"หลวงปู่มั่นมาเตือน" (หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)

.
"หลวงปู่มั่นมาเตือน"

" .. อันนี้เรายกตัวอย่างมา ในจังหวัดขอนแก่นนี้แหละ เขามาพูดให้ฟัง โห น่าฟังมากนะเรื่องนี้ จนเราสลดสังเวช "เขาจะไปปล้นบ้านบ้านหนึ่ง กำลังจะไปปล้นบ้านหนึ่ง" พอไป คือปล้นนั้นได้นัดกันเรียบร้อยแล้ว ไม่ควรเอาไว้ "ฆ่ามันหมดเลยนะในครอบครัวนี้"

ปล้นด้วยความเคียดแค้นด้วยนะไม่ใช่ธรรมดา "เคียดแค้นด้วย จะไปปล้นด้วยฆ่ามันด้วยว่างั้น เตรียมเรียบร้อยไป" เดินไปตามทาง "ไม่ทราบว่าหลวงปู่มั่นเรานี้มาจากไหนไม่รู้ผุดขึ้นตรงหน้าเลยเทียว" ผุดขึ้นสด ๆ ร้อน ๆ เป็นรูปเป็นร่างเหมือนคนเรานี่

ผุดขึ้นมาปึ๋งเลย "นี่จะไปตกนรกหลุมไหนกันนี่" ว่างั้นนะ "พอว่างั้นก็ทิ้งปืนลงกราบ แล้วกลับเลยเทียว ไม่ไป แล้วขอถือพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ ละความชั่วตั้งแต่บัดนั้น" แล้วผู้ที่จะก่อกรรมก่อเวรกันขอให้เป็นมิตรเป็นสหายพึ่งเป็นพึ่งตายตั้งแต่บัดนี้ต่อไป เลยเลิกเลย นี่แหละอำนาจ

"คนนั้นเขายังมีนิสัยนะ ถ้าไม่ยังงั้นหลวงปู่มั่นจะไม่ผุดขึ้นมา" แล้วเขาจะไปทำความชั่วช้าลามกหนักอีกจมไปหมดทั้งสองฝ่ายนั่นแหละ แต่นี้ไปก็เผอิญไปเจอหลวงปู่มั่นไม่ทราบมาจากไหนแหละ ผุดขึ้นมาตรงนั้นยืนจังก้าอยู่ข้างหน้านี้เลย "นี่จะไปตกนรกหลุมไหนกันนี่" ว่างั้นนะ พูดแบบขู่เสียด้วยนะ

"พอมองเห็นปั๊บก็จำได้ว่าเป็นท่านอาจารย์มั่น ก็ทิ้งปืนเลยแล้วกราบราบ" จากนั้นมาก็กลับเลย แล้วเรากับเขาขอเป็นมิตรเป็นสหายกันเช่นนี้ต่อไปไม่ให้มีอะไรต่อกัน "นั่นแหละอำนาจแห่งคุณงามความดีเราไม่คาดไม่ฝันเป็นขึ้นมาได้ยังไง"

"นั่นแหละอำนาจของบุญของกรรม ใครคาดใครหมายไม่ถูก ใครด้นใครเดาไม่ได้ทั้งนั้นละ" เพราะฉะนั้นจึงว่าธรรมเหนือโลกล่ะซิ "ถ้าโลกยังด้นเดาได้อยู่ก็ไม่เรียกว่าธรรม ต้องเหนือโลกทั้งนั้น" นี่เราก็เหมือนกัน "ความดีความชั่วของเราเราสร้างไว้นี่ จะไปไหนก็มาอยู่ติดกับตัวของเรานี่ ความชั่วก็มาอยู่ที่นี่ ความดีก็มาอยู่ที่นี่"

ให้พากันระมัดระวังความชั่ว "ให้ทำแต่ความดีงาม การทำความดีงามมันชอบฝืนเสมอ" เพราะฝืนกิเลส กิเลสไม่ให้ทำความดี ถ้าเป็นความชั่วแล้วมันให้ทำวันยังค่ำก็ได้ ตายทิ้งเปล่า ๆ ไม่เกิดประโยชน์อะไรมันก็ยอมให้ทำ .. "

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน