เรื่องเล่า ก่อนนอนคืนนี้..ของเหล่าคนผู้มีตาทิพย์

วันนี้อารมณ์ดีจริงนะคุณโอม ก๊าก ๆ ๆ ๆ ๆ

แหม! ผมก็พลังอ่อนกว่าเขาเสียด้วย

สูดกลิ่นแต่ละคน หืดคอทั้งน้าน

แต่คงอีกไม่นาน ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า

จะรู้ว่าเป็นเรื่องธรรมดา

 

...........................สุภาพบุรุษ เรามักเจอมารตัวเดี๋ยวกันหน๊อ........ผมก็เอาตัวแทบไม่รอด ไม่ว่าชาตินี้ หรือชาติไหน ๆ .......ถ้าตัดกามได้ .............................ไปนานแล้วล่ะ.....;aa14

 

เร่งรัดปฎิบัติ อีกครั้ง

เมื่อครั้ง ชมรมคนตาทิพย์จะจัดงานมินิมหกรรมพลังจิต ครั้งที่ 1 ขึ้น ก็เพราะสาเหตุเพราะ ทุกวันอาทิตย์มีการชุมนุมกันของสมาชิกที่บู๊ต อ. ตาทีสาม มาก ...........มากเสียจนไม่มีที่จะนั่งคุยกันครับ จาก 10 เป็น 20 จาก 20 เป็น 30 ..........และยังจะมีมาเพิ่ม อีกเป็นร้อย จึงเปลี่ยนจากการที่พูดคุยและเปลี่ยนประสพการณ์ กลายเป็นงานมินิ
..

...............................ผมเอง ก็ได้กลับมาปฎิบัติธรรมอีกครั้ง เรียกว่ามาทบทวน อีกครั้ง ก่อนหน้าที่จะจัดงานได้ไม่นานราว ๆ เดือนเศษ ๆ ผมได้ตัดใจจาก กิเลสหลาย ๆ อย่าง เพื่อที่จะได้กลับมานั่งสมาธิอีกครับ เพื่อรวบรวมกำลังฌาณ กลับคืน มา

..........มันก็มามั่งไม่มามั่ง ตามแต่อารมณ์แต่ละวัน .............ยังความหวั่นใจให้เกิดว่า ......ความสามารถเดิม ๆ ที่ทำได้ในอตีต ที่เคยได้เล่าให้ท่านผู้อ่านได้ฟัง ในกระทู้แรก ๆ นั้นล่ะครับ จะกลับมาทันหรือเปล่า.


. ..........................ปรากฎว่า .........มาแบบเส้นยาแดงผ่า 8 เลยครับ ..........................ด้วยความที่ไม่มั่นใจในตัวเองครับ คืนก่อนวันงาน ก็ได้ เข้าสมาธิอย่างเต็มกำลัง มาหลับเอาตอนใกล้รุ่งสาง
......................................งานนี้ อ. อาชวินได้บอกว่า จะเป็นงานที่คนที่มีความสามารถพิเศษมากันมาก และอาจจะมีคนมีวิชาอาคมแก่กล้าอาจจะมาลองของ คุรุได้


....................คุรุทุกคนในครั้งแรก ล้วนเป็นผู้ที่มีครูบาอาจารย์และมีคุณวิเศษ แต่ล่ะท่านแตกต่างกันไปครับ ...........เช่น คุรุโคมฉาย....ท่านก็มีำกำลัีงเทพสถิตย์อยู่ในตัวอยู่แล้ว ซ้ำยังมี คธากร ซึ่งประสิทธิประสาทจากครูบาอาจาย์ชั้นสูง อยู่ในมือด้วย ใครหน้าไหนกล้าหือล่ะครับ ........................คุรุ one of jedi.........ก็มิน้อยหน้า....ถ้าไปดูที่บ้านพี่แก..อย่านึกว่าอยู่กรุพระครับ .ครูบาอาจารย์ท่านก็ล้วนแล้วแต่ เก่ง ๆ.......แล้วพลังแสงสีแดง จากจักระ 6 หรือตาที่ 3ของพี่ท่านก็แรงมาก แค่มอง ผีก็กระเด็นไปหลายกิโล ...........อันนี้ ผมได้ขอลองพลังตาที่สามของพี่ท่านมากะมือ จึงกล้าพูดครับ ..............โดยให้พี่ เจได ปล่อยพลังจากตาที่สามออกมา แล้วผมและ น้อง ราควอส เอามือสัมผัสพลังพี่แกไปเรื่อย ๆ ราว ๆ 20 เมตร พลังยังไม่ตก แรงและร้อนมาก จนมือผมสั่นทีเดียว แต่พยายามไม่ให้คนอื่นเห็นครับ ( กลัวเสียฟอร์มเหมียนกัลล์ ) อันนี้คือพลังจากตา ที่วัดได้ 20 เมตร เพราะ สุดทางเดินแล้วครับ จริง ๆ แล้ว พลังพี่ท่าน ไม่ต่ำ กว่า 3-400 เมตร อยู่แล้วครับ ผีไม่สามารถเข้าใกล้ในรัศมี 5 เมตร ได้ครับ

.............คุรุแต่ละท่านเช่น อ. สุวิ อ. พี่สามเหลี่ยม อ. พี่เม้า ก็มีดีต่าง กันไป.....................ผมห่วงอยู่คนเดียวครับ งานนี้ ..................ห่วงตัวผมนี่ล่ะครับ​

 

<table class="tborder" width="100%" border="0" cellpadding="6" cellspacing="1"><tbody><tr><td class="thead">ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 5 คน ( เป็นสมาชิก 3 คน และ บุคคลทั่วไป 2 คน ) </td> <td class="thead" width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</td> </tr> <tr> <td class="alt1" colspan="2" width="100%">มังกรบูรพา*, CHAYA MARUTY, visnu</td></tr></tbody></table>

 

ขอความช่วยเหลือจากเบื้องบน

...........เมื่อแต่งตัวเสร็จจะออกจากบ้าน ด้วยความไม่มั่นใจใจตัวเอง จึงได้ตัดสินใจ ........................ขอความช่วยเหลือจากเบื้องบนครับ

.....................................เริ่มจากการเข้าสมาธิ ......และขอพรจากพระรัตนะตรัย..ชึ่งผมถือเป็นที่พึ่งสูงสุดของชีวิตครับ............ขอพลังพระพุทธคุณจากพระพุทธเจ้าคุ้มครองให้ปลอดภัย....
.

...................................เมื่อนึกถึงพระท่าน ผมก็รู้สึกเย็นซ่า สะบายกายมาก เบา สะบายจริง ๆ ครับ..................ผมก็ยังอยู่ในสมาธิอยู่ครับ ....และต่อมากก็ได้ระลึกถึง ท่านท้าวสหัสนัย หรือท่านพระอินทราธิราชเจ้าครับ ท่านเป็นผู้ที่มีืทิพย์จักขุญาณแจ่มใส ...จึงขอพรจากท่านให้วันนี้ ให้ผมมีทิพย์จักษุ แจ่มใสแม่นยำ............ในขณะนั้น ผมก็เห็นเป็นจุดเล็ก ๆ อยู่ไกล ......และค่อย ๆ ลอยมา ใก้ล ๆ ท่านพระอินทราธิราชเจ้าครับ ท่านมายืนอยู่ตรงหน้าครับ ท่านยิ้ม

......................มือขวาของท่านครับ ท่านยื่น คธาวุธ มาตรงหน้าผม และท่านยื่นเข้าไปวางตรงหัวใจของผมครับ .....ท่านยื่นมือกลับ มองผมอยู่สักครู่ ท่านก็หันหลัง กลับลอยหายไป....ผมก็มีปีติมากครับ ที่ท่านเมตตา.....จากนั้นก็ระลึกถึงท่านท้าวเวสสุวรรณ

........ได้ขอพรท่านว่า ขอให้ท่านส่งทหารบริวารของท่านมาคุ้มครองด้วย 2 ท่าน ท่านหนึ่งขอให้ท่านส่งไปเฝ้าหน้าประตูห้องประชุมโลกทิพย์ อีกท่านหนึ่งให้อยู่ด้านหลังของผมตลอดเวลาครับ ......แล้วก็คลายสมาธิออกมาก......เฮ้อ มั่นใจขึ้นมามากทีเดียวครับ จากนั้นก็ออกเดินทางครับ;aa13
​

 

.................หวัดดี ท่านพี่ และ ท่านน้องครับ..........;aa36

 

อันนี้ไม่ทราบจริงๆ ผมกับอาจารย์ก็ไม่เคยเจอแบบนี้ สงสัยผมยังไม่เก่งพอครับ

 

โดนลองของ............ทำไมต้องเป็นเรา

......เดินทางมาถึงศูนย์ปฎิบัติธรรมโลกทิพย์หลังจากจอดรถเสร็จ ก็เดินเข้ามาด้านใน ผมเอง เพิ่งจะได้มาที่นี้เป็นครั้งแรกครับ...............


....................................พอเข้ามา ก็มีความรู้สึกว่า เย็นสบายดีจริง ๆ ครับ ธรรมชาติรอบ ๆ บริเวณ ก็ร่มรื่น สบายใจสบายตา

.....ยังมิทันได้ชื่นชมมากกว่านี้ ..พลันก็เห็น รูปปั้นปูน พระอริยะเจ้าต่าง ๆ ก็เลยตรงเข้าไปกราบ กราบเสร็จ ก็ลุกขั้นยืนไหว้ รูปปั้นของพระแม่กวนอิม ที่อยู่ด้านหน้าถัดมา ผมได้อธิฐาน พลังเมตตาจากท่านขอให้แผ่พลังเข้าร่างของผม....โดยผมเอาศรีษะของผม ขยับไปให้ตรงกับ คนโฑ ของท่าน...............


.....................................ทันใดนั้นผมก็รู้สึก ถึงมีความเย็น จาก ศรีษะ ค่อย ๆ แผ่ลงมา ๆ เรื่อย จนเย็นซ่าไปทั้งตัว................พระแม่กวนอิมท่านก็ยังคงมีเมตตาแก่ผมตลอดมาครับ เจ็บป่วยอะไร ท่านก็ส่งพลังมารักษาเสมอมาครับ ก็ยังความปีติแ่ก่ผมเช่นเคย .....จึงกราบลาท่าน...แล้วเดินออกมา หมายจะเดินไปพบกับ บรรดาคุรุ ที่กำลังเตรียมงานกันอยู่ใ้นห้องประชุม............ทันทีที่ผมเดินไปถึงประตู................


............................ผมก็ตกใจครับ............................ผมเห็นยักษ์ครับ ....ยักษ์ตนหนึ่งอยู่ที่ด้านข้างขวาของประตูทางเข้า ถือกระบองอันโต ทำราวกับว่า เป็นผู้เฝ้าประตูที่เดียวครับ.....ผมก็แปลกใจ ว่ายักษ์ที่ไหนมาเฝ้าประตูหว่า.......................ท่านยักษ์ตนนั้นท่านก็ได้พูดกับผมขึ้นมาว่า...................ผมมาถึงก่อนคุณอีกน่ะ.

.........................อ๋ออออออออ อ๋อ ๆๆๆ ......ถึงบางอ้อแล้วครับ ก็ผมเป็นคนขอท่านเวสเองนี่นาให้ส่งทหารมาช่วยคุ้มครองเองนี่นา.....แถมท่านมาถึงงานก่อนเราอีกซะด้วยครับ...... ส่วนอีกท่านหนึ่งท่านก็อยู่หลังผมนี่ล่ะครับ .............มีคนตาดีเห็นด้วยน่ะครับ.................คนนั้นก็คือน้องปุ๊กกี้ครับ.........................


.........................พองานเริ่ม น้องปุ๊กกี้ ก็หน้าตาตื่นมากระซิบผม พี่ชยา ๆ มียักษ์ยืนอยู่หลังพี่น่ะ................ผมก็ไม่ว่ากระไร ...ก็แค่หัวเราะ เออ น้องมันตาดีเหมือนกันน่ะ............................ตอนบ่าย ปุ๊กกี้ วิ่งหน้าตาตื่นมากระซิบผมอีกแล้วว่า ...........มีคนจะลองของพี่ อยู่ตรงหน้าโน้น .............ที่ที่ผมทำการสอนตรวจพลังพระเครื่อง.นั้น ........ตรงกับประตูพอดีครับ มองออกไป ก็เห็นคน 4-5 คนนั่งสมาธิเรียงกันอยู่ .......เอาล่ะหว่า งานเข้าแล้วตูทำไงดีหว่า........................วิชาอาคมก็ไม่มี....................
.

.................................คิดขึ้นได้................อ๋อ..........คธาวุธ.......มิน่า ท่านพระอินทร์ ท่่านถึงได้มามอบให้ด้วยตัวท่านเอง ............ผมก็จึง บอกให้ผู้ที่กำลังฝึกจับพลังพระ ให้ถอยไปก่อน ....................แล้วผมก็เข้าสมาธิ .............ผมเห็นคธาวุธลอยอยู่ตรงหัวใจครับ ผมจึงหยิบออกมา แล้วชี้ไปที่ประตู อธิฐานให้คธาปล่อยพลังกั้นด้านหน้าประตูเอาไว้ ก็มีแสงสีแดงออกมาจากคธา กั้นที่ประตูจริง ๆ ครับ กะว่า ถ้าผ่านแสงเข้ามา ก็ยังมีพี่ยักษ์อีก 2 ท่านล่ะช่วยอยู่ ปรากฎว่า เค้าทำอะไรไม่ได้จริง ๆ ครับ เค้าก็ออกจากสมาธิ และก็พากันเก็บของ และเดินออกไปที่ประตูด้านนอก .. แถมมีการมอง ด้วยสายตาว่า ..กูฝากไว้ก่อนก็แล้วกัน.

......ผมก็มองตามไปจนลับตา และเห็นว่า เค้าคงพากันกลับไปแล้ว ผมก็เข้าสมาธิอีกรอบเพื่อเก็บคธาไว้ที่เดิมครับ.................มีผุ้ที่ได้เห็นคธาวุธอันนี้หลายคนครับ คือ ราควอส เอวิวัฒน์ ลูกลิง และ เนอวานา008 ครับ ..........


....................................พอเลิกงาน ผมก็บ่นให้พี่โคมฉายฟังว่า เหนื่อยมาก พี่โคมท่านก็หวังดีจะช่วยเพิ่มพลังให้ ผมก็บอกดีพี่ แล้วพี่แกก็เข้าสมาธิ และใช้ คธากร ของพี่ท่าน จ่อมาที่ตรงหัวใจผม....
.......................ผมรู้สึกเฉย ๆ มากในตอนนั้น เหมือนไม่ได้มีพลังอะไรมาสัมผัสตัวผมเลยครับ......
...................ซักพัก พี่โคมฉาย ก็หน้าตาตื่นออกจากสมาธิ แล้วบอกว่า ........ชยา ๆ ผมรู้สึกว่า มีพลัง แรงมาก ๆ เปล่งออกมาจากตรงหัวใจ แรงมาก ต่อต้านผมอยู่............ผมก็ตอบแค่ว่า..............ครับ.......... คำเดียว ....แต่ไม่ได้เล่าว่า มีคธาของพระอินทร์ท่านอยู่ครับ ถ้าพี่โคมมาอ่านกระทู้นี้ ก็คงจะรู้สาเหตุล่ะครับ ว่าทำไม

.........................แต่ตอนนี้ ท่านมาเอาคืนไปรีบร้อยแล้วครับ......................ผมจีงมั่นใจว่า งานมินิครั้งที่สองจะไม่มีใครมาลองแบบนี้อีก...........................เรียกว่าผมรอดตายเพราะไม่ประมาทแท้ ๆ ครับ เพราะตัวเองไม่ได้เก่งกาจอะไรจึงได้ขอเบื้องบนท่านคุ้มครองครับ...............................สาธุ สาูธุ สาธุ.......ถ้าท่านใดอ่านแล้วไม่เชื่อ...ก็คิดเสียว่าเป็นนิทานน่ะครับ;aa13​

 

คุณชยา คุณ วิษณุ เล่าเรื่องราวได้ดี มีประโยชน์แก่ผู้ที่อยากศึกษาทางด้านพลัง และพัฒนาจิตวิญญาณ

ขออนุโมทนาครับ

 

ดีออก ท่านชยา ท่านบาส

เรื่องแบบนี้ไม่ค่อยมีใครกล้าเล่า

ได้เปิดหูเปิดตา กันในระดับหนึ่ง เราก็คิดเหมือนท่านพี่ ภูเขาเลย

ยุคสมัยนี้ เฟื่องในเรื่องวัตถุ

สมาธิ จิตวิญญาณ เลยกลายเป็นเหมือนนิทานไป

ทำให้คนลืมไปว่า ที่แท้ ความจริง มันก็จริงอยู่อย่างนั้น เพียงแต่
กระแสโลกแห่งวัตถุ มันบิดเบือน บดบัง ความจริง

เราเองก็มาให้กำลังใจทุกท่าน

 

<TABLE class=tborder id=post1692003 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid">เมื่อวานนี้, 09:05 PM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #276 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>โอม.<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_1692003", true); </SCRIPT>
สมาชิก



วันที่สมัคร: Mar 2007
สถานที่: อ.แม่ริม จ.เชียงใหม่
อายุ: 44
ข้อความ: 4,196
<IF condition="">
</IF>พลังการให้คะแนน: 2296


</TD><TD class=alt1 id=td_post_1692003 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->ถ้าเห็นเค้าขี่คอเราเลยอะ คุณวิษณุ อีกคนเสียบหน้า อีกคนเสียบหลัง อีกคนดึงแขน

ดึงขา โอยยยยยย..... ( ถามจริงๆ )

ตอนไม่มีก็เงียบซะ ตอนจะมา ก็มาเป็นขบวนการนางฟ้าชาร์ลีเลย
<!-- / message --><!-- sig -->__________________
การเดินขนลุก . . . เดินสบายๆแกว่งแขนตามธรรมชาติ กัดฟัน หายใจแค่ลิ้นปี่ ทำ(นึก)ขนลุก ทั่วทั้งตัว ทั้งหัว ต่อเนื่อง
<!-- / sig --><!-- edit note --><HR style="COLOR: #ffffff; BACKGROUND-COLOR: #ffffff" SIZE=1>แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย โอม. : เมื่อวานนี้ เมื่อ 09:09 PM
<!-- / edit note --></TD></TR><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> <SCRIPT type=text/javascript> vbrep_register("1692003")</SCRIPT> </TD><TD class=alt1 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right><!-- controls --> <!-- / controls --></TD></TR></TBODY></TABLE><!-- post 1692003 popup menu -->


อ๊าย หยาย...ท่านพี่โอมเขียนคลุมเคลือ
อะไร เสียบหน้า เสียบหลังอะพี่

เฮะ เฮะ
<!-- / post 1692003 popup menu --><!-- / close content container --><!-- / post #1692003 --><!-- post #1692051 --><!-- open content container -->

​

 

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO

อ้าว เหรอ ไม่ได้ทวนประโยค ขออภัยที่ทำให้หลายท่านเกิดจินตนาการไปบางอย่าง 55555555555

ต้องพูดว่า เข้ามาประชิดตัว ทั้งหน้าและหลัง


อิอิอิ


โชคดี ที่มีเมฆให้ขึ้นไปยืน ลอยหนีไปได้ คล้ายการ์ตูนเรื่องดาร์ก้อนบอลล์เลย แต่ .......ดันมีงูสีทอง และสีดำ ติดตามไปอีกนี่สิ

แต่ต่อมางูสีดำแว้งกัดเรา เราเลยโยนทิ้งไป เหลือเพียงงูสีทอง
อยู่บนเมฆกะเรานั่นแหละ

5555 คงเดากันออกว่า คืออะไร เกือบตายแล้วไหมหละ


ครูอาจารย์บอกว่า ให้ระวัง สตรีคือศัตรู ( สตรีที่จะเข้ามาในเรื่องทางโลก)

แล้วก็ไม่ผิดเลยจริงๆ.....ขนาดไม่ได้คิดอะไร ก็มีเรื่องซะแล้วววว

 

ส่วนอาวุธที่ข้างบนประทาน

ตามคุณชยาเล่า มีจริงนะครับ
หลายคนก็ได้ แต่ใครจะรู้ตัว....

ถ้าทำไม่ดี โดนล๊อค หรือ ยึดคืนจ้า

 

วันหนึ่งก่อ่นเข้าพรรษา จู่ๆหนาวสะท้านรุนแรง ได้ทราบว่าฃ
มหาเทพองค์หนึ่งทรงออกจากการจำศีลที่สะดือทะเลทิพย์ที่หนึ่ง

หลังจากนั้นหนึ่งเดือน ก็ได้วิชาอาบน้ำแข็งมาช่วยคนนี่แหละ

อาวุธหลายอย่างในอดีต ถวายแก่พระบรมศาสดาและพระสาวก

เพื่อตัดกรรม ตัดหนทางก่อกรรม ไม่อยากรบราฆ่าฟัน แม้เป็นหน้าที่ก็ตาม...
ท่านก็ให้วิชาช่วยคนมา

และ อุปกรณ์บางอย่างในการทำหน้าที่

ไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลย แต่ โลกกำลังทุกข์มาก และหนักขึ้นทุกวันจริงๆ

 

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO

แหม ถล่มตัว

ผมก็ไม่เก่งนะ มันก็อาจแค่ฝันเพราะความฟุ้งซ่าน กินมาก นอนมาก วิตกในกามซะมากกว่า....555

ผมว่าดีนะ เพราะเหนือฟ้ามีฟ้า มารที่เก่งกว่าเรามีเยอะ ถ้าเราประมาท
ไม่มีครูอาจารย์ดูแล หลงลืมตัวเมือไร เท่าที่เห็นไปไม่รอดซักราย

ผมเลยต้องเจียมตัวหน่อย ใช้โอกาสทำดีเยอะๆ ไถ่ถอนบาปในอดีตชาติไปพร้อมกับบำเพ็ญ เพื่อเป็นเสบียงให้ตนเองกับชีวิตอื่น

;aa12

 

ตอนที่เพิ่งปฏิบัติธรรมใหม่ๆมีพี่รู้จักกัน เค้าปฎิบัติมานานแล้ว แล้วเค้าเป็นคนที่ชอบสะสมพระเครื่อง เค้าชอบเอามาให้เราจับว่าอันไหนแรง อันไหนไม่แรง แล้วค่อยเฉลยทีหลัง คือเหมือนกับสอนเราไปด้วย ใหม่ๆจับเหรียญหลวงพ่อองค์หนึ่งที่อยู่จว. อยุธยา ด้านหลังเป็นรูปพญานาค เราจับแล้วงง มันเหมือนกับจิตมันหมุนๆๆจบไม่ลง พี่เค้าเอามือมาแตะกิ๊กเดียวหยุดเลย นั่นเป็นการจับพลังพระเครื่องครั้งแรก หลังจากนั้นก้เอามาให้ลองจับเรื่อยๆจนตอนนี้แรงแค่ไหนก็คุมจิตอยู่ ที่ดุๆคือหลวงพ่อรุ๋ง วัดท่ากระบือ แต่เราจับได้ครั้งแรกไม่รู้ ปวดหัว ตอนหลังจับใหม่ไม่เป็นแล้ว พี่เค้าเล่าให้ฟังว่ามีหลวงพี่แถวกระทุ่มแบน หัดจับพระ ก้เอาพระท่านมาจับ เรียกแล้วเรียกอีก จนหลวงพ่อรำคาญ เอามือหลวงพี่เขกศรีษะ ตัวเอง แล้วก้พูดออกมา ว่ารำคาญเรียกกูอยู่ได้ เขกหัวมันเลย หลวงพี่เอามือเขกศรีษะตัวเองไปหลายโป๊ก ดีนะเราไม่โดน ส่วนแม่เราเห็นเราจับพระ วันหนึ่งเราห้อยพิฆเนศวร์ แม่เอามือมาจับขอดู เราไม่รู้ว่าแม่จะจับพระ แม่จับๆแล้วก็หงายท้องไปเลย ก็ตกใจ แม่บอกว่าเหมือนจิตดับไปเลย เราก็บอกว่าแม่ๆทีหลังจะจับ ถามก่อน เพราะองค์นี้ท่านแรง แม่ไม่เคยจับ เลยโดนทับจิต หลังจากนั้นแม่ไม่จับอีกเลย

 

.............พระ และ ครูอาจารย์ท่านเตือนบ่อยๆ ว่า.....


" เหนือฟ้ายังมีฟ้า มารเค้าเก่งกว่าเรา ไม่ต้องลงมืออะไรมาก ปิดตาเรานิดเดียว เราก็ทำร้ายตัวเอง ทำร้ายมิตรและคนรอบข้าง

อย่าคิดว่าเราดี ต้องเห็นความพร่อง ความไม่รู้ของตัวเองเสมอ

ประมาทเมื่อไร เป็นเครื่องมือให้มาร ไปมากต่อมากแล้ว..."


OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO

พอประมาท โดนทุกที ....เจ็บบ้างก็ดี จะได้จำ...

ปกติ จึงไม่ค่อยอยากยุ่งเรื่องใคร ถ้าไม่สั่ง หรือ ไม่ตำตาจริงๆ
กลัวก่อกรรม

 

ขออนุญาติเล่าบ้างนะคะ

มีอยู่ครั้งหนึ่ง ขณะที่นั่งสมาธิอยู่นั้น รู้สึกง่วงนอนมาก มันง่วงจริง ๆ บริกรรมก็เผลออยู่บ่อย ๆ คือมันปล่อยวางจนเผลอ ทำยังไงก็ไม่หาย เพิ่มสติก็แล้ว ก็เป็นอีก เลยอธิษฐานตอนนั่งสมาธินั่นแหระ

อธิษฐานว่า "ขออาราธนาบารมีขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ขอให้ข้าพเจ้าปฏิบัติพระกรรมฐานได้ดีด้วยดีด้วยเถิด" (วันนั้นก่อนจะนั่ง อธิษฐานทวนญาณ คือจะทำให้รู้อาการในแต่ละญาณ ซึ่งมันสำคัญ จะหลับนี่มันไม่ได้) แค่จบคำอธิษฐานเท่านั้น เห็นแสงสีทองแผ่ลงมาเลย ถ้าเปรียบเหมือนม่านสีทองระยิบ ๆ บางเบา ค่อย ๆ แผ่ลงมาเห็นจนเต็ม จากนั้นไม่ง่วงอีกเลย ตัวเบา โปร่ง บริกรรมได้คล่องแคล่วมาก (ตอนหลังบอกอาจารย์ ท่านตำหนิมาว่า ไม่ควรจะพึ่งบารมีท่านมาก ควรจะปฏิบัติด้วยตัวเอง

```````````````````````````````````````````````````````

กับอีกครั้งหนึ่ง (ที่บ้านไม่มีหิ้งพระ หรืออะไรนะคะ เวลาจะสวดมนต์ ก็วางหนังสือสวดมนต์ ที่หน้าปกเป็นรูปพระ จากนั้นพระเครื่องมีกี่องค์ก็วางลงไปที่หมอน) ตอนนั้นกำลังจะสวดมนต์แล้ว แต่เผอิญมีปัญหา มีเรื่องซะก่อน รู้สึกทุกข์มาก จนร้องไห้ เลยไปที่นอน ที่วางรูปพระไว้บนหมอน ไปก้มหน้ายกมือจรดหน้าผาก ร้องไห้ไปด้วย

กล่าวกับพระพุทธองค์ (พูดอยู่คนเดียว) ลูกเข้าใจแล้วทุกข์เป็นอย่างไร ทุกข์นอก ทุกข์ใน ทุกข์จร ชีวิตคือทุกข์อย่างพุทธวาจา ลูกขอชาตินี้ชาติเดียว อะไรไม่เอาแล้ว ทุกข์ทั้งนั้น พูดแค่นี้เท่านั้น ยังอยู่ในท่าก้มนั้นอยู่แต่หลับตา แสงสีทองมาเลย ชัดกว่าครั้งแรกด้วย สวยมาก อาการทุกข์เบาลง รู้สึกถึงความเมตตาที่ได้รับ มันสุขในใจจริง ๆ มันไม่โลด แต่สงบสุข ศานติ...

 

ขอบคุณมากๆ ค่า ;aa13

 

ความฝัน

แหม พี่ชยาเกริ่นเรื่องอาวุธให้เหมือนจะรู้ใจ
แต่ก็อย่างว่าแหละนะ คนที่ผมพอจะเล่าให้ฟังได้ก็มีแค่พวกพี่ชยากับอาจารย์อาชวิน และคุรุทุกท่านเนี่ยแหละ

สาเหตุที่ผมเลิกอัพเดทกระทู้ที่ว่าไปก็เพียงเพราะว่า อะไรที่ผมสัมผัสได้หลังจากนั้น มันออกจะนอกเหนือความเข้าใจของคนอ่านบางคนเกินไปสักนิด
(เพราะแม้แต่ผมเองก็ยัง งงๆ) ผมเลยไม่อยากจะเขียนออกไปเพราะกลัวการปรามาสเกิดขึ้นน่ะครับ

และในกรณีผม มันก็ค่อนข้างจะแปลกกว่าชาวบ้านเสียด้วย

จริงๆแล้ว ผมว่า ตัวผมเองทำสมาธิไม่ค่อยจะได้เรื่องเท่าไรหรอกนะครับ
แต่ในทางกลับกัน อะไรหลายๆอย่าง จะผ่านทาง"ความฝัน" เสียเยอะ

สมัยงานพลังจิตครั้งแรก อาจารย์อาชวินเคยบอกว่าผมมีเทพคุ้มครองเป็นท่านท้าวเวสสุวรรณ ตอนนั้น ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากมายเสียเท่าไร แต่เชื่อครับ
เห็นว่าท่านดูเลเราอยู่(ถึงแม้เราจะไม่เคยสัมผัสท่านได้ก็ตาม) แต่ก็เริ่มหันมากราบไว้ท่านมากขึ้น นำพระท่านมาห้อยบ้าง(ปกติผมจะแขวนพระครับ
เมื่อผมไปบูชาท้าวเวสสุวรรณมาแล้วเนี่ย ผมจะแขวนต่างหากอีกเส้นหนึ่งไปเลย เนื่องจากว่ามันเป็นสร้อยที่ค่อนข้างจะสั้น ผมจึงจะถอดท่านออกแล้ววางไว้หัวเตียงเวลาจะนอนน่ะครับ)

ทีนี้ เรื่องราวก็มีอยู่ว่า วันนั้น ผมไปเรียนเรื่องตาที่3 กับพี่ชยา
แล้วพี่ชยาพูดถึงเรื่องอาวุธที่ได้มารับมาจากเบื้องบน
แล้วสอนวิธีดูอาวุธที่พี่ชยาขออัญเชิญมาเป็นวิทยาทาน
ให้พวกเราดูด้วยตาที่ 3 ซึ่งพวกเราก็สามารถเห็นได้ทุกคน
นับเป็นเรื่องที่ตื่นเต้น และก็เป็นการเรียนรู้ใหม่ที่น่าสนใจมาก
(ครึ่งหนึ่งเป็นกิเลส เกิดอารมณ์อยากได้บ้างเหมือนกัน)
แต่พี่ชยาบอกว่า นั่งสมาธิให้ได้สักระดับหนึ่ง แล้วก็ได้อาวุธมาในสมาธิ
ซึ่งพอฟังแล้วก็ยอมรับว่า อะโห สมาธิเราก็ยังไม่ถึงไหน
คงยังอีกยาวไกลแหงมๆ ก็เลยตัดใจไปก่อน

แล้วหลังจากวันนั้นไม่นาน
ผมจำไม่ได้แล้วว่าผมไปไหนมา แต่รู้สึกเหนื่อยมาก
ผมเลยรีบอาบน้ำ นอนทันที โดยที่ผมลืมถอดสร้อย
ท่านท้าวเวสสุวรรณออกจากคอ
แล้วคืนนั้นผมฝัน เห็นแต่ซากศพ ซอมบี้ คล้ายๆกับว่า
มาหลอกหลอนทั้งคืน ซึ่งผมได้เล่าความฝันให้พวกพี่ชยาฟัง
พี่ชยากับอาจารย์อาชวิน ทั้ง2ท่านก็บอกว่า ท่านท้าวเวสสุวรรณมาสอน
เรื่องปลงอสุภะให้ล่ะมั้ง...ผมฟังแล้วตอนนั้นก็ปิติเล็กน้อย คิดว่าถึงจะเป็นฝันที่ไม่ค่อยสวยงามเท่าไร แต่ก็เป็นเรื่องดีนี่เนอะ คืนนั้น ผมก็เลยใส่สร้อยท่านท้าวเวสสุวรรณนอนใหม่โดยเจตนา
แล้วก็ฝันครับ
แต่คราวนี้ เห็นผู้คนมากมาย แต่ละคนดูป่วยไข้ อิดโรย
ในฝัน จิตมันบอกว่า เนี่ย แต่ละคนโดนของ โดนคุณไสย์ โดนผีสิง
แล้วยิ่งดู เราก็ยิ่งเกิดจิตเวทนาสงสาร อยากจะช่วย แต่เราไม่รู้หนทางอะไรเลย
วิชาอะไรก็ไม่เป็น พอคิดอย่างนั้นแล้ว ในฝัน
ผมเห้นท่านท้าวเวสสุวรรณ ในฝัน ท่านกล่าวกับผมว่า "อยากจะช่วยพวกเขารึ
เอากระบองของเราไปใช้ซิ" แล้วในมือทั้ง 2 ข้างของผมก็มีแสงวาบออกมา
ข้างละอันครับ เป็นกระบองของท่านทั้ง 2 อัน เท่านั้นแหละครับ ผมก็ตื่น
พร้อมๆกับอารมณ์งง ว่าเอ เราฝันเข้าข้างตัวเองเกินไปหรือเปล่า
นี่จะเรียกว่าการได้อาวุธไหมหนอ...ตอนนั้นเป็นตอนเช้าแล้วครับ ผมก็มานั่งทวนความฝันตัวเองอยู่จนสายๆ โทรไปหาพี่ชยา กะจะให้พี่ช่วยถามท่านให้หน่อย ว่าท่านให้ผมยืมจริงหรือเปล่า เพราะผมก็กลัวอุปทาน คนอื่นเขาได้กันในสมาธิ ของผมเล่นได้ในฝันอย่างนี้
แต่พี่ชยาบอกว่า ดูเอาเองเลยน้องวิธีที่พี่เพิ่งสอนไปไง
เราก็ เออ ลืมไปเลย
ก็เลยขอบารมีท่าน อัญเชิญกระบองมาที่มือทั้ง 2 แล้วตั้งจิตใช้ตาที่ 3 ดู
แล้วผมก็เห็นกระบองทั้ง 2 ที่มือของผมครับ เล่นเอางงๆ ไปเหมือนกัน

อารมณ์ตอนนั้น จะบอกว่า ดีใจก็ดีใจ ตกใจก็ตกใจ
แต่ที่สำคัญอีกอารมณ์หนึ่งก็คือแปลกใจ ว่า
"เราสมควรได้แล้วเหรอ ยังปฏิบัติอะไรได้ยังไม่เท่าไรเลย คนดีๆเก่งๆกว่าเราน่าจะมีอีกตั้งเยอะ"

ยังไม่วายไม่เชื่อมั่นในตนเอง
แต่ตะกี้อ่านของเรื่องเล่าคุณจันทรุปราคาที่พี่สาวพูดว่า

คำเนี้ยะ
แล้วสะกิดใจในหลายๆแง่ จริงๆขอรับ(แน่นอนว่าไม่เคยคิดว่าตัวเองเก่งหรอกฮ่าๆ)


ยังมีต่อนะครับ เดี๋ยวจะหมดมุขเสียก่อน ขอค่อยๆปล่อยดีกว่า