เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

จินตนาการและภาพถ่ายของลูกเกด แต่ละภาพ
ดูแล้วอิ่มความสุขไปด้วยเลย..เห็นแล้วก็ยิ้มได้ทั้งวันครับ
แต่ละแห่ง แต่ละเรื่องราวเต็มไปด้วยความงดงามมีชีวิตชีวาของแสงเงา..โลดแล่นไปอย่างไม่รู้จบ
พระที่ไปเจอท่านก็เทศน์ได้กินมาก
ปีใหม่เป็นแค่วันนึงก็จริงแต่ก็เป็นวันที่รู้สึกดีๆและมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกเลยนะครับ




จินตนาการแบบนี้เอาไปสร้างเป็นภาพยนต์ได้เลยครับ
ภาพกระต่ายซุ่ม มีความหมายอะไรพิเศษซ่อนอยู่นะ ต้องถามคนวาด

 

ขอบคุณคุณลูกเกดนะครับที่พาเพื่อนๆห้องวิทย์ไปทัวร์ ธรรมชาติ ภาพเขียน รูปถ่าย ในวันเด็กนี้ งดงามจริงๆ เหมือนกับได้ไปเที่ยวด้วยตัวเองเลย อิอิ


คุณลูกเกดเรียนถ่ายรูปมาด้วยรึเปล่าครับ ถ่ายออกมาได้เหมือนมืออาชีพมากๆ ดูแล้วมีชีวิตชีวาดีครับ


ชอบประโยคนี้จังครับ "ไม่ต้องไปเพิ่มธรรมชาติที่มีด้วยความคิด ไม่ต้องเพิ่มคำให้มากความเพราะสิ่งสำคัญอยู่ที่จิต"


สวัสดีปีใหม่ครับ

 

ยังหาไม่เจอเลยอยู่ไหนหนอ ดาวพราวเต็มฟ้างดงามจริงๆเลย
คงต้องฝากเพลงดาวลูกไก่ "ซูบารุ" มาช่วยตามหาก่อนล่ะ
จำได้ว่าอยู่ใกล้กลุ่มดาวนายพราน (Orion)..ช่วนกันหาดูนะครับ อิอิ
เห็นกระจุกดาวกลุ่มนึงอยุ่ด้านบนสุด...น่าจะใช่นะ ?
เห็นภาพแล้วต้องชมว่าฝึมือและมุมมองของลูกเกดไม่ธรรมดาเลยนะครับ

[music]http://palungjit.org/attachments/a.466953/[/music]
<TABLE cellSpacing=3 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR><TD></TD><TD>SUBARU.mp3 (4.16 MB,)</TD></TR></TBODY></TABLE>
ดาวจรัสแสง

ฉันจะปิดตาอยู่ได้อย่างไร
ในเมื่อโลกภายนอกนั้นแสนเศร้า
แต่ยามเมื่อฉันลืมตาขึ้นมา
ฉันก็พบแต่หนทางที่เปล่าเปลี่ยวและยากลำบาก

โอ้ดาวน้อยเอ๋ย
หนทางเจ้านั้นคือแตกสลายและร่วงหล่น
ขอเจ้าจงเปล่งประกายส่องนำทางชีวิตฉันบ้าง

ฉันจะก้าวต่อไป
แม้ดวงหน้าจะซีดเซียวด้วยเหนื่อยยาก
ฉันจะก้าวต่อไป
เป็นดาวน้อยที่คนเมิน ลาแล้ว ดาวจรัสแสง

ลมหนาวเย็นยะเยือก
พัดผ่านเข้าสู่หัวใจทุกคราที่ฉันหายใจ
แต่ดวงใจฉันร้อนรุ่ม
ด้วยไฟแห่งความใฝ่ฝัน

โอ้ดาวน้อยเอ๋ย เจ้านั้นไร้ซึ่งชื่อเสียงเรียงนาม
ขอเจ้าจงมุ่งอวสานด้วยเปรมปรีดิ์

ฉันจะก้าวต่อไป
ตามหัวใจปรารถนา
ฉันจะก้าวไปกับเธอ ดาวน้อยที่ด้อยรัศมี
ลาแล้ว ดาวจรัสแสง

โอ้ว่าสักวันหนึ่ง
คงจะมีใคร เลือกหนทางนี้บ้าง
หนทางที่เปล่าเปรี่ยวยากลำบาก
แต่ท้าทาย

ฉันจะก้าวต่อไป
แม้ดวงหน้าจะซีดเซียวด้วยเหนื่อยยาก
ฉันจะก้าวต่อไป เป็นดาวน้อยที่คนเมิน
แต่ยังมีดาวจรัสเป็นเพื่อนที่รักฉันตลอดไป

 

ใช่เลยครับ กระจุกดาวลูกไก่
อยู่ขอบบนสุดของรูปครับ..หาจนเจอ แฮ่กๆๆ อิอิ



เห็นดาวในกาแล๊คซี่เราเป็นล้านๆดวงๆแบบนี้
เหมือนเห็นเซลล์ในสมองของเรากำลังกระพริบแสงโต้ตอบส่งข้อมูลไปมาด้วยนะครับ
มองท้องฟ้าแล้วก็อบอุ่นและสุขใจดีครับ
บนภูกระดึงสวยงามมากๆ ขอบคุณนะครับ

 

ได้ยินจ๊ะ..ที่รัก
จินตนาการ ความคิดสร้างสรรค์ ไม่ธรรมดาเลยน้องเรา ไร้ขอบเขตจริงๆ
ขอบคุณนะจ๊ะ ที่เอา ความสุข ความสวยงาม มาแบ่งปัน พี่ๆ ลุงป้า น้าอา
อ้อ...มีตาอยู่คน ตาเซลล์ อิอิ




ชอบมากกกกกกกก ....ขอบอก
(พี่เดรดชอบดวงดาว)

จะขยาย ก็เกรงใจ หน้ากระทู้ มันจะยืดกว้างไป เดี๋ยวโดนสรรเสริญ อิอิอิ
น่ารักมาก ลูกเกด...นั่งดูมานานแล้ว นึกอยู่นาน จะคอมเม้นท์ อะไร
มันไม่มีอะไรจะบรรยาย อะ...ใช้หัวใจ และ อารมณ์ ซึมซับอยู่เนี่ย อิ่มจริงๆ

 

เห็นภาพแล้ว คำว่า lomo โผล่เข้ามาในหัวเลยครับ ^_^

 

เห็นคำว่า lomo ของคุณซิปฯแล้วก็ยังไม่คุ้นหูนัก
คิดว่าคงเป็นคำเรียกไตล์บางอย่างของรูปถ่าย
เลยทำให้ต้องไปค้นดูสักหน่อย จะได้รู้จักไว้ครับ

เอกลักษณ์
โลโมกราฟีเน้นการถ่ายภาพจากระดับเอว การใช้สีจัดเกิน สิ่งปนเปื้อนบนเลนส์ และจุดตำหนิอย่างจงใจ เพื่อสร้างความรู้สึกเป็นศิลปะ เป็นนามธรรม เหล่านี้เป็นสิ่งที่นักถ่ายภาพโลโมกราฟีนิยมชมชอบ. ด้วยขนาดที่เล็ก ทำให้กล้องโลโมเป็นที่นิยมสำหรับการพกพา และใช้บันทึกภาพในชีวิตประจำวัน. นอกจากนี้ ความสามารถในการถ่ายในที่ ๆ มีแสงน้อยได้ ทำให้มันเป็นที่นิยมสำหรับการภาพทีเผลอ (แคนดิด) การรายงานด้วยภาพ และภาพเหตุการณ์จริง (photo vérité, คำว่า vérité เป็นภาษาฝรั่งเศษแปลว่า ความจริง)

คุณสมบัติของโลโมแต่ละรุ่นมีเอกลักษณ์แตกต่างกัน เช่น Holka และ Diana เป็นกล้อง Medium Format, Actionsampler และ Supersampler สร้างภาพได้หลายเฟรมหลายแอคชั่นในการกดชัตเตอร์ครั้งเดียว, Pop- 9 จะให้ภาพซ้ำแบบ Pop Art, Colorsplash มีแฟลชที่เปลี่ยนสีได้, Fisheye ลักษณะภาพจะดูนูน ขอบรูปวงกลม ดีไซน์กล้องที่ดูกึ่งๆ คลาสสิก, LC-A+ มีการ Recite ในเชิงประวัติศาสตร์ในฐานะที่เป็นกล้องโลโม่รุ่นแรกตั้งแต่สมัยสายลับรัสเซีย

คติของโลโมกราฟีคือ "ไม่ต้องคิด ถ่ายไปเลย" ("don't think, just shoot")


กฎ 10 ข้อ ของโลโมกราฟี

1. พกกล้องโลโมของคุณไปทุกที่
2. ใช้มันตอนไหนก็ได้ - ทั้งกลางวันและกลางคืน
3. โลโมกราฟีไม่ใช่สิ่งสอดแทรก, แต่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตคุณ
4. ถ่ายจากเอว
5. เข้าใกล้วัตถุที่คุณต้องการความโลโม ให้ใกล้ที่สุดเท่าที่จะทำได้
6. ไม่ต้องคิด
7. ทำให้เร็ว
8. คุณไม่จำเป็นต้องรู้ล่วงหน้าว่าคุณจะถ่ายได้อะไรในฟิล์ม
9. และคุณก็ไม่จำเป็นต้องรู้หลังจากถ่าย เช่นกัน
10. ไม่ต้องห่วงเรื่องกฏหรอก

โลโมกราฟี - วิกิพีเดีย

แต่เขื่อว่ายังไงคนที่ถ่ายรูปได้น่าสนใจ (อย่างลูกเกด)
น่าจะมีทริกเฉพาะตัวด้วย คำว่า "ไม่ต้องคิด ถ่ายไปเลย" น่าจะมีอะไรที่ลุ่มลึกกว่าคำพูดมากๆนะครับ

 

วันนี้หยุดเลยได้มาเล่นเน็ตที่ร้าน ดีใจจะได้โพสต์ซํกที เบื่อเครื่องที่ทำงาน มันเป็นอะไรไม่รู้พิมพ์ไทยไม่ได้เลย

เห็นภาพที่น้องลูกเกดมาลง รู้สึกเหมือนเห็นตัวเองในเส้นทางความเป็นไปได้ในอีกเส้นทางหนึ่งเลย เพราะมีความฝันมาแต่วัยเยาว์ และฝันหลายครั้งว่าตัวเองเป็นทั้งศิลปินผู้วาดภาพ เห็นตัวเองเป็นนักถ่ายภาพ สิ่งที่น้องลูกเกดทำในวันนี้เหมือนเป็นการเติมเต็มความฝันของจินตวดีไปด้วย เหมือนมองเห็นอีกตัวตนหนึ่งของจินตวดีในอีกเส้นทางหนึ่ง และมันกระตุ้นความปรารถนาภายในอย่างแรง แต่ทำไมถึงรู้สึกเหมือนว่า "นี่คือเรา"

 

lomo ตามที่ได้ยินมามี 2 ประเด็น ประเด็นแรกคือกล้อง,ฟิล์ม คือจะใช้กล้องยี่ห้อโลโม หรือยี่ห้อต่างๆ ซึ่งคุณภาพไม่ได้สูงนักคนทั่วไปอาจจะมองเป็นกล้องกิ๊กก๊อกก็ได้ เช่น เลนซ์เป็นเลนซ์พลาสติก กล้องโลโม่ซึ่งเป็นที่มาของการถ่ายรูปแบบโลโม่นั้น เวลาถ่ายมาตรงขอบรูปจะมืดๆ ถ้าใช้เลนซ์พลาสติกภาพจะไม่ค่อยคมเท่าไหร่ แต่นั่นแหล่ะจะเป็นจุดขายของกล้องแบบนี้แหล่ะ และฟิล์มที่ใช้ บางทีก็จะใช้ฟิล์มหมดอายุ หรือไม่ก็ใช้ฟิล์มสไลด์แล้วไปล้างแบบฟิล์ม negative ที่เรียกว่าล้าง cross จุดประสงค์คือให้สีภาพมันเพี้ยนๆ สีสันของรูปไม่จำเป็นต้องถูกต้อง และถ้าถ่ายออกมาให้สีสดๆ ได้ก็จะยิ่งดี

ส่วนอีกประเด็นคือกฏทอง 10 ที่คุณ mead เอามาโพสแหล่ะครับ กฏ 10 ข้อนี้ถ้าไม่ใช้กล้องโลโม่ถ่ายก็ถือเป็นแนวโลโม่ได้

บางครั้งก็ถ่ายรูปทับ 2-3 ครั้งในรูปเฟรมเดียวกัน

เขียนมาอย่างนี้อาจจะนึกไม่ออกต้องลองดูรูปตัวอย่าง

อันนี้เป็นภาพแนวโลโม สีสันสดใส คิดว่าคงถ่าย 2-3 ครั้งทับกัน


ส่วนอันนี้เป็นภาพจากกล้องแนวโลโม่ (คือมันมีกล้องยี่ห้ออื่นอีกนอกจากโลโม่ที่ทำให้ขอบมืดๆ เหมือนโลโม่) จะเห็นว่าสีภาพมันแปลกๆ เค้าจงใจจะให้สีมันเป็นอย่างนี้แหล่ะ


สีจัดจ้านสวยงาม บางยี่ห้อแฟรชสามารถยิงออกมาเป็นสีต่างๆ ได้ด้วย


จะอย่างนี้ก็สวยดี


อันนี้ก็ด้วย



ที่บอกว่าดูภาพแล้วนึกถึงคำว่าโลโมเพราะเห็นสีที่จัดจ้านนั่นเอง ;aa13

 

พอเข้าใจ LOMO แล้วครับคุณซิปฯ ดูเป็นเทคนิคสร้างสรรค์ที่น่าตื่นตาไม่ใช่เล่น
อันนี้เป็นแนว"โลโมเม"ครับ+ (สนุกๆ อิอิ)

 

พี่นักเขียนบอกว่าเราทุกคนก็คือ"เรา"ไม่มี"เค้า"
เส้นทางหนึ่งของใครบางคน ก็เป็นเส้นทางหนึ่งของเราเช่นกัน
ในระบบเครือข่ายของจิตวิญญาณเชื่อมโยงถึงกันและเติมเต็มประสบการณ์กันได้ครับ

ถ้าทุกคนนึกถึงคำว่า"เรา"โลกก็จะสงบสุข เต็มไปด้วยแสงสว่างและความรัก

คุณเอถ้าเข้าร้านเน็ตไม่ได้ก็พิมพ์ภาษาอังกฤษมานะครับ
จะได้ฝึกภาษาไปด้วยเลยครับ *-*

 

รูปโลโมเมนี่ เป็นรูปรวมพลคนหลังคนใช่มั๊ยครับ อิอิ

ถ้าคุณ mead อยากจะเขียนจะอ่านเป็นภาษาอังกฤษจริงๆ ล่ะก็ พี่เวปสโนจะเปิดห้อง inter แล้วครับ คือให้คุยกันเป็นภาษาอังกฤษเลย กะว่าจะให้คนต่างประเทศมาคุยกันในนี้ ที่หมวดนี้ก็มีหมวดวิทยาศาสตร์&ลึกลับด้วยนะครับ แต่ตอนนี้ข้อมูลยังน้อยอยู่ ลองแวะไปดูได้ที่นี่ครับ http://palungjit.org/forumdisplay.php?f=218

 

โอ้โหพี่มี้ด กล้องรุ่นนี้ซื้อที่หนายยยยยย

และ เอ่อ เกดอ้างอิงข้อความยังไม่เป็นเลย มันมีช่องสี่เหลี่ยมตรงที่เขียนว่า อ้างอิงข้อความไหม? เกดคลิ๊กในช่องนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้นค่ะ
เอ หรือใช้วิธีอื่นคะ

 

ปกติก็กดที่รูป ตรงข้อความที่เราจะอ้างอิงเลย แล้วระบบก็จะวิ่งไปยังหน้าตอบกระทู้ให้เอง

 

ขอบคุณที่ชมว่าภาพสวยนะคะ
ถ้าสวยก็เพราะธรรมชาติมันสวยอยู่แล้วค่ะ
เคยเป็นเหมือนเกดมั้ยที่เวลาไปเจออะไรสวยๆ แต่ถ่ายรูปยังไงก็ทำให้สวยได้ไม่เหมือนของจริง เกดเป็นตลอดเลย

คุณซิปคุยถึงเรื่อง lomo น่าสนใจนะคะ มีช่วงนึงก็คิดว่าจะหามาเล่นเหมือนกัน เพราะภาพที่ออกมา contrast เยอะและสีก็สดจัดจ้านดีค่ะ
ไปหามาเล่นกันดีมะ

อ้อ neat image ของคุณซิปๆนี่ใช้ดีเลยค่ะ ภาพท้องฟ้ากลางคืน noise หายไปเย้อะเล้ย

 

เคยเป็นเหมือนกันที่เห็นธรรมชาติสวยๆ แล้วถ่ายออกมาไม่ได้อย่างที่เห็น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะว่าปรับค่าแสงไม่ดีพอ หรือว่ายังหามุมกล้องสวยๆ ไม่เจอก็ไม่รู้

เรื่องโลโม่นี่ ก่อนหน้านี้ก็คิดว่าจะหาซื้อกล้องมาลองถ่ายดีหรือเปล่า เห็นกล้องยี่ห้อโฮลก้าราคาแค่สามพันกว่าเอง แต่คิดไปคิดมา ก็คิดว่าที่ถ่ายกันเค้าก็ใช้ฟิลม์สไลด์มาล้างครอสกันเองนี่ ถ้าเรามีกล้องฟิล์มอยู่แล้ว แล้วลองหาฟิล์มสไลด์มาใส่แล้วเอาไปล้างครอสบ้าง ก็คงได้ภาพที่ออกสีอย่างนั้นเหมือนกัน ไม่ต้องไปซื้อกล้องใหม่ ที่บ้านก็มีอยู่อันนึง แต่มันเก่าเก็บมากแล้วจนกลไกกล้องทำงานไม่ได้ ต้องเอากล้องไปให้ช่างเช็คก่อน

เห็นว่าแถวเซนทรัลลาดพร้าวก็มีหลายร้านเลยที่รับล้างรูปอย่างนี้

แต่ถ้ามันก็ีมีอีกวิธีนึงคือใช้ photoshop แต่งรูปให้สีออกแนวอย่างนั้น ไปโหลดสคริปได้ที่เวปนี้ครับ http://www.flickr.com/groups/technique/discuss/34317/page3/

โหลดมาแล้วก็เอาสคริปไปใส่ใน folder script ของโฟโต้ช็อป แล้วเวลาใช้ก็ไปที่ File->Scripts แล้วก็เลือกไฟล์สคริปที่พึ่งโหลดมา มันก็ปรับแต่งรูปมาให้เป็นแบบแนวนั้นให้ แต่ถ้าอยากได้อารมณ์แบบถ่ายรูปเองแล้วมาลุ้นว่าภาพเป็นยังไงก็ไม่ว่ากัน

ส่วน neat image ของเค้าดีจริงๆ ดีจนสงสัยว่ามันทำได้ยังไงนะ สุดจะบรรยาย

 

โหลด scrip จากคุณซิปฯ มาลองทำดูหน่อย ออกมาเป็นแบบนี้ครับ
เป็นเทคนิคคล้ายๆสไลด์ล้างสี ถ่ายด้วยฟิล์มสไลด์ แล้วเอาไปอัดเป็นรูปถ่าย เพิ่มคอนทราส
รูปจะออกมาประมาณนั้น ที่นี้ความน่าสนใจก็แล้วแต่มุมมองของแต่ละคนครับ
ขอบคุณคุณซิปฯด้วยหาของเล่นมาอีกนะครับ อิอิ

 

คุณ zip มีของมาให้เล่นอีกแล้ว โหลดแล้วลองทำดู ภาพออกมาเฉดสีสดใสดีนะครับ
ลองเอารูปจากกล้อง lomomay ของคุณ mead + คำแนะนำจากคุณ zip
ภาพออกมาเป็นจะอี๊ อิอิ

 

ชีวิตเหนือเมฆ

ภาพถ่ายบันทึกการเดินทางของลูกเกดเป็นเอกลักษณ์ที่สวยสดงดงามเกินคำบรรยายใดๆ

พี่นักเขียนชอบถ่ายภาพเมฆ และมักจะถ่ายภาพเมฆเวลาที่บินไปไหนมาไหนเสมอๆ เพราะทำให้ระลึกถึงคำว่า ชีิวิตเหนือเมฆ ซึ่งหมายถึงชีวิตที่เหมือนฝัน

คราวนี้พี่นักเขียนจับภาพชีวิตเหนือเมฆมาฝากพวกเราขณะที่่เดินทางกลับ จากกรุงเทพฯไปตามเส้นทางบิน-Tokyo-Minneapolis-Kansas ระหว่างที่ถ่ายภาพก็ระลึกถึงพวกเราทุกคน พร้อมด้วยประสบการณ์ meeting ที่เป็นช่วงชีวิตที่เหมือนฝันอีกครั้งหนึ่งของพี่นักเขียน

บางครั้งพี่นักเขียนตั้งคำถามว่า ชีวิตเหนือเมฆ เหตุใดจึงเป็นคำกล่าวที่นอกจากจะดูเสมือนความฝันสำหรับคนจำนวนไม่น้อยแล้ว ยังเป็นคำกล่าวที่ดูเสมือนจะไม่มีวันเป็นจริงอีกด้วย แต่ที่จริงแล้วชีวิตเหนือเมฆ-ก็เป็นสิ่งที่เป็นไปได้และเป็นจริงเสมอๆสำหรับนักเดินทางอย่างพี่นักเขียนและอีกหลายล้านคนที่เดินทางด้วยเครื่องบินเป็นประจำ และยังเป็นความเป็นจริงสำหรับนักฝันทั้งหลายที่ชอบท่องเที่ยวไปในความฝันอย่างไร้ขอบเขต

ท่านอาจารย์อนาลัยได้กล่าวไว้ว่า ความเชื่อของเราเป็นสิ่งที่เป็นปัจจัยกำหนดว่า สิ่งใดคือสิ่งที่เป็นไปได้และเป็นไปไม่ได้สำหรับเรา ความเชื่อเป็นพลังอำนาจที่สร้างโลกแห่งความเป็นจริงของเราทุกคน

ชีวิตเหนือเมฆ - เป็นภาวะที่อาจเปรียบได้กับภาวะจิตอันเป็นอิสระ ปราศจากความทุกข์ ปราศจากปัญหาและความกังวลทั้งปวง เสมือนปุยเมฆที่ล่องลอยอย่างอิสระไร้พรมแดนบนฟากฟ้าอันไร้ขีดจำกัด

ภาพของปุุยเมฆที่อยู่ต่ำกว่าระดับตา ทำให้พี่นักเขียนคิดว่า ภาวะจิตอันเป็นอิสระนั้น ยังไม่ใช่ภาวะที่สูงสุด ยังคงมีภาวะอื่นๆต่อไปอย่างไม่มีวันสิ้นสุด-เป็นอนันต์ ดังที่ท่านอาจารย์อนาลัยกล่าวไว้ เพราะจากมุมมองเหนือเมฆที่พี่นักเขียนได้บันทึกภาพไว้นี้ ยังมีท้องฟ้าและห้วงอวกาศอันกว้างไกลเหนือขึ้นไปอีกอย่างไม่มีวันสิ้นสุด

พี่นักเขียนออกจากกรุงเทพฯเวลา 6 โมงเช้าวันที่ 23 Dec. และมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออก ข้าม Pacificไป ทำให้ได้มีโอกาสจับภาพในขณะที่บินสวนทางกับพระอาทิตย์ที่กำลังจะขึ้น ซึ่งเป็นภาวะที่น่าสนเท่ห์เสมอ ไม่ว่าจะเผชิญกับภาวะนี้บ่อยครั้งเพียงใดก็ตามภาพที่ปรากฏก็ไม่เคยเหมือนกันแม้แต่ครั้งเดียว มันเป็นการบินสวนทางกับเวลา สวนทางกับพระอาทิตย์ บินสวนทางกับแสงสว่าง ย้อนไปหาความมืดที่ดวงอาทิตย์เพิ่งจากมา ทำให้เที่ยวบินนี้ตกอยู่ในความมืดกว่า18 ชั่วโมง และแล้วพระอาทิตย์ก็โผล่พ้นขอบฟ้าให้เห็นอีกครั้ง ราวกับจะเตือนใจว่า ไม่ว่าชีวิตของเราจะตกอยู่ในความมืดยาวนานเพียงใดก็ตาม ในที่สุดแสงสว่างก็จะกลับมาอีก

หลังจากบินไปได้ 20 ชั่วโมง พี่นักเขียนกับคุณแซมก็ไปถึง Minneapolis เวลา 9 โมงเช้าของวันที่ 23 Dec. อีกเช่่นเดิม ราวกับว่า ได้ใช้เวลาไปเพียง 3 ชั่วโมงเท่านั้น ช่องว่างและกาลเวลาจึงกลายเป็นสิ่งที่ปราศจากความแน่่นนอน และปราศจากความเป็นจริงไปโดยปริยาย แม้ว่านักเดินทางทั้งหลายจะยังคงเป็นนักเดินทางทางกายภาพก็ตาม

ความหมายของภาวะที่ว่าปราศจากช่องว่าง-ระยะทางและกาลเวลา และความหมายของคำกล่าวของท่่านอาจารย์อนาลัยที่ว่า อดีต-ปัจจุบัน-อนาคต มีอยู่-เป็นอยู่-ดำเนินไปพร้อมกันหมดเป็นปัจจุบัน เป็นสิ่งที่เข้าใจได้ยาก แต่มันก็ผุดขึ้นในความเป็นจริงเสมอในโลกทางกายภาพที่เรารู้จัก หากเราจะมองหามัน ความเป็นจริงทั้งหลายที่ดูเสมือนจะลี้ลับและยากที่จะเข้าใจ จะปรากฏให้เราเห็นอย่างง่ายดายและเข้าใจได้โดยปราศจากคำพูดเสมอ(rose)

 

รูปขอบฟ้าและชีวิตเหนือเมฆผ่านมุมมองของพี่นักเขียนฯสวยงามเกินบรรยายครับ

ท้องฟ้าเสมือนเป็นของขวัญที่งดงามสำหรับมนุษย์จริงๆ
รูปถ่ายของพี่นักเขียนทำให้นึกถึงครั้งแรกที่ขึ้นเครื่องบินครับ
เพราะรู้ว่าจะได้เห็นมุมมองใหม่ๆจากสายตาของเราเองโดยตรง
เห็นท้องฟ้าที่เปลื่ยนเฉดสีไปเรื่อยๆ แสงและเงากระทบทอดลงบนปุยเมฆ
เหมือนงานศิลปะจากภู่กันขนาดใหญ่ที่ไม่เคยฉายซ้ำกันเลย ประทับใจมาก
ความรู้สึกนั้นยังจำได้ดี เป็นช่วงเวลาที่มีค่าแทบไม่ละสายตาเลยครับ

เวลาที่อยู่นอกเครื่องพราง พอยกตัวอย่างแบบนี้ก็เข้าใจง่ายขึ้นด้วยครับ
เหมือนการเดินทางไปสู่ อดีต-อนาคต ของอีกฟากนึงแบบเห็นกันจะๆเลยครับ

งานนี้ใครมีภาพท้องฟ้าสวยๆที่ถ่ายเก็บไว้ก็เอามาดูหน่อยนะครับ