เรื่องเด่น ขันธ์ 5 เป็นของหนักเน้อ

ก่อนอื่นผมต้องขอบอกก่อนว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับชีวิตของผมที่อยากจะนำประสบการณ์มาเล่าสู่กันฟังไม่ได้มีเจตนาจะลบหลู่ไครใดๆทั้งสิ้น และเป็นความเชื่อส่วนบุคคลขอให้ใช้วิจารณาในการอ่านด้วย อนึ่งหากเรื่องราวของผมไปขัดข้องต่อความรู้สึกส่วนบุคคลของไคร ผมต้องขออภัยและขออโหสิกรรม มา ณ โอกาสนี้ด้วย

เรื่องนี้มันเริ่มขึ้นตอนที่ผมเรียนอยู่ชั้น ปวส.1 ปี2544 ตอนนั้นดูเหมือนกับว่าผมทักไครก็จะเป็นไปตามที่ผมว่าซะทุกอย่างผมก็เลยไปหาไพ่ยิปซีและก็หนังสือดูดวงมาศึกษาดูแล้วก็ลองไปดูให้กับคนอื่นที่ลองศึกษามาก็ปรากฏว่าไปดูให้ไครก็แม่นอย่างกับตาเห็น ผมก็เลยดังในโรงเรียนเลยในตอนนั้น จากนั้นก็มีรุ่นพี่ที่เขาเป็นร่างทรงมาลองโดยการให้ผมดูดวงให้กับเขา ( ตอนนั้นไม่รู้ว่าพี่เขาเป็นร่างทรง ) ก็ปรากฏว่าทักทายได้แม่นยำเหมือนที่ผ่านมา จากนั้นประมาณ 2 วันพี่เขาก็เข้ามาบอกผมว่าให้ผมไปที่บ้านเขาโดยบอกสาเหตุว่า “ ปู่อยากเจอผมมาก “ ตอนนั้นเหมือนกับว่าผมก็กำลังยินดีในสิ่งพิเศษที่ผมได้มาผมเลยไปหาปู่เขาที่บ้านของพี่เขาในวันอาทิตย์นั้นเอง พอไปที่บ้านของพี่เขามีคนมาที่บ้านพี่เขาเต็มไปหมดผมก็นั่งรออยู่ข้างนอกบ้าน บ้านพี่เขามีลักษณะเป็นสำนักทรงมีเทวรูปและเศียรครูตั้งบูชาอยู่เป็นจำนวนมาก สักพักก็มีคนแต่งตัวคล้ายๆกับชุดขาวของคนที่ถือศีลออกมา คือ พี่เขานั่นเอง ตกลง “ ปู่ “ ในที่นี้ คือ พี่เขาตอนลงประทับแล้วนั่นเอง จากนั้นปู่เขาก็ทักว่าผมมีองค์และต้องรับขันธ์ ซึ่งตอนนั้นปู่บอกว่าที่ผมดูดวงทำนายทายทักได้แม่นยำเพราะถึงเวลาที่ผมต้องรับขันธ์แล้วนั่นเองหากไม่รับก็จะมีเรื่องราวที่ไม่ดีเกิดขึ้นกับผมต่างๆนานา ด้วยความอยากรู้อยากเห็นผมจึงรับที่จะเชิญองค์และรับขันธ์

การเชิญองค์ของผมในครั้งแรกปู่ก็จะเปิดเพลงบูชาเทพฮินดูผมก็จะรู้สึกเคลิ้มๆแต่ไม่ลงปู่บอกว่าจิตของผมแข็งเกินไปจะต้องปล่อยจิตให้ว่างกว่านี้ พอครั้งที่สององค์ก็ลงเลยครับ ( จริงๆไม่รู้ว่าจิตของเราเองหรือเปล่า )ก็จะเหมือนกับที่คนอื่นเป็นครับ บังคับตัวเองไม่ได้ทั้งคำพูดและการแสดงออกทางกาย ปู่บอกว่าผมมีองค์เป็นพญานาคราช ซึ่งผมก็เชื่อว่าผมมีองค์เป็นพญานาคราชจริงๆ ด้วยสาเหตุที่ว่าผมระลึกชาติได้ตั้งแต่ตอนเด็กๆว่าในอดีตชาติผมเคยเป็นพญานาคมาก่อน จากนั้นผมก็ไปมาหาสู่ที่นี่เรื่อยๆจนรับขันธ์และกลับมาที่บ้านและก็เริ่มทรงจริงๆจังๆซึ่งตอนนั้นแม่ของผมและญาติๆถูกหวยบ่อยมากๆจนเริ่มดังและก็มีคนเข้ามาเป็นลูกศิษย์และเข้ามารักษามากมายจนมีตำหนักปานกลางจนผม “ ผยอง “ตนคิดว่าตัวเองนั้นแน่และมีองค์ที่เก่งกาจเพราะคนที่เข้ามารักษาส่วนไหญ่ก็จะหายจนมีคนกลับมาแก้บนเป็นจำนวนมาก จนถึงจุดๆหนึ่งที่ทำให้ผมต้องกลับมาคิดไหม่ และนี่คือสาเหตุ

ปีที่ 2 สำหรับการเป็นร่างทรง ในเดือนเมษายน ปี 2546 คืนนั้นเป็นคืนวันอาทิตย์ผมนอนอยู่ที่หอหลังจากที่กลับมาจากซ้อมกีฬาจนเหนื่อยมาก ผมนอนหลับไปโดยไม่รู้ตัวจากนั้นดวงจิตผมก็หลุดออกจากร่างจากหอมาอยู่ที่หน้าบ้านตอนนั้นผมกำลังจะเดินเข้าไปในบ้าน แต่มีคนแก่คนหนึ่งเข้ามาจับมือผมและห้ามเอาไว้โดยท่านถามผมว่า “ ออกมาจากร่างได้อย่างไรให้ผมกลับเดี๋ยวนี้ “ แต่ผมก็ไม่รู้ว่าผมมาได้อย่างไรท่านเลยบอกว่าจะพาผมกลับแต่ก่อนกลับท่านได้พาผมไปที่บ้านของท่าน ก่อนขึ้นเรือนท่านก็หยุดอยู่ที่หน้าบันไดเรือนแล้วหันกลับมาพูดกับผมว่า “ ให้หยุดหลอกตัวเองเสียที่การทรงของผมมีจิตของมนุษย์ปะปนอยู่มากและอีกอย่างเทพที่มีจิตสะอาดอยู่แล้วจะไม่ลงมนุษย์ที่มีดวงจิตที่สกปรกเป็นอันขาดหากไม่มีเหตุอันจำเป็นและสมควรและที่ทำนายทายทักได้แม่นยำนั้นเพราะว่าบุพกรรมที่เคยทำร่วมกันมาแต่อดีตชาติและเป็นความสามารถที่ติดตัวมาตั้งแต่อดีตชาติเช่นกัน จากนั้น ท่านก็พาผมขึ้นเรือน บนเรือนนั้นมีคนแก่อีกคนดูน่าเกรงขามมากนั่งอยู่บนตั่ง ท่านเรียกให้ผมเข้าไปนั่งไกล้ๆ เมื่อผมเข้าไปนั่งไกล้ๆแล้วท่านก็เอามือมาลูบหัวผมแล้วบอกว่า “ ลูกเอย ด้วยบุพกรรมจึงทำให้คนเกิดไม่รู้จบ การรับขันธ์เป็นเรื่องที่ไม่ควรทำเพราะมนุษย์มีขันธ์อยู่แล้วพระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ว่า “ ขันธ์ทั้งห้าเป็นของหนักหากอยากที่จะหลุดจากบ่วงทุกข์จะต้องตัดขาดจากอกุศลกรรมทั้งปวงและหยุดยึดติดกับขันธ์ทั้งหลายซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่จีรังยั่งยืน และให้ผมหยุดทรงเสียเพราะการทรงจะบั่นทอนบุญบารมีของตัวเองเสียเปล่าหากเป็นการทรงที่ไม่แท้ ให้กลับไปถอนขันธ์ที่รับมาเสียเพราะขันธ์มีอยู่กับตัวเรามาตั้งแต่เกิดแล้วให้ ยึดที่พระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าเป็นที่ตั้ง หมั่นเจริญภาวนาปฏิบัติตนเป็นคนดีแล้วความดีจะหนุนนำเราเองโดยที่ไม่ต้องเป็นร่างทรง ให้ตั้งจิตระลึกว่าเสมอว่า ขันธ์ห้า อันได้แก่ รูป เวทนา สังขาร วิญญาณ และสัญญา เป็นของหนัก พึงสลัดมันออกไปเสียและให้สอนกับบุคคลอื่นแบบนี้เช่นกัน จากนั้นท่านก็ถามผมว่าทำได้ไหมจะด้วยเหตุผลใดก็ตามผมรับคำโดยที่ไม่ต้องคิดอะไรเลย จากนั้นท่านก็มาส่งผมที่หน้าหอโดยที่ก่อนผมจะกลับเข้าร่างก็มีเพื่อนที่หอเห็นผมกลับเข้าร่างด้วย จากนั้นผมก็มีทรงบ้างเรื่อยๆจนผมไม่เห็นแก่นสารอะไรกับการทรงนี้ผมก็เลิกทรงไปโดยปริยายแต่หากมีไครมาหาผมก็จะให้เขาหมั่นสร้างบุญสร้างกุศลเพื่อที่จะลดวิบากกรรมที่พวกเขาเจออยู่ให้ทุเลาลง

จนทุกวันนี้ผมก็ปฏิบัติธรรมเป็นพุทธบุตรที่ดีอยู่เรื่อยมาหมั่นปฏิบัติตามคำสั่งสอนขององค์พระพุทธศาสดาและบรมครูที่มาชี้ทางสว่างที่แท้จริงให้กับผม ( ธรรมะรักษาได้ทุกอย่างไม่ว่าโรคทางกายหรือโรคทางใจ )มารู้เอาทีหลัง หลังจากการปฏิบัติเจริญสมาธิมากว่า 1 ปีในปี2547 ว่าท่านทั้ง2ที่กรุณามาชี้แนะผมก็ คือ เจ้าพ่อสนั่น และ องค์ปู่นาคราชรวมถึงเทวีหันตวารี ที่ไม่อยากให้ผมเป็นร่างทรงแต่ที่อยากให้ทำมากที่สุดคือปฏิบัติธรรมและสืบทอดพระศาสนานั่นเอง

 

อนุโมธนาสาธุครับ ที่ตัดได้พระพุทธเจ้าทรงสอนให้ตัดไม่ยึดติดในขันธ์5 ในจิต ในเจตสิก ในสุข ในทุกข์ เพราะสิ่งเหล่านี้มันไม่เที่ยงเมื่อไม่เที่ยงมันจึงเป็นทุกข์ ผมก็มีเพื่อนอีกคนที่เริ่มจะมีอาการทรงเจ้าเหมือนกันผมเคยเตือนแล้วแต่เขาก็ไม่ฟัง ก็ถืออุเบกขากับเขาไป

 

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ

 

ขันธ์ 5 เป็นที่ตั้งแห่งร่างกายนั้นขันธ์5มีอะไีรบ้างนั้น1.รูป 2.เวทนา
3.สัญญา 4.สังขาร 5.วิญญาณ การรับขันธ์นั้นมิใช่ของดีมิใช่ของประเสริฐขันธ์นั้นร่างกายมนุษย์ชิบหาย พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่าภารา หเว ปัญฺจกฺขนฺธา ภารหาโร จ ปุคฺคโล ขันธ์ทั้ง ๕ เป็นของหนัก บุคคลผู้นำขันธ์ ๕ ที่หนักนั้นไป ภาราทานํ ทุกฺขํ โลเก การถือมั่นในเบญจขันธ์ทั้ง ๕ นั้นหนัก เป็นทุกข์ในโลก ภารนิกฺเขปนํ สุขํ สละขันธ์ ๕ ปล่อยขันธ์ ๕ วางขันธ์ ๕ ทิ้งขันธ์ ๕ เสียได้เป็นสุข นิกฺขิปิตฺวา ครุ การทิ้งภาระที่หนักอันนั้นเสียได้แล้ว อญฺญํ ภารํ อนาทิย ไม่ถือเอาของหนักอื่นอีกต่อไป สมูลํ ตณฺหํ อพฺพุยฺห ชื่อว่าเป็นผู้ถอนตัณหาทั้งรากได้ นิจฺฉาโต ปรินิพฺพุโต หมดกระหาย ไปนิพพานได้ หมดกระหาย หมดร้อน หมดกระวนกระวาย ไปนิพพานได้

 

ชอบๆ ชอบตอนจบ

 

เรื่องนี้ก็เยี่ยม

อันดับที่ 6
(G5)

อดีตชาติที่ผมไม่เคยลืม

ความตายไม่อาจขวางกั้น “ศรัทธา” เรื่องราวที่เคยขึ้นหน้าหนึ่งของเว็บพลังจิตมาแล้ว! เขาระลึกอดีตชาติได้ว่าเขาเคยเป็นใคร มาชาตินี้เขาจะทำอย่างไร เมื่อมีสิ่งหนึ่งที่เขาตั้งใจจะทำตั้งแต่ชาติก่อน!

http://palungjit.org/threads/นี่คือ-10-สุดยอดกระทู้ผีแห่งเว็บพลังจิต-2012-a.422239/

 

สาธุค่ะ.. เราทุกคนล้วนมีกรรมเป็นของตนเอง ... ใช้ทุกย่อมหมดทุกข์ ใช้สุขย่อมหมดสุข ค่ะ

 

อนุโมทนาครับ...พบทางสว่างแล้วรีบปฏิบัติครับ.....ชีวิตนี้สั้นนัก

 

อนุโมทนาด้วยนะค่ะการเป็นร่างทรงมีทั้งดีและไม่ดีเช่นเดียวกับคนที่มีทั้งคนดีและคนไม่ดีการรับขันมิใช่ไม่ดีแต่ทุกอย่างมี 2 ด้านเสมอ

 

สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขอร่วมอนุโมทนาด้วยครับ นี่คือทางที่ถูกต้อง ศาสนาพุทธ สอนให้ใช้ปัญญา ค้นหาเหตุผล แห่งทุกข์ หากอยากพ้นทุกข์ อย่างอื่น เช่น การเข้าทรง ฤทธิ์ อย่าไปสนใจ ที่ที่ต้องทำคือ หมั่นรักษาศีลให้บริสุทธิ์ หมั่นบำเพ็ญเพียรภาวนา แล้วจะค่อยๆ เดินไปถึงที่สุดแห่งทุกข์เองครับ จะเร็วหรือช้า อยู่ที่ 1 ขยัน 2 ปัญญา 3 บารมี

และที่สำคัญ อย่าไปสนใจเรื่องภัยพิบัติมาก (อาจจะเกิดจริงก็ไม่ต้องสนใจ) สิ่งที่ต้องสนใจและทำในทันทีในขณะนี้คือ บำเพ็ญเพียรภาวนาเพื่อละกิเลส ไม่ต้องรอวันรอคืน ให้ทำทันที โดยไม่ต้องสนใจอะไร

 

สาธุ ด้วยคะ ขอให้คุณเจริญในธรรมสมความมุ่งมาดปรารถนาในการทำดีคะ .. คุณโชคดีที่รู้ที่มา และ กำลังกำหนดที่ไปให้แก่ตนเอง ถือว่าน่านับถือมากคะ .. น้อยคนนักที่จะรู้อดีตชาติของตนอย่างคุณ ...

.... เราชอบวลีนี้มาก ... ก่อนนั้นใครเป็นข้า .. ต่อมาข้าเป็นใคร (อาจจำได้ไม่หมด) เป็นของท่านตั๊กม่อ .. ทำให้ท่านตัดสินใจออกบวชจนบรรลุอรหันต์ .. เราชอบมาก

 

การปฏิบัติธรรม เพื่อความหลุดพ้น เป็นทางที่ประเสริฐที่สุดแล้วครับ อนุโมทนา สาธุ ครับ ......

 

ขออนุโมทนาสาธุ ธรรมใดที่ท่านสำเร็จแล้ว ขอข้าพเจ้าสำเร็จด้วยเทอญ สาธุๆๆ

 

จากข้อความ.....ตัวท่านนั่งสมาธิแบบไหนน้อ ภาวนาพุทโธรึเปล่า

ข้าพเจ้าเคยอ่านหนังสือของหลวงพ่อพุธ ชื่อว่า สะอาด หลวงพ่อสอนอย่างนี้...
ภาวนาอะไรได้ดีทั้งนั้นถ้าทำจริง
ครูบาอาจารย์ท่านเล่าให้ฟัง
...เรื่อง ที่ 1 พระธุดงส์ไปภาวนาอยู่ในป่า อาจารย์สอนว่าให้ภาวนา "อิติปิ" ให้ภาวนา "อิติปิ" คำเดียว ทีนี้พอไปภาวนาในป่า อิติปิ ๆ ๆ ๆ เสือโคร่งมันกระโดดออกมานั่งเฝ้า ใจก็นึกกลัว ก็ภาวนา อิติปิ ๆ อยู่เรื่อยไป ที่นี้ท่านมานึกว่า เอ๊ะ
ภาวนาอิติปินี่เสือมันไม่หนี ต่อไปอีกสักคำน่า จึงภาวนาว่า "อิติปิโส ภะคะวา" พอว่าเท่านั้น เสือมันกระโดดกัดตายเลย...

เรื่องที่ 2 อาจารย์องค์หนึ่งสอนให้ลูกศิษย์ภาวนา "อิติปิโส ภะคะวือ" ภายหลังลูกศิษย์มาเรียนที่เมืองหลวง กรุงเทพฯ ได้มหาเปรียญมา พอกับมาก็นึกว่า โอ้ อาจารย์สอนเราผิดมานาน จึงมาแก้ทิฎฐิของอาจารย์ ทีนี้อาจารย์ก็ว่า เออ อิติปิโสภะคะวา ของท่านถูกก็ถูกไป ...ลงผลสุดท้ายอาจารย์กับลูกศิษย์ก็มีความขัดกัน อาจารย์ก็ไปอยู่ภูเขาของท่านองค์เดียว ลูกศิษย์อิติปิโสภะคะวา นี่ก็ไม่เอาใจใส่ในข้อวัตรปฏิบัติ มีแต่เล่นแต่กินแต่เที่ยว ทุกสิ่งทุกอย่างมันเสื่อมลง ญาติโยมก็เสื่อมศรัทธา อดอยู่อดฉัน หนัก ๆ เข้าได้รับความเดือดร้อน ก็นึกถึงครูบาอาจารย์ ก็พากันไปอ้อนวอนให้ครูบาอาจารย์ให้กลับมา พอไปถึงมันก็เป็นเวลาค่ำแล้ว

ท่านก็บอกว่า ผมก็ไม่มีที่ใดที่จะต้อนรับพวกท่าน มีแต่ป่าสมัครใจที่ไหนก็เลือกเอา ก้อนหินก้อนไหนพอจะอาศัยนอนได้ก็ตามใจ ทีนี้ท่านก็เดินจงกรมของท่านเรื่อยไป
พอตื่นเช้ามา พอถึงเวลาไปบิณฑบาตร ท่านก็เดินจงกรมของท่านอยู่อย่างนั้นแหละ ลูกศิษย์ก็เตรียมบาตรคอยว่าเมื่อไรอาจารย์จะพาไปบิณฑบาตรเสียที พอเสร็จแล้วตะวันมันก็สูงขึ้น ๆ จนเกือบห้าโมงแล้ว ลูกศิษย์ที่เป็นหัวหน้าก็เข้าไปกราบอาจารย์ว่าเมื่อไหร่จะพาไปบิณฑบาตรเสียที
ท่านอาจารย์ก็ถามว่า หิวแล้วหรือเออ ! ถ้าหิวแล้วก็พากันเก็บก้อนหินมา ล้างเสียให้ดี แล้วเอาใส่บาตรมา ต้องการมากก็ใส่มาจนเต็ม พอเสร็จแล้ว ลูกศิษย์เอาบาตรที่บรรจุหินจนเต็มมา อาจารย์ก็นั่งกำหนดจิตเพ่งลงไปที่บาตร "อิติปิโส ภะคะวือ ๆ ท่องไป ๆ พอเงียบเสียงเท่านั้น มันก็เกิดเป็นควันขึ้นมาในบาตร เปลวไฟลุกขึ้นมา ก้อนหินทั้งนั้นมันก็กลายเป็นอาหารโอชารสขึ้นมา....
พอเช้าวันต่อมา ลูกศิษย์ก็พากันเข้าไปหาอาจารย์ "วันนี้ผมขอนั่งภาวนาเสกก้อนหินลองดู"
ต่างคนก็ต่างเอาก้อนหินมาใส่บาตร มานั่งภาวนา อิติปิโสภะคะวา ๆ ไป ก็นึกว่าเมื่อไรมันจะเป็นขนมสักที แล้วก็ลืมตาขึ้นมาก็ยังเป็นก้อนหินโค่โล่อยู่อย่างเก่า จนกระทั่ง ..จะหมดเวลาฉันแล้ว เข้าไปกราบอาจารย์อีก
โอ้ย! ภาวานายังไงมันก็ไม่เป็นสักทีอาจารย์ ยังเป็นก้อนหินอยู่อย่างเก่า
"อย่างนั้น อิติปิโสภะคะวือ กับอิติปิโสภะคะว่า ไหนดีกว่ากัน"

.....ภาวนาอย่างไหนก็ได้น้อ ถ้าจิตมันเป็นหนึ่ง
..หลวงพ่อกบ (อาจารย์ของหลวงพ่อโอภาสี ท่านภาวนา ทองหนึ่งหนึ่งทอง )
จิตเป็นหนึ่ง อันไหนก็ดีหมด
--อิติปิโสภะคะวือ มันตลก ทำให้หายง่วงเน้อ...

 

ดีใจด้วยจริง ความหลงมันน่ากลังจริงๆ และน่าเสียดายมาก

 

จนทุกวันนี้ผมก็ปฏิบัติธรรมเป็นพุทธบุตรที่ดีอยู่เรื่อยมาหมั่นปฏิบัติตามคำสั่งสอนขององค์พระพุทธศาสดาและบรมครูที่มาชี้ทางสว่างที่แท้จริงให้กับผม ( ธรรมะรักษาได้ทุกอย่างไม่ว่าโรคทางกายหรือโรคทางใจ )มารู้เอาทีหลัง หลังจากการปฏิบัติเจริญสมาธิมากว่า 1 ปีในปี2547 ว่าท่านทั้ง2ที่กรุณามาชี้แนะผมก็ คือ เจ้าพ่อสนั่น และ องค์ปู่นาคราชรวมถึงเทวีหันตวารี ที่ไม่อยากให้ผมเป็นร่างทรงแต่ที่อยากให้ทำมากที่สุดคือปฏิบัติธรรมและสืบทอดพระศาสนานั่นเอง

โมทนา ครับ

 

ประเสริฐจริงๆหนอท่าน ที่ละมาได้จากทางที่ผิด มาพบทางที่ประเสริฐสุด ของเก่าก็ติดตัวมาเยอะ คงได้พบทางที่จะไปนิพพานไม่ยาก สาธุ แต่ถอนขันธ์ต้องทำอย่างไร บอกหน่อยครับ

 

อนุโมทนาค่ะ ขันธ์ห้าเป็นของหนักจริงๆ ผู้วางได้ย่อมเป็นสุข