สถานที่ปลอดภัย ในยามเกิดภัยพิบัติ

มากมายหลายกระแสทั้งผู้รู้จริงและผู้ที่คาดเดาเอาตามกระแส
จนถึงทุกวันนี้ก็มีเพียงกลุ่มคนเล็กๆเท่านั้นที่มีการเตรียมตัวกันอย่างจริงจัง
ลุงพบมีคนญี่ปุ่นกลุ่มหนึ่งมาตั้งหมู่บ้านเล็กๆของเขาในเขตชนบท ห่างจากหมู่บ้านอื่นๆพอสมควร
ช่วงรอยต่อของอำเภอสะเมิงกับอำเภอแม่ริม ใช้ชีวิตกันแบบพึ่งพาภายนอกชุมชนน้อยมาก
พื้นที่บริเวณหมู่บ้านมีการปลูกพืชอาหาร ที่เพียงพอกับคนในกลุ่มบ้านนั้น(ประมาณ 20 หลังคาเรือน)
เช่นพวกกันแกว มันฝรั่ง เผือก(เขาเน้นอาหารที่มีหัวในดิน คิดว่าเพราะถ้าเกิดอะไรขึ้นจะมีเพียงอาหารพวกนี้แหละที่ปลอดภัยอยู่ในดินไม่ต้องมาเก็บไว้ในบ้าน นานหลายเดือน)
ลุงไปเที่ยวพูดคุยกับเขา พบว่าเป็นช่วงที่เขากำลังจัดงานปิดไฟฟ้าไม่พึ่งพาอาหารนอกชุมชน
ประทับใจมากเพราะเขาสามารถอยู่กันได้โดยไม่ต้องอาศัยไฟฟ้า
และไม่ไปซื้ออาหารจากนอกชุมชน เลย เป็นเวลา 7 วัน (คงเป็นการทดสอบระบบ)
ทุกบ้านมีแท้งPVC ขนาดใหญ่ที่เก็บน้ำที่พอใช้บริโภคได้เป็นเดือน
รวมทั้งมีโรงพยาบาลเล็กๆในชุมชนที่มีความพร้อมขนาดที่ลุงเห็นแล้วตกใจ
บ้านเก็บทุกหลังสร้างจากไม้ หลังคามุงสังกะสีทับด้วยหญ้าคา
(คงป้องกันการพังทลายจากเหตุแผ่นดินไหว)
มีห้องประชุมกลางของหมู่บ้านที่ทำเป็นเหมือนหลุม ขนาดใหญ่และใช้ซุงทำเป็นคล้ายกระโจมร้อยด้วยเชือกสลิงทำเป็นหลังคา (คงเอาไว้หลบภัยถ้ามีอะไรตกจากท้องฟ้าลุงเดาเอา)
ทุกหลังคาเรือนมีระบบไฟสำรองคือแบตเตอรี่บ้านละ 5-10ลูกไม่นับไฟฉาย
มีถ่านฟื้นทุกบ้านกองเบ้อเริ่ม
และอะไรๆอีกมากมายเล่าไม่จบ
สิ่งที่ทุกคนในชุมชนเล็กๆนี้ พูดคุยกันตลอดก็คือ
BEST PLACE หรือบ้านที่ปลอดภัยทั้งร่างกายและจิตใจ
เขาอนุญาตให้คนนอกชุมชนเข้าไปน้อยครั้งอย่างที่รู้เรื่องนะ
แต่เวลาขับรถผ่านถ้าไม่ลงไปถามลักษณะภายนอกก็ดูเหมือนชุมชนชนบทบ้านเราหมู่บ้านเล็กๆหมู่บ้านหนึ่งเท่านั้นเอง
ลุงไปเจอและรู้จักเขาเพราะบังเอิญเจอกันที่วัดเลย รู้เรื่องเอา(ขออนุญาตไม่ระบุที่ชัดเจนนะเพราะรับปากเขาไว้แล้ว เขาขี้เกียจมีคนไปรบกวนและตอบคำถามคนที่ไปเยาะเย้ยถางถางว่าบ้าอะไรพรรณ์นี้)

คนจากประเทศอื่นกว่าครึ่งร้อยกำลังมาเตรียมพร้อมในบ้านเรา
ลุงถามว่าทำไมเลือกตรงนี้ เขาตอบว่ามีคนคำนวนทั้งทางธรณีวิทยา และศาสตร์ต่างๆแล้วที่นี่ปลอดภัยที่สุดทั้งจากภัยทางธรรมชาติทางน้ำ ทางแผ่นดินไหว(อันนี้ไม่แน่ใจบ้านลุงไหวมา หลายครั้งแล้วในช่วงนี้แรงด้วย แต่คงน้อยกว่าที่ญี่ปุ่น ) และความมีน้ำใจของคนที่จะไม่ฆ่าฟันกันเองในขณะที่เกิดความอดอยาก เพราะมีทางเลือกด้านอาหารมากกว่าภาคอื่นๆ
ที่สำคัญคือ เขามีการเตรียมตัวกันอย่างจริงจัง และเป็นกลุ่มที่มีอะไรจะได้ช่วยกันได้เต็มที่
มากกว่าคนที่รู้แล้วต่างคนต่างเตรียม
ลุงอยากจะชวนให้มีกลุ่มคนที่มีความเชื่อมั่นและพร้อมที่จะเลือกชุมชนใหม่ด้วยกันมาคิดร่วงมกันมา
ทำชุมชนอย่างนี้ด้วยกันจะดีใหมครับ
มีใครสนใจบ้างครับ
เราลองมาจับกลุ่มใหญ่ๆคุยกันและหาหมู่บ้านเพื่อการอยู่รอดกันดีใหมครับ

 

ขอกราบโมทนาในข่าวสารข้อมูล และความตั้งใจดีของคุณลุงคนเชียงใหม่ด้วยอย่างยิ่งครับ

วัตถุประสงค์ที่แท้จริงของผมที่เข้ามาลงกระทู้ต่างๆในเวปไซท์นี้ก็เพื่อที่จะให้ข่าวสารข้อมูลความรู้ และวิชชาต่างๆที่ผมได้รู้มา ก็เพื่อที่จะช่วยผู้คนจากภัยพิบัติครั้งนี้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ครับ

ดังนั้นขอให้คุณลุงและบุคคลท่านอื่นที่มีความเข้าใจตรงกันตรงนี้ มาร่วมกันใช้พื้นที่ในกระทู้นี้เป็นศูนย์กลางการประชุมได้เลยครับ

ปัญหาที่แท้จริงของการเตรียมตัวเกี่ยวกับเรื่องภัยพิบัตินั้น มีดังนี้ครับ

1.ทุกคนไม่รู้กำหนดเวลาที่แน่นอนของภัยพิบัติ(เนื่องจากฝ่ายมาร ผู้มีหน้าที่กวาดล้างได้ปิดไว้ บังไว้ เพราะเขาก็ต้องการกวาดล้างให้มากที่สุด สะอาดที่สุด ฝ่ายเราก็อยากช่วยให้มากที่สุดเช่นกัน) ดังนั้นเหตุการณ์ที่เลื่อนออกไปทำให้หลายๆคนเสียความเชื่อมั่นและความเชื่อถือจากคนที่ได้ไปช่วยเตือน

2.การเตรียมการเรื่องนี้ขาดการประสานงานที่ดี ต่างกลุ่ม ต่างคนต่างทำ เตรียมตามกำลังของตัว ทำให้ขาดประสิทธิภาพ

3.หลายกลุ่มก็ปิดเป็นความลับไม่บอกใคร ว่าเตรียมอะไรไปแล้วบ้าง บางกลุ่มก็เปิดตัว

4.หลายๆคน รู้เชื่ออยากทำแต่ไม่มีทุนจะทำ ลำพังใช้ชีวิตปรกติก็ฝืดเต็มที

5.หลายคนอยาก ลงมือทำ ออกไปอยู่ต่างจังหวัดในจุดที่ปลอดภัย แต่ไม่สามารถ ไปอยู่ได้ เนื่องจากไม่สามารถปล่อยมือจากธุรกิจที่ทำอยู่ปัจจุบันนี้ได้ เพราะไม่รู้ว่าจะเกิดเหตุการณ์ขึ้นเมื่อไหร่ จะทิ้งไปตอนนี้เลยหรือ แล้วถ้าเหตุการณ์เลื่อนอีกจะทำอย่างไร
<!-- / message --><!-- sig -->

 

ถ้าพวกเราอยากช่วยกันทำงานตรงจุดนี้ ผมเองมีความเห็นว่า

1.ต้องมีการรวมกลุ่มกัน ให้มั่นคง และชัดเจน จากประสพการณ์ที่ผมเคยจัดประชุมเรื่องภัยพิบัติเมื่อหลายปีก่อน พบว่า จะมีบางคนที่อยากช่วยคนจริงๆ ส่วนใหญ่เป็นประเภท อยากรู้ อยากฟังไว้เป็นข้อมูลสำหรับตัวเองและครอบครัว แถมมีอีกคน สองคน เป็นผู้เข้ามาทำลายงานซะอีก

ดังนั้นเมื่อมีการรวมกลุ่มกัน ควรมีการลงทะเบียนเพื่อเป็นที่อยู่อ้างอิงในการติดต่อกัน บอกความสามารถที่จะเป็นประโยชน์ต่อส่วนรวม บอกวัตถุประสงค์ที่ขอเข้าร่วมกลุ่ม ว่าต้องการมาช่วยทำงาน หรือ ต้องการข่าวสารข้อมูล หรือต้องการให้ข้อมูล จากนั้นเอารายละเอียดที่ได้มาแบ่งงานกระจายงานความรับผิดชอบกัน

2. รูปแบบของการประสานงานกันในแบบชุมชนย่อยแบบนี้ ให้ลองสอบถามจากสมาชิกของเวบนี้ที่สนใจ เชื่อ และกระจายอยู่ตามจังหวัดต่างๆ เป็นแกนกลางในการประสานงานในแต่ละชุมชน

3.รูปแบบการดำเนินงานในช่วงต้นควรมี การทำงานชุดพิเศษคณะหนึ่ง ออกแบบ ชุดความรู้ (Packageknowlege) ไว้

เช่นการสร้างบ้านดิน สร้างบ้านด้วยอิฐประสาน วท.
การทำปุ๋ย EM. ใช้เอง
การดัดแปลงเครื่องปั่นไฟฟ้าขนาดเล็ก
ความรู้ในการทำเครืองกรองน้ำ
ความรู้ในการทำเครื่องกรองอากาศ
การทำเกษตรปลอดสารเคมี
การแปรรูปอาหาร
การดูแลปฐมพยาบาลผู้ป่วย
การปฏิบัติตนเมื่อเกิดภัยพิบัติ แบบต่างๆ
ความรู้เรื่องการใช้สมุนไพรเบื้องต้น
การฝึกสมาธิ การฝึกกาย

เหล่านี้เป็นต้นครับ ความรู้อื่นๆเพิ่มเติมขึ้นกันอยู่กับพื้นที่ นั้นๆครับ

4.จากนั้นก็ศึกษาพื้นที่ ดูลักษณะทางกายภาพ วิเคราะห์ด้านความเสี่ยงทางธรณีวิทยา ทั้งทางด้านแผ่นดินไหว พายุ น้ำท่วม

5.จากนั้นรวบรวมกลุ่มคนที่สนใจที่จะไปอยู่ที่นั่น โดยรวมตัวกันในรูปสหกรณ์นิคมเศรษฐกิจพอเพียง ใครที่จะไปอยู่ก็สมัครเป็นสมาชิก เจ้าของพื้นที่ก็เป็นผู้จัดการสหกรณ์ เสาร์อาทิตย์ก็ลงพื้นที่ไปช่วยกันทำช่วยกันสร้าง หรือจะจ้างแรงงานพื้นที่ก็ได้

ที่สำคัญ ควรจัดตั้งเป็นศูนย์สาธิต ถ่ายทอดระบบสังคมคุณธรรมและ เศรษฐกิจพอเพียงด้วย
เพื่อ ช่วยเหลือคนในพื้นที่ให้มีความรู้ และเป็นคนดี

เพื่อถวายงานแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

เพื่อให้ได้รับการส่งเสริมจากภาครัฐ และสามารถขอกู้เงินจากสหกรณ์ออมทรัพย์อื่นๆได้

เพื่อเป็นการมีส่วนร่วมในการเสริมสร้างคุณธรรมในสังคมและพัฒนาประเทศไทย

ถ้าดำเนินการด้วยวิธีการดังกล่าวนี้ สามารถ ทำได้เลยทันที เนื่องจาก

ลงทุนน้อย หาแหล่งเงินทุนและความรู้อื่นมาช่วยได้ง่าย ที่สำคัญไม่ว่าเหตุการณ์ จะเลื่อนหรือไม่เลื่อนก็สามารถอยู่ได้ พึ่งตัวเองได้ เนื่องจากเป็น ที่หลบภัยที่ใช้หลักเศรษฐกิจพอเพียง

แถมยังมีรายได้เพื่อนำมาพัฒนาชุมชนที่สร้างนี้ให้ใหญ่ขึ้นครบถ้วนขึ้นจาก

1. ที่พักอาศัย บ้านดิน ในช่วงก่อนเกิดภัยพิบัติ ก็ทำเป็นลองสเตย์โฮมไปก่อน
2.การขายพืชผลปลอดสารพิษ
3.การขายปุ๋ย ขายกล้าไม้

ส่วนค่าใช้จ่ายในชุมชนแทบไม่มี

ถ้าวางระบบแบบนี้ถูกที่สุด และทำได้เลยครับ

มีอะไรเสริม ลงเพิ่มได้เลยครับ
<!-- / message --><!-- sig -->

____________________________________________________________

 

ดีครับอย่างน้อยก็มีชาวต่างชาติเขาเชื่อว่าจะเกิด.... ส่วนผมก็เชื่อเหมือนครับเพียงแต่ว่าไม่รู้จะทำอะไรได้มากกว่า การสวดมนต์ไหว้พระและก็พยายามนั่งฝึกตัวให้มีขันติ(อดทน)เพื่อให้เกิดสมาธิเท่านั้นครับ....

 

ในสามโลกนี้ มีที่ไหนบ้างหลบความตายพ้นครับ บอกหน่อย *-*

 

ไม่มีหรอกครับ ใครที่จะพ้นความตายไปได้
เพียงแต่เรารู้ว่าเราต้องอยู่รอดเพื่ออะไร ต้องรักษาอะไร
และเลือก ที่จะตายอย่างมีค่า หรือไร้ค่า

 

อ่านแล้วประทับใจ กับเรื่องดี ๆ ที่คุณลุงเชียงใหม่ นำมาเล่าให้ฟังคะ

 

นับว่าพวกนี้เป็นบุคคลที่ไม่ประมาทจริงๆครับ

Nirvana ก็คิดจะทำอย่างเดียวกัน แต่ขนาดใหญ่กว่ามาก เพราะยังต้องการรักษาคนดีมีศีลธรรมไว้ที่นี่อีกมาก กะว่าเป็นที่พึ่งพิงยามยาก
แต่ไปทำที่ราบสูงโคราช ด้วยเหตุผลหลายๆประการ แต่ที่สำคัญที่สุดคือ เรื่องปัจจัยสี่และพลังงาน

ทางเหนือขอฟันธงเลยว่า อ.ลี้ จังหวัดลำพูน เป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุดแห่งหนึ่งบนพื้นพิภพนี้ เพราะเป็นดินแดนที่ตถาคตเคยเหยียบย่าง ประทับรอยพระบาทไว้หลายแห่ง และเป็นถิ่นกำเนิดพระอริยเจ้าสาย ครูบาเจ้าศรีวิชัย โพธิสัตว์

จึงรับประกันด้วยพุทธานุภาพ ตลอดจนผู้อยู่อาศัยส่วนใหญ่อยู่ในศีลในธรรม เป็นเกราะป้องกันอย่างดีในตัวเอง

อีกไม่นานเกินรอเราจะได้เห็นมหาภัยแห่งพิภพนี้
ผู้เจริญในศีล ในธรรมเท่านั้นที่จะรอดสืบพงศ์เผ่ามนุษย์ต่อไป

 

ก็อย่างที่หลวงพ่อท่านบอกไว้ ก็คือที่ปลอดภัยที่ท่านแนะนำคือ

"สองเชียง สองลำ"

ที่หมายถึง จ.เชียงใหม่ เชียงราย ลำปาง ลำพูน ครับ

ที่สำคัญก็คือต้องมีการเตรียมการ และการจัดการที่ดีด้วยครับ รู้แต่ไม่เตรียม ถึงเวลาเกิดเหตุการณ์ ไปตัวเปล่าๆแล้วจะทำอย่างไรครับ

เตรียมตัวไว้ก่อนดีกว่าทำตอนเกิดภัยพิบัติครับ เมื่อถึงเวลา ถึงมีเงินก็หาซื้อของไม่ได้ครับ

 

ข้อมูลเพิ่มเติม
ลุงมีข้อมูลที่เขาคาดเดาว่าอะไรจะเกิดเล่าให้ฟัง
1.เขาเชื่อว่าภัยพิบัติจะเกิดจากแผ่นดินไหว ขนาดใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยเจอมา เขาเชื่อว่ามังกร(ประเทศญี่ปุ่นจะบินขึ้นผงาดบนฟ้าแล้วหายไป คงหมายถึงประเทศญี่ปุ่นหายไป) จะทำลายโลกอย่างแน่นอนและปรากการณ์อย่างหนึ่งคือพื้นหินชั้นใต้ดินที่เก็บน้ำไว้จะแตกหัก ถ้านำไม่ลงไปข้างล่างก็จะขึ้นมาข้างบนจะทำให้ขณะเกิดเหตุน้ำจะเจิ่งนองไปหมด ยังไม่นับที่เขื่อนหรืออ่างเก็บน้ำต่างๆพังทลายลงไป ลองนึกภาพ เขื่อนใหญ่ทั้งหมดของเราแตกพร้อมกัน ทำให้นึกถึงภาพขนาดของน้ำจำนวนมหาศาลที่จะกวาดลงไปตั้งแต่จังหวัดเชียงใหม่ ที่มีเขื่อนแม่งัดแม่กวง เขื่อกิ่วลมที่ลำปาง เขื่อสิริกิตต์ที่อุตรดิตถ์ เขื่อนภูมิพลที่ตาก แตกพร้อมๆกันขณะเกิดแผ่นกดินไหวที่บ้านพักอาศัยพังทลายไปแล้ว ทุกอย่างก็จะถูกกวาดไปลงทะเล (อย่าลืมคิดคำนวนปริมาณน้ำที่โผล่ออกมาจากใต้ดินที่เกิดจากชั้นหินที่เก็บน้ำไว้ถูกทำให้แตกหักทำลาย)
2.ความอดอยาก จะตามมาหลังเหตุการณ์ที่ 1 ที่ตามก็คือน้ำที่มีอยู่ก็จะหายไปอย่างรวดเร็วจากที่ชั้นหินที่อยู่ไต้ดินที่ทำหน้าที่อุ้มน้ำมีรอยรั่ว บ่อน้ำที่มีอยู่จากบ่อน้ำหรือที่หาได้ก็จะหมดไป น้ำสะอาดจะหายากขึ้น ยังไม่พออาหารเท่าที่มีจะถูกกวาดไป คือแผ่นดินไหวทำลาย แล้วน้ำก็กวาดไปทิ้ง ที่เหลืออยู่ก็ไม่พอบริโภค
3.สงครามแย่งอาหาร และสงครามเต็มพื้นที่

ดังนั้นเขาจึงเตรียม สถานที่ๆไม่ถูกทำลายจากแผ่นดินไหว เลือกภูเขาที่ไม่สูงห่างจากแนวร่องลำน้ำที่มีเขื่ออยู่ต้นน้ำ เตรียมน้ำ อาหาร และยารักษาโรคอย่างพอเพียง(มากกว่าคน100 คนต้องการร่วม10เท่า) รวมทั้งมีการใช้วิทยุคลื่นสั้นติดต่อกันระหว่างบ้าน แทนที่จะเลือกใช้การสื่อสารที่ทันสมัยอย่างอื่นๆ

ลุงอยากจะหาแนวร่วมที่อยากมาอยู่เชียงใหม่ด้วยกัน
ศึกษาหาพื้นที่ที่ปลอดภัย(ไม่ได้กลัวตายนะ แต่อยากเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและความเปลี่ยนแปลง ไม่อยากตายตอนหัวม้วน เพราะตอนกลางเรื่องอาจจะได้เห็นอะไรที่ทั้งชีวิตไม่เคยเจอมา)
หวังว่าจะมีผู้ร่วมบุญกับลุงมาอยู่ในพื้นที่เดียวกัน
ขอบุญกุศลคุ้มครองทุกคน

 

ผมว่าเหมือนในหนังเลยเป็นเรื่องยากที่คนส่วนใหญ่จะร่วมมือด้วยถ้าทำอย่างที่คุณ kananun บอกก็คงได้เพราะเป็นสังคมพอเพียงไปในตัว อย่างผมจะทำอะไรได้บ้างช่วยบอกที ต้องทิ้งทุกอย่างไป ทิ้งงานที่ทำอยู่ ลูกเมีย จะอยู่อย่างไรถ้าไม่มีเงินมาจุนเจือ บ้านก็ผ่อน รถก็ผ่อน น่าสงสารตัวเองไม่มีทางหนีไปเลย สุดท้ายก็ต้องปลง เอ..หรือว่าจะสมัครงานแถวลำพูนเพื่อไปอยู่แถวๆนั้นดี แต่ก็ไม่รู้ว่าจะได้สมใจหรือเปล่านะ....หาวิธีรอดที่ไม่ต้องย้ายที่อยู่ให้หน่อยครับ
ผมอยู่ระยอง ท่านผู้รู้ช่วยที

 

คุณkananun<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_422723", true); </SCRIPT> ตอบกระทู้ลำดับที่ 9 ได้โดนใจมาก..อยากอนุโมทนาสักพันครั้งจังเลย..หึ่ม!!!

 

เป็นไปได้ใหมที่เราจะสร้างที่อยู่โดยการเจาะหุบเขาเข้าไปคล้ายถ้ำแทนที่จะเป็นบ้าน..แต่ต้องวางแผนให้ดี..เลียนแบบซัดดำ ฮุสเซนหนะ..เห็นไหมละว่านิวเคลียไม่ระคายผิว..ซัดดำเลย..ดูข่าวมานะซัดดำสร้างถานปปฏิบัติการไต้ดินใหญ่มากๆ...ใครมีความรู้เรื่องฐานของซัดดำเอามาโพสให้ทราบที..

 

เหมือนในหนังเลย การ์ตูนญี่ปุ่นก็มีเรื่องแบบนี้ เค้าปูความคิดได้จริงจังมาก ไม่มีอะไรเสียหายถ้าจะเตรียมไว้ก่อน

 

ลองทำโครงการตัวอย่างนำร่องร่วมกันกับ คุณลุงคนเชียงใหม่กันดีไหมล่ะครับ จะได้เป็นอย่างให้คนอื่น กลุ่มอื่นได้ไปดูงาน รวมทั้งเป็นกรณีศึกษาข้อดีข้อเสีย และปัญหาที่อาจเกิดขึ้นครับ

 

เป็นความคิดที่ดีมาก ใครเชื่อก็รอด ใครไม่เชื่อ ก็เป็นกรรมของเขาเอง

 

เข้ามาอ่านติดตามโครงการร่วมกันกับ คุณลุงคนเชียงใหม่ น่าสนใจดีค่ะ