คาถา บูชาเสด็จเตี่ย (กรมหลวงชุมพร) - เอื้ออังกูร

ผู้ชายพายเรือ ผู้หญิงยิงเรือ ความหมายที่แท้จริงคืออะไร

จริง ๆ แล้วเป็นปริศนาธรรม ที่ต้นกำเนิดความหมายแท้จริงคือผู้ชายที่มุ่งการปฏิบัติธรรมเพื่อบรรลุนิพพาน... การพายเรือก็เพื่อไปสู่นิพพาน ส่วนผู้หญิงยิงเรือก็ให้ความหมายว่าผู้หญิงเป็นอุปสรรคขัดขวางมิให้ผู้ชายบรรลุนิพพานนั่นเอง

ปัจจุบันความหมายได้เปลี่ยนแปลงไป กลายเป็นเข้าใจในความหมายว่าผู้ชายเจ้าชู้ ซึ่งไม่ได้หมายความว่าความหมายที่เปลี่ยนไปเป็นเรื่องที่ผิดหรือถูก หากความหมายใหม่เป็นที่ยอมรับมากกว่าก็เป็นเรื่องของค่านิยมตามยุคสมัย ในที่นี้
เพียงแค่แนะนำให้ทราบถึงความหมายดั้งเดิมที่แท้จริงเป็นความรู้

ที่มา : https://www.gotoknow.org/posts/234176



เราจะไม่ยิงเธอ ถ้าเธอให้เรานั่งไปด้วย โอเค้?

 

นี่รูปสำหรับไว้พกนะ
บอกเขาเลยว่าเธอมีแฟนแล้ว! แลกเบอร์แลกไลน์ระวังกระเป๋าตังค์หายนะ

 

พลเรือเอก พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอาภากรเกียรติวงศ์ กรมหลวงชุมพรเขตรอุดมศักดิ์ ทรงมีบทบาทอย่างมากในกิจการด้านทหารเรือ ไม่เพียงแค่ด้านการทหารเรือ พระองค์ยังมีพระอัจฉริยภาพอีกหลายด้าน แต่ที่บางท่านอาจไม่คุ้นกันคือด้านการเกษตร หม่อมราชวงศ์อภิเดช อาภากร เคยศึกษาเอกสารและบันทึกต่างๆ ที่มีเนื้อหาชี้ว่า พระองค์สนพระทัยถึงกับทรงปรารภว่า จะลาออกจากราชการไปทำเกษตรที่อำเภอหาดทรายรี จังหวัดชุมพร

พระปรีชาในด้านต่างๆ ของกรมหลวงชุมพรฯ ปรากฏในเอกสารและบันทึกที่รวบรวมโดยหลายหมู่เหล่า หากได้ลองสำรวจหลายแหล่งแล้วอาจพบว่าครอบคลุมในทางด้านการทหารเรือ จิตรกรรม ดนตรี นาฏศิลป์ การแพทย์ ศิลปะการต่อสู้ ธรรมชาติวิทยา ไปจนถึงเรื่องเชิงศาสตร์ลี้ลับ คาถา อาคม แต่น้อยครั้งที่จะพบเอกสารเอ่ยถึงพระปรีชาด้านการเกษตรดังที่หม่อมราชวงศ์อภิเดช อาภากร ได้รวบรวมข้อมูลและหลักฐานนำมาเผยแพร่ในบทความ “เสด็จในกรมหลวงชุมพรฯ กับการเกษตร” ในนิตยสารศิลปวัฒนธรรม ฉบับสิงหาคม พ.ศ. 2559

หลักฐานต่างชาติ
เอกสารชิ้นแรกที่ยกมาเอ่ยถึงคือ หนังสือพิมพ์ในประเทศสิงคโปร์ “The Eastern Daily Mail” ฉบับวันที่ 13 สิงหาคม พ.ศ. 2450 หน้า 3 ลงข้อความเหตุการณ์ที่ทรงนำทหารเรือไปฝึกภาคครั้งแรกถึงต่างประเทศและแวะสิงคโปร์ การไปฝึกภาคในต่างประเทศเป็นครั้งแรกเริ่มตั้งแต่วันที่ 29 กรกฎาคม ร.ศ. 126 (พ.ศ. 2450) สิ้นสุดในวันที่ 18 กันยายน ร.ศ. 126 หนังสือพิมพ์ดังกล่าวมีเนื้อหาเกี่ยวกับ His Royal Highness Prince Chumporn Abhakara ตอนหนึ่งว่า

“…His Royal Highness is taking a great interest in the Para Rubber and is going to have an extensive plantation in Siamese ere long. Unfortunately the Director of the Gardens was away at the time His Royal Highness visited the Gardens.”

เนื้อหาเอ่ยถึงว่าพระองค์สนพระทัยยางพาราเป็นอันมาก แต่น่าเสียดายที่ผู้อำนวยการสวนที่พระองค์ทรงเยี่ยมชมไม่ได้อยู่ด้วย ขณะที่นักเรียนนายเรืออีกคนหนึ่ง ซึ่งไปฝึกภาคในคราวนั้นคือ นักเรียนนายเรือ หม่อมเจ้าพรปรีชา กมลาศน์

(ต่อมาเป็น นาวาเอก) ได้บันทึกไว้ว่า

“รุ่งขึ้นเสด็จในกรมฯ และนายทหารอื่นๆ กับนักเรียนเจ้านายเสด็จเมืองบูเด็นช็อก ซึ่งเป็นเมืองที่มีการปลูกสวนต้นไม้อย่างลือชื่อ…”

บูเด็นช็อกเป็นเมืองที่มีชื่อเรื่องการปลูกต้นไม้ การเสด็จที่เมืองแห่งนี้ต่อจากการเสด็จสิงคโปร์น่าเป็นการย้ำให้เห็นว่า พระองค์มีความสนพระทัยในเรื่องการทำสวนหรือต้นไม้ อนึ่ง การปลูกยางพารานั้นเริ่มมีการนำพันธุ์ยางมาปลูกในประเทศสยาม เมื่อ พ.ศ. 2444 ก่อนหน้าที่กรมหมื่นชุมพรเขตรอุดมศักดิ์ทรงพานักเรียนนายเรือไปฝึกภาคในพ.ศ. 2450 ซึ่งอีกเพียง 6 ปีต่อมา ยางพาราเป็นพืชเศรษฐกิจชนิดใหม่นิยมปลูกเป็นที่แพร่หลายจนถึงปัจจุบัน

หลักฐานชิ้นนี้เป็นสัญญาณแรกที่บ่งชี้ถึงความสนพระทัยด้านการเกษตร แม้จะมีความสนพระทัย แต่หม่อมราชวงศ์อภิเดช อาภากร บรรยายไว้ว่า พระองค์ไม่มีเวลาที่จะทรงมาดำเนินการจวบจนถึงบั้นปลายของพระชนมชีพของพระองค์

ที่มา : https://www.silpa-mag.com/history/article_51347

 

ที่มา : youtube ลูกทุ่งเพลงหวานซูเปอร์ฮิตพันล้าน
ไอ้หนุ่มรถไถ - เสรีย์ รุ่งสว่าง [ Official Audio ]
www.youtube.com/watch?v=jRgxSByliWs

ที่มา : youtube รวมฮิต ตลับทอง
สาว เอ.เอ็ม. - พุ่มพวง ดวงจันทร์ [Official Audio] | รวมฮิตตลับทอง
www.youtube.com/watch?v=y9kSHLZqQhY

ที่มา : youtube Blvck Lyrics
Stephen Sanchez - Until I Found You (lyrics), Troye Sivan, Seafret, Alessia Cara - (Mix)
www.youtube.com/watch?v=iZJOa_ag2eY&list=RDiZJOa_ag2eY&start_radio=1


ไอ้หนุ่มรถไถไปตามเราที่ไหนของเขา... แนะนำให้ถางหญ้าคา เธอก็จะเจอกะฉัน รมณ์เสีย..

 

ความงามของพระพุทธวจนะความลาดลุ่มลึกแห่งพุทธธรรม

จำนงค์ ทองประเสริฐ เก็บเพชรจากคัมภีร์พระไตรปิฎก โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย กรุงเทพมหานคร 2542 หน้า 245 - 252
หลักธรรมคำสอนของสมเด็จพระสัมมาสัมพัมพุทธเจ้านั้นมีความลาดลุ่มลึกเป็นอัศจรรย์ดุจห้วงมหาสมุทร เหมาะสมแก่สติปัญญาของคนทุกระดับ ยิ่งผู้ที่มีพื้นความรู้และจิตใจสูงส่ง ยิ่งสามารถเข้าใจพระพระพุทธศาสนาได้มากเป็นอัศจรรย์ เพราะหลักธรรมในพระพุทธศาสนานั้นเป็น "สัจธรรม" ที่เที่ยงแท้ทนต่อการพิสูจน์ เป็นสัจธรรมที่ไม่ขึ้นอยู่กับกาลเวลา เพราะความจริงโดยทั่ว ๆ ไปนั้น อาจเป็นความจริงเพียงเฉพาะกาลเวลาเท่านั้น พอเวลาล่วงไปเพียง ๑๐๐ ปี หรือ ๒๐๐ ปี เท่านั้น สิ่งที่เราเคยคิดว่าจริงก็กลายเป็นเท็จไป เพราะนั่นมิใช่ "ความจริงแท้" หากเป็นความจริงโดยสมมติเท่านั้น ตราบใดที่เรายังไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่า "เท็จ" เราก็ต้องยอมรับว่า "จริง" อยู่ตราบนั้น แต่เมื่อใดเราสามารถพิสูจน์ได้ว่า "ไม่จริง" เมื่อนั้นความจริงนั้นก็กลายเป็น "เท็จ" ไป
ที่ว่าคำสอนของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามีลักษณะลาดลุ่มลึกดุจห้วงมหาสมุทรนั้น พระพุทธองค์ได้เคยตรัสกับอสูรชื่อ "ปหาราทะ" ดังปรากฏอยู่ใน "ปหาราทสูตร" ในอัฏฐกนิบาต อังคุตตรนิกาย ดังนี้
"สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ ควงไม้สะเดาที่นเรฬุยักษ์สิงสถิตอยู่ ใกล้เมืองเวรัญชา ครั้งนั้น ท้าวปหาราทะจอมอสูรได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายอภิวาทพระผู้มีพระภาคแล้ว ยืนอยู่ ณ ที่สมควร พระผู้มีพระภาคได้ตรัสถามท้าวปหาราทะจอมอสูรว่า "ปหาราทะ พวกอสูรย่อมอภิรมย์ในมหาสมุทรบ้างหรือ?" ท้าวปหาสาทะจอมอสูรกราบทูลว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พวกอสูรย่อมอภิรมย์ในมหาสมุทร"
พระผู้มีพระภาค..."ปหาราทะ ในมหาสมุทรมีธรรมที่น่าอัศจรรย์อันไม่เคยปรากฏสักเท่าไรที่พวกอสูรเห็นแล้วย่อมภิรมย์"
ปหาราทะ... "มี ๘ ประการ พระพุทธเจ้าข้า ๘ ประการอะไรบ้าง ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ มหาสมุทรลาด ลุ่ม ลึก ลงไปโดยลำดับ หาได้โกรกชันเหมือนเหวไม่ นี้เป็นธรรมที่นำอัศจรรย์อันไม่เคยปรากฏ ประการที่ ๑ ในมหาสมุทรที่พวกอสูรเห็นแล้ว ๆ จึงอภิรมย์อยู่
"อีกประการหนึ่ง มหาสมุทรเต็มเปี่ยมอยู่เสมอ ไม่ล้นฝั่ง ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้อที่มหาสมุทรเต็มเปี่ยมเสมอ ไม่ล้นฝั่งนี้ เป็นธรรมที่น่าอัศจรรย์อันไม่เคยปรากฏประการที่ ๒ ในมหาสมุทรที่พวกอสูรเห็นแล้วๆ จึงอภิรมย์อยู่
"อีกประการหนึ่ง มหาสมุทรไม่เกลื่อนด้วยซากศพ เพราะในมหาสมุทร คลื่นย่อมซัดเอาซากศพเข้าหาฝั่ง ให้ขึ้นบกทันที ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้อที่มหาสมุทรไม่เกลื่อนด้วยซากศพ และในมหาสมุทรคลื่นย่อมซัดเอาซากศพเข้าหาฝั่ง ให้ขึ้นบกทันทีนี้ เป็นธรรมที่น่าอัศจรรย์ อันไม่เคยปรากฏประการที่ ๓ ในมหาสมุทร ที่พวกอสูรเห็นแล้วๆ จึงอภิรมย์อยู่
"อีกประการหนึ่ง แม่น้ำสายใหญ่ ๆ บางสาย คือ แม่น้ำคงคา แม่น้ำยมุนา แม่น้ำอจิรวดี แม่น้ำสรภู แม่น้ำมหี แม่น้ำเหล่านั้นไหลไปถึงมหาสมุทรแล้วย่อมละนามและโคตรเดิมหมด ถึงความนับว่ามหาสมุทรนั่นเอง ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้อที่แม่น้ำสายใหญ่ๆ บางสาย คือ แม่น้ำคงคา แม่น้ำยมุนา แม้น้ำอจิรวดี แม่น้ำสรภู แม่น้ำมหี แม่น้ำเหล่านั้นไหลไปถึงมหาสมุทรแล้ว ย่อมละนามและโคตรเดิมหมด ถึงความนับว่า มหาสมุทรนั่นเอง นี้เป็นธรรมที่น่าอัศจรรย์อันไม่เคยปรากฏประการที่ ๔ ในมหาสมุทรที่พวกอสูรเห็นแล้วๆ จึงอภิรมย์อยู่
"อีกประการหนึ่ง แม่น้ำทุกสายในโลก ย่อมไหลไปรวมยังมหาสมุทรและสายฝนจากอากาศตกลงสู่มหาสมุทร มหาสมุทรก็มิได้ปรากฏว่าพร่องหรือเต็มเพราะน้ำนั้น ๆ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้อที่แม่น้ำทุกสายในโลกย่อมไหลไปรวมยังมหาสมุทรและสายฝนจากอากาศตกลงสู่มหาสมุทร มหาสมุทรก็มิได้ปรากฏว่าพร่องหรือเต็มเพราะน้ำนั้นๆ นี้ เป็นธรรมที่น่าอัศจรรย์อันไม่เคยปรากฏประการที่ ๕ ในมหาสมุทรที่พวกอสูรเห็นแล้วๆ จึงอภิรมย์อยู่
"อีกประการหนึ่ง มหาสมุทรมีรสเดียว คือ รสเค็ม ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้อที่มหาสมุทรมีรสเดียว คือ รสเค็มนี้ เป็นธรรมที่น่าอัศจรรย์ อันไม่เคยปรากฏประการที่ ๖ ในมหาสมุทรที่พวกอสูรเห็นแล้ว ๆ จึงอภิรมย์อยู่
"อีกประการหนึ่ง มหาสมุทรมีรัตนะมากมายหลายชนิด ในมหาสมุทรมีรัตนะเหล่านี้ คือ แก้วมุกดา แก้วมณี แกวไพฑูรย์ สังข์ ศิลา แก้วประพาฬ เงิน ทอง ทับทิม มรกต ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้อที่มหาสมุทรมีรัตนะมากมายหลายชนิด ในมหาสมุทรมีรัตนะเหล่านี้ คือ แก้วมุกดา แก้วมณี แก้วไพฑูรย์ สังข์ ศิลา แก้วประพาฬ เงิน ทอง ทับทิม มรกตนี้ เป็นธรรมที่น่าอัศจรรย์ไม่เคยปรากฏประการที่ ๗ ในมหาสมุทรที่พวกอสูรเห็นแล้วๆ จึงอภิรมย์อยู่
"อีกประการหนึ่ง มหาสมุทรเป็นที่พำนักอาศัยของพวกสิ่งมีชีวิตใหญ่ ๆ และสิ่งมีชีวิตในมหาสมุทรมีดังนี้ คือ ปลาติมิ ปลาติมิงคละ ปลาติมิรมิงคละ พวกอสูร นาค คนธรรพ์ แม้ที่มีร่างกายประมาณ ๑๐๐ โยชน์ ๒๐๐ โยชน์ ๓๐๐ โยชน์ ๔๐๐ โยชน์ ๕๐๐ โยชน์ ก็มีอยู่ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้อที่มหาสมุทรเป็นที่พำนักอาศัยของพวกสิ่งมีชีวิตใหญ่ๆ และสิ่งมีชีวิตในมหาสมุทรมีดังนี้ คือ ปลาติมิ ปลาติมิงคละ ปลาติมิรมิงคละ พวกอสูร นาค คนธรรพ์ แม้ที่มีร่างกายประมาณ ๑๐๐ โยชน์ ๒๐๐ โยชน์ ๓๐๐ โยชน์ ๔๐๐ โยชน์ ๕๐๐ โยชน์ ก็มีอยู่นี้ เป็นธรรมที่น่าอัศจรรย์อันไม่เคยปรากฏประการที่ ๘ ในมหาสมุทรที่พวกอสูรเห็นแล้วๆ จึงอภิรมย์อยู่
ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็ภิกษุทั้งหลายย่อมอภิรมย์ในพระธรรมวินัยนี้บ้างหรือ?"
พระผู้มีพระภาค ... "ปหาราทะ ภิกษุทั้งหลายย่อมอภิรมย์ในพระธรรมวินัยนี้"
ปหาราทะ... "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ในพระธรรมวินัยนี้ มีธรรมที่น่าอัศจรรย์อันไม่เคยปรากฏสักเท่าไร ที่ภิกษุทั้งหลายเห็นแล้ว จึงอภิรมย์อยู่"
พระผู้มีพระภาค "มีอยู่ ๘ ประการ ปหาราทะ ๘ ประการเป็นไฉน? ปหาราทะ มหาสมุทรลาด ลุ่ม ลึก ลงไปโดยลำดับ ไม่โกรกชันเหมือนเหวฉันใด ในพระธรรมวินัยนี้ก็ฉันนั้นเหมือนกัน มีการศึกษาไปตามลำดับ มีการกระทำไปตามลำดับ มีการปฏิบัติไปตามลำดับ มิใช่ว่า จะมีการบรรลุอรหัตตผลโดยตรง ปหาราทะ ข้อที่ในพระธรรมวินัยนี้ มีการศึกษาไปตามลำดับ มีการกระทำไปตามลำดับ มีการปฏิบัติไปตามลำดับ มิใช่จะมีการบรรลุอรหัตตผลโดยตรงนี้ เป็นธรรมที่น่าอัศจรรย์อันไม่เคยปรากฏประการที่ ๑ ในพระธรรมวินัยนี้ ที่ภิกษุทั้งหลายเห็นแล้วๆ จึงอภิรมย์อยู่
"ปหาราทะ มหาสมุทรเต็มเปี่ยมอยู่เสมอ ไม่ล้นฝั่งฉันใด สาวกทั้งหลายของเราก็ฉันนั้นเหมือนกัน ไม่ล่วงสิกขาบทที่เราบัญญัติไว้ แม้เพราะเหตุแห่งชีวิต ปหาราทะ ข้อที่สาวกทั้งหลายของเราไม่ล่วงสิกขาบทที่เราบัญญัติไว้แม้เพราะเหตุแห่งชีวิตนี้ เป็นธรรมที่น่าอัศจรรย์อันไม่เคยปรากฏประการที่ ๒ ในพระธรรมวินัยนี้ ที่ภิกษุทั้งหลายเห็นแล้วๆ จึงอภิรมย์อยู่
"ปหาราทะ มหาสมุทรไม่เกลื่อนด้วยซากศพ เพราะในมหาสมุทรคลื่นย่อมซัดเอาซากศพเข้าหาฝั่งให้ขึ้นบกฉันใด ปหาราทะ ฉันนั้นเหมือนกัน บุคคลผู้ทุศีล มีบาปธรรม มีสมาจารไม่สะอาด น่ารังเกียจ ปกปิดกรรมชั่ว มิใช่สมณะ แต่ปฏิญาณว่าเป็นสมณะ มิใช่ผู้ประพฤติพรหมจรรย์ แต่ปฏิญาณว่าประพฤติพรหมจรรย์ เน่าใน ชุ่มด้วยราคะ เป็นเพียงดังหยากเยื่อ สงฆ์ย่อมไม่อยู่ร่วมกับบุคคลนั้น ประชุมกันยกวัตรเธอ เสียแล้วทันที แม้เขาจะนั่งอยู่ท่ามกลางภิกษุสงฆ์ก็จริง ถึงกระนั้น เขาก็ชื่อว่าหางไกลจากสงฆ์ พระสงฆ์ก็ห่างไกลจากเขา ปหาราทะ ข้อที่บุคคลผู้ทุศีล มีบาปธรรม มีสมาจารไม่สะอาด น่ารังเกียจ ปกปิดความชั่ว มิใช่สมณะ แต่ปฏิญาณว่าเป็นสมณะ มิใช่ผู้ประพฤติพรหมจรรย์ แต่ปฏิญาณว่าประพฤติพรหมจรรย์ เน่าใน ชุ่มด้วยราคะ เป็นเพียงดังหยากเยื่อ สงฆ์ย่อมไม่อยู่ร่วมกับบุคคลนั้น ประชุมกันยกวัตรเธอเสียแล้วทันที แม้เขาจะนั่งอยู่ท่ามกลางภิกษุสงฆ์ก็จริง ถึงกระนั้นเขาก็ชื่อว่าห่างไกลจากสงฆ์ และสงฆ์ก็ห่างไกลจากเขานี้เป็นธรรมที่น่า
อัศจรรย์อันไม่เคยปรากฏประการที่ ๓ ในพระธรรมวินัยนี้ที่ภิกษุทั้งหลายเห็นแล้วๆ จึงอภิรมย์อยู่
"ปหาราทะ แม่น้ำสายใหญ่ ๆ บางสาย คือแม่น้ำคงคา แม่น้ำยมุนา แม่น้ำอจิรวดี แม่น้ำสรภู แม่น้ำมหี แม่น้ำเหล่านั้นไหลไปถึงมหาสมุทรแล้วย่อมละนามและโคตรเดิมหมด ถึงความนับว่า มหาสมุทรนั่นเอง ฉันใด ปหาราทะ ฉันนั้นเหมือนกัน วรรณะ ๔ เหล่านี้ คือ กษัตริย์ พราหมณ์ แพศย์ ศูทร ออกบวชเป็นบรรพชิตในพระธรรมวินัยที่ตถาคตประกาศแล้ว ย่อมละนามและโคตรเดิมเสีย ถึงความนับว่าเป็นสมณะศากยบุตรทั้งนั้น ปหาราทะ ข้อที่วรรณะ ๔ เหล่านี้ คือ กษัตริย์ พราหมณ์ แพศย์ ศูทร ออกบวชเป็นบรรพชิตในพระธรรมวินัยที่ตถาคตประกาศแล้ว ย่อมละนามและโคตรเดิมเสีย ถึงความนับว่าเป็นสมณะศากยบุตรทั้งนั้นนี้ เป็นธรรมที่น่าอัศจรรย์อันไม่เคยปรากฏประการที่ ๔ ในพระธรรมวินัยนี้ ที่ภิกษุทั้งหลายเห็นแล้วๆ จึงอภิรมย์อยู่
"ปหาราทะ แม่น้ำทุกสายในโลก ย่อมไหลไปรวมยังมหาสมุทรและสายฝนจากอากาศตกลงสู่มหาสมุทร มหาสมุทรก็มิได้ปรากฏว่าพร่องหรือเต็ม เพราะน้ำนั้น ๆ ฉันใด ปหาราทะ ฉันนั้นเหมือนกัน ถึงแม้ภิกษุเป็นอันมากจะปรินิพพานด้วยอนุปาทิเสสนิพพานธาตุ นิพพานธาตุก็มิได้ปรากฏว่าพร่องหรือเต็มด้วยภิกษุนั้น ปหาราทะ ข้อที่ถึงแม้ภิกษุเป็นอันมากจะปรินิพพานด้วยอนุปาทิเสสนิพพานธาตุ นิพพานธาตุก็มิได้ปรากฏว่าพร่องหรือเต็ม ด้วยภิกษุนั้นนี้เป็นธรรมที่น่าอัศจรรย์อันไม่เคยปรากฏประการที่ ๕ ในพระธรรมวินัยนี้ ที่ภิกษุทั้งหลายเห็นแล้วๆ จึงอภิรมย์อยู่
"ปหาราทะ มหาสมุทรมีรสเดียว คือรสเค็ม ฉันใด ปหาราทะ ฉันนั้นเหมือนกัน พระธรรมวินัยนี้มีรสเดียว คือ วิมุตติรส ปหาราทะ ข้อที่พระธรรมวินัยมีรสเดียว คือ วิมุตติรสนี้เป็นธรรมที่น่าอัศจรรย์อันไม่เคยปรากฏประการที่ ๖ ในพระธรรมวินัยนี้ ที่ภิกษุทั้งหลายเห็นแล้วๆ จึงอภิรมย์อยู่
"ปหาราทะ มหาสมุทรมีรัตนะมากมายหลายชนิด รัตนะในมหาสมุทรนั้นมีดังนี้ คือ แก้วมุกดา แก้วมณี แก้วไพฑูรย์ สังข์ ศิลา แก้วประพาฬ เงิน ทอง ทับทิม มรกต ฉันใด ปหาราทะ ฉันนั้นเหมอนกัน พระธรรมวินัยนี้มีรัตนะมากมายหลายชนิด รัตนะในพระธรรมวินัยนั้นมีดังนี้ คือ สติปัฏฐาน ๔ สัมมัปปธาน ๔ อิทธิบาท ๔ อินทรีย์ ๕ พละ ๕ โพชฌงค์ ๗ อริยมรรคมีองค์ ๘ ปหาราทะ ข้อที่พระธรรมวินัยนี้มีรัตนะมากมายหลายชนิด รัตนะในพระธรรมวินัยนั้นมีดังนี้ คือ สติปัฏฐาน ๔ สัมมัปปธาน ๔ อิทธิบาท ๔ อินทรีย์ ๕ พละ ๕ โพชฌงค์ ๗ อริยมรรคมีองค์ ๘ นี้ เป็นธรรมนี้น่าอัศจรรย์อันไม่เคยปรากฏประการที่ ๗ ในพระธรรมวินัยนี้ที่ภิกษุทั้งหลายเห็นแล้วๆ จึงอภิรมย์อยู่
"ปหาราทะ มหาสมุทรเป็นที่พำนักอาศัยของสิ่งที่มีชีวิตใหญ่ ๆ และสิ่งมีชีวิตในมหาสมุทรนั้นมีดังนี้ คือ ปลาติมิ ปลาติมิงคละ ปลาติมิรมิงคละ พวกอสูร นาค คนธรรพ์ แม้ที่มีร่างกายประมาณ ๑๐๐ โยชน์ ๒๐๐ โยชน์ ๓๐๐ โยชน์ ๔๐๐ โยชน์ ๕๐๐ โยชน์ มีอยู่ฉันใด ปหาราทะ ฉันนั้นเหมือนกัน พระธรรมวินัยนี้ก็เป็นที่พำนักอาศัยของสิ่งมีชีวิตใหญ่ ๆ สิ่งมีชีวิตในพระธรรมวินัยนี้มีดังนี้ คือ พระโสดาบัน ท่านผู้ปฏิบัติเพื่อกระทำให้แจ้งซึ่งโสดาปัตติผล พระสกทาคามี ท่านผู้ปฏิบัติเพื่อกระทำให้แจ้งซึ่งสกทาคามิผล พระอนาคามี ท่านผู้ปฏิบัติเพื่อกระทำให้แจ้งซึ่งอนาคามิผล พระอรหันต์ ท่านผู้ปฏิบัติเพื่อความเป็นพระอรหันต์ ปหาราทะ ข้อที่พระธรรมวินัยนี้เป็นที่พำนักอาศัยแห่งสิ่งที่มีชีวิตใหญ่ ๆ สิ่งที่มีชีวิตในพระธรรมวินัยนี้ มีดังนี้ คือ พระโสดาบัน ท่านผู้ปฏิบัติเพื่อกระทำให้แจ้งซึ่งโสดาปัตติผล พระสกทาคามี ท่านผู้ปฏิบัติเพื่อกระทำให้แจ้งซึ่งสกทาคามิผล พระอนาคามี ท่านผู้ปฏิบัติเพื่อกระทำให้แจ้งซึ่งอนาคามิผล พระอรหันต์ ท่านผู้ปฏิบัติเพื่อความเป็นพระอรหันต์นี้ เป็นธรรมที่น่าอัศจรรย์อันไม่เคยปรากฏประการที่ ๘ ในพระธรรมวินัยนี้ที่ภิกษุทั้งหลายเห็นแล้วๆ จึงอภิรมย์อยู่"
จากการสนทนาระหว่างสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้ากับปหาราทะ จอมอสูรนี้ จะเห็นได้ว่าพระพุทธองค์ทรงเห็น "คล้อยตาม" มิใช่ "ขัดแย้ง" ต่อความคิดเห็นของคู่สนทนาเลย เป็นการสนทนาอย่างมี "มิตรภาพ" ที่เปี่ยมไปด้วยพระมหากรุณาอันล้นพ้น พระองค์ทรงเปิดโอกาสให้ปหาราทะ จอมอสูรได้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับความอัศจรรย์ของมหาสมุทรก่อน ซึ่งปหาราทะจอมอสูรได้กราบทูลว่า มหาสมุทรมีความน่าอัศจรรย์รวม ๘ ประการด้วยกัน และเมื่อปหาราทะจอมอสูรทูลถามพระองค์บ้างว่า ในพระธรรมวินัยนี้มีอะไรที่น่าอัศจรรย์บ้าง พระพุทธองค์ก็ตรัสตอบว่าในพระธรรมวินัยนี้ก็มีความน่าอัศจรรย์ ๘ ประการเช่นนั้น พระองค์มิได้ทรง "กล่าวข่ม" ว่าในพระธรรมวินัยนี้ มีความน่าอัศจรรย์ ๙-๑๐ ประการ ให้มากไปกว่าความน่าอัศจรรย์ ๘ ประการของมหาสมุทรที่ปหาราทะจอมอสูรได้กราบทูลให้ทรงทราบ พระองค์ตรัสถึงความน่าอัศจรรย์ของพระธรรมวินัยว่า ก็มี ๘ ประการเหมือนกัน และทรงเปรียบเทียบกับความน่าอัศจรรย์ของมหาสมุทรในลักษณะคล้าย ๆ กันเป็นคู่ไป นับว่าพระพุทธองค์ทรงใช้จิตวิทยาและทรงมีพระพุทธปฏิภาณ ที่ยากจะหาผู้ใดในโลกเสมอเหมือน
การที่จะเป็นนักประกาศพุทธธรรมที่มีประสิทธิภาพ นอกจากจะต้องมีความรอบรู้ใน "พุทธธรรม" อย่างลึกซึ้งแล้ว ยังจะต้องมีปฏิภาณ ไหวพริบที่เฉียบแหลม สามารถโต้ตอบคู่สนทนาได้อย่างฉับพลันด้วย และที่นับว่าสำคัญอีกประการหนึ่ง ก็คือต้องพยายามก่อให้เกิดความรู้สึกฉันมิตรแก่คู่สนทนาด้วย

ที่มา : http://oldweb.mcu.ac.th/mcutrai/menu2/Article/article_06.htm

 

ฟังธรรมสักนิดนะเช้านี้ เราเองตื่นมาปฏิบัติและฟังธรรมนี้ไปด้วยตั้งแต่ตี 5
"อย่าหยุดยั้งความดีไว้เพียงนี้...มันประมาทเกินไป" ...... "อะไรที่ไม่มีให้มันมี ยังไม่เป็นให้มันเป็น" จิตเป็นของฝึกได้
ท่านว่า ทำเหตุไปเรื่อยๆ อย่าเพิ่งคิดถึงผล รองน้ำไว้ในโอ่งสักวันน้ำต้องเต็มนะจ๊ะ (ช่วงนี้ฝนตกบ่อย อิอิ)

 

อากาศแบบนี้ กาแฟสักแก้ว ฟังเพลงแบบนี้เหมาะสมแล้ว
หากชอบตัวเองตอนอยู่กับใคร นี่แสดงว่าเป็นความสัมพันธ์ที่ดี๊ดีนะ อะไรนะ! ได้ถามเขาไหมว่าเขารู้สึกดีไหมเวลาที่อยู่กับเรา นั่นดิ!

เอาไปอีก 1 ชุด อย่างเพราะ สมน้ำหน้าฟังสะให้เข็ด โดยเฉพาะเพลงดวงเดือน เพราะจัด อินสุดๆ

 

ในช่วงที่ถูกปลดเป็นทหารกองหนุนและกำลังทรงศึกษาวิชาแพทย์แผนโบราณนี้เอง ดูเหมือนกรมหมื่นชุมพรฯ เริ่มหันมาสมาทานศีล สวดมนต์ทำวัตรเช้าเย็นอย่างเคร่งครัดยิ่งขึ้น

เป็นที่ทราบกันดีว่า เสด็จในกรมฯ ทรงสนพระทัยไสยศาสตร์ ถึงขนาดมีรอยสักเลขยันตร์ต่างๆ มาก่อนหน้านี้แล้ว แต่อาจสันนิษฐานต่อได้ว่า โอกาสที่จะเสด็จไปสักการะ หรือ “ลองวิชา” กับบรรดาพระเกจิอาจารย์ส่วนใหญ่คงเกิดขึ้นระหว่างช่วงที่ทรง “ตกงาน” นี่เอง

ในทางไสยเวทวิทยา ปรากฏในเกร็ดพระประวัติของเสด็จในกรมฯ ว่ามีพระเถระสองรูปที่ทรงนับถืออย่างยิ่ง ได้แก่ พระครูวิมลคุณากร (หลวงปู่ศุข) วัดปากคลองมะขามเฒ่า ชัยนาท และพระครูประศาสน์สิกขกิจ (หลวงพ่อพริ้ง) วัดบางปะกอก กรุงเทพฯ จากนั้น ภายหลังเมื่อมีการสืบเสาะค้นหากันก็ปรากฏว่ามีครูบาอาจารย์ที่มีตำนานเกี่ยวข้องกับเสด็จในกรมฯ เพิ่มขึ้นอีกมาก ทั้งในกรุงเทพฯ ภาคกลาง ภาคตะวันออก เรื่อยลงไปจนถึงภาคใต้ อาทิเช่นหลวงพ่อพุ่ม วัดบางโคล่นอก (กรุงเทพฯ) หลวงปู่กลั่น วัดพระญาติการาม (อำเภอพระนครศรีอยุธยา อยุธยา) หลวงพ่อขัน วัดนกกระจาบ (อำเภอบางบาล อยุธยา) หลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน (พิจิตร) หลวงพ่ออี๋ วัดสัตหีบ (ชลบุรี) หลวงพ่อจร วัดดอนรวบ (ชุมพร) ฯลฯ

เฉพาะริมฝั่งแม่น้ำท่าจีน นับจากหลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า ทางต้นน้ำ ล่องลงมา ยังมีความทรงจำว่าด้วยเรื่องของเสด็จในกรมฯ ตลอดสองฝั่งน้ำ จนเกือบถึงปากอ่าวไทย

ตำนานการโคจรมาพบกันระหว่างเสด็จในกรมฯ กับพระเกจิอาจารย์เหล่านี้ มักมีลักษณะคล้ายคลึงกันจนเป็นแบบแผน คือมักเสด็จมาเพื่อ “ลองของ” ก่อนจะลงเอยด้วยการที่ทรงยอมรับนับถือในวิชาอาคม หรือฝากเนื้อฝากตัวเป็นลูกศิษย์ลูกหากันในที่สุด
ที่วัดบางปลา ริมแม่น้ำท่าจีน เขตอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร ชาวบ้านรุ่นอาวุโสแถบนั้นยังสามารถเล่าได้ว่าเสด็จในกรมฯ เคยประทับเรือกลไฟมาลองวิชากับหลวงปู่เฒ่าเก้ายอด (นุต) แล้วพ่ายแพ้ จึงทรงให้สร้างศาลาถวายหลวงปู่ไว้เป็นเครื่องแสดงสักการะ

ศาลานี้เป็นหลังคาคลุมทางเดิน ตั้งแต่ท่าน้ำริมแม่น้ำท่าจีน ยาวขึ้นไปจนถึงหมู่กุฎิ แม้มีจารึกข้อความบนหน้าจั่วด้านหนึ่งระบุว่า “เรี่ยรายสร้างเมื่อ ร,ศ, ๑๒๙” (ตรงกับปี ๒๔๕๓) แต่บรรดาผู้หลักผู้ใหญ่ ทั้งฆราวาสและภิกษุสงฆ์วัดบางปลา ยังต้องชี้ชวนชมประจักษ์พยานของตำนานดังกล่าว คือลายฉลุไม้รูปสมอเรือกงจักรภายใต้พระจุลมงกุฎ หรือ “พระเกี้ยว” อันเป็นเครื่องหมายของทหารเรือยุครัชกาลที่ ๕ พร้อมรูปช้างคู่ชูงวงขนาบซ้ายขวา

จึงอาจกล่าวได้ว่าในบรรดาพระบรมวงศานุวงศ์ครั้งนั้น กรมหมื่นชุมพรเขตรอุดมศักดิ์ (หรือ “หมอพร”) น่าจะเป็น “เจ้านาย” เพียงพระองค์เดียว ที่ทรงมีโอกาสคลุกคลีกับสามัญชน หรือ “ไพร่” มากที่สุด

ไม่ว่าจะเป็นชาวสยามต่างภาษา อย่างทหารเรือเชื้อสายมอญและมุสลิมจาม ลูกศิษย์นักเรียนนายเรือ ชาวบ้านที่พบปะเวลาออกป่าไปเก็บสมุนไพร ซินแสจีนที่สำเพ็ง รวมถึงพระเกจิอาจารย์ตามวัดในชนบทนอกพระนคร จนทำให้พระองค์เป็นที่รู้จักรักใคร่อย่างกว้างขวาง กระทั่งปรากฏเป็นพระเกียรติคุณข้อหนึ่งในภายหลังว่า

“ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่บุคคลทั้งหลายก็มิได้ทรงเลือกชั้นบรรดาศักดิ์ ได้คบใครคงอารีดีด้วยทั่วไปมิได้ถือพระองค์ เพราะฉนั้น ไม่ว่าใครที่บรรดากรมหลวงชุมพรได้คบหาสมาคม จะเปนพระก็ตาม คฤหัสถ์ก็ตาม เจ้าก็ตาม ไพร่ก็ตาม คงมีใจรักใคร่ไม่เลือกหน้า…”

ที่มา : https://www.sarakadee.com/2022/02/09/ลองของ/

 

ที่มา : youtube ไมค์ทองคำ
ทาสมนต์คนดี - กุ้ง สุทธิราช | เพชรตัดเพชร ซีซั่น 2
www.youtube.com/watch?v=DBLRB3DQHus


วิถีคนสวย หยิ่งนิดๆ เล่นตัวหน่อยๆ (เลยได้อยู่คนเดียว..ตลอดชี..วิตตตตตตตต)

 

นานไปเขาไม่ลืม
นานไปเราก็ไม่ลืม