เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพฤหัสบดีที่ ๒๒ กันยายน ๒๕๖๕

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพฤหัสบดีที่ ๒๒ กันยายน ๒๕๖๕

​

 

วันนี้ตรงกับวันพฤหัสบดีที่ ๒๒ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๕ งานหลักของวันนี้ของกระผม/อาตมภาพก็คือ ไปประชุมพระสังฆาธิการ ระดับเจ้าคณะอำเภอ รองเจ้าคณะอำเภอ เจ้าคณะตำบล เลขานุการ และครูพระสอนศีลธรรม ในเขตปกครองคณะสงฆ์อำเภอทองผาภูมิ วาระประชุมหลัก ๆ ก็คือทำตามนโยบายที่พระเดชพระคุณพระเทพศาสนาภิบาล (แย้ม กิตฺตินฺธโร) เจ้าคณะภาค ๑๔ ได้ให้เอาไว้ในวันประชุมเจ้าอาวาสที่วัดตะคร้ำเอน

เมื่อกลับมาถึงวัด ก็ไปจัดคลังวัตถุมงคลต่อ กว่าจะเข้าที่เสร็จเรียบร้อยทำเอาเกือบจะสลบไสล แต่เป็นอันว่าเสร็จแล้ว ปูผ้าขาวรอไว้ วัตถุมงคลใหม่เข้ามา ก็จะได้จัดเข้าที่ได้โดยสะดวก

แต่คราวนี้จากที่ไปจัดวัตถุมงคลเก่า ได้เห็นวัตถุมงคลบางอย่างก็เลยนึกขึ้นมาได้ว่า กฐินปีนี้ของเรายังไม่ได้มอบวัตถุมงคลให้กับเจ้าภาพผ้าไตรเลย กระผม/อาตมภาพจึงตั้งใจว่า วันทอดกฐินใครยกผ้าไตรมา ก็รับวัตถุมงคลไปเลยไตรละ ๑ ชิ้น

บรรดาท่านที่จองผ้าไตรไว้ในเฟซบุ๊กวัดท่าขนุนที่ไอ้ตัวเล็กไปลงไว้ ก็คงต้องนับจำนวนมา แล้วก็มอบให้เจ้าตัวเล็กไปส่งให้ทางไปรษณีย์ เพราะฉะนั้น..ผู้ใดผู้หนึ่งที่จองเป็นเจ้าภาพผ้าไตรกฐินมาในเฟซบุ๊กวัดท่าขนุน กรุณาให้ชื่อนามสกุลและที่อยู่เอาไว้ด้วย ถึงเวลาเจ้าหน้าที่จะได้ส่งวัตถุมงคลที่ระลึกไปให้ที่บ้าน วัตถุมงคลชุดนี้ถ้าบูชาในเวลาปกติ อาจจะแพงกว่า ๒ เท่าครึ่ง ๓ เท่า แต่งวดนี้กระผม/อาตมภาพเห็นแล้วตั้งใจให้จริง ๆ

อีกส่วนหนึ่งก็คือผู้ที่จองแรลลี่ทัวร์ของกิฟท์จังพลังเวทย์ซึ่งงวดนี้มาเป็นรถตู้ ถ้าหากว่ามาก็ว่าจะมอบให้คนละชิ้นเหมือนกัน เพราะฉะนั้น..ถ้าหากว่ามากับทางด้านกิฟท์จัง ต่อให้ไม่เป็นเจ้าภาพผ้าไตรกฐินก็ได้รับวัตถุมงคล แต่ถ้ามาทางอื่น ต้องเป็นเจ้าภาพผ้าไตรกฐินก่อน ลำเอียงอย่างสุด ๆ..!

วัตถุมงคลเก่าบางส่วน โดยเฉพาะที่สะสมไว้ก็ทยอยเอาออกตามกระทู้ต่าง ๆ ในเว็บวัดท่าขนุน อย่างวันนี้ที่ออกไปก็มีพระผงสุพรรณ ซึ่งลงไปปุ๊บก็มีคน "สอย" ไปทันที เพราะว่าองค์นี้ถ้าส่งประกวดก็ท้าชนแชมป์ได้ทุกสนาม เพราะว่าอยู่ในลักษณะที่เซียนพระเขาใช้คำว่า "หูตากะพริบ" ก็คือมีหู ตา จมูก ปาก ครบถ้วน

มีสวยกว่านี้อยู่องค์เดียว กระผม/อาตมภาพถวายพระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุทธชินวงศ์ (สมศักดิ์ อุปสโม ป.ธ.๙ Ph.D.) วัดพิชยญาติการามไปแล้ว ตอนนั้นท่านยังเป็นเจ้าคุณพระพรหมโมลีอยู่ กราบเรียนท่านไปว่า "สวยเกินไปจนกลัวว่าจะเป็นของปลอมครับ" ซึ่งความจริงถ้าปลอมกระผม/อาตมภาพก็ไม่เอามาอยู่แล้ว ถวายท่านไปตอนวันเกิด

หลังจากนั้นไม่นาน เจอหน้ากันท่านบอกว่า "เฮ้ย..ให้เขาเช็คมาหลายคนแล้ว ของแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ ขอบใจมากเลยนะ" "ถือว่ามอบให้เป็นของติดองค์หลวงพ่อก็แล้วกันครับ เพราะว่าอยู่กับผมก็ยังมีอีกหลายองค์..!"

 

เรื่องของวัตถุมงคล ใครเล่นอย่าโลภ เพราะว่าเรื่องของวัตถุมงคลไม่ใช่ว่ามีเงินก็จะหาได้ วัตถุมงคลหลายองค์เลือกเจ้าของจริง ๆ ดังนั้น..บุคคลที่เล่นวัตถุมงคล ใครเล่นก่อนได้เปรียบ มีโอกาสหาของสวยได้ง่าย

กระผม/อาตมภาพเพิ่งจะรู้ความ พี่ชายคนโตก็นั่งอยู่ใน ที่สมัยก่อนเรียกก็คือ "สภากาแฟ" วัน ๆ ก็ควักวัตถุมงคลออกมาส่องมาอวดกัน ดูไปดูมา กระผม/อาตมภาพจำได้หมด อาศัยว่าเป็นเด็กความจำดี แล้วได้เห็นของจริงของแท้มามาก สามารถที่จะแยกแยะออกได้ง่าย

ถ้าหากว่าพวกท่านทั้งหลายจะศึกษาก็คงต้องอีกหลายยก เพราะว่าวัตถุมงคลเนื้อผง เนื้อดิน เนื้อชิน เนื้อโลหะสารพัด เราต้องรู้ว่าเนื้อทั้งหลายเหล่านี้ของใหม่เป็นอย่างไร ของเก่าเป็นอย่างไร ยิ่งเก่านานจะเป็นอย่างไร เป็นเรื่องที่เป็นทั้งศาสตร์และศิลป์

วัตถุมงคลบางชุดในสมัยที่กระผม/อาตมภาพยังแก้ผ้าวิ่งอยู่ เป็นสิ่งที่ผู้ใหญ่ในยุคนั้นหากันสุดชีวิต ยิ่งกว่าพระสมเด็จวัดระฆัง กระผม/อาตมภาพขอยืนยันว่าในสมัยนั้นพระสมเด็จวัดระฆังองค์ละแค่สองสามพันบาท ที่เขาซื้อขายกันองค์ละสี่ห้าสิบล้านสมัยนี้นั่นแหละ..!

แต่ว่าพระชุดนี้ราคาแพงกว่าสมเด็จวัดระฆังหลายเท่า เขาเรียกว่า "ชุดกิมตึ๋ง" เป็นพระกรุโบราณ ๆ ซึ่งเขาจับมาเรียงเข้าชุดกัน ไม่ว่าจะเป็น "สี่กร มอญแปลง ประคำรอบ ปรกชุมพล" อะไรก็ตาม สมัยนี้หายเข้ากลีบเมฆหมด เพราะว่าคนสะสมก็เก็บตายไปเลย แล้วพระชุดนี้ก็หาที่สวยสมบูรณ์ยากมาก กระผม/อาตมภาพยังโชคดี ได้เห็นเป็นบางองค์ ไม่ได้เห็นครบชุด

แต่สมัยนี้ค่านิยมเปลี่ยนไป เขาไม่ได้เล่นวัตถุมงคลเพื่อศาสตร์และศิลป์เหมือนคนรุ่นก่อน เป็นการเล่นเพื่อการพาณิชย์ ก็เลยทำให้ราคาวัตถุมงคลสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ
โดยเฉพาะต่างประเทศ ไม่ว่าจะเป็นมาเลเซีย สิงคโปร์ ฮ่องกง ไปกระทั่งประเทศจีน แห่กันมาบูชาวัตถุมงคลในเมืองไทย แล้วพวกนี้เขาเงินใหญ่กว่าเรา โดยเฉพาะเซียนทางสิงคโปร์ เงินเขาใหญ่กว่าเราตั้ง ๒๐ กว่าเท่า เขาเน้นหาที่ชนะเลิศการประกวด แล้วก็โกยกลับบ้านตัวเอง มีหลายท่านศึกษาจนถึงขนาดเปิดร้านจำหน่ายวัตถุมงคลเอง..!

ชื่อเสียงเกียรติคุณของวัตถุมงคลเมืองไทยโด่งดัง ถึงขนาดประเทศจีนสั่งห้ามพระไทยเข้าประเทศ กว่าที่กระผม/อาตมภาพจะขอวีซ่าเข้าไปได้ ต้องใช้กำลังภายในไปเกือบหมดตัว เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าประเทศจีนกลัวมาก ในเรื่องของการที่ประชาชนโดนมอมเมาด้วยศาสนา จนกระทั่งไม่ทำมาหากิน

 

พระไทยยุคก่อนที่โดนห้าม เวลาไปประเทศจีนก็ขนวัตถุมงคลไปคนหนึ่ง ๔ กระเป๋า ๕ กระเป๋า แล้วเป็นกระเป๋าใหญ่ขนาด ๘๐ ลิตร..! เชื่อไหมว่าเหลือกระเป๋าเปล่ากลับมาทุกรูป..!! คนจีนเขาแย่งกันบูชาเลย พระพรหมเอราวัณจะเป็นสถานที่ซึ่งพวกเขามาขอพร ที่โด่งดังมากในบ้านเราเมืองเรา ส่วนบ้านเราอยู่กับของดีแล้วไม่ค่อยจะรู้คุณค่า

มาว่ากันต่อในเรื่องที่ว่า ถ้าจะเล่นวัตถุมงคล จากอันดับแรก เล่นก่อนได้เปรียบ อันดับที่สอง ต้องเห็นของแท้มามาก อันดับที่สามก็คือ ต้องศึกษาแยกแยะได้ว่าสภาพเนื้อวัตถุมงคลแต่ละอย่างนั้น ในแต่ละช่วงอายุมีความต่างกันอย่างไร

หลักเกณฑ์ที่คนเก่า ๆ เขายึดถือ อย่างเช่นว่า "ปิลันทน์ดูไข แร่บางไผ่ดูเสี้ยน" ยังต้องยึดอยู่ หรือไม่ก็ประเภท "วัดหนังล้วงนอก วัดทองล้วงใน" ไปศึกษาดูว่าทำไมถึงเป็นอย่างนั้น คือเขามองปราดเดียวก็แยกออกแล้วว่าเป็นของวัดไหน

อย่าเล่นวัตถุมงคลด้วยหู ให้เล่นด้วยตา ไม่เช่นนั้นที่โดนเขาใช้คำว่า "ตกควาย" ไม่ได้ตกปลานะ เราเผลอไปซื้อของเขาเมื่อไร เขาก็ตกควายได้สำเร็จ ก็คือส่วนใหญ่วัตถุมงคลของพวกที่ตกควายนี่จะเป็นของปลอมล้วน ๆ ปลอมชนิดห่างร้อยเมตรมองดูก็รู้ แต่เขาเล่านิทานประกอบจนเราเคลิ้ม ท้ายสุดก็ต้องควักกระเป๋า "ซื้อโง่" ไป..!

แล้วเซียนส่วนใหญ่ในปัจจุบันนี้ก็ไร้จรรยาบรรณมาก ถ้าของเราเป็นของสวย ของมีราคา อย่างที่กระผม/อาตมภาพเคยเล่าให้ฟัง พระหลวงปู่ทวด เนื้อว่าน ปี ๒๔๙๗ พิมพ์กรรมการ ของตัวเองสวยสู้ของกระผม/อาตมภาพไม่ได้ เขาขายไปสองล้านห้า กระผม/อาตมภาพให้ลูกศิษย์เอาไปแหย่ดู เขาให้แค่แสนเดียว ด้วยความหมั่นไส้ก็เลยให้ลูกศิษย์ไปเลย บอกว่า "มึงแขวนไปเลย เดินไปอวดมันทุกวัน ให้มันอกแตกตายไปเลย...!"

อีกท่านหนึ่งก็ประเภท "กล้าขอ" สมเด็จวัดระฆังกระผม/อาตมภาพก็ให้ ปรากฏว่าเฮียเซ้ง มณเฑียร พยายามตื๊อ บอกว่า "ขายให้กูเถอะ" ไอ้เจ้านั่นบอกว่า "ไม่ได้ครับ หลวงพ่อสั่งว่าให้แขวนติดตัวไว้" เฮียเซ้งเขาถามว่า "หลวงพ่อมึงรู้จักของไหม ?" "รู้หรือไม่รู้ท่านสั่งไว้ว่า ถ้าให้ต่ำกว่า ๒๐ ล้านไม่ต้องให้ใคร" เฮียเซ้งควักเช็คมาเลย บอกว่า "กูตีเช็คให้เดี๋ยวนี้แหละ" แต่อีกฝ่ายปฏิเสธ เพราะว่าของบางอย่างเหมือนกับเลือกเจ้าของ ของสวยมาก บางคนตัดสินใจไม่ได้ สวยจนเขาคิดว่าปลอม

 

ตั้งแต่กระผม/อาตมภาพเล่นมีดหมอหลวงพ่อเดิมมา มีดหมอที่ผ่านมือมานี่น่าจะเกิน ๕๐ เล่ม..เฉพาะของแท้นะ ก็เพิ่งจะได้ ๑๑ นิ้วเล่มหนึ่ง ๕ นิ้วเล่มหนึ่ง แล้วก็มีดสาลิกาเล็ก ๆ เล่มหนึ่ง ที่ต้องบอกว่าสวยสมบูรณ์มาก ส่งประกวดเมื่อไรได้ที่ ๑ แน่นอน ส่วนที่เหลือบางเล่มนี่ถอดออกมา สนิมกินจนกระทั่งแหว่งเป็นตาแก่ฟันหลอไปเลย..!

ของพวกนี้บางทีก็ขึ้นอยู่กับความบังเอิญ อย่างสายคาดเอวหลวงปู่ยิ้ม วัดหนองบัว กระผม/อาตมภาพได้มาเส้นหนึ่ง เหมือนถักใหม่เลย..! แต่ว่ารักเป็นรักเก่า ถามว่าทำไมถึงเป็นอย่างนั้น ? เขาบอกว่า ๓ ชั่วคนที่ผ่านมา ใส่ถุงแดงบูชาอยู่บนหิ้งอย่างเดียว ไม่ได้เอาออกมาใช้งานเลย กระผม/อาตมภาพถ่ายรูปส่งไปให้ครูบาอาจารย์ ที่กระผม/อาตมภาพมั่นใจในสายตาที่สุดดู ท่านยืนยันว่าใช่แน่นอน "แล้วไปฟลุกได้มาอย่างไร ?" "ลูกหลานเขาหมดใจแล้ว ไม่รู้จักของก็เลยเอามาขายให้..!"

เพราะฉะนั้น..ของพวกนี้บางทีต้องรอเวลา รอโอกาส ถ้าหากว่ายังไม่ได้สวยที่สุดก็เก็บที่สวยรองเอาไว้ก่อน ถ้ามีสวยกว่านั้นมาแล้วค่อยปล่อยองค์รองนี้ออกไป เหล่านี้เป็นต้น

ฉะนั้น...หลักสำคัญที่สุดก็คือ เล่นด้วยตา อย่าเล่นด้วยหู เชื่อความรู้ความสามารถของตัวเอง อย่าเชื่อราคาคุยของเซียน

ที่เมื่อครู่กระผม/อาตมภาพบอกว่า ถ้าของเราดีจริง สวยจริง ส่วนใหญ่เขาจะตีว่าปลอม เพราะเกรงว่าเราจะไปปล่อยขายราคาต่ำกว่าที่เขาตั้งใจไว้ แล้วจะทำให้คนแห่มาหาเรา กลายเป็นคู่แข่งของเขาแทน ดังนั้น..พวกเซียนไร้จรรยาบรรณพวกนี้ ส่วนใหญ่แล้วถ้าคุณเข้าไปเมื่อไร ก็จะประเภทเป็นที่รู้กันว่าต้องตีปลอมไว้ก่อน ให้เราหมดกำลังใจ จะได้ไม่ไปยุ่งกับอนาคต แย่งลูกค้าเขา..!

บางคนบูชาวัตถุมงคลไปจากเว็บวัดท่าขนุน แล้วเอาไปยื่น เขาบอกว่าปลอม กระผม/อาตมภาพบอกให้ส่งคืนมา แล้วก็ให้เจ้าหน้าที่เขาโอนเงินคืนไปเลย ขอยืนยันอีกครั้งหนึ่งว่า ถ้าหากว่าตาไม่ถึง อย่าไปเล่น คิดไปอาศัยตาคนอื่นก็ต้องให้เขามีจรรยาบรรณเพียงพอที่จะไม่หลอกตุ๋นพวกเรา ไม่อย่างนั้นเราก็จะกลายเป็น "ควายติดเบ็ด" ของเขา ก็โดน "ตกควาย" ไปอย่างที่เขาว่ากัน

สำหรับวันนี้ก็เรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๒๒ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)