เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

ภาวะอันเป็นไปที่อยู่เบื้องหลัง


จากสมการ
1 ความปราถนาอย่างแรงกล้า+ความมุ่งมั่น+เจตนา=ความฝันที่กลายมาเป็นความป็นจริง
2 ความกลัว+ความสงสัย+ความไม่แน่ใจ=ความฝันที่ไม่เคยเป็นจริง
จากรูป ถ่ายตอนปี 2516-17 ก็อายุประมาณ 15-16 ปี หน้าตาก็บ่งบอกว่ามีปัญหา เบื่อโลก หนีเข้าป่าบ่อย (กำแพงเพชร) ไม่อยากเรียน เพราะเข้าใจว่าโลกจะแตก ไม่รู้ไปอ่านหนังสือเล่มใหน และก่อนหน้านั้นก็มีความฝันดังนี้
1 อยากเป็นนักกีฬายิมนาสติก
2 อยากเป็นนักวิทยาศาสตร์
3 อยากเป็นนักพลังจิต
4 อยากเป็นเจ้าพ่อ มาเฟีย นักการทหารปฏิวัติ
5 อยากเป็นหมอ
6 อยากเป็นศิลปินวาดรูป
7 อยากเป็นวิศวะกรไฟฟ้า อิเลคทรอนิคส์
ก็ลองพิสูจน์สมการดูครับ
ข้อที่ 1 อยากเป้นนักกีฬายิมนาสติก เพราะเล่นบาร์เดี่ยวบาร์คุ่เก่งตั้งแต่เด็ก แต่เตะตระกร้อไม่เก่ง เวลาสอบเก็บคะแนนได้คะแนนรวมไม่ดี ตั้งแต่นั้นมาเลยเล่นกีฬาอะไรก็ไม่เก่งซะอย่าง ข้อนี้เป็นความฝันที่ไม่เคยเป็นจริง
ข้อที่ 2 อยากเป็นนักวิทยาศาสตร์ ยังจำอารมณ์ความรู้สึกวันที่อ่านหนังสือวิทยาศาสตร์ชั้น ป 2 จบเล่มโดยใช้เวลาวันเดียว ภูมิใจมาก ช่วงนั้นน่าจะอายุ 7 ขวบ และเคยฝันเห็นโลกของเราลอยอยู่ในอวกาศสวยมากยังจำติดตาจนถึงทุกวันนี้ และตั้งแต่นั้นก็ชอบอ่าน หนังสือแนววิทยาศาสตร์ เช่นเด็กก้าวหน้า สมัยนี้ไม่มีแล้ว เรียกว่าหนังสือออกเมื่อไหร่เป็นต้องซื้อมาอ่าน และอีกเล่มคือ ชัยพฤกษ์วิทยาศาสตร์ ปัจจุบันยังเห็นมีอยู่ ก็เกือบ 50 ปีแล้วครับ ปัจจุบันจบวิทยาศาสตร์บัณฑิต สาขาเคมี ครับ ข้อนี้เป็นความฝันที่กลายมาเป็นความจริง
ข้อที่ 3 อยากเป็นนักพลังจิต อยากย้ายภูเขาได้ครับ เพราะขึ้นรถประจำทางผ่านภูเขาบ่อยๆ เคยสะกดจิตเพื่อนตอนอยู่มหาลัย สะกดแล้วไม่สำเร็จ คือจะสะกดให้เพื่อนเรียนให้เก่ง จำไม่ได้ว่าใช้คำสะกดอะไร เพื่อนมันบอกว่าไม่ได้ผลก็เลยไม่มั่นใจตั้งแต่นั้น (แต่แปลกเพื่อนมันเรียน สามปีครึ่งจบ ส่วนเราเรียน ตั้งห้าปี ข้อนี้ถือว่าความฝันไม่ป็นจริง
ข้อที่ 4 อยากเป็นเจ้าพ่อ มาเฟีย เป็นทหาร อยากเป็นหัวหน้าคณะปฏิวัติเพราะช่วงนั้นปฏิวัติกันบ่อยมาก ชอบอ่านหนังสือการปฏิวัติ หนังสือการเป็นผู้นำ แต่ไปสอบทหารไม่ผ่านตรวจโรค เพราะร่างกายมีรอยสักตามตัว(สักกันเหนียวครับ)
ข้อที่ 5 อยากเป็นหมอ แต่สอบเอ็นทรานซ์ไม่ติดครับ
ข้อ 4 กับข้อ 5 เนี่ย ไม่รู้เรียกว่าความฝันเป็นจริงหรือไม่จริง เพราะตั้งแต่อายุเข้าวัยรุ่น ถูกยกให้เป็นผู้นำตลอด ไม่ว่ากลุ่มเพื่อนๆ หรือในการเรียน หรือตอนเป็นทหารและพอเรียนจบ ก็ได้เป็นทหารเกณฑ์ อยู่เหล่าเสนารักษ์โดยไม่คาดคิด เพราะทางจังหวัดคัดส่งเข้ามา ก็เลยได้เป็นทั้งทหาร และเป็นหมอ แต่ก็ไม่ได้เรียนนายร้อยต่อทั้งๆที่ผู้บังคับบัญชาระดับสูงส่งเสริมก็ปฤิเสธไป เพราะตั้งแต่วันแรกที่เข้ากรมทหารด้วยความฮึกเหิม แต่ถูกนายสิบเอาเท้าเหยียบอกก็เลยฝังใจไม่ชอบระบบของทหาร ไม่งั้นป่านนี้ได้เป็น คมช.ไปแล้ว ก็ถือว่าความฝันไม่บรรลุวัตถุประสงค์
ข้อที่ 6 อยากเป็นนักวาดรูป ตอนอายุ 7 ขวบจำได้ติดตาถึงตอนนี้ว่าวาดรูป คนได้เหมือนมาก เเละก็เอาไปอวดพี่ชาย พี่ชายไม่เชื่อหาว่าโกหกไปเอารูปคนอื่นมาหลอก ความที่เราเถียงพี่เค้าไม่ได้ ก็เลยเสียใจและวาดรูปไม่เป็นอีกเลย ข้อนี้ก็ถือว่าความฝันไม่เป็นความจริง
ข้อที่ 7 อยากเป็นวิศวะกรไฟฟ้า อิเลคทรอนิคส์ ก็ชอบทดลองต่อโน่นต่อนี้ ตั้งแต่เล็กๆ และพ่อก็ส่งเสริมด้วย จนปัจจุบันสามารถซ่อมคอมพิวเตอร์ได้ (เคยเปิดร้านซ่อมตอน ฟองสบู่แตก) ก็ถือว่าความฝันเป็นจริงครับ
ก็เป็นบทพิสูจน์สมการครับ

 

ย่องมาอ่านการบ้าน
ฝันให้ไกลไปให้ถึงงงงงงงงงคร๊าบ++++
+คุณเฉลยอยากเป็นหลายอย่างมาก เกือบได้เป็นคมช.แล้ว
+คุณขจรวรรณพูดเก่งเพราะไก่จิกปาก (คุณพ่อช่างคิดนะครับ)
+ขอให้คุณซิปเปอร์สร้างหุ่น Gundam สำเร็จครับ
+ส่วนน้องมายด์ก็ใช้ความดื้อให้เป็นประโยชน์นะครับ

อ่านฝันของพี่นักเขียนแล้วดูเหมือนเป็นจริงเกือบทุกอย่าง ปรารถนาอะไรก็เป็นไปแบบนั้นจริงๆ แม้ว่าก่อนหน้านั้นดูไม่สดสวยอย่างที่คิดนะครับ

[b-wai][b-wai][b-wai]

 

ขอส่งพลังช่วยอีกแรงครับ เสร็จแล้วผมจองด้วย 1 ที่ครับ

 

การบ้านของผมสั้นๆครับ
หวนคิดไปในอดีต ประมาณ 10 กว่าขวบเห็นจะได้
มองเห็นคนขับรถยนต์ ใจนึกคิดว่า
ในอนาคต เราจะต้องขับรถยนต์ให้ได้

พอเรียนจบปุ๊บ ก็ได้งานบริษัทจำหน่ายรถยนต์ปั๊บ
ทำอยู่แผนกสินเชื่อ เป็นผู้จัดการเขต
ต้องขับรถ ออกตรวจสาขาทุกเดือน
ได้ขับรถ สมใจอยากไปเลยครับ
16 ปี ที่ใช้ชีวิตอยู่กับรถยนต์...สายวิชาที่เรียนมาทางด้านสหกรณ์
ไม่ได้นำมาใช้เลย ครับผม
(smile) (smile) (smile)

 

หนังสือของท่านอาจารย์โนวา อนาลัย

(smile) (smile)

 

ซิ่งสู่ฝัน !
อย่าขับไวนะคับเพ่ เดี๋ยวผมร่วง+

 

อาจารย์ครับทำครั้งเดียว พร้อมกันสามอย่างได้หรือเปล่าครับคือ
1 ผมมีปัญหาเรื่องสายตาครับไม่อยากใส่แว่นตา
2 ผมอยากเปลี่ยนรถคันเก่าเป็นรถใหม่ เอา S280 ครับ
3 ผมอยากมีบ้านเพิ่มอีกหลัง ให้หรูๆครับ
ผมว่าผมทำได้ อีก 21 วันจะรายงานผลครับ
จิตวิญญาณจดจ่ออยู่กับภาวะใด จิตวิญญาณมีชีวิตอยู่ เป็นอยู่ ดำเนินไป เป็นภาวะนั้นๆ

 

ว้าววว OoO .......ขอบคุณจริงๆนะค่ะ คุณ กังขา ณ ปลาย ที่ช่วยเตือนสติ ตบๆ ให้เข้าที่เข้ารอย......อืมมมมม [b-wai] ยอมรับแต่โดยดีแล้วจะปรับปรุงค่ะ (จะไม่รั่วแล้ว -"-) แหะๆ ใครว่าโลกไซบอกจะบอกไม่ได้ว่าตัวตนของใครเป็นไง อ่านแล้วสำนึกขึ้นมาทันทีเลย.....ToT....ขอบคุณค่ะ อนุโมทนาสาธุ.....

 

หนักนิด เบาหน่อยไม่ว่ากันนะครับ! (โลกไซเบอร์)
หายเจ็บแล้วทานขนม อิอิ

 

ขอติดการบ้านไว้ก่อนนะคะพี่นักเขียน
ปวดหัว ขอนอนพักก่อนค่ะ

 

บทความจากท่านอาจารย์อนาลัย

NOTE:
บทความของท่านอาจารย์อนาลัยที่ปรากฏในกระทู้นี้เป็นสีน้ำตาลแดง และ สีแดง บางครั้งไม่ได้เป็นบทความจากหนังสือ 10 เล่มที่ตีพิมพ์ไปแล้ว แต่เป็นบทความที่มาจากบันทึกความฝันที่ยังไม่เคยตีพิมพ์

พี่นักเขียนเชื่อว่า ส่วนของบันทึกที่ยังไม่ได้ตีพิมพ์เป็นหนังสือ จะไม่ได้มีโอกาสตีพิมพ์เป็นหนังสืออีกต่อไป แต่จะปรากฏใน Internet ทางกระทู้นี้ และในทิศทางอื่นๆต่อไปในวันหน้า

สาระที่ยังไม่ได้ถอดความหลายส่วน เป็นข้อมูลที่ท่านอาจารย์อนาลัยบอกว่า เป็นคำตอบสำหรับคำถาม

บ่อยครั้งก่อนที่จะได้รับคำถาม คืนก่อนหน้านั้นพี่นักเขียนจะฝันเห็นคำถาม และทำการทบทวนฝันเก่า บันทึกเก่า ถอดความถอดรหัสในความฝัน พอตื่นขึ้นมาก็มักจะได้พบคำถามตามที่ฝันใน e-mail บ้าง ห้องวิทย์ฯ บ้าง แต่ส่วนใหญ๋จะนำมา post ไว้ที่ห้องวิทย์นี้แทบจะทั้งหมด ยกเว้นข้อมูลที่ตอบเจาะจงเฉพาะบุคคล จำเป็นต้องกรองเอาสาระส่วนตัวของเขาออกไปก่อน จึงจะนำมา post ได้ค่ะ (rose)

 

ตาใหม่ รถใหม่ บ้านใหม่

คุณเฉลยได้พบกับปาฏิหารย์มาแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาที่มีจิตเมตตาอยากช่วยเหลือผู้อื่น แม้กระทั่งปาฏิหารย์ในการรอดตายหรือได้ชีวิตใหม่ ปาฏิหารย์ในเรื่องอื่นๆ เช่น ได้สายตาใหม่ รถใหม่หรือบ้านใหม่ เป็นเรื่องเล็กเมื่อเปรียบกับการได้ชีวิตใหม่

อารมณ์ จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดใดที่เราใช้ก่อให้เกิดปาฏิหารย์กับผู้อื่นได้ เราก็สามารถนำมาก่อให้เกิดปาฏิหารย์ให้กับตนเองได้เสมอ

พี่นักเขียนตระหนักดีว่า ผู้ที่เป็นพ่อแม่ หัวหน้า เจ้าของกิจการ ผู้ที่รับผิดชอบชีวิตอื่นๆหลายชีวิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ไม่เห็นแก่ตัว มักลืมที่จะหวังให้ปาฏิหารย์เกิดขึ้นกับตนเอง เพราะเราลืมรักและเมตตาตนเองเหมือนกับที่เรารักและเมตตาผู้อื่น เวลาตนเองขาดแคลนหรือเจ็บป่วยก็ไม่ได้สงสารตนเองหรือเห็นเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย แต่เวลาเห็นผู้อื่นเขาขาดแคลนหรือเจ็บป่วย เรามักเห็นเป็นเรื่องใหญ่มาก บางครั้งเราคิดด้วยซ้ำไปว่า หากเราไม่ช่วยเขา เขาจะเอาตัวรอดไม่ได้ แต่เรามักลืมคิดไปบ่อยๆว่า หากเราไม่ช่วยตนเอง ด้วยการทุ่มเทอารมณ์ จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดให้กับตนเอง เราจะเอาตัวรอดไม่ได้

พี่นักเขียนเชื่อว่าคุณเฉลยทำได้ค่ะ จะทำกี่อย่างพร้อมกันก็ย่อมได้ หากเอาตนเองเป็นที่ตั้งไม่ได้ หมายถึงว่า คิดให้ตนเองเป็นผู้รับปาฏิหารย์ไม่ได้ ให้ปรับอารมณ์ให้เป็นไปตามนิสัยคือ ใช้จดจ่อแทนว่าหากเราสายตาดี หากเรามีรถใหม่ และหากเรามีบ้านใหม่ คนที่เรารักทั้งหลายจะได้ประโยชน์สุขอะไรบ้าง อารมณ์นี้อาจช่วยให้บรรลุผลสำเร็จได้ง่ายขึ้น เพราะผู้ที่ติดจะไม่คิดถึงตนเอง มักจะมีอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึิกคิดในทางบวกได้มากและรุนแรงเมื่อคิดถึงคนรักคนใกล้ตัว

จินตนาการเป็นจุดเริ่มต้นแห่งความเป็นจริงทั้งหมด (โนวา อนาลัย ขยายความ ธรรมชาติของชาติภพ)

ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ที่สามารถเปลี่ยนแปลงเหตุการณ์ทางกายภาพได้ นอกเหนือไปจากการเปลี่ยนแปลงภาวะจิต (อิสระแห่งความปรารถนา)

ความเป็นไปได้ทั้งหลายที่ขัดกับความคิด-ความเชื่อที่เธอมีต่อโลกแห่งความเป็นจริง ย่อมเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้สำหรับเธอ (อิสระแห่งความปรารถนา)

พี่นักเขียนเลิกใส่แว่นตามาได้ 2 ปี ตาเอียงและสั้นมาตั้งแต่เด็กๆ ใส่ตามหมอสั่งตั้งแต่อายุ 17-27 แล้วเลิกใส่เพราะรู้สึกว่าไม่ใส่แล้วมันดีึขึ้น พอเลิกใส่ไปได้ปีกว่าไปตรวจสายตาอีก ปรากฏว่าที่เคยสั้น/เอียง 250/150 กลายเป็น 50/75 หมอก็ว่า "เห็นไม๊ บอกให้ใส่แว่นให้ติด ตาเลยดีขึ้นมาก" ไม่กล้าบอกหมอว่าไม่จริง เราแอบขัดคำสั่งหมอต่างหาก พอแก่ตัวก็ตัดแว่นสายตายาว ตามหมอสั่งอีก ใส่อ่านหนังสือ ขับรถอยู่หลายปี จนมาพบท่านอาจารย์อนาลัยบอกว่า สายตนคนเราเสื่อมตามอายุที่คนกำหนด เลยเลิกใส่มา 2 ปีแล้ว ปรากฏว่าจากที่อ่าน fine print ตามขวดยาไม่ได้ อ่านได้แล้วค่ะ แรกๆก่อนจะอ่านอะไรที่ไม่เคยอ่านเห็น หลับตากำหนดจิตนิ่งๆพักนึง ลืมตาปุ๊บ อ่านเลย จะเห็นได้ชัดมากแต่ชั่วครู่เดียว ลองทำบ่อยๆจะมองเห็นชัดได้นานขึ้นเรื่อยๆ แรกๆอาจต้องอ่านหนังสือห่างมากกว่าปกติพักนึง แล้วมันก็ปรับระยะเข้ามาเองทีละนิด และสังเกตว่าควรถนอมตาด้วยการใส่แว่นกันแดดเสมอๆในที่แจ้ง ทำให้อ่านหนังสือได้ชัดขึ้นเรื่อยๆ กลับจาก Cancun สังเกตว่าไปอยู่กับแดดจัดมามาก ทำให้สายตาแย่ลงไปหน่อย หลายวันผ่านไปก็ดีขึ้นเองตามธรรมชาติค่ะ

พบตาสวย รถสวย บ้านสวย เลยเอามาฝากคุณเฉลยค่ะ หวังว่าจะถูกใจนะคะ (rose)

 

ขอส่งการบ้านเป็นคนล่าสุด
ตอนเด็กๆ แก้วไม่แข็งแรง คุณแม่พาไปหาหมอบ่อย จนหมอจำชื่อแม่นยำ โดนจับฉีดยาบ้าง โดนบังคับให้กินยาบ้าง เบื่อสุดๆ เลยวาดฝันว่าโตขึ้นกะจะเป็นหมอที่รักษาคนไข้โดยไม่ต้องให้คนไข้ฉีดยาให้เจ็บตัว หรือกลืนยาขมๆให้ลำบาก (ตอนนั้นก็นึกไม่ออกนะ หมอคนนี้จะให้คนไข้หายโดยวิธีไหน)

ปัจจุบัน อาชีพ คือ วิจัยทดสอบหายาตัวใหม่ๆ เอาไปรักษาโรค

กรรมมั้ยล่ะ

 

พิสูจน์สมการ ความฝัน vs ความเป็นจริง

จากการบ้านที่พวกเราส่งเข้ามา :

คุณ Mead หัวหน้าห้องวิทย์ฯ ทำให้พวกเราต้องระวังกันมากๆหน่อย เพราะมีประสบการณ์การทดลองชนิดไฟลุกท่วมมาแล้ว มิน่าพี่นักเขียนถึงจินตนาการเห็นห้องวิทย์ฯเรากลายเป็น gas ไปอยู่เรื่อย คุณ Mead บอกว่า คิดว่าตัวเองไม่ค่อยอยู่กับปัจจุบันเท่าไหร่ ชอบจินตนาการไปในอดีต+อนาคต กับความรู้ใหม่ๆมากกว่า บางเรื่องก็เป็นไปได้ยากแต่ดีว่าสนุกกับจินตนาการ ไม่เคยเบื่อคิด แต่ต้องพยายามดึงความคิดมาสู่ปัจจุบันและความเป็นไปได้ให้มากกว่านี้

อารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิด ปราศจากกาลเวลา คนที่ช่างจินตนาการ-มีอารมณ์และความคิดสร้างสรรค์มากมาย จึงมักรู้สึกว่าตนเองไม่ค่อยอยู่กับปัจจุบันเท่าไรนัก เมื่อพวกเราฝึกฝนที่จะมีสติสัมปชัญะให้คมชัดและศึกษาเกี่ยวกับการจดจ่อกับปัจจุบัน มันไม่ได้หมายความว่า เราจะต้องพยายามดึงความคิดมาสู่ปัจจับนและความเป็นไปได้ในปัจจุบัน หากแต่หมายความถึงว่า เราจะต้องเรียนรู้ที่จะติดตามสติสัมปชัญญะของเรา จาก ณ จุดนี้ที่เรียกว่าปัจจุบัน ให้รู้ว่ามันกำลังไปจดจ่ออยู่ ณ ที่ใดที่เราเรียกกกันว่าอดีตหรืออนาคต หากเราจดจ่อกับปัจจุบันและความเป็นไปได้ในปัจจุบันแต่เพียงอย่างเดียว การสร้างสรรค์ทั้งหลายจะเกิดขึ้นไม่ได้ ซึ่งตามธรรมชาติแล้ว จิตวิญญาณของเราไม่อาจจดจ่ออยู่กับที่ได้เลย ไม่ว่าเราจะรู้เห็นหรือไม่ก็ตาม มันก็ไม่เคยหยุดนิ่ง และเราก็ไม่ได้จะต้องพยายามที่จะให้มันหยุดนิ่งเพราะมันเป็นไปไม่ได้ หากแต่ว่าเราจะต้องพยายามติตตามมันไปให้ได้ทุกขณะจิตในปัจจุบัน

พี่นักเขียนคนหนึ่งละค่ะ ไม่อยากให้คุณ Mead มามัวจดจ่ออยู่กับปัจจุบันที่เรายังไม่มี Pyramid ในประเทศไทย อยากให้ไปอดีตและอนาคตบ่อยๆนะคะ ไปเอาตัวอย่างและเทคนิคดีๆกลับมา คุณ Mead สร้างวีรกรรมมาตั้งแต่เด็กแล้ว ก็ยังไม่เลิกเลยนะคะเนี่ย สมควรจะต้องสร้างวีรกรรมต่อไปให้ยิ่งใหญ่กว่าเดิม


คุณ zipper เป็นอีกคนหนึ่งที่น่าจะเรียกได้ว่า ฝันไม่เลิกจึงรู้สึกไม่ยอมโต น่าจะเป็นคุณสมบัติที่ผู้ใหญ่จำนวนมากทำตกหล่นหายไปตามเส้นทางแห่งการศึกษาหมดแล้ว หลงเหลือแต่อัจฉริยะบางคนเท่านั้นที่เขามักบอกว่าตอนเด็กๆรู้สึกยังไง ก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม คือคิดว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง-เป็นไปได้

หลังจากเล่าเรื่องว่าอยากจะทำอะไรมาบ้างคุณ zipper บอกว่า "ที่เล่ามาเหมือนว่ามันไม่มีอะไรสำเร็จซักอย่างเลยแฮะ" ทำให้พี่นักเขียนนึกถึง Leonardo Da Vinci ผู้ซึ่งเป็นทั้งศิลปิน นักวิทยาศาสตร์ สถาปนิก นักประดิษฐ์ และได้ชื่อว่าเป็นผู้ที่มีผลงานออกมาให้ชาวโลกเห็นน้อยที่สุด คือภาพวาดของเขาก็มีน้อยมาก สิ่งประดิษฐ์ต่างๆของเขาไม่เคยได้ถูกนำไปสร้างหรือใช้งานจริง แต่มีแบบที่เป็นภาพวาด sketch และแบบจำลองมากมายสารพักอย่างที่เขาออกแบบและประดิษฐ์ขึ้นมา เช่น เครื่องทอผ้า จักรยาน นาฬิกา เครื่องขุดเจาะดิน กังหันวิดน้ำ ฯลฯ แม้ว่าเขาจะมีชื่อเสียงตั้งแต่สมัยที่ยังมีชีวิตอยู่ เพราะเป็นนักคิด แต่ความคิดของเขากลับกลายเป็นสิ่งที่ไม่ได้ถูกนำมาสร้างเป็นวัตถุธาตุมากเท่าศิลปินหรือนักวิทยาศาสตร์อื่นๆ แต่เขาก็ยังโด่งดังมาจนทุกวันนี้ และความคิดของเขาที่เคยเป็นเพียงภาพ sketch และ หุ่นจำลอง ก็กลายมาเป็นเครื่องจักรอุตสาหกรรมและสิ่งประดิษฐ์มากมายหลายอย่างในโลกปัจจุบัน

ส่วนที่คุณ zipper บอกว่าอยากจะเป็นคนไร้อารมณ์ ใจเป็นน้ำแข็ง ไม่แสดงอารมณ์ออก แต่จำไม่ได้แล้วว่าเพราะอะไร....
เหตุอาจปรากฏในความฝันที่เคยเล่าให้พวกเราฟังก็ได้นะคะ ที่ฝันเห็นหิมะหรือน้ำแข็ง ซึ่งเป็นสัญญลักษณ์เกี่ยวกับประสบการณ์ชีวิต


คุณหลาน mindanaric จับได้ไล่ทันอย่างรวดเร็วว่าสิ่งที่ทำให้สมความปรารถนาเสมอๆคือ แรงอธิษฐาน ซึ่งก็คือ ความปรารถนาอย่างแรงกล้า + ความมุ่งมั่น + เจตนา = ความฝันที่กลายมาเป็นความเป็นจริง และจับได้ว่าการหมดความศรัทธาที่จะเชื่อมั่นทำให้ขอแล้วไม่ได้สมปรารถนาดั่งเคย ไหวตัวทันตั้งแต่ยังเด็กนับว่าได้เปรียบมากเลยค่ะ แถมยังบอกอีกว่าจะต้องกลับไปใช้ชีวิตเป็นเด็กอีกแล้ว กลับไปแค่สวมอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึิกคิดก็พอนะคะ


คุณเฉลย เป็นคนแรกที่ทำการบ้านด้วยการถอดสมการได้ตรงโจทย์กว่าเพื่อน เพราะคุณเฉลยพูดถึงแต่ความใฝ่ฝัน-อารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิด ซึ่งเรียกได้ว่า เป็นเหตุการณ์ทางจิตที่ไม่มีผู้ใดมองเห็นได้ นอกจากตนเอง หากมองดูความฝันที่ไม่ได้กลายมาเป็นความเป็นจริง มันจะทำให้เรามองเห็นสิ่งที่ท่านอาจารย์เรียกว่า ความเป็นไปได้อันหลากหลายเป็นอนันต์ ซึ่งก็ยังคงมีความเป็นไปได้ต่อไป ตราบใดที่เราจดจ่อกันมันมากพอ มันก็พร้อมเสมอที่จะกลายมาเป็นความเป็นจริงได้ทุกเมื่อ

ใครที่เล่าประสบการณ์ที่คนอื่นรู้เห็นด้วย ยังไปไม่ถึงเบื้องหลังของประสบการณ์ชีวิต ซึ่งเป็นสมการที่พี่นักเขียนอยากให้ไปให้ถึง เพื่อที่จะพิสูจน์สมการได้ ไม่ว่าพวกเราจะได้ทำ ได้มี ได้เป็นหรือไม่ตามความใฝ่ฝัน เบื้องหลังทั้งหมดของมันก็มีที่มาอยู่ที่อารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่เราน่าจะค้นให้พบ เพราะหากเราค้นพบ เราจะรู้ได้ว่า เหตุใดความฝันบางความฝันจริงเป็นจริง และบางความฝันไม่เป็นจริง

คุณน้องแก้วทิพย์ เป็นอีกคนที่ทำการบ้านได้ตรงโจทย์ คือพบว่าประสบการณ์ในแง่ลบเกี่ยวกับการต้องถูกฉีดยาและกินยาขมๆ เหนี่ยวนำให้ฝันว่าโตขึ้นอยากจะเป็นหมอที่รักษาคนไข้โดยไม่ต้องจับฉีดยาให้เจ็บตัว ไม่ทราบว่าที่คุณน้องแก้วทิพย์สรุปให้ตนเองว่า "กรรมมั๋ยล่ะ" เหตุใดจึงสรุปเช่นนั้น เพราะพี่นักเขียนเห็นว่า ฝันของคุณน้องเป็นจริงทุกประการ เพียงแต่ว่า คุณน้องอาจเรียกอาชีพนี้ว่า นักวิจัย แทนที่จะเป็นแพทย์ แต่ตามความฝันที่แท้จริงของคุณน้องแก้วทิพย์ก็คือ การเป็นบุคคลที่จะรักษาโรคให้ผู้ป่วยด้วยวิธีการที่ไม่ต้องฉีดยา หรือให้ผู้ป่วยกินยาที่ขม พี่นักเขียนเข้าใจว่า ตามความสามารถในหน้าที่การงานของคุณน้องแก้วทิพย์ น่าจะทำให้คุณน้องนำประสบการณ์ในแง่ลบมาสร้างสรรค์ประสบการณ์ในแง่บวกเสมอ เช่นพยายามหาวิธีการที่จะทำให้ตัวยาใหม่ๆ ไม่ขม หรือกลืนลำบาก เป็นต้น

คุณน้องขจรวรรณเล่าประสบการณ์ชีวิตที่เกิดขึ้นทางกายภาพมากกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นทางจินตภาพ นอกจากตอนท้ายที่เล่าประสบการณ์ในความฝันซึ่งกลายมาเป็นความจริง และพบว่าสิ่งต่างๆที่ตนเองไม่ชอบ มาปรากฏรวมอยู่ในสถานที่ทำงานใหม่ทั้งหมด และสรุปว่า ถือว่าที่นี่เป็นโรงเรียนสอนจิตวิญญาณที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้

ซึ่งในกรณีนี้ทำให้พวกเรามองเห็นความเป็นจริงอีกข้อหนึ่งที่ท่านอาจารย์อนาลัยได้กล่าวไว้ว่า แม้แต่ความไม่ปรารถนาอย่างแรงกล้าก็มีพลังอำนาจไม่แพ้ความปรารถนาอย่างแรงกล้า ซึ่งเหนี่ยวนำให้อารมณ์ จินตนาการและความรู้สึกในแง่ลบ กลายมาเป็นความเป็นจริงได้เช่นกัน

คุณ Mountainเห็นคนขับรถยนต์และมีความคิดดั้งแต่ 10 ขวบว่าจะตัองขับรถยนต์ให้ได้ เลยได้ขับสมใจอยาก


หลายคนเล่าถึงประสบการณ์ในวัยเด็กว่ามีเหตุการณ์อะไรทางกายภาพเกิดขึ้น มากกว่าที่จะเล่าถึงเหตุการณ์ทางจินตภาพ อันเป็นเบื้องหลัง ซึ่งหมายถึงความใฝ่ฝัน-อารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดที่อยู่เบื้องหลังประสบการณ์ชีวิต

ท่านอาจารย์อนาลัยได้กล่าวไว้ว่า "เธอจดจ่อกับสิ่งใด ได้สิ่งนั้น ไม่มีกฏเกณฑ์อื่น" หากเราเข้าใจในคำกล่าวนี้ เราจะตระหนักได้ว่า แม้แต่สิ่งที่เรียกว่ากรรม ก็เป็นสิ่งที่เราเลือก หรือควบคุมได้ด้วยความเชื่อ อารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิด และอารมณ์ จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดทั้งในแง่บวกและลบ ต่างก็มีพลังอำนาจไม่แพ้กันนะคะ คิดแว้บอะไร มันก็กลายเป็นความเป็นไปได้ทั้งสิ้น และบางสิ่งที่พลังแรงกว่าก็กลายมาเป็นความเป็นจริง

ประสบการณ์ของคุณ Mountain ทำให้พี่นักเขียนหวลคิดถึงความหลังเมื่อ 10 ขวบเหมือนกัน ตอนนั้นไปอยู่ต่างจังหวัดช่วงปิดเทอมใหญ่กับคุณตาคุณยายที่ราชบุรี พอใกล้โรงเรียนเปิด คุณน้าก็ให้คนขับรถมาส่งบ้านที่กรุงเทพฯ พี่นักเขียนนั่งรถไปโรงเรียนทุกวันตั้งแต่อนุบาล ไม่เคยสังเกตคนขับเพราะนั่งข้างหลัง แต่วันนั้นนั่งกันหลายคน เราได้นั่งกลางเบาะหน้า ระหว่างคุณน้ากับคนขับ เบาะมันยาวติดกันหมด ไปจ้องดูคนขับทุกอิริยาบทว่าเขาเข้าเกียร์ยังไง สัมพันธ์กับเวลาเขาออกรถ เร่งเครื่องแล้วเปลี่ยนเกียร์ยังไง มองดูแล้วรู้สึกว่า ทำไมขับรถมันง่ายอย่างนั้นนะ สมัยนั้นเป็นรถเก๋งเกียร์พวงมาลัย ไม่ใช่เกียร์ออโต้ พอกลับบ้านที่กรุงเทพฯ แอบไปขอคนขับรถที่บ้านนั่งไปเป็นเพื่อน บอกเขาว่าจะขับให้ดู เขาอยู่ที่บ้านมาตั้งแต่พี่นักเขียนได้ 2 ขวบแล้ว เขาก็ยอมให้แอบขับรถจากปากซอยเข้าบ้านเป็นต้นมาตั้งแต่วันนั้น เป็นซอยตรงๆ ถนนกว้าง 2 เลนซ์ยาวแค่ 800 เมตร พออายุ 13 อาสาคุณแม่เอาของไปส่งให้คุณยายที่ราชบุรี ก็แอบขับรถไป-กลับ ตาคนรถก็นั่งทานกล้วยแขกไปตลอดทาง พอวันเกิดอายุ 17 หนีโรงเรียนช่วงเช้าไปทำใบขับขี่ ให้ตาคนรถคนเดิมแอบพาไป เขาก็ตามใจ ตกเย็นเอาใบขับขี่ไปอวดคุณแม่ คุณแม่ร้องลั่น ตอนแรกนึกว่าตกใจที่หนีโรงเรียน แต่ไม่ใช่หรอกค่ะ หนีโรงเรียนไปก็เลยทรงชุดนักเรียน นอกจากทำบัตรไม่สวยแล้ว ข้อร้ายที่ทำให้คุณแม่ร้องลั่นคือ ผูกหางแกะโง้งยังกับเขาควายกลับทิศ - อยู่ในบัตร - ตลอดชีพ มาจนทุกวันนี้เวลาไปทำธุระที่ไหนแล้วเขาขอดูใบขับขี่ เจ้าหน้าที่ออกอาการกลั้นหัวเราะแบบว่ากลั้นไม่จริงหรือกลั้นไม่อยู่ก็ไม่รู้ละ ไม่เกรงใจกันบ้างเล้ย ประสบการณ์นี้ไม่ทราบว่าอยู่ในอารมณ์ใด ตามไม่ทัน แต่ไหงผุดขึ้นมาแล้วอยู่ยาวตลอดชีพก็ไม่ทราบค่ะ หากพี่นักเขียนจะ update การบ้านอื่นๆที่ส่งเข้าเพิ่มนะคะ กรุณากลับมา check ด้วย หากพี่นักเขียนหลงไม่ได้ตอบใคร ทวงนะคะ

คุณน้องaimmy
คุณน้องนก leogirl
คุณ Falkman

กลับเข้า time machine แล้วจะกลับออกมาหรือเปล่าคะ (rose)

 

zipper vs Einstein

ที่ว่าเหมือนน่ะ เหมือนที่อารมณ์น่ะค่ะยังไงรูปนี้ คุณ zipper หล่อกว่า Einstein หน่อยนึงอยู่แล้วหละ

 

ขอบคุณอาจารย์ครับ สำนึกคุณตลอด รถสวยครับ ชอบบ้านที่มีภูเขาอยู่ด้านหลังครับ แต่ตาเนี่ยยังไงๆอยู่ตรับ ขอให้สดใสอ่านหนังสือไม่ต้องใส่แว่นก็ สมปราถนาแล้วครับสวยไม่สวยไม่ป็นไรครับ
ตอนนี้จินตนาการอ่านหนังสือของอาจารย์อนาลัยในบ้านที่วาดฝันไว้ แล้วขับรถออกไปช้อบปิ้ง ไปเที่ยวทะเล แล้วกับบ้านครับ
ลองกำหนดจิตก่อนอ่านหนังสือได้ผลครับ ตอนที่พิมพ์อยู่นี่ก็ไม่ได้ใส่แว่น แต่ต้องทำตาหยีๆอยู่ครับ

 

03การมาถือกำเนิดในแต่ละชาติภพ

พี่นักเขียนได้อธิบายไปแล้วว่าการพิสูจน์สมการสองชุด

1. ความปรารถนาอย่างแรงกล้า + ความมุ่งมั่น + เจตนา = ความฝันที่กลายมาเป็นความเป็นจริง
2. ความกลัว + ความลังเลสงสัย + ความไม่แน่ใจ = ความฝันที่ไม่เคยเป้นจริง

เกี่ยวพันกับสาระอื่นๆมายมายคือ:
1. การสร้างโลกแห่งความเป็นจริง ด้วยอารมณ์-จินตนาการและควาวมรู้สึกนึิกคิด
2. การสร้างเส้นทางแห่งความเป็นไปได้

และได้กล่าวไว้ว่า อารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึิกคิด เกี่ยวพันและส่งผลกระทบต่อ ตัวตนทั้งหมดของเราจากทั้งสามแหล่งข้อมูลด้วย อันได้แก่:
3.1. จิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมมิติ ในอดีตและอนาคตชาติ
3.2. จิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมวัตถุประสงค์ ในปัจจุบันชาติ
3.3. จิตวิญญาณเสมือนร่วมร่างแต่ต่างมิติ ในอดีต-ปัจจุบัน-อนาคต

พี่นักเขียนนักเขียนได้เล่าประสบการณ์ให้ฟังไปแล้วว่า อารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึิกคิดของพี่นักเขียน เกี่ยวพันหรือส่งผลกระทบไปสู่ 3.2. จิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมวัตถุประสงค์ ในปัจจุบันชาติ อย่างไรไปแล้ว เหลืออีก 2 ข้อคือ
3.1. จิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมมิติ ในอดีตและอนาคตชาติ กับ
3.3. จิตวิญญาณเสมือนร่วมร่างแต่ต่างมิติ ในอดีต-ปัจจุบัน-อนาคต ที่ยังไม่ได้เล่าประสบการณ์ให้ฟัง และคิดว่าแทนที่พี่นักเขียนจะแย่งทำการบ้านเสียหมด จะให้พวกเราช่วยกันคิดและเล่าประสบการณ์มาสู่กันฟังบ้าง เพื่อที่จะได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นและทำให้เราตระหนักว่า เราเข้าใจในข้อมูลของท่านอาจารย์อนาลัยได้มากน้อยเพียงใด หากยังไม่เข้าที่เข้าทางกันนัก เราก็จะช่วยกันปรับคลื่น

เรามักเข้าใจกันว่า อารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึิกคิดของเรา เป็นสิ่งที่เป็นส่วนตัว-เป็นของเรา หากเรานีกคิดแล้วสิ่งนั้นๆเป็นจริงขึ้นมา มันก็เป็นของเราทั้งหมด ทั้งจินตภาพและภาวะทางกายภาพ แต่ถ้าหากเรานีกคิดแล้วสิ่งนั้นๆไม่ได้เป็นจริงขึ้นมา เราก็เชื่อโดยปริยายว่า ความคิดนึ้นๆสลายตัวไปโดยไม่เหลือร่องรอย หรือไม่มีผลอะไรกับผู้ใดทั้งสิ้น ท่านอาจารย์อนาลัยได้ตั้งคำถามไว้ใน อมตะแห่งจิตวิญญาณว่า เกิดอะไรขึ้นกับความคิดของเธอ เมื่อมันจากสติสัมปชัญญะของเธอไป?

ท่านอาจารย์อนาลัยได้ให้คำตอบไว้ใน โนวา อนาลัย ขยายความ ธรรมชาติของชาติภพว่า ความรู้สึกนึิคิดของเธอเป็นพลังงานที่ถูกส่งกระแสออกไปและไม่มีวันที่จะถูกดึงกลับคืนมาได้ ซึ่งหมายความว่า ไม่ว่าเธอจะนึกคิดสิ่งใด ความคิดของเธอเป็นพลังงานที่จะแปลงสภาพเป็นวัตถุธาตุและความเป็นจริงในชาติภพใดชาติภพหนึ่งเสมอ ความรู้สึกนึกคิดที่ปราศจากสติ จึงเป็นดาบสองคมที่สร้างสรรค์และทำลายทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเธอได้เสมอ (หน้า 33)

เมื่ออารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึิกคิดของเรา แม้เพียงแว้บหนึ่งที่คิดถูกส่งออกไป และก่อเกิดเป็นโลกแห่งความเป็นจริงบนเส้นทางแห่งความเป็นไปได้หรือชาติภพใดชาติภพหนึ่ง มันก็ครอบคลุมไปถึงการก่อเกิดการเป็นบุคคลตัวตนผู้เผชิญกับประสบการณ์นั้นๆด้วย กล่าวได้ว่าอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึิกคิดของเราก่อเกิดโลกแห่งความเป็นจริงได้มากกว่าที่จะจินตนาการได้ถึงมากมายนัก

ตามข้อมูลดังกล่าวนี้ พวกเราลองคิดดูสิคะว่า อารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึิกคิดของเราจะเกี่ยวพันและส่งผลกระทบไปสู่
3.1. จิตวิญญาณต่างร่างแต่ร่วมมิติ ในอดีตและอนาคตชาติ กับ
3.3. จิตวิญญาณเสมือนร่วมร่างแต่ต่างมิติ ในอดีต-ปัจจุบัน-อนาคต ได้อย่างไร

สำหรับข้อ 3.1 พวกเราน่าจะมีประสบการณ์ที่ทำให้ตระหนักได้ไม่ยาก และมีประสบการณ์ไม่น้อยด้วยกันทุกคน โดยพิจารณาจากบรรพบุรุษ หรือ ลูกหลานของเรา ส่วนข้อ 3.3. พวกเราก็มีประสบการณ์ด้วยกันทุกคนไม่มากน้อยไปกว่ากัน ไม่ว่าจะเป็นประสบการณ์ที่รู้เห็นยามตื่น ยามฝัน ก็สำคัญไม่น้อยไปกว่ากันนะคะ และพวกมนุษย์ต่างดาวทั้งหลายน่าจะมีประสบการณ์อื่นๆมาเล่าให้พวกเราฟังได้บ้างไม่มากก็น้อยด้วยในข้อนี้

อ้าวแถมท้ายอีกนิด ประเดิมคำถามนี้กับ คุณ Mead หัวหน้าห้องวิทย์ฯของเราแล้วกันว่า
1. ทำไมจึงผูกพันธ์กับ Pyramid ?
2. เกิดเมืองไทยหรืออียิปต์ หรือประเทศไหนในโลก หรือเดินทางไปประเทศใดในโลกที่ทำให้รู้เห็น Pyramid ของจริงหรือเปล่าคะ?
3. เมื่อได้เห็น Pyramid ครั้งแรก จำได้ไหมว่ารู้สึกอย่างไร (ไม่ว่าจะเห็นภาพหรือของจริงก็ตาม)
4. อารมณ์ จินตนาการ และความรู้สึกนึกคิดเกี่ยวกับ Pyramid มีที่มาทีไปอย่างไร อะไรดลใจให้สนใจคะ ?

มนุษย์ต่างดาวท่านอื่นๆเช่น คุณ zipper คุณ Falkman ไม่ทราบว่าผูกพันกับอะไรกันบ้าง ขอเอาคำถามเหล่านี้ไปเทียบเคียงแล้วเล่าประสบการณ์ให้ฟังกันบ้างค่ะ ชาวโลกจะได้ขยายสัมพันธภาพไปสู่ต่างด้าว ต่างดาวกันหน่อย

พวกเราชาวโลกต้องช่วยกันตอบคำถามนะคะ ทั้งคุณ Mountain น้องนก leogirl น้องแก้วทิพย์ น้องขจรวรรณ น้อง mindanaric น้อง aimmy ระดมพลหน่อยนะคะ อย่าปล่อยให้มนุษย์ต่างดาวเผาห้องวิทย์ฯกลายเป็น gas ไปซะก่อน(*) (*) (*) คุณจิตต์ คุณ penpilai คุณ pannapa และท่านอื่นๆหายไปไหนไม่ทราบนะ สงสัยจะหายเข้า time machine แล้วไปลับ

 

รอหัวหน้าห้องคุณ mead,คุณ zipper คุณ Falkman มาเล่าเป็นตัวอย่างก่อนนะครับ ผมยังจับจุดไม่ค่อยถูก ต้องอิงอาศัยตัวอย่างก่อนครับ (*)
(smile) [b-wai]

 

ก่อนอื่นต้องขอบคุณพี่นักเขียนเป็นอย่างสูงครับที่มาเติมเต็มความเข้าใจเบื้องหลังของกลไกชิวิตจากความเป็นจริงแต่ล่ะท่าน เลยทำให้เรียนรู้ไปด้วยว่าหลายๆเรื่องราวเรากำหนดสร้างด้วยตัวเราเองแท้ๆ รู้สึกว่าเราต้องกลับมาทบทวนมองหาช่องว่าง ทิศทางความฝันกันมากขึ้นกว่าแต่ก่อนครับ

ตอนนี้มีการบ้านใหม่เกี่ยวกับ จิตวิญญาณ(เสมือน)ร่วมร่างแต่ต่างมิติ ในอดีต-ปัจจุบัน-อนาคต ก็คือเรื่องจิตวิญญาณต่างภพชาติ-ต่างมิติของตัวเราเอง ที่เป็นรหัสร่วม (genes) ที่กำหนดรูปลักษณ์หล่อหลอมเป็นตัวเราในปัจจุบันครับ
เป็นประสบการณ์ของภพชาติต่างๆของเราในอดึต ใครมีอดีตความเป็นมาของภพชาติอย่างไร มาเล่าให้ฟังหน่อยครับจากความฝันหรือ จากการดูโดยอาศัยตาทิพย์ของผู้รู้หรือของเทพ-พรหมก็ได้ครับ..คงพอเข้าใจการบ้านนะครับ