คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ประสบการณ์พระพุทโธน้อยและของอธิษฐาน

สวยงามทั้งสององค์เลยครับ

 

สาธุครับ

 

กราบคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ที่เคารพยิ่ง
สวัสดีลูกหลานและศิษยานุศิษย์คุณแม่ฯทุกท่านครับ
​

วันนี้ "วันจันทร์" เริ่มต้นการทำงานวันแรกของสัปดาห์ ขอพรให้ลูกหลานและศานุศิษย์คุณแม่ฯทุกท่านมีความสุข และเจริญก้าวหน้าในอาชีพการงานยิ่งๆขึ้นไปครับ ขอบารมีคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม อนุเคราะห์ให้ทุกท่านมากมีความสุขไร้ทุกข์นานา เพียบพร้อมด้วยเงินตรา ไหลมาเทมาไม่ขาดสาย จะเดินทางไปที่ใด จงปลอดภัยจากอันตราย มีแต่ความสุขมิรู้วาย ให้สุขสบายในทุกวัน ราชการให้งานเลิศ เกิดผลประโยชน์นานาสารพัน ให้เลื่อนตำแหน่งโดยเร็ววัน ให้ทุกท่านจงเจริญเฟื่องฟู

 

พระพุทโธน้อย พิมพ์เล็กหน้าตุ๊กตาหลังยันต์พุทโธ(ใหญ่) เนื้อดิน ปี ๒๔๙๔

ปัจจุบันพระพุทโธน้อยเริ่มหายากและมีราคาที่สูงขึ้นอย่างมาก ท่านใดที่ศรัทธาคุณแม่บุญเรือนและกำลังคิดจะบูชาเร่งมือหน่อยนะครับก่อนที่ราคาจะขยับไปไกลเกินจะเช่าไหว

​

 

​

แหวนอธิษฐาน คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม

แหวนอธิษฐาน คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ทำการอธิษฐานแจกที่วัดสารนารถธรรมาราม จ.ระยอง เหลือแจกจ่ายนำบรรจุไว้บนยอดพระอุโบสถ หัวแหวนทำจากหินสีชนิดต่างๆวางบนตัวเรือนเงินแท้รูปทรงเป็นเอกลักษณ์จดจำง่าย แหวนอธิษฐานนี้จัดเป็นอีกหนึ่งของอธิษฐานที่มีความศักดิ์สิทธิ์และมีพุทธคุณสูงเป็นที่ประจักษ์กันมากมายในหมู่ลูกศิษย์ พุทธคุณเป็นแก้วสารพัดนึก อธิษฐานขอพรได้รวดเร็ว พกติดตัวไว้เมตตาค้าขายดี แคล้วคลาดปลอดภัย จำนวนสร้างไม่มาก พบเจอน้อย เจ้าของต่างหวงแหน

 

สวยมากครับ เนื้อผงใบลานหายากแล้วครับตอนนี้

 

พระพุทโธน้อย พิมพ์เล็กแขนตุ่ม เนื้อดิน ปีพ.ศ. ๒๔๙๖
คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม อธิษฐานพระธรรมฯ

​

 

ยังหาไม่ได้ครับ รบกวนใครมี แบ่งให้บูชา บ้างครับ ขอบคุณครับ

 

กราบคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ที่เคารพยิ่ง
สวัสดีลูกหลานและศิษยานุศิษย์คุณแม่ฯทุกท่านครับ

วันนี้ "วันเสาร์"
ศิษยานุศิษย์คุณแม่ฯทุกท่าน
"ตั้งน้ำอธิษฐาน" และ "ของอธิษฐานเป็นยา" กันนะครับ​

 

ร้านพระเครื่องสายคุณแม่บุญเรือน ยังมีครับ ลองไปสอบถามเช่าดูได้ครับ

 

เรื่องจริงที่ควรรู้เกี่ยวกับ พระพุทโธน้อย
คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม

พระพุทโธน้อย ที่ทำการสร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2494 จำนวนประมาณ 100,000 องค์นั้น เมื่อสร้างและทำพิธีอธิษฐานโดยคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ด้วยการอธิษฐานอัญเชิญพระธรรมบันดาลบรรจุลงที่องค์พระพุทโธน้อย เสร็จสิ้นแล้ว ท่านเจ้าคุณพระสิทธิสารโสภณ(สงวน โฆสโก) ได้มอบพระพุทโธน้อย จำนวน 10,000 องค์ให้คุณแม่ฯตามที่ได้สัญญาไว้ก่อนที่จะจัดสร้างพระพุทโธน้อยขึ้น หลังจากนั้น คุณแม่ฯได้นำพระพุทโธน้อย ที่ได้รับมาแจกจ่ายไปตามสถานที่ต่างๆดังรายละเอียดดังนี้

1.ถวายท่านเจ้าคุณรัชชมงคลมุนี วัดสัมพันธวงศ์ 2,000 องค์
2.มอบให้ตำรวจ 1,000 องค์
3.มอบให้ทหาร 1,000 องค์
4.ส่งไปภาคอิสานและลำปาง 2,000 องค์
5.สำหรับแจกผู้มาช่วยในพิธีอธิษฐาน 2,000 องค์
6.ส่งไปเชียงใหม่ 2,000 องค์

พระพุทโธน้อย ดังกล่าวเป็นยันต์ "พุทโธ" ทั้งหมด ไม่มียันต์อื่นใดนอกเหนือ เพราะฉะนั้นจากหลายข้อมูลที่ท่านอาจจะเคยอ่าน ได้ยินได้รับฟังมาจะบอกว่า ส่วนที่ถวายวัดสัมพันธวงศ์ไว้นั้น เป็นยันต์เฑาะห์ ยันต์เฑาะห์ดอกบัว และหลังเรียบนั้น จึงไม่ใช่ตามข้อมูลนั้นอย่างแน่นอนครับ ขอให้ทุกท่านทำความเข้าใจใหม่เพื่อการเช่าหาที่ถูกต้องและได้พระดี เปี่ยมด้วยพุทธคุณ ของคุณแม่ฯมาบูชาเพื่อความเจริญก้าวหน้าอย่างแท้จริงครับ

ที่มาของข้อมูล หนังสือประวัติพระพุทโธใหญ่ - พระพุทโธน้อย ปี 2496

 

ชวนคิด

ด้วยคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ท่านเป็นเพศหญิง ซึ่งหลายท่านอาจจะไม่ค่อยยอมรับว่าจะเก่งกล้าทางธรรมได้อย่างเช่นผู้ชาย แต่สำหรับธรรมแล้วไซร้ไม่แยกหญิงแยกชายว่าเพศใดเก่งกว่ากัน ขึ้นอยู่กับว่าใครเข้าถึงธรรมมากกว่า ไม่แปลกที่เพศหญิงเช่นคุณแม่บุญเรือน จะเข้าถึงพระธรรมได้ลึกซึ้งและแตกฉานเพราะทุกสิ่งย่อมเกิดได้ด้วยความเพียรพยายาม และศึกษาอย่างถูกต้องถูกทางถูกวิธีทุกสิ่งย่อมสำเร็จได้อย่างแน่นอนไม่ช้าก็เร็ว เส้นทางของชีวิตไม่เคยราบรื่น ถูกต่อต้าน ไม่ยอมรับมากมายแต่คุณแม่ฯก็ผ่านทุกสิ่งทุกอย่างมาได้ด้วยดี ด้วยอุเบกขาและมานะทำการในสิ่งดีเท่านั้นและเพื่อคนอื่นเสมอ เราลูกหลานคุณแม่ฯได้เห็นแบบอย่างที่ดีเช่นนี้แล้วอย่าลืมนำไปเป็นแนวทางของการดำเนินชีวิตนะครับ ไม่มีใครไม่มีปัญหา ไม่มีใครเกิดมาเพียบพร้อม แต่สิ่งทุกคนต้องการให้ได้มานั้นจะได้มาได้ก็เพราะความเพียรพยายาม และจะสุขได้ด้วยการมีอุเบกขาในเรื่องที่ไม่ควรสนใจนั่นเอง ดำเนินชีวิตไปตามแนวทางแห่งตนโดยที่ไม่เดือดร้อนใครแม้แต่ตนเอง สุดท้ายความสุขที่ตามหาก็เข้ามาเองโดยไม่ต้องไขว่ขว้าให้เหน็ดเหนื่อยมากมาย เพราะสุดท้ายแล้วความสุขอยู่ใกล้ๆ อยู่ที่ "ใจ" เรานั่นเอง

 

เคล็ดลับจากท่านเจ้าคุณฯ(ท่านเจ้าคุณอุดมวัฒนมงคล)

เคล็ดลับนี้เกี่ยวกับผู้ที่ประกอบธุรกิจต่างๆ หรือทำการค้าขาย ได้มาเมื่อวันที่ 28 สิงหาคม 2556 สืบเนื่องจากไปกราบนมัสการท่านเจ้าคุณอุดมวัฒนมงคล ที่วัดถ้ำวัฒนมงคล ได้มีโอกาสสนทนากับท่านเจ้าคุณฯเป็นระยะเวลาหนึ่ง และท่านเจ้าคุณฯได้แนะนำว่าคนที่ทำธุรกิจการค้า ค้าขายต่างๆ ควรหาเหรียญหรือวัตถุมงคลที่ปลุกเสกหรืออธิษฐานจิตโดยพระที่เกิดในปีชวด(ปีหนู)มาบูชา ในเหรียญจะต้องมีรูปหนูอยู่ด้วย จะได้เสริมการค้าขายให้ดียิ่งขึ้นและร่ำรวย และควรบูชาคู่กับเหรียญหรือวัตถุมงคลที่ปลุกเสกหรืออธิษฐานจิตโดยพระที่เกิดในปีมะเมีย(ปีม้า) ในเหรียญก็ต้องมีรูปม้าด้วยเช่นกัน จะเสริมความเจริญก้าวหน้าทางธุรกิจให้ดียิ่งขึ้นไป ซึ่งพระเกจิคณาจารย์ที่เกิดปีนักษัตรชวด ก็คือ หลวงพ่อเกษม เขมโก และ พระเกจิคณาจารย์ที่เกิดปีนักษัตรมะเมีย ก็คือ ท่านเจ้าคุณอุดมวัฒนมงคล ครับ จึงเป็นที่มาของเหรียญที่มีรูปหนูของหลวงพ่อเกษม เขมโก ที่ผมนำมาลงให้ทุกท่านได้ชมกันไปก่อนหน้า เมื่อทราบเช่นนี้แล้วท่านใดจะลองนำไปใช้ดูก็ไม่หวงห้ามหรือว่ากันครับ แต่หากได้ผลอย่างไรแล้วอย่าลืมนำมาเล่าสู่กันฟังด้วยนะครับ

 

อธิษฐาน "พระพุทโธน้อย" ตอนที่ 1

ในปี ๒๔๙๔ นี้เป็นปีที่คุณแม่บุญเรือนได้ร่วมสร้างและทำพิธีอธิษฐาน "พระพุทโธน้อย" ซึ่งเป็นพระเครื่องขนาดเล็กที่โด่งดังที่สุดของคุณแม่บุญเรือน ที่ได้อธิษฐานจิตให้ไว้แก่วัดอาวุธวิกสิตาราม ตำบลบางพลัดนอก ธนบุรี เมื่อเมื่อ ๑๑-๑๒-๑๓ กันยายน พ.ศ. ๒๔๙๔ รวมจำนวน ๑๐๐,๐๐๐ องค์ และส่วนหนึ่ง จำนวน ๒,๐๐๐ องค์ ท่านได้ถวายพระมหารัชมังคลาจารย์ วัดสัมพันธวงศ์ เพื่อแจกผู้มาช่วยสร้าง "พระพุทโธภาสชินราชจอมมุนี" พระประธานวัดสารนารถธรรมาราม อำเภอแกลง จังหวัดระยอง

พระสิทธิสารโสภณ (สงวน โฆสโก) เจ้าอาวาสวัดอาวุธวิกสิตารามในขณะนั้น ซึ่งเป็นศิษย์ร่วมอาจารย์เดียวกันกับคุณแม่บุญเรือน ได้จัดสร้างพระพุทโธน้อย เพื่อแจกจ่ายแก่คณะผ้าป่าสามัคคี ปี ๒๔๙๔ แม่ชีบุญเรือนได้อนุโมทนาและอธิษฐานให้ พร้อมทั้งขอให้สร้างเผื่อให้ด้วยจำนวนหนึ่ง เพื่อที่จะถวายพระมหารัชมังคลาจารย์ วัดสัมพันธวงศ์ ซึ่งเป็นองค์อาจารย์อีกด้วย

รายละเอียดของเรื่องดังกล่าวข้างต้น ท่านพระสิทธิสารโสภณ ได้บันทึกไว้และได้พิมพ์แจกในงานทอดกฐิน วัดอาวุธวิกสิตาราม ธนบุรี เมื่อวันที่ ๑๒ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๐๔ ซึ่งบันทึกนี้ นอกจากจะแสดงความเป็นมาของการสร้าง "พระพุทโธน้อย" แล้วยังมีเรื่องที่น่าสนใจเกี่ยวกับคุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ในเรื่องพลังจิตของท่านอีกด้วย ข้อความในบันทึกดังกล่าวนี้มีดังนี้

"สำหรับข้าพเจ้า ถึงแม้จะคุ้นเคย นับถืออุบาสิกาบุญเรือน โตงบุญเติม ตั้งแต่อยู่วัดสัมพันธวงศ์มาก็จริง แต่ก็ไม่ถึงกับเลื่อมใสในเรื่องอิทธิฤทธิ์นัก เพราะยังไม่เคยทำปาฏิหาริย์อะไรให้เห็น เช่น(ที่)คนอื่นเขาเห็นบ้าง

ครั้นหากถูกกรรมลิขิตบันดาลให้ต้องถูกย้ายไปอยู่วัดอาวุธวิกสิตาราม ในปีที่ ๗ ของการย้ายไป (พ.ศ. ๒๔๘๙) มีเรื่องที่น่าวิตกส่วนตัวอยู่มาก สมุฏฐานเกิดจากเปิดเรื่องจัดหาที่ดินให้เป็นที่ธรณีสงฆ์ ให้ไวยาวัจกรทำสัญญาซื้อขายให้กับวัด มีกำหนด ๑ ปี ต้องเป็นหนี้เขา ๓๓,๐๐๐ บาท ไม่มีทุนสักเก๊เดียว

เจ้าตัววิตกมันกินใจเสียแทบกร่อน ทำให้ฉันกินไม่ได้ นอนไม่หลับ กลัวไปเสียจิปาถะ จะไม่มีทุนส่งให้เขาบ้าง จะหมดอายุสัญญาบ้าง ไหนจะเสียชื่อเสียงบ้าง ถึงกับล้มป่วยลงด้วยความหนักใจ ข่าวเจ็บป่วยนี้จะมีใครก็ไม่ทราบ ส่งข่าวไปถึงอุบาสิกาบุญเรือน

บังเอิญในวันหนึ่ง ไปพบกันที่วัดสัมพันธวงศ์ จึงทักข้าพเจ้าว่า "อะไร๊ ถามหาอยู่ได้ ทราบว่าไม่สบาย นิมนต์ไปที่บ้านหน่อย จะอธิษฐานให้หายโรค จะได้มีชีวิตช่วยทำกิจพระศาสนาต่อไป"

วันนั้นตอนบ่าย ได้ไปที่บ้าน แล้วให้ข้าพเจ้าลงชื่อไว้ในสมุดรวมชื่อ อธิษฐานน้ำกับปูน อธิษฐานถวายสำหรับทาและดื่มประจำวัน ได้ปฏิบัติตามคำแนะนำ นับว่าได้ผลดี อาการไอและเจ็บอกเบาบางลง

ส่วนทุนที่เป็นหนี้ เจ้าของที่ดินจำนวนสามหมื่นสามพันบาท ได้ชำระเสร็จสิ้นภายใน ๖๗ วัน โรคก็ได้หาย ใช้หนี้หมด รอดตายไปที นี่เป็นขั้นแรก ที่ชวนให้เกิดความเลื่อมใสในเรื่องอธิษฐาน

ต่อมาข้าพเจ้าเป็นไข้ ไม่ใช่ไข้หนัก และก็ไม่หาย มีอาการคลุมเครือ พอหมดกำลังของยาก็เป็นไข้อีก อุบาสิกาไปเยี่ยมที่วัด เมื่อเสร็จจากอธิษฐานน้ำแล้วนั่งเพ่งอยู่พักใหญ่ ครั้นเสร็จแล้วจึงถาม

"วันนี้ทำไมจึงนาน"

ตอบว่า "ฉันดูท่านด้วย"

"ดูอะไร" ข้าพเจ้าถาม

ได้รับคำตอบว่า "ดูไข้ของท่าน"

ถาม "จะเป็นไข้อะไร" คงได้ความว่า เป็นไข้ด้วยความบังเอิญ เพราะไปถูกปลายไม้เท้าผี

"ผีอะไร?"

ตอบ "ผีตนนี้เป็นคนแก่ผมหงอก หลังโกง สวมกางเกงขาว ขาสั้น ถือไม้เท้า ท่านไปถูกปลายไม้เท้าผีคนนี้จึงเป็นไข้"

ข้าพเจ้านึกยิ้มอยู่ในใจ พูดอย่างนี้ใครๆ ก็พูดได้ เพราะเป็นกิริยาของคนแก่

อุบาสิกาบุญเรือนฯ เล่าต่อไปว่า "ผีคนนี้ตายไปแล้วยังไม่ได้เกิด เดินวนเวียนอยู่ในวัดอาวุธนี้ ชื่อ "ชุ่ม"

เรื่องนี้เป็นเรื่องตรงกับความจริงทุกอย่าง เพราะนายชุ่ม โกมารพิมพ์ เคยเป็นอุบาสกถือศีลฟังธรมอยู่ในวัดนี้ และได้ไปมาสนทนากับพระเณรในวัดอยู่เสมอ ได้สิ้นชีวิตลงในระยะไม่ช้านี้เอง ทั้งนายชุ่มฯ กับอุบาสีกาบุญเรือนฯ ไม่รู้จักมักคุ้นกันเลย

ต่อจากนั้นอุบาสิกาบุญเรือน ได้ให้แนวทางว่า ควรใส่บาตรแล้วตรวจน้ำให้นายชุ่มเสีย ไข้ก็จะหาย

เวลาเย็น คุณนายถนอม สามเสน เสร็จจากการฟังธรรมที่ศาลาการเปรียญขึ้นมาเยี่ยม จึงเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง

รุ่งขึ้นเวลาเช้า คุณนายถนอม จัดหาอาหารมาให้ใส่บาตร ตรวจน้ำให้นายชุ่ม ไข้ก็หายไปจริงๆ

ในเวลาต่อมา (วันที่ ๑๙ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๙๔) ได้พาคนไข้ไปรักษาโรคที่บ้านอุบาสิกาบุญเรือนฯ (อุบาสิกาบุญเรือน) ได้เล่าถึงความนึกคิดของประชาชนบ้าง ในหนังสือเก่าๆ บ้าง เกี่ยวด้วยเรื่องพระพุทธศาสนาว่า เมื่อถึง ๒,๕๐๐ กึ่งพุทธศาสนาล่วงแล้วไป ศาสนธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าจะเจริญเต็มที่ เพราะอดีตล่วงไปแล้ว เคยทรุดโทรมมา ๑ ครั้ง ที่เปรียบด้วย เหมือนสากตำข้าวคอดกลาง

แต่เพื่อพิสูจน์ข้อเท็จจริงของเรื่องนี้ (อุบาสิกาบุญเรือน) จึงทำการอธิษฐานกับวัตถุไม่มีวิญญาณ ขอให้ปรากฏความจริง คือ อธิษฐานกับต้นมะม่วงที่ปลูกด้วยเม็ด มีอายุเพียง ๑๓ เดือน อยู่ที่รั้วหน้าบ้าน ถ้าพระพุทธศาสนาจะเจริญรุ่งเรืองต่อไปแล้วไซร้ ขอให้มะม่วงออกช่อ หากจะถึงความเสื่อมโทรม อย่าให้มะม่วงออกช่อ

ธรรมก็บันดาลบังเอิญให้ช่อมะม่วงออกมา(ในเวลา)ไม่ใช่ฤดูกาล (ประมาณข้างขึ้นเดือน ๔) ช่อมะม่วงที่ออกมานั้น มีผู้รู้ผู้เห็นหลายคน (คุณนายถนอม เอื้อวิทยา พี่คุณนายถนอม และคุณแกมแก้ว จันทมาศ) กิ่งหนึ่งออกมา ๙ ช่อ อีกกิ่งหนึ่ง ๓ ช่อ ยาวประมาณ ๒ นิ้วเศษ เวลาประมาณ ๕ ทุ่ม หมดเขตอธิษฐาน ช่อก็หดหายเข้าไปในต้น

เมื่อเล่าเรื่องช่อมะม่วงจบแล้ว ข้าพเจ้าเห็นดอกไม้ในพานและแจกันที่โต๊ะบูชาพระอย่างมากมาย ครั้นจะขอดอกไม้โดยตรงก็ขัดกับพระวินัย เพราะผู้นี้มิใช่ญาติและปวารณาเอาไว้ เลยนึกไปถึงเรื่องพระรัฐบาลเป็นบุตรเศรษฐี ท่านเป็นพระบวชใหม่ ไปบิณฑบาตตามสมณวัตร เห็นนางปุณณทาสี ซึ่งเป็นคนใช้ในบ้านของท่านเอง ได้เดินผ่านหน้าท่าน จะนำขนมบูดไปเททิ้ง

ท่านกล่าวว่า "ขนมบูดนี้มีอันจะเททิ้งเป็นธรรมดาแล้ว จงใส่ลงในบาตรของอาตมาเถิด"

ส่วนเรื่องของดอกไม้เล่า จะพูดอย่างไร จึงพูดเป็นเชิงปรารภขึ้นว่า ดอกไม้มากๆ อย่างนี้ บูชาพระแล้วจะเอาไปทำอะไร?

อุบาสิกาตอบว่า "เททิ้ง"

"ถ้าเททิ้ง ขอให้อาตมาได้ไหม?"

"จะเอาไปทำอะไร?"

ตอบ "บดทำเป็นผงสร้างพระ เนื่องด้วย ออกพรรษาปีนี้ (พ.ศ. ๒๔๙๔) คุณนายทองศุข เยาวนัช กับคุณนายบุญเรือน ศิวดิษฐ์ เป็นหัวหน้า จะถวายผ้ากฐินสามัคคี เพื่อรวบรวมทุนสร้างเตาเผาศพ เข้าใจว่าจะมีคนมามาก ทางวัดจะสร้างพระเล็กๆ สำหรับแจกเป็นของขวัญกับผู้ไปร่วมกุศล"

เมื่อทราบความประสงค์ ก็พลอยอนุโมทนา และรับจะอธิษฐานดอกไม้ให้ ๙ เสาร์ พร้อมด้วยน้ำอธิษฐาน สำหรับพิมพ์พระอีกด้วย และกล่าว่าถ้าจะสร้าง ควรทำไว้มากๆ และต้องให้ดิฉันหนึ่งหมื่น จะอธิษฐานพระองค์เล็กๆ ให้เฉพาะวัดอาวุธฯ และจะทำหนเดียวเท่านั้น พูดคล้ายกับพูดเล่น

ข้าพเจ้าถือโอกาสพูดขึ้นว่า "ต้นมะม่วงเล็กนิดเดียว ปลูกเพียง ๑๓ เดือน ยังอธิษฐานให้ออกช่อได้ อธิษฐานพระทำไมจะไม่ศักดิ์สิทธิ์เล่า ต้องศักดิ์สิทธิ์ซิ"

เมื่ออุบาสิกาบุญเรือนฯ รับว่าจะอธิษฐานให้แล้ว ต่อมาจึงกำหนดวันเริ่มสร้างให้ ซึ่งตรงกับวันจันทร์ ตรี วันจันทร์ขึ้น ๓ ค่ำ เดือน ๕ ตรงกับวันที่ ๙ เมษายน ๒๔๙๔ เวลา ๘.๓๕ น. เป็นฤกษ์งาม จึงเริ่มทำพิธีพิมพ์พระในพระอุโบสถ พระสงฆ์สวดชัยมงคล ทำการพิมพ์อยู่เป็นเวลา ๑๕๒ วัน กำหนดว่าจะอธิษฐานวันออกพรรษาในปีนั้น แต่ท่านผู้อธิษฐานให้ธรรมบันดาลกำหนดเวลาให้เอง โดยอธิษฐานว่า ถ้าช่อมะม่วงออกมาอีก จะอธิษฐานในเดือน ๑๐ ถ้าไม่มีช่อออก จะอธิษฐานในวันออกพรรษา

แต่ธรรมบันดาลให้ช่อมะม่วงปรากฏออกมาอีก ส่วนช่อที่บ้านมีกลิ่นหอมชื่นใจ หลายคนต่างพากันรับรองว่า ไม่ใช่กลิ่นมะม่วงธรรมดา พากันแปลกใจ ไม่รู้ว่าหอมเหมือนกลิ่นดอกไม้อะไร จึงเก็บช่อมะม่วงเหล่านั้นมาผสมลงในเกสรที่สร้างพระคราวนี้ด้วย

ได้กำหนดเริ่มทำพิธีอธิษฐานในวันขึ้น ๑๑, ๑๒, ๑๓ ค่ำ เดือน ๑๐ ตรงกับวันที่ ๑๑, ๑๒, ๑๓ กันยายน ๒๔๙๔ เปิดโอกาสให้สานุศิษย์และประชาชนบำเพ็ญกุศลร่วมกัน

วันที่ ๑๑ พระสงฆ์ ๑๕ รูป เจริญพระพุทธมนต์ ถวายภัตตาหารเพล

วันที่ ๑๒ คล้ายวันแรก แต่มีแปลกจากวันก่อนบางประการ สำหรับวันนี้ ห้ามผู้หญิงเข้าในเขตชายคาบ้านเป็นอันขาด ให้มีแต่ชายล้วน แม้ผู้อธิษฐานเอง ก็ไม่ได้เข้าไปเกี่ยวข้องตั้งแต่อรุณขึ้น จนถึงพระอาทิตย์ตก ถึงตอนค่ำ อุบาสิกาบุญเรือนจึงได้มาอธิษฐานให้ในคืนวันนั้น

วันที่ ๑๓ คณะอุบาสิกา (คนนุ่งขาว) สวดถวายพรพระ แล้วมีการเลี้ยงอาหารเพล เป็นอันเสร็จพิธี

ในงานนี้ มีผู้ไปช่วยบำเพ็ญกุศลอย่างล้นหลาม ถ้าจะเทียบกับเรื่องของคนมากในวันต้น จงดูในวันตรุษจีนที่คนจีนเขาไปไหว้เจ้า จะไม่ผิดแผกอะไรกันนัก อาหารการบริโภคที่ถวายพระ หยิบถ้วยละหนึ่งคำก็แทบอิ่ม

พระชุดนี้สำเร็จได้ด้วยอธิษฐานให้พระธรรมบันดาลขึ้นเอง (ไม่ใช่เสก) ผสมด้วยวัตถุต่างๆ มี ว่าน เกสรดอกไม้ อธิษฐาน ๙ เสาร์ ผงพระเก่าๆ และผงพระธรรมใบลานสุมไฟ ถวายพระนามว่า "พระพุทโธ" มีอักษรขอมปรากฏอยู่ด้านหลัง สร้างขึ้นเป็นจำนวนประมาณหนึ่งแสนองค์

ขณะที่กำลังสร้างพระ ข้าพเจ้าไปที่บ้านอุบาสิกาบุญเรือนฯ อุบาสิกาบุญเรือนฯ จึง(บอกว่า)ให้ชื่อพระว่า "พระพุทโธ"

ข้าพเจ้าจึงว่า เออ? ทำไมจึงมาคิดตรงกัน ซึ่งต่างก็ไม่ได้นัดหมายหรือปรารภกันไว้ก่อนเลย ไฉนจึงมาให้ชื่อตรงกันกับที่ข้าพเจ้าทำไว้ก่อน เป็นเรื่องที่น่าแปลกอยู่เหมือนกัน

เมื่อเสร็จจากการอธิษฐานแล้ว จึงได้มอบพระให้หนึ่งหมื่นองค์ตามที่รับสัญญากันไว้ เพื่อถวายและแจกจ่ายไปในที่หลายแห่งคือ

๑. ถวายท่านเจ้าคุณพระมหารัชชมังคลาจารย์ วัดสัมพันธวงศ์ ครั้งดำรงสมณศักดิ์เป็นพระรัชชมงคลมุนี ๒,๐๐๐ องค์,

๒. มอบให้ตำรวจ ๑,๐๐๐ องค์,

๓. มอบให้ทหาร ๑,๐๐๐ องค์,

๔. ส่งไปภาคอีสานและลำปาง ๒,๐๐๐ องค์,

๕. ส่งไปเชียงใหม่ ๒,๐๐๐ องค์,

๖. สำหรับแจกผู้มาช่วยในพิธีอธิษฐาน ๒,๐๐๐ องค์

ส่วนเหลือนอกจากนี้ถวายไว้กับวัดอาวุธฯ ทั้งหมด

พระพุทโธศักดิ์สิทธิ์อย่างไร

ข้าพเจ้าเป็นผู้ปรารถนาในองค์พระให้ทรงประสิทธิภาพ ที่มุ่งให้เกิดผลดลบันดาลแก่ผู้มีติดตัวไว้สักการบูชา ทางแคล้วคลาด เมตตามหานิยม เจริญโภคสมบัติ กำจัดโรคร้าย (ยกเว้นโรคกรรมโรคเวร)

ผู้อธิษฐานพระชุดนี้ มีฤทธิ์ทางใจเพียงใดนั้น ย่อมปรากฏแก่ผู้รู้เห็นนับด้วยจำนวนไม่น้อย ถ้าประสงค์จะรู้ความจริง จงดูบันทึกรับรองของท่านทั้งหลาย ใน หนังสือพระพุทโธองค์ใหญ่ จะทราบได้โดยตลอด

สำหรับพระพุทโธองค์เล็ก ผู้ที่ได้รับแจกไปแล้ว ได้รับผลอันเป็นที่พึงพอใจต่างๆ กัน และใครอยู่ที่ไหนไม่สามารถจะบันทึกให้ครบถ้วนได้ เพราะมีจำนวนหลายหมื่นคนด้วยกัน ทั้งมีหน้ากระดาษจำกัด ข้อสำคัญ ความศักดิ์สิทธิ์ย่อมปรากฏกับผู้เลื่อมใสศรัทธาจริงๆ

บางคนเห็นเขาได้พระพุทโธไว้ ท่านก็อยากได้กับเขาบ้าง แล้วไม่นำติดตัวไป ไม่หมั่นอธิษฐานให้เป็นอนุสติประจำใจแล้วไซร้ จะโทษพระพุทโธไม่ได้ เพราะใจของท่านมีศรัทธาเลื่อนลอย ผลอันจะพึงได้ก็เลื่อนลอยเช่นกัน

โดยเฉพาะคำว่า "พุทโธ" เป็นของมีคุณเกินค่าอยู่แล้ว ถ้ามีพุทโธเกิดขึ้นกับใจแล้ว จะให้ผลดียิ่งขึ้นถึงขนาดไหน ย่อมปรากฏด้วยตนเอง

อนึ่งในการสร้างพระพุทโธองค์เล็กครั้งนี้ อุบาสิกาบุญเรือน โตงบุญเติมรับอุปการะกิจกรรมจนเสร็จงาน

นายชอบ ศรีดี รับภาระหล่อพิมพ์รูปพระทั้งหมด (ปัจจุบันอุปสมบทแล้ว)

ภิกษุสามเณร อุบาสก อุบาสิกา ช่วยกันพิมพ์

บริษัทเอื้อวิทยา บริจาคปูนซีเมนต์ขาว ๕ ถุง หินละเอียด ๓ ถุง

คุณนายบ๊วย ศิวพฤกษ์ รับพิมพ์ประวัติพระพุทโธองค์ใหญ่ ที่วัดสัมพันธวงศ์ จึงได้ขอประวัติหลวงพ่อพระพุทโธองค์เล็ก ไปรวบรวมพิมพ์ไว้ด้วย

ขออัญเชิญอำนาจความศักดิ์สิทธิ์ของพระพุทโธ ที่อุบาสิกาบุญเรือน โตงบุญเติม อธิษฐานให้พระธรรมบันดาลขึ้น ณ ครั้งนี้ จงประสิทธิ์ประสาทให้บรรลุผลของบุคคลที่ปรารถนาในทางที่ชอบจงทุกประการเทอญ

โฆสโกภิกขุ

วัดอาวุธวิกสิตาราม ธนบุรี

๑๔ ธันวาคม ๒๔๙๕

 

อธิษฐาน "พระพุทโธน้อย" ตอนที่ 2

ในเรื่องการอธิษฐานจิต พระพุทโธน้อยของคุณแม่บุญเรือนนั้น ในเรื่องนี้คุณแม่บุญเรือนก็ได้บันทึกไว้เอง ในบันทึกเรื่อง "เรื่องพระประธาน วัดสารนาถธรรมาราม" ไว้ดังต่อไปนี้

"ต่อมาในเดือน ๔ (๒๘ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๔๙๔ ) ดิฉันอยู่ที่บ้านสามัคคีวิสุทธิ มีคุณนายถนอม เอื้อวิทยา ได้ทำเทียนวันเกิดของคุณกมล เอื้อวิทยา (บุตรชาย

คนโตของนางถนอม) มาจุดบูชาพระ ดิฉันจึงถือโอกาสให้คุณนายถนอมและพี่คุณนายถนอม (นางต่วน เศรษฐบุตร) และคุณแกมแก้ว จันทมาศ (ภรรยาหลวง

สุภีร์อุทกการ (สุภีร์ จันทมาศ) ผู้อำนวยการการท่าเรือแห่งประเทศไทยคนแรก และเป็นพี่สาวนายไสว ศรีงาม หรือ หลวงตาไสว สิวญาโณ แห่งวัดสวนโมกข

พลาราม ศิษย์ของคุณแม่อีกท่านหนึ่ง) ให้ตรวจต้นมะม่วงที่ปลูกไว้ ๑ ปี กับ ๑ เดือนว่าจะออกช่อได้ไหม คุณทั้ง ๓ ก็ดู คุณแกมแก้วยืนยันว่า เห็นจะออกไม่ได้

เพราะต้นยังเล็กมาก

ในค่ำวันนั้นดิฉันก็ถือโอกาสตั้งสัจจะอธิษฐานว่า โดยความมั่นในศรัทธาของข้าพเจ้ามิได้ท้อถอย จะช่วยพระเดชพระคุณท่านหล่อพระประธานให้สำเร็จให้ได้

และตามที่เขาว่ากันว่า ศาสนากำลังจะคอดเป็นประดุจคอสากนั้น ถ้าศาสนาจะเสื่อมลงไปอย่างเขาว่า ก็ขอมะม่วงต้นนี้อย่าได้ออกช่อเลย ถ้าข้าพเจ้าจะช่วย

ในด้านศาสนาได้บ้าง และพระประธานที่พระเดชพระคุณหล่อนี้จะศักดิ์สิทธิ์ ก็ขอให้มะม่วงซึ่งปลูกด้วยเม็ดเพียง ๑๓ เดือนให้ออกช่อ และให้บานในคืนวันพุธ

นั้น สำหรับกิ่งหนึ่งเป็นการช่วยชาติให้เจริญ อีกกิ่งหนึ่งสำหรับทางศาสนา ถ้าจะเจริญได้ทั้งทางโลกและทางธรรม ก็ขอให้ออกช่อทั้ง ๒ กิ่ง เขตอธิษฐานหมด

เพียง ๕ ทุ่มของวันพฤหัสบดีเท่านั้น จะได้เป็นพยานแห่งความจริง เพื่อให้ท่านทั้งหลายได้ประจักษ์ว่า ศาสนากำลังจะเจริญอยู่ได้

พอรุ่งเช้า ดิฉันออกไปดูที่ต้นมะม่วงนั้น ทางด้านโลกกิ่งเดียวที่แยกออกมาจากทางกิ่งของศาสนา ได้ออกช่อมาอย่างงดงามตรงยอดๆ เดียวถึง ๙ ช่อ บาน ๕ ช่อ

ที่ยังไม่บาน ๔ ช่อสลับกัน ช่อยาวประมาณ ๒ นิ้วฟุตเศษ มีกลิ่นหอมคล้ายดอกพิกุล ส่วนอีก ๓ ช่อนั้นออกตามกิ่งเรียงกันเป็นแถว ทางด้านศาสนาดังที่

อธิษฐานไว้ ดิฉันก็ได้เรียนให้ท่านเจ้าคุณท่านทราบไว้เหมือนกัน และใครๆ ก็ได้มาดู

ต่อมาถึงวันอาทิตย์ขึ้น ๑๑ ค่ำเดือน ๔ (๑๘ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๙๔) ดิฉันก็ได้นำเครื่องบวชเด็กเป็นเณร ไปให้ท่านพระครูนิเทศธรรมจักรบวชเณร เพราะ

ดิฉันได้อธิษฐานไว้ว่า จะช่วยหล่อพระประธานในเดือน ๔ นั้น ไม่ได้หล่อ เพราะมาหล่อเสียในเดือน ๓ ดิฉันจึงบวชเณรแทนการหล่อพระ เพราะเวลาพระ

ท่านให้ศีลเณรนั้น ท่านต้องให้ว่า พุทฺธํ สรณํ คจฺฉามิ ฯลฯ ดิฉันถือเอาว่า รูปพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เกิดขึ้นแล้วพร้อมทั้งเณรด้วย

รุ่งขึ้นวัน ๑๒ ค่ำ เดือน ๔ ตรงกับวันจันทร์ (๑๙ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๙๔) ดิฉันได้ไปแผ่กุศลให้คุณนายน้อม มากีดาราล ที่ซอย ๑๑ ซึ่งเขาให้ไตรมาบวชเณร

บังเอิญดอกประดู่ที่บ้านเขาบานเต็มต้น เขาได้ให้คนใช้เก็บให้ดิฉันมาหอบใหญ่ ดิฉันก็นำมาถวายพระ จัดใส่แจกันไว้ที่โต๊ะบูชาเต็มทุกแจกัน

ในวันนั้นบังเอิญท่านพระครูธรรมธร เจ้าอาวาสวัดอาวุธวิกสิตาราม ได้มาที่บ้านดิฉัน โดยการนำคนไข้มาเพื่อให้รักษา ท่านได้พูดขึ้นว่า อาตมาเห็นดอกไม้

บนที่บูชามาก ดิฉันเรียนกับท่านว่า วันนี้วันดี ดิฉันได้อธิษฐานดอกประดู่นี้ไว้ว่า ให้เป็นประโยชน์ในการที่ใครได้มาไหว้พระ และได้พบเห็นจะได้มีความ

สุขความเจริญ ท่านพระครูพูดขึ้นว่า ดอกไม้นี้จะนำไปไหนเล่า ดิฉันก็ตอบว่า “ก็เททิ้ง” ท่านบอกว่า ถ้าอาตมาจะขอได้ไหม ดิฉันก็ตอบว่า ท่านจะ

ขอไปทำอะไร ท่านเลยเล่าว่า คุณนายบุญเรือนเขาจะมาทอดกฐินสามัคคี ที่วัดอาวุธฯ อาตมาจะเอาไปทำพระเพื่อแจกในวันกฐินนั้น แล้วท่านกล่าวขึ้นว่า

อาตมาทำแล้วจะนำมาให้อธิษฐานจะได้ไหม ดิฉันก็สัพยอกกันท่านว่า ดิฉันจะอธิษฐานครั้งเดียวไม่อธิษฐานให้ใครนอกจากวัดอาวุธฯ เท่านั้น (คืออธิษฐาน

พระ)

ท่านเลยพูดขึ้นว่า แต่มะม่วงนิดเดียวเท่านี้ยังอธิษฐานให้ออกช่อได้ แล้วทำไมอธิษฐานพระจะไม่ศักดิ์สิทธิ์หรือ ต้องศักดิ์สิทธิ์ซี เลยกลายเป็นเรื่องจริงขึ้น

ดิฉันได้พูดไปแล้วก็เลยต้องรับอธิษฐานให้ท่าน แต่ดิฉันบอกว่า แล้วแต่ท่านจะปรารถนาเอาเอง และต้องนิมนต์พระมาสวดช่วยดิฉัน ๒ เวลา คือพระมหา

นิกาย ๑ เวลา แล้ววันรุ่งขึ้นนิมนต์พระธรรมยุตต์มาสวดอีก ๑ เวลา ถวายอาหารเพลทั้ง ๒ วัน แต่ส่วนวันที่พระธรรมยุตต์มานั้น ดิฉันห้ามไม่ให้พวก

ผู้หญิงมาบนบ้านสามัคคีวิสุทธิ ที่อนุญาตให้แต่ผู้ชายเท่านั้น ตลอดกระทั้งดิฉันเองซึ่งเป็นผู้หญิง ก็ไปอาศัยรับแขกที่บ้านนายพัธนี พรพิบูลย์ ซึ่งมีบริเวณติดกัน

เมื่อเลี้ยงอาหารและพวกอุบาสกไปหมดแล้ว ดิฉันจึงได้เข้ามาในบ้านสามัคคีฯ แต่ผู้เดียว เพื่ออธิษฐานพระพุทโธองค์เล็กในค่ำวันนั้น ๖ ชั่วโมง ดิฉันได้นั่ง

ปลงสังขารรวมทั้งสวดมนต์และถวายพรพระด้วย ก็เป็นอันว่าตลอดคืน ดิฉันไม่ได้นอน รุ่งขึ้นก็มีการฉลองเลี้ยงพระแม่ชี ๑๓ คน และเลี้ยงพวกผู้หญิง

หลายสิบคน เป็นอันเสร็จพิธีเรื่องพุทโธองค์เล็ก"

การถวาย "พระพุทโธน้อย" แด่พระมหารัชชมังคลาจารย์ในครั้งนั้น คุณแม่บุญเรือนเขียนบันทึกด้วยลายมือไว้ว่า

"นมัสการเรียนพระเดชพระคุณทราบ ดิฉันได้อธิษฐานมา ๔ วัน ตั้งแต่วันศุกร์มาถึงวันจันทร์กลางคืน ได้อัญเชิญธรรม ที่พระเดชพระคุณอธิษฐานเมื่อครั้งตั้ง

พระประธาน และสวมพระรัศมี วันนั้นเทวดาได้ถอนมาให้ แต่ของพระเดชพระคุณได้ลอยอยู่บนนภากาศ ดิฉันได้อัญเชิญประจุองค์พระพุทโธองค์นี้ ให้พระ

เดชพระคุณแล้ว แต่พระเดชพระคุณจะปรารถนาให้โบสถ์แล้วเร็วๆ แต่พระพุทโธองค์นี้ดิฉันถวายพระเดชพระคุณ เพื่อช่วยในด้านศาสนาให้เจริญด้วย ขอให้

พระเดชพระคุณอาราธนาไปพร้อมกับทอดผ้าป่าด้วย เพื่อจะได้ประโยชน์กับวัดสารนารถและพระเดชพระคุณด้วย พุทธบริษัท ๔ จะได้เจริญรุ่งเรือง สุกใส

ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป

กราบนมัสการมาด้วยความเคารพยิ่ง

“พระพุทโธน้อย” นี้ปรากฏว่าได้กลายเป็นพระศักดิ์สิทธิ์ในระยะต่อมาเป็นอย่างยิ่ง ทั้งด้านเมตตามหานิยม ป้องกันภัย แคล้วคลาด เจริญโภคสมบัติ กำจัดโรคร้าย

 

เรื่องจริงที่ควรรู้เกี่ยวกับ ข้อความยืนยันการอธิษฐานพระเครื่ององค์เล็ก ของ คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม

จากเนื้อหา อธิษฐาน "พระพุทโธน้อย" ตอนที่ 1 มีเนื้อหาส่วนหนึ่งซึ่งถือเป็นจุดสำคัญอย่างยิ่งที่ยืนยันได้ว่าการอธิษฐานพระขนาดเล็ก ของ คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม นั้นมีเพียง "พระพุทโธน้อย" เพียงอย่างเดียวเท่านั้น ดังเนื้อหาที่ท่านเจ้าคุณใหญ่เขียนไว้เนื้อความว่า

เมื่อทราบความประสงค์ ก็พลอยอนุโมทนา และรับจะอธิษฐานดอกไม้ให้ ๙ เสาร์ พร้อมด้วยน้ำอธิษฐาน สำหรับพิมพ์พระอีกด้วย และกล่าว่าถ้าจะสร้าง ควรทำไว้มากๆ และต้องให้ดิฉันหนึ่งหมื่น จะอธิษฐานพระองค์เล็กๆ ให้เฉพาะวัดอาวุธฯ และจะทำหนเดียวเท่านั้น พูดคล้ายกับพูดเล่น

ที่ท่านเจ้าคุณใหญ่ เขียนบอกไว้ว่า "พูดคล้ายกับพูดเล่น" นั้นแท้จริงคือคุณแม่ฯท่านพูดและทำเช่นนั้นจริงๆ แต่กลับมีคนหัวใสเอาตรงจุดนี้มาเขียนบิดเบือนแอบอ้าง บอกว่าเป็นการพูดสัพยอกของคุณแม่ฯซึ่งหมายความว่าไม่ได้ทำเช่นนั้นจริง และยังได้อธิษฐานพระอื่นๆอีกด้วย คนที่เข้าใจภาษาอ่านภาษาได้แตกฉานก็จะรู้ครับว่าตรงที่เขียนบอกไว้นั้นเป็นเช่นไร คงไม่มีการบิดเบือนไปเป็นอื่นเป็นแน่

และจากเนื้อหาจากบันทึกการอธิษฐาน "พระพุทโธน้อย" ทั้ง 2 ตอนที่นำมาฝากทุกท่านนั้นจะเห็นได้ว่าการสร้างพระพุทโธน้อย นับตั้งแต่เริ่มคิดที่จะจัดสร้าง การเตรียมมวลสารในการสร้างองค์พระ รวมถึงการอธิษฐานและพุทธาภิเษกนั้น ล้วนแล้วแต่มีความตั้งมั่นในการสร้างด้วยเจตนาอันดีโดยแท้จริง ทุกสิ่งสรรพจัดวางมีการเตรียมงานอย่างลงตัวและเต็มไปด้วยความศักดิสิทธิ์ จึงไม่น่าแปลกใจที่ "พระพุทโธน้อย" พระเครื่องขนาดเล็กดังกล่าวจะมีพุทธคุณที่สูง มีพลังพุทธานุภาพมากมายเป็นที่ประจักษ์ของผู้ที่ได้บูชาโดยทั่วไป คุณแม่บุญเรือน โตงบุญเติม ได้มอบสิ่งมีค่าให้แก่ลูกหลานและศานุศิษย์ตลอดจนผู้ที่มีศรัทธาไว้แล้ว อย่ามองข้ามไปสิ่งต่างๆนี้ไปนะครับ วันนี้ยังไม่สายที่จะหา "พระพุทโธน้อย" มาบูชาครับ

 

เทปบรรยายธรรม โดยหลวงพ่อสุวรรณ ปภัสสโร วัดอาวุธฯ
เมื่อ 12 สิงหาคม 2531

เรื่อง "พระพุทโธเล็ก"

ท่านเจ้าคุณเก่า(ท่านเจ้าคุณสิทธิสารโสภณ) เมื่อท่านเป็นพระครู วัดอาวุธฯ ดำริว่าจะสร้างพระ ท่านพระครูว่าต้องถามคุณแม่บุญเรือนดูก่อนว่าท่านจะอธิษฐานได้หรือไม่ ตอนนั้นคุณแม่บุญเรือน อยู่ที่สามัคคีวิสทธิกษัตริย์ ท่านพระครูก็ออกไปบอกว่าที่มาหาพี่ จะให้อธิษฐานพระพุทโธเล็ก คุณแม่ฯท่านว่าท่านจะอธิษฐานได้หรือ ท่านพระครูก็ตอบว่าถ้าพี่อธิษฐานไม่ได้ พระในประเทศไทยก็ไม่ต้องทำกันล่ะ คุณแม่ฯท่านว่า จะได้หรือไม่ได้ท่านจะอธิษฐานถามพระธรรมดู จะอธิษฐานให้ต้นมะม่วงเล็กของท่านที่ปลูกไว้ที่ 13 เดือน ถ้าจะอธิษฐานพระให้วัดอาวุธฯสำเร็จให้ต้นมะม่วงออกช่อมาภายใน 5 นาทีจากอธิษฐาน ถ้าหากไม่สำเร็จก็ไม่ต้องออก ขอให้นั่งดูกัน คนก็มากพอควร พอครบ 5 นาทีดอกมะม่วงออกมายาวสัก 5 ซม. คุณแม่ฯท่านก็รับปากอธิษฐานได้ พระธรรมอนุญาตแล้ว ถ้าจะทำพระวันไหนให้ข้ามมาเอาไปผสมเป็นผง ต่อมาท่านก็ปล่อยมะม่วงไว้ 3 วัน คนก็มาดูกัน เข้าใจว่าคุณแม่ฯเล่นกลใดเอาช่อมะม่วงมาติดหรือยังไง ก็ไปจับดูดึงดูก็ไม่มี ท่านปล่อยไว้ 7 วันให้คนหายสงสัย หากหักมาต่อครบ 7 วันก็จะเหี่ยวหมดแล้ว พอครบ 7 วันท่านก็อธิษฐานให้ช่อมะม่วงกลับเข้าไปอย่างเดิม ทางวัดก็เตรียมเครื่องเสร็จจะทำผงก็กลับไปบอกท่านจะเอาช่อมะม่วงมาผสมเป็นเนื้อผงด้วย ท่านก็อธิษฐานให้ช่อมะม่วงออก ช่อมะม่วงก็ออกมาตรงที่เดิม ยาวประมาณ 1 ศอก มีกลิ่นหอมคล้ายๆดอกพิกุล ท่านก็หักออกมาให้เขาผสมเป็นผงเนื้อพระ

เรื่องพระพุทโธน้อย ฉันเคยเรียนถามคุณแม่ฯว่า พระคุณแม่ฯนี่อยู่ยงคงกระพันอะไรหรือเปล่า ท่านบอกว่าเหนือนั้นอีก เหนืออยู่ยงคงกระพัน ท่านว่าอยู่ยงคงกระพันยังเจ็บ ของแม่นี่เหนือนั้นไม่ต้องเจ็บเลยว่างั้นเถอะ โดนฟันหัวไม่เข้านี่เจ็บนะ ปืนยิงไม่เข้านี่เจ็บ ท่านว่ามันเจ็บทั้งนั้น ของแม่นี่เอาไม่ถูกกันเลย ไม่ถูกยิง ไม่ถูกฟัน ไม่ถูกอะไรทั้งนั้น ปลอดภัยทุกอย่าง ท่านว่าแม่อธิษฐานให้เป็นพระปลอดภัย ไม่ใช่พระอยู่ยงคงกระพัน แต่ท่านว่าเหนืออยู่ยงคงกระพัน ท่านว่าคงกระพันนี่ไม่แน่ คนที่อยู่คงกระพันนี่ท่านว่าดั เอาไม้สวนปาก สวนทวารนี่ตายทั้งนั้น ของแม่ดีกว่านั้นไม่ถูก มันปลอดภัยเลย ไม่มีเรื่อง แต่ต้องมีติดตัวไปนะ ที่มีติดตัวไปท่านบอกหนหลัง ครั้งหนึ่งฉันโดนไฟลวกหมด ลูกชายเล่นดินระเบิด เอาดินมากวน ของเราก็มีพระพุทโธหลายองค์ใส่พานบูชาไว้ ไฟลวกตัวหมด ไปหาคุณแม่ที่บ้าน ท่านว่า เออ มึงโตแล้ว น่าจะมีพระติดตัวไว้สักองค์ ไม่เอา บอกว่ามีครับ แต่ผมเก็บไว้ข้างบน.. แม่อธิษฐานให้ติดตัวไว้นะ ให้อยู่กับตัว ท่านจะคุ้มครอง ให้มีติดตัวไว้ ท่านว่าอยู่ห่างตัวไม่ได้ แม่ไม่ได้อธิษฐานอย่างนั้น อธิษฐานว่าใครมีติดตัวไปให้ปลอดภัย

ที่ดินปืนมันระเบิดนี่ มันนั่งกวนอยู่ เราเห็นเละๆก็ถามว่าอะไร มันบอกว่าดิน.. ดินอะไร ? ..พรุ่งนี้นัดกับเด็กนักเรียนไว้ว่าจะไปทำจรวดกัน ..แล้วมันจะติดไฟไหม ?.. ติดนะ ถูกลมหนักๆก็เอาเหมือนกัน พอว่าอย่างนั้นมันก็ระเบิดเลย บรึม.. มันระเบิด ลืมตายังงี้มองไม่เห็นอะไรเลย ควันเต็มไปหมด พอซักประเดี๋ยวได้ยินเสียงถัง เสียงปรี๊ด คนมันมาเพราะนึกว่าไฟไหม้ เราก็ห่วงลูก ไอ้นี่ตายแน่ เอาตีนไปเที่ยวควานหาเนื้อมันก็ไม่พบ สักประเดี๋ยวควันมันจาง เห็นมันวิ่งเข้ามาจากถนน ถนนติดกับหน้าบ้าน มันมาถามว่าเมื่อกี้อะไรพ่อ.. บอกว่าไอ้ที่มึงกวนระเบิดไม่ใช่หรือ ..บอกว่าไม่รู้ ที่มันระเบิดฉันอยู่ที่ถนน .. อือ ก็มึงพูดกับกูอยู่นี่หว่า .. ไม่รู้หรอก ฉันมันกวนก็พูดกับพ่อ แต่เมื่อมันระเบิดนั้นผมอยู่ที่ถนน พอควันหายก็มาดูพ่อ ..ผมไฟไหม้หมด ลวกตัวทั้งหมด ลวกตัวทั้งแถบ ตอนนั้นจอมพลสฤษฎิ์เข้มงวดเรื่องไฟ เกิดที่ไหนจะเอาให้หนัก ตำรวจก็มาแต่ไม่ได้พูดเรื่องไฟ บอกว่าตา จัดอะไรไว้ เดี๋ยวผมจะพาไปส่งโรงพยาบาลพระพุทธบาท ตอบว่าไม่เป็นไรหรอกคุณ .. ไม่ได้หรอกตา คนเราถ้าดี 3 ส่วน ไฟไหม้ 1 ส่วนยังพอทนไหว ของตานี่ลวก 3 ส่วน เหลือดี 1 ส่วน ส่วนนี่ตายนะ ก็บอกว่า ถ้าเป็นอะไรมากจะไปบอกผู้หมวดให้ไปส่ง ถ้าเป็นอะไรไม่มากก็ไม่ต้องไป .. เอางั้นก็เอา.. ก็เอาศิลาน้ำคุณแม่อธิษฐาน ขอให้ศิลาน้ำศักดิ์สิทธิ์ของคุณแม่บุญเรือนดับพิษไฟ เหมือนยังกับน้ำดับไฟ เอาใส่ปากอม ก็ไม่รู้สึกแสบร้อน หลับพอตื่น คนมาเห็นบอกว่าตายแน่ คนใจแข็งแต่ก็ต้องตาย ไม่รอดหรอก ลวกแบบนี้ .. พอครบ 7 วัน หนังลอกเป็นกระบิ เนื้อแดงเหมือนเด็กออกมาใหม่ ก็หายไปเป็นไร...

พระพุทโธน้อยไม่มีข้อห้ามอะไรเลย ขอให้มีติดตัวอย่างเดียว ใส่นอนใส่อาบน้ำได้ทั้งนั้น เรื่องห้ามไม่มี ลอดราวได้ทั้งหมด ให้มีติดตัวเท่านั้น ถามแม่ว่ามีข้อห้ามอะไรบ้าง ท่านว่าไม่มี ให้มีติดตัวเท่านั้น แต่ห้ามไม่ให้เอาไปเลี่ยมทอง ท่านว่าที่ห้ามเพราะพระเลี่ยมทอง เอาไปลืม ไปเผลอไว้ที่ไหน คนเห็นมันเอาเชียวละ ท่านว่าเลี่ยมพลาสติคนี้ไม่เอาหรอก มันหาว่าพระใหม่ พระอะไร ถ้าเผื่อเลี่ยมทองบางทีมันไม่อยากได้พระ มันอยากได้ทอง ท่านว่าห้ามแค่นั้น กลัวว่ามันจะเอาไปซะ ลูกศิษย์ลูกหาเขาก็เลี่ยมกัน เลี่ยมต้องเอาไว้ติดกับตัวเรื่อยๆนะ ไปอาบน้ำแขวนไว้บางทีลืม ใครจะมาเอาไปซะ พระนี่ปลดเอาออกจากคอแขวน สมมุติว่าจะถ่ายอุจจาระ ปลดแขวน ๆ ไม่กี่ครั้ง..ลืม สัญญาเราชอบกล บางทีมันจำได้ บางทีมันก็เผลอ ท่านเลยให้คล้องติดตัวไว้ อภินิหารพระพุทโธนี่ท่านเหลือเกิน..ปลอดภัย

เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ฉันให้มันไปองค์ บอกว่าวันหนึ่งไปสอบ สอบวันสุดท้าย ลืมเอาบัตรผ่านเข้าสอบไป นึกปุ๊ปใจหายเลย..ไม่ได้สอบแล้ว ถ้าไม่ได้สอบแล้วก็หมดโอกาสเลย ต้องผ่านเครื่องอัตโนมัติ เครื่องจะเคาะให้คนเฝ้ารู้ เลยอธิษฐานพระพุทโธเข้าไปขอให้ปลอดภัยพอเดินเข้าไป เครื่องนี่ไม่เคาะเลย ก็เลยสอบได้ พอสอบเสร็จเอาเงินมาถวายหลวงพ่อสุวรรณ 500 พร้อมเล่าเรื่องให้ฟัง

 

เทปบรรยายธรรม โดยหลวงพ่อสุวรรณ ปภัสสโร วัดอาวุธฯ
เมื่อ 12 สิงหาคม 2531

เรื่อง "พระธาตุคุณแม่ฯ"

ก่อนคุณแม่จะนิพพานสักเดือนกว่า ฉันไปที่บ้าน ท่านเล่าให้ฟังว่าถ้าแม่ตายให้เอาแม่ไปเผาที่วัดธาตุทอง เผาให้ไฟแรง ธาตุพระอรหันต์ก็จะมีมาก ให้แบ่งกันไปบูชา ท่านไม่ได้ให้มาเก็บไว้คนเดียว ท่านให้แบ่งกัน เรื่องพระธาตุไม่ค่อยมีคนรู้ ท่านเล่าให้แต่เราฟังคนเดียว ถามคนอื่นๆก็ไม่รู้ วันเผาท่านพระครูทำถาดรองใต้เตาเผาไปให้ หนก่อนมีพระอีกองค์ชื่อหลวงพ่อปล้อง เคยบอกว่า พระพุทธเจ้านี่ทำไมเขาถึงเอาผ้าขาวพันท่านตั้ง 500 ชั้น เพราะเขาต้องการพระธาตุ เขากลัวว่าพระธาตุจะตกไปอยู่ที่อื่นถึงต้องเอาผ้าขาวรองไว้ 500 ชั้น ธาตุของพระพุทธเจ้าจะได้อยู่บนเถ้าผ้าขาวนั่น เมื่อเผาคุณแม่ ฉันไปซื้อผ้าลินินยางสีเขียวที่ท้องสนามหลวงไว้ 2 ไม้ เอาไปสับไว้ในถาด สับไปสับมา ปูจนหมด 2 ไม้ เอาน้ำอบน้ำหอมไปวาง หาดอกไม้ ดอกพิกุล มะลิสดๆ ฯลฯ ไปใส่แล้ว เอาน้ำหอมไปพรมใส่จนเต็มฟูถาดเลย เวลาเผานี่หยดเหมือนดอกไม้เพลิงในงานศพ วูบๆๆๆ ตกลงมา โดนกระจายเหมือนน้ำหยดลงมากระทบอะไรแล้วกระจายเป็นเม็ดเล็กๆ ที่กระจายนั้นกลายเป็นทรงกลมๆ ที่อาจารย์สนองไปโชว์ที่พุทธมณฑล ไปโชว์ท้องสนามหลวง ที่ไหนๆนั้นก็ของคุณแม่บุญเรือน ท่านมาเอาจากที่นี่ ที่วัดเขาดีก็ของคุณแม่ คนมาขอกันไปหลายแห่ง คนอื่นไม่รู้เรื่องพระธาตุนี่หรอก เคยถามหลายคนเช่น หมอปรีดา พลโทยุทธ ก็ไม่รู้เรื่อง ไม่เคยพูดให้เขาฟัง เราเอามาเก็บไว้เยอะแยะ ได้มาตอนหลัง มีคนหนึ่งเขาเอาชื่อคุณหญิงหรือคุณนายแกมแก้ว เขาเอาไปรักษาไว้ ลูกของเขาไปอยู่โรงเรียนคริสต์ ไม่อยากให้เก็บไว้ อยากให้เอาไปลอยน้ำ คุณหญิงนี่เห็นว่าลูกเค้าไม่เอาก็จะเอาไปให้คนอื่นเก็บไว้ เลยเอามาให้โยมเจริญเก็บไว้ โยมเจริญแกยกมาให้ฉัน ฉันเลยเอามาเก็บ เอามาใส่บรรจุพระพุทโธเล็กๆ เมื่อแรกโยมเจริญยกพระพุทโธเล็กมาจากบ้านแม่ ว่าแม่ล่วงลับไปแล้ว มีประมาณสัก 600ได้ เราก็บรรจุ เอาเหล็กเจาะตรงท้องท่านแล้วเอาพระธาตุใส่ เอากาวปิด โอ้โฮ ตอนนั้นเราแย่เลย ท้องเสียดเหลือเกิน ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไร ทำยังไงก็ไม่หาย เอาคนมาบีบก็ไม่หาย ไปซื้อหยูกยามากินก็ไม่หาย นึกไปนึกมาหรือเรานี่เอาเหล็กไปเจาะท้องพระพุทโธ ก็เลยเอาพระพุทโธใส่พานไว้ แล้วขอขมาเสีย ที่ว่าทำไปนี่ไม่ใช่ด้วยประมาท แต่ทำเพื่อส่วนรวม จะเอาไปแจกที่เขาค้อ ให้พระธาตุคุณแม่ช่วยไปปราบคอมมิวนิสต์ที่เขาค้อด้วยให้มันเลิกรากันเสีย ไม่ได้ประมาท ขอให้หายเถอะ พอมืดก็หายเลย สว่างก็เป็นธรรมดา
นี่.. ไปเจาะท้องท่านเข้า