เรื่องเด่น สมบัติใดสู้ศีล สู้ธรรมไม่ได้ (หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน)

“…สมบัติใดสู้ศีล สู้ธรรมไม่ได้…”



“…ความคิดความปรุง มันออกมาจากอะไร ออกมาจากอวิชฺชาปจฺจยา สงฺขารา ตามเข้าไป อวิชชาดันให้เกิดสังขาร สังขารสมุทัยหลอกลวงตนเองได้ตลอดเวลา สติตามเข้าไป มันจะวิ่งเข้าไปถึงอวิชชาแล้วมันก็ดับ เกิดขึ้นก็ดับ อะไรเกิดขึ้นก็ดับ ตามกันไป ฝึกซ้อมกันไปมาจนมีความคล่องแคล่วแกล้วกล้า ตามเข้าถึงตัวอวิชชาถอนพรวดขึ้นมาหมด แต่ก่อนก็ว่าว่าง ที่ไหนว่างๆ แต่ตัวอวิชชามันยังไม่ว่าง ฟาดเข้าไปหาอวิชฺชาปจฺจยา สงฺขารา สังขารก็เลยว่าง เพราะอวิชชาตัวต้นเหตุของสังขารให้ปรุงให้แต่งมันดับไปแล้ว มันว่างไปแล้ว เลยว่างไปหมด เข้าถึงจิต จิตยิ่งเป็นของว่างเปล่าไปหมด อวิชฺชาปจฺจยา สงฺขารา ไม่มีภายในจิต เป็นจิตที่ว่าง

จิตของพระอรหันต์ ท่านพ้นจากทุกข์ ก็คือพ้นจากกิเลส คืออวิชชานี้เป็นสำคัญ พออวิชชาดับพรึบลงไปเช่นนั้น จิตนี้ว่างโดยหลักธรรมชาติ มองไปที่ไหนไม่มีต้นไม้ภูเขา ดินฟ้าอากาศ ถึงเราจะนั่งจะอาศัย จะเดินไปเดินมา ก็สักแต่ว่าปรากฏๆ แต่จิตนี่ว่างครอบไปหมดเลย นั่นละที่เรียกว่า สุญฺญโต โลกํ โลกนี้เป็นโลกสูญเปล่าว่างเปล่า ไม่มีอะไรภายในใจ ส่วนต้นไม้ภูเขา ดินฟ้าอากาศ เขาก็มีอยู่ตามสภาพของเขาอย่างนั้นแหละ แต่มันไม่เข้ามาเกี่ยวข้องของใจ ให้เป็นก้างขวางคอใจได้ ว่าอันนั้นไม่ว่าง อันนี้ไม่ดี อันนั้นไม่ดี อันนั้นเป็นภัย เข้ามากีดขวางหัวใจได้เหมือนแต่ก่อน เพราะมันว่างไปหมด เมื่อว่างไปหมดแล้ว โลกธาตุนี้ก็พลอยว่างไปตามๆ กันหมด เพราะจิตว่าง จิตวางเสียอย่างเดียว ทีนี้ก็ว่างไปหมด วางไปหมด

นี่ละจิตพระอรหันต์ท่านท่านว่างอย่างนี้ เมื่อเห็นต้นไม้ภูเขา ก็เป็นเพียงรางๆ เป็นเงาๆ ส่วนเรื่องใหญ่โตคือความว่างของจิตนี้ ว่างเป็นประจำเต็มหัวใจ แล้วท่านจะสะทกสะท้านกับสิ่งใดในโลกอันนี้ นั่นละจิตว่าง สุญฺญโต โลกํ อเวกฺขสฺสุ ท่านว่า ให้พิจารณาโลกเป็นของสูญเปล่า แล้วถอนอัตตานุทิฏฐิ ความเห็นว่าเขาว่าเรา อันเป็นเหมือนก้างขวางคอออกเสีย จะพึงหลุดพ้นจากพญามัจจุราช พญามัจจุราชจะตามไม่ทันผู้ที่พิจารณาโลกเป็นของว่างเปล่าอยู่อย่างนี้ แล้วหลุดพ้นไปโดยสิ้นเชิง นี่การพิจารณาภาวนา…”

หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน

กราบขอบพระคุณ และขออนุโมทนาบุญท่านเจ้าของผู้ถ่ายภาพนี้ พร้อมทั้งผู้ที่มีส่วนร่วมในการเผยแผ่โอวาทธรรมนี้ ทุกๆท่าน



ที่มา ธรรมะพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

ขอบคุณค่ะ