ขรัวอีโต้ จอมอภิญญา

ลงเบ็ดราวในอากาศ (ขรัวอีโต้)​

​

เรื่องของเรื่องก็มีอยู่ว่าขรัวอีโต้แกเป็นเพื่อนกับหลวงพ่อปาน สมัยนั้นเขาบอกขรัวอีโต้นี่อยู่ที่เขาสาลิกาจังหวัดนครสวรรค์ แต่ความจริงในปัจจุบันนี่เป็นจังหวัดลพบุรี แต่ว่าระยะนั้นทางคมนาคมมันไม่ดี แล้วก็เป็นป่าเลยไม่รู้ว่าจังหวัดไหนกันแน่ เพราะว่าจังหวัดนครสวรรค์นี่มันกินเข้าไปถึงจันเสน ถึงสถานีรถไฟจันเสน อาจจะเลยนั้นไปนิดก็ได้ ตานี้ เขาสาลิกานี้มันก็อยู่บ้านหมี่ แต่มันก็ไม่ไกลกันนัก เขาอาจจะเข้าใจว่าเป็นจังหวัดนครสวรรค์



วันหนึ่งแกพายเรือผ่านหน้าวัด พายเรือสำปั้นลำเล็กๆ สำปั้นคอน เขาเรียกยังงั้นนะ มีประทุน ผ่านหน้าวัด พอเลยเขตหน้าวัด ปรากฏว่าไฟไหม้หลังคา พอไฟไหม้หลังคาเรือแทนที่แกจะดับไฟทั้งๆ ที่อยู่ในแม่น้ำดับมันก็ดับได้ แต่แกไม่ดับ แกทิ้งเรือโดดน้ำ ถืออีโต้เล่มหนึ่ง ว่ายขึ้นมาบนตลิ่ง พอขึ้นมาก็ท้าทายโบ๊เบ๊ๆ ว่า ใครคนจริงวะ มันแกล้งกันได้นี่หว่า ไอ้คนแกล้งกันนี่มันใช้ไม่ได้ เก่งจริงมาตีกันสิหว่า ควงมีดอีโต้คว้าง แก่แล้วผอมๆ ตอนนั้นอาตมาเองผู้พูดบวชมาแล้ว เห็นเหตุการณ์ได้โดยเฉพาะพร้อมด้วยพระประมาณสี่ห้าสิบองค์ เห็นคนเอะอะโวยวายแบบนั้นก็คิดว่าคนที่มารักษาโรคหรือมาหาหลวงพ่อ จะทะเลากัน หรือว่าชาวบ้านเขามาอาละวาดกับคนที่มารักษาโรค หรือมาหาหลวงพ่อ เป็นการไม่ดี ต่างคนต่างก็รีบไปดู วิ่งไปตามเสียงนั้น ปรากฏว่าเห็นคนแก่คนหนึ่งผอมๆ ท่าทางแกร่งๆ คิดว่าถ้าแกจะสับเรานี่ ต่อให้แกถืออีโต้ 2 เล่ม ก็เห็นจะไม่พอหรอก เรียกว่าหลบไปหลบมาประเดี๋ยวก็เป็นลมไปเอง


แกก็เอะอะท้าทายด่าไปด่ามาอยู่พักหนึ่ง หาคนมาตีกับแก เลยถามว่าโยม จะตีกับใครเล่า แกก็เลยบอกว่าพายเรือมาดีๆ ไอ้นักเลงบ้านนี้นี่มันแกล้งจุดหลังคาเรือได้ เอาเข้ายังงั้น ถามว่าเรือของโยมขณะพายอยู่ พายชิดๆ ตลิ่งหรือว่ากลางแม่น้ำ แกก็บอกว่ากลางแม่น้ำ เลยถามแกว่าแล้วใครจะจุดได้ล่ะโยม แกบอกมี ไอ้วัดนี้แหละเขามีคนดี คนดีเขามีเขาขโมยจุดได้ แล้วก็ถามว่าท่านปานอยู่หรือเปล่า ก็เลยบอกกับแกว่าอยู่ ท่านกำลังรับแขก บอก อยากจะดูหน้าไอ้ท่านปานนักมันลักจุดหลังคาเรือข้า พวกพระหนุ่มๆ ก็รู้สึกว่าไม่พอใจ มีหลายองค์ที่ตัวแกเป็นพระใจแกเป็นฆราวาส 99 เปอร์เซ็นต์ ทำท่าไม่ดี ก็จะจัดการกับตาแก่นี่ หาว่ามาท้าทายครูบาอาจารย์

​

อาตมากับเพื่อนอีก 2 คนก็ห้าม กระซิบบอกว่าอย่าเลย นี่มันต้องมีอะไรสักอย่างหนึ่ง แกพายเรือมากลางแม่น้ำนะ แล้วไฟติดหลังคาเรือแก แล้วแกเองถ้าไม่ได้จุดแล้วแกไม่มีไฟอยู่ ถ้าไฟมันติดขึ้นแบบนี้ มันต้องเป็นเรื่องของอภิญญาสมาบัติ พวกเราดูกันไปก่อนดีกว่า ปล่อยแก เขาจะทำยังไงก็ช่าง แกคนเดียว พวกเราตั้งหลายสิบแล้วก็พวกเราก็หนุ่มกว่า ไอ้แรงปะทะน่ะสู้เราไม่ได้แน่ ไม่ต้องกลัว พวกท่านอย่าคิดว่าแกจะทำอันตรายหลวงพ่อได้เลย ไม่มีทาง ถ้าหากว่าแกจะฟันหลวงพ่อพวกผมจะจัดการเอง พระพวกนั้นบอกว่าไม่แต่ท่าน 3 องค์ละ พวกผมด้วย วันนี้แหลกกันแน่เลิกเป็นพระกัน ถ้าลงทำอันตรายหลวงพ่อพวกผมยอมตกนรกกัน วันนี้ฆ่าคนแก่สักคน บางคนเขาว่าอย่างนี้นะ ก็เห็นใจท่านในด้านความกตัญญูกตเวที กล้าที่จะพลีตัวเองลงนรก อันนี้ก็น่าสรรเสริญเหมือนกัน เรียกว่าไม่ใช่น่าตำหนิเพราะว่าเขายังเป็นพระปุถุชนคนธรรมดา มีความกตัญญูต่อครูบาอาจารย์ดังกล่าว ดังนี้ก็หายาก ไม่ใช่หาง่าย น่าสรรเสริญ แต่พวกเราก็พยายามกันเขาไว้ เดินตามแกไป แกก็คุยไปเสียงเอ็ดตะโรโฉเก พูดด่าท้าทาย ท้าเฉยๆ ไม่ด่า ว่าคนเก่งจริงไม่ต้องไปลุกจุดหลังคาเรือกันโว้ย เก่งจริงออกมาตีกันสิหว่า ออกมากลางลานวัด


หลวงพ่อได้ยินเข้าก็ยิ้ม เห็นท่านนั่งมองยิ้ม มีคนไปหาท่านประมาณสัก 200 คน นั่งอยู่ข้างหน้าท่าน บางก็น่าดูเหมือนกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนสุพรรณ มีความเคารพนับถือหลวงพ่อเป็นพิเศษ ดูเหมือนว่าจะชักมีดพก ถือมีดกันเป็นตับ หลวงพ่อก็ยกมือห้ามบอกอย่า ขรัวอีโต้มันเพื่อนฉัน ประเดี๋ยวพวกเราจะได้ดูดี แต่ไม่ใช่ตีกันหรอก ไอ้ที่เขาท้าทายอย่างนั้นเขาก็ทำของเขาไปเอง เขาเป็นคนดี พวกนั้นก็เก็บอาวุธ

​

เมื่อเข้าไปถึงหน้าหลวงพ่อแล้ว แกก็วางมีดโต้ แล้วก็กราบ แน่ แกแสดงความเคารพ เวลากราบนี่ไม่ใช่กราบอย่างคนโกรธ กราบอย่างคนแสดงคามเคารพกันจริงๆ เมื่อกราบลงไปแล้ว แกก็ยกมือขึ้นไหว้แล้วก็บอกว่า คนจริงมาตีกันดีกว่า หนอยแน่ เราพายเรือผ่านหน้าวัด พอจะเลยเขตวัดขโมยจุดหลังคาเรือของเราเสียได้ หลวงพ่อปานยกมือป้องหน้าถามว่าใคร ใครกันพ่อคุณ พอมองหน้าแกก็บอกว่า นี่ขรัวอีโต้ไงล่ะ หลวงพ่อปาน หัวเราะก๊ากเลย บอกเอ้อ ดีๆๆ ขรัวอีโต้รึ ทำยังไงปล่อยให้ไฟมันติดหลังคาเรือได้ ลืมหรือเผลอไปละมัง จุดตะเกียงไว้บ้างหรือเปล่า แกก็บอก ฮื้อ อย่า อย่ามาแกล้งทำไก๋นะ ไอ้คนเรานี่ถ้าเก่งจริงๆ จุดกันต่อหน้า นี่มาขโมยจุดหลังคาเราได้ หลวงพ่อปานก็หัวเราะชอบใจ บอกว่า ขรัวอีโต้ก็เก่งนี่ ทำไมปล่อยให้คนขโมยจุดหลังคาเรือล่ะ แกก็เลยหัวเราะ เสียท่า นี่แสดงว่าตัวเองเสียท่า เรือของแกชาวบ้านเห็นว่าไฟติดก็เลยออกไปเก็บแล้วก็ดับไฟให้ ไม่มีอันตรายมาก เสียหายไปนิดหน่อย ในที่สุดเลิกทะเลาะกันก็คุยกัน

​

ท่านก็เลยประกาศว่า ขรัวอีโต้นี่เขาเป็นฆราวาส แต่เขาเก่ง เก่งกสิณ ได้อภิญญาสมาบัติ เป็นเพื่อนกัน พอชาวบ้านรู้ข่าวว่าเป็นเพื่อนและได้อภิญญาสมาบัติเท่านั้นแหละ ฆราวาสหลายคนเข้ามานั่งยกมือไหว้ขรัวอีโต้ ขรัวอีโต้ก็เลยครึ้มใจ แต่ยังเป็นฌานโลกีย์ แล้วคุยสนุกสนานกับหลวงพ่ออยู่ประเดี๋ยว หลวงพ่อก็บอกว่า นี่ขรัว ชาวบ้านเขายังอยากจะดูของดีนะ ขรัวนี่เก่งมีดีอยู่ตั้งเยอะ ลองแสดงดี อวดกับเขาสักหน่อยซิ มีดีที่จะอวดนี่ ขรัวอีโต้ก็นั่งยิ้ม บอกฮึ ท่านก็เก่งนี่นะทำไมไม่แสดงล่ะ หลวงพ่อก็เลยบอกว่าไอ้ฉันมันเป็นพระ ไอ้ดีเท่าไรก็แสดงหมดแล้ว เวลานี้กำลังแสดงดีรักษาโรค และงานก่อสร้าง สอนพระกรรมฐาน ดีอย่างอื่นมันแสดงยาก แต่ขรัวนี่เป็นฆราวาสนี่ พระพุทธเจ้าท่านไม่ได้ห้าม ไม่เกี่ยวกับวินัยของพระ ลองแสดงดูสักนิดได้ไหม
ขรัวก็ยิ้ม บอก เอา จะแสดงก็แสดง เอาพวกเราใครอยากจะดูของดีบ้าง ใครอยากจะดูอีโต้ว่ายน้ำก็เชิญ แหมพอตัวแกพูดเท่านั้น อาตมาก็คิดว่าตัวแกเองจะโดลงไปว่ายน้ำนะ ไม่ได้คิดว่าจะให้มีดมันว่ายน้ำ แกก็เลยบอกว่าใครอยากจะดูดีเชิญตามมา ไปท่าน้ำกัน ก็เดินตามไปท่าน้ำ พระทั้งหมด คนทั้งหมดประมาณแล้วเห็นจะเกือบ 300 คน



พอไปถึงท่าน้ำแกก็บอกว่าคอยดูนะ หยิบดูซิ อีโต้เล่มนี้มันเป็นเหล็กหรือมันเป็นไม้ เพื่อนของอาตมาก็รับมาตรวจดูแล้วก็ส่งต่อๆ กันไป ทุกคนก็ทราบว่ามีดโต้เป็นเหล็ก แกก็ถามว่าเหล็กมันจมน้ำหรือว่าลอยน้ำ ก็เลยบอกว่าตามธรรมดาของมันละก็ เหล็กมันมีน้ำหนักมากมันจะจมน้ำ แกบอกว่านั่นน่ะซีเหล็กมันต้องจมน้ำ เดี๋ญวผมจะขว้างไอ้มีดนี่นะให้มันจมน้ำ แกก็ขว้างเต็มแรงไปประมาณถึงกลางน้ำ มันลึกมาก จมหายไป แล้วแกก็ลงไปชายน้ำบอกว่า เอ้า อีโต้เอย เอ็งกะข้ามันเป็นสหายกันมานาน นี่วิ่งขึ้นมาซิ เอ็งไม่ขึ้นมาละข้าจะใช้ใครล่ะ ข้ามีเอ็งอยู่เล่มเดียวเท่านั้นละ ขึ้นมา มีดโต้ก็โผล่ผลุบขึ้นมาจากกลางแม่น้ำ มาถึงผิวน้ำก็วิ่งปรื๊ดคล้ายกับเรือเร็ว เอาด้ามเข้ามือขรัวอีโต้ทันที แกก็บอกว่า เอาเท่านี้แหละเอ้า แสดงให้ดูแล้วนะ ว่าขรัวอีโต้น่ะมีดีพอที่จะอวดใครเขาได้ เป็นอันว่าจบเกมไป

​

ต่อจากนั้นมาก็มีเรื่องราวอีกนิด ถึงเวลากลางคืนขรัวอีโต้แกมีลอบเล็กๆ ลูกหนึ่งแกชอบเอาขึ้นไปไว้บนยอดไม้ ไปดักเงิน ถามว่าแกเอาไปทำไม แกบอกว่าเอาไปดักเงิน สมัยนั้นค่าของเงินสูงมาก ก๋วยเตี๋ยว 2 ชาม ห้าสตางค์ 1 บาทได้ก๋วยเตี๋ยว 40 ชาม แต่แกดักได้คืนละ 10 บาท แกดักได้มาสัก 2 - 3 คืน อาตมากับเพื่อนก็สงสัยว่าขรัวอีโต้นี่ แกดักเงินได้ยังไง ธนบัตรที่ได้มาก็ใหม่เอี่ยม แปลกใจ ติดว่าตอนกลางคืนแกจะย่องเอาธนบัตรไปใส่ มาคืนหนึ่งก็ไปนั่งยามกันสามองค์ เห็นขรัวอีโต้เอาลอบไปดักบนยอดต้นพิกุล ก็เลยนั่งอยู่ใกล้ๆ นั่งยามผลัดกันอยู่ยาม คอยจับดูทีว่าขรัวอีโต้จะย่องเอาธนบัตรไปใส่เมื่อไหร่ ตลอดคืนขรัวอีโต้ไม่ปรากฏว่าลงไปจากกุฏิเลย นอนอยู่ที่กุฏิหลวงพ่อปาน ทีนี้พอตอนเช้ามืดก่อนที่ขรัวอีโต้จะมากู้ลอบ อาตมาเองก็ย่องขึ้นไปก่อน พอหยิบลอบลงมาปรากฏว่าในลอบมีธนบัตรใบละ 10 บาท ใหม่เอี่ยม 1 ใบ ก็เลยเอามาเก็บไว้ แล้วก็เอาลอบไปวางไว้ที่เดิม พอตอนใกล้สว่าง แสงทองขึ้น ขรัวอีโต้ก็ขึ้นไปเอาลอบปรากฏว่าแกไม่เห็นสตางค์ แกด่าโขมงโฉงเฉงเลยคราวนี้ ด่าเสียงลั่นวัดแล้วก็บอกด้วยว่า ไม่ใช่ใครหรอก ไอ้ลิง 3 ตัวในป่าช้านั่นแหละมันมาลัก ก็เดชะบุญที่แกเรียกว่าลิงเสีย ลิงนี้มันไม่มีอาบัติ ถ้าแกหาว่าพระขโมยละก็ยุ่ง ลิงไม่มีอาบัติไม่เป็นไร

​

เวลานั้นอาตมากับเพื่อนไปบิณฑบาต พอกลับมาก็ยังได้ยินเสียงด่าอยู่ หลวงพ่อปานก็ถามว่า พวกเราใครไปเอาเงินของขรัวอีโต้มาบ้าง ในลอบของแกน่ะ ใครไปเอามาบ้าง อาตมาก็รับว่าผมเอาไปเองขอรับ ถามว่าเอาของแกไปทำไม บอกว่าอยากจะพิสูจน์ว่าขรัวอีโต้น่ะ ดักเงินได้จริงหรือไม่จริง เมื่อคืนนี้อยู่ยามกันตลอดคืน ดูว่าขรัวอีโต้จะย่องเอาไปใส่เมื่อไหร่ ดูแล้วก็ไม่มี ตอนเช้ามืด ตี 4 เศษๆ ขึ้นไปดูปรากฏว่ามีเงิน ก็เลยลองเอามาเก็บไว้ก่อน ถ้าหากว่าแกไม่มีความแน่ใจจริง แกต้องเฉย ถ้าหากว่าแกมีความแน่ใจว่าดักเงินได้จริงละก็ แกต้องเอะอะโวยวาย หลวงพ่อท่านก็ยิ้ม บอกว่าดีแล้ว การพิสูจน์แบบนี้ดี จะได้รู้ผลของความเป็นจริง แล้วแกก็เรียกขรัวอีโต้มา บอกใครขโมย แกก็ชี้มาที่อาตมา นี่ละไอ้ท่านลิงดำนี่ละมันขโมย บอก อ้าว ไม่ได้ขโมยนา ไอ้ของที่เอาไปวางทิ้งไว้ยังงั้น เขาเรียกว่าหาเจ้าของไม่ได้ มันเป็นอกามิงกัง เงินก็ไม่ใช่เงินของขรัวนี่ เงินของขรัวก็อยู่ในกระเป๋าของขรัว นี่ขรัวเอาลอบไปวางไว้ แล้วก็นี่เงินมาเองอย่างนี้พระท่านถือว่าไม่มีเจ้าของ แกชอบใจ หัวเราะใหญ่ บอกเอ๊อ มีปฏิภาณดีนี่ อยากได้ก็เอาไปซี ก็เลยตอบแกว่าไม่เอาหรอก อยากจะพิสูจน์ แกก็บอกว่ารู้แล้ว ไม่ใช่องค์เดียวหรอก เมื่อคืนนี้อยู่ยามกัน 3 องค์ มองในกุฏิมองเห็น แน่ะเก่งเสียด้วย

​

เป็นอันว่าเรื่องการเงินของแก ดักได้จริงๆ ไม่เหมือนลอบสมัยนี้ที่เขาทำขายกัน บรรดาพระคณาจารย์ทั้งหลายเสกลอบแล้วก็ให้คนไปบูชา เงินจะได้หลั่งไหลเข้ามา แต่ไม่เห็นมันเข้าลอบ ยังงี้ใช้ไม่ได้ เป็นการเสียสตางค์ซื้อลอบเปล่าๆ เอาเงินจำนวนนั้นไปเก็บฝากธนาคารไว้ยังดีกว่า หรือไปซื้อข้าวซื้อก๋วยเตี๋ยวกินยังมีประโยชน์กว่า ไปซื้อลอบทำไม นี่ไม่ได้ว่าใครนะ ทำไม่ได้ผลตามนั้นแล้วจะไปทำ ทำเกลืออะไร ถ้ามีลอบมีไซจริงๆ ให้เงินมันเข้ามาติดลอบติดไซมันก็หมดเรื่องกัน ถ้าทำไม่ได้อย่างนั้น จะไปเสกหลอกลวงชาวบ้านเขาทำไม อันนี้ไม่เห็นด้วย ไม่จริง แบบนี้ใช้ไม่ได้ ถ้าดักเงินติดแล้วค่อยแจกชาวบ้าน ถ้าดักเงินไม่ได้อย่าไปแจก บูชาไว้แล้วเงินจะมาเอง ชาวบ้านก็ต้องทำไร่ไถนา ค้าขาย ทำราชการ กันเกือบย้ำแย่แล้วก็บอกว่ารวยเพราะลอบเพราะไซ อันนี้ไม่ถูก เหตุผลไม่พออันี้เลิกดีกว่า
ต่อมาหลวงพ่อปานก็นึกสนุกน่ะ ไม่ใช่อะไร ก็เลยเรียกพระมาบอกว่า พวกเราขรัวอีโต้เขาเป็นแขก เขาหาสตางค์มาได้วันละ 10 บาท แล้วเขาจ่ายกับข้าวมาเลี้ยงพวกเรา ยังงี้มันก็ไม่ถูก เราเป็นเจ้าของบ้าน ควรจะเลี้ยงแขกแต่ในเมื่อเขามีศรัทธาก็ไม่เป็นไร เมื่อเขาเป็นผัก เราก็เป็นปลาดีกว่า ออกกันคนละส่วน บรรดาพระก็ถามว่าจะทำยังไง ปลาหน้าวัดของเราเยอะครับ เอาแหหรือสวิงไปตัก เอาแหไปทอด แต่เอาแหไปทอดไม่ได้หรอก ขาดแน่ ปลาตัวมันโต สวิงไปตักก็ง่าย ตีน้ำแปะๆ มันก็ขึ้นมาเล่นมือ ท่าบอกไม่ใช่ยังงั้น ปลาในน้ำเราเอาไม่ได้หรอก เพราะว่ามันบาป เราหากินปลาบนอากาศดีกว่า ถ้าปลาตัวไหนมันถึงที่ตาย มันก็ขึ้นไปติดเบ็ดของเราบนอากาศ ถ้าตัวไหนไม่ถึงที่ตายมันก็ไม่ขึ้นไป ไอ้ตัวปลาที่ถึงที่ตายขึ้นไปติดเบ็ดของเราบนอากาศ เอามากินได้ เราไม่บาป เพราะมันจะต้องตาย


ท่านก็เลยสั่งให้ไปขอยืมเบ็ดราวที่ชาวบ้านเขามีกัน เอามาขึงจากยอดไม้อันนี้ไปยอดไม้ต้นโน้น เวลาตอนค่ำขึง เวลาตอนเช้าตรู่ใกล้จะได้อรุณท่านก็สั่งให้ไปดูเบ็ด ปรากฏว่ามีปลาติดอยู่หลายตัว ปลาเนื้ออ่อนบ้าง ปลาเค้าบ้าง เนื้อดีทั้งนั้น ขณะที่ไปเห็น หลายังดิ้นอยู่บนอากาศ ไอ้เบ็ดนี้มันวางอยู่บนยอดไม้นี่ ระดับยอดไม้ ปลาดิ้นแด่วๆๆๆ แล้วเวลาปลดเบ็ดลงมา พอถึงดิน ปลาตายสนิทพอดี เอามาทำอาหารกินกัน เป็นอันว่าขรัวอีโต้มีสตางค์ 10 บาท ก็ซื้อเครื่องแกงเครื่องต้มอย่างอื่น ซื้อผักซื้อหญ้ามาผสมกัน หลวงพ่อปานมีปลาผสมกันไปได้

​

เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องของอภิญญาสมาบัติ ยากนักที่จะได้ดู เลยเอามาเล่าสู่กันฟัง ตอนี้ก็จบแค่นี้แหละ มันไม่มีอะไร เอาเรื่องจริงมาเล่าสู่กันฟังตามที่เคยเห็น

อ้างอิง เรื่องจริงอิงนิทาน โดย พระราชพรหมยาน วัดท่าซุง


[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.950412/[/MUSIC]
​

 

อนุโมทนาอย่างสูงครับ ทำไงดี ผมอยากเห็นเรื่องจริงอย่างนั้นบ้าง

ใครมีดีต้องเอามาแสดงน่ะครับ.....

ดูลุงขรัวเป็นตัวอย่างสิ ^^

 

​

...กราบอนุโมทนาเป็นอย่างสูงค่ะ...
..สาธุ..สาธุ..สาธุ..
..สาธุ..สาธุ..สาธุ..
..สาธุ..สาธุ..สาธุ..​

 

อนุโมทนาสาธุ กับเรื่องดีๆครับ สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ.

 

สาธุ ค่ะ ...ขรัวอีโต้

 

อนุโมทนาสาธุคะลุง...ไอ่เราก็งง นะว่า ขรัวอีโต้คืออะไรพออ่านจบก็เก็ตคะ สนุกดีคะลุง
อิอิ...เห็นภาพของคุณนกนก นั่งใส่ชุดขาวแล้วอยากบอกลุงจังว่าฝันว่าตัวเองไปบวชชีพราหมณ์อะคะเมื่อคืนที่วัดวัดหนึ่งมีผู้คนมากมายแล้วในฝันฝันว่าไปบวชกับแม่เห็นตัวเองกับแม่กำลังจะกวาดลานวัดอะคะ..หมายความว่างัยคะลุง

 

อนุโมทนาสาธุ สาธุ สาธุ

อยากได้ลอบดักตังค์อย่างนี้บ้าง
จะฝึกจะฝึก.....

 

อภิญญาสมาบัติสาธุๆ อยากฝึกให้ได้เหมือนกันครับ สาธุ

 

อนุโมทนาสาธุครับ ศีล สมาธิ ปัญญา ประเสริฐสุด

 

ได้รู้ประวัติขรัวอีโต้ ดีจังเลยครับ

อนุโมทนา สาธุครับ................

 

อ่านแล้วสนุกดีค่ะ ขอบคุณมากๆ ค่ะ
อนุโมทนาสาธุ ด้วยนะคะ

 

อนุโมทนาด้วยครับ ขอให้ช่วงเกิดสงครามใหญ่มีคนที่เก่งๆ อย่างขรัวอีโต้ หรือเก่งแบบท่านพระยาวชิรประการเยอะๆ แผ่นดินพระพุทธศาสนา และประเทศไทยจะได้อยู่รอด

 

อนุโมทนาบุญครับ

สนุกดีครับ อยากเห็นอะไรแบบนี้บ้างจัง -..--