

หลวงพ่อสด เดินลอยมา..ในมือของ ท่าน มี ดอกบัว พร้อมก้าน สามดอก
มาถึง ก็เอา ดอกบัวมาเคาะ ที่หัวพวกเรา สี่คน ที่ไปด้วยกันในวันนั้
ทันทีที่เคาะลงบนหัว..ก็จะมีพลัง เย็น เยียบ..ลงมาที่กระหม่อม
นี่เป็น วิธีการ ที่ จิต ของ หลวงพ่อสด..ลอยออกมา ให้พร แก่พวกเรา
.........................................................................
แต่นี่..หลวงพ่อ วัด โกรกกราก..เดินลอยมา ในมือ ถือ กระทะแบน ด้ามยาว
รี่มาที่ สามตาเป็น คนแรก... เราก็ มอง ดูอย่าง ชิดๆๆ
..." ไอ๊ หยา!!! เป็นกระทะมือ สอง..มีการใช้แล้ว..ก้นกระดำ กระด่าง
หลวงพ่อ ท่าน เอากระทะ กระดำ กระด่าง มาทำไม..ล่ะ เนี่ยะ!!
เฮ่ย เสียวๆๆ ว่ะ.. ท่านจะมาตีก้นพวกเราหรือ ..ไง ?????
ใจเต้นๆๆ เสียวๆๆ..เพราะ เราโต แล้ว..
ไม่ใช่เด็กนักเรียน ที่ ควรจะถูกครูเอาไม้เรียวมาตีก้น
...............................................................................
อ้าว!!! ในใจเต้น..เพราะ หลวงพ่อ มายืน ตรงหน้า สามตา
แล้วหลวงพ่อ..จะทำอะไร...เสียวก้น จริงๆ
ตอนเป็นนักเรียน พอรู้ว่า ครูจะตีก้น..ก็จะใช้วิชา เอาสมุด ลองก้นไว้ ข้างใน
มองด้วยตาใน..หลวงพ่อ ยก กระทะ แบนมีหู ขึ้นสูง ระดับตาแล้ว
อะไร..อะไร ...ใจสั่นวาบๆๆ
หลับตารออยู่ ว่า จะโดนอะไร.. ทั้งสามคน
1 วินาที เท่ากับ 1 ชั่วโมง ที่ รอ..แบบไม่หายใจ
เอื๊อก..เอี๊อก............................................
..........................................................
(มีต่อ)

 

แหม..อาจารย์...หยุดเล่าต่อ..ให้ ตื่นเต้น...
อ่านไปเห็นภาพ ตาม...เลยรู้สึก ลุ้น คอก้มหดตามไปด้วยซิ...

 

เสร็จจากโพส โทรไปหา อาจารย์ เปิดบูธหรือเปล่า วันนี้ เห็นฝนตกหนัก
แล้วเราจะต้องเดินทางกลับ ต่างจังหวัด ก่อนเที่ยงซะด้วยสิ!


เลยนัดเจอเพื่อนที่บูธ เพราะเพื่อนจะบินกลับญี่ปุ่น คืนนี้
ฮิๆๆ ได้ ที่นัดใหม่ เจอกันที่...042 นี่เอง ...