ถ้าพ่อแม่ทำไม่ดีกับผู้มีพระคุณ ลูกเข้าข้างผู้มีพระคุณ จะบาปหรือไม่

ผู้มีพระคุณคนนั้นคือป้าผมเอง คือบ้านผมเป็นร้านชำ ซึ่งขายไม่ดี รายได้เกือบทั้งหมดมาจากป้า
ซึ่งขายของชำเหมือนกัน แต่อยู่อีกบ้านนึง เขาขายดีกว่าและไม่มีลูก ป้าผมดูแลจุนเจือส่งเสียผม
และน้องๆให้ได้เรียนจนจบมหาวิทยาลัย ถ้าพึ่งรายได้พ่อแม่ผมรับรองผมและน้องๆคงต้องอดตาย
แน่ๆ ตอนนี้ผมและน้องๆทำงานแล้ว ก็ส่งเสียที่บ้านบ้าง แต่เรื่องเกิดตอนที่ป้าเขาย้ายมาอยู่ด้วย
เนื่องจากที่เดิมหมดสัญญาเซ้งแล้ว พอมาอยู่ก็เป็นเรื่องเลยครับ แม่ผมซึ่งเมื่อก่อนรักป้าผมมาก
เกิดความคิดว่าป้าผมย้ายมาแล้วไม่ยอมช่วยงาน ซึ่งจริงๆผมก็บอกว่า เขามีบุญคุณกับผมและน้อง
ๆก้เพียงพอแล้วที่จะต้องตอบแทนบุญคุณเลี้ยงดูเขาต่อไป แต่แม่ผมบอกว่าอดีตมันผ่านไปแล้ว
ไม่เกี่ยว ผมงงมากเลย พ่อของผม ตั้งแต่มาอยู่บ้านหลังนี้ขายของก็ไม่ดี วันๆเอาแต่นอน ตอนเด็ก
ๆก้ใช้พวกผมขาย ตัวเองเอาแต่สบาย ทีนี้พอป้าย้ายมาก็ทะเลาะกัน ทวงบุญคุณกับป้าผมทั้งๆที่ไม่มี
บุญคุณอะไร บ้านหลังนี้ก็เงินป้าผมซื้อ ที่สำคัญคือพ่อแม่ผมไม่รู้ตัวว่าทำผิด ยังคิดว่าคนอื่นมาพึ่งพิง
ผมทั้งเศร้าทั้งผิดหวังที่พ่อแม่ผมเป็นแบบนี้ ผมเป็นคนไม่เคารพพ่อแม่ เพราะแม่ผมไม่ค่อยรู้เรื่อง
อะไร และพ่อผมก็มีแต่ความคิดเลวๆ คิดแต่จะเอาเปรียบชาวบ้าน แต่ทำไปแบบไม่รู้ตัวน่ะครับ เขา
ชอบคิดว่ามีคนจะคิดเอาเปรียบเขา ทั้งๆที่ความเป็นจริงแล้ว เขาเอาเปรียบคนอื่นมาตลอดชีวิต
ผมยังสงสัยเลยว่าถ้าไม่มีป้าผม ผมและน้องๆจะเกิดมาได้ยังไง อย่างนี้ผมบาปไหมครับที่เราทะเลาะ
กับพ่อแม่ เพราะเถียงในสิ่งที่เราคิดถูก แต่พ่อแม่เราคิดผิด

 

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] พ่อ-แม่ จัดว่าเป็น "ปูชนียบุคคล" ของลูกทุกคน พระพุทธเจ้า ทรงเทียบฐานะของพ่อแม่ เท่ากับเป็น "พระ" ของลูก แม้บวชอยู่บิณฑบาตมาเลี้ยง ก็ยังไม่มีโทษ แถมยังได้รับการยกย่องสรรเสริญ จากพระพุทธองค์อีกด้วย [/font]
[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] ด้วยเหตุที่พ่อแม่ เป็นผู้มีพระคุณมากล้นเช่นนี้ ผู้ที่ปฏิบัติต่อพ่อแม่อย่างถูกต้อง จึงมีแต่ "สิริมงคล" เป็นที่ยกย่องสรรเสริญของคนดีโดยทั่วไป ในทางตรงกันข้าม[/font]

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] ถ้าปฏิบัติกับพ่อแม่ไม่ถูกต้อง ก็ย่อมจะเกิด "อัปมงคล" หาความเจริญทางจิตใจมิได้ และจะได้รับกรรมอันนี้สนองในชาตินี้เป็นส่วนมาก กล่าวคือลูกของเรา ก็จะทำต่อเราเช่นนี้เหมือนกัน[/font]

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] ดังนั้น ในฐานะลูกที่ดี จึงควรมีความกตัญญูและกตเวทีต่อพ่อแม่ของตน สนองคุณด้วยการเลี้ยงดูตามธรรม อย่าให้ท่านได้รับความทุกข์ทั้งกายและใจ และผลแห่งกุศลกรรมนี้ ก็ย่อมจะสนองเราทันตาเห็น เช่นเดียวกัน ทั้งรูปธรรมและนามธรรม[/font]

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] วิธีดับทุกข์ เพราะพ่อแม่เป็นเหตุนี้ หมายเอาเฉพาะพ่อแม่ที่ขาดศีลและธรรม เป็นมิจฉาทิฐิ ตกเป็นทาสของสุรา การพนัน นารี หรืออบายมุขประเภทต่าง ๆ เป็นต้น[/font]

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] อันเป็นผลพวง ที่ลูก ๆ พลอยเดือดร้อนไปด้วย ลูก ๆ ที่ตกอยู่ในภาวะเช่นนี้ จะต้อง "ทำใจ" ให้ถูกต้อง และปฏิบัติตนให้สมกับเป็นลูกที่ดี อย่าได้เอา "น้ำเน่าไปล้างน้ำเปล่า" เป็นอันขาด มิฉะนั้นจะได้ชื่อว่า "ลูกอกตัญญู" หรือ "ลูกเนรคุณ" ไป จะมีแต่เสนียดจัญไร เมื่อตายก็ไปนรกแน่นอน[/font]

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] หลักความจริงมีอยู่ว่า ในชาตินี้เราไม่อาจจะเลือกเกิดเป็นลูกของคนนั้นคนนี้ได้ เพราะมันได้เกิดมาเสียแล้ว แต่เราก็สามารถเลือกเกิดในอนาคตได้[/font]

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] การที่ทุกคนได้เกิดมาแล้ว เป็นผลจากกรรมเก่า ที่เราได้ทำเอาไว้เองก่อน ส่งผลให้มาเกิดในฐานะเช่นนี้ เราจึงควรยินดี และพอใจในพ่อแม่ของตน แม้จะอยู่ในภาวะเช่นใดก็ตาม[/font]

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] ถ้าเราไม่ยินดี ไม่พอใจต่อพ่อแม่ ผู้ให้กำเนิดเรา เราก็ไม่อาจจะเลือกได้ การไม่ยินดีไม่พอใจ จึงเป็นความทุกข์ประการหนึ่ง[/font]

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] นอกจากนั้น การคิดนึกเช่นนี้ ย่อมจะเป็น "เชื้อ" ให้เกิด "อกตัญญู" และเมื่ออกตัญญูเกิด อกตเวทีและ "เนรคุณ" ก็อาจจะตามมาอีกด้วย จึงควรรีบกำจัดความคิดเช่นนี้เสียโดยเร็ว[/font]

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] แม้ว่าพ่อแม่ จะเป็นคนแสนเลวประการใด โหดร้ายเพียงใด ก็จะต้องถือว่าเป็น "บุคคลต้องห้าม" สำหรับลูก ที่จะเข้าไปแตะต้องด้วย "อกุศลจิต" มิได้เลย[/font]

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] ธรรมดาของที่มีคุณทุกชนิด ถ้าปฏิบัติถูกก็เกิดคุณอนันต์ ถ้าปฏิบัติผิดก็เกิดโทษมหันต์[/font]

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] พ่อแม่เปรียบประดุจพระอรหันต์ของลูก เพราะรักลูกด้วยความบริสุทธิ์ใจ ลูกที่มีสัมมาทิฐิ ต้องให้ความเคารพนับถือ เชื่อฟัง และตอบแทนคุณ ถ้าไม่ปฏิบัติก็จะเกิดมลทินไปชั่วชีวิต[/font]

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] การที่พ่อแม่ทำผิดทำชั่ว อันเป็นผลพวง ที่ตกมาถึงเรา ก็เป็นเพราะอกุศลกรรมของเรา ดลจิตให้ท่านทำเช่นนั้น เราอย่าได้เอาความชั่ว ไปตอบแทนพระคุณที่ท่านให้กำเนิดแก่เรา[/font]

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] การที่เราได้มาเกิดเป็นลูกของท่าน ก็เป็นผลแห่งบาปกรรม ที่เราทำเอาไว้เองให้เป็นไป ถ้าเราไม่ต้องการมาเกิดเช่นนี้อีก ก็ควรเร่งทำความดีให้มากขึ้น ในชาติต่อไป เราก็ย่อมพ้นสภาพเช่นนี้[/font]

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] มีสีกาคนหนึ่ง บ้านอยู่ห่างถ้ำสติ มาเที่ยวแล้วถามว่ามีพ่อขี้เหล้า มักด่าและตบตีเป็นประจำ ส่วนแม่ก็เอาแต่เล่นไพ่ เล่นได้ก็หน้าบานใจดี วันไหนเล่นเสีย ก็พาลด่าจนเข้าหน้าไม่ติด[/font]

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] เขาได้แนะนำให้พ่อเลิกเหล้า ให้แม่เลิกเล่นไพ่ ก็ถูกด่าเปิง แถมจะลงมือลงไม้เอาด้วย หาว่าอวดดีมาสอนพ่อแม่ มึงเป็นลูกอย่าเสือกมาสอนกู กูไม่ดีก็เลี้ยงมึงมาไม่ได้ ขอให้หลวงตาช่วยแนะนำ จะทำอย่างไร พ่อแม่จึงจะเลิกอบายมุขได้ ? ได้ให้คำแนะนำเขาไปว่า[/font]

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] การที่ลูกจะแนะนำพ่อแม่ได้ พ่อแม่นั้นจะต้องมีความนับถือหรือเกรงใจลูกอยู่บ้าง แต่โดยทั่วไปแล้ว การสอนพ่อแม่ เป็นเรื่องทำได้ยาก ทั้งนี้เพราะ[/font]

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] พ่อแม่มีสำนึกอยู่ว่า "กูเป็นพ่อ กูเป็นแม่ กูอาบน้ำร้อนมาก่อน มีหน้าที่ต้องสอนลูก เลี้ยงลูก ลูกมีหน้าที่เชื่อฟัง และทำตามอย่างเดียว จะมาสอนพ่อแม่ไม่ได้ แม้พ่อแม่จะทำผิดทำชั่วก็ตาม"[/font]

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] คำแนะนำของลูกที่ถูกต้อง จึงไม่มีน้ำหนักที่จะเรียกร้องให้ยอมรับฟังหรือทำตามได้ ยกเว้นแต่พ่อแม่ ที่มีสัมมาทิฐิ แต่ได้หลงผิดไปชั่วคราว อาจยอมรับและกลับตัวได้ง่าย[/font]

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] ถ้าเป็นเช่นนี้ ทางปฏิบัติก็มีอยู่ ๒ ประการ คือ วางอุเบกขา ปล่อยให้เป็นไปตามกรรมของท่านเอง หรือ หาผู้ที่พ่อแม่เคารพนับถือ ช่วยแนะนำตักเตือนให้ อาจจะเลิกได้ถ้าหมดเวร ขอแต่ว่าให้เราพยายามทำหน้าที่ของลูก ให้ดีที่สุดก็แล้วกัน ถ้าท่านไม่รีบตายจากเราไปเสียก่อนหมดเวรกรรมท่านก็ต้องเลิกเอง[/font]

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC]ทางแก้
๑. ศึกษาเรื่องกฎแห่งกรรม ให้เห็นความจริงว่า ที่เรามาเกิดกับพ่อแม่ ที่ไม่ดีนั้น "เป็นผลของอกุศลกรรมของเราเอง" ถ้าไม่อยากมาเกิดกับพ่อแม่เช่นนี้ ก็ต้องเร่งทำความดีให้มาก ชาติหน้าก็ไม่มาพบกันอีก[/font]

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] ๒. ต้องปฏิบัติหน้าที่ ระหว่างลูกกับพ่อแม่ให้ถูกต้อง คือ มีความกตัญญูและกตเวที พยายามให้พ่อแม่มีศีลธรรมให้ได้ อย่าได้เอาความชั่ว ไปต่อความชั่ว มิฉะนั้นในชาติหน้า เราจะต้องไปเกิด และชดใช้บาปกรรมร่วมกันอีก[/font]

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] ๓. การทำให้พ่อแม่ทุกข์กายและใจ บ่น ด่า ทุบตี หรือ ฆ่า เป็นการปิดทางสวรรค์และนิพพานของลูก พร้อมกันนั้นก็เปิดทางอบาย ทุคติ วินิบาต และนรกไว้รอด้วย[/font]

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] ๔. การที่เราอยู่กับพ่อแม่ ที่ขี้บ่น หรือ ด่า นั้น ถ้าเจาะให้ลึกซึ้ง "ก้นบึ้งหัวใจ" ก็จะพบความจริงว่า เกิดจากความ "หวังดี" คืออยากให้ลูกดี[/font]

[font=MS Sans Serif, Microsoft Sans Serif, AngsanaUPC] ถ้าท่านไม่รักเราจริง ท่านจะบ่นจะด่าทำไม่ ? ให้มันเมื่อยปาก ? ปล่อยให้เรา "ขึ้นช้าง