เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

ครบรอบ 1 เดือน แล้วเหรอ น้องใหม่ไฟแรงก็เยอะ
ขอมอบดอกไม้และธรรมชาติสวย ๆ ไว้ให้พักผ่อน
เวลาที่ต้องทำการบ้านส่ง อ.แนะแนว

 

เป็นช่วงๆๆเดียวกันเลยค่ะ เสียใจด้วยนะค่ะ....

 

ขออนุญาตินำคำสอนของอาจารย์อีกท่านนึงมาสนับสนุนความคิดเห็นของพี่นักเขียนดังนี้ค่ะ..

" เราต้องรักษาร่างกายให้แข็งแรงโดยการได้รับประทานอาหารและโภชนาการที่ดี ถึงจะทำให้เรามีกำลังภายในและเซลล์ในร่างกายทำงานได้ดี ฉะนั้นหากเราจำกัดตัวเองด้วยการกินอาหารมังสวิรัติที่มีคุณค่าไม่ครบถ้วนและอดอาหาร เซลล์ของสมองจะไม่พัฒนา สมองก็จะว่างเปล่า กำลังกายและกำลังภายในก็ไม่มี ยิ่งกว่านั้นเราจะไม่สามารถทำสมาธิได้อย่างเต็มที่ สมองไม่ทำงาน จิตใจไม่แจ่มใส เพราะฉะนั้นร่างกายที่จะแข็งแรงได้ก็จะต้องทานอาหารให้เต็มที่และมีคุณประโยชน์ต่อร่างกาย

อาหารช่วยให้เราดำเนินอยู่ในวิถีทางไปสู่การพัฒนาจิตวิญญาณ พระพุทธเจ้าก็เคยใช้ชีวิตอดอยากทุกข์ทรมานแบบฤาษีอยู่นานถึง 5 ปี แต่ก็ไร้ผล จนท่านเลิกทำและมานั่งอยู่ที่ใต้ต้นมหาโพธิ์ รู้สึกท้อแท้ เหน็ดเหนื่อย ร่างกายผ่ายผอม มีแต่หนังหุ้มกระดูก และท่านได้ตั้งปณิธานว่าจะไม่ลุกจากต้นโพธิ์จนกว่าจะตรัสรู้ พระองค์ประทับอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งมีหญิงคนหนึ่งนำน้ำนมมาถวาย เมื่อท่านได้ฉันท์น้ำนมท่านก็มีกำลังวังชาที่จะทำสมาธิ หลังจากนั้น 49 วัน ท่านก็บรรลุ " นิพพาน " คนที่อยากมีรูปร่างดีและควบคุมความกำหนัดของตัวเอง สามารถอยู่ได้ด้วยการกินอาหารในปริมาณน้อย แต่ในความเป็นจริงเมื่อคนเราอยู่ในวิถีทางแห่งสัจธรรมได้อย่างแท้จริงแล้ว เขาย่อมต้องมีพลังพิเศษมากกว่าคนอื่นไม่ว่าจะอยู่ในรูปแบบไหน และพลังนี้สามารถเปลี่ยนเป็นความสามารถเหนือธรรมดาเพื่อช่วยเหลือผู้อื่นได้ "
(b-smile)

 

ขอบคุณค่ะสำหรับรูปภาพที่นำมาฝากและจะพยายามฝึกจินนาการตามที่พี่นักเขียนให้คำแนะนำ รวมทั้งจะพยายามฝึกตั้งความปรารถนาใหม่อีกครั้งให้สอดคล้องกับอารมณ์ จินตนาการ ความรู้สึกนึกคิดที่แท้จริงให้ได้ค่ะ
(bb-flower

 

ลืมแจ้งไปค่ะ.. ห้อง Meeting Room 1 ค่ะ
อยากจะเล่าว่าเมื่อคืนฝันว่านั่งคุยกับอาจารย์ปริญญาอยู่ในห้องนึงค่ะ แล้วอยู่อยู่อาจารย์ก็กล่าวว่าเดือนหน้าต้องบรรยายอย่างเข้มข้นซะแล้ว จึงถามอาจารย์ไปว่าทำไมคะอาจารย์เดือนหน้าจะเกิดอะไรขึ้นเหรอ อาจารย์ก็ไม่ตอบอะไรแต่เดินไปเปิดประตูห้องด้วยตัวเองเลยค่ะ หลังจากนั้นก็ตื่นขึ้นมาก็คิดว่า เอ๊ะ! เดือนหน้าจะเกิดอะไรขึ้นเหรอ มานึกได้ว่าเมื่อวานพึ่งชวนคุณเฉลยและพี่ ๆ น้อง ๆ ในห้องวิทย์ไปฟังบรรยายด้วยกัน สงกะสัยว่าอาจารย์คงจะรู้ตัวซะแล้วว่าพวกเราจะไปถล่มห้องบรรยายอาจารย์ ก็ขอเชิญชวนทุกคนเลยนะคะตอนนี้อาจารย์ท่านเปิดประตูรอรับพวกเราแล้วค่ะ
อ้อ.. มีอีกเรื่องนึงนะคะเท่าที่สังเกตุดูก่อนที่เราจะไปฟังบรรยาย หากเรามีปัญหาอะไรแล้วอาจารย์ก็มักกล่าวในห้องบรรยายเสมอ ๆ เลยค่ะ ระยะหลังเริ่มรู้แกวเลยส่งคำถามทางจิตไปก่อน ( เป็นวิชามารส่วนตัวค่ะ .. อิอิ.. )
(b-2love)

 

ก็เห็นด้วยกับคุณขจรวรรณ เต็ม 100 ครับแต่ในฐานะนักเรียน จิตวิญญาณธรรมชาติ เราต้องเชื่อในจิตวิญญาณเรา อาจารย์อนาลัยท่านบอกไว้ว่า แม้กระทั่งอาหารชั้นเลวเราก็สามารถมีสุขภาพที่ดีได้ (ต้องขออภัยไม่ทราบอยู่เล่มใหน เวลาอ่านไม่ค่อยได้บันทึก อาศัยจำเอา) อย่างคำสอนที่คุณขจรวรรณนำมาแบ่งปัน เป็นจริงแท้แน่นอน แต่ผมว่าสำหรับบุคคลทั่วไปนะ อย่างเราปฏิบัตได้ยิ่งก็ดีเลย ผมเคยกินอาหารเสริมเหมือนกันก็แข็งแรงดีครับ แต่พอมาศึกษาของอาจารย์อนาลัยแล้ว ก็หยุดกินแล้วและกินตามปกติ(เจ)อาศัยกินน้ำมากหน่อยและก็ไม่ค่อยออกกำลังกายก็แข้งแรงดีครับ
ก็เหมือนกับการสอนเรื่องกรรม นะ ถ้าเราไปบอกคนทั่วไปว่า เจ้ากรรมนายเวรเกิดจากความเชื่อที่เราสร้างขึ้นมา ผมว่าเค้าคงไม่ฟังเราหรอก แต่ถ้าเราบอกว่าเกิดจากที่เราเคยไปทำเค้าก่อน อย่างนี้เค้าเชื่อแน่
เเหะ ๆ อยากให้เปลี่ยนความเชื่อ ฮะ ในฐานะนักเรียนจิตวิญญาณธรรมชาติด้วยกัน
ขออาจารย์ชี้แนะด้วยครับถ้าผมเข้าใจไม่ถูกต้องก็จะได้เปลี่ยนความเชื่อใหม่

 

ตอนนี้ก้ผ่านมาเอ่อ 26แดด(เมืองไทยแย้ววอ่ะ)
เรื่องเมียม นี่หนุกมากๆ ดูทุกวันเลย

 

มังสวิรัติ vs steak

พี่นักเขียนเชื่อท่านอาจารย์อนาลัยอย่าหมดใจว่า เราทั้งหลายสร้างโลกแห่งความเป็นจริง ประสบการณ์ชีวิต ตลอดจนสุขภาพร่างกายจากความเชื่อของตนเอง

ดังนั้นไม่ว่าเราจะมีความเชื่อเกี่ยวกับอาหารเช่นไร ความเชื่อนั้นๆก็เหนี่ยวนำให้ร่างกายของเรานำสารอาหารนั้นๆไปใช้ในทิศทางที่คล้องจองกับความเชื่อ

แพทย์แผนใหม่ของฝรั๋งเขากล่าวว่า "You are, what you eat ."
พี่นักเขียนเข้าใจว่าท่านอาจารย์อนาลัยกล่าวว่า "You are, what you believe."

สรุปคือ เราจะรับประทานอะไรก็ให้ผลกับร่างกายของเราตามความเชื่อของเราค่ะ ในกรณีของพระพุทธองค์ พี่นักเขียนจำได้จากพระคัมภีร์ว่า พระองค์ท่านทรมานตนด้วยการอดอาหารตามลัทธิของโยคีที่ต้องการเผชิญกับความทุกข์ทางกายจนถึงที่สุดของที่สุด ด้วยมีเป้าหมายว่า เมื่อร่างกายตกอยู่ในภาวะที่เกินเลยความอดทนทางกายภาพแล้ว มันจะละประสาทสัมผัสทั้งห้า เสมือนคนที่เจ็บปวดร่างกายจนสิ้นสติ แต่ในกรณีอดอาหาร พวกโยคีเชื่อว่า ความหิวจะไม่ทำให้สิ้นสติ แต่ทำให้ร่างกายละประสาทสัมผัสทั้งห้า ซึ่งอาจทำให้สัมผัสกับจิตวิญญาณหรือประสาทสัมผัสที่หกได้ ซึ่งกรณีนี้แตกต่างไปจากกรณีของพวกเราคือ เราไม่ได้ทรมานตนด้วยการอดอาหาร แต่เราเลือกที่จะรับประทานอาหารจำเพาะชนิด

พี่นักเขียนเชื่อว่า การรับประทานเจสำหรับคนไทย เป็นสื่งที่เป็นไปได้ง่ายดายตลอดปี นอกจากบ้านเราจะมีผักผลไม้ดาดดื่นแล้ว สังคมส่วนใหญ่ก็คล้อยตามความต้องการของคนบางกลุ่ม ไปไหนๆเราก็หาอาหารเจรับประทานได้ไม่ยากเลย

พี่นักเขียนย้ายมาอยู่อเมริกา ไปไหนก็พบแต่นมเนยและเนื้อ ผักผลไม้หายากหรือแพงหูดับยิ่งช่วงหน้าหนาวที่หิมะตกหนักๆผักผลไม้แพงกว่าไก่หลายเท่าตัว และคนท้องถิ่นก็รับประทานอาหารตามสภาพดินฟ้าอากาศ คือยิ่งหนาวก็ยิ่งบริโภคเนื้อสัตว์เพื่อให้ทนหนาวได้

ดังนั้นไม่ว่าเราจะรับประทานอะไร หากเราเชื่อและพบว่าร่างกายของเราคล้อยตามทิศทางความเชื่อและการกระทำของเรา และให้ผลที่พีงปรารถนาคือ แข็งแรงสมบูรณ์เป็นปกติสูข ก็ถือว่าร่างกายของเราอยู่ในภาวะที่สะท้อนให้เห็นถึงภาวะจิตของเราในแง่บวกแล้ว ไม่ใช่ในทางกลับกัน

พี่นักเขียนหันมารับประทานเนื้อสัตว์ด้วยการเปลี่ยนความเชื่อ ระยะแรกมีวิตกวิจารณ์บ้างเหมือนกันว่าสุขภาพกายสุขภาพใจจะเป็นอย่างไร และในขณะเดียวกันก็ยังบูชาเจ้าแม่กวนอิมอยู่เหมือนเดิม แต่เมื่อมีความเชื่อใหม่จนหมดใจ ความเชื่อใหม่ก็มีพลังอำนาจพอที่จะทำให้ร่างกายและจิตใจเป็นปกติสุข

หากเราพิจารณาถึงธรรมชาติของจิตวิญญาณที่ประสานกันเป็นระบบเครือข่าย และเป็นระบบวงจรเปิด ซึ่งเกื้อกูลกัน และสนับสนุนซึ่งกันและกัน ก็น่าจะกล่าวได้ว่า คุณเฉลยและผู้ที่รับประทานอาหารมังสวิรัติทั้งหลาย สร้างความสมดุลย์ให้กับผู้ที่ชอบทานเนื้อ คือโลกจะขาดบุคคลประเภทใดประเภทหนึ่งไปไม่ได้ แต่ทั้งสองประเภทเกื้อกูลกันให้โลกสมดุลย์ อันเป็นภาพสะท้อนของจิตวิญญาณอีกทีหนึ่ง

ในฐานะนักเรียนจิตวิญญาณอีกเหมือนกัน พี่นักเขียนรับคำสอนของท่านอาจารย์อนาลัยและเชื่อหมดใจว่า เราทั้งหลายสร้างโลกแห่งความเป็นจริง ประสบการณ์ชีวิต ตลอดจนสุขภาพร่างกายจากความเชื่อของตนเอง ดังนั้นพี่นักเขียนก็สรุปได้ว่า เราแข็งแรงสมบูรณ์ได้ด้วยความเชื่อในแง่บวก ไม่ว่าเราจะรับประทานอะไรก็ตาม แต่หากเราเปลี่ยนอาหารและมีความเชื่อในแง่ลบ เราก็คงจะก่อเกิดสารพัดโรคให้กับตนเองค่ะ (rose)

 

พี่นักเขียนสบายใจได้ครับ ใครปรารถนาอ่านก้ได้อ่านครับ
อย่าไปร้องเพลงของซาซ่าล่ะ (ความพิดติดตัว) ร้องเพลงนี้ดีกว่า

Ever close your eyes?
Ever stop and listen ?
Ever feel alive?
And you've nothihg missing
You don't need the reason
Let the day go on and on .

จาก wildchild Enya


โพสนี้ ทำให้ผมนึกถึงความฝันเมื่อปีกว่ามาแล้ว ที่ฝันว่า มีฝรั่งคนหนึ่ง(จากโลกอื่น) มาที่บ้านเอาหนังสือ ปกสีเขียวมาให้อ่าน พอเป็นไปดู มีรูปหน้าคนมองไปที่หน้าสอง เขาบอกว่าให้อ่านหน้าสองก่อน น่ะ หน้าแรกค่อยอ่านค่อยดู ข้างในเป็นเรื่องของพลังงาน คือมีรูปมากมายเกี่ยวกับจักรวาล แกเล็กซี่ จนถึงพันธุกรรมคน ดีเอ็นเอ

วันนี้พอมาอ่านโพสนี้ อ้า ระว้า หนังสือชุดนี้งัย ที่ท่านอนาลัยสื่อมา
ความรู้สึกแบบนี้มันบอกเรา

ก่อนหน้านี่คุณพ่อซื้อหนังสือเรื่องธรรมชาติของชาติภพไป
เราก้ไม่ได้อ่านสักที แต่ชอบไปเดินแถวตู้หนังสือที่บ้าน แล้วก้ดูหนังสือที่อยากอ่าน เป็นแบบนี้หลายรอบมาก จนได้อ่าน

เรื่องจิตวิณญาญประสายกายก้คล้ายแบบนี่ ไปเดินร้านหนังสือบ่อยมากๆ
แต่ไม่รุ้ว่า อ่านเรื่องไหนดี จนมาได้เจอกัน ชุดนี่ของท่านอนาลัย ครับ
แล้วพอดูหน้าปก อ่านสารบัณ มีอคติเกิดขึ้น ว่าเอ เนื่อหาคล้ายกับของอ. ปริญญา น่ะ จะซื้อดีมั้ย ตอนนั้นคิดว่าต้องอ่านข้างในก่อน พออ่านเสร็จ รู้แล้วว่าต้องซื้อไปอ่านเลยไม่งั้ย นอนไม่หลับแน่ๆ


เอเอเอ อาจารณ์ ที่สอนพี่นักเขียน ชื่อคุณ จริญ หรือป่าวครับ คุ้นๆ

 

ขอบคุณ คุณ axzon ที่ส่งกำลังใจมาให้ พร้อมกับส่งข่าวให้ทราบว่าหนังสือชุดนี้นี้จูนคลื่นถึงผู้อ่านได้ด้วยพลังแห่งจิตวิญญาณของเจ้าของข้อมูลเอง คือท่านอาจารย์อนาลัย ได้รับทราบเช่นนี้แล้ว วางใจได้สนิท (rose) (rose) (rose)

ครูสอนเปียโนคนแรกในชีวิตของพี่นักเขียนคือ คุณครู จรินทร์ ยุทธศาสตร์โกศล ค่ะ เรียนกับท่านตอน 3 ขวบถึง 5 ขวบ แล้วท่านก็ย้ายไปอยู่ Philadelphia ลูกสาวของท่านอายุเท่าพี่นักเขียน แต่เขาเล่น Piano เก่งมากๆ ตอนเด็กๆเขาได้ชื่อว่าเป็น Mozart ของประเทศไทย เขาเป็นเพื่อนคนแรกในชีวิต-คือเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ 2 ขวบ มาจนทุกวันนี้ยังติดต่อกันอยู่นานๆครั้งและเราก็ยังเรียกกันและกันว่า เพื่อนคนแรกในชีวิตเหมือนเดิม (rose)

 

ซิ่งตามหาหัวหน้า mead คับ​

 

สงสัยน้องมายด์กินตับแล้วครับ

 

เอ พี่นักเขียนครับ ในเรื่องอาหารการกิน กับคำที่ว่า "You are, what you believe." เราเป็นในสิ่งที่เราเชื่อ ถ้าเรากินอาหารที่มีสารพิษเจืออยู่ อาจจะเช่นยาฆ่าแมลงที่ปนอยู่ในผัก แต่เราเชื่อว่าผักนั้นเป็นผักปลอดสารพิษ ในกรณีนี้ จะยังส่งผลดีต่อร่างกายอยู่หรือเปล่า?

เช้านี้คิดเกี่ยวกับสติสัมปชัญญะภายในกับภายนอกกับลมหายใจ
เมื่อเราไม่ได้เอาสติสัมปชัญญะภายนอกมาจดจ่อกับลมหายใจ สติสัมปชัญญะภายในก็จะเป็นตัวทำงานตรงส่วนการหายใจแทน และเราก็ไม่ได้รู้สึกว่ากำลังหายใจอยู่(เพราะไม่ได้ตั้งสติไว้กับลมหายใจ)
แต่เมื่อเรารู้สึกตัวเอาสติสัมปชัญญะภายนอกมาจดจ่อกับลมหายใจ เราก็เริ่มบังคับลมหายใจเข้าออก


เมื่อเราลดการเพ่งของสติสัมปชัญญะภายนอกมาสู่ลมหายใจ เราก็จะไม่ได้เป็นคนบังคับลมหายใจ แต่จะเป็นคนดูการหายใจแทน

จะเปรียบเหมือนกับแท่งวัดที่มีค่า 1-10 ค่าที่เป็น 10 คือเป็นช่วงที่สติสัมปชัญญะภายนอกรู้ถึงลมหายใจและทำการหายใจเอง ส่วนค่าที่เป็น 1 คือเป็นช่วงที่สติสัมปชัญญะภายในจัดการการหายใจและสติสัมปชัญญะภายนอกก็ไม่รู้สึกถึงการหายใจ เมื่อเราลดจาก 10 มาถึงค่านึง เช่น 5 ช่วงนั้นเราจะรู้สึกถึงลมหายใจ แต่จะไม่ได้เป็นผู้ควบคุมมัน
ค่าช่วงนี้ ความรู้สึกอย่างนี้ จะเป็นความรู้สึกที่เค้าสอนกันในการทำสมาธิใช่หรือเปล่า คือการที่ว่าให้จับลมหายใจไว้ที่จมูก แต่ก็อย่าเพ่งมากให้นึกคำพูดในใจตามไป เช่นยุบหนอพองหนอ หรือ พุทโธ ตามลมหายใจ ก็เพื่อว่าจะได้ไม่เพ่งที่ลมหายใจมากไป (ไม่ให้ค่าเป็น 10) แต่เมื่อจิตจับไปที่อื่นด้วย ค่าการเพ่งก็จะลดลง จนถึงจุดที่ว่าจะเป็นการรู้สึกถึงลมหายใจ แต่ก็ไม่ได้เป็นการควบคุมการหายใจ

เมื่อเป็นอย่างนี้เมื่อลมหายใจละเอียดขึ้นเรื่อยๆ (เพราะว่าสติสัมปชัญญะภายในเป็นคนควบคุมแทน แต่สติสัมปชัญญะภายนอกยังคงรู้ว่าหายใจ) บางครั้งจะนึกว่าสติสัมปชัญญะภายนอก ยังเป็นคนคุมการหายใจ จึงตกใจว่าทำไมลมหายใจจึงหายไป และกลับมาควบคุมการหายใจอีก

เอ... ไม่ทราบว่าจะเข้าใจที่อธิบายมาหรือเปล่า แต่ถ้าเป็นอย่างนั้น ตอนเช้าวันนี้ก็ลองที่จะทำสติสัมปชัญญะภายนอก ให้อยู่ในระหว่างค่าที่รู้สึกถึงลมหายใจ แต่ก็ไม่ได้เป็นคนควบคุมการหายใจ (ปรับค่าของสติสัมปชัญญะภายนอก ไม่ให้เป็น 10 แต่จะลดลงมา)

รู้สึกว่ายากอยู่หน่อย ตรงที่ว่าเมื่อรู้ถึงลมหายใจ ก็มักที่จะคุมลมหายใจ จะปล่อยแล้วดูตามลมหายใจ จะลำบากหน่อย

เหมือนเล่นเลี้ยงไม้บรรทัดบนนิ้วมือยังไงไม่รู้ ต้องวางให้อยู่ตรงกลางพอดี ไม่ให้เอียงไปด้านใดด้านหนึ่ง

 

ขอบคุณ คุณเมาท์ที่เอามอเตอร์ไซด็ออกตามหา เจอแล้วครับ เหลือแต่น้องมายด์คงต้องช่วยกันจุดธูปเรียก

 

ขอบคุณอาจารย์ครับ เชื่อหมดใจครับ
ความจริงจะคุยเรื่องอาหารต่อแต่ Post ไม่ได้ถึงสองครั้ง
ก็ชอบคำนี้ครับ
You are,what you believe.
จิตวิญญาณจดจ่อ อยู่กับภาวะใด จิตวิญญาณมีชีวิตอยู่เป็นอยู่ ดำเนินไป เป็นไปตามภาวะนั้นๆ

 

ขอเชิญร่วมฉลองวามรักและความสัมพันธ์ที่เรามีให้กันและกันในห้องวิทย์ นอกเหนือประสาทสัมผัสทั้งห้า เนื่องในวาระครบรอบหนึ่งเดือนห้องวิทย์ฯค่ะ Happy Anniversary(rose)

กลับมาแล้วครับพี่เม้าส์ [น้องมายด์ยังไม่กินตับครับพี่เหลย]
เห็นมีงานฉลองครบรอบ 1 เดือนด้วย
แต่กลับรู้สึกเหมือนนานกว่านั้นมาก?
มาร่วมฉลองด้วยคนครับ

 

1 เดือนแล้วสินะ เมื่อกี้ก็ลืมบอกไปเลยว่า ความรู้สึกนึกคิด เมื่อได้อ่านเรื่องมา 1 เดือนแล้ว ความคิดความรู้สึกที่มีต่อวิทยาศาสตร์ ดูเหมือนจะเปลี่ยนไปบ้างนะ จากที่แต่ก่อนคิดว่า ซักวันวิทยาศาสตร์คงสามารถรู้ถึงสิ่งต่างๆ ทางจิตได้ มาตอนนี้รู้สึกว่า ยังไงวิทยาศาสตร์ก็คงจะรู้ถึงเรื่องเหล่านี้ไม่ได้ เพราะแนวทางในการหาความจริงมันมีแนวทางที่ผิดอยู่

 

จุดธูปเรียกน้องมายด์ ให้แล้วครับคุณเฉลย(b-smile)