รูปหล่อรูปปั้นไม่ใช่พระพุทธรูป

^_^ ชัดเจนครับ

ลดตำราลงบ้าง ก็จะเห็นโลกที่ตำราบังอยู่

 

แหม ทำเป็นมองไม่เห็น
แบกคัมภีร์มากี่ตู้ ถ้าไม่มีสัมมาทิฐิ ก็หนักเปล่า

 

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๓๓ หน้าที่ ๑๒๔/๔๐๘
๑.ครั้งนั้น พระพิชิตมารทรงทราบว่า เรายินดีในพระพุทธรูป จึงได้ตรัสสอนเราว่า
๒.อย่าเลยวักกลิ ประโยชน์อะไรในรูปที่น่าเกลียดซึ่งชนพาลชอบเล่า
๓.ก็บัณฑิตใดเห็นสัทธรรม บัณฑิตนั้นชื่อว่าเห็นเรา ผู้ไม่เห็นสัทธรรม
๔.ถึงจะเห็นเราก็ชื่อว่าไม่เห็น กายมีโทษไม่สิ้นสุด เปรียบเสมอด้วย
๕.ต้นไม้มีพิษ เป็นที่อยู่ของโรคทุกอย่าง ล้วนเป็นที่ประชุมของทุกข์
๖.เพราะฉะนั้น ท่านจงเบื่อหน่ายในรูป พิจารณาเห็นความเกิดขึ้น
๗.และความเสื่อมไปแห่งขันธ์ทั้งหลาย จักถึงที่สุดแห่งสรรพกิเลสได้
๘.โดยง่าย

----
พระสูตรนี้มี ๘ บรรทัด พระพุทธเจ้าห้ามไม่ให้มีความยินดีในพระพุทธรูป แล้วท่านตีความกันว่าพระพุทธเจ้าไม่ได้ห้ามให้กราบไหว้
พระพุทธรูป รูปปั้น รูปหล่อ มันบังตาบังใจท่านจนหมดแล้ว ท่านไม่เห็นบรรทัดที่ ๓ บรรทัดที่ ๔ กันหรือครับ

"บัณฑิตใดเห็นสัทธรรม บัณฑิตนั้นชื่อว่าเห็นเรา ผู้ไม่เห็นสัทธรรมถึงจะเห็นเราก็ชื่อว่าไม่เห็น"

 

ผมยินดีแบกพระธรรมหรือตำราที่พวกท่านบอก บังเอิญเป็นคำสอนของพระพุทธเจ้า ผมจะแบกไปยังพรหมโลก เทวโลก โลกดิรัจฉาน โลกเปรตวิสัย โลกมนุษย์ โลกเทวดา โลกธาตุ คนที่แบกพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า ศรัทธาและเลื่อมใสอย่างลงมั่นในพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้า กับคนไม่มีศรัทธาเห็นพระธรรมเป็นตำรา ปรามาสพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้า คนไม่มีศีล ปัญญา สมาธิ ใครจะไปอบาย ทุคติ นรก กำเนิดเดรัจฉาน

 

ไม่ผิดหลอก เมื่อก่อนเราก็เคยแบกมันมาก่อนแต่ก็ยังทุกข์อยู่เหมือนเดิม ตอนนี้เราวางแล้วเน้นปฏิบัติที่จิตอย่างเดียววางอย่างเดียว ตอนนี้เหลือทุกข์น้อยแหละถ้าไม่เอามันมาเป็นอารมณ์

 

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๒๕ หน้าที่ ๒๗/๔๑๘

มนุษย์เป็นอันมากแล ถูกภัยคุกคามแล้ว ย่อมถึงภูเขา ป่าอาราม
และรุกขเจดีย์ว่า เป็นที่พึ่ง ที่พึ่งนั้นแลไม่เกษม ที่พึ่งนั้นไม่อุดม เพราะ
บุคคลอาศัยที่พึ่งนั้น ย่อมไม่พ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้ ส่วนผู้ใดถึงพระ
พุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ว่าเป็นที่พึ่ง ย่อมเห็นอริยสัจ ๔ คือ
ทุกข์ เหตุให้เกิดทุกข์ความก้าวล่วงทุกข์ และอริยมรรคประกอบด้วย
องค์ ๘ อันให้ถึงความสงบระงับทุกข์ ด้วยปัญญาอันชอบ ที่พึ่งนั้นแล
เป็นที่พึ่งอันเกษม ที่พึ่งนั้นอุดม เพราะบุคคลอาศัยที่พึ่งนั้นย่อมพ้น
จากทุกข์ทั้งปวงได้

 

- ถ้าแปลแบบท่าน
ดุจากข้อ 4 ก็จะแปลว่า ต่อให้เจอพระพุทธเจ้าก็ไม่ต้องกราบไหว้เพราะถ้าไม่สนใจพระธรรมเห็นท่านก็เหมือนไม่เห็น

- แต่ผมไม่ได้ตีความแบบท่านครับ

- ระหว่าง กราบเพราะเห็นว่ารูปสวยงาม ไม่ว่าจะเป็นพระพุทธรูปหรือพระพุทธเจ้าที่แท้จริงก็ตาม (หลงอยู่แต่ความสวยงามของรูป ชื่นชมรูปไม่สนใจธรรม) VS กราบเพื่อระลึกถึงพระคุณของท่าน เคารพท่าน ระลึกถึงคำสอนของท่าน
คิดว่าทั้ง 2 แบบเหมือนกันหรือไม่

ผมมองว่าไม่เหมือนกัน
ดังนั้นผมจึงไม่ได้ตำหนิคนที่กราบพระพุทธรูปเพื่อเทิดทูนเคารพพระพุทธเจ้า ระลึกถึงคำสอนแล้วนำมาปฏิบัติ
แต่ถ้าท่านมีสติปัญญาแปลคำสอนท่านได้แค่นั้น แล้วเที่ยวปรามาสผู้อื่น แถมยังไปสั่งสอนผู้อื่นแบบผิดๆ ก็แล้วแต่ท่านละกัน ผมคงชี้แนะได้แค่นี้ครับ

 

หว่าๆๆ.....
ช้าก่อน...พระโยคาวจรทุกท่าน....

อวิชชา ไม่ได้แปลว่า ความไม่รู้ เน้อออ..
อวิชชา แปลว่า ความรู้ใดๆที่ไม่ได้เป็นไปเพื่อความเบื่อหน่าย คลายความกำหนัด เพื่อความหลุดพ้น เพื่อความรู้แจ้ง เพื่อตรัสรู้ เพื่อนิพพาน อะไรนั่นแหล่ะ...

เพื่อความเข้าใจอันดี อิอิ คริ คริ^-^

 

- ถ้าแปลแบบท่าน แม้แต่ข้อ 4 ถ้าเจอพระพุทธเจ้าก็ไม่ต้องกราบ เพราะถ้าไม่สนใจธรรมะท่าน เห็นท่านก็เหมือนไม่เห็น
แต่ผมไม่ได้ตีความคับแคบแบบท่านที่ว่าไม่ให้กราบครับ (ผมเห็นทุกบรรทัดอย่างดี นอกจากใช้ตาดู ก็ใช้สมอง และใช้ใจดูด้วย)
- ระหว่าง กราบพระพุทธเจ้าหรือพระพุทธรูป เพียงเพราะหลงว่ารูปของท่านสวยสดงดงามหาที่เปรียบไม่ได้ ชื่นชมอยู่แค่นั้นโดยไม่สนใจธรรมะ
เทียบกับ กราบพระพุทธเจ้าหรือพระพุทธรูปแล้วน้อมรำลึกถึงพระตุณของท่าน กราบเพราะเคารพเทิดทูนท่าน กราบเพราะระลึกถึงคำสอนของท่าน
คุณคิดว่าทั้ง 2 กรณีแตกต่างกันหรือไม่
สำหรับผมเห็นว่าต่างกัน จึงไม่คิดปรามาส หรือห้ามผู้ใดไม่ให้กราบ เพราะอย่างที่บอกว่าการกราบนั้นมีหลายเหตุผล มีทั้งคิดกุศลหรืออกุศล ข้อความที่ท่านยกมา พระพุทธเจ้าท่านห้ามเฉพาะการกราบหรือสร้างพระพุทธรูปเพื่อชื่นชมหรือให้คนหลงไปกับความงามในรูปแต่เพียงอย่างเดียว
แต่ถ้ากราบเพื่อเทิดทูนเพื่อระลึกในสิ่งที่ดีและเตือนใจให้นึกถึงคำสอนของท่านมันจะผิดตรงไหน ครูบาอาจารย์ พระอรหันต์ พระมหาจักรพรรดิท่านก็มีรูปหล่อ วีรชนต่างๆก็มีรูปหล่อเพื่อเตือนใจให้คนระลึกถึงคุณงามความดีของท่านเหล่านั้นแล้วผิดยังไง
- ที่ผมยกมาไม่ได้ขัดแย้งคำสอนของพระพุทธเจ้า แค่จะชี้ว่าคุณเองที่มองคำสอนผิด ตีความบิดเบือนไป นำไปสอนผิดๆก็เป็นโทษแก่ตัวท่านเอง ผมคงชี้แนะได้แค่นี้ ที่เหลือก็แล้วแต่สติปัญญาของท่านจขกท.ละกันครับ

 

คุณ อุรุเวลา จ้ะ
หลังจากที่เราพิจารณาแล้วเห็นว่า เราผิดเองแหล่ะ ผิดที่เอาวิชชา ป.เอก มาสอนเด็กประถม แถมไปนั่งเถียงกับเด็กอีก เราเลยขำตัวเองจริงๆ^-^ ที่เรากล่าวนี้ถูกไหมล่ะท่าน^-^

;ปรบมือ;aa2;aa26catt13:z6

เอาหล่ะ ใครอยากหมุนโลกพุทธพาณิชย์ให้ดำเนินต่อไปก็เชิญตามสบายจ้าาา แล้วแต่จิตศรัทธา
"พุทธพาณิชย์ สนิมของพระพุทธศาสนา"

 

เชิญ ท่านปริญญาเอกและพวกท่านตำรา แบกตู้ไปต่อเถอะครับ เราไม่ถือสา ระดับ ดร.หรอก แบกได้แต่ตำรา หาพรรคพวกไปก็เท่านั้น ผู้ปฏิบัติเอาตำราแค่เป็นแนว สุดท้ายแล้วก้แค่นั้น
ธรรมได้มาจากตำราแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น การปฏิบัติจิตต่างหากที่เป็นทางแห่งการหลุดพ้นจริง..
ท่านเถรใบลานทั้งหลาย ปฏิบัติได้แค่ไหนใยจะมาอวดอุตริ

 

เชิญ ท่านปริญญาเอกและพวกท่านตำรา แบกตู้ไปต่อเถอะครับ เราไม่ถือสา ระดับ ดร.หรอก แบกได้แต่ตำรา หาพรรคพวกไปก็เท่านั้น ผู้ปฏิบัติเอาตำราแค่เป็นแนว สุดท้ายแล้วก้แค่นั้น
ธรรมได้มาจากตำราแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น การปฏิบัติจิตต่างหากที่เป็นทางแห่งการหลุดพ้นจริง..
ท่านเถรใบลานทั้งหลาย ปฏิบัติได้แค่ไหนใยจะมาอวดอุตริ

 

อ่อ ที่ท่านกล่าวนี่คือจริตของผู้ที่มีวิชา ป.เอก หรือ
ใช่เร้อออ

hello4

 

ผู้มีธรรมในใจทุกท่าน เคยได้ช่วยหรือทำอะไรเพื่อสังคมกันบ้างรึป่าว
หรือว่าคิดถึงแต่ตัวเองกันครับ

สำหรับท่านที่ทำดีเพื่อสังคม(ไม่ได้หมายถึงวัดนะครับ)อยู่แล้วก็ขอให้บุญกุศลทำให้ตัวท่านแระครอบครัวมีความสุข ความเจริญยิ่งๆขึ้นครับ

 

กรรม ของ คุณ

 

เรื่องมายารูป... นี่มันเป็นเรื่องของคนมีจักษุจริงๆแฮะ

แล้วคนตาบอด เขามีวิธีระลึกถึงคนที่เขาเคารพบูชาแบบไหนกันนะ
มองไม่เห็นก็ดีไปอย่างหนึ่ง จะได้ไม่ต้องฟุ้งซ่านมาก
อยากบอกว่าคนตาบอด หลายๆคน มีสมาธิดี ระบบประสาทสัมผัสดีกว่าคนธรรมดาเสียอีก
แต่ศักยภาพในการเรียนรู้ก็ไม่เท่ากับคนที่ร่างกายสมบูรณ์ ซึ่งหมายความว่า คนที่มีร่างกายสมบูรณ์ มีศักยภาพในการได้สติปัญญามากกว่า

คนที่มีร่างกายสมบูรณ์ มีนัยน์ตามองเห็น... ควรใช้นัยน์ตาในการเรียนรู้เพื่อประโยชน์สูงสุดสำหรับสติปัญญาของตนเอง
มีนัยน์ตาเพื่อเรียนรู้รูปแบบมายาการต่างๆ เพื่อไม่ต้องตกไปเป็นทาสของมายาการต่างๆ
แต่ถ้านัยน์ตาของท่านต้องทำให้ตกต้องไปอยู่ใต้อาณัติของมายาวัตถุ มิสู้ควักนัยน์ตาแล้วนำไปบริจาคเสียจะมิดี มิเป็นกุศลประโยชน์กว่าหรือ

"โคตมะสิทธัตถะ" ศาสดาท่านกล่าวไว้ชัดเจนแล้ว... ผู้ใดกระจ่างแจ้งในธรรมทั้งหลายที่ศาสดาท่านได้แสดงไว้ ผู้นั้นก็เท่ากับว่าได้พบกับศาสดาท่าน
ได้พบธรรม ได้พบท่าน... ได้เข้าใจพระสัทธรรม ก็ได้เข้าใจสิ่งเดียวกับที่ศาสดาท่านเข้าใจ



กราบไหว้รูปเคารพที่อุปมาว่าเป็นรูปแทนศาสดา ระลึกถึงศาสดา ระลึกถึงคำสอน ศึกษาทำความเข้าใจ ได้สติปัญญาเป็นเรื่องๆไป... รูปเคารพนั้น ก็ยังถือว่าเป็นวัตถุที่ยังให้เกิดกุศลประโยชน์ได้บ้าง สำหรับผู้ที่ยังต้องใช้วัตถุเพื่อเตือนสติตนเองให้ระลึกถึงสิ่งนั้นบุคคลนี้
ก็ไม่ควรกล่าวตำหนิหรือสบประมาทกัน เพราะเขายังพึ่งตนเองไม่ได้เสียทีเดียว ยังต้องใช้เครื่องมือช่วยอยู่


กราบไหว้รูปเคารพที่อุปมาว่าเป็นรูปแทนศาสดา ระลึกถึงศาสดา ระลึกถึงศาสดา ระลึกถึงศาสดา ระลึกถึงคำสอนบ้าง แล้วก็ระลึกถึงศาสดา ขอพรบ้างบางครั้ง บางคนขอหวย บางคนขอให้ช่วยหาลูกจ้าง อีกร้อยแปดเรื่องราวที่ปรารถนา แล้วก็กลับมาระลึกถึงศาสดาอีก แล้วระลึกว่า เรานี่ช่างประเสริฐแท้ที่ได้ระลึกถึงและนิยมศาสดาท่านนี้ ท่านนั้น... รูปเคารพอันนั้นมันก็เป็นได้แค่เพียง วัตถุกาม วัตถุที่มีเอาไว้ตอบสนองกามแค่นั้นเอง

กราบหรือไม่กราบรูปเคารพ... มันก็ไม่ใช่เรื่องถูกหรือผิด หรือควรจะประนามถากถาง
กราบหรือไม่กราบรูปเคารพ... มันเป็นเรื่องของระดับสติปัญญา









การถากถาง ดูแคลน เยาะหยันผู้อื่นนั้น... มันไม่งามเลย สำหรับผู้ศึกษาแนวทางคำสอนของ"โคตมะสิทธัตถะ"

 

ร่างกาย เป็นเครื่องจักร เป็นหุ่นยนต์รูปแบบหนึ่ง แต่ไม่ใช่หุ่นยนต์หรือเครื่องจักรแบบที่มนุษย์นิยมสร้างในปัจจุบัน
ร่างกายมนุษย์ซับซ้อนกว่าหุ่นยนต์ที่มนุษย์นิยมสร้างมาก

แต่รูปแบบการใช้งานคล้ายคลึงกัน
ต้องมีเชื้อเพลิงเพื่อเผาผลาญให้เกิดพลังงานในการขับเคลื่อนต่างๆ
ต้องมีโปรแกรมเพื่อการปฏิบัติภาระกิจหน้าที่ต่าง

ของหุ่นยนต์ใช้ซอฟแวร์ที่ผลิตจากความปรารถนาต่างๆของมนุษย์
ของร่างกายมนุษย์ใช้พลังงานที่เรียกว่าจิตมาขับเคลื่อนและสร้างโปรแกรมต่างๆเอาไว้เพื่อการเรียนรู้เรื่องราวสิ่งต่างๆเพื่อไปสู่การเจริญเติบโตทางพลังงานสูงสุด แต่ก็ไม่ได้มีรูปแบบการพัฒนาตนเองที่เป็นรูปแบบที่คงที่แน่นอน ช้าเร็วหรือวิถีทางลีลาต่างก็ผกผันแตกต่างกันอย่างเป็นอิสระ



ถ้าเปรียบพลังงานจิตเป็นมนุษย์คนหนึ่ง
แล้วเปรียบร่างกายมนุษย์เป็นรถยนต์คันหนึ่ง

จิตเข้ามาใช้งานร่างกาย เหมือนคนเข้าไปขับรถ
จนวันหนึ่ง รถยนต์เก่าหมดสภาพจะดำรงอยู่ได้ เป็นอันว่าคนขับก็ต้องละทิ้งรถอันเป็นที่รักและผูกพันไป ถ้ายังไม่หมดธุระหน้าที่ต่างๆ ก็ต้องหารถคันใหม่
ถ้าหมดธุระแล้วก็ไม่ต้องใช้รถยนต์อีกต่อไป
รถยนต์มันเป็นเครื่องมือในการเดินทางบนเส้นทางต่างๆ
ร่างกายมนุษย์นั้นก็เป็นเครื่องมือในการเดินทางเรียนรู้ในสังสารวัฏ

มีนักขับรถคนหนึ่ง ขับรถเก่งมาก ชาญฉลาดบนเส้นทาง จนในวันหนึ่ง เขารู้สึกว่า หมดเส้นทางที่ต้องการจะขับรถเพื่อเดินทางเรียนรู้แล้ว เขาก็ไม่จำเป็นต้องทุบทำลายรถที่ใช้อยู่
เขาก็ใช้รถคันสุดท้ายไปเรื่อยๆจนมันหมดอายุ เพื่อสร้างประโยชน์ต่างๆให้นักขับรถรุ่นหลังๆต่อไป จนหมดอายุขัยของรถคันสุดท้าย
ในที่สุดก็ถึงวันที่เขาจะต้องละทิ้งรถไป และไม่สามารถจะตามหาเขาเจออีก เพราะเขาไม่มีชื่อ ไม่มีตัวตนอยู่บนเส้นทางของนักขับอีกต่อไปแล้ว

มีนักขับรุ่นหลังที่รัก เคารพและบูชานักขับรถท่านนี้มาก นักขับบางเหล่าจึงได้ริสร้างรถเทียม รถจำลอง เพื่อการระลึกถึง เพื่อการกราบไหว้บูชา แต่ตอนที่นักขับรถผู้มีชื่อเสียงนี้ยังขับรถอยู่ ได้บอกกับลูกศิษย์นักขับของเขาว่า รถมันเป็นแค่เครื่องมือ เรามาขับใช้งานมันอยู่เพียงชั่วคราว วันหนึ่งเราก็ต้องละทิ้งมันไปเพราะหมดสภาพความดำรงอยู่ มันจึงมิใช่ความสำคัญที่เรามีต่อพวกท่านนักขับทั้งหลาย แต่ความสำคัญของเราคือวิธีการขับ วิธีการอยู่บนเส้นทาง วิธีการใช้ถนนร่วมกับรถคันอื่นๆแบบไม่เบียดเบียนกันมากจนเกินไป
นักขับรถท่านนั้นได้กล่าวต่อลูกศิษย์นักขับต่อไปว่า หากเรามิได้ขับรถหรืออยู่บนเส้นทางท้องถนนร่วมกับพวกท่าน จงนึกถึงวิธีการต่างๆที่เราได้แนะนำและบอกท่านไว้ เพราะเมื่อท่านเข้าใจการขับเราของเรา ขับรถในแนวทางเดียวกับเรา นั่นก็เสมือนกับว่าเราได้นั่งอยู่ในรถของท่านเสมอ
การทำรถจำลอง รถเทียม แล้วอุปโลกน์ว่าเป็นรถของเรา นั่นมิได้หมายถึงการเคารพบูชาเรา แต่มันเป็นการบูชาความต้องการและรสนิยมของท่านเอง
การกราบไหว้รถเทียม รถจำลอง ก็มิได้หมายความว่าท่านเป็นลูกศิษย์ของเรา เว้นเสียแต่ว่าท่านจะเข้าใจการขับรถของเรา และได้ขับรถในแนวทางเดียวกับเรา นั่นจึงถือว่าท่านเป็นศิษย์ของเรา เป็นมิตรของเรา เป็นสหายแห่งเรา

ลูกศิษย์นักขับที่ได้ร่วมยุคสมัยเดียวกับท่าน จึงไม่นิยมสร้างรถเทียม รถจำลอง เพื่อการระลึกถึงเลย ได้แต่เพียรตั้งใจทำความกระจ่างลึกซึ้งในวิธีการต่างๆของนักขับผู้เป็นอาจารย์

ผ่านไปไม่กี่ร้อยปี... เริ่มมีการสร้างรถเทียม รถจำลอง เพื่อเป็นกุศโลบายต่างๆ
ผ่านไปสองพันห้าร้อยกว่าปี... รถจำลองเพียบเลย

กราบไหว้รถยนต์คนอื่น มิสู้กราบไหว้รถยนต์ของตนเองเสียดีกว่า เราเป็นหนี้บุณคุณรถยนต์ตนเองมากกว่ารถคนอื่นแน่
แต่จะกราบไหว้วิธีขับก็... มิสู้หัดขับแบบที่จะกราบไหว้เลยไม่เป็นประโยชน์กว่าหรือ

กราบไหว้พันครั้ง... ได้รู้สึกว่าบูชา
นั่งพิจารณาธรรมหนึ่งครั้ง... ได้ปัญญา

ก็ว่ากันไปตามสติปัญญานะ... ท่านนักขับทั้งหลาย

 

๑.ท่านตาดำดำ เข้าใจผิดแล้วครับ ถ้าท่านเคยศึกษาพระไตรปิฏก ภิกษุจะกราบพระพุทธเจ้าก่อนเข้าไปฟังธรรมทุกครั้ง กราบบ่อยมากๆ ครับ

๒.พระพุทธเจ้าดับขันธ์ปรินิพพานไปแล้ว และไม่ได้ให้ใครเป็นพระศาสดาแทนพระองค์ พระพุทธเจ้ามอบพระธรรมให้เป็นพระศาสดาแทนพระองค์ พระพุทธเจ้าตรัสว่ามีแต่พวกเทวดาและมนุษย์เท่านั้นที่จะสามารถศึกษาธรรมของพระองค์ พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนให้สร้างรูปหล่อรูปปั้น มีคนบอกว่ารูปหล่อรูปปั้นสร้างขึ้นหลังจากพระพุทธเจ้าปรินิพพานแล้ว แต่จริงๆ แล้วรูปหล่อรูปปั้นมีมาก่อนพระศาสนา หาอ่านได้ในพระไตรปิฏกครับ และพระพุทธรูป(รูปกาย) ก็มีมาก่อนพระศาสนา เป็นธรรมชาติที่เกิดขึ้นเป็นธรรมดา รูปเป็นทุกข์ สิ่งใดเป็นทุกข์สิ่งนั้นเป็นอนัตตา ควรแล้วหรือที่จะยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นเรา เป็นของเรา เป็นตัวตนของเรา

๓.คนไทยมีรัฐธรรมนูญเป็นกฏหมายสูงสุดของประเทศ แทนที่จะปรับตัวให้เข้ากับรัฐธรรมนูญ แต่กลับพยายามแก้รัฐธรรมนูญเพื่อตัวเอง พอหมดอำนาจ คนใหม่ขึ้นมามีอำนาจปกครองแทนก็แก้รัฐธรรมนุญเพื่อตัวเองอีก มันก็เป็นเช่นนั้นเอง

พระพุทธเจ้าทรงห้ามไม่ให้แก้ไขเพิ่มเติมพระธรรม แต่ให้ยกเลิกศีลข้อเล็กน้อยได้ ภิกษุตั้งแต่สมัยพุทธกาลจนถึงปัจจุบันไม่มีใครกล้ายกเลิก เมื่อไม่กล้ายกเลิกก็หลีกเลี่ยงเอาไม่สนใจพระธรรม ปากก็สวดปาติโมกข์ทุกวันพระ แต่กายใจละเมิดพระธรรมทุกย่างก้าว มันก็เป็นเช่นนั้นเอง

 

ผมเป็นฆราวาสมีศีลแปดไม่ขาด ไม่ทะลุ ไม่ด่าง ไม่พร้อย การรักษาศีลเป็นธรรมของสัตบุรุษ ท่านมีศีลอันไม่ขาด ไม่ทะลุ ไม่ด่าง ไม่พร้อยแล้วหรือครับ

 

สัตว์ผู้ไม่มีสัญญายังพอมีทางเห็นธรรม จะกล่าวไปใยยังหุ่นยนต์ เครื่องจักรผู้ไม่มีวิญญาณ