เสน่ห์ "เชียงคาน" แรง-เรียบ"ริมโขง"

เสน่ห์ "เชียงคาน" แรง-เรียบ"ริมโขง"

วรนุช มูลมานัส




<TABLE cellSpacing=5 cellPadding=1 width="20%" align=left border=0><TBODY><TR bgColor=#400040><TD>
</TD></TR></TBODY></TABLE>
เรือนไม้ ชายโขง รอยยิ้ม คือเสน่ห์ของเชียงคาน อำเภอเล็กๆ แห่งจังหวัดเลยแห่งนี้

ในสายตาของคนมาเที่ยว เรือนไม้หลังน้อยใหญ่ที่ส่วนมากจะหลังใหญ่มากๆ ปลูกสร้างไว้เพื่อเป็นทั้งที่พักอาศัย และทำการค้า สะท้อนถึงยุคสมัยที่ย่านชายโขงเจริญรุ่งเรืองด้วยการค้าระหว่างไทยและลาว 60-70 ปีก่อน

ต่อมาบ้านเมืองมีการเปลี่ยนแปลงไป ย่านชายโขงที่เคยรุ่งเรืองสุดขีดกลับซบเซา ตลาดและย่านการค้าถูกย้ายออกไปที่อื่นที่เป็นย่านตัวเมืองในปัจจุบัน

ที่นี่จึงกลายเป็นเพียงที่พักอาศัย ยังเหลือส่วนที่ทำการค้าบ้างก็เป็นการค้าเล็กๆ น้อยๆ เช่น ของชำ ผ้านวมที่ผลิตจากฝ้ายพันธุ์ดีของเมืองเลย

เรือนไม้เก่าหลายร้อยหลังที่ปลูกเรียงรายอยู่สองข้าง จะไม่ทำให้รู้สึกได้เลยว่าที่นี่มีเสน่ห์ หากสิ่งปลูกสร้างเหล่านี้ไม่มีผู้อยู่อาศัยเลย

ใช่แล้ว บ้านเรือนที่นี่เท่าที่เห็นมาแทบทุกหลังยังเป็นบ้านที่อยู่อาศัยที่แท้จริงของคนเชียงคาน

ประตูบานเฟี้ยมที่มักจะเปิดแง้มไว้เพียง 1-2 บานจากหลายสิบบานในแต่ละบ้าน เหมือนบอกกับผู้มาเยือนอย่างเราๆ ว่า ฉันอยู่ในบ้าน และเลือกที่จะเปิดไว้เพียงเท่านี้ เรียบง่ายและเงียบสงบอย่างที่เคยเป็นมาแต่ครั้งในอดีต

หลังบ้านของชาวเชียงคานก็น่าสนใจ ผู้คนที่นี่ให้ความสนใจกับการประดับตกแต่งหลังบ้านพอๆ กับหน้าบ้าน

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมใครๆ ที่ไปเยือนที่นี่จะสนใจกับการเก็บภาพสวยกับสวนดอกไม้หลังบ้านของชาวเชียงคานกันนัก
<TABLE cellSpacing=5 cellPadding=1 width="20%" align=right border=0><TBODY><TR bgColor=#400040><TD>
</TD></TR></TBODY></TABLE>


คนที่นี่จะสร้างบ้านหันหลังให้กับแม่น้ำโขง แทนการหันหน้าเข้าหาแม่น้ำเหมือนที่อื่นๆ เจ้าของบ้านบอกว่าเพราะที่นี่ลมแรงมากในช่วงหน้าฝน หรือช่วงที่มีมรสุม ขืนปลูกบ้านหันหน้าไปทางแม่น้ำ บ้านคงพังตั้งแต่ฝนแรก ไม่ได้ยืนยงมานานถึงขนาดนี้

คนต่างถิ่นจะอดยิ้มไม่ได้ เมื่อปั่นจักรยานไปไหนแล้วมีเสียงทักทาย เรียกให้ไปร่วมกินข้าวด้วย

เจ้าของบางคนก็ชวนเราเข้าไปบ้าน เพื่อชี้ชวนให้ดูรูปเก่าๆ ของบรรพบุรุษที่แขวนอยู่ตามผนังบ้าน ของใช้เก่าๆ ที่เก็บและรักษาอย่างดีในตู้โชว์ของบ้าน

รูปรับพระราชทานปริญญาบัตรของลูกหลานในบ้าน และอัลบั้มรูปครอบครัวจากอดีตถึงปัจจุบัน

เช้าตรู่ เสียงบานเฟี้ยมของบ้านแต่ละหลัง ค่อยๆ ถูกเปิดออก เพื่อให้เจ้าของบ้านออกไปตลาด จับจ่ายข้าวของมาทำกับข้าวเพื่อใส่บาตร พระสงฆ์จากวัดต่างๆ ออกรับบิณฑบาตเป็นสายๆ เพื่อให้ญาติโยมทำบุญได้สะดวก บ้านแต่ละหลังของที่นี่มีแคร่ตัวเล็กๆ ตั้งอยู่หน้าบ้านทุกหลังเพื่อใช้วางข้าวของเพื่อใส่บาตรนั่นเอง สายหน่อยก็ใช้วางผลไม้ สำหรับขายเล็กๆ น้อยๆ หรือใช้วางของเพื่อตาก หรือใช้นั่งเล่นหรือล้อมวงกินข้าวนอกบ้าน รับไออุ่นจากแสงแดด

คนที่นี่ส่วนใหญ่จะมีเชื้อสายมาจากหลวงพระบาง อย่างโกวตรี หาญถนอม เจ้าของบ้านที่มีสวนหลังบ้านน่ารัก เล่าให้ฟังว่ามีแม่เป็นชาวหลวงพระบาง

แต่มาแต่งงานกับเตี่ยที่เป็นคนจีน ก่อนจะอพยพหนีภัยสงครามมาอยู่เมืองไทย
<TABLE cellSpacing=5 cellPadding=1 width="20%" align=left border=0><TBODY><TR bgColor=#400040><TD>
</TD></TR></TBODY></TABLE>


โกวตรีเล่าให้ฟังด้วยความภูมิใจว่า เกิดที่บ้านหลวงพระบาง บ้านที่อยู่ติดกับพระราชวังเจ้ามหาชีวิต พลางชี้ชวนให้ดูรูปของผู้เป็นแม่ที่มาจากหลวงพระบาง เห็นโครงเค้าใบหน้าสวยหวานสมกับเป็นสาวหลวงพระบางของแท้

ส่วนพี่ประกาย ภรรยาของโกวตรี เป็นสาวเมืองเลยขนานแท้ อดีตพยาบาลที่ลาออกมาทำหน้าที่แม่บ้าน และครั้งหนึ่งก็เคยไปใช้ชีวิตในสหรัฐอเมริกา

โกวตรีก็เคยไปใช้ชีวิตที่ไต้หวันกับน้องชายจนพูดจีนได้คล่องปรื๋อ เมื่อถึงจุดอิ่มตัวแล้วทั้งสองก็กลับมาทำธุรกิจ และใช้ชีวิตที่เรียบง่ายที่บ้านเกิดเมืองนอนที่เชียงคาน

พี่ประกายทำซาลาเปาปุยฝ้ายขายเหมือนเป็นงานอดิเรก แต่หยุดไม่ได้เพราะลูกค้าเรียกร้อง หากใครไปเชียงคานก็อย่าลืมถามหาซาลาเปาเจ้านี้ดูแล้วจะติดใจ ส่วนพี่ประกาย ก็รับแรงยุให้เปิดร้านกาแฟในบ้านสวย เจ้าตัวบอกว่า มีโครงการเหมือนกันแต่ต้องไปเรียนชงกาแฟก่อน

อีกคนที่ไม่ใช่คนเชียงคาน แต่มาอยู่ที่นี่กว่าสิบปีแล้ว และพูดได้เต็มปากว่าเป็นคนเชียงคานเต็มตัว พี่พิมพ์ เจ้าของเชียงคาน เกสต์เฮาต์ เปิดเผยว่า มาอยู่ที่นี่เพราะชอบอากาศที่เย็นสบายตลอดปี

แขกที่มาพักก็ล้วนแต่ติดใจกับอากาศและบรรยากาศของเชียงคาน กว่าสิบปีที่ผ่านมาที่นี่แทบจะไม่เปลี่ยนจากเดิม โดยเฉพาะความสงบ ปลอดภัย และเรียบง่าย

โรงแรมที่ได้รับความนิยมจากนักเดินทางรุ่นแล้วรุ่นเล่าก็คือ โรงแรมสุขสมบูรณ์ เปิดให้บริการมายาวนานมาหลายสิบปี ปัจจุบันอยู่ภายใต้การดูแลของทายาทรุ่นที่สาม

เป็นโรงแรมแห่งเดียวที่ในเชียงคานที่มีเอกลักษณ์เป็นบ้านไม้หลังใหญ่ แล้วตกแต่งเพิ่มเติมเป็นโรงแรมไว้ต้อนรับนักท่องเที่ยว บรรยา กาศน่านอนมากๆ

รวมถึงเรือนแรมลูกไม้ โรงแรมเล็กๆ ที่เด่นด้วยสถาปัตยกรรมและการตกแต่ง สมกับเป็นฝีมือของศิลปินแนวโมเดิร์นอาร์ต อย่างพี่สมบูรณ์ หอมเทียนทอง และคู่ชีวิตที่ต่างเข้าใจความเป็นเชียงคาน และไม่ต้องให้ "ความเป็นเชียงคาน" เปลี่ยนแปลงไปจากที่เป็นอยู่

นอกเหนือจากเกสต์เฮาส์และโรงแรมแล้ว ที่นี่ยังมีเปิดให้บริการโฮม สเตย์อีกด้วย

นั่นคือ โฮม สเตย์ "คุณยายศรีพรรณ" ที่คนต่างถิ่นอาจจะหาข้อมูลได้ง่ายๆ จากคำบอกเล่าปากต่อปากในเว็บต่างๆ

กับข้าวหอมกรุ่น กับข้าวหอมร้อนๆ ที่คุณยายวัย 70 ทำไว้รอท่าเวลาแขกที่มาพัก เหมือนดูแลลูกหลานที่กลับมาเยี่ยมบ้าน เป็นเสน่ห์เฉพาะของที่นี่ นอกเหนือจากหน้าที่อื่นๆ ที่คุณยายเหมาหมดคือ พนักงานต้อนรับ พนักงานรับโทรศัพท์ แม่บ้าน กุ๊ก และ ฯลฯ

"ยายอยากทำ ลูกหลานอยู่กรุงเทพฯ หมด ยายเหงา มีแขกมาพักที่บ้านด้วยก็เหมือนกับมีลูกๆ หลานๆ มาเยี่ยม ทำให้หายเหงา ต้องขอบคุณแขกทุกคนที่มาพักด้วยนะ" คุณยายว่าอย่างนั้น ขณะที่มือเด็ดยอดผักอย่างกระฉับกระเฉง

และทั้งหมดนี้คือความโดดเด่นที่ซ่อนอยู่ในความเรียบง่ายของเชียงคาน

http://www.matichon.co.th/khaosod/v...ionid=TURNd013PT0=&day=TWpBd09DMHdNUzB3T1E9PQ==

 

เชียงคานจานเด็ดต้องชิม"ขนมจีนร้อน"



<TABLE cellSpacing=5 cellPadding=1 width="20%" align=left border=0><TBODY><TR bgColor=#400040><TD>
</TD></TR></TBODY></TABLE>หากไปเยือนเชียงคาน ที่พลาดไม่ได้คือการปั่นจักรยานรอบเมืองเล็กๆ แห่งนี้ ทั้งเช้าและเย็น

ชมวิวริมแม่น้ำโขง (ที่บ้านแต่ละหลังหันหลังให้) ชมความสวยงามของวิวทิวทัศน์ สวนหลังบ้านสวยๆ ของชาวเชียงคาน และวิถีชีวิตยามเย็นของผู้คนที่นี่ ที่มักจะออกมาวิ่งออกกำลังกายและทักทายผู้มาเยือนอย่างเป็นมิตร

หากอยากเปลี่ยนบรรยากาศ ก็เลี้ยวออกถนนหลักที่ผ่านย่านริมโขงแห่งนี้ เป็นถนนคอนกรีตเล็กๆ นานๆ ทีจะมีรถยนต์ผ่านมาสักที เพราะย่านนี้เขานิยมปั่นจักรยานกันมากกว่าการขับรถยนต์หรือมอเตอร์ไซค์ เลยสบายใจได้ไม่ต้องกลัวว่าจะมีรถใหญ่มารบกวน แต่ก็ไม่ประมาทไว้เป็นดีที่สุด

ที่พลาดไม่ได้คือ วัดศรีคุณเมือง อยู่ที่ถนนชายโขง ซอย 7 สร้างขึ้นเมื่อพ.ศ.2485 เป็นแหล่งรวมงานศิลปะทั้งแบบล้านนาและล้านช้าง มีพระพุทธรูปไม้จำหลัก ลงรักปิดทองปางประทานอภัยแบบล้านช้าง

ด้านหน้าโบสถ์มีภาพจิตรกรรมฝาผนังอยู่เต็มหน้าบัน ภาพทั้งหมดเป็นภาพนิทานชาดกชุดพระเจ้าสิบชาติ ซึ่งวาดขึ้นใหม่แทนของเดิม

แก่งคุดคู้ ห่างจากตัวอำเภอเชียงคานประมาณ 3 กิโลเมตร เป็นแก่งหินใหญ่ขวางอยู่กลางลำน้ำโขงในช่วงโค้งของลำน้ำพอดี ทำให้เกิดกระแสน้ำเชี่ยวไหลผ่านแก่ง

เวลาที่เหมาะจะชมแก่งคุดคู้คือเดือนกุมภาพันธ์ถึงเดือนพฤษภาคม น้ำแห้งมองเห็นเกาะแก่งชัดเจนมีโค้งสันทรายริมแม่น้ำ

มีร้านขายอาหารประเภทไก่ย่าง ส้มตำ ลาบ โดยเฉพาะพล่า กุ้งเต้น ต้มยำปลาจากลำน้ำโขง เป็นอาหารแนะนำในราคาไม่แพง

วัดพระพุทธบาทภูควายเงิน อยู่ที่บ้านอุมุง ตำบลบุฮม ขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานเมื่อพ.ศ.2478 เป็นที่เคารพสักการะของชาวบ้านในแถบนี้มาก

สมัยก่อนครั้งที่การเดินทางมานมัสการยังลำบาก เชื่อกันว่าคนที่มีบุญวาสนาเท่านั้นจึงจะเดินทางมากราบไหว้ได้ ทุกปีในวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 3 ทางวัดจะจัดงานสมโภชประจำปี ถือเป็นงานสำคัญของชาวบ้านในแถบนี้

ถ้าอยากชิมส้มตำที่แปลกจากส้มตำทั่วไป ลองไปร้านส้มตำกุมารทอง ตำปูปลาร้าได้อร่อยเด็ด แต่ต้องย้ำว่าไม่เผ็ด เพราะคนที่นี่กินเผ็ดกันมากๆ หรือจะลอง "ตำซั่ว" ก็ได้ ที่นี่จะใส่เส้นขนมจีนที่บีบกันสดๆ ร้อนๆ จากเตา ใส่ผักลวก เช่น ถั่วฝักยาว ผักบุ้ง ผักขจร ถั่วคั่ว รสชาติเผ็ด แต่หวาน คนที่ไม่ชอบหวานต้องบอกล่วงหน้า

ที่แปลกสุดคือการกินขนมจีนร้อนของที่นี่ เพราะคนที่นี่จะนำขนมจีนที่บีบเสร็จใหม่ๆ มาปรุงกับน้ำปลา พริกโขลกกับกระเทียม น้ำตาล ผงชูรสแล้วคลุกให้เข้ากันแล้วก็กินเลย

http://www.matichon.co.th/khaosod/v...ionid=TURNd013PT0=&day=TWpBd09DMHdNUzB3T1E9PQ==

 

อยากไปจังเลย มีความรู้สึกว่า มันยังเป็นวิถีชีวิต ที่ดั้งเดิม อยู่

 

ลองหาเวลาว่าง ๆ ซักครั้งสิคะคุณjinny95 รับรองประทับใจค่ะเมืองไทยมีที่เที่ยวเยอะมาก มีทุกรูปแบบให้ได้เที่ยว

 

อยากไปกะบุษบาจังเยย
จุ๊บๆๆ