ฝากคำถามถึงพระอาจารย์ครับ

ผมเป็นพุทธภูมิครับ แต่ว่าขณะเดียวกันก็ร้สึกเบื่อในการเกิด และตาย จึงทำวิปัสนาด้วยครับ โดยการพิจรณาตามหลัก อนุสติ10 ทีนี้มีอยู่ประมาณ2ครั้ง
เวลาภาวนาไปผมก้อจะใช้วิธีคิดตามไป ทีนี้พอมันสงบได้ที่ผมก้อพิจรณาเรื่องความตายและพระนิพพาน แล้วพระพุทธานุสตื ธรรมานุสติ สังฆานุสติ
ทีนี้พอพิจารณาเสร็จมันมีการแบบว่าโล่งโปร่งสบายมากๆแล้วก้อมีอารมณ์จับที่พระนิพพานตลอดแต่ผมไม่มีวิชามโนยิทธินะครับที่รุ้ว่าจับที่นิพพานตลอดเพราะ อารมณ์ตอนนั้นมันรักพระนิพพาน คิดถึงแต่พระนิพพาน คิดแล้วมันเป็นสุข พออ่านหนังสือของหลวงพ่อ ท่านก็บอกว่ามันเป็น โคตรภูญาณแต่ว่าอารมณ์มันทรงอยุ่สัก7วันมันก็หายไปอ่ะครับ
ที่นี้มีข้อสงสัยดังนี้ครับ
1.ผมทำถึงโคตรภูญาณจริงๆใช่ไหมครับ
2.ถ้าผมทำต่อๆไปและลาพุทธภุมิในตอนที่อารมณ์มันเกาะที่โคตรภุญาณอย่างนี้ จะตัดกิเลสแล้วเข้าเขตพระโสดาบันได้ไหมครับ
3.แล้วทำไมอารมาณ์ มันถึงหายไปได้ครับ
4.อีกอย่างคือตอนนี้มันก่ำกึ่งๆอารมณ์หนึงก็อยากลา อยากตัดภพชาติแต่อีกอารมณ์มันไม่อยาก เราต้องทำอย่างไรดีครับ จะลาหรือไม่ลาดี
5.ถ้าจะลามีวิธีลาที่ถูกต้องและมีผลทำให้ลาได้อย่างเด็ดขาดไหมไหมครับ

ขอบคุณครับ