ฝัน นิมิต หรือโลกทิพย์ แยกแยะอย่างไร หรือมันอย่างเดียวกัน

อย่างอนเลยครับ :d

คุณว่าใกล้ชีวิตซึ่งดำเนินไปอยู่เป็นไปอยู่ก็ว่าไปอธิบายมาแต่ละข้อๆเลยครับ เอ้า

เรื่องสวดมนต์แล้วฝันแปลกๆ ทำกัมมัฏฐานแล้วฝันแปลกๆ นี่ผมยอมรับ นี่ยอมรับเลย คิกๆๆ(deejai)

แต่ก็บอกแล้วเหมือนกันว่า "ฝันก็ฝัน" "ตื่นก็ตื่น" ตื่นแล้วจบ

ปัญหามีเมื่อตื่นแล้วไปนั่งคิดลำดับความฝันเป็นคุ้งเป็นแคว (หากินทางฝัน) การคิดปะติดปะต่อความฝันตอนตื่นๆนี่่แหละ คือ การต่อความยาวสาวความยึดให้สันตติของจิตหมุนไม่มีที่สิ้นสุด พอเข้าใจไหมครับ :d

​

เหนื่อย ฟังเพลงดีฝ่า

https://www.youtube.com/watch?v=-0WIqkPrbjY

 

คือผมมีประสบการณ์เลวร้ายมาก เกี่ยวกะการทำสมาธิที่
หยุดฝันไม่ได้

แต่ถ้ากลัวว่าปฏิบัติกรรมฐานแบบไม่ฝันจะไม่มีประสบการณ์พิเศษ
มันเกิดขึ้นได้ยาก สำหรับคนปฏิบัติกรรมฐาน
ที่จะไม่มีประสบการณืพิเศษ
แต่ที่หลายๆคนไม่หยิบมาเล่า เพราะมันอาจจะทำให้เกิดประสบการณืเลวร้ายซ้ำรอยเดิมเข้าไปอีก

 

เชื่อว่าทุกคนที่ปฏิบัติกรรมฐาน
จะมีประสบการณ์พิเศษทุกคนแหละครับ

แต่ทำไมเค้ไม่เอามาเล่า
เพราะ...
เวลาเบี้ยมันอยู่บนกระดาน มันก็อยากจะเลือกชะตาชีวิตตัวมันเองได้

 

ผมว่าการที่มีคนแปลเจตนาของเรา
ผิด
ก็เหมือนเบี้ย เค้าไม่จำเป็นต้องแปลถูก

 

(k) ใจเย็นๆครับ อาจารย์เอกวีร์ ผมเขาชอบทดสอบอารมณ์ ความรู้คนอื่นอย่างนี้ละครับ..แกล้งเมาดิบมั่ง -เบี้ยวเอาเฉยๆมั่ง เป็นประจำ..หลังๆนี่อารมณ์ฝาแฝดกับน้าชูวิทย์ผมเลยครับ จนผมเรียกอาจารย์แล้ว ท่าน ณ ฉัตร อยู่สนทนากันไปเรื่อยๆก่อนครับ เข้มแข็งและมีเกียรติ์ คือฐานที่มั่นของการโต้ตอบของเรา อิอิ
หากเราเข้มแข็งทางอารมณ์เราก็โต้ไป สมัยมาใหม่ๆ3ปีได้มั๊งทะเลาะกับผมนะ..นานไปเราอ่านดีๆจะได้อะไรที่เป็นประโยชน์มากอยู่นะครับ..อาจารย์ผมกว้างขวาง-และมีความรู้มาก จริงๆครับ

 

ข้าพเจ้าขออนุโมทนาในธรรมทุกท่านครับ

เรื่องนิมิต ความฝัน โลกทิพย์ นั้น นิมิตกับความฝันเป็นสภาวะเดียวกันครับ ต่างกันที่ความฝันจะมีสติอ่อนกว่า(โดยทั่วไป)

ถ้าเรียงลำดับจะได้ดังนี้ครับ
นิมิตระดับ 1 ที่เป็นภาพแบบเรานึกถึงอะไรก็ตามแต่ เป็นภาพที่ไม่ชัดเจน ไม่มีมิติ ไม่มีสภาพแวดล้อม ไม่มีอารมณ์ของภาพ อยู่ในระดับขณิกสมาธิ
นิมิตระดับ 2 ภาพมีความชัดเจน มีมิติ มีสภาวะมีอารมณ์ของสิ่งที่เรากำหนดเกิดขึ่นร่วมด้วย เช่น ถ้าเป็นกสิณแสง เราจะรู้สึกเหมือนเรามองดวงแสงนั้นด้วยตาอยู่จริงๆ เจอครั้งแรกนี่แสบตาเลยนะครับ เราหันหน้าหนีเพื่อหลบแสงเหมือนตาเราโดนแสงเลย ทั้งๆที่ไม่ได้ใช้ตามอง ถ้าเป็นไฟ ก็เห็นเป็นกองไฟและรู้สึกถึงความร้อนเลยนะครับ ระดับนี้อยู่ในขั้น อุปจารสมาธิ
นิมิตระดับ 3 ขึ้นไป ภาพในระดับนี้ขึ้นไป จะมีความละเอียดปราณีตกว่าสวยงามมากกว่า ทั้งที่เป็นภาพเดียวกันกับในระดับอุปจารสมาธิ และนิมิตในระดับนี้อยู่ในระดับอัปนาสมาธิขึ้นไป
ระดับ 4 คือการถอดจิต การถอดจิตออกไปข้างนอก จะต่างจากการเห็นนิมิต เพราะเราจะสามารถรับรู้ถึงสภาพแวดล้อม บรรยากาศรอบตัว ได้ทั้งหมด โดยที่เป็นสภาวะจริงของสถานที่ที่เราไป

ทีนี้ทำไมโดยส่วนใหญ่หรือบางคนที่มีนิมิตเกิดขึ้น ถึงมั่นใจว่านิมิตที่เห็นเป็นของจริง ก็เพราะความสมจริงที่เราได้สัมผัสนั้นเองครับ ทุกสิ่งที่สัมผัสได้ในนิมิตมันเหมือนกับเราสัมผัสด้วยกายเนื้อนี้เลย (นิมิตตั้งแต่ระดับอุปจารสมาธิขึ้นไปนะครับ) มันจึงยากที่จะวางได้ว่าสิ่งที่สัมผัสได้นั้นมันไม่จริง (ตรงนี้ขอกล่าวนิดนึง คือ มันมีทั้งจริงและไม่จริง สร้างเองโดยตัวเองหรือผู้อื่น ซึ่งก็พิจารณาให้เป็นกลางไว้ก่อนครับ)

ซึ่งการสัมผัสในสิ่งต่างๆเหล่านี้ก็มีกล่าวไว้ในตำราอยู่

มีสี่ประเภท
1 ภาวนานิมิต
2 สังขารนิมิต
3 กรรมนิมิต
4 คตินิมิต

แต่สำหรับที่ข้าพเจ้าได้สัมผัสมา นิมิตมันมีทั้งเราสร้างขึ้นมาเองและผู้อื่นสร้างให้ดู หรือ เราไปภพนั้นๆเองหรือถูกเขาดึงไป ซึ่งตรงนี้เราจะรู้ถึงสภาวะแวดล้อมความรู้สึกความต้องการของผู้ที่สื่อสารกับเราด้วยครับ บางทีไม่ต้องมีคำพูดคำอธิบาย แต่เราก็เข้าใจทุกอย่างครับ

ปล.ขออนุญาตเพิ่มเติม บางอย่างบางข้อความบางบุคคลอาจจะทำให้ใจเราสะเทือน ลองรอให้ใจสบาย กรดด่างสมดุลมีความเป็นกลางสบายๆแล้ว ลองมาไล่อ่านดูใหม่อีกรอบก็ได้ครับ จะได้อะไรอีกเยอะครับ ธรรมที่ถูกธรรมที่ผิด ธรรมที่ใช่ธรรมที่ไม่ใช่ ประโยชน์จะเกิดเต็มที่เมื่อเราวางตัวตนและเป็นกลางไว้ครับ

สุดท้ายนี้ขออย่าได้เชื่อถือหรือยึดมั่นในสิ่งใดที่ข้าพเจ้าได้กล่าวไปเลย

ขอให้เจริญในธรรมทุกท่านครับ

 

ขอบคุณครับ เป็นกระทู้ตอบที่เป็นประโยชน์ต่อคนที่เริ่มปฏิบัติใหม่ ให้รู้ว่า ผลสมาธิมันแสดงออกได้อย่างไร และจะได้ก้ามข้ามไประดับที่สูงกว่านี้ พบเจออะไรจากการปฏิบัติไม่ว่าในทันที หรือหลังออกจากการปฏิบัติ ก็จะได้ไม่ตกใจ แปลกใจ หรือกลัวจนเลิกปฏิบัติ หรือไปยึดมั่นหรือติดอยู่ที่ตรงนั้นนานเกินไป ทุกความเห็นในกระทู้นี้ก็เป็นประโยชน์ทั้งสิ้นครับ ขอบคุณครับ

 

เคยอ่านที่พี่ธรรม-ชาติ เขียนเรื่องนี้ไว้ ขอ Ctrl C & Ctrl V มาให้อ่านนะคะ
+++ ความแตกต่างระหว่าง "ถอดกาย นิมิต ความฝัน และ ความฟุ้งซ่าน" คือ
+++ "การถอดกาย" จะมีสติรู้ตัวชัดเจนในขณะที่ "ตัวเราออกมาจากตัวเรา" และ จะต้องเป็น "ตัวเราออกมาจากตัวเรา" เท่านั้น จึงจะนับว่าเป็น การถอดกาย ความ "เป็นตัวของตัวเอง" จะชัดเจน เป็นเรื่องเป็นราว และจะจำได้ "ทั้งหมด ตั้งแต่ เริ่มถอด จนจบ รวมทั้งเจตนารมณ์ในขณะนั้น ๆ" แม้ว่าเวลาจะผ่านไปมากกว่า 20-30 ปีก็ตาม จะจำได้ชัดเจนเสมอ
+++ "นิมิต" จะรู้และจำได้ตั้งแต่ "เริ่มต้น จนกระทั่ง จบ" เข่นเดียวกับ การถอดกาย ต่างกันเพียงแต่ว่า ไม่มีปรากฏการณ์ของ "ตัวเราออกมาจากตัวเรา" และ ความ "เป็นตัวของตัวเอง" จะต่ำกว่า รวมทั้ง "ไม่มีเจตนารมณ์" ในขณะนิมิต
+++ "ความฝัน" จะรู้และจำได้แบบ "เป็นท่อน ๆ" เท่านั้น ความ "เป็นตัวของตัวเอง" จะต่ำมากจนแทบไม่ปรากฏ และ ช่วยตัวเองไม่ได้ และ ไม่นาน "ก็ลืม"
+++ "ความฟุ้งซ่าน" จะ "ไม่รู้และจำไม่ได้" แม้กระทั่งเพียงไม่กี่ "วินาที" ที่ผ่านพ้นไปแล้ว และ "ไม่สามารถ Recall อะไรกลับมาได้เลย" เป็นการ "เสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์"
+++ ทั้งหมดนี้เป็นไปตาม "คุณภาพของ สติ" ในแต่ละบุคคล ซึ่งสามารถระบุชี้ชัดได้ดังนี้
+++ การถอดกาย จะปรากฏขึ้นได้ก็ต่อเมื่อ "สติเป็นสมาธิ ในระดับ อัปปนาสมาธิ" เท่านั้น
+++ นิมิต จะปรากฏขึ้นได้ก็ต่อเมื่อ "สติเป็นสมาธิ ในระดับ อุปจาระสมาธิ"
+++ ความฝัน จะปรากฏขึ้นได้เมื่อ "สติเริ่มเลอะเลือน" หรือ "มีอยู่ในช่วงสั้น ๆ ไม่ปะติดปะต่อ" อาจจะอนุโลมว่าเป็น สติในระดับ ขณิกะสมาธิ ก็ได้ (แต่ไม่นิยมว่ามีสมาธิเป็น องค์ประกอบ)
+++ ความฟุ้งซ่าน ปรากฏขึ้นได้ตลอดเวลาที่ "ไม่มีสติ"
+++ หลักใหญ่ ๆ ก็ใช้เกณฑ์ที่กล่าวมานี้ ก็คงพอที่จะระบุได้ว่า อะไรเป็นอะไร นะครับ
ที่มา : http://palungjit.org/threads/ฝึก-กรรม-ฐาน-ด้วยภาษาที่เข้าใจง่าย.512443/page-23#post9099643

 

ขอบคุณครับ