เครียดมากเลยครับ ช่วยผมหน่อยครับ

คือว่าผมเพิ่งจะมานับถือหลวงปู่ดู่ แล้วทีนี้เวลาผมนึกถึงท่าน ก็จะนึกถึงท่านในภาพที่ไม่ดีเอามากๆถึงมากที่สุด บางทีใช้ชีวิตอยู่ปกติเฉยๆ ใจก็ไปคิดปรามาสท่านในทางที่ลบมากเช่นกัน ทีนี้ผมกลัวว่าบาปกรรมอันนี้มันจะทำให้ผมตกนรก แล้วผมก็เครียดมากๆ ผมจะแก้อาการแบบนี้อย่างไรดีครับ

 

สวดบทพระจักรพรรดิแบบต่อเนื่อง วจีกรรม มโนกรรม มันจะถูกปรับไปเองครับ

สติรู้ มีหน้าที่รู้อาการต่างๆของขันธ์ 5

การทำความเข้าใจ มโนสังขาร วจีสังขาร กายสังขาร เป็นส่วนปัญญา

ไร้ปัญญาคือแยกไม่ได้ว่าอันไหนกุศล อันไหนอกุศล

การที่สังเกตได้ว่าช่วงเวลานี้มีการปรามาสเป็นจิตอกุศลก็แสดงว่ามีปัญญาเกิดขึ้นแล้ว

การที่เราสวดบทพระจักรพรรดิไปต่อ ก็จะเป็นการดำเดิน สัมมัปปทาน 4

โดยรวมก็คือ เจริญต่อในกุศล แล้วก็ละอกุศลที่เกิดการไปปรามาสโดยการไม่ไปสานต่อ
สานต่อแต่เพียงแค่การบริกรรมอยู่ในบทสวดพระจักรพรรดิ

การเครียดนั้น คือ เรามัวแต่ไปกังวลกับสิ่งที่มันเกิดขึ้น หากเราไม่สนใจรู้แล้ววาง
แล้วก็ดำเนินการสวดต่อไปเรื่อยๆ การปรามาสต่างๆนี้มันจะหายไปเองเพราะเราไม่สานต่อด้วย

การปรามาสที่ไม่ได้รับปัจจัยไปต่อ ก็ย่อมเหมือน ไฟธาตุที่ขาดจากธาตุลม
เมื่อขาดจากปัจจัยมันก็ย่อมดับไปเองตามธรรมชาติครับ

 

คิดปรามาสพระรัตนตรัยและครูบาอาจารย์
ถาม : ยิ่งนับถือสิ่งใดมาก ๆ นับถือครูบาอาจารย์องค์ไหนมาก ๆ ใจบางทีก็จะแวบไปอคติบ้างอะไรบ้าง ?
ตอบ : นี่..ตัวนี้ชัดเลย ให้ขอขมาพระรัตนตรัยประจำ ๆ พอกำลังใจของเราถึงตรงจุดนี้มา มารเขารู้ว่าเราจะพ้นมือเขาแล้ว เขาจะพยายามทำทุกวิถีทาง ให้เราล่วงเกินหรือปรามาสพระรัตนตรัย ด้วยกาย ด้วยวาจา หรือด้วยใจ ไม่ว่าวิธีใดวิธีหนึ่ง

บางคนภาวนาไม่ได้เลย หลับตาลงเมื่อไร นึกถึงภาพที่ตัวเองลบหลู่ครูบาอาจารย์หรือทำสิ่งที่ไม่ดีไม่งาม ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็ไม่คิดจะทำอย่างนั้น มาสร้างภาพให้ปรากฏขึ้นมาชัด ๆ เลยก็มี ให้คิดเสียว่านี่เป็นการชักนำจากสิ่งภายนอก ด้วยอำนาจของกิเลส ตัณหา อุปาทาน และอกุศลกรรม ชักนำให้เป็นไป ไม่ใช่ความผิดของเรา

แต่ถึงไม่ใช่ความผิดของเราก็เถอะ ในเมื่อเราเป็นคนคิด เป็นคนพูด เป็นคนทำ เราก็ตั้งใจที่จะขอขมา ให้ตั้งใจอย่างนี้อยู่บ่อย ๆ เจ้าพวกนี้ทนคนหน้าด้านไม่ได้ พอถึงเวลา เราตั้งใจขอขมาบ่อย ๆ ตั้งใจทำบ่อย ๆ เขารู้ว่าถึงเขาทำอย่างนี้ เราก็ไม่กระเทือน เขาก็จะเลิกไปเอง

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนกันยายน พุทธศักราช ๒๕๔๔
https://www.watthakhanun.com/webboard/showthread.php?t=1047