เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

"นางนวลกับมวลแมวผู้สอนให้นกบิน"
เล่มนี้ ยังไม่เคยอ่าน เค้าบอกเป็นวรรณกรรมเด็ก อายุระหว่าง 8-88 ปี...
(งั้นอ่านด้าย...อายุ ยังอยู่ในเกณฑ์ คริ คริ)

"The Power of Now" ของคุณ Eckhart Tolle "
พี่เดรด มีฉบับแปล เอามะ...เดี๋ยวส่งให้ จะได้ไม่ต้อง คอยเปิดดิก....มันเครียด อิอิ

อ้อ ....ที่พี่เดรด เคยบอก หนังสือ อีกเล่ม...
"Jonathan Livingston Seagul(นางนวล)"
....ของ Jonathan Livingston


วิญญาณเสรีของนกนางนวลนั้น เป็นจิตวิญญาณที่กอปรด้วยเหตุและผล
พร้อมกบฏต่อโซ่ตรวนใด ๆ ที่ขัดขวางการมุ่งก้าวสู่โลกที่ดีกว่า

แสดงออกด้วยจิตสำนึกที่มุ่งมั่นฝึกฝนตนเองอย่างทุ่มเท
และต่อเนื่อง ต่างกันไกลกับพวกเสรีนิยมที่ทำอะไรตามอำเภอใจ

ขณะพวกแรกมีจิตฝักใฝ่สูงมุ่งยกระดับสังคม พวกหลังกลับเป็นเสรีที่เสเพล
จิตใจฝักใฝ่แต่การแสวงหาความสุขส่วนตัวไปวัน ๆ

ความเข้าใจสับสนกับคำ "เสรี" นี้ก็เป็นโซ่ตรวนชนิดหนึ่ง ที่นกนางนวลแต่ละรุ่นต้องเผชิญ
ทั้งจากสายตา ...ถ้อยคำ ...และอื่น ๆ ที่มาจากภายนอก

และแม้กระทั่งในตัวของนกนางนวลเอง
นกนางนวลรุ่นแล้วรุ่นเล่า โบกบินอยู่ในจิตวิญญาณของคนหนุ่มสาว

สืบทอดรอยทางของ ...โจนาทาน ลิฟวิงสตัน : นางนวล

สนจายมะ....จัดให้ได้นะ

 

เอา ก็เอา ....งานการ ปล่อยมันปาย....



คือเธอ...

เมื่อฉันมองเข้าไปในดวงตาคู่นั้น
ฉันเห็นความอ่อนโยน อบอุ่น และจริงใจ
เมื่อฉันคลี่มุมปาก เพื่อแย้มยิ้ม
เธอก็ส่งรอยยิ้มกลับมา

เมื่อฉันเอียงคอมองหยอกล้อ
เธอก็เอียงคอหยอกล้อตาม
เมื่อฉันแอบเอียงอายเล็กๆ
เธอก็ส่งความขวยเขินกลับมา

เมื่อฉันสุดแสนเศร้า
หยดน้ำตาเริ่มไหลริน
ฉันเห็นแสงสะท้อน
จากน้ำตาของเธอ

เมื่อฉันส่งเสียงเรียกขาน
เสียงเธอก็ก้องกังวาลตามอย่างไม่ขาดช่วง
เมื่อฉันถามว่าเธอเป็นใคร
ฉันได้ยินเสียง สะท้อนจากกระจกใสบานใหญ่บานนั้น

"ฉันคือคนที่อยู่เคียงข้างหัวใจของเธอเสมอ เห็นฉันหรือยัง...?"

kindred

 

เอ่อ คือว่าสนใจอย่างแรงค่ะพี่เดรด เหมือนได้กลิ่นขนมหวานฟุดฟิดๆ
นางนวลของโจนาธานนี่เป็นพ่อแม่ของนางนวลน้อยของเกดมั้ยนี่
รอก่อนนะนางนวลเราจะพบพ่อแม่ที่หายไปแล้ว
นางนวลบอกว่าซอบาส(แมว) ที่สอนให้หนูบินไม่ได้เรื่องเลยค่ะ

ส่วนหนังสือ The Power of Now เนี้ยเล่นเอามึนๆอยู่ค่ะ
เอาเป็นว่าวันมีทติ้งเจอกานนนนะ

เกดชอบหนังสือวรรณกรรมของสำนักพิมพ์ผีเสื้อ
เขาทำตั้งใจมาก เย็บกี่แทบทุกเล่มแล้วรูปเล่มก็สวยปราณีต
เกดที่เป็นคนอ่านยังปลื้มเลยค่ะ
ตอนนี้ชอบอีกเล่มของเขา "ชายชราผู้อ่านนิยายรัก" ค่ะหวานแมะ
เกดเคยอ่านสัมภาษณ์ของเจ้าของสำนักพิมพ์ เขาเป็นคนรักหนังสืออย่างที่นึกภาพไว้เลยเชียว

อ้อ
โจนาทาน ลิฟวิงสตัน
โจนาทาน ลิฟวิงสตัน
โจนาทาน ลิฟวิงสตัน
พ่อแม่ที่หายไป
พ่อแม่ที่หายไป
พ่อแม่ที่หายไป
(โยงมาเรื่องเดียวกันจนได้..เก่งมะ)

สนใจมากค่ะไม่ลืมแน่ๆ


สุดท้ายคือเรื่อง "The Reader" ค่ะ ที่ตอนนี้ทำเป็นหนังแล้ว เคท วินสเลต ที่เล่นเป็นดารานำได้ออสการ์ด้วย เกดชอบชั้นเชิงของคนเขียนคือเขาสามารถทำให้รู้สึกเหมือนว่าเรื่องราวเกิดขึ้นจริงโดยไม่ติดขัด คงเพราะมีเรื่องจริงของประวัติศาสตร์ช่วงล้างเผ่าพันธ์มาเกี่ยวข้องด้วย หนังสือออกจะอีโรติกนิดๆ เป็นเรื่องราวความรักระหว่างหญิงแก่คราวแม่กับเด็กหนุ่ม เขาไม่พยายามตกแต่งภาษาเชิญชวนให้เชื่อมากมาย แต่ก็เชื่อ ดูเหมือนไม่พยายามให้ซึ้งแต่กลับซึ้งมาก เพราะความง่ายๆนี่แหละค่ะ

ตัวเอกชื่อฮันนา เมื่อได้แยกย้ายจากพระเอกไปจนวันหนึ่งพระเอกเรียนจบและเป็นทนาย เขาเจอกันอีกครั้งบนศาล

เกดรอดูหนังอยู่แหละ เรื่องสุดท้ายที่ดูก็ benjamin button เกดชอบนะ
เป็นหนังรักค่ะ
เป็นเรื่องของผู้ชายที่เกิดมาผิวเหี่ยวย่นเหมือนอายุซัก 90
เขารักครั้งแรกกับนางเอก แต่นางเอกเนี้ยก็ชราภาพไปตามธรรมชาติ
แต่เบนจามินยิ่งโตขึ้นก็ดูอ่อนเยาว์ลงเรื่อยๆ
เกดว่ามันเลยกลายเป็นเหมือนความรักในหลายรูปแบบ หลายช่วงวัย
เกดซึ้งกับฉากง่ายๆ เช่นตอนที่นางเอกที่ชรามากแล้วก้มหอมแก้มเบนจามินที่กลายเป็นเด็กความจำหายลงไปทุกที
หรือ ฉากตอนที่นางเอกสมัยเมื่อยังเป็นวัยรุ่นอยู่เป็นนักเต้นที่มีชื่อเสียง และไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนมีชีวิต,สังคม หรือผู้ชายมากหน้าหลายตา
ที่แตกต่างจากพระเอกยังไง ก็ยังคิดถึงพระเอกเสมอ และกล่าวว่า ราตรีสวัสดิ์นะเบนจามิน ก่อนนอนกับตัวเองเบาๆ

อ้อๆ ขออีกนิดตอนที่พระเอกไปเจอผู้หญิงวัยกลางๆคนหนึ่งในโรงแรมที่พักด้วยกัน เริ่มสานความสัมพันธ์จากการเป็นเพื่อนคุยยามดึก และมีนัดในตอนกลางคืนที่ล้อบบี้ของโรงแรมทุกคืน เล่าความฝันและเรื่องราวต่างๆให้กันฟัง เขาเล่นกันดีมากเลยค่ะทั้งสายตาท่าทาง ทำให้เชื่อว่าคนสองคนนี้เกิดความรักให้กันในแบบใสสะอาดมากกว่าตัณหาราคะ แม้ว่าต่อมาจะนัดเจอกันที่ห้องก็ตาม(แหะ)
เกดชอบตอนที่เขาเดินออกไปตากหิมะด้วยกันจัง
ที่จริงเกดชอบคู่นี้มากกว่านางเอกซะอีก

ที่เก่งอีกอย่างของคนทำหนังเรื่องนี้ที่เกดเห็น คือ เขาทำให้รู้สึกว่า เบนจามินเนี้ยเคยมีชีวิตอยู่จริงๆได้แนบเนียน คืออารมณ์หนังมันคล้ายหนังอิงเรื่องจริงของคนมีชื่อต่างๆ เช่น จอห์น แน็ท ใน beautiful mind , เวอร์จิเนีย วูฟ ใน The Hours , Diane Arbus ใน Fur
ซึ่งสองเรื่องหลังนี่เป็นหนังในดวงใจ เพราะเป็นทั้งเรื่องของนักเขียนและช่างภาพดัง โดยเฉพาะ Fur เกดดูหลายรอบแล้ว
ก่อนที่จะมีหนังเรื่องนี้เกดก็ชอบหาดูผลงานภาพถ่ายของ ไดแอน อาบัส บ่อยๆเกดว่างานเขาไร้กรอบดี หรือที่บางคนว่าบ้าๆนั่นแหละค่ะ มุมมองของเขาแปลกและแตกต่าง(โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสมัยนั้น) คนสมัยเก่านี่เก่งจริงๆเนอะคือเทคโนโลยีไม่เอื้อเท่าสมัยนี้แต่ก็สร้างผลงานได้เยี่ยมไปเล้ย เกดเลยว่าไดแอนเก่งมากงัย

เอ่อ พูดเรื่องหนังนี่ถ้าจะยาวไปได้เรื่อยๆ จบแค่นี้ก่อนดีกว่าเนอะ

​

 

กรี๊ด น่ารักจังอารมณ์เหมือนอ่านหนังสือของ"ใยไหม"เลยอ่ะ
นี่ถ้าไม่บอกอายุต้องคิดว่าคนเขียนยังวัยใสๆอยู่เลยนะ คงเป็นธาตุแท้ของจิตวิญญาณ หุ หุ
อยากเห็นของพี่ซิบ พี่จิน พี่มี้ด ฯ มั่งจังค่ะ (เล่นด้วยกัน นะ นะ)

มาๆมาต่อค่ะ





เสียงก้องของฉัน

 

อีกซักยก....



ตรงนี้ ที่นี่ และเดี๋ยวนี้

ฉันตามหาเธอ รอคอย และเฝ้าหวัง
ดุจดั่ง...ดอกทานตะวัน แห่งท้องทุ่ง
ที่รอแสงแรก...แห่งตะวัน
เพื่อชูช่อ อวดเกสร ที่งดงาม...


ฉันเฝ้ามอง เสาะหา... ใครคนนั้น หรืออะไรบางอย่าง
ใครคนหนึ่ง หรือ อะไรอย่างหนึ่ง... ที่จะมาเติมเต็ม
ช่องว่างที่ขาดหาย... ภายในหัวใจ
ด้วยความรัก ด้วยไออุ่น และอ่อนโยน...


ฉันมองออกไป ข้างนอกหน้าต่าง
มองขึ้นไปบนท้องฟ้า... กลุ่มเมฆ ม้วนตัว เหมือนจะล้อเลียน
ทิวใบหญ้าไหวเอน... กระซิบกระซาบ
นกตัวน้อย ส่งเสียงงเรียกหาคู่ของมัน...


ทุกอย่าง อยู่เหนือกฎเกณฑ์ การควบคุม
มันไหลเลื่อนอย่างล่องลอย... ไปพร้อม ความคิด
ความคิด...เอาสติ ฉันไหลหายไปด้วย
ไม่รู้นานเท่าไหร่ ที่มันพาฉันล่องลอยไป...


ไกลแค่ไหน.....
เมื่อฉันรู้สึกตัว ฉันอยู่...ตรงนี้ ที่นี่ และเดี๋ยวนี้
ความคิดถึงจางหาย ฉันกลับเข้าสู่...ความรู้สึกที่แท้จริง
ฉันตามหา สิ่งที่ฉันสร้างขึ้นมาเอง....


แล้วใย....ไม่หยุดสร้าง และถนุถนอม แค่เพียงสิ่งที่มี
ในขณะนี้......ปัจจุบันกาล


kindred

 

อันนี้คิดเหมือนกันเลยค่ะ
ถ้าอย่างนั้นเกดเอากลอนนี้ให้พี่เดรดค่ะ
ให้แก่ "เรา"

ต่อจากนี้ในทุกฤดู
ดอกไม้ของเราจะบาน


ณ ทุ่งกว้าง
จากวันที่เมล็ดพันธ์ร่วงหล่นสู่บนผืนดิน
ผืนดินกว้างใหญ่ โอบอุ้มเมล็ดพันธ์เล็กๆเอาไว้
"ฉันจะดูแลเธอให้ดีที่สุด"
ผืนดินกล่าวคำหนักแน่นต่อเมล็ดพันธ์​

ณ ทุ่งกว้าง
จนถึงวันที่เมล็ดพันธ์เติบโต
แตกกิ่งก้านชูช่อ ทะยานเอื้อมสู่ท้องฟ้า
แตกดอกบานสะพรั่ง
นกยูงแพนหางตระการตา
หลังคืนฝนพรำ ดอกแก้วร่วงพราว
กลีบนวลของปีปขาวเปื้อนดินขมุกขมอม​

มวลหมู่ทานตะวัน
คอยให้สายลมพัดมา
พัดให้ตัวโยก ไหวๆ ทักทายพระอาทิตย์
"ฉันอยากจะสูงให้เท่าพระอาทิตย์บนฟ้านั่น"
ดอกไม้กระซิบบอกผืนดิน​

ดอกไม้กำเนิดใหม่ยังไม่เคยเห็นโลกกว้างไกล
ปลิดกลีบตัวเองให้ปลิวไปตามสายลม
พ่นเกสรฟุ้งขจรขจาย
เกสรไหนโชคดีได้เกาะยอดดอกที่สูงกว่า
หมายความว่าจะได้สร้าง ผลิตผล ของตนเอง​

ฤดูกาลหมุนเวียนเปลี่ยนเป็นวงกลม
ดอกไม้ปลิดกลีบสีสด
เหลือเพียงกิ่งก้าน
เมื่อกลีบบางลอยคว้างในอากาศ
"ฉันจะดูแลเธออย่างไร"
ผืนดินคิดในใจ
...นอนเหงา...
ดั่งฤดูหนาวใส่เสื้อสีทึม​

ในยามคืนค่ำ
ผืนดินเงยหน้าขึ้นมองที่ดวงจันทร์
ดวงจันทร์ที่หมุนรอบโลกมายาวนานอย่างซื่อสัตย์
มองเห็น ความรัก ที่หมุนอยู่รอบทุกชีวิต
แม้แต่ในโมงยามที่โลกดูเหมือนหลับไหล​

ยิ่งดึกยิ่งหนาว
ผืนดินค่อยๆคลายความอุ่นแห่งแสงอาทิตย์
ที่ได้รับยามกลางวัน สู่ดอกไม้
บอกดอกไม้เบาๆว่า
รู้มั้ยแท้จริงแล้วพระอาทิตย์อยู่ใกล้ๆ
พร้อมกอดกระชับรากบอบบาง​

ดอกไม้ในคืนหนาว
คายหยาดน้ำค้างพราวเม็ดใส
หล่นกระจายชโลมผืนดิน​

ในคืนหนาว...แต่ใจอุ่น
หลับในอ้อมกอดแห่งราตรีกาล
พร้อมต้อนรับบทเพลงบทใหม่แห่งวันพรุ่งนี้​

ณ ทุ่งกว้าง
..ในวันใหม่..
เมล็ดพันธ์จากผลที่เกิดจากเกสรดอกไม้
ร่วงหล่นสู่ผืนดิน​

ชีวิต
วัฏจักร
ความรักที่หมุนเวียน​

ลูกเกด​

............​

เราจะเป็นดั่งเกสรที่ได้เกาะยอดดอกที่สูงกว่า เพื่อ สร้าง ผลิตผล ของตนเอง
ด้วยแรงบันดาลใจจากดวงจันทร์ที่หมุนรอบโลกมายาวนานอย่างซื่อสัตย์
ด้วยความรัก ที่หมุนอยู่รอบทุกชีวิต

พรุ่งนี้ เมื่อแสงแรก...แห่งตะวันมาถึง
เราจะชูช่อ อวดเกสร ที่งดงาม
ต่อจากนี้ในทุกฤดู...ดอกไม้ของเราจะบานค่ะ

 

เห็นแล้วพูดไม่ออกเลยครับ ทั้งลูกเกด ทั้งคุณเดรด
แต่งบทกวีได้ฉลุยลื่นไหลมากกก มีแง่มุมและสาระซ่อนอยู่ข้างในโดดเด่นเหลือประมาณครับ

เอ่อ..เห็นแล้วขอไปตั้งหลักห่างๆสัก 3 ไมล์ก่อน อิอิ (แล้วจะกลับมาเล่นด้วยนะครับ)
ท่าทางเบิกบานอย่างที่คุณซิปฯบอกไว้จริงๆ อ่านแล้วก็ยิ้มและมีความสุขไปด้วยครับ


กำลังไปค้นผลงานภาพถ่ายขาว-ดำของ Diane Arbus อยู่นะครับน้องลีฯ
หนังเรื่อง Fur นี่ยังหาดูไม่ได้เลยเป็นเรื่องราวประวัติของตากล้องในอดีตใช่มั๊ยครับ (มาเล่าต่อก็ได้นะ)
หนังบ้างเรื่องไม่โด่งดังนัก แต่เป็นหนังมีคุณค่าและแง่คิดที่น่าสนใจอยู่หลายเรื่องทีเดียวครับ

อย่างเรื่อง Life Is Beautiful ก็เป็นอีกเรื่องที่ไม่ควรพลาดนะ
บทนี้เค้าได้รางวัลดารานำชายยอดเยี่ยมจาก oscar ด้วย
ตัวเอกในเรื่องชื่อ กุยโด..เป็นชาวยิวที่มีสีหน้าชื่นบานตลอดทั้งเรื่อง แม้อยู่ในภาวะสงครามกลางเมือง
หนังเค้านำเสนอเรื่องการมองโลกในแง่ดี ซึ่งการถ่ายทอดออกมาได้อย่างงดงามและน่าประทับใจมาก
แนะนำเลยครับถ้ายังไม่ได้ดูเรื่องนี้สักครั้งในชีวิต

มีความรู้สึกว่าจะได้เจอพวกเราเร็วๆวันนี้อีกแล้วล่ะครับ
คุณจินต์ คุณขจรรวรรณ คุณเบิ้ม คุณเดรด คุณเซลล์...ฯลฯ
ระหว่างนี้ชวนพวกเรามาเล่นแต่งบทกลอนกับลูกเกดด้วยกันก่อนนะครับ:-

 

กลอนของจินตวดีมีที่แต่งไว้นานมาแล้ว แล้วก็ได้แสดงออกถึงตัวตนของจินต์ด้วย
fficeffice" /><O></O>
“ทุก ๆ สายความรู้สู่หลักใหญ่
วิถีทางต่างกันไปใช่ปัญหา
สรรพสิ่งทั้งปวงคือความว่าง คือ ปัญญา
คือปรมัตถ์ คือ สุญตา คือ นิพพาน
คือความรักอันปราศจากเงื่อนไข
คือจิตใจที่ปราศจากถือมั่น
คือหยุดแบ่งเรา เขา เพราะเท่ากัน
คือเพราะเราหนึ่งเดียวกัน สุญตา
<O></O>
ทุกสรรพสิ่งในโลกมีสองขั้ว
รักและกลัวตั้งให้เห็นเป็นปริศนา
เปิดประตูสู่ภายในใช้ปัญญา กาลเวลานั้นไม่มีอย่างที่เป็น”

 

ลองแต่งมา 1 บทสดๆร้อนๆจากเตาครับ

Do I know รู้ไหมว่า...?



Do I know รู้ไหมว่า...

เสียงที่ดังที่สุดบนมิตินี้ที่ฉันเคยได้ยิน คืออะไร?
หากวันนี้ยังมีเสียงเพลงและลำนำขับกล่อม จงยิ้มเอาไว้เถิด
คลื่นสั่นสะเทือนที่ล่องลอยอยู่ในมวลอากาศยังจางหาย...
หากวันใดชื่อนั้นไม่อยู่แล้ว จะมีอะไรให้ระลึกถึง
ระยะทาง ช่องว่าง กาลเวลาองศาใด ก็มิอาจพบ

คำตอบนั้นคือ “ความเงียบ"

Do I know รู้ไหมว่า...

ที่สุดปลายแสงสายรุ้ง มีสิ่งใดที่น่าค้นหาที่สุด?
หากเราบินเข้าไปได้ และเห็นมันได้จริงๆ
หลังหินผาสูงตระหง่าน ที่ดูลึกลับไร้รูปนามนั้น
ไฉนจึงไร้วี่แววภายใต้ความยิ่งใหญ่นั้น
กลับว่างเปล่าจางหาย แม้ได้อยู่ไกล้ๆ...
มีเพียงกลิ่นไอแห่งแห่งแสงเงาอันลี้ลับ

คำตอบนั้นคือ “ความเงียบ"

Do I know รู้ไหมว่า...

ก้อนเมฆที่ลอยไปมานั้น..แขวนห้อยไว้กับสิ่งใด ?
เบื้องหลังแสงที่สาดส่องอันเจิดจ้าทรงพลังนั้น
มองทะลุขึ้นไปช่างเวิ้งว้างว่างเปล่าเหลือเกิน
มีแต่ดวงดาวในคืนเดือนมืดยามราตรีเท่านั้นหรือ

เมื่อเฝ้าถามหาสิ่งใด ก็หาพบสิ่งใดไม่
นอกจาก "ความเงียบ" เท่านั้น

Do I know รู้ไหมว่า...?

เมื่อวันหนึ่งที่หลับตาลง ทบทวนในความเงียบนั้นใหม่อย่างตั้งใจ
และปล่อยให้ความอิสระไหลเข้ามาจนเต็มเปี่ยมสุดประมาณถึง
ฉับพลันนั้นเอง จะพบความอบอุ่นที่คืบคลานออกมาจากความเงียบนั้นที่ละน้อย
โถมเข้าปกคลุมไปทั่วทุกช่องว่างของอะตอม จนกระทั่งโมเลกุลกระโดดเต้นด้วยความรัก
มีเสียงแห่งความเงียบที่ดังสนั่นขึ้นอย่างชัดเจนว่า....

Do I know "เห็นไหม ฉันอยู่ข้างหลังคุณ ?"


มี้ดดดดดดด++++
ออกแนวขนหัวลุกไปหน่อยรึเปล่าครับ อิอิ
แนะนำด้วยครับ เพื่อนกวีซีไรท์ทั้งหลาย

 

Unseen จริงๆ
ประโยคนี้โดนใจมากครับลูกเกด
ไมมีคอมเมนท์ใดๆนอกจากจะให้กำลังใจเหมือนเดิม

อ่ะ ต่อๆๆๆ ....เลยครับเพื่อนๆ

 

ชอบที่ลูกเกดเขียนมาจัง เพราะรู้สึกว่าแฝงด้วยความเอาใจใส่ความปราณีตทุกตัวอักษร เลือกฟอนต์ที่ดูสวย เลือกที่ดูงาม เลยรู้สึกว่า อืม... เก็บรายละเอียดดีจังเลย(พึ่งรู้ว่ามีฟอนต์อย่างนั้นด้วย)

ณ ตอนนี้คงไม่สามารถจะแต่งกลอนได้ (อยู่ที่ทำงานอยู่เลย) แต่ขอเอากลอน(หรือกวีดี) มาฝากล่ะกันครับ ถึงแม้ว่าจะไม่เกี่ยวข้องกับตัวเองตามเงื่อนไขที่ลูกเกดวางไว้ แต่กลอนนี้ก็เป็นกลอนที่ชอบ สิ่งที่ชอบก็เป็นสิ่งที่สะท้อนถึงคนนั้นได้ใช่ม๊ะ (เหมือนพยายามดึงให้เกี่ยวนะเนี่ย) มาดูกันเลยดีกว่า

<center>เก็บเบี้ยรายทาง</center>
&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;แม้เดินอยู่บนเส้นทางเดียวกัน
&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ใช่ว่าทุกคนจะสามารถเก็บเบี้ยรายทางได้เท่ากัน
จงเรียนรู้จักเก็บเบี้ยจากทุกรายทาง
จงเรียนรู้จักชีวิตจากทุกประสบการณ์
เรียนรู้จักความสุภาพจากความอ่อนแอ
เรียนรู้จักการให้อภัยจากศัตรู
เรียนรู้จักความเอื้อเฟื้อจากวันที่ยากจน
เรียนรู้จักการอดออมจากวันที่ขัดสน
เรียนรู้จักการประมาณตนจากวันที่ผิดหวัง
เรียนรู้จักการอดทนจากวันที่บันดาลโทสะ
เรียนรู้จักการทะนุถนอมจากวันที่สูญเสีย
เรียนรู้จักที่จะเป็นตัวของตัวเองจากวันที่ถูกทอดทิ้ง
เรียนรู้จักที่จะนิ่งในวันแห่งพายุร้าย
&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;จงเรียนรู้จักชีวิตในทุกวารของการย่างก้าว
&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;แล้วเราจะได้กำไรชีวิต
&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;แทนที่จะปล่อยให้ชีวิตขาดทุนอยู่ร่ำไป


เอามาจากหนังสือ เก็บเบี้ยรายทาง ที่ ป.ปัญญานันต์เป็นคนเขียน โดยเอาข้อคิดที่ได้ในแต่ละวันมาเขียนไว้ และเขียนไว้ข้างล่างว่าวันนี้ทำอะไรมาสั้นๆ หรือว่าได้ความคิดนี้จากไหนมา

 

บางทีการได้ดื่มด่ำอยู่กับธรรมชาติจริงๆ อาจช่วยให้เราทำได้ดีกว่านี้อีกนะครับคุณซิปฯ
บางครั้งนั่งรถไปเพลินๆ มองเห็นวิวทิวทัศน์เข้าไป ความรู้สึกของศิลปินในตัวมันกระโดดออกมาเลยครับ แต่การจะคว้าดินสอมาวาด มาเขียนมันไม้ทันความคิด มิน่าถึงเห็นหลายคนต้องอัดเสียงกันสดๆตรงนั้นซึ่งจะได้อะไรที่สดและเป็นจริงกว่าเยอะเลยครับ

 

โห...เข้ามาวันนี้ นึกว่าเข้าห้องผิด
นี่มันห้องกวีซีไรท์ กำลังแต่งบทลำนำกันอยู่นี่นา..
ขอถอยตั้งหลักไปซัก 10 ไมล์นะครับ

รู้สึกผ่อนคลาย และมีพลัง เมื่อได้อ่านเลย
ขอจองที่ซัก 1 ที่ก่อนครับ เดี๋ยวที่จะเต็มซะก่อน อิอิ
ขอเป็นผู้นั่งดู บทกลอนแห่งธรรมชาติละกันนะครับ ;aa8​

 

555+++ ขอลอกเลียนแบบหน่อยค่ะคุณ zip เพื่อนส่งมาให้อ่านไม่รู้เป็นกลอนรึเป่า อิอิ.. อ่านแล้วก็ให้ข้อคิดดีดีอยู่เหมือนกันค่ะ..
..........................................
โลกกลมๆ [FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ใบนี้ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ไม่มี [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]อะไรได้มา [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ฟรี ๆ [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ของ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ฟรีไม่เคยมี [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ของ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ดีไม่เคยถูก [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]อยู่ให้ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ไว้ใจ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ไปให้ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]คิดถึง [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]คน [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]เราต้องเดินหน้า [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]เวลา [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ยังเดินหน้าเลย [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ไม่ต้องสนใจ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ว่าแมวจะสีขาวหรือดำ ขอให้ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]จับหนูได้ก็พอ [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ยิ่งมี [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ใจศรัทธา [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ยิ่งต้องมีสายตาที่ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]เยือกเย็น [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ในโลกกลม ๆ ใบนี้ ไม่มีคำว่า [/FONT]} [FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]แน่นอน [/FONT]~
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]คนเรา [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]เมื่อ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ตัวตาย [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ก็ต้องลงดิน [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ท้อแท้ได้ [/FONT][FONT=Default Sans
Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]แต่อย่าท้อถอย [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]อิจฉาได้ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]แต่อย่าริษยา [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]พักได้ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]แต่อย่าหยุด [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]เหตุผล [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ของ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]คน [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ๆ หนึ่ง อาจไม่ใช่ของ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]คน [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]อีก [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]คน [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]หนึ่ง [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ถ้าไม่ลอง [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ก้าว จะ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ไม่มีวันรู้ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ได้เลยว่า ข้างหน้าเป็นอย่างไร [/FONT]
[FONT=Default Sans
Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]หนทาง [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]อันยาวไกลนับหมื่นลี้ ต้อง [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]เริ่มต้นด้วยก้าวแรก [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ก่อนเสมอ [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ปัญหา [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ท?กอย่าง อยู่ที่ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ตัวเรา [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ทั้งสิ้น [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]จะเห็นค่า [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ของความอบอุ่น [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]เมื่อผ่าน [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ความเหน็บหนาว [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]มาแล้ว [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]อันตราย [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ที่สุดคือ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]การคาดหวัง [/FONT]

[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]เริ่มต้นดีแล้ว ลงท้ายก็ต้องดีด้วย [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]อย่ายอมแพ้ ถ้ายังไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่ [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]จง [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ใช้สติ อย่าใช้อารมณ์ [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]เบื้องหลัง [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ความเข้มแข็ง [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]สมควรมี [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ความอ่อนโยน [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ไม่มีคำว่า [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]บังเอิญ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ในเรื่องของความรัก มีแต่คำว่า [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ตั้งใจ [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ยินดี [/FONT][FONT=Default Sans
Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]กับสิ่งที่ได้มา และ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ยอมรับ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]กับสิ่งที่เสียไป [/FONT]

[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]หลังพายุ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ผ่านไป [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ฟ้า [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ย่อม [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]สดใส [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]เสมอ [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]หลังผ่าน [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ปัญหา [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]จะรู้ว่าปัญหานั้น [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]เล็กนิดเดียว [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ไม่เป็น [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ขุนนางนะ ได้ แต่ไม่เป็น [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]คนไม่ได้ [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]มีแต่ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]วันนี้ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ที่มีค่า ไม่มี [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]วันหน้า วันหลัง [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]เมื่อวาน [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ก็สายเกินแล้ว [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]พรุ่งนี้ ก็ สายเกินไป [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]อย่าหวัง [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ว่าจะได้รับความรัก [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]จากคนที่คุณรัก [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]เพราะคนที่ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]คุณรัก [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ไม่ได้ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]รักคุณ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]หมดทุกคน [/FONT]

[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]เพื่อนทั่วไป [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ไม่เห็นคุณร้องไห้ [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]เพื่อนแท้ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]มีหัวไหล่ไว้คอยซับน้ำตาให้ [/FONT]
[FONT=Default Sans
Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]เพื่อนทั่วไป [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]ถือขวดไวน์ติดมือมางานปาร์ตี้ของคุณ [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]เพื่อนแท้ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]จะมาแต่หัววันเพื่อช่วยเตรียมงาน [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]เพื่อนทั่วไป [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]คาดหวังให้คุณเคียงข้างเขาเสมอ [/FONT]
[FONT=Default Sans
Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]เพื่อนแท้ [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]คาดหวังที่จะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป [/FONT]
[FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]เพื่อนทั่วไป [/FONT][FONT=Default Sans Serif,Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]เข้าหาผลประโยชน์ ที่ได้รับจากเรา[/FONT]
.............
;aa13

 

ไม่มีปัญญาเขียนเอง แต่อยากแจม

สกุณาห่างฟ้ากว้างแล้ว...จะหงอยเหงา
ปักเป้าห่างจุฬาแล้ว.......จะว้าเหว่
สายเปลห่างมือแม่แล้ว...จะหมดคุณค่า
น้ำค้างห่างใบหญ้าแล้ว...จะหมดราศี
กวี...ห่างสัจจะ...........ก็หมกเมาละเมอ
ดวงใจเธอห่างธรรม......ก็จะระกำช้ำตรม
ด้วยรักและหวังดี...วันนี้...ฉันจึงฝากธรรมถึงเธอ
/ทยาลุ
;aa13

 

สถานะของห้องตอนนี้ "ลานกวี"

ลานกวี หลากมิติ นิมิตมั่น

ลานความฝัน ความจริง ทุกสิ่งสรรพ

ลานความเชื่อ สัจจธรรม นำน้อมรับ

ลานแห่งทรัพย์ ทางปัญญา คุณค่าควร

ลานลิขิต ผูกพัน ผ่านอักษร

ลานจิตรกร เขียนขีด ปราณีตล้วน

ลานแห่งรัก ชาติภพ ครบกระบวน

ลานทั้งหมด ทั้งมวล ของ

 

ศิลปินเต็มห้องเลย เย้ จินต์ชอบ

ว่าแต่เมื่อคืนจินต์โดนสอนอีกแล้วเป็นคำสอนที่เตือนตัวเองเกี่ยวกับความเป็นธรรมชาติ การฝืนธรรมชาติ คือการโกหกตัวเอง นักรบต้องเรียนรู้ที่จะปล่อยให้เป็นตามธรรมชาติ นักรบต้องเปลือยเปล่า ปราศจากอาภรณ์
fficeffice" /><O></O>
จินต์เห็นน้องรักคนหนึ่งใส่เสื้อเข้าไปเดินแบบ เลยบอกให้ถอดเสื้อออก ตะโกนให้ถอดเสื้อ มีคำถามกลับมาว่านั่นคือใคร มีตัวหนังสือลอยมาเต็ม จินตวดีก็ว่าคนนั้นคือ “JA” แต่ตัวหนังสือกลับหยุดตรงคำว่า”JP” อ้าวนั่นมันเป็นสัญลักษณ์ชื่อของเรานี่นา พร้อมมีภาพชาวต่างชาติสองคนเดินออกมาพูดว่า Your butterfly House is ตามด้วยภาษาอื่นที่ไม่ใช่อังกฤษ แต่แปลกจินต์รู้เรื่องแฮะ จินต์เลยบอก จินต์รู้ว่าจินต์ทำอะไร จินต์ขอโทษ จินต์มิมีเจตนา

 

ไม่รู้สิคะคุณเซลล์มีความรู้สึกว่าพี่นักเขียนอยากจะให้พวกเราช่วยกันนั่งสมาธิเพื่อส่งพลังความรักความเมตตาให้กับโลกของเราอยู่เหมือนกันค่ะ คิดว่าวิธีการนั่งสมาธิในแบบที่พี่นักเขียนให้ไว้ ที่ว่าให้เราจินตนาการแสงคล้ายหิ่งห้อยตรงจุดเหนือสะดือส่งผ่านไปยังใจกลางของโลกและจักรวาลนั้นน่าจะสามารถ save the world ได้มากเหมือนกันนะคะ โดยส่วนตัวแล้วถึงแม้จะมีวิธีการทำสมาธิด้านอื่นแต่ก็พยายามแบ่งเวลาทำสมาธิในแบบของพี่นักเขียนทุกวันเรยย มาช่วยกันคนละไม้คนละมือค่ะเพื่อโลกของเราค่ะ อิอิ..

ในส่วนของชาวพลังจักรวาลเองในปีนี้ค่อนข้างจะตื่นตัวกันมากในเรื่องนี้ เพื่อช่วยกันส่งพลังให้กับดาวเคราะห์โลกของเราทุกๆ วัน เป็นการป้องกันไม่ให้เกิดภัยพิบัติหรือหากเกิดก็สามารถช่วยให้เกิดความบอบช้ำน้อยที่สุด เราสามารถช่วยดาวเคราะห์โลกของเราด้วยความรักความเมตตาของพวกเรา และเชื่อมั่นในพลังอำนาจของพลังงานต้นกำเนิดของทุกสรรพสิ่งซึ่งเป็นความรักโดยปราศจากอย่างแท้จริง.. คิดว่านะคะ ^_^
...........................
เอามาฝากห้องนี้มั่งค่ะ.. อ่านแล้วอย่าคิดมากนะคะ อิอิ..
ทุกท่านคงได้ทดสอบและก็ได้เห็นผลชัดตามที่ท่านต้องการแล้ว ข้อสำคัญที่สุดก็คือพวกท่านทุกคนจะต้องปฏิบัติตามวิธีการ เพื่อพวกท่านจะได้รู้จักใช้พลังพิเศษซึ่งเบื้องบนมอบให้ เรากำลังทำหน้าที่ปกป้องรักษาดาวเคราะห์ที่กำลังได้รับความเสียหายอย่างหนัก เมื่อโลกได้รับความเสียหายอย่างใหญ่หลวงแน่นอนมนุษย์ก็จะอาศัยอยู่ได้ด้วยความลำบากยากเย็น ด้วยภารกิจของเราได้เริ่มต้นขึ้นแล้วเมื่อ 13 ปีที่ผ่านมาอาจารย์เคยทำ บัดนี้พวกท่านก็สามารถทำได้เช่นเดียวกับอาจารย์เพราะว่าเป้าหมายของพวกเรานั้นไม่ใช่เพื่อตัวเองไม่ใช่เพื่อพวกเราชาวพลังจักรวาลด้วยกันแต่เพื่อมนุษยชาติทั้งหมด เมื่อพูดถึงมนุษยชาติมีแต่เบื้องบนเท่านั้นที่จะมีความสามารถรู้ได้ว่าพวกเราคนใดนั้นสามารถจะทำงานให้แก่เบื้องบนเพื่อช่วยเหลือผู้อื่น และเบื้องบนก็จะช่วยให้เขาคนนั้นได้มีอำนาจโดยสมบูรณ์ เบื้องบนได้มอบหน้าที่ให้แก่พวกเราแล้ว ดังนั้นไม่ว่าพวกเราจะทำหน้าที่ได้มากหรือน้อยก็ตามมันก็เป็นหน้าที่ของพวกเรา อาจารย์ได้เป็นผู้เก็บรักษากุญแจที่จะช่วยเหลือมนุษย์นี้มานานถึง 30 ปี เดี๋ยวนี้อาจารย์ไม่ต้องเก็บกุญแจนั้นอีกต่อไปแล้ว อาจารย์ได้แบ่งภาระหน้าที่สำคัญนี้ให้แก่ทุก ๆ คนให้ทุกคนมีหน้าที่และความสามารถเช่นเดียวกับอาจารย์ สิ่งใดซึ่งอาจารย์ทำได้พวกเราก็ทำได้เช่นเดียวกัน หน้าที่ของพวกเราก็คือช่วยเหลือมนุษยชาติตามที่เบื้องบนต้องการ หมายความว่าพวกเราได้เดินทางตามเส้นทางที่ถูกต้องตามที่เบื้องบนได้กำหนดไว้ และเป็นเส้นทางเดียวกับพระเยซูหรือองค์พระพุทธเจ้า เราอาจจะไม่รู้เรื่องของคนอื่นทุกคนซึ่งอาจจะได้รับภาระหน้าที่จากเบื้องบน เมื่อพวกเราปฏิบัติภารกิจนี้สำเร็จพวกเราก็จะได้รับหน้าที่ใหม่อย่างอื่นอีกต่อไป ในแง่ของจิตวิญญาณพวกเราก็อย่าไปคิดว่าผู้นำด้านนี้ดี ด้านนั้นเลว ผู้นำศาสนาเหล่านั้นก็มีหน้าที่ที่จะทำภารกิจเหล่านั้นให้เสร็จสมบูรณ์ ก่อนที่จะไปทำหน้าที่ยังโลกอื่นหรือมิติอื่นต่อไป ทั้งหมดนี้คือเป้าหมายของอาจารย์ที่ได้เรียนมาแล้ว 30 ปี อย่าพูดถึงความไม่ดีหรือดีเพราะเป็นหน้าที่ที่พระเจ้าเบื้องบนได้ยอมให้ความมืดเข้ามาควบคุมโลกมาตลอด 20 ศตวรรษ แสงสว่างกำลังกลับคืนมา ต่อไปนี้มนุษยชาติจะมีโอกาสเลือก ถ้าคนใดต้องการแสงสว่างแล้วเขาก็จะกลับไปหาแสงสว่าง ถ้าเขาไม่ต้องการก็จงรอคอยต่อไปในอีกศตวรรษซึ่งจะผ่านมา นี่คือบทสรุปของเรื่องราวที่จะเกิดในศตวรรษนี้..
อ.เลืองมินด๋าง

 

<object width='315' height='80'><param name='movie' value='http://www.ijigg.com/jiggplayer.swf?songID=V2AGCFFPA0&Autoplay=1'><param name='scale' value='noscale' /><param name='wmode' value='transparent'><embed src='http://www.ijigg.com/jiggplayer.swf?Autoplay=1&songID=V2AGCFFPA0' width='315' height='80' scale='noscale' wmode='transparent'></embed></object><div style='width:300px;padding:4px;background:white;font-family:Arial,Tahoma;text-align:center;'><font size='3'><a href='http://www.ijigg.com/songs/V2AGCFFPA0'>รักนิรันดร์ My Music - by ปั่น</a></div>

 

ขอบคุณนักกลอน-กองเชียร์-และคนอ่านทุกคน
ที่มาร่วมกันสร้างสรรค์ผลงานและให้กำลังใจกันครับ
ทั้งที่แต่งบทกลอน และหาบทกลอนมาลงได้น่าสนใจกันทุกๆคนเลยครับ
เป็นตัวเอง ไพเราะ น่ารัก อบอุ่นและมีเอกลักษณ์ดีครับ
อย่าหาว่าชมกันเองเลยนะ อิอิ

ใครรู้ตัวว่ายังไม่ได้แต่ง ก็มาเพิ่มเติมได้เลย (รออยู่นะครับเนี่ย +)