วิบากกรรมของตัวเอง

อาตมามีเรื่องวิบากกรรมของตัวเองมาเล่าให้ฟัง ลองอ่านกันดู
ตอนอาตมายังเด็ก ๆอยู่บ้านนอกอายุประมาณ7-8 ขวบ ตอนเช้าๆหลังจากกินข้าวเสร็จชอบที่ จะไปหยิบกรรไกรตัดเล็บแล้วก็ไปที่สวนหลังบ้าน ไปหาต้นไม้ที่มีมดแดงอยู่ แล้วก็จะตัดปากของมดแดง ตัดเสร็จก็จะปล่อยไป มดแดงก็จะกัดเราไม่ได้ กินอาหารก็ไม่ได้ เรานั่งดูหัวเราะชอบใจ ซะใจเห็นมันกินอะไรไม่ได้ ตัดปากมดแดงอย่างนี้หลายร้อยตัว ผ่านไปหลายปี
จนมาบวช แล้ววันหนึ่งกรรมนั้นก็ย้อนกลับมาหา เรื่องมีอยู่ว่า อาตมาไปปฏิบัติบัติบนภูเขาที่สงขลาอยู่ดีๆปากก็อ้าไม่ได้ ต้องใช้หลอดกาแฟสอดอาหารเข้าไป ก็เลยถามหลวงพ่อซึ่งปักกลดอยุ่ใกล้ๆกัน หลวงพ่อก็เลยบอกว่า ไปทำอะไรใครไว้หรือเปล่า ก็ลองนั่งสมาธิดู ก็ไม่เห็นอะไร จึงลืมตาดูก็เห็นมดแดงอยุ่ตรงหน้า มือข้างซ้ายก็เลยทำท่าจะไปจับมดแดง มือขวาจะลวงกรรไกรตัดเล็บอย่างไม่รู้ตัวด้วยความเคยชินจิตใต้สำนึกก็เลยบอกว่า ตายจริง เราเคยทำอย่างนี้นิ ก็เลยเกิดความสว่าง จึงให้อาหารมดแดงเหล่านั้นแล้วก็กล่าวขออโหสิกรรมแก่พวกมดแดง ตอนกลางคืนก็แผ่เมตตาให้ ตอนเช้าไม่น่าเชื่อว่าสามารถอ้าปากได้
ฉะนั้นขอให้ท่านทั้งหลายอย่าประมาทในกรรมแม้ว่าจะเล็กน้อย กรรมเหล่านั้นจะไม่ยกเว้นแน่นอน

<HR>ไม่มีทุกข์ จะเอาสุขมาจากไหน