ถามหาพระนิพพานไปทำไม

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑๑ หน้าที่ ๑๘๔/๒๘๘
[๒๔๑] องค์แห่งพระโสดาบัน ๔ อย่าง
๑. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย พระอริยสาวกในพระธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ประกอบด้วยความ
เลื่อมใสอย่างแน่นแฟ้นในพระพุทธเจ้าว่า แม้เพราะเหตุนี้ๆพระผู้มีพระภาคนั้น เป็นพระ
อรหันต์ ตรัสรู้เองโดยชอบ ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ เสด็จไปดีแล้ว ทรงรู้แจ้งโลก เป็นนาย
สารถีฝึกบุรุษที่ควรฝึก ไม่มีผู้อื่นยิ่งกว่า เป็นศาสดาของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้ตื่นแล้ว
เป็นผู้เบิกบานแล้ว เป็นผู้จำแนกพระธรรม ฯ
๒. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย พระอริยสาวกในพระธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ประกอบด้วยความ
เลื่อมใสอย่างแน่นแฟ้นในพระธรรมว่า พระธรรมอันพระผู้มีพระภาคตรัสดีแล้ว อันผู้ได้บรรลุ
จะพึงเห็นเอง ไม่ประกอบด้วยกาล ควรเรียกให้มาดู ควรน้อมเข้ามาในตน อันวิญญูชนพึงรู้
เฉพาะตน ฯ
๓. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย พระอริยสาวกในพระธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ประกอบด้วยความ
เลื่อมใสอย่างแน่นแฟ้นในพระสงฆ์ว่า พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาค เป็นผู้ปฏิบัติดีแล้ว
ปฏิบัติตรง ปฏิบัติเป็นธรรม ปฏิบัติชอบ คือคู่บุรุษ ๔ บุรุษบุคคล ๘ นั่นคือพระสงฆ์สาวก
ของพระผู้มีพระภาค เป็นผู้ควรรับของบูชา เป็นผู้ควรรับของต้อนรับ เป็นผู้ควรรับของทำบุญ
เป็นผู้ควรทำอัญชลี เป็นบุญเขตของชาวโลก ไม่มีเขตอื่นยิ่งกว่า ฯ
๔. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย พระอริยสาวกในพระธรรมวินัยนี้ ประกอบด้วยศีล ที่พระ
อริยเจ้าใคร่แล้ว อันไม่ขาด ไม่ทะลุ ไม่ด่าง ไม่พร้อย เป็นไทย อันวิญญูชนสรรเสริญ อัน
ตัณหาและทิฐิ ไม่ลูบคลำแล้ว เป็นไปเพื่อสมาธิ ฯ

----
พระโสดาบัน
๑.มีความเลื่อมใสอย่างแน่นแฟ้นในพระพุทธเจ้า
๒.มีความเลื่อมใสอย่างแน่นแฟ้นในพระธรรม
๓.มีความเลื่อมใสอย่างแน่นแฟ้นในพระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาค
๔.มีศีลอันไม่ขาด ไม่ทะลุ ไม่ด่าง ไม่พร้อย

ห้องวิทยาศาสตร์ฯ คุยกันเรื่องพระนิพพาน ทำตัวว่าเก่งรู้ถึงพระนิพพพาน อุปทานขันธ์ ๕ ยังไม่รู้จัก ศีลห้ายังไม่ครบ รู้พระธรรมแค่กระพี้ สมาธิก็งูๆ ปลาๆ แต่กล้าคุยกันเรื่องพระนิพพาน คุยกันเรื่องนรกดีกว่าครับ จะได้มีความเกรงกลัวต่อบาปกรรมกันบ้าง ถ้าชาตินี้ไม่ได้พระโสดาบันชาติหน้าอย่ามั่นใจว่าจะได้เกิดเป็นมนุษย์

เป็นชาวพุทธบอกว่าเลื่อมใสในพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ แต่กราบไหว้พระสงฆ์ทุศีลทำเดรัจฉานวิชา ยกพวกทำอิทธิฤทธิ์ปาฏิหารย์ว่าเป็นพระอรหันต์ กราบไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์นอกศาสนา รดน้ำมนต์ ทำพิธีสะเดาะเคราห์ ทำพิธีแก้กรรม บอกว่านับถือศาสนาพุทธแต่ไม่เคยรักษาศีล ไม่รักษาศีลห้าแต่กล้าด่าพระสงฆ์ผู้มีศีล กล้าด่าคนมีศีล พวกท่านเป็นชาวพุทธประเภทไหนกัน

 

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๒๘ หน้าที่ ๑๓๘/๓๑๘



[๕๔๒] สุนัขแดง สุนัขด่าง ฝูงแร้ง ฝูงกา อันน่าหวาดเสียว ย่อมรุมกัดจิก
กินสัตว์นรก ดูกรมาตลีเทพสารถี ความกลัวย่อมเกิดแก่เรา เพราะได้
เห็นฝูงสัตว์รุมทึ้ง จิก กัด กิน สัตว์นรก เราขอถามท่าน สัตว์
เหล่านี้ได้ทำบาปกรรมอะไรไว้หนอ จึงถูกฝูงการุมจิกกิน.
[๕๔๓] มาตลีเทพสารถีอันพระเจ้าเนมิราชตรัสถามแล้วทูลพยากรณ์ วิบากของ
เหล่าสัตว์ผู้มีกรรมอันเป็นบาปตามที่ได้ทราบ แก่พระเจ้าเนมิราชผู้ไม่
ทรงทราบว่า ชนเหล่าใดเหล่าหนึ่ง เป็นคนตระหนี่เหนียวแน่น มี
ธรรมอันลามก มักบริภาษเบียดเบียนด่าว่าสมณพราหมณ์ ชนเหล่านั้น
ผู้มีกรรมหยาบช้า กระทำบาปกรรมแล้วจึงถูกฝูงการุมจิกกิน พระเจ้าข้า.

 

ผมพบพระนิพพานแล้ว แต่ผมยังไม่ถึงซึ่งพระนิพพาน

 

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๒๘ หน้าที่ ๑๓๘/๓๑๘



[๕๔๔] สัตว์นรกเหล่านี้มีร่างกายลุกโพลง เดินเหยียบแผ่นดินเหล็ก และนาย
นิรยบาลโบยด้วยท่อนเหล็กอันร้อน ดูกรมาตลีเทพสารถี ความกลัวย่อม
เกิดแก่เรา เพราะได้เห็นสัตว์นรกเหล่านี้ถูกโบยด้วยท่อนเหล็ก เราขอ
ถามท่าน สัตว์นรกเหล่านี้ได้ทำบาปกรรมอะไรไว้หนอ จึงถูกเบียดเบียน
ด้วยท่อนเหล็กนอนอยู่.
[๕๔๕] มาตลีเทพสารถี ... ผู้ไม่ทรงทราบว่า ชนเหล่าใดเมื่อยังอยู่ในมนุษยโลก
มีธรรมอันลามก เบียดเบียนด่าว่าชายหญิงผู้มีธรรมเป็นกุศล ชนเหล่านั้น
มีกรรมหยาบช้า กระทำบาปกรรมแล้ว จึงถูกเบียดเบียนด้วยท่อนเหล็ก
นอนอยู่ พระเจ้าข้า.

 

ถามหายังไงก็ไม่เจอพระนิพพาน แต่ถ้าปฏิบัติไปตามลำดับ มีศีล สมาธิ ปัญญา เมื่อเหตุและปัจจัยพร้อมพระนิพพานก็มาเอง เหมือนรดน้ำต้นไม้ก็ไม่ต้องไปคิดว่าจงออกดอกออกผลวันนั้นวันนี้ เมื่อถึงเวลาเหตุและปัจจัยพร้อมต้นไม้นั้นก็ออกดอกออกผลเอง

 

เป็นชาวพุทธเป้าหมายสูงสุดคือนิพพาน ไม่ให้ถามหานิพพานจะให้หาอะไรมิทราบ แล้วคุณรู้ได้ไงคนอื่นไม่มีศีล๕ ศีลมันเป็นบาทเป็นฐาน เป็นทาง ใครยึดคนนั้นโง่ ผิดพระวินัยยังปลงอาบัติได้ ยังแก้ได้ แค่ศีล๕ หมูๆ ขาดก็ต่อใหม่ ด่างพรอยทะลุก็แก้ใหม่ได้ ถือศีล๕อยากเกิดเป็นมนุษย์อีกก็ถือไปซิ ถือมันอยู่นั่นแหล่ะ กลัวบาปกลัวกรรมจนไม่เป็นอันทำอะไร กลัวบาปกลัวกรรมก็ถือหิริโอตัปปะซิ ไปเป็นเทวดา เมตตากรุณามุฑิตาอุเบกขา ถือไว้ยึดไว้ซิ ไปเกิดเป็นพรหม วางหมดซิ มีบุญก็ไว้ใช้หนี้เก่าให้หมด มีกรรมก็น้อมรับไปซิ ชื่อว่าถือชื่อว่ายึด ไม่มีหรอกในนิพพาน วางหมดปล่อยหมดซิ เหมือนไฟดับไม่เหลือเชื้อซิ ไฟมันไปทางไหนหว่า มันก็ดับไง หมดเชื้อไง
ปุถุชนยากที่จะเข้าใจจริงๆ เอวัง

 

ศีล สมาธิ ปัญญา เป็นสัขตธรรม เมื่อถึงพระนิพพานก็ต้องทิ้งทุกอย่างที่ตนยึดมั่นถือมั่น

 

เป็นชาวพุทธจุดหมายสูงสุดคือนิพพาน ไม่ให้ถามหานิพพานแล้วจะให้ถามหาอะไรมิทราบ "ทางโลกให้มองทางต่ำ ทางธรรมให้มองทางสูง" เคยได้ยินมั้ยนี่

คุณรู้ได้ไงคนอื่นเค้าไม่มีศีล๕ หมูๆมันจะยากอะไร ผิดพระวินัยยังปลงอาบัติได้ ศีลขาดก็ต่อใหม่ได้ ด่างทะลุก็เอาใหม่ทำใหม่ ยากตรงไหน คิดมากไปป่าว
ถือเข้ายึดเข้า ศีลห้า ไม่ต้องละไม่ต้องวางมันเลย อยากไปเกิดเป็นมนุษย์อีกก็ยึดไป นี่ศีล๕
มัวแต่กลัวบาปกลัวผิดศีลจนไม่เป็นอันทำอะไร กลัวบาปกลัวกรรมก็ถือไป หิริโอตัปปะ นี่ได้ไปเกิดเป็นเทวดาเสวยสุขบนวิมานเสพกามทั้งวันทั้งคืนยิ่งกว่าคน
อยากไปเกิดเป็นพรหมก็ ยึดเข้าถือเข้า พรหมวิหาร๔ เมตตากรุณามุฑิตาอุเบกขาไป นี่ไปเกิดเป็นพรหมเสวยแช่อยู่ในสุขในว่างนั่นแหล่ะ
นิพพานเค้าให้ถืออะไรเข้าไปมิทราบ เค้ามีแต่วางหมดปล่อยหมด มีบุญก็ใช้หนี้เก่าไป มีกรรมก็รับไป ไม่มีอะไรเอาเข้าไปในนิพพานได้นะ เธอดีเธอเลว นิพพานไม่สนนะ นิพพานสนที่ต้องไม่มีเธอ นี่เข้าได้ถึงได้ นี่หมดเชื้อไปเกิดเป็นอะไรๆแล้ว หมดเชื้อแล้ว เหมือนไฟดับแล้ว ไม่ได้เติมฟืน ไฟมันไปทางไหนหว่า เอ้า ก็มันดับแล้วนิ หมดเชื้อแล้วมันก็ดับอย่างนี้ เอวัง

 

อ่าว นึกว่าโพสไม่ติด พิมพ์ใหม่อีก ไม่ลบหล่ะ เบิ้ลเลย ตามน้ำ อิอิ

 

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑๑ หน้าที่ ๑๘๔/๒๘๘
[๒๔๑] องค์แห่งพระโสดาบัน ๔ อย่าง
๑. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย พระอริยสาวกในพระธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ประกอบด้วยความ
เลื่อมใสอย่างแน่นแฟ้นในพระพุทธเจ้าว่า แม้เพราะเหตุนี้ๆพระผู้มีพระภาคนั้น เป็นพระ
อรหันต์ ตรัสรู้เองโดยชอบ ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ เสด็จไปดีแล้ว ทรงรู้แจ้งโลก เป็นนาย
สารถีฝึกบุรุษที่ควรฝึก ไม่มีผู้อื่นยิ่งกว่า เป็นศาสดาของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้ตื่นแล้ว
เป็นผู้เบิกบานแล้ว เป็นผู้จำแนกพระธรรม ฯ
๒. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย พระอริยสาวกในพระธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ประกอบด้วยความ
เลื่อมใสอย่างแน่นแฟ้นในพระธรรมว่า พระธรรมอันพระผู้มีพระภาคตรัสดีแล้ว อันผู้ได้บรรลุ
จะพึงเห็นเอง ไม่ประกอบด้วยกาล ควรเรียกให้มาดู ควรน้อมเข้ามาในตน อันวิญญูชนพึงรู้
เฉพาะตน ฯ
๓. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย พระอริยสาวกในพระธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ประกอบด้วยความ
เลื่อมใสอย่างแน่นแฟ้นในพระสงฆ์ว่า พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาค เป็นผู้ปฏิบัติดีแล้ว
ปฏิบัติตรง ปฏิบัติเป็นธรรม ปฏิบัติชอบ คือคู่บุรุษ ๔ บุรุษบุคคล ๘ นั่นคือพระสงฆ์สาวก
ของพระผู้มีพระภาค เป็นผู้ควรรับของบูชา เป็นผู้ควรรับของต้อนรับ เป็นผู้ควรรับของทำบุญ
เป็นผู้ควรทำอัญชลี เป็นบุญเขตของชาวโลก ไม่มีเขตอื่นยิ่งกว่า ฯ
๔. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย พระอริยสาวกในพระธรรมวินัยนี้ ประกอบด้วยศีล ที่พระ
อริยเจ้าใคร่แล้ว อันไม่ขาด ไม่ทะลุ ไม่ด่าง ไม่พร้อย เป็นไทย อันวิญญูชนสรรเสริญ อัน
ตัณหาและทิฐิ ไม่ลูบคลำแล้ว เป็นไปเพื่อสมาธิ ฯ

----

ท่าน COME&Z ไปแปลเอาเถิดว่า ไม่ขาด ไม่ทะลุ ไม่ด่าง ไม่พร้อย มันขาดทะลุได้แค่ไหน ผมไม่รู้ว่าพระพุทธเจ้าให้ขาดทะลุด่างพร้อยได้แค่ไหน อย่าไปคิดมากครับ วันไหนศีลขาดวันรุ่งขึ้นก็ต่อศีลเอา พระอรหันต์ยังทำผิดเลย ผมเองก็ทำผิดศีลใช่ว่าจะรักษาได้ทุกวัน ผมคิดเอาเองว่าศีลห้าสงสัยจะไม่พอ ผมเลยถืออุโบสถศีลเพิ่ม เพื่อความมั่นใจไม่ไปอบายแน่นอน สมาธิผมทำทุกวัน ปัญญาผมก็ทำทุกวัน เห็นพระสูตรไหนน่าสนใจผมก็ยกมาให้ท่านได้ศึกษากัน ผมไม่สนว่าผมได้ถึงขั้นไหนเป็นพระโสดาบันหรือยัง ถึงพระนิพพานหรือยัง เมื่อเหตุและปัจจัยพร้อมพระนิพพานก็มาเอง

 

แต่ยังไงมันต้องถือก่อนแล้วค่อยวางนะถึงจะถูก บางคนเลยสงสัย งั้นจะถือไปทำไม(วะ) ถือแล้วเดี๋ยวก็มาบอกให้วางอีก บ้าป่าว ฮ่าๆๆ

มันต้องถือให้มีก่อน ศีล สมาธิ ปัญญา นี่เพื่ออะไร ก็เพื่อให้เห็นไตรลักษณ์ ให้รู้จักไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา นี้ก่อน ต้องลึกซึ้งกับมันก่อน ไม่งั้นมันก็ไปต่อไม่ได้เหมือนกัน

 

คุยกันเรื่องธรรมะ เรื่องนิพพาน แต่อ่านดูแล้ว ไม่ค่อยจะยอมกันเลย
น่าจะสรรเสริญกัน มีสิ่งทีดี ๆ มาบอกกัน .......ไม่น่าใช่ผู้ปฏิบัติ
อ่านแล้วรู้มาเล่าสู่กันฟังมากกว่า

อ้าว...แล้วที่เขียนมานี่ พวกเดียวกันสินะ...เออ

 

อย่าหยุดแค่ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ต้องไปให้ถึง "อิทัปปัจจยตา" ครับ

 

บุญทำกรรมแต่งมาไม่เหมือนกันหรอก แต่ละคน ไม่เหมือนกัน บำเพ็ญกันมากี่กัปกันแล้ว สะสมมา ทำมาไม่เหมือนกัน บุญบาปก็เสวยกันไปของใครของมัน ไม่แปลกที่วิถีของแต่ละคนจะแตกต่างกัน ไม่เหมือนกัน บางคนรู้ธรรมข้อนั้นแล้วปิ๊งเลย แจ้งจางปาง บรรลุโสดาบันเพราะฟังธรรมจากพระโอษฐ์แค่บทเดียว เพราะพระพุทธองค์ทรงเป็นพระสัพพัญญู ไม่รู้เขียนถูกป่าว รู้ว่าคนนี้ติดตรงไหน ทรงแสดงธรรมถูกจุดเหมือนหงายของที่คว่ำอยู่ให้เปิดออกเลยแจ้งจางปาง เราไม่มีพระพุทธองค์คอยสอนแบบนั้น แต่เราดูจิตตนเองได้ ก็รู้ได้ด้วยปัญญาวิมุตติ คือเห็นตามจริง ไม่มีเอนเอียงเข้าข้างตัวเอง ถ้ามีตัวเองมันมีอัตตา ถ้าพิจารณาด้วยปัญญาวิมุตติมันดูชัด เราติดตรงนี้ๆก็ค่อยๆตัดไป เช่น แหม มันห่วงจริงลูกเนี่ย ออกจากบ้านไปนี่ห่วงเหลือเกิน นี่แปลว่ายังไม่พ้น ต้องตัดให้ได้ คือเลิกวิตกจริตเลิกห่วงให้ได้ หรือสามีออกจากบ้าน โอย ห่วงหวงสารพัด นี่ก็ต้องเลิกให้ได้ ปลงให้ได้ ตั้งแต่ระดับโสดาบันขึ้นไปแล้วท่านเห็นแต่กรรม พร้อมรับ นี่ถึงเรียกว่าอยู่เหนือกรรมแล้ว ไม่กลัว กรรมยุติธรรมเสมอ ไม่สงสัย ไม่ดิ้นรน ติดอะไรก็ตัดๆๆมันก็สบาย เราต้องทำอย่างนี้คือเรารู้ตัวเอง ห่วงสังขารร่างกายเหรอ ตัดๆๆปลงไปเลย มันไม่เที่ยงอยู่แล้ว บำรุงยังไงมันก็ได้แค่ร้อยปี หกเจ็ดสิบก็จะตะบันน้ำกินแล้ว อยู่ทำไมนานๆเป็นภาระลูกหลาน แม้แต่ความทุกข์ความสุขมันก็ไม่เที่ยง มาเดี๋ยวก็ไป จะไปยินดียินร้ายกับมันทำไมมากมาย นี่เห็นไตรลักษณ์ซะแล้วมันก็สบายไปแสนแปดนั่นแหล่ะ ใช่ไหมท่าน^-^

 

แจ้งแล้วครับผม อิทัปปัจจยตา โพสไว้ในกระทู้ ฆ่าตัวตายไปนิพพาน หน้าสุดท้ายหล่ะมั้ง ท่านอุรุเวลา ถ้ามีเวลาไปดูให้หน่อยจิ อยากรู้ความคิดเห็นของท่านหน่ะ เราเข้าใจตามที่โพสไว้นั้นแหล่ะ อิทัปปัจจยตาของท่านพุทธทาส นะๆๆๆๆ

 

สัตบุรุษแท้ๆ

 

ตรงไหนที่ว่าไม่ยอมกัน ไม่เห็นมีเลย เค้าช่วยกันตะหาก โน๊ะ ท่านอุรุเวลา
อคติมาจากไหนหนิผู้พัน งงนะ???

 

กระทู้ "ฆ่าตัวตายไปนิพพาน" ชื่อกระทู้นี้ผมไม่สนใจครับ ถ้าไม่สนใจผมก็จะไม่ไปตามอ่าน "กฏอิทัปปัจจยตา" ผมก็ศึกษาจากท่านพระพุทธทาสครับ ถ้าจะถามก็ถามที่กระทู้นี้ได้ครับ

 

มันแค่ชื่อหน่ะ ไม่ได้ชวนใครฆ่าตัวตายหรอกจ้ะ ยังไม่อ่านทำไมคิดไปก่อนอ่า พอดีช่วงนั้นกำลังลึกซึ้งอยู่กับมรณานุสติหน่ะจ้ะ เลยตั้งกระทู้ขึ้นมา ไปดูแต่หน้าสุดท้ายก็ได้ ขอบอกกระทู้ไม่มีพิษมีภัย คนสบประมาทเยอะ ว่ากระทู้พาลงเหว ฮ่าๆๆๆ เชิญท่านพิจารณาดูหน่อยก็เยี่ยมเลย จะถือว่าเป็นเกียรติกับกระทู้เราอย่างสูงเลยจ้ะ ธรรมะเพียบเลยนะในนั้น ไปดูก่อน น๊าาา นะๆๆๆ

 

สัตร์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม