มีดหมอ กริช พระขรรค์เหล็กน้ำพี้ /พระบูชา 5 นิ้ว และ 9 นิ้ว/ พระปางสมาธิไม้งิ้วดำ ^O^

หนูมงคล ที่เตรียมเอาไว้ให้คุณ ธัมนัตตา ครับ ^O^

 

หลวงพ่อเพชร ที่เตรียมเอาไว้ให้พี่ตั้มครับ 3 องค์และอีก 2 องค์เป็นของเพื่อนผมครับ

 

แร่ข้าวตอกพระร่วงชุดนี้ 550 บาทคนทางเหนือเรียกว่าเป๊ก ใช้สำหรับฝนและนำไปสักตามตัว ดีทางด้านคงกระพัน ทางพม่าสมัยก่อนจะนำไปเข้าพิธีอัคคียะ แล้วนำไปฝนสักตามตัวเรียกว่า เซยากี เป็นแร่ในตระกูล พญาเหล็ก เป็น 1 ในสามของที่ชาวเหนือนิยมเก็บไว้ในบ้านพร้อมๆกับ หินคงและปฐวีธาตุ ครับ

 

หินคงหรือหินคงกระพัน คนสมัยก่อนนิยมพกติดตัวกันและคนแก่ในภาคเหนือจะเก็บกันไว้เป็นของประจำบ้านและสามรถนำไปทดสอบ ทอง เงิน นาก ทองแดง ได้ครับ 550 บาทต่อ 1 ชิ้น เป็นของ 1 ในสามของที่คนทางเหนือสมัยก่อน นิยมเก็บไว้กับบ้านรวมกับ เป๊กและปฐวีธาตุครับ

 

กริชเหล็กน้ำพี้ 900 บาท

 

ปฐวีธาตุ องค์ละ 1000 บาท / เป็นของที่คนทางภาคอิสานและภาคเหนือสมัยก่อน นิยมเก็บไว้กับบ้านครับ...โดยเฉพาะทางภาคเหนือจะนิยมนำมาไว้รวมกับ หินคงและเป๊ก ครับผม...ผมก็เห้นปฐวีธาตุมาหลายปีแล้วครับ แต่ไม่รุ้จักว่าเป็นอะไรและทำไมต้องเก้บไว้กันด้วย ก็สงสัยเรื่อยมาแหละครับ...ก็ลองศึกษาดูเรื่อยๆ..ก็เลยรู้ว่า เป็นปฐวีธาตุ

 

ให้ชมกันครับ...?

 

หลังสุดนี้คืออะไรครับ

 

หลังสุดนี้ไม่แน่ใจครับ..จึงไม่สามารถบอกได้ว่าคืออะไรกันแน่ครับ...ก็เลยเอามาให้ชมกันดูเล่นๆ

 

ผมไปส่งของให้คุณ บรรพตเรียบร้อยแล้วนะครับ รหัสคือ EC440533295TH

และของคุณ กิตติธัช ผมลืมเอาเต่ามังกรมาน่ะครับ เดี๋ยวไปอีกรอบจะเอามาให้อีกทีนะครับ...รหัสคือ EC440533304TH ครับผม...

------------------------------------
อีก1-2 วันก็ตรวจดูเส้นทางการส่งดูอีกครั้งนะครับ


ตรวจสอบเส้นทางได้ที่เว็บของไปรษณีย์ไทยได้ที่นี่ครับ

http://track.thailandpost.com/trackinternet/Default.aspx

 

รูรั่วแห่งชีวิต

ฝรั่งที่มองไทยมักจะเห็นขัดแย้งกันในหลายเรื่อง เช่นบางคนเห็นว่าคนไทยอ่อนน้อมถ่อมตนไม่ถือตัว บางคนเห็นว่าคนไทยถือตัวอวดดี เย่อหยิ่งจองหอง บางคนเห็นว่าคนไทยว่านอนสอนง่าย แต่นักสอนศาสนาบางคนค้านว่าคนไทยสอนยากที่สุดจะเห็นได้จากการไม่ยอมเปลี่ยนศาสนาเดิมง่ายๆ เป็นต้น

สิ่งที่ฝรั่งเห็นตรงกันมีอยู่ประมาณสี่หรือห้าเรื่อง หนึ่งในหลายเรื่องนั้น คือ "คนไทยชอบการพนัน" อันนี้จะเรียกว่าเป็น "คุณวิบัติประจำชาติ" ก็คงได้ ลาลูแบร์พูดถึงการเล่นการพนันของคนไทยไว้ดังนี้

"ชาวสยามชอบเล่นการพนันเสียเหลือเกิน จนกระทั่งฉิบหายขายตน หรือไม่ก็ขายบุตรธิดาของตน (เป็นทาส) ด้วยในประเทศนี้ ถ้าลูกหนี้คนใดไม่มีเงินทอง หรือข้าวของตีราคาให้เจ้าหนี้แล้ว ก็ขายลูกเต้าของตนเพื่อชำระหนี้สินไป และยังไม่พอกับหนี้สินที่ตนทำเข้าไว้ตัวของตัวเองก็ตกเป็นทาสไปด้วยอีกคน"

การพนันมีทุกรูปแบบ ไพ่ ไฮโล โป ถั่ว ม้า มวย หวยเบอร์ฯลฯ ผีผนันเข้าสิงในสายเลือดคนไทย เป็นมรดกตกทอดมาเป็นเวลานาน จนชั้นลูกหลานก็พยายามรักษามรดกนี้ไว้อย่างนี้ ไม่ขาดตกบกพร่อง แถมยังพัฒนารูปแบบและวิธีการเล่นให้วิจิตรพิสดารยิ่งกว่าบรรพบุรุษอีกด้วย มีคนพูดว่า ไม่ว่าอยู่ที่ไหน เวลาใด คนไทยจะหาโอกาสเล่นการพนันเสมอ แม้กระทั่งเห็นคนกำลังจะตายอยู่แหม็บๆ ยังมีคนหันไปพูดกับเพื่อนว่า "พนันกันก็ได้หมอนี้ไม่รอดแน่ๆ"

อาจารย์แย้ม ประพัฒน์ทอง เคยพูดเสียดสีถึงลักษณะนิสัยชอบอบายมุขของคนไทย ในปาฐกถาครั้งหนึ่งหลายสิบปีมาแล้ว (ผมจำได้จนบัดนี้) ว่า

มโน มอบให้แม่ วารุณี (เหล้า)

แขน มอบให้นารี หนุ่มเหน้า

ดวงใจ มอบแด่ผี พนันเถื่อน

เกียรติศักดิ์ของข้า มอบไว้แก่เงิน

การพนัน นับเป็นอันดับหนึ่งในหกอันดับที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า อบายมุข (ปากทางแห่งความฉิบหาย) ตรัสไว้ในพระไตรปิฎก เล่มที่ 11 ทีฆนิกายปาฏิกวรรค สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส ทรงรวบรวมไว้ในหนังสือที่ทรงแต่งขึ้นเพื่อให้สอนพระนวกะบวชสามเดือนจัดไว้ตอนท้ายๆ เรียกว่า "คิหิปฏิบัติ" (ข้อปฏิบัติของผู้ครองเรือน) เพื่อว่าพระใหม่พวกนี้สึกออกไปแล้ว จะได้ปฏิบัติตนเป็นพลเมืองดี ไม่ตกเป็นทาสอบายมุข ให้สมกับที่ได้ผ่านการบวชเรียนมา

อบายมุข 6 อย่าง คือ ดื่มน้ำเมา เที่ยวกลางคืน เที่ยวดูการละเล่นต่างๆ เล่นการพนัน คบคนชั่วเป็นมิตร และเกียจคร้านทำการงาน ทั้ง 6 อย่างนี้ หมายถึงปฏิบัติเป็นนิจศีลจนติดเป็นนิสัย เพียงทำเป็นครั้งเป็นคราวคงไม่ถึงกับฉิบหาย

ในอนาคต ประเทศไทยจะมีแต่ประชาชนพลเมืองที่ไร้คุณภาพ มีแต่ผีพนันที่หวังพึ่งโชควาสนาลมๆ แล้งๆ โดยไม่คิดสร้างฐานะด้วยความขยันหมั่นเพียร ยากจะหวังความเจริญก้าวหน้าได้ทั้งในส่วนตัวและส่วนรวม

++++++++++++++++++
คอลัมน์ ธรรมะใต้ธรรมาสน์ ไต้ ตามทาง
ที่มา หนังสือพิมพ์ข่าวสด

http://variety.teenee.com/foodforbrain/6309.html

 

ต้องขออภัยในโครงการ พระลีลากำแพงศอกขนาดใหญ่ด้วยนะครับที่ตอนนี้ โครงการนี้อาจจะถูกยกเลิกไปครับผม...พอดีลุงผมเป็นคนดูแลร้านค้าชุมชนในหมู่บ้านครับ...และร้านค้าชุมชนกำลังอยู่ในระหว่างการต่อเติมครับ...ลุงผมจึงไม่สะดวกที่จะทำงานตรงนี้ออกมาได้ครับ...เพราะต้องคอยดูแลพวกช่างที่ทำงานตรงนี้ด้วยครับ...จึงขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับผม ดังนั้นกระผมจึงได้ทำการลบกระทู้ดังกล่าวออกไปครับ ต้องจออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ ^O^

(cry) (cry) (cry)

 

ชัยชนะของผู้ไม่มีตัวตน

จงหมั่นฝึกให้เป็นผู้มีการเสียสละปล่อยวาง รู้จักฝึกให้มีชัยชนะเหนือทุกข์ เหนือกิเลสอยู่รื่อยๆ ด้วยการไม่ยึดมั่นถือมั่นในตัวในตน เพราะถ้าไม่หมั่นกดหัวกู ตัวกูลงไปบ้างก็จะเดือดร้อนกันจริงๆ

เพราะไม่ว่าใคร ก็มีตัวกูด้วยกันทั้งนี้น แต่ต้องรู้จักข่มขี่ทรมาน ละพยศร้ายของตัวกู

การทำดีทำถูก ให้มันดีมันถูกไปตามธรรมชาติ ไม่ยึดว่าตัวเราดี ตัวเราถูก การยึดถือตัวเราดีนี้ ก่อให้เกิดความยึดมั่นถือมั่นขึ้นมามากมาย ถ้าตัวดี ตัวเด่นยังตระหง่านอยู่ มันหาเรื่องเก่ง ถ้าไม่ข่มขี่ตัวนี้ลงไปก็ยังเดินไม่ถูกทาง

ที่หลงยึดมั่นถือมั่นเป็นความโง่ ถ้ามีความรู้ถูกต้องขึ้นมา จะเห็นโลกโดยความเป็นของว่าง

เรื่องดีๆ ชั่วๆ ตัวเรา ตัวเขา ล้วนเป็นของหลอกๆ ถึงเราจะไปหมายอะไรข้างหน้า หรือหมายยึดมั่นในเรื่องอดีตที่ผ่านมาแล้ว และมาจับปรุงในขณะปัจจุบัน ก็เป็นเรื่องลมๆ แล้งๆ เหมือนกัน ไม่มีอะไรเป็นตัวจริงเลย ทำไป พูดไป คิดไป ดับเรื่อยไป ไม่มีอะไรเหลือ ถ้าไปยึดมั่นถือมั่นก็ทุกข์ไปเปล่าๆ

การยกหูชูหาง การต้องการอะไรเพื่อตน ก็เรื่องของกิเลสทั้งนั้น วุ่นวายไปตามอำนาจของความยึดมั่นถือมั่น การทำด้วยความมีตัวตนเข้ามาเกี่ยวข้องมันทั้งเหนื่อย ทั้งหนัก ทั้งร้อน ทั้งวุ่น

ถ้าทำด้วยจิตที่ว่างจากตัวตน จะได้ความเบา ได้ความสบาย ได้ความเย็น ได้ความสุขหลายอย่าง เป็นการใช้หนึ้ธรรมชาติไปในตัว และไม่ต้องการอะไรตอบแทน

ถ้ารู้สึกตัวขึ้นมาได้ จิตใจจะเป็นอิสระ ว่างจากสิ่งรบกวนได้เรื่อยๆ แม้จะมีเครื่องกระทบ ก็ไม่เอาใจใส่ คงเฉยและปล่อยวางออกไปได้ ในที่สุดก็จะเป็นผู้ชนะ


ขอขอบคุณธรรมจักร.คอม

http://variety.teenee.com/foodforbrain/6367.html

 

ภูมิแห่งฤทธิ์ มีมูล16 ประการที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ จากหนังสือพระพุทธเจ้าสอนกรรมฐาน

1.จิตไม่ฟุบลง ย่อมไม่หวั่นไหวเพราะความเกียจคร้าน
2.จิตไม่ฟูขึ้น ย่อมไม่หวั่นไหวเพราะอุจธัจจะ
3.จิตไม่ยินดี ย่อมไม่หวั่นไหวเพราะราคะ
4.จิตไม่มุ่งร้าย ย่อมไม่หวั่นไหว เพราะพยาบาท
5.จิตอันความคิดเห็นไม่อาศัย ย่อมไม่หวั่นไหวเพราะความคิดเห็น
6.จิตไม่พัวพัน ย่อมไม่หวั่นไหวเพราะ ฉันทะราคะ
7.จิตหลุดพ้น ย่อมไม่หวั่นไหวเพราะกามราคะ
8.จิตไม่เกาะเกี่ยว ย่อมไม่หวั่นไหวเพราะกิเลส
9.จิตปราสจากเครื่องครอบงำ ย่อมไม่หวั่นไหวเพราะถูกกิเลสครอบงำ
10.เอกัคคตาจิต ย่อมไม่หวั่นไหวเพราะกิเลสต่างๆ
11.จิตที่กำหนดด้วยศัทธา ย่อมไม่หวั่นไหวเพราะความเป็นผู้ไม่ศรัทธา
12.จิตที่กำหนดด้วยวิริยะ ย่อมไม่หวั่นไหวเพราะความเกียจคร้าน
13.จิตที่กำหนดด้วยสติ ย่อมไม่หวั่นไหวเพราะความประมาท
14.จิตที่กำหนดด้วยสมาธิ ย่อมไม่หวั่นไหวเพราะ อุจธัจจะ
15.จิตที่กำหนดด้วยปัญญา ย่อมมไหวั่นไหวเพราะอวิชชา
16.จิตที่ถึงความสว่างไสว ย่อมมไหวั่นไหวเพราะความมืดอวิชชา

 

ให้และรับพลังแห่งสติ
ยามที่เธอโกรธ รู้สึกสิ้นหวัง

ขอให้หายใจและเดินอย่างมีสติเพื่อบ่มเพาะพลังแห่งสติ พลังนี้จะช่วยให้เธอรับรู้และโอบอุ้มดูแลความรู้สึกเจ็บปวดไว้ได้ และถ้าสติของเธอไม่กล้าแข็งพอ ก็จงขอให้พี่น้องที่ร่วมปฏิบัติธรรมมานั่งใกล้ๆ หายใจกับเธอ เดินกับเธอ เพื่อที่พลังแห่งสติของเขาจะได้ช่วยหนุนเนื่องเธอ

การฝึกสติไม่ได้หมายความว่า เธอต้องทำทุกสิ่งทุกอย่างด้วยตนเอง

เธอสามารถปฏิบัติโดยอาศัยความเกื้อกูลจากกัลยาณมิตร พวกเขาสามารถบ่มเพาะพลังแห่งสติพอที่จะช่วยทำให้เธอ ดูแลอารมณ์อันรุนแรงของตัวเองได้ เรายังสามารถน้อมนำสติตนเองไปเกื้อกูลผู้อื่น ในยามที่พวกเขาประสบกับความเดือดร้อน เวลาที่ลูกของเราจมดิ่งอยู่ในห้วงอารมณ์อันรุนแรง เราอาจกุมมือเขาไว้ แล้วพูดว่า "ลูกจ๋า หายใจนะจ๊ะ หายใจเข้า หายใจออกพร้อมกับแม่ พร้อมกับพ่อ" เรายังสามารถชักชวนให้ลูกร่วมเดินจงกรมกับเรา ด้วยการจูงมือเขาอย่างอ่อนโยน
ช่วยให้เขาสงบลงในแต่ละย่างก้าว เมื่อเธอแผ่พลังแห่งสติของตัวเองแก่ลูก เขาย่อมจะสงบลงอย่างเร็ว จนควบคุมอารมณ์ตนเองได้

--------------------------------------------------------------------------------
ติช นัท ฮันห์ เขียน, ธารา รินศานต์ แปล, "ความโกรธ : ปัญญาดับเปลวไฟแห่งโทสะ".
กรุงเทพฯ:โกมลคีมทอง. 2546.
http://variety.teenee.com/foodforbrain/6311.html

 

จิตตานุปัสสนา จากหนังสือพระพุทธเจ้าสอนกรรมฐาน / โดยคุณ ไชย ณ พล
เห็นจิตในจิตภายใน (ตน)
ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อภิกษุพิจารณาเห็นจิตภายในเนืองๆอยู่เป็นอย่างไร

- ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในศาสนานี้เมื่อจิตมีราคะ ก็รู้ชัดว่าจิตของเรามีราคะ หรือเมื่อจิตปราศจากราคะ ก็รู้ชัดว่า จิตของเราปราศจากราคะ


- เมื่อจิตมีโทสะ ก็รู้ชัดว่าจิตของเรามีโทสะ หรือเมื่อจิตปราศจากโทสะ ก็รู้ชัดว่า จิตของเราปราศจากโทสะ


- เมื่อจิตมีโมหะ ก็รู้ชัดว่าจิตของเรามีโมหะ หรือเมื่อจิตปราศจากโมหะ ก็รู้ชัดว่า จิตของเราปราศจากโมหะ


- เมื่อจิตหดหู่ ก็รู้ชัดว่าจิตของเราหดหู่ หรือเมื่อจิตฟุ้งซ่าน ก็รู้ชัดว่า จิตของเราฟุ้งซ่าน


- เมื่อจิตยิ่งใหญ่ ก็รู้ชัดว่าจิตของเรายิ่งใหญ่ หรือเมื่อจิตไม่ยิ่งใหญ่ ก็รู้ชัดว่า จิตของเราไม่ยิ่งใหญ่


- เมื่อจิตมีขอบเขต ก็รู้ชัดว่าจิตของเรามีขอบเขต หรือเมื่อจิตไร้ขอบเขต ก็รู้ชัดว่า จิตของเราไร้ขอบเขต


- เมื่อจิตตั้งมั่น ก็รู้ชัดว่าจิตของเราตั้งมั่น หรือเมื่อจิตไม่ตั้งมั่น ก็รู้ชัดว่า จิตของเราจิตไม่ตั้งมั่น


- เมื่อจิตหลุดพ้น ก็รู้ชัดว่าจิตของเราหลุดพ้น หรือเมื่อจิตยังไม่หลุดพ้น ก็รู้ชัดว่า จิตของเรายังไม่หลุดพ้น


- ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุนั้น ย่อมเสพ เจริญ ทำให้มาก กำหนดด้วยดี ซึ่งนิมิตนั้น ภิกษุนั้น ครั้นเสพ เจริญ ทำให้มาก กำหนดด้วยดี ซึ่งนิมิตนั้น แล้ว ย่อมน้อมจิตเข้าไปในจิตภายนอก


มีต่ออีก...จะพิมพ์มาลงเรื่อยๆครับ...จริงๆแล้วต้องมี กาย เวทนา จิต ธรรม...แต่อันนี้ผมยกมาเฉพาะ จิต...ครับผม ^O^

 

ชัยชนะของผู้ไม่มีตัวตน

จงหมั่นฝึกให้เป็นผู้มีการเสียสละปล่อยวาง รู้จักฝึกให้มีชัยชนะเหนือทุกข์ เหนือกิเลสอยู่รื่อยๆ ด้วยการไม่ยึดมั่นถือมั่นในตัวในตน เพราะถ้าไม่หมั่นกดหัวกู ตัวกูลงไปบ้างก็จะเดือดร้อนกันจริงๆ

เพราะไม่ว่าใคร ก็มีตัวกูด้วยกันทั้งนี้น แต่ต้องรู้จักข่มขี่ทรมาน ละพยศร้ายของตัวกู

การทำดีทำถูก ให้มันดีมันถูกไปตามธรรมชาติ ไม่ยึดว่าตัวเราดี ตัวเราถูก การยึดถือตัวเราดีนี้ ก่อให้เกิดความยึดมั่นถือมั่นขึ้นมามากมาย ถ้าตัวดี ตัวเด่นยังตระหง่านอยู่ มันหาเรื่องเก่ง ถ้าไม่ข่มขี่ตัวนี้ลงไปก็ยังเดินไม่ถูกทาง

ที่หลงยึดมั่นถือมั่นเป็นความโง่ ถ้ามีความรู้ถูกต้องขึ้นมา จะเห็นโลกโดยความเป็นของว่าง

เรื่องดีๆ ชั่วๆ ตัวเรา ตัวเขา ล้วนเป็นของหลอกๆ ถึงเราจะไปหมายอะไรข้างหน้า หรือหมายยึดมั่นในเรื่องอดีตที่ผ่านมาแล้ว และมาจับปรุงในขณะปัจจุบัน ก็เป็นเรื่องลมๆ แล้งๆ เหมือนกัน ไม่มีอะไรเป็นตัวจริงเลย ทำไป พูดไป คิดไป ดับเรื่อยไป ไม่มีอะไรเหลือ ถ้าไปยึดมั่นถือมั่นก็ทุกข์ไปเปล่าๆ

การยกหูชูหาง การต้องการอะไรเพื่อตน ก็เรื่องของกิเลสทั้งนั้น วุ่นวายไปตามอำนาจของความยึดมั่นถือมั่น การทำด้วยความมีตัวตนเข้ามาเกี่ยวข้องมันทั้งเหนื่อย ทั้งหนัก ทั้งร้อน ทั้งวุ่น

ถ้าทำด้วยจิตที่ว่างจากตัวตน จะได้ความเบา ได้ความสบาย ได้ความเย็น ได้ความสุขหลายอย่าง เป็นการใช้หนึ้ธรรมชาติไปในตัว และไม่ต้องการอะไรตอบแทน

ถ้ารู้สึกตัวขึ้นมาได้ จิตใจจะเป็นอิสระ ว่างจากสิ่งรบกวนได้เรื่อยๆ แม้จะมีเครื่องกระทบ ก็ไม่เอาใจใส่ คงเฉยและปล่อยวางออกไปได้ ในที่สุดก็จะเป็นผู้ชนะ


ขอขอบคุณธรรมจักร.คอม

http://variety.teenee.com/foodforbrain/6367.html

 

ของให้คุณ บรรพต รหัสคือ EC440533295TH

และของคุณ กิตติธัช รหัสคือ EC440533304TH


http://track.thailandpost.com/trackinternet/Default.aspx
กำลังรอการนำจ่ายอยุ่นะครับ ^O^

 

ครับผม...เขี้ยวเสือไฟนี้ผมไปตามตื้อเจ้าของเดิมเขาเมือ่ 1 ปีก่อน เขาก็ยังไม่ให้ผม...จนกระทั่งเจ้าของเขาตาย (เจ้าของคือคนที่ยิงเสือไฟเมือ่ 40 ปีก่อน ) ผมก็ไปหาภรรยาเขาก็ได้วื้อมาจากภรรยาเขา เพระเพรรยาเขาไม่รู้ว่าจะเก็บเอาไว้ทำไมอีก ก็เลยยอมให้ผมมานี่แหละครับ...เคยตกไปอยุ่ในมือคนอื่นมา 6 เดือน ผมก็ตามไปซื้อคืนมาเหมือนเดิม...ครับ/ ส่วนพวกคตอะไรต่างๆนั้น...ผมมีคนคอยหาให้อยุ่ทั่วครับ...แบบว่ามีสายลับ...ซึ่งคอยสืบเสาะหาของมาให้ผมครับ...ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นของสะสมของคนเฒ่าคนแก่ครับ ดังนั้นสายลับของผมนี่อายุมิใช่น้อยครับ อิอิอิ ^O^ / ส่วนบาตรตันนั้นเท่าที่ดูมาน่าจะเป็นทองเหลืองหรือไม่ก็ทองแดงหรือไม่ก็ทองสัมริด ครับ...ต้องถามลุงผมดูอีกทีหนึ่ง...ลุงผมเคยบอกว่ามีที่มาจากเรื่องของ บาตร 4 ใบ ที่ท้าวจตุโลกบาลทั้ง 4 ถวายพระพุทธองค์นั่นเองครับ...ซึ่งเขาจะใช้วิชา ประสานบาตรในการปลุกเสก...ซึ่งมีคุณทางด้านการติดต่อประสานงานต่างๆและทางด้านมหาอุดครับ.../ เขี้ยวเสือก้มีของแถมให้หลายอย่างครับผม...ซึ่งก็เป็นวัตถุมงคลตระกูลน้ำพี้ครับ ^O^