เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

เช่นกันค่ะมาช้าไปหน่อย
ตอนเด็กๆจะเป็นคนช่างฝัน และชอบอ่านหนังสือประเภทเรื่องลึกลับ มนุษย์ต่างดาว และฝันเห็นจานบินหลายครั้ง ฝันอยากไปเที่ยวทะเล(อยู่ทางเหนือ)ใฝ่ฝันที่จะมาหาประสบการณ์ที่กรุงเทพ ฝันอยากจะเป็นวิศวกร ฝันอยากจะวาดรูปการ์ตูนได้สวยๆ ในวัยเด็กชอบเล่นกีฬา(วอลเลย์บอล) เล่นกีต้าร์ และชอบจินตนาการไปเรื่อยแต่ไม่ชอบเป็นครูมากๆ
ในปัจจุบันมีอาชีพอิสระ ก่อนหน้านี้เป็นครูได้ 10 ปี(ไม่เคยคิดว่าจะมาเป็นครู) ได้มาเรียนและอยู่กรุงเทพ(ตอนนี้อยู่นนทบุรี) เคยไปอยู่แถวๆทะเล 2 ปี และลูกคนโตกำลังเรียนวิศวะปี 1 ส่วนลูกคนเล็กชอบวาดรูปมากและวาดได้ดี
แปลกใจอยู่อย่างค่ะทำไมฝันถึงจานบินมาตลอด

 

อ่า...นั่นจิ เราไม่มีญาณหรืออภิญญาหยั่งรู้อดีต อนาคตได้หนิแล้วจะรู้อดีตชาติ อนาคตชาติได้ไงอ่ะ อ้อ! ถ้าเป็นการขอฝันมันจะทำได้หรือป่าวนา .....-"-.....พี่มิ้ทเคยเป็น....ด้วยหรอ OoO แต่ไหงอายุถึงสั้นนักล่ะ แล้วอดีตขึ้นไปอีกล่ะรู้รึป่าวว่าเป็นอะไรมาบ้าง อนาคตก็ไม่รู้หรอ อะไรดีๆที่ว่าคืออะไรหว่า .....ชอบอ่านประวัติหลวงปู่มั่นเหมือนกันหรอ เหมือนเค้าเลยอ่ะ >< แต่ว่าก็นั่นแหละยังไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไงเลยการบ้านอีกสองข้อ อยากให้คุณน้าลองยกตัวอย่างของตัวเองมาให้ดูก่อนอ่ะ -"- ........

 

ขอด้วยคนครับ ไม่มีเวลาเลยคับ วันนี้มีเวลาเอาซะหน่อยคับ
ตอนเด็กๆ เมื่ออายุประมาณ 5-6 ขวบ ได้เห็นภาพสารคดีทางทีวีที่เกี่ยวปิรามิดครั้งแรก ก็รู้ทันทีว่า มีหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างที่กว่าจะเป้นปิรามิดหลังนี้ได้ เบื้องหลังที่ยาวนาน นี่เป็นความรู้สึกจิงๆคับ ของเด็ก 6 ขวบ ตังแต่นั้นมาจิตจะพะวงอยู่แต่กับมหาปิรามิด และนอกอวกาศ ทุกๆคืน ผมจะนอนกับปู่-ย่า ผมนอนกั้นตรงกลางคับ ( ไม่รู้ว่าย่ามีเจตนาอะไรรึป่าว...อิ..อิ )ป่าวคับ เพราะปู่ละเมอรุนแรงคับเลยเอาผมกั้นไว้ ให้โดนก่อน ... ผมจะนอนร้องไห้ทุกคืนเพราะคิดถึงบ้าน อยากกลับบ้าน ทั้งๆที่อยู่บ้านตัวเอง และเกือบทุกคืนของช่วงวัย 6-8 ขวบ ผมจะฝันว่าตัวเองยืนอยู่นอกโลก รอใครสักคน มองออกไปไกลจนสุดสายตา แต่ฝันนั้นก็เริ่มหายไปเมื่ออายุมากขึ้น เมื่ออายุมากขึ้นก็เริ่มได้เรียน จักรวาลของเรา ซึ่งผมชอบมาก และได้รู้ทีหลังว่า เมื่อ 6 ขวบที่เราฝันถึงนอกโลกนั้น ภูมิทัศท์ รอบด้านที่เราเห็นในฝันเมื่อยืนอยู่นอกโลกนั้น เป็นจริงทุกอย่าง โลกเหมือนกับส่องสว่างในตัวได้เป็นสีน้ำเงินคราม สวยงามมากคับ

เมื่อโตขึ้นมาอีกหน่อยเมื่อมีความรู้มากขึ้นความฝันและความรู้สึกบางอย่างก็เริ่มกลับมาเหมือนตอนเป็นเด็กอีกครั้งแต่คราวนี้จิตผมสามารถวิเคราะได้บ้างว่าทำไมถึงฝันแบบนั้น และความรู้สึกนี้มาจากไหน คือ ผมฝันเห็นตัวเองยืนอยู่สถานที่หนึ่งที่สงบ จิตเรารับรู้ถึงระดับพลังงานที่บริสุทธิ์ของที่นั่นได้ดี ผมรู้สึกปลอดภัย มีความสุขทางใจที่แท้จิง อบอุ่น เบื้องหน้าผมมีต้นไม้ใหญ่แผ่กิ่งก้านอย่างสวยงามมโหฬาร อยู่บนทุ่งหญ้าที่เขียวชะอุ่ม ลมพัดพริ้วไหวบนยอดหญ้า จิตรับรู้ว่าเป็นตอนกลางวัน แต่สถานที่นี้ไม่มีดวงอาทิตย์ แสงสว่างพอดี ไม่มีความร้อนเหมือนกับแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ ผมจะฝันซ้ำๆกันแบบนี้เกือบทุกคืน พร้อมกับความรู้สึกผูกพันธ์กับบางสถานที่ที่กำลังเรียกผมอยู่ ตอนนั้นมันเรียกผมอยู่จริงๆคับ ผมสัมผัสได้ถึงจังหวะชีวิต ความรู้สึกในขณะที่เคยอยู่ที่นั่น เป็นอย่างนี้อยู่นานถึง 3-4 ปี พร้อมกับพยายามหาคำตอบว่าทุกอย่างหมายถึงอะไรคับ

ทุกวันนี้ได้คำตอบทั้งหมดแล้วคับ และต้องศึกษาสัจธรรมของจิตตัวเองต่อไปคับ.

 

นิสัยที่คล้ายๆกันหรือความชอบที่เหมือนกันเป็นการถ่ายทอดสู่ลูกหลานหรือเปล่าค่ะ ถ้าให้นึกก็คงเป็นหลานของนกเองที่ไม่ว่าจะหน้าตาหรือนิสัยคล้ายกับเราแทบทุกอย่าง แต่พี่สาวแอบกระซิบว่าหลานฉลาดและน่ารักกว่าค่ะ อิอิ
ตอนพี่สาวท้อง นกจะตื่นเต้นอยากเห็นหน้าหลานมาก คลุกอยู่กับพี่ทั้งวันนั่งลูบๆคลำๆท้องเค้า ร้องเพลงให้หลานฟังถึงอยู่ในท้องก็ต้องได้ยินแหล่ะเนอะ รู้สึกว่าเป็นความผูกพันมาก ตอนนี้หลาน5ขวบแล้ว อยู่ต่างจังหวัดนานๆจะเจอกันทีแต่พอเจอก็ติดกันงอมแงม พี่สาวบอกว่ามีหลายครั้งที่หลานทำอะไรขึ้นมาแล้วพี่สาวนึกถึงภาพนกตอนเป็นเด็กเลย
ส่วนนกเองนิสัยได้รับมาจากยายเต็มๆ ยายยังไงหลานอย่างนั้น วีรกรรมเยอะมากแต่ที่แม่เคยเล่าให้ฟังตอนยายท้องแก่อยู่แฟลตคลองเตย มีเรื่องกับแม่ผัวลูกสะใภ้ห้องข้างๆ เข้าไปตีกับเค้าถึงในห้องเลย2คนนั้นรุมยายยังไงก็สู้ไม่ได้ ตำรวจมานึกว่ายายจะโดนข้อหาซะแล้วเพราะไปบุกห้องเข้าก่อน แต่กลายเป็น2คนนั้นผิดเพราะทำร้ายคนท้องแก่(แต่เก๋า)ซะได้ ยายเป็นคนใจดีใจนักเลงใครมีน้ำใจให้แกแกช่วยเหลือเต็มที่ ยายเคยเอานกไปเลี้ยงตอนเด็กๆปิดเทอมทีไรก็ต้องไปอยู่กับยาย แต่สนุกมากไปเป็นเด็กบ้านสวน เล่นน้ำคลอง ลงโคลนจับปู เล่นกับหมาเยอะแยะเลย พอวันพระทีก็พากันเดินไปวัด ตอนไปนั่งฟังพระใจคิดอย่างเดียวเมื่อไหร่พระท่านจะฉันท์เสร็จ เราอยากกินกับข้าวมากเพราะคนเอามาถวายเต็มเลย แหะๆตะกละอีกเนอะ ทั้งย่า ยาย พ่อแม่ พาเข้าวัดทำบุญบ่อยก็ทำให้เราซึมซับและชอบเข้าวัดมาตลอด ถึงโตมาก็ยังอยากกินกับข้าวที่วัดเหมือนเดิม อิอิ



ขอตอบคำถามเรื่องปิรามิดค่ะ
1. ทำไมจึงผูกพันธ์กับ Pyramid ?
ไม่รู้เหมือนกันค่ะ รู้แต่ว่าเห็นแล้วชอบไม่ว่าจะเป็นปิรามิด ฟาโรห์ สฟิงซ์ ฯลฯ
พอได้คุยถึงเรื่องนี้ทำให้ย้อนคิดถึงตอนประถม เวลานั่งวาดรูปเล่นก็ชอบว่ารูปปิรามิด วาดสามเหลี่ยมขีดเป็นโครงๆวาดซ้ำไปซ้ำมา หนังสือเรียนเลอะไปหมดเลย
2. เกิดเมืองไทยหรืออียิปต์ หรือประเทศไหนในโลก หรือเดินทางไปประเทศใดในโลกที่ทำให้รู้เห็น Pyramid ของจริงหรือเปล่าคะ?
เกิดเมืองไทยค่ะ แต่อยากไปอียิปต์มากคิดว่าต้องไปให้ได้สักครั้งในชีวิต อยากไปสัมผัสบรรยากาศตอนอยู่ ณ ตรงนั้นว่ามันจะดื่มด่ำขนาดไหน
3. เมื่อได้เห็น Pyramid ครั้งแรก จำได้ไหมว่ารู้สึกอย่างไร (ไม่ว่าจะเห็นภาพหรือของจริงก็ตาม)
สวย ลึกลับ อยากอยู่ข้างในนั้น
4. อารมณ์ จินตนาการ และความรู้สึกนึกคิดเกี่ยวกับ Pyramid มีที่มาทีไปอย่างไร อะไรดลใจให้สนใจคะ ?
ที่ว่าชัดเจนมากๆก็ตอนได้ดูหนังเรื่องThe Mummyค่ะ มันเหมือนภาพคุ้นตาที่สวยงาม โดยเฉพาะการต่อสู้ของนางเอก(เนฟาตรีติ)จำชื่อไม่ค่อยได้ค่ะกับอนัคซูนามูน การแต่งกาย อาวุธ รู้สึกว่าเราอยากต่อสู้แบบนั้นบ้าง
จากนั้นก็สนใจแต่ไม่ไปค้นคว้าอะไรมาก แต่สัญลักษณ์ของอียิปต์ค่อนข้างมีความหมายทุกสิ่งทุกอย่าง มันเป็นความสำคัญที่น่าค้นหา

 

สำหรับข้อ 3.1 พวกเราน่าจะมีประสบการณ์ที่ทำให้ตระหนักได้ไม่ยาก และมีประสบการณ์ไม่น้อยด้วยกันทุกคน โดยพิจารณาจากบรรพบุรุษ หรือ ลูกหลานของเรา ส่วนข้อ 3.3. พวกเราก็มีประสบการณ์ด้วยกันทุกคนไม่มากน้อยไปกว่ากัน ไม่ว่าจะเป็นประสบการณ์ที่รู้เห็นยามตื่น ยามฝัน ก็สำคัญไม่น้อยไปกว่ากันนะคะ และพวกมนุษย์ต่างดาวทั้งหลายน่าจะมีประสบการณ์อื่นๆมาเล่าให้พวกเราฟังได้บ้างไม่มากก็น้อยด้วยในข้อนี้


ข้อ3.1มีความผูกพันกับคุณย่ามาก นิสัยก็คล้ายๆกัน ตอนคุณย่าเสียไปแล้วจะฝันถึงคุณย่าบ่อย ฝันว่าคุณย่าพาเหาะขึ้นไปเที่ยวบนสวรรค์ บางครั้งก็ฝันว่ากอดคุณย่าแล้วร้องไห้เหมือนไม่ได้เจอกันมานาน
ข้อ3.2ตามหามานานมากเพราะที่ผ่านมาไม่คิดว่าจะเจอพี่ๆเพื่อนๆน้องๆที่จะคิดหรือรู้สึกอย่างนี้เหมือนกัน แต่ตอนนี้เจอแล้วค่ะอยู่ในกระทู้นี้นี่เอง

 

คุณ Mead มีประสาทสัมผัสที่หกที่แยกแยะได้ทันทีว่าอะไรคือความเป็นจริง เมื่อมีผู้บอกว่าเราคือจิตวิญญาณที่มีรากฐานมาจากการเป็นบุคคลตัวตนใด พี่นักเขียนเชื่อว่า การอ้างอิงทางกายภาพเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ หรือเป็นไปได้ยาก ยกเว้นในกรณีเช่นการพิสูจน์จิตวิญญาณขององค์ดาไลลามะ เพราะหลักฐานทางกายภาพยังมีปรากฏให้พิสูจน์ได้ และบุคคลที่เกี่ยวข้องมีความพร้อมมายาวนานที่จะติดตามเพื่อพิสูจน์ แต่เราสามารถอ้างอิงกับภาวะของอารมณ์ จินตนาการและความรู้สึกของตนเองได้

หากใครบอกเราว่า เราเป็นอะไรมาในอดีต เราจะตระหนักได้ว่ามันเป็นความจริงหรือความเชื่อ โดยสังเกดได้จากอารมณ์ จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่เกิดขึ้น หากมันเป็นเพียงความเชื่อ มันมักจะตั้งอยู่บนความรู้สึกขัดแย้งบางอย่าง เช่นความลังเล สงสัย ไม่แน่ใจ แม้อยากจะเชื่อเพราะเขากำหนดให้เราเป็นใครที่น่าทึ่ง หรือพิเศษ ซึ่งน่าจะทำให้เรารู้สึกดึ แต่เมื่อใดที่มันเป็นความจริงอารมณ์ จินตนาการและความรู้สึกที่เกิดขึ้นจะรุนแรง เช่นน้ำตาไหล ขนหัวลุก รับอารมณ์เศร้าสลด สุข หรืออารมณ์อื่นๆที่ไม่ได้เกีียวพันกับสิ่งที่ปรากฏในสภาพแวดล้อม เช่นที่คุณน้องขจรวรรณได้เผชิญด้วยตนเอง เป็นต้น

พี่นักเขียนเองก็เกิดในครอบครัวพุทธ เรียนโรงเรียนคริสตื เพื่อนรักของพี่สาวซึ่งสนิทมากเป็นอิสลาม เข้าวัดทุกศาสนามาแต่ไหนแต่ไร รู้สึกว่าปฏิเสธไม่ได้เลยแม้แต่ศาสนาเดียว เพราะพบความหมายอันลึกซึ้งที่คล้องจองกันมากมายแต่ต่างนิยามกัน มีความรู้สึกว่าโชคดีที่ไม่ได้รู้จักอยู่เพีียงศาสนาเดียว

ใครชอบอ่านหนังสือค้นพบความเป็นมาในชาติภพที่เรียกว่าอดีต พี่นักเขียนแนะนำหนังสือน่าประทับใจเรื่อง Yesterday's Children เป็นประวัติของผู้หญิงชื่อ Jenny Cockle หลายคนอ่านจะเคยอ่านแล้ว เพราะเป็นเรื่องเก่า 30 ปีมาแล้ว ใครยังไม่เคยอ่านเล่าสั้นๆนะคะ Jenny Cockle เป็นชาวอเมริกัน เธอมักฝันว่าตนเอง เป็นคุณแม่ลูก 7 ชาว Ireland และเสียชีวิตเมื่อคลอดลูกคนสุดท้อง และโหยหาลูกๆทุกคนมาตลอดชีวิต เธอจำชื่อตนเอง สามี ลูกทุกคน บ้านเกิด และท้องที่ของชีวิตนั้นๆได้อย่างละเอียด ตั้งแต่เธอจำความได้ เธอไม่เคยลืมว่าเธอเป็นใคร จนในที่สุดแต่งงานแล้ว อายุประมาณสามสิบเศษ เธออ้อนวอนให้สามีพาไปค้นหาความจริง ในที่สุดเธอก็ได้พบลูกๆที่ยังคงมีชีวิตอยู่เพียง 4 คน เมื่อเธอค้นหาจนพบและโทรไปหาลูกชายคนโตของเธอ Frank ซึ่งอายุ 95 ปีแล้ว เธอขอร้องว่า อย่าวางสาย หากฟังแล้วเป็นเรื่องเหลือเชือ เธออ้อนวอน และเล่าให้ Frank ฟังในละเอียดที่ว่า แม่ของ Frank เคยไปส่ง Frank ที่ท่าเรือให้ข้ามฟากเพื่อแอบพ่อไปทำงานหาเลี้ยงน้องๆเมื่อ Frank อายุเพียง 17 ปี พ่อของ Frank สำมะเลเทเมา Jenny บอกรายละเอียดได้แม้กระทั่งว่า เธอห่อ sandwich อะไรไปให้ Frank เอาไปทานเป็นอาหารกลางวันเสมอๆ Frank ตกตะลึงจนไม่สามารถจะวางหูโทรศัพท์ลงได้จนกว่าจะรู้ความจริงว่า Jenny คือใคร ทำไมจึงมารู้ความลับที่แม่กับ Frank รู้กันเพียงสองคน ในที่สุดแม่อายุ 35 ก็ได้พบลูกชายอายุ 95 ก็ได้พบกัน เมื่อได้พบกัน Frank ถึงกับร้องไห้โฮ เพราะเขาบอกว่า ๋ Jenny มีเค้าหน้าเหมือนคุณแม่ของเขาเมื่อยังสาวเป็นอันมาก...
นอกจากนี้ก็มี:
Reborn in The West เขียนโดย Vicki Mackenzie ที่ถูกนำไปสร้างเป็นหนังเรือง Little Buddha แต่หนังเพี้ยนหนังสือประวัติจริงไปมาก
Reincarnation - Amazing true Cases from around the world เขียนโดย Roy Stemman(rose)

 

คุณ zip กับ Einstein - อืมม์.......ความบังเอิญอันมีความหมาย - พี่นักเขียนน่าจะแหย่ใครก็ได้นะในห้องวิทย์ฯว่าเหมือน Einstein เพราะเรามีนักวิทยาศาสตร์หลายคนในห้องนี้ แต่ก็มีแต่คุณ zip คนเดียวเท่านั้นแหละที่สะท้อนความรู้สึกนี้ออกมาให้พี่นักเขียนรู้สึกว่าใช่ คนอื่นเป็นบุคลิภาพอื่นๆ อารมณ์อื่นๆกัน บางคนก็เป็นบุคลิกภาพสมัยอยุธยา บางคนก็สมัยพระเจ้า Zar

ถุงขนมที่คุณ zipper พูดถึง ในอเมริกาเรียกกันว่า zip lock bag ก็สมชื่อ inventor zip เลยละค่ะ เรื่องนี้ทำให้พี่นักเขียนต้องขอย้อนไปพูดถึง Professor ที่ชื่อ Victor เนื่องจากแกเป็น Industrial Designer ที่มีชื่อเสียง แกดังเพราะออกแบบรถยนต์ Volvo โฉมเก่า รุ่นไหนพี่นักเขียนไม่ทราบแน่ และที่โด่งดังอีกอย่างก็คือ แกออกแบบขวดเหล้าประหลาดที่เป็นสองขวดคู่เป็นเนื้อเดียว ดูแล้วเหมือนขวดเดียว ตรงปากขวดมี vault หรือลิ้นบังคับให้เหล้าแต่ละชนิดไหลออกมาในปริมาณจำเพาะ เทขวดท่าไหนมันก็ออกมาผสมกันได้ในปริมาณพอเหมาะที่ทำให้ได้เครืองดื่มผสมที่ต้องการ เหตุทีแกออกแบบขวดแบบนั้นขึ้นมาก็เพราะว่า ลูกค้าซึ่งเป็นเจ้าของผลิตภัณฑ์เหล้าทั้งสองชนิดประสบปัญหาว่า เหล้าผสมเสียภาษีหนักมาก ทั้งที่เหล้าแต่ละชนิดเสียภาษีเพียงนิดเดียว แต่ผู้ผลิตก็ต้องการขายเหล้าผสมเพราะเป็นที่นิยมของผู้บริโภค แต่ก็สู้ภาษีไม่ไหว เมื่อทำขวดในลักษณะนี้ออกมา ก็เสียภาษีเท่าเดิม สำหรับเหล้าแต่ละชนิด แต่ผู้บริโภคไม่ต้องเสียเวลาคิดหรือตวงสัดส่วน หลับหูหลับตาเทยังไงก็ได้เหล้าผสมถูกส่วนเสมอ ถ้าไม่เมาจนยกขวดไม่ขึ้นซะก่อน

นักศึกษาที่รู้จักผลงานของแกมักอยากรู้เกี่ยวกับการจดลิขสิทธิ์ (Patent) ว่าทำอย่างไรจึงจะไม่ถูกลอกเลียน หากเราออกแบบหรือประดิษฐ์อะไรที่ใหม่ล่าสุดออกมา Victor กลับบอกว่า "วินาทีที่เธอคิดค้นอะไรใหม่ออกมาได้ จะมีคนที่อยู่อีกซึกโลกหนึ่งผลิตมันออกมาเรียบร้อยแล้ว เพราะจินตนาการมนุษย์ประสานกันเป็นผืนเดียวกัน" Victor กล่าวไว้ 27 ปีมาแล้ว สมัยนั้นพีนักเขียนฟังไม่เข้าใจหรอกค่ะ แล้วแกก็ฉาย slide ให้นักเรียนดูเมล็ดพืชประเภทหญ้าเจ้าชู้ โดยขยายใหญ่กว่าของจริง 100 เท่าหรือกว่านั้น ทำให้เห็นลักษณะของหนามหรือขนของมันว่า มันเกี่ยวหรือติดกับเสื้อผ้าได้อย่างไร แล้ว Victor ก็บอกว่า ตั้งแต่ปี 1940 เขามัวแต่ถ่าย slide ศึกษาดูสิ่งเหล่านี้ เพื่อจะออกแบบวัสดุที่มีพื้นผิวต่างกันสองชนิด ที่สามารถยึดติดกันได้ แกะออกจากกันได้ง่ายๆ แม้เด็กเล็ก หรือคนพิการก็นำมันมาติดกันได้ง่ายๆ เพื่อใช้แทนกระดุม เชือกผู้รองเท้า การรูดซิป การใช้กาว ฯลฯ หลังจากทำการวิจัยเสร็จไม่ถึงหกเดือน เขาก็เดินทางไป Switzerland เพื่อไป lecture เช้าวันรุ่งขึ้นก่อนจะออกไปสอนหนังสือ เขาหยิบหนังสือพิมพ์รายวันขึ้นมาดู พอพลิกไปหน้าวิทยาศาสตร์และสิ่งประดิษฐ์ เขาก็พบว่างานวิจัยของเขาได้ถูกค้นพบโดย Engineer ชาว Switzerland ซึ่งจูงหมาออกไปเดินเล่น แล้วมีเมล็ด burdock ซึ่งติดเสื้อผ้าเหมือนหญ้าเจ้าชู้ติดกลับมา เขาได้ศึกษาหนามของเมล็ด burdock และได้ประดิษฐ์วัสดุที่เรียกว่า Velcro ขึ้นมา ในปี 1941 แต่กว่าเขาจะจดลิขสิทธิ์ก็ปี 1951

เรื่องการ์ตูนกับหุ่นยนต์ พี่นักเขียนก็ติดงอมแงมมาจนแก่เลยค่ะ ลูกเลิกดูแล้วคุณแม่ก็ยังไม่เลิกค่ะ ว่าจะดูไปเรื่อยๆจนกว่าจะมีหลานจะมาดูเป็นเพื่อน

คุณ zip เป็นมนุษย์ต่างดาวประเภทเย็นเยือกถ้าจะถูกโฉลก เห็นปิรามิดเลยเฉยๆ เพราะคนละโซนกัน (rose)

 

ท่านอาจารย์อนาลัยกล่าวไว้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่ปรากฏในความฝัน เป็นส่วนหนึ่งของภาวะจิตของเรา ซึ่งหมายความว่าไม่ว่าเราจะฝันเห็นบุคคล ภูมิประเทศ อาคาร วัตถุสิ่งของ สัตว์่ชนิดต่างๆประสบการณ์ในแง่ต่างๆ ล้วนเป็นสัญญลักษณ์ที่นอกจากจะมีความหมายที่แสดงออกถึงประสบการณ์ในอดีต ปัจจุบัน และอนาคตแล้ว ยังแสดงออกถึงอารมณ์ จินตนาการและความรู้สึกนึิกคิดของเราด้วย

หากเราเผชิญกับความฝันซ้ำๆ ที่เสมือนตามหลอกหลอนเรามาแรมปี เราควรฝึกให้มีสติสัมปชัญญะที่คมชัดเพื่อที่จะเผชิญกับสิ่งเหล่านี้ เพราะนอกจากจะทำให้เราตระหนักได้ว่ามันคืออะไรแล้ว ยังทำให้เราสามารถเปลี่ยนแปลงแก้ไขสถานการณ์ต่างๆในความฝันได้อีกด้วย
คุณน้อง aimmy สะท้อนภาพพี่นักเขียนตอนเด็กๆซึ่งชอบอ่านหนังสือภาษาอังกฤษมาก อ่านออกหรือเปล่าไม่ทราบแต่ว่าชอบมาก แต่ใจไม่ถึงขนาดอ่านคู่มือเครื่องใช้ไฟฟ้าหรอกค่ะ ทุกวันนี้ก็ถ้าให้เลือกระหว่างคู่มือเครื่องใช้ไฟฟ้า กับ การ์ตูน ก็เลือกการ์ตูนดีกว่า
(b-smile)

 

คุณน้องขจรวรรณมีประสบการณ์ย้อนยุคไปสัมผัสกับสมัยอยุธยา ความฝัน นิมิต และสัมผัสรู้ของคุณน้องขจรวรรณเป็นสิ่งที่พี่นักเขียนเชื่อว่า พวกเราสัมผัสได้ด้วยกันทุกคนไม่มากก็น้อย หากเรารู้จักที่จะเอาใจใส่กับความฝัน อารมณ์ จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่ผุดขึ้นมา เพราะมันทำให้เราตระหนักในความเป็นจริงบางอย่างเกี่ยวกับตัวตนของเรา ซึ่งในกรณีนี้ ท่านอาจารย์อนาลัยได้ให้คำนิยามไว้ว่า จิตวิญญาณเสมือนร่วมร่างแต่ต่างมิติใน อดีต ปัจจุบัน อนาคต ความรู้สึกนี้แตกต่างเป็นอันมากจากการรู้เพราะใครบางคนบอกเราว่าเราเคยเป็นอะไรมาในอดีต เพราะการรู้ในลักษณะดังกล่าวนี้ลุ่มลึกและสัมผัสได้ถึงความเป็นจริงบางอย่าง อารมณ์ จินตนาการและความรู้สึกนึิกคิดจึงเป็นสิ่งที่สำคัญมาก เพราะมันบ่งบอกให้เรารู้ถึงธรรมชาติความเป็นจริงเกี่ยวกับจิตวิญญาณอันเป็นส่วนหนึ่งของรากฐานการเป็นบุคคลตัวตนทั้งหมดของเรา

พี่นักเขียนเข้าใจไม่เคยอยู่อยุธยา อย่างมากก็ไปเที่ยววัด คุณปู่ของพี่นักเขียนรักและผูกพันธ์กับอยุธยามากด้วยตำแหน่งหน้าที่การงาน ส่วนพี่นักเขียนรักพระนเรศวร และยกให้ท่านเป็น Hero ในดวงใจมาแต่เด็ก สมัยอยู่ ม.ศิลปากรชอบตามอาจารย์ที่สอนประวัติศาสตร์ศิลป์ไปตลาดพระกับตลาดนัดของเก่าที่ Riverside เห็นอะไรที่เป็นของสมัยอยุธยาจะเกิดอาการอึดอัด ร้อนรุ่ม ไม่ชอบ ชอบแต่พระสุโขทัย จริงๆแล้วเราเรียนจากอาจารย์ก็พอดูของออกว่าเป็นของสมัยใด ลักษณะง่ายๆที่ดูออกคือ งานสมัยอยุธยาพระพักตร์ของพระพุทธรูปมักจะดุ เพราะศิลปินสร้างงานเหล่านั้นขึ้นในช่วงที่ไทยเราทำสงครามกับพม่า ส่วนสมัยสุโขทัยเป็นยุคสมัยที่แผ่นดินสงบรมรื่น ศิลปินสร้างงานออกมางดงามพระพักตร์ของพระพุทธรูปมักจะอมยิ้ม แต่ความรู้สึกที่เห็นของมักเกิดขึ้นก่อนจะได้พิจารณาของ อาจารย์ท่านชอบใช้พี่นักเขียนไปเป็นเพื่อนเพือไปจับว่าอะไรปลอม อะไรจริง รู้กันกับอาจารย์ว่า ถ้าของปลอมแล้วเขาบอกว่าอยุธยา อาจารย์มองหน้าเราแล้วถามว่า ไงเธอ? ถ้าเราบอกอาจารย์ว่า เฉยๆค่ะ คนขายเขาก็แค่นึกว่าไม่สนใจ แต่รู้กันว่า อาจารย์รู้ว่าปลอม ส่วนพี่นักเขียนรู้สึกว่าปลอม แต่ที่ว่าร้อนรุ่ม ไม่ชอบ เป็นความรู้สึกที่มีมากกว่าแค่ความรู้สึกที่มีต่อของ มันเหมือนเจอเหตุร้ายฝังใจที่ติดมากับของด้วย

คุณน้องขจรวรรณเป็นคนแรกที่ร้องไห้โฺฮๆ เพราะพบว่าคุณ เฉลย กำลัง living your dream อยู่ ชั่วชีวิตของเรา-เราจะพบประสบการณ์นี้ไม่มากก็น้อยด้วยกันทุกคน หากเราตระหนักในความเป็นระบบเครือข่ายของจิตวิญญาณ เราจะพบว่าความฝันของเราเป็นความเป็นจริงในรูปกายอื่นๆ บุคคลตัวตนอื่นๆ ที่สัมพันธ์กับชีวิตของเราไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ท่านอาจารย์อนาลัยให้คำนิยามจิตวิญญาณอันเป็นส่วนหนึงของการเป็นบุคคลตัวตนของเราไว้ว่า ิจิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมวัตถุประสงค์" มันมักจะเป็นการง่ายที่เราจะมองเห็นได้ว่า บุคคลใกลัตัวในครอบครัวของเราคือ ิจิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมวัตถุประสงค์" เช่นที่น้อง mindanaric กล่าวว่าคุณพ่อคุณแม่กับคุณน้องเป็น ิจิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมวัตถุประสงค์" กัน แต่หากเราติดตามอารมณ์จินตนาการและความรู้สึกนึิกคิดของเราได้ เราจะพบว่า มันไปก่อเกิดเป็นบุคคลอื่นๆนอกเหนือไปจากครอบครัวของเราอีกมากมาย พบเห็นแล้ว หากตระหนักได้ เราจะพบว่า ความคิดของเราไม่เคยสูญสลาย แต่กลายเป็นความเป็นจริงเสมอๆในรูปกายตัวตนอืนๆมากมาย(rose)

 

คุณน้องนก leogirl ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ สะท้อนบางส่วนของพี่นักเขียนเช่นกัน พี่นักเขียนชอบดูมวยปล้ำมากเหมือนกันตอนเด็กๆ แต่กลัวเรื่องชกต่อยเป็นที่สุด มวยก็ดูได้แบบปิดตาดูมาจนทุกวันนี้ ไม่เคยเล่นปล้ำกับใครตอนเป็นเด็กเพราะเป็นน้องสุดท้อง มีแต่ถูกพี่โตกว่าคาราเต้แขนเขียวเป็นประจำ เพราะพี่เขาผอมมีแต่กระดูก แต่เราจ้ำม่ำ เขาเล่นยังไงเราก็เขียว แต่เขียวไม่เท่าคุณ Falkman หรอกนะคะ ที่ว่าน้องนกสะท้อนบางส่วนของพี่นักเขียนคือ เป็นคนทนเห็นใครตีเด็กไม่ได้ อยู่เมืองไทยไปตลาดเมื่อไรได้แย่งไม้เรียวแม่ค้าทุกที ไม่ก็ไปอุ้มลูกใครที่แม่เขาโยนลงพื้นร้องไห้จ้ากลางตลาด แล้วไปว่าเขาว่า"ตีลูกอย่างนี้ เธอจะจนตลอดชีวิต เลิกตีเมิื่อไรเธอจะรวย" แล้วก็ท้าให้เขาลองดูว่าที่ว่าจริงไหม จะว่าใจร้ายเที่ยวแช่งเขาก็ว่าเถอะค่ะ แต่เชื่อไหมว่ากลับไปตลาดเดิมทั้งในกรุงเทพฯและต่างจังหวัด หลายที่ที่พี่นักเขียนไปประจำ แม่ค้าที่เคยตีลูกกลับผัดแป้งแต่งตัวให้ลูก นั่งหน้าพัดลมเป็นนางกวัก-นายกวักไปเลย พอกลับไปอุดหนุนเขาก็ยกมือไหว้ท่วมหัว ถามว่าขายดีไหมล่ะ เขาก็ยื้มอายๆตอบว่า ขายดีกว่าก่อนนี้จ้า แม่ค้าแผงข้างๆมักจะแอบบอกพี่นักเขียนว่าตั้งแต่พี่นักเขียนไปว่าเขา เขาไม่ตีลูกอีกเลย แล้วยะงขายดีอีกด้วย พี่นักเขียนไม่ได้มีฤทธิ์หรอกนะคะ เห็นได้ง่ายๆ - จะขายดีได้ยังไงล่ะ มัวตีลูก ใครเขาผ่านมาก็เดินหนีหมดแล้ว

คุณน้องนก เข้าใจและยกตัวอย่าง จิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมมิติ ได้ดีชัดเจนดีมาก โดยกล่าวถึงหลานซึ่งมีบุคลิกภาพและพฤติกรรมคล้ายคลึงตนเอง ส่วนตนเองก็คล้ายคุณยาย พี่นักเขียนภูมิใจน้องๆรุ่นลูกมากเพราะแม้จะอายุน้อยแต่จิตวิญญาณเก่าแก่ ความรู้เพียบ...

แต่คุณน้องนกก็มองเห็นจิตวิญญาณอันรากฐานของตัวตนของเราคล้ายกันกับน้อง mindanaric คือพบจิตวิญญาณเหล่านี้ในคนรักคนใกล้ตัว ไม่ได้ครอบคลุมไปถึงคนอื่นๆที่เป็นคนแปลกหน้าหรือคนไกลตัว พี่นักเขียนจะขอขยายความว่า แม้แต่คนแปลกหน้าก็เป็นจิตวิญญาณหนึงในสามส่วนอันเป็นรากฐานของเราได้อย่างไร?
(rose)

 

ยินดีต้อนรับครับน้อง Bassate
นอกจาก Falkman ที่เป็นเพื่อนต่างดาวแล้ว
ตอนนี้มีเข้ามาร่วมสนทนาเพิ่มอีกคนแล้วครับ [โครโมโซมเริ่มจับคู่]
น้องเค้าเพิ่งย้าย office ใหม่เสร็จ ติดระบบเนทเรียบร้อยพอดีครับ
ชวนน้องเข้ามาพูดคุยกันครับ..ที่เคยบอกว่าน้องอ่านหนังสือจบหมดแล้ว เข้าใจผิดครับ
ฟัง Falkman มาบอกว่าอ่านหมดแล้ว (หมายถึงอ่านในกระทู้ครับ)
แต่คงไปซื้อหนังสือมาอ่านแล้วใช่มั๊ยครับคุณBassate

ช่วยต้อนรับน้องใหม่กว่าด้วยนะครับ น้องมายด์
ทั้งคุณ aimmy ทั้งคุณBassate ..ยกให้เลยนะครับ

[b-hi]

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 9 คน ( เป็นสมาชิก 6 คน และ บุคคลทั่วไป 3 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ]​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>mead, bassate, Chalhoei, Falkman, mindanaric, nova_analai </TD></TR></TBODY></TABLE><!-- currently active users -->

อบอุ่นดีนะครับ

 

มารออ่านงับ @.@~

อ้ะ ! ห้องวิทย์เรามีมะนาวต่างนุดเพิ่มอีกคนแล้วหรือนี่ โอววว นานาชาติจริงๆเลย ยินต้อนรับน้องใหม่กว่าคุณ aimmy ด้วยค่ะ คุณ bassate หุหุหุ~

ดอกไม้แด่เธอออ~~





แบบนี้ก็เรียกว่าจิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมวัตถุประสงค์ จิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมมิติ ด้วยสินะเนี่ย ใช่หรือป่าวค่ะคุณน้า~

อ้ะๆ เห็นนะบางคนมาดูๆอยู่แต่ไม่มาออกเสียงบ้างเลย มีประสบการณ์อะไรก็มาแบ่งปันกันมั้งสิค่ะ ทุกท่านนนน~ คุณ Mila เห็นนะๆ (#v#)

ปล.หลานของนกหน้าเหมือนนกเลยอ่ะ >< ตอนแรกที่เรายังไม่ได้อ่านข้อความเรานึกว่ารูปนกตอนเด็กๆซะอีก OoO~

 

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=thead>ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 9 คน ( เป็นสมาชิก 7 คน และ บุคคลทั่วไป 2 คน ) </TD><TD class=thead width="14%">

[ แนะนำเรื่องเด่น ]​

</TD></TR><TR><TD class=alt1 width="100%" colSpan=2>MOUNTAIN*, bassate, Chalhoei, mead, Mila, mindanaric, nova_analai </TD></TR></TBODY></TABLE>

เห็นแล้วชื่นใจเหมือนครอบครัวเดียวกันครับ

 

ยังเลยคับ พี่mead ผมแค่ไปจับๆจ้องไว้ก่อนเพราะงานเยอะมากคับ ถ้าซื้อมาต้องมาซุมรวมกับหนังสืออีกกว่า 7 เล่ม ๆใหญ่ทั้งนั้นเลยคับที่รอให้มีเวลาแล้วอ่าน แต่จะพยายามหาเวลาให้ได้คับ แต่ที่นี่อบอุ่นดีนะคับ

 

นั่นสิครับ น้องมายด์
ที่นี่เหมือนเป็นโรงเรียนนานาชาติของสมาพันธ์จักรวาล ยังไงยังงั้นเลยครับ
พวกเราเป็นนักเรียนรุ่นปฐมฤกษ์ซะด้วย ..
เหมือนรู้จักกันมานานแสนนาน นับได้หลายร้อยปีแสงครับ+

 

การ์ตูน - อาหารอารมณ์สำหรับทุกเพศ ทุกวัย และสงสัยว่าจะทุก Life Form ด้วยมั๊ง ท่านน้องมนุษย์ต่างดาวก็ดูท่าจะชอบการ์ตูนเหมือนกันนะคะ

ภาพนี้มาจากหนังสือนิทานเรื่อง ผ้าห่มวิเศษ (based on true story) เป็นเรื่องราวของลูกชายคนโตของพี่นักเขียน ตอนเขาอายุได้ขวบเศษค่ะ เขาติดผ้าห่มขนาดว่าไปไหนต้องหอบเอาไปด้วยตลอด ตอนบินกลับเมืองไทยเขาก็หอบเดินเตาะแตะไปทุก airport ตอนไปเยี่ยมคุณยายที่เมืองไทยไม่มีเครืองอบผ้า ต้องแอบซักตอนหลับ ถัาตื่นมาแล้วผ้าห่มยังไม่แห้ง ก็เป็นเหมือนในภาพนี้ละค่ะ ตอนหลังพี่นักเขียนเห็นผ้าขาดมีรูโหว่เต็มไปหมด พอดีสุนัขที่บ้านคุณยายออกลูก เลยอุบายให้ลูกช่วยตัดผ้าห่มแบ่งไปให้ลูกหมา เขาก็ยอมให้แบ่ง เลยแอบตัดตรงที่มีรูคัดทิ้งไป ทำผ้าห่มให้ลูกหมาได้ผืนนึง ของเขาผืนนึง bib หมวก เสื้อให้ตุ๊กตาหมี ฯลฯ พอทำเสร็จหมด เขาก็เลิกติดผ้าห่มโดยไม่ว่าอะรไเลย ก็เลย happy ending (rose)