สอยธรรม มาเผื่อแผ่

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี

จิต คือ ผู้คิดปรุงแต่งสารพัดทั้งปวง ใจ คือ ผู้เป็นกลางๆ

http://palungjit.org/showthread.php?t=132884
--------------------------------------------------------------------

อันคำครู ลึกซึ้งจากผู้เห็น เป็นตัวอย่าง

จิตคิดปรุง แล้วใจยอมสมคบ ใจก็หลงข้าง

หากแต่ใจหวังคิด จะปลิดจากขั้วลง

เหลือเพียงกลาง ไม่มีข้างให้ตกคู

ก็เหลือแต่ยืนดู ไม่มีตรู ให้มีข้าง ยึดกันไป
<!-- / message --><!-- sig -->

 

เห็น ชื่อ กระทู้ ฮา.......มาก...ครีเอท สุดๆ

สอยมาด้วย.....อ่ะ...เชิญ ต่อ....มาเเซว ...เฉยๆ




<CENTER> </CENTER><CENTER></CENTER>
ทุกวันที่ผ่านไป "แว่นใส" อยู่ได้เพราะให้อภัยซึ่งกันและกัน ไม่เบียดเบียนตัวเองและผู้อื่น

หลับก็เป็นสุข ตื่นก็เป็นสุข โชคดีที่ได้เกิดมาเป็นคน ๆ ไปให้ทั่ว ปากไม่ล้น ก้นไม่รั่ว ชั่วไม่เอา

เมาไม่มี เกิดมาทั้งทีต้องรู้จัก วาระหน้าที่ โชคดีขอให้เป็นสุขๆ ทุกท่าน พบที่ไหนทักทายก็ดีใจแล้ว ขอบคุณ

 

วิปัสสนาคืออะไร?

ถ้าจะเอาคำแปล วิปัสสนาแปลได้หลายแบบ แต่ถ้าถามว่าวิปัสสนาคืออะไร เอาคำตอบชนิดสื่อใจถึงใจ ก็ต้องว่า วิปัสสนาคือ 'เห็นตามจริง'

จุดหมายของวิปัสสนานั้น คือ เห็นตามจริงเพื่อเป็นอิสระจากอุปาทานลวงใจ ทั้งปวง เป็นไทแก่ตัวไม่ถูกครอบงำ ด้วยอำนาจมืดของความหลงผิด

เราไม่จำเป็นต้องรบกันเพราะความเชื่อ หรือ เราไม่ต้องทุกข์เพราะความคิดก็ได้

วิปัสสนาคือการเห็นตามจริง ว่าทุกสิ่งทั้งข้างนอกและข้างในเราไม่เที่ยง บังคับควบคุมให้เป็นไปตามอยากไม่ได้เพื่อปล่อยวางจากความยึดมั่นถือมั่นผิดๆ พ้นจากอุปาทานครอบงำให้ทุกข์ใจกับเรื่องที่ไม่ควรเป็นธุระของเรา หน้าที่ของผู้ปฏิบัติวิปัสสนาคือแค่เปลี่ยนมุมมองเสียใหม่ จากนักเรียกร้อง นักต่อสู้บูชาตัณหา และนักสำคัญตัวผิด มาเป็น คนดู คนรู้ คนต่อสู้เพื่อบูชาความจริงตามสิ่งที่ปรากฎแสดงเสียแทน

เกณฑ์ตัดสินอยู่ที่จิตของคุณเอง ว่าเห็นกายใจนี้ตามจริืงหรือไม่ หากเห็นเป็นขณะๆอย่างต่อเนื่องว่าทุกสิ่งในกายใจนี้ เกิดขึ้นแล้วต้องดับลงเป็นธรรมชาติทั้งสิ้น คุณไม่ยึดมั่นถือมั่นส่วนใจส่วนหนึ่งทั้งฝ่ายรูปและฝ่ายนามว่าเป็นตัวตน อุปาทานน้อยลงเรื่อยๆว่านั้นของคุณ นี่ของคุณ นั่นแหละตัวชี้ชัดว่าคุณเป็นนักวิปัสสนาเต็มตัวแล้ว

http://dungtrin.com/vipassana/new_thai/01.html

คู่มือชั้นอนุบาล
เตรียมสานถึงปริญญา
สาขาเห็นโลกตามจริง
เพื่อทิ้งนิสัยหวงทุกข์เสียที

 

ธรรมะของสมเด็จพุฒาจารย์โต พรหมรังสี​

บุญบริสุทธิ์
การที่สอนให้ทำบุญโดยไม่ปรารถนานั้น ก็เพื่อให้กระแสบุญนั้นบริสุทธิเป็นขั้นที่นึ่ง จะได้ตามให้ผลทันในปัจจุบันชาติ แต่ถ้าตามไม่ทันในปัจจุบันชาติ ก็ติดตามไปให้เสวยผลในปรภพ คือ เมื่อสิ้นอายุขัยจากโลกมนุษย์ไปแล้ว ฉะนั้น เขาจึงสอนไม่ให้ทำบุญเอาหน้า ทำบุญอย่าหวังผลตอบแทน สิ่งดีที่ท่านทำไปย่อมได้รับสนองดีแน่นอน

สั่งสมบารมี
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สำหรับนักปฏิบัติธรรมแล้ว การทำบุญทำทานย่อมเป็นการส่งเสริมการปฏิบัติจิตให้บรรลุธรรมได้เร็วขึ้น เป็นบารมีอย่างหนึ่ง ในบารมีสิบทัศที่ต้องสั่งสม เพื่อให้สำเร็จมรรคผลนิพพาน

เมตตาบารมี
การทำบุญให้ทานเพียงแต่เรียกว่า ทานบารมี หากบำเพ็ญสมาธิจิตจนได้ญาณบารมี และโดยเฉพาะการบำเพ็ญทุกอย่างนั้น ถ้าท่านให้โดยไม่มีเจตนาแห่งการให้ ให้สักแต่ว่าให้เขา ท่านก็ย่อมได้กุศลเรียกว่าไม่มาก และทัศนคติของอาตมาว่าการบำเพ็ญเมตตาบารมีในภาวนาบารมีนั้นได้กุศลกรรมกว่าการให้ทาน


​

 

เห็นทุกข์ ก็รู้ว่า ทุกข์

เห็นสุข ก็รู้ว่า สุข

เห็นไป ตามรู้ไป

ก็ไม่หลง ตามเขาไป

หลงเมื่อไรก็ลืมรู้ ลืมว่าไม่มีตน

ยึดตนไว้เป็นสรณะ ถูกและผิด ก็คิดไป

เห็นเหตุ เริงเล่น แล้วเกิดทุกข์ หรือสุข

ก็อย่าลืม ให้รู้ตามกันไป จะได้ไม่ทุกข์นาน

 

หลวงปู่ดุลย์ อตุโล

การปฏิบัติปารมิตาทั้งหก และการบำเพ็ญข้อวัตรปฏิบัติต่างๆ ที่คล้ายคลึงกันอีกเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน ด้วยเจตนาที่จะเป็น พุทธ สักองค์หนึ่งนั้นเป็นการปฏิบัติชนิดคืบหน้าทีละขั้นๆ แต่ พุทธ ซึ่งมีตลอดกาลดังที่กล่าวแล้วนั้นหาใช่ พุทธ ที่บรรลุถึงได้ด้วยการปฏิบัติเป็นขั้นๆ เช่นนั้นไม่ เรื่องมันเป็นเพียงแต่ ตื่น และ ลืมตา ต่อ จิตหนึ่ง นั้นเท่านั้น และไม่มีอะไรที่จะต้องบรรลุถึงอะไร นี่แหละ คือ พุทธที่แท้จริง พุทธ และสัตว์โลกทั้งหลาย คือ จิตหนึ่ง นี้เท่านั้น ไม่มีอะไรอื่นนอกไปจากนี้อีกเลย

จิตเป็นเหมือนกับความว่าง ซึ่งภายในนั้นย่อมไม่มีความสับสนและความไม่ดีต่างๆ ดังจะเห็นได้ในเมื่อดวงอาทิตย์ผ่านไปในที่ว่างนั้น ย่อมส่องแสงไปได้ทั้งสี่มุมโลก เพราะว่าเมื่อพระอาทิตย์ขึ้นย่อมให้ความสว่างทั่วทั้งพื้นโลก ความว่างที่แท้จริงนั้นมันก็ไม่ได้สว่างขึ้น และเมื่อพระอาทิตย์ตก ความว่างก็ไม่ได้มืดลง ปรากฏการณ์ของความสว่างและความมืดย่อมสับเปลี่ยนซึ่งกันและกัน แต่ธรรมชาติของความว่างนั้น ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงอยู่นั่นเอง จิต ของ พุทธ และของสัตว์โลกทั้งหลายก็เป็นเช่นนั้น

 

ช่วยตัวเองให้เข้าใจโลกตามจริง

ดีกว่าให้คนอื่นช่วยแก้กรรม

เพราะเข้าใจโลกตามจริงเป็นอุปนิสัย

ติดตามตนไปทุกชาติภพ

แต่แก้กรรม ให้คนอื่นแก้ให้ ตนเองไม่สานต่อ

ก็จบเห่ แทนที่จะเรียนรู้จากกรรม แล้วแก้ไขเหตุ

กลายเป็นคนหนีเหตุไปเรื่อยๆ

 

เห็นตัวทุกข์ ไม่คลุกเคล้า เฝ้าแต่ดู

เห็นสุข ไม่ละเมอ ไปกะเขา เฝ้าแต่ดู

จะมีไหมละเออ เธอลองมองดูสิเออ

 

จะมีเหรอ รอวันพรุ่ง จะมุ่งทำ

วันนี้ยังไม่ลอง วันหน้ารู้เหรอ

อย่าทำหน้าเหรอ ก็แล้วแต่เธอ นะ เธอ นะ

 

จิตนี้ จิตไหน ก็จิตนั้น

เสกสรรปรุงแต่ง มาให้เรื่อย

จิตสนุก จิตเหงา จิตเศร้า และจิตกาลกิณี

ใจกลางๆ ก็รู้ แล้ววางเฉย ไม่เสวยซึ่งอารมณ์

ปล่อยเลย แล้วแต่ลม บ่อมิสม ก็ดูตาม

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="94%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=postbody vAlign=top><HR>

ของขวัญจากใจ
การให้ธรรม ชนะการให้ทั้งปวง

พระนิพนธ์
สมเด็จพระญาณสังวร
สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก

พ ร ะ นิ พ น ธ์ เ พื่ อ ค ว า ม ส วั ส ดี แ ห่ ง ชี วิ ต
แ ล ะ พ ร ะ ค ติ ธ ร ร ม เ พื่ อ เ ป็ น แ ส ง ส่ อ ง ใจ


พระคติธรรม

หน้าที่ของคนเราที่จะพึงปฏิบัติต่อชีวิตร่างกาย คือ การบริหารรักษาร่างกายให้ปราศจากโรค ให้มีสมรรถภาพ และประกอบประโยชน์เพื่อให้เป็นชีวิตดี ชีวิตที่อุดม ไม่ให้เป็นชีวิตชั่ว ชีวิตเปล่าประโยชน์ และในขณะเดียวกัน ก็ให้กำหนดรู้คติธรรมดาของชีวิต เพื่อความไม่ประมาท

พระพุทธเจ้าตรัสห้ามมิให้ทำลายชีวิตร่างกาย ถ้าจะเกิดความอยาก ความโกรธ ความเกลียด ในอันที่จะทำลายชีวิตร่างกายก็ให้ทำลายความอยาก ทำลายความโกรธ ทำลายความเกลียดนั้นแหละเสีย

อีกอย่างหนึ่ง ธรรมคือคุณงามความดี ตรงกันข้ามกับอธรรม คือ ความชั่ว ซึ่งโดยมากก็รู้กันอยู่ ฉะนั้น เมื่อเคารพในความรู้หมายความว่า เมื่อรู้ว่าไม่ดี ก็ตั้งใจเว้นไว้ เมื่อรู้ว่าดี ก็ตั้งใจทำ ดังนี้เรียกว่า เคารพในธรรมที่รู้โดยตรง ซึ่งทำคนให้เป็นคน กล่าวคือเป็นมนุษย์โดยธรรม

สมเด็จพระญาณสังวร
สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก </TD></TR><TR><TD> </TD></TR></TBODY></TABLE>

 

พุทธศาสนาสุภาษิตบทหนึ่ง ซึ่งเป็นที่คุ้นหูคุ้นใจคนจำนวนมาก
คือบทที่ว่า... “สพฺพทานํ ธมฺมทานํ ชินาติ”
แปลความว่า “การให้ธรรม ย่อมชนะการให้ทั้งปวง”

 

สอยธรรม มาให้ชม

ถึงไม่สมใจท่านผู้ชม ก็ยังได้สมใจตนเอง

 

พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า ภิกษุทั้งหลาย ลาภสักการะนี่ มันฆ่าคนได้เหมือนกัน "สักกาโร ปุริสัง หันติ" แปลว่า ลาภสักการะฆ่าคน ไม่ได้ฆ่าคนให้ตายทางร่างกาย แต่ฆ่าคนให้ตายทางจิต ทางวิญญาณ คือจิตเขาตายด้าน ไม่เจริญงอกงามในธรรมวินัย ไม่ก้าวหน้าในการคึกษา ในการปฏิบัติตามหลักคำสอนของพระพุทธเจ้า แต่ไปติดอยู่ในวัตถุเหล่านั้น ในความขลัง ความศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้น อันนี้เป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้อง

 

กลับบ้านละหนา เลิกงานแล้ว

แม่เพื่อนแก้ว บ๊ายบายแล้ว

ขอให้สอยธรรม กันตามสบาย

 

สอยธรรม มาเหมาะสม

หากมีผู้ใดกล่าวชมก็ไม่ประสม เพราะ...ก็ยังต้องละ...ชมตัวเอง

 

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width="94%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=postbody vAlign=top>

อย่าโง่กันนักเลย
โดย หลวงพ่อปัญญานันทภิกขุ

ถ้าเราเห็นคนโง่ แล้วเราให้ความโง่เพิ่มแก่เขา เราไม่ได้ช่วยอะไรเขา ถ้าเราเห็นคนจน เราทำให้เขาจนหนักลงไป ก็ไม่ได้ช่วยคนจนนั้นให้อยู่ดีกินดีขึ้น ถ้าเราเห็นคนงมงาย แล้วเราช่วยให้มันงมงายหนักลงไป อะไรมันจะดีขึ้นในวงคนเหล่านนั้น อะไรจะเจริญงอกงามในคนเหล่านั้น ผู้กระทำก็ไม่ใด้ชื่อว่าปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้า แม้จะเป็นนักบวช นุ่งเหลืองห่มเหลือง โกนผมโกนคิ้ว แต่หาได้ปฏิบัติตามแนวคำสอนของพระพุทธเจ้าไม่ ได้ร่วมมือร่วมใจกัน ทำลายหลักคำสอนในทางพุทธศาสนา ที่เป็นของแท้ของจริง ให้จมหายไป แต่ให้สิ่งซึ่งไม่ใช่สัจจธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าเจริญงอกงาม นั่นคือการทำลายนั่นเอง


</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ไอ้ ผมเองครับ ไม่ใช่ลูกผู้ชาย เสียดสีลวนลามผู้หญิงด้วยคำพูด
คนแบบนี้ มันเหมือนพวกกุ๊ยข้างถนน เคยเห็นนักเลงกระจอกไหม ไอ้จร
ปากมันแบบนี้แหละ แล้วก็โดนของแข็งกระแทกปากสักทีมันจึงจะหายซ่า

ผมแนะนำนะ ให้ไปพูดกับเมียตัวเองแล้วมันจะไม่มีปัญหา แต่ถ้าไปพูดกับลูกสาวหรือภรรยาคนอื่น มันจะมีปัญหา

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 3 คน ( เป็นสมาชิก 2 คน และ บุคคลทั่วไป 1 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ] ​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>N o n a m e, ผมเองครับ </TD></TR></TBODY></TABLE>