การพิจารณากาปรุงแต่ง กับ มโน

กราบนมัสการอาจารย์เล็ก

เนื่องจากว่าแต่ก่อนก็พยายามพิจารณาการปรุงแต่ง โดยพยายามมองเข้าไปที่เหตุ แต่ก็รู้สึกว่าสิ่งที่พิจารณามันเห็นตัวผล ส่วนการพิจารณาเหตุก็ปราศจากกำลัง เป็นเพียงแต่การจำมาจากหนังสือที่เคยอ่านผ่านตา หรือจากการฟัง ก็เลยรู้สึกว่ามันไม่เพียงพอที่จะใช้ในการพิจารณาตัวการปรุงแต่ง โดยขาดกำลังสมาธิ

ที่นี้ก็พอมีโอกาสอ่านบทความใน web เกี่ยวกับการพิจารณาการปรุงแต่งในจิต โดยพิจารณาย้อนการปรุงแต่งว่าเป็นของเราหรือเปล่า ก็เลยพยายามเอามาพิจารณาร่วมกับมโน โดยใช้ร่วมกับตอนที่มีอารมณ์ฟุ้ง หรือการพิจารณาความกลัวตายของตนเอง ผลที่ได้มันก็มองย้อนกลับไปได้เรื่อย แต่ขณะเดียวกันเวลาที่มองย้อนโดยถามตัวเองว่ามันเป็นของเราหรือเปล่าถ้าไม่ใช่ก็จะมองย้อนกลับไปอีก คำตอบที่ได้มันก็เป็นเหมือนกับการปรุงแต่งโดยตัวมันเอง เพราะเรารู้สึกอยู่ลึกๆ ว่าคำตอบของการพิจารณามันคือไม่ใช่ตัวเรา มันก็เลยเกิดความรู้สึกว่าการพิจารณาอย่างนี้ต่อให้พิจารณาไปเรื่อยๆ มันก็ยังไม่ใช่ทางที่ปัญญาการรับรู้จะเกิดขึ้นได้

ก็เลยอยากเรียนถามอาจารย์เล็กว่า

1) จำเป็นหรือไม่ที่จะต้องไปพิจารณาการปรุงแต่งว่าเป็นของเราหรือไม่ โดยนำไปพิจารณาร่วมกับอารมณ์ฟุ้ง หรือควรจะดับอารมณ์ฟุ้งให้ได้ก่อน แล้วค่อยมาพิจารณา เนื่องจากมีความรู้สึกว่าถ้าดับอารมณ์ฟุ้งไปแล้วมันก็ไม่เหลืออะไรให้พิจารณา

2) ควรจะพิจารณาการปรุงแต่งควบคู่ไปกับการใช้กำลังของมโนหรือไม่ ถ้าควรกระทำ จำเป็นที่จะต้องเปลี่ยนวิธีการพิจารณาที่ถูกต้องมากขึ้นหรือไม่

3) มีวิธีการพิจารณาการปรุงแต่งในแนวทางอื่นที่เหมาะสมกว่าวิธีที่กระทำอยู่หรือไม่

ขอกราบขอบพระคุณล่วงหน้า และก็ขอกราบขอขมาพระรัตนตรัย หากได้กระทำการใดๆที่เป็นการปรามาสในมโนกรรม วจีกรรม และ มโนกรรม ด้วยความตั้งใจก็ดี ไม่ตั้งใจก็ดี ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการก็ดี ด้วยมารดลใจก็ดี ขอได้โปรดอดโทษในกรรมทั้งหลายเหล่านั้นตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพานในชาติปัจจุบัน