มีผู้ฝากกราบเรียนถามหลวงพี่เล็กครับ

พี่ตั้มค่ะ
หลวงพี่ท่านเมตตอบคำถามเหล่านี้แล้วค่ะ
ขอบคุณพี่และกราบขอบคุณหลวงพี่มากๆๆค่ะ
เรื่องของใจ ใจเป็นมโนวิญญาณธาตุ หรือธาตุ
รู้ใช่ไหมเจ้าค่ะ ใจเป็นส่วนหนึ่งในสังขารธรรมหรือเปล่าเจ้าค่ะ
>แล้วคำที่ว่า สัพเพธรรมมา อนัตตาติ คือ ธรรมชาติทั้งหลายทั้งปวงไม่ควรยึดมั่น
ถือมั่นนั้น งั้นทุกสิ่งที่เกิดกับใจกาย ไม่ว่าเป็นกุศลหรือ อกุศลก็ควรทิ้งใช่
ไหมเจ้าค่ะ
๑. ใช่ ใช่ และ ใช่
>ใจก็ไม่ใช่สิ่งที่ควรยึด หรือเจ้าค่ะ ธรรมชาติของความคิดละเจ้าค่ะต่อให้คิด
หรือไม่คิด ใจว่างหรือไม่ว่างมันน้อมไปตามธรรมชาติของมันโดยการสร้างเหตุใช่ไหมเจ้าค่ะ
๒. ตอนแรกยึดกุศล ละอกุศล เมื่อกุศลถึงที่สุด ก็จะละกุศลไปด้วย
>ใครเป็นผู้สร้างเหตุปัจจัยเจ้าค่ะ
๓. เหตุปัจจัยทั้งหมดเกิจากอวิชชา
>
>ถ้าอย่างนั้นเราปล่อยใจให้ รู้ ปรุง คิด วกๆวนๆอยู่อย่างนั้นตามเรื่องตามราว
ของมันจะได้ไหมค่ะ หรือต้องคุมมันหน่อยไม่ให้หลงไปเจ้าค่ะเพราะมันเผลอบ่อยๆอยู่
ดี
๔. ควบคุมให้อยู่ในด้านดี ละด้านชั่ว ระวังอย่าให้ชั่วเข้ามา เพียรสร้างดีให้
เจริญยิ่งขึ้นไป
>ตกลงปฏิบัติธรรมแล้วได้อะไร สมควรจะได้อะไรเจ้าค่ะ
๕. ปฏิบัติเพื่อ ๑.ความสุขในปัจจุบัน ๒.ความสุขในภพหน้า ๓.ความสุขสูงสุดคือ
หลุดพ้น
>สภาพรู้ภาวะที่เกิดขึ้นเป็นจิต หรือ เป็นคนละอันกับจิตเจ้าค่ะ
เป็นการทำงานของจิต

หาก กายไม่ควร
ยึด สภาวธรรมชาติใดๆที่เกิดขึ้นกับใจไม่ควรยึด ใจควรยึดไหมเจ้าค่ะ
ยึดดี ละชั่ว ระวังชั่วเกิด เพียรสร้างดีให้เกิด