เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๒๙ สิงหาคม ๒๕๖๖

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๒๙ สิงหาคม ๒๕๖๖

​

 

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๒๙ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ ช่วงเช้า กระผม/อาตมภาพภาวนาพระคาถาเงินล้านไป ๑๐๘ จบ หลังจากนั้นก็ออกเดินทางไปยังวัดทองทั่ว หมู่ที่ ๔ ตำบลคลองนารายณ์ อำเภอเมือง จังหวัดจันทบุรี ซึ่งห่างจากที่พักแค่ ๑๐ กว่ากิโลเมตรเท่านั้น

เมื่อไปถึง ปรากฏว่าทางวัดได้จัดเตรียมนิทรรศการต่าง ๆ เอาไว้ ให้ทางคณะตรวจประเมินได้ดูงาน ซึ่งเกี่ยวกับเรื่องของเบญจศีลและเบญจธรรม โดยเฉพาะทางด้านเทศบาลพลับพลานารายณ์ ซึ่งเป็นเจ้าของพื้นที่นั้น สนับสนุนให้ชาวบ้านมีอาชีพต่าง ๆ โดยเฉพาะเกี่ยวกับด้านสมุนไพร ไม่ว่าจะเป็นในส่วนของน้ำมันนวด ลูกประคบ ตลอดจนกระทั่งครีม ซึ่งนอกจากรักษาโรคแล้ว ยังถนอมผิวอีกด้วย และยังมีข้าวปลาอาหารต่าง ๆ ซึ่งเป็นของพื้นที่ มีชื่อเสียง อย่างเช่นว่าหมูชะมวง เป็นต้น

ส่วนที่เห็นแล้วประทับใจเป็นอย่างยิ่ง ก็คือการตอกเส้นด้วยไม้ชองระอา ความจริงไม้ชองระอานั้น ตามหลักของไสยศาสตร์เขาเชื่อกันว่าสามารถที่จะถอนพวกไสยศาสตร์ต่าง ๆ ได้ แต่ว่าแพทย์แผนไทยทางด้านนี้ นำมาใช้ในการตอกเส้น รักษาอาการเส้นยึด เส้นจม ซึ่งช่วยให้หายเป็นปกติได้ แล้วก็ยังมีการเหยียบไฟรักษาโรค เหล่านี้เป็นต้น

แต่ว่าส่วนที่ประทับใจมากก็คือ บรรดามัคคุเทศก์น้อยจากโรงเรียนทองทั่ว บ้านเพนียด ทางด้านวัดทองทั่วนั้นมีพิพิธภัณฑ์บ้านเพนียดโบราณ ซึ่งเป็นลักษณะของเมืองขอมโบราณ ซึ่งสถานที่นั้นก็อยู่ใกล้เคียงกับทางด้านวัดทองทั่วนี้เอง แต่ว่าทางวัดนำเอาพวกวัตถุโบราณชิ้นเล็กชิ้นน้อยต่าง ๆ มาจัดแสดงไว้ในพิพิธภัณฑ์ แล้วฝึกเด็ก ๆ ให้เป็นมัคคุเทศก์น้อย ในการให้ข้อมูลต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับชิ้นส่วน หรือว่าอายุ ตลอดจนกระทั่งขนาดของเมืองโบราณเพนียด

แต่เมื่อกระผม/อาตมภาพแกล้งถามในส่วนที่เกินจากความรู้เด็ก ปรากฏว่ายังไม่สามารถที่จะตอบได้ หรือว่าให้รายละเอียดได้ อย่างเช่น เด็ก ๆ อธิบายว่านี่คือแหวนโบราณที่ได้มาจากเมืองโบราณเพนียด คนโบราณตัวใหญ่ แหวนจึงวงใหญ่มาก

กระผม/อาตมภาพชี้ให้ดูคนโทน้ำใบเล็ก ถามว่า "ในเมื่อแหวนวงใหญ่ขนาดนั้น ทำไมคนโทน้ำใบนี้จึงได้เล็กมาก ?" เด็ก ๆ ยังขาดจินตนาการที่จะตอบ จึงได้สอนให้ว่า เราต้องคิดว่าคนโบราณก็มีลูกมีหลานเหมือนกัน ถึงเวลาก็ปั้นของเอาไว้ให้ลูกเล่น ของพวกนี้จึงเป็นของเด็กเล่น ไม่ใช่ของใช้งานจริงของผู้ใหญ่ เป็นต้น

แล้วขณะเดียวกัน ก็สอนให้รู้ว่า ส่วนใดเรียกว่าเสานางเรียง ส่วนใดคือโคปุระ ส่วนใดคือทับหลัง อะไรที่เรียกว่าบราลี เป็นต้น ด้วยความประทับใจเด็ก ๆ ที่รับผิดชอบหน้าที่การงานได้แข็งขันมาก จึงได้มอบรางวัลให้ไปคนละ ๕๐๐ บาท สรุปว่าเจอมัคคุเทศก์น้อยอย่างเดียว กระผม/อาตมภาพหมดไป ๗,๐๐๐ บาทถ้วน..!

 

หลังจากนั้นก็ลงมาเดินดูอาหารต่าง ๆ ซึ่งเป็นของพื้นถิ่น มีทั้งขนมครกไข่นกกระทา มีทั้งกล้วยปิ้ง แต่ที่นี่เรียกว่า "กล้วยย่าง" เป็นเรื่องตลกที่ว่าทั่วประเทศไทยเรียกว่า "กล้วยปิ้ง" แต่ว่าที่บ้านเพนียดนี้เรียกว่ากล้วยย่าง โดยเฉพาะเต้าหู้ทอด ซึ่งใคร ๆ ก็เรียกว่า "เต้าหู้ทอด" แต่ทางด้านนี้เรียกว่า "ตะกั๋วทอด" ซึ่งกระผม/อาตมภาพฟังแล้ว ก็น่าจะมาจากภาษาจีนว่า "เต้ากัว" แต่ว่าออกเสียงแบบภาษาไทย ก็เลยกลายเป็น "ตะกั๋ว" ไป ซึ่งเรื่องพวกนี้ ถ้าหากว่าเรามีพื้นฐานของภาษาท้องถิ่นอยู่บ้าง ก็จะทำให้เราสามารถที่จะเข้าใจว่า คำทั้งหลายเหล่านั้นมาจากไหน ?

แต่เป็นที่น่าเสียดายว่า ตั้งใจจะไปให้หมอตอกเส้น รักษาอาการออฟฟิศซินโดรม แต่ปรากฏว่าคนเข้าคิวเยอะมาก และโดยเฉพาะมาถึงก็ลงไปนั่งเลย คนมารยาทดีอย่างกระผม/อาตมภาพก็ได้แต่นั่งตาปริบ ๆ รอว่าเมื่อไรจะว่างสักที

จนกระทั่งพระคุณพระเทพปวรเมธี, รศ., ดร. (ประสิทธิ์ พฺรหฺมรํสี, ป.ธ.๙) ประธานคณะกรรมการขับเคลื่อนโครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ หน (กลาง) เดินทางมาถึง จึงได้พากันเข้าไปกราบหลวงพ่อทอง ซึ่งเป็นพระพุทธรูปที่ชาวบ้านเชื่อกันว่า สร้างขึ้นเมื่อตอนสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชมาตีเมืองจันทบุรี ดูจากพระพุทธรูปแล้ว ลักษณะเหมือนกับติดฝีมือช่างล้านช้างมาด้วย เพราะว่าหน้าตักค่อนข้างกว้าง แล้วเกศาเป็นแบบหนามขนุน แต่ว่าพระพักตร์ของพระพุทธรูปนั้นยิ้มอบอุ่นมาก รู้สึกว่าเห็นแล้วจะชอบใจมาก

พวกเราทั้งหมดซึ่งส่วนใหญ่แล้วฉันเพลมาจากที่พัก มีกระผม/อาตมภาพคนเดียวที่มาชิมภัตตาหารที่ทางด้านนี้จัดเป็นของดีของพื้นเมืองของเขา แล้วก็เลยเข้ามาร่วมสักการะสิ่งศักดิ์สิทธิ์และชมนิทรรศการพร้อมกับคณะอีกรอบหนึ่ง แต่เนื่องจากว่ารายละเอียดของนิทรรศการมีมากจนน่าชื่นใจ เพราะว่าทางด้านนี้มีการสนับสนุนเกี่ยวกับสมุนไพรและแพทย์แผนไทยต่าง ๆ จำนวนมากต่อมากด้วยกัน ทำให้เวลาผ่านไปนานมาก จนกระทั่งถึงบ่าย ๒ โมง จึงต้องขึ้นไปทำพิธีเปิดการตรวจประเมินก่อน

กระผม/อาตมภาพแจ้งแก่บรรดาผู้มาร่วมงานว่า สถานที่นี้มีสิ่งที่ให้เราตรวจนั้นมากกว่าที่กำหนดเอาไว้ และเป็นหมู่บ้านเดียวที่ได้คะแนนสูงสุดจากการตรวจประเมินทั้งหมดในปีนี้จากกระผม/อาตมภาพ ซึ่งเป็นกรรมการเจ้าปัญหา ให้คะแนนยากมาก..!

ขอยืนยันว่าสิ่งที่ทางด้านบ้านเพนียดและวัดทองทั่วมีอยู่นั้น สมบูรณ์ดีแล้ว เพียงแต่ว่าขอให้ทางด้านเจ้าอาวาส คือพระครูจารุเขมากร, ดร. ประสานกับทางด้านศิลปากรเขต ส่งเจ้าหน้าที่มาอบรมมัคคุเทศก์น้อย เพิ่มเติมความรู้ด้านต่าง ๆ เกี่ยวกับเมืองโบราณบ้านเพนียด เพื่อที่ถึงเวลาแล้ว เด็ก ๆ จะได้มีความรู้มากกว่าที่ตนเองท่องจำเอาไว้ ซึ่งจะสามารถสร้างความประทับใจให้แก่บุคคลที่มาเยือน และบอกกันปากต่อปาก ช่วยให้มีรายได้เข้าสู่หมู่บ้านของเราเพิ่มขึ้นอีกมาก

 

เมื่อเสร็จสรรพเรียบร้อยจากการประเมิน และการถ่ายรูปหมู่แล้ว กระผม/อาตมภาพไม่ได้ตามคณะเข้าไปชมพิพิธภัณฑ์วัดทองทั่ว เนื่องเพราะว่าเข้าไปชมก่อนคนอื่นแล้ว หากแต่ว่าเดินทางไปยังที่พักในคืนนี้เลย แล้วก็จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนในขณะเดินทางอีกตามเคย เหตุที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่ากว่าจะถึงที่พักในจังหวัดระยองนั้น ก็อาจจะเลยเวลาบันทึกเสียงธรรมไปมากแล้ว

โดยเฉพาะในส่วนของนิทรรศการต่าง ๆ ของวัดทองทั่วนั้นน่าชมมาก อย่างเช่นว่า ถ้าผิดศีลข้อไหน แล้วมีการลงโทษอย่างไร ถึงขนาดมีคนลงมานั่งอยู่ในกระทะ แล้วก็มีควันจากน้ำแข็งแห้งประกอบ อยู่ในลักษณะของการตกนรกเพราะการผิดศีลข้อที่ ๓ เป็นต้น

ส่วนการผิดศีลข้อที่ ๕ นั้น ก็มีมอเตอร์ไซค์เก่า ๆ พัง ๆ พร้อมกับบุคคล ๒ คนที่มีผ้าพันแผล ทั้งมือ ทั้งเท้า ทั้งศีรษะ พร้อมกับมีแต้มยาแดงเอาไว้ให้ดูด้วยว่า ถ้าเมาแล้วขับก็จะมีโทษอย่างนี้ ซึ่งนอกจากเรียกเสียงหัวเราะได้แล้ว ยังเห็นอย่างชัดเจนว่า ถ้าท่านผิดศีลแล้วจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง..!?

เรื่องพวกนี้ ถ้าหากว่าการจัดนิทรรศการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ ในช่วงปลายปีทั้งประเทศที่วัดไร่ขิง (พระอารามหลวง) แล้วนำไปจัดในลักษณะอย่างนี้ คาดว่าไม่ยากเลยที่บ้านเพนียดนี้มีโอกาสจะขึ้นเป็นหมู่บ้านรักษาศีล ๕ ต้นแบบในระดับภาค หรือว่าในระดับประเทศทีเดียว เนื่องเพราะว่ามีแนวคิดในการนำเสนอที่เห็นเป็นรูปธรรมอย่างยิ่ง

ในส่วนที่เบาใจได้เลยก็คือว่า ทางเทศบาลตำบลพลับพลานารายณ์ก็ดี ทางด้านหมู่บ้านก็ตาม มีการสนับสนุนเกี่ยวกับงานอาชีพต่าง ๆ โดยเฉพาะด้านแพทย์แผนไทย ด้านผลิตภัณฑ์สมุนไพรต่าง ๆ ที่ทำให้ชาวบ้านมีอาชีพ มีการค้าขายทั้งทางออนไลน์และทางด้านหน้าร้าน ทุกคนมีรายได้เข้ากระเป๋า จึงทำให้มีอารมณ์ในการที่จะเข้าวัดปฏิบัติธรรม เพราะว่าถ้าท้องอิ่ม มีเงินจ่าย ก็จะทำให้ทุกคนตั้งใจที่จะหาความสงบทางใจ ด้วยการเข้าวัดปฏิบัติธรรมกันเอง

โดยเฉพาะท่านพระครูจารุเขมากร, ดร. เจ้าอาวาสวัดทองทั่วนั้น จบปริญญาเอกสาขาพัฒนาสังคมมา จึงทำให้ท่านใช้ความรู้ความสามารถในการพัฒนาท้องถิ่นของตนเอง จนกระทั่งทุกอย่างดีงามสมบูรณ์อย่างที่คณะกรรมการทุกคนได้เห็นและชื่นชมไปตาม ๆ กัน

อยากจะให้ทุกที่ได้มีการสนับสนุน ไม่ว่าจะทางด้านบ้าน วัด โรงเรียน ราชการ หรือว่าองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันแบบทางด้านบ้านเพนียด วัดทองทั่วแห่งนี้ เชื่อว่าถ้าทุกที่เป็นในลักษณะอย่างนี้ โครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ ของเรา จะมีความสำเร็จอย่างเป็นรูปธรรมให้เห็นได้ทั่วประเทศอย่างแน่นอน

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๒๙ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)