"ความฝัน เทพสังหรณ์" สัญญานเตือนจากเบื้องบน

ฝันต่อในคืนวันพฤหัส - เช้าวันศุกร์
ฝันว่ามีเหตุการณ์ร้ายแรงเกิดขึ้น มีความวุ่นวายเกิดขึ้นนอกบ้าน โดยไม่ทันตั้งตัว และไม่ทันได้หนีไปไหน ขณะนั้นรีบนำกุญแจมาล็อกประตูบ้าน และคนในครอบครัวพากันหลบอยู่ โดยทำตัวให้เงียบที่สุด มีคนพยายามจะเข้ามาบ้างในบางช่วงแต่ก็เข้าไม่ได้ หลบอยู่ในบ้านไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร โดยใช้เสบียงที่เก็บตุนเอาไว้ในช่วงก่อนหน้านั้น

วันหนึ่งมีคนมาตามหาที่บ้านบอกว่าเหตุการณ์ยุติแล้ว ให้เราตามออกไปด้วยกัน จึงพาคนทั้งบ้านออกไป คนนั้นพาไปยังถ้ำแห่งหนึ่งที่อยู่บนเขา (คล้ายจะเป็นที่เดียวกับที่ฝันตอนกลางวัน) มีหลายคนออกมาต้อนรับทุกคนรู้จักเราดี เรียกเราด้วยชื่อหนึ่งที่เราไม่คุ้น รู้ว่าเป็นคนที่อพยพมาอยู่ก่อนหน้า มาตั้งชุมชนไว้ แล้วก็รอรับคนอื่นๆ

สถานที่นี้ดูสงบ อบอุ่น และทุกคนก็เป็นมิตร ก่อนที่จะได้คุยเรื่องอื่นๆ เราไม่ลืมที่จะถามเรื่องที่ติดค้างอยู่ในใจ ว่าเรามาอยู่ที่นี่ แล้วเรามีหน้าที่อะไร ชายผู้นั้นตอบว่า ก็ วิชาดาบ วิชามวย ป้อง ปัด ปิด เปิด ที่เราเรียนมานั่นแหล่ะ เราไม่แน่ใจนักในคำตอบ เพราะรู้สึกว่าตัวเองเรียนมาก็จริง แต่ยังไม่ได้รู้จริงนัก จึงถามกลับอีกว่า "จริงหรือ แต่เราไม่ได้เชี่ยวชาญเท่าไรนะ" ชายคนนั้นตอบว่า "ไม่ต้องห่วง อยู่ที่นี่ค่อยๆฝึกไปเดี่ยวก็สามารถระลึกได้ และจะพัฒนาได้อย่างรวดเร็ว"

นอกจากนี้ผมยังถามถึงวัดท่าซุงว่าเป็นอย่างไรบ้าง ได้รับคำตอบไม่ช้ดเจนนัก ทราบว่าได้รับผลกระทบเหมือนกัน แต่คนนั้นไม่ทราบข่าวในขณะนี้

พอฝันจบก็ตื่นขึ้นมาเวลาตึ 3 ครึ่ง

ฝันครั้งนี้ทำให้ผมตีความว่า "หน้าที่" ของหลายๆคน คือ เกิดมาเพื่อเรียนรู้วิทยาการด้านต่างๆกัน ที่จำเป็น และเมื่อสิ้นสุดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ แต่ละคนจะได้กลับมารวมกลุ่ม และนำความรู้เหล่านั้นมาใช้ในการสร้างชุมชนขึ้นใหม่ ไม่ทราบว่าจะตรงกับข้อมูลที่พี่เล็กได้มาก่อนหน้านี้หรือเปล่า ขอความคิดเห็นด้วยนะครับ

 

ใช่แล้วครับโจ้

แต่ละคนมีหน้าที่ในสิ่งที่ตนอธิฐานและเชี่ยวชาญครับ

วันนี้ ได้ ไปทำงานประสานกับ เครือข่ายกสิกรรมธรรมชาติ ซึ่งเป็นเครือข่ายเศรษฐกิจพอเพียงขนาดใหญ่

มีเครือข่าย 40 แห่ง ทั่วประเทศ

ทางกลุ่มนี้ ก็ทราบเรื่องภัยพิบัติเป็นอย่างดี

และองค์ความรู้ทางการพึ่งพาตนเองด้านปัจจัยสี่ก็ครบถ้วนนำไปใช้ได้จริงครับ

ที่สำคัญแนวคิด เรื่องการยิ่งให้ก็ยิ่ง ได้
และเรื่อง"สัมมาทิษฐิ" ก็มาตรงกับแนวทางที่พะท่านสอนอีก

ตอนนี้ เลยได้สอนสมาธิให้กลุ่มนี้โดยเชื่อมโยงเรื่องสัมมาทิษฐิ ทางโลกและทางธรรม

และการยิ่งให้ยิ่งได้ กับเมตตาอัปปันนาณฌานให้กับเขา ซึ่งทำให้เขาตอบรับ ที่จะนำสมาธิไปใช้ในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียง มากยิ่งขึ้นครับ

 

จากที่ไม่ค่อยฝัน
เมื่อคืนค่อนเช้าวันนี้ (12 ตุลา) ก็ฝันพอให้จำได้แฮะ
ฝันว่าเหรียญที่เป็นวัตถุมงคลที่เราได้ไปบูชามา (เนื้อตะกั่ว) วางไว้บนหัวนอน เป็นทางด้านหลังของเหรียญ สว่างขึ้นๆๆๆๆ กลายเป็นแสงขาว (แต่ก่อนนอนเวลาวางเหรียญไว้ ไม่รู้ตัวเองหันด้านไหนขึ้น เพราะมันมืด)

ตัดภาพมาเป็นภาพเราเองลอยอยู่เหนือพื้นที่ปรักหักพัง แป๊บเดียว แล้วก็ตื่น พยายามจะดูรายละเอียด ยังไม่ทันเห็นอะไรเลย แต่จับได้ว่ามีซากปรักหักพัง ปนกับน้ำขัง ยังไม่ทันเห็นใครเลย ตื่นซะละ

ตอนเช้ามาก็ ไม่ได้คิดอะไร มาดูที่โต๊ะหัวเตียง เห็นเหรียญที่ตัวเองวางไว้ หงายด้านหลังขึ้น


ขนลุกเกรียว...................สาธุ

 

เรียน คุณดุษณี ทราบ

ไม่สามารถเข้าอ่านกระทู้ความฝันได้อีก เพราะคลิกหน้าสุดท้ายทีไรมีแต่ข้อความของคุณดุษณีค่ะที่คัดบทสวดมนต์มาลง #2272 อ่านไม่ได้ตั้งแต่นั้นมา
โพสต์นี้ 2281 ค่ะ

แจ้งเพื่อทราบค่ะ

 

หายอีกแล้ว...
อ่านได้ ๒๒๗๑ มาเห็นอีกทีคือ ๒๒๘๑
เมื่อวันอาทิตย์ยังโพสต์ได้ วันนี้โพสต์ดังกล่าวยังหายไปเลยค่ะ
สงสัยว่า ข้อความที่ต้องการสื่อสารก็คือ
ทุกอย่างเป็นมายา.. อย่าไปยึดติดอะไร
สิ่งที่เห็นก็อาจไม่ใช่สิ่งที่เห็น...
บางครั้งใช้ตรรกะยังไม่ได้เลย..

 

ฝัน...เกิดสงครามระหว่างเครื่องบินรบ...ลำหนึ่งถูกยิงตกบนทางด่วน...มีการระดมพลเข้าร่วมรบมากมาย...เราคือหนึ่งในนั้น...แต่เป็นฝ่ายประสานงานหรือประชาสัมพันธ์ในด่านหน้า...เมื่อรับหน้าที่จึงลาคุณพ่อไปทำงาน...ถูกส่งตัวไปบนเขาสูงเพื่อเจรจากับข้าศึก...เมื่อถึงเขาสูง...กระแสน้ำมากมายถาโถมเข้าสู่แผ่นดิน...บ้านเรือนถูกกวาดเรียบ...แม้บนเขาน้ำก็เอ่อท่วมถึง...แต่มีมนุษย์ตัวใสเล็กๆขนาดเท่านิ้วมือเข้ามาช่วยเราไว้...พาไปยังดินแดนของเขา...และบอกว่าหากตามมาจะปลอดภัย...
ทีแรกลังเลยังห่วงข้างหลัง...แต่เห็นว่ามีแต่กระแสน้ำ...คงไม่มีใครรอด...จึงตามมนุษย์ตัวเล็กไป...พลันอยู่บนก้อนเมฆ...เห็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์หลายพระองค์เจรจากันอยู่ถึงเรื่องเก็บกวาดมนุษย์...พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวรกำลังขวางการเก็บกวาดมนุษย์ของเหล่าเทพเทวาหลายๆพระองค์...พระองค์กำลังเจรจาอยู่...เราจึงเข้าร่วมไปขวางด้วย...พร้อมยกชีวิตตนให้หากแลกกับการอภัยให้มนุษย์และให้โอกาสแก่เขาเหล่านั้น...อาจด้วยศรัทธาอันแรงกล้าที่มีต่อพระอาจารย์โพธิสัตว์อวโลกิเตศวรและเหล่าเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน...เทพเทวาเหล่านั้น...ก็แยกย้ายกันกลับไป...คงเหลือแต่เราและพระอาจารย์...พระอาจารย์ก็ขอตัวกลับไปช่วยเหลือสรรพสัตว์ต่อ...คงเหลือแต่เราที่ต้องกลับมาบนพื้นโลก...สภาพที่เห็นเป็นชายทะเลที่มีแต่เศษซากไม้เต็มไปหมด...ยังมีคนหลงเหลืออยู่บ้าง...ทั้งหมดพยายามรวมกลุ่มกัน...และชายหญิงก็จับคู่กันดำเนินชีวิตใหม่ต่อไป

 

พระพุทธเจ้าจริง...อาจไม่เหมือนพระพุทธเจ้า ที่เคยรู้ เคยเห็น !!!!

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ให้ข้อมูลเพื่อการพิจารณา

ปัญหาที่เกิดขึ้น ถ้าถามคนทำเว็บ สาเหตุมาจากรหัส code html ที่ copy มาโพส มีปัญหากับ theme ของเวปที่ใช้งานอยู่ จะสังเกตุได้ว่า footer หรือ ส่วนท้ายของหน้าเว็ปจะผิดปกติจากหน้าอื่น และส่งผลอื่นๆตามมา

หากยังคงมีปัญหากระทู้หายหรืออื่นๆตามมา แนะนำให้ผู้มีอำนาจในการแก้ไขกระทู้ ให้เข้าไปแก้ส่วนท้ายของกระทู้ที่ copy html มา ก็จะกลับคืนสภาพปกติได้

หากไม่มีปัญหาใดๆตามมา ก็คงไม่ต้องไปทำอะไรเพิ่มเติม

 

สรีสวัสดีปี้น้อง ห้องฝันฯ
พักหลังๆ ไม่มีอะไรเด่นชัด เหมือนพี่ๆบางคนว่า คงไม่อยากให้รู้อะไรแล้ว ไปเตรียมตัวกันได้จะป้องกันหรือจะเตรียมการอันใดก็ไปทำเสีย มัวแต่ฝันจักเสียเวล่ำเวลากันซะป่าวๆ อิอิ
ว่าฉันนั้นแต้ดีหลี

แต่มีเรื่องหนึ่ง คำแปง ยังคงเคลือบแคลงสงสัย คือ มักจะฝันว่าตัวเองประมาณ ไม่เหาะ ก็ลอยตัวนี่แหละ แต่มักจะไม่ได้หมายความว่าลอยซะสูงละลิ่วบนฟ้าอะไรมากมาย แต่ว่า อย่างน้อยๆ ก็ ลอยป๋อ เท้าไม่ติดพื้นระดับ 30เซนติเมตร ไปถึงระดับ 30 เมตรกระมัง แต่ว่า ในฝันนี่ มันบังคับการลอยตัวด้วยระดับจิตใจ ถ้าสมาธิดี จิตนิ่งจะ บังคับในระดับและทิศทางได้ตามต้องการ แต่ถ้าสมาธิตกหรือจิตตก ก็จะ ลอยต่ำลงต่ำลง จนต้องลงเดิน . . .

หรือว่า จะเป็นการบอกอะไรนัยๆ เช่น ถ้าเราสามารถบังคับรักษายกระดับจิตใจเราเป็นสัมมาทิฐิที่ดีงามขึ้นมาได้ จิตใจและกายเราก็จะลอยตัวขี้นมาเหนือกิเลส ตัญหา ไม่ต้องเดินหรือจมอยู่กับบนกองกิเลส ตัญหา อืมๆๆๆๆ เด่วผมรอคำแนะนำจากพี่ๆ กันดีก่า เพราะจะผิดพลาดไปได้

โปรดใช้พิจจารณาญาณในการชมนะครับเพราะผมคิดของผมคนเดียว

ขอบุญรักษาพี่ๆ น้องๆ เว็บพลังจิตและนอกเวบ สายปฎิบัติทุกสายครับ อนุโมทนาสาธุ . . .

 

*** นั่งสมาธิ ****

การนั่งสมาธิ... มีข้อเสีย มักทำให้เห็นว่าตนเองดีแล้ว เหนือผู้อื่น
จนลืม เรื่องการใช้สมาธิพิจารณา เพื่อให้เกิดปัญญารู้แจ้ง
ลืมที่จะพิจารณาตนเอง พิจารณานิสัย การกระทำของตนเอง
ลืมเรื่องความพยายามตัดกิเลสนิสัย เพื่อให้หลุดพ้นอย่างที่ใจปรารถนาอยู่ตลอดเวลา
ลืมที่จะคิดต่อว่า พระพุทธเจ้าใช้สิ่งใดเป็นตัวหยุดอารมณ์กิเลสนิสัยตัณหาต่างๆ

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

สวัสดีครับ พี่ดุษณี
รับชมวีดีโอ งาน 25 ศตวรรษ ท่านพ่อลี ธัมมธโร วัดอโศการาม (มีทั้งหมด 7 Part) ครับ
http://www.youtube.com/watch?v=wE1Pm...050A51&index=1

 

*** ผู้ทำได้คงต้องมา ****

สมัยก่อน...ผู้ที่จะมาเป็นพระพุทธเจ้า ต้องใช้ความพยายามค้นหาธรรม ค้นหาสัจจะธรรม ค้นหาคำสอนเอง
โลกุตตระธรรม....ปรากฏเป็นอะไรก็ได้ เป็นคนแก่ ซากศพ เป็นเสียงนกร้อง หรือจะเป็นอะไรก็ได้
เพื่อนำพาให้ผู้นั้นบรรลุ...สัจจะธรรม แก่นสารความจริง
แต่ทุกวันนี้....สัจจะธรรม สัจจะคำสอนพระพุทธเจ้าได้หมดไป
พระธรรม ... ต้องมาปรากฏเป็นมนุษย์ เพื่อตามหาผู้ทำได้ ให้มาทำต่อ
จึงส่งมอบหลักสัจจะธรรม... ปักเป็นหลักโลกุตตระ ทิ้งไว้ให้
สัจจะ คำสอนพระพุทธเจ้า...หมดไปหลังพระพุทธเจ้านิพพานไปสี่ร้อยปี
เป็นเพราะ รักความสบาย...ทำให้ไม่พยายาม ลด ตัดกิเลสนิสัย
จากที่พระพุทธเจ้า....เคยเสด็จหนีจากวังไปอยู่ป่า
เพื่อให้หลุดพ้น...จากความคิดอารมณ์ที่ติดหลงในวัตถุที่ให้ความสบายทางกาย
โบสถ์...สมัยพระพุทธเจ้าไม่มี เพราะมุ่งหลุดพ้น จึงต้องตัดทุกอย่าง หันมาพึ่งตนเอง
แต่พอสี่ร้อยปี หลังพระพุทธเจ้านิพพาน....พราหมณ์นำโบสถ์จากพราหมณ์มาสร้างในศาสนาพุทธ
พระสงฆ์ หลังจากนั้น...เริ่มอยู่สบายในโบสถ์ในวัด ไม่หวนกลับไปป่าเช่นพระพุทธเจ้า
สุดท้าย...สัจจะปฏิบัติที่พระพุทธเจ้าสั่งสอนมาก็หมดไปในที่สุด
แล้ว....ศีลของพราหมณ์จึงเข้ามา

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

กฎ...คือ ข้อกำหนดที่ต้องทำ
สัจจะ ....เป็นสิ่งที่ท่านยังทำไม่ได้ และต้องมาทำต่อให้สำเร็จ ในชาตินี้

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** สิ่งที่ต้องข้ามให้ได้ ****

อารมณ์...ที่เกิดจากสิ่งรอบๆตัว
เป็นสิ่งที่....ท่านต้องข้ามให้ได้
เมื่อเรามี สัจจะ เป็นผู้นำ...
- ไม่เห็นผู้อื่นผิด
- ไม่เห็นตนดีแล้ว
- ไม่เชื่อว่าผู้อื่นจะทำให้
- เห็นว่าการกระทำของเราเป็นที่พึ่ง
นำมากำหนดเป็นสัจจะนำตนเอง ข้อละ ๑ ชั่วโมง
แล้วทำให้ได้จริง หมุนเวียนสับเปลี่ยนหัวข้อไปเรื่อยๆ
สุดท้าย ...ก็ต้องทำได้

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ความจริงที่เกิด ****

พราหมณ์.... มีมาก่อนพระพุทธเจ้า นานมาก
ศีลของพราหมณ์...เป็นสิ่งที่กว้าง คอบคลุมมากกว่าที่เราเข้าใจกัน มนุษย์ยังต้องกินต้องเดินทำได้ยาก
พระพุทธเจ้า....จึงค้นคว้าหาคำสั่งสอนเพื่อหลุดพ้นทุกข์ สุดท้ายมาจบลงที่ "สัจจะ"
การตั้งใจหยุดนิสัย ...แล้วทำให้ได้จริง ทุกวัน มีผลตอบแทนจริง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** หลักพุทธ ๓ ประการ ****

๑. ความจริง...คือ พระพุทธเจ้าใช้หลักสัจจะธรรม ไม่ใช้ความเห็น
๒. วัตถุ...พระพุทธเจ้าไม่ใช้วัตถุ ไม่ยึดถือในวัตถุ ละทิ้งวัตถุ จึงไม่มีพิธีกรรม
๓. วิญญาณ.... เป็นเรื่องทางจิตวิญญาณ การปฏิบัติขจัดกิเลสนิสัยให้หมดไป เพื่อให้ตนเองหลุดพ้นทุกข์

ค่อยๆพิจารณา...เรายังติดในสิ่งไหน
ก็ให้ คลายที่รัดออก ปล่อยทิ้งไป .... เพื่อหลุดพ้นเครื่องพันธนาการ

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ผู้ที่ทำให้เราก่อเกิดอารมณ์...คือ อาจารย์ของเรา

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

เรียนคุณดุษณี

เมื่อเช้านี้ตีห้าตื่นขึ้นมาแล้วจังหวะจะลุกขึ้นจากที่นอน(มืดมาก)เห็นเลข 5 7 5 เข้ามาที่ดวงตา ไม่ทราบว่าเป็นระหัสอะไรฝากคุณดุษณีช่วยเช็คให้หน่อยครับ ผมคิดว่า 5 คือขันธ์ห้า 7 คือโพชฌงค์เจ็ด 5 คือพละห้า ครับ

 

เมื่อคืนวานนี้ ผมได้ฝันเห็นหลวงพ่อวิไลย์ เขมิโย
พระอริยเจ้าแห่งวัดถ้ำพญาช้างเผือก อำเภอคอนสาร จังหวัดชัยภูมิ
พระป่ากรรมฐานสายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต
ซึ่งในฝันนั้น เห็นหลวงพ่อนั่งกำลังเทศนา และแบล๊คกราวน์ด้านหลังหลวงพ่อ
มีพระนั่งอยู่อีกหลายองค์ และในฝันนั้นผมก็มองที่กลุ่มพระที่นั่งพับเพียบอยู่ด้านหลังหลวงพ่อ
ทุกองค์ดูสงบ สำรวม สง่าน่าเกรงขาม งดงามมาก ครับ
โดยเพื่อจะมองหาหลวงปู่เสน ปัญญาธโร วัดป่าหนองแซง (ซึ่งเคยได้เดินทางไปกราบและทำบุญกับท่าน)
ด้วยแต่ก็ไม่เห็นหลวงปู่เสน และผมเองกับแม่นั่งอยู่ด้านล่าง และกลุ่มผู้คนที่กำลังนั่ง
ในลักษณะคล้ายๆรอรับฟ้งธรรมเทศนาของหลวงปู่ ซึ่งนั่งด้านบนคล้ายชานเรือนมีพระนั่งด้านหลังหลวงปู่(คงมองภาพออกนะครับ)

ผมก็เลยกระซิบบอกแม่ว่า แม่ๆนี่คือพระดีนะ หลวงปู่ท่านก็มองมาที่ผม...

แค่นี้แหละครับ

 

พุทธปฏิมา ปางพระชนมวาร


ทรงห้ามสมุทร คือ ห้ามเหตุแห่งทุกข์ทั้งปวง

ตั้งแต่เหตุแห่งทุกข์คือ มหาสมุทรตัณหาในใจ และ การปะทะกัน ของชีวิตภายนอก