ฝึก กรรม-ฐาน ด้วยภาษาที่เข้าใจง่าย

+++ มันคือ "อาการที่ กายเวทนา ผนึกสภาพของมัน (เป็นการสิง ณ ขณะที่เป็น อรูป) กับสภาวะสิ่งแวดล้อมรอบข้าง (บันดาล ให้เป็นไป)"
+++ ยามที่ "กายเวทนา กำหนดสั่น" สรรพสิ่งที่ "มันแฝงอยู่" ก็จะ สั่นตามไปด้วย ทั้งหมด

+++ หากต้องการทราบ รวมทั้ง วิธีทำต่าง ๆ ก็ให้ "ค่อย ๆ ฝึก" และทำตามที่กระทู้ระบุไว้
+++ ก็จะ ครอบคลุมปัญหา และ คำถาม ของคุณทั้งหมด ได้เอง นะครับ

+++ อีกประการหนึ่ง เรื่องลายเซ็นต์ของคุณ "ยอมเป็นสิ่งสุดท้าย จนกว่าทุกสิ่งจะหมดไป..."
+++ ตรงนี้ จัดเป็น "คำอฐิษฐาน" ที่เป็น อุปสรรค ในการปฏิบัติธรรม ของตัวคุณเอง
+++ ลองพิจารณาดูใหม่ จะดีกว่า นะครับ

 

ขอบคุณมากครับตอนนี้ผมทราบแล้วครับว่ามันคืออะไร สิ่งสำคัญคือผมไม่ทราบเรื่องเกี่ยวกับธรรมะดีพอ ว่าอะไรเป็นอะไร ตอนนี้ที่ผมเจอคืออยู่ในหมวดสติปัฏฐาน 4 ใช่มั้ยครับ แล้วอยู่ในข้อไหนบ้างครับ จะได้ไปหาความรู้เพิ่ม

 

+++ การหา "ความรู้เพิ่ม" ของคุณ คือ
+++ เอาคำตอบในกระทู้นี้ ไปให้กระทู้อื่นวิจารณ์ หรือเปล่า

+++ อีกประการหนึ่ง "คุณเอาคำตอบ จากการปฏิบัติในกระทู้นี้ ไปให้กระทู้อื่นวิจารณ์มั่ว"
+++ ซึ่งเป็นแบบเดียวกันกับ "พวกกระทู้ social" เกิดการวิจารณ์เล่น
+++ เต็มไปด้วย "การเพ้อเจ้อ" และเสียเวลาเปล่า
+++ เป็นการเอา "ประสพการณ์จริง ของคุณ โยนลงไปใน ความฟุ้งซ่าน"
+++ คุณ อาจจะไม่รู้ตัวก็ได้ แต่ให้คอยสังเกตุอาการ "ธรรมะที่เคยได้ จะ หายสาปสูญ" ไว้ด้วย

+++ ค่อย ๆ สังเกตุเอานะว่า "ไอ้อีกตัว" ของคุณ
+++ มันจะ ค่อย ๆ หายสาปสูญ ไปเองหรือเปล่า ค่อยสังเกตุเอานะ ...

+++ กระทู้ที่คุณเอาไปให้ "เกิดการวิพากษ์วิจารณ์" นั้น
+++ มีใครเคยได้ประสพการณ์ "ไอ้อีกตัว" ของคุณ มาก่อนบ้าง

+++ นี่เป็นการ "นำถาดทองไปให้ นางสุนัขจิ้งจอก ถ่ายรด" ตามคำทำนายของ พระพุทธองค์ หรือเปล่า .....
+++ รอบคอบหน่อย นะครับ

 

เปล่าครับ ผมพึ่งมาใหม่ ไม่มีพักไม่มีพวก และผมก็ไม่ได้สนใจคำพูด หรือตัวอักษรของใคร เขาเหล่านั้นไม่ใช่ผมเขาไม่ได้เจอไม่ได้เห็นแบบผม ทำไม่ผมต้องสน เพียงแต่ที่ผมเอาไปลงนั้น ข้อความของคุณ มีส่วนคล้ายกับข้อความของท่านๆหนึ่ง ที่บอกผมว่าสิ่งที่ผมเจอนั้นคืออะไร แต่ถ้าท่านไม่สบายใจผมก็จะไม่ทำอีกแล้วครับ ขอโทษด้วยครับ ส่วนการหาความรู้เพิ่มของผมนั้น ท่านคงทราบน่ะครับ

 

ผมไม่เคยปฎิบัติธรรม ไม่เคยสวด ไม่เคยนั่งสมาธิแบบจริงจัง ผมฟังธรรมะอย่างเดียวครับ ฟังและพิจารณาตามดู พอผมไปฟังธรรมะของ หลวงพ่อปราโมทย์เท่านั้นแหละครับ อาการมันเลยเกิด แต่ผมไม่รู้สิ่งที่ผมเจอมันคืออะไร ผมก็เลยไปมั่วไปทั่วกระทู้อย่างนี้แหละครับ ขอโทษทีครับ

 

แต่ถ้าไอ้อีกตัวของผมมันจะหายสาบสูญไปผมก็ไม่ว่าอะไรครับ ผมก็เหนื่อยเหมือนกัน ผมควบคุมมันไม่ได้ บางครั้งมันก็เกิดแบบไม่ทั้นตั้งตัว แต่การที่มันจะหายสาบสูญไปนั้นมันคงยากครับ ผมได้เจอกับท่านท่านหนึ่ง และ ท่านผู้สอนแล้ว ผมคงทิ้งให้มันหายสาบสูญไปไม่ได้หรอกครับ ท่านมาตามถึงทีแบบนี้ สิ่งที่ผมต้องทำต่อไป คือค้นหาความจริงและค้นหาตนเองกับสิ่งที่ลงมา ขอบคุณครับ

 

เห็นและรู้ถึงการไม่ใช่เรา เราไม่มีอยู่ รู้อยู่ครับว่าเล่นกับอะไร ขอบคุณในคำเตือนครับ

 

สวัสดีค่ะ อจ. เมื่อกี้มีอาการนั่งอยู่ก็ตกภวังค์ (หลับ) แล้วมันก็ดิ้น (รู้สึกอาการดิ้นตรงลำตัวเหมือนปลาดิ้น กระเกียกตะกายขึ้นมา) รู้สึกถึงอาการดิ้นทุกอย่าง เพียงแต่เราไม่ได้เป็นมัน

ทำไมเวลาเราหลับถึงต้องดิ่งลงไปด้วย แล้วมันดิ่งไปไหนค่ะ

 

+++ ดีแล้ว ตรงนี้เป็นขั้นตอนของ "หลับอยู่ส่วนหลับ ตื่นอยู่ส่วนตื่น" ที่มันพัฒนาไปอยู่ในระดับ "จิตไร้สำนึก"
+++ ไอ้ตัวที่ดิ้น มันเป็น "ตัวที่หลับ มันดิ้น" และตรงนี้แหละ ที่ในพระไตรปิฏกเรียกมันว่า "ชีวิต หรือ ความเป็นสัตว์" แล้วแต่กรณี

+++ ณ ขณะที่ "เรา ไม่ได้ เป็นมัน" นั้นก็คือ เป็นขณะที่ "เรา พ้นแล้วจาก ความเป็นสัตว์" ตรงนี้แหละ ที่สำคัญ
+++ และตรงนี้แหละที่ "พ้น" จากจุติ จิต/กาย เมื่อไอ้ "ตัวที่ดิ้น" มันจะไปจุติใหม่ แต่ "เราที่เป็นรู้" ไม่ไปด้วย
+++ การเกิดของมัน "ชาติ/ภพ" ของมันก็ "เป็นไปไม่ได้" มันขาดกันตรงที่ "เรา ไม่ไป/ไม่เป็น" ไปกับมัน ตรงนี้แหละ

+++ อาการ "ดิ่ง" คือ อาการ "ย้าย" จากจุดหนึ่ง ๆ ไปยังจุดอื่น ณ ขณะที่ "กำลังย้าย แต่ ยังไม่เสร็จ"
+++ ไม่ว่าจะเป็น "กาย/กาย ภพ/ภพ ภูมิ/ภูมิ" อะไรก็ตาม มันจะมีสภาวะ "ดิ่ง" ประกอบอยู่ด้วยเสมอ

+++ ให้ทดสอบด้วยการ "แยก 9 ชั้น หน้า 4 หลัง 4" เราอยู่ "ชั้นตรงกลาง"
+++ แล้ว "เดิน ชำแรกชั้น ไปทีละชั้น" ให้รับรู้อาการ "วูป ณ ขณะที่ ก้าวผ่านชั้น"
+++ ตรงนั้น "ตรงกับอาการ ดิ่ง ที่กล่าวมา" หรือไม่ ตรงนี้ "ให้ทดสอบ ทำเอา" นะ

+++ เมื่อรู้แล้ว ก็ให้ทำ "มันไป แต่ เรา (สภาวะรู้) ไม่ไปกับมัน"
+++ ผลลัพธ์ก็จะเป็น "มันสลายไป รวมทั้ง ชาติ/ภพ/ภูมิ นั้น" ด้วยหรือไม่
+++ เน้นตรง "มันไป เราไม่ไป" นะ ตรงนี้สำคัญ ลองทำเอานะ

 

มาส่งการบ้านคะ เมื่อวานหลุด

ลองแยก 9 ชั้น และยืดให้แต่ละชั้นห่างกันยาวๆ
=> เวลาที่เดินชำแรกชั้นเข้าไปคล้ายถูกดึง (วูบ) แรงขึ้นเข้าไปในชั้นนั้น ถ้าแยกให้ชั้นห่างกันน้อยแรงดึง (วูบ) ก็จะน้อยตาม คล้าย elastic เลยคะอจ. ทำไมถึงเป็นเช่นนั้นคะ

=> เวลาที่มันเข้าไปแล้ว ตัวมันก็หาย / มิตินั้นก็หายไป เหลืออยู่แค่เราที่เป็นสภาวะรู้

 

+++ มันเป็นอาการ "ประดุจ บุรุษที่คู้แขนเข้า แล้ว เหยียดออกด้วยกำลัง" ตามที่มีบันทึกไว้ใน "พระไตรปิฏก" นั่นแหละ
+++ หรือ เปรียบประดุจ "นายขมังธนู น้าวคันศร แล้วปล่อยลูกศร ให้พุ่งเข้าเป้า" โดยมี "อัตตา" เป็นลูกศร ฉันใดฉันนั้น
+++ ภาษาปัจจุบัณ คือ มันเป็นการ Teleportation ผ่าน มิติ/กาลเวลา/ระยะทาง และเป็นการใช้งานของ "จุติจิต" นั่นเอง

+++ การทำให้มันไป (ตัวดู) แต่เราไม่ไป (สภาวะรู้) ทำให้เกิดอาการ "หลุด/พ้น วิมุติ ออกจากกัน"
+++ และเมื่อเรา "อยู่กับรู้" ตัวดูในทุกมิติ ก็จะสลาย "หายไป" ประดุจ "เทียนที่ดับแล้ว เปลวหายไปไหน" นั่นเอง...

 

ขอขอบคุณท่านอาจารย์ธรรมชาตินะครับ
ที่เคยช้วยอัพเลเวลสติปัญญาให้กับผม อิอิ
16 ม.ค. 2563

​

 

+++ สติ/สัมปชัญญะ/ปัญญา จะ อัพเลเวล ได้ก็ต่อเมื่อ
+++ สติ/สัมปชัญญะ/ปัญญา เป็น สติ/สมาธิ/ปัญญา

+++ ความสัมพันธ์ของ สติและสัมปชัญญะ สามารถทำได้โดย
+++ Search Your Feeling นี่เป็น คำสอนแรกเริ่ม
+++ เมื่อ "รู้จัก" ความรู้สึกตัวแล้ว จึงรู้ได้ว่า
+++ ความรู้สึกตัว ที่แท้คือ สัมปชัญญะ ที่เป็น สมาธิ
+++ หลังจากที่ "ได้สมาธิแล้ว" จึงรู้ได้ว่า
+++ สัมปชัญญะนั้น "เป็นพลังงานรูปหนึ่ง"
+++ ที่พอ "อยู่กับมันแล้ว" จะเรียนรู้พลังงาน ได้ทุกชนิด
+++ ดังนั้นจึงมักลงท้ายว่า May The Force Be With You.
+++ ทำได้จริงเมื่อไรก็จะ "รู้ได้เอง" ว่า
+++ The Force คือ "สัมโพชฌงค์" นั่นเอง

+++ หนังฝรั่งขายดี เพราะมีสภาวะแฝงของ "ความเป็นพุทธ" อยู่ด้วย

+++ สำหรับคุณ hyuga ก็คือ
+++ May The Force Be With You. นะครับ

 

ในแง่ของการเพ่งไฟ สติรู้เหนี่ยวนำ สัมปชัญญะที่เป็นภาพไฟ
การคงอยู่ในสภาวะที่เป็นภาพไฟได้นานๆจากสัมปชัญญะ
ก็สามารถกลายไปเป็นสัมปชัญญะที่เป็นฌาน
การเคลื่อนภาพให้ไปทางไหน หรือ ย่อ ขยาย ก็มาจากสติรู้ใช้งานสัมปชัญญะ

เขาทำกันแบบนี้รึเปล่าครับท่านอาจารย์ธรรมชาติ ?

 

+++ เกี่ยวกับ "การเพ่งไฟ" อย่านำเอา "คำศัพท์ใน สติปัฏฐาน 4" มาเกี่ยวข้อง
+++ มิฉะนั้น "ผู้ใช้ภาษา จะโดนภาษาที่ตนตั้งขึ้น ผูกมัดตนเอง"

+++ จะยกตัวอย่าง จากประโยคข้างบน จะได้ความดังนี้

+++ ในแง่ของการเพ่งไฟ 1. เป็นรู้ส่งออกไปเชื่อม 2. รู้สึกที่เป็นภาพไฟ
+++ คำถามคือ "ภาษา" มันแปลก ๆ อยู่หรือเปล่า สำหรับคนทั่วไป

+++ แต่สำหรับผู้ที่ ได้สติปัฏฐาน 4 แบบเต็มตัวแล้ว จะเป็นดังนี้
+++ 1. เป็นสภาวะรู้ 2. นิรมิตภาพไฟ (สัญญา) 3. ส่งอัตตาไปเชื่อมต่อ
+++ 4. รู้สึกถึง สภาวะพลุ่งพล่านแห่งเตโช 5. ผนึกตนเข้ากับเตโชนั้น

+++ เมื่อ "ทำได้" ก็จะเป็นคำกล่าวได้ว่า "สติรู้เหนี่ยวนำ สัมปชัญญะที่เป็นเตโช"

+++ นี่แล.... ผมจึงกล่าวไว้เสมอว่า "ภาษาเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย" ต้องระวังให้มาก
+++ ผู้ที่ทำได้ตรง ๆ โดยไม่ต้องมานั่งตีความนั้น "มี" แต่จะเหลือสักกี่คนในยุคนี้นะ

+++ สัมปชัญญะ นั้น "ไม่มีความเป็นภาพ"
+++ ให้ทบทวนตรง "4. รู้สึกถึง สภาวะพลุ่งพล่านแห่งเตโช 5. ผนึกตนเข้ากับเตโชนั้น" ให้ดี ๆ
+++ นี่ "ไม่ใช่ภาพ"

+++ หาก "ทำสัมปชัญญะ" ได้จริง สัมปชัญญะนั้น "เป็นฌาน" ด้วยตัวมันเอง อยู่แล้วนะ

+++ ผู้ที่ฝึก "สติปัฏฐาน 4" จะผ่านการ "ฝึกเคลื่อน" อยู่ 3 สภาวะ คือ
+++ 1. ภาพเคลื่อน ตนไม่เคลื่อน 2. ตนเคลื่อน ภาพไม่เคลื่อน 3. ทั้งตนและภาพเคลื่อน
+++ เมื่อ ตนและภาพ "หยุด" จะเป็น นิโรธ ไปเลย ภาพ "สูญสิ้น"

+++ การย่อขยาย กสิณ นั้น เป็นข้อ 1
+++ ส่วนการ ย่อขยายใน สติปัฏฐานหลัก ๆ เป็น ข้อ2
+++ เมื่อได้ สัมปชัญญะเต็ม ๆ แล้ว จะเป็น ข้อ 3

+++ เขาทำกัน "หลายอย่าง หลายประเภท"
+++ แต่ 99% ที่เขาทำนั้น เป็น "ปักหลังเพ่ง"
+++ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับ "สติ+สัมปชัญญะ"
+++ การปักหลักเพ่ง เป็นเรื่อง "จิตส่งออก" ล้วน ๆ
+++ และ "ยังไม่อาจ สัมผัส สติ+สัมปชัญญะ ได้จริง"

+++ การฝึกในกระทู้นี้ เป็นการฝึก "เฉพาะ"
+++ รวมทั้ง "การใช้ภาษา" ด้วยเช่นกัน

+++ ก็รู้อยู่แล้ว กระทู้ข้างนอก ก็เห็น ๆ อยู่
+++ มีความพยายาม "พูดกันคนละภาษา"
+++ รวมทั้งการ "เกี่ยงภาษา" เห็นความมั่ว เป็นความมันส์..
+++ ลงท้าย ก็เป็นการ เสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์

+++ กระทู้นี้ "ควรพูดเป็นภาษาเดียวกัน"
+++ บอกตามตรง ผมเคยไล่คนออกจากกลุ่มฝึก
+++ สาเหตุเพราะ ไม่ยอมเปลี่ยนคำว่า "ผู้รู้/ตัวรู้"
+++ มันจะทำให้ในกลุ่ม แตกแยกได้ในภายหลัง
+++ เมื่อฝึกในระดับ "ลึกเข้าไปเรื่อย ๆ"
+++ ภาษา/คำศัพท์ ใด ๆ ที่ไม่ตรงตามอาการ
+++ จะย้อนกลับมาทำลาย ตัวเจ้าของเอง
+++ ผู้ที่จะไปถึงชั้นลึก ๆ ได้
+++ ต้องได้ "สัตย์ ต่อ สัจจะ แห่งตน" เสียก่อน
+++ นั่นคือ "ใช้ภาษาได้ ตรงตามอาการ" เท่านั้นเอง
+++ ตรงนี้ ที่อื่นย่อมเห็นว่า ไม่ใช่ปัญหา
+++ แต่ที่นี่ เห็นปัญหาในการฝึก จากภาษามั่ว ๆ มานานแล้ว
+++ วิบากจากการ "ใช้ภาษามั่ว ๆ" เป็นอุปสรรคใหญ่มาก ๆ นะครับ

 

ท่านอาจารย์ธรรมชาติ.

จากที่ได้อ่าน มาตั้งแต่ต้นจน...ถึงหน้านี้ ท่านเป็นเนื้อนาบุญ ของ พระพุทธศาสนา โดยแท้.....หวังว่าสิ่งที่ผม ปฏิบัติอยู่ จะได้สัก 1 ในร้อยของท่านก็ยังดีครับ....ฝากตัวเป็นศิษย์ ด้วยคน ครับ

ด้วยความเคารพ

 

+++ ทุกอย่างขึ้นต้นด้วย "ความรู้สึกตัวทั่วถึง ทั้งตัว"
+++ ตรงนี้จะทำให้ "ดำรงค์สติมั่น" ไม่ยาก
+++ เมื่อ ทำได้แล้ว อาการ "รู้ ธรรมเฉพาะหน้า" จะตามมาเอง
======================================
พระองค์ทรงค้นพบ การเวียนจบของจักรวาล
หนทางที่จะว่ายผ่าน วัฏสงสารอันปลดปลง ...
======================================
+++ บทเพลงท่อนนี้ "เป็นความจริงทุกประการ" นะครับ

 

มันเป็นปิติของณานสอง
ทำให้เกิดกำลังกะฤทธิ์
ละทิ้งน้อมสุขกะเอกคตาจิต
พอสุขแล้วก็ละทิ้งเหลือเอกคตา
วางอุเบกขา

 

+++ สำหรับ คุณ กระร่อน โดยตรงนะ
+++ กระทู้ ในห้องนี้ เป็นเรื่องของ "ผู้ที่ผ่านประสพการณ์มาแล้ว"
+++ เป็นการ "ถามเพื่อแสวงหา หลักปฏิบัติ" โดยตรง
+++ ผู้ที่ "ตอบคำถาม ของการแสวงหา" ควรเป็นผู้ที่ "ผ่านด้วยประสพการณ์ มาแล้ว"

+++ ขอให้ เข้าใจไว้ด้วยว่า "ไม่ใช่ ห้องหรือกระทู้ แสดงความคิดเห็น"
+++ หากปรารถนาที่จะ "แสดงความคิดเห็น" ก็ควรไปแสดงในห้อง "ข้างนอก"
+++ ให้ดูในโพสท์ที่ 1363 ก็จะรู้ได้เองว่า การนำเอาประสพการณ์ ไปวิจารณ์มโน นั้น
+++ เป็นสิ่งที่ "ไม่สมควร" เป็นอย่างยิ่ง เพราะมันจะเกิดการ "ปลอมปน" จนเละไปหมด

+++ หลักปฏิบัติ จะสูญเสียโดยไร้ค่า แล้วจะกลายเป็น "ความมั่วไปหมด"
+++ อย่างที่ คุณ กระร่อน ตอบมาหนะ มันมั่ว มัน "เลยปิติฌาน 2" มาไกลมากแล้ว
+++ มันเป็นอาการ "ก่อนจะถอดกาย" ดังนั้น ขอสรุปสั้น ๆ ว่า
+++ อย่านำเอา "การแสดงความคิดเห็น" มาโพสท์ในกระทู้นี้

+++ กระทู้นี้ "ไม่ใช่การแสดงความคิดเห็น"
+++ กระทู้นี้ "มาจากการ ปฏิบัติ แล้วเกิด ผลลัพธ์"
+++ กระทู้นี้ "ไม่ใช่รายการ ถาม-ตอบ/วิจารณ์"
+++ กระทู้นี้ "เป็นของผู้ที่ ปฏิบัติมาแล้ว แต่ ติด/ตัน หนทาง"
+++ กระทู้นี้ "เป็นกระทู้ ช่วยเหลือ นักปฏิบัติ เท่านั้น"
+++ กระทู้นี้ "ไม่ต้อนรับ นักวิพากษ์/วิจารณ์"
+++ ขอให้ "ทำความเข้าใจ" ตามนี้ด้วย นะครับ

 

ครับผม