เห็นภาพคลื่นน้ำทะเลซัดท่วมภูเขามาเลย(พี่ที่ทำงานบอกนั่งสมาธิเห็น)

เห็นจากเรื่องเล่าหลายๆท่าน มีบุญเก่าที่สะสมกันมาแต่อดีตจึงได้พบเหตุและปัจจัยให้มุ่งสู่ทางธรรมกัน อนุโมทนาบุญกันด้วยนะ สาธุ

 

ทุกวันนี้เราก็ปฏิบัติทั้งทางกายและใจ แต่ด้วยสภาวะแวดล้อมรอบๆด้านในที่เราอาศัยอยู่ไม่เอื้อจึงทำให้ดููููููไม่่่่่เต็มที่นัก เราจึงไม่เหมาะให้ใครเรียกว่า....
แต่ ก็จะใช้กำลังใจเต็มที่ในการปฏิบัติ

 

นี้เป็นบทความที่ดีนะคะ เอาไว้เป็นกรณีศึกษาสำหรับคนที่มีลักษณะนิสัยแบบนี้ค่ะ เผื่อช่วยได้ค่ะ

ความอิจฉาจะทำให้เราไม่มีความสุข ความอิจฉา อารมณ์โกรธเกลียด หรือโมโหหงุดหงิด เป็นความรู้สึกที่พุ่งปี๊ดขึ้นมาเหนือจิตใจ ยากที่เหตุและผลในสมองของพวกเรา จะห้ามไว้ได้ทัน อารมณ์ด้านลบต่างๆ เหล่านี้ลึกๆ แล้วเกิดจากความไม่มั่นใจในตัวเอง และการคิดลบกับตัวเอง รู้แบบนี้แล้วถ้าแก้ที่คนอื่นไม่ได้ ก็มาแก้ที่ตัวเองกันเถอะค่า ^0^


- สร้างความมั่นใจให้ตัวเอง
พยามมองหาจุดเด่นของตัวเองให้เจอ หรืออาจจะต้องมองจุดเด่นของตัวเองให้มากกว่าจุดด้อยที่มี ^^ หาสิ่งที่เราคิดว่าถนัดแล้วลงมือทำมันให้ดี เท่านี้เราก็จะมีความเชื่อมันในตัวเองมากขึ้นแล้วล่ะ(จริงๆ นะ พี่ผึ้งเคยลองมาแล้ว) หรืออีกวิธีง่ายๆ คือการพูดให้กำลังใจตัวเองเยอะๆ แล้วความมั่นใจจะกลับคืนมาแน่นอนจ้า

- อย่าเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น
อย่าไปกังวลกับคำพูดด้านลบของคนอื่นให้มากนัก ได้ยินมาก็มักจะเก็บเอามาคิดเปรียบเทียบกับตัวเองเสมอ แบบนี้ยิ่งทำให้มีอารมณ์ครุกรุ่นอยู่ในจิตใจมากขึ้น พยามอย่าใส่ใจกับคำพูดเปรียบเทียบดีที่สุดคือเก็บคำพูดเปรียบเทียบด้านลบเหล่านั้นมาเป็นแรงผลักดันให้เราทำสิ่งดีๆ มากยิ่งขึ้นจะดีกว่า

- อย่าตั้งความหวังมากเกินไป
ทุกครั้งที่ต้องลงมือทำอะไรสักอย่าง อย่ากดดันตัวเองมากนักความกดดันมักเป็นจุดเริ่มต้นของอารมณ์ทางด้านลบเสมอ และจะทำให้เกิดความวิตกกังวล และความคาดหวังตามมาเมื่อผลลัพธ์ไม่เป็นดั่งใจหวัง อารมณ์โกรธและโมโหตัวเองจะเกิดขึ้น คำถามว่า ทำไม? ทำไม? จะตามมาวนเวียนในความคิดแบบไม่หยุดหย่อนและความรู้สึกด้านลบกับตัวเองก็จะปะทุขึ้นอีกครั้ง เพราะฉะนั้นอย่าตั้งความหวังกับตัวเองและคนรอบข้างมากจนเกินไปนะจ๊ะ

- ยอมรับตัวเองให้ได้
รู้จักและยอมรับข้อดีข้อด้อยของตัวเอง และอยู่กับมันให้ได้ทำใจยอมรับในสิ่งที่เราเป็นและพอใจกับมัน เราทุกคนไม่มีใครสมบูรณ์แบบทั้งนั้นเพราะฉะนั้นการทำใจยอมรับตัวเราเองให้ได้มากที่สุด เป็นสิ่งดีและสำคัญที่สุด

- รักและใส่ใจคนรอบข้างให้มากขึ้น
หัดเอาใจเขามาใส่ใจเราบ้างก็เป็นตัวเลือกที่ดี มีความคิดเป็นมิตรกับคนรอบข้างใส่ใจดูแลคนใกล้ตัวให้มากขึ้นรู้จักช่วยเหลือคนรอบข้าง เมื่อเราหยิบยื่นน้ำใจให้กับใคร เราก็มักจะได้น้ำใจที่ดีกลับมาเหมือนกันความจริงใจเป็นจุดเริ่มต้นของสิ่งดีๆ เสมอค่า ^^

- พูดคุยกับเพื่อนให้มากขึ้น
การเข้าสังคมก็เป็นอีกหนึ่งสิ่งสำคัญ ที่จะทำให้เราเรียนรู้การใช้อารมณ์ให้เหมาะสม ลองพูดคุยกับคนอื่นให้มากขึ้นอาจจะเริ่มจากเพื่อนให้ห้องเรียน/หรือที่ทำงาน หรือเพื่อนนอกกลุ่ม หรือเพื่อนของเพื่อน การพูดคุยกับคนแปลกใหม่ จะทำให้เราได้ปรับทัศนะคติและมุมมองที่หลากหลายมากยิ่งขึ้น

เป็นยังไงบ้างค่า กับ 6 วิธีง่าย จากเรื่องรอบตัวที่พี่ผึ้งเอามาจากในครั้งนี้ ลองเอาไปปรับใช้กันดูนะจ๊ะอารมณ์อิจฉาในตัวเราจะได้ลดลง เค้าว่ากันว่าผู้หญิงคิดบวกแล้วจะสวยขึ้น >////< พี่ผึ้งแนะนำให้สาวๆ NUGIRL ทุกคนเป็นสาวคิดบวกกันค่า

 

ในสมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้า ประทับอยู่วัดเวฬุวัน เมืองราชคฤห์ ทรงปรารภพระเทวทัต ผู้พยายามตะเกียกตะกายเพื่อปลงพระชนม์ของพระองค์ ได้ตรัสอดีตนิทานมาสาธกว่า...

กาลครั้งหนึ่งนานามาแล้ว ในเมืองพาราณสี พระเจ้าพรหมทัต มีพระราชโอรสผู้มีสันดานกักขฬะ หยาบคายอยู่พระองค์หนึ่งนามว่าทุฏฐกุมาร พระกุมารไม่ได้ทุบตีใครแล้วจะไม่ยอมตรัสกับใคร จึงไม่เป็นที่ชอบใจทั้งคนภายในและภายนอกพระราชวัง

วันหนึ่ง ท้าวเธอปรารถนาจะเล่นน้ำในแม่น้ำ จึงไปที่แม่น้ำด้วยขบวนบริวารหมู่ใหญ่ ปรากฏว่า วันนั้น มีพายุฝนตกอย่างหนัก พวกทาสจึงพากันทิ้งพระองค์ให้ลอยไปตามลำน้ำ หนีกลับเข้าเมือง กราบทูลพระราชาว่าไม่พบพระกุมาร พระราชารับสั่งให้ทหารออกติดตามค้นดูให้ทั่วบริเวณก็ไม่พบ

ฝ่ายพระกุมารได้เกาะขอนไม้ลอยไปตามแม่น้ำ ไม่นานก็มีงู หนูและนกแขกเต้าหนีตายมาอาศัยเกาะขอนไม้นั้นตามลำดับ สัตว์ทั้ง ๔ ชนิดได้อาศัยขอนไม้ลอยไปตามแม่น้ำนั้น ที่ใกล้ฝั่งแม่น้ำนั้น มีอาศรมของฤาษีอยู่ตนหนึ่ง ท่านกำลังเดินจงกรมในเวลาเที่ยงคืน ได้ยินเสียงพระกุมารร้องไห้ จึงไปที่ฝั่งน้ำ พบเห็นสัตว์ทั้ง ๔ ชนิดนั้นจึงได้ช่วยขึ้นฝั่งมา ก่อไฟให้สัตว์ที่อ่อนแอกว่าผิงไฟก่อน ให้พระกุมารผิงทีหลัง เมื่อจะให้อาหารก็ให้สัตว์ทั้ง ๓ ชนิดก่อน ให้พระกุมารทีหลัง

พระกุมารผูกโกรธในฤาษีหาว่าไม่ให้เกียรติตน พอผ่านไปสองสามวัน น้ำเหือดแห้งแล้ว สัตว์ทั้งสามก็ร่ำลาฤาษี พร้อมบอกที่อยู่ของตน หากฤาษีเดือดร้อนอะไรจงบอก ส่วนพระกุมารก็ร่ำลาฤาษีเช่นกัน กลับไปถึงเมืองไม่นานก็ได้ขึ้นครองราชสมบัติ

ฝ่ายฤาษี ต้องการจะทดสอบสัตว์ทั้ง ๔ ชนิด จึงไปที่อยู่ของงู หนูและนกแขกเต้าตามลำดับ สัตว์เหล่านั้นต่างก็ยินดีให้การต้อนรับเป็นอย่างดี แล้วเข้าเมืองพักอยู่ที่สวนหลวง เพื่อทดสอบพระราชา รุ่งเช้าจึงออกเที่ยวภิกขาจาร

ฝ่ายพระราชา ในขณะนั้น กำลังประทับบนหลังช้างออกตรวจเมือง ทอดพระเนตรไปเห็นฤาษีแต่ไกลก็จำได้ รับสั่งให้ทหารจับฤาษีไปเฆี่ยนตีทุก ๔ แยกเมือง แล้วน้ำไปตัดศีรษะเสีย พวกทหารได้ทำเช่นนั้น ฤาษีไม่สะทกสะท้านอ้อนวอนอะไร เมื่อถูกเฆี่ยนตีทุก ๔ แยกเมือง กลับกล่าวคาถาว่า
" ได้ยินว่า คนบางพวกในโลกนี้ ได้กล่าวความจริงไว้อย่างนี้ว่า
ไม้ลอยน้ำยังดีกว่า ส่วนคนบางคนที่ประทุษร้ายมิตรไม่ดีเลย "

พวกราชบัณฑิตได้ฟังคำนั้นทุก ๔ แยก จึงถามเหตุนั้น พอฤาษีเล่าความจริงให้ฟังแล้ว เกิดความสลด จึงพากันกบฏจับพระราชาสำเร็จโทษเสียบนคอช้างนั้นเอง ทำการยกฤาษีขึ้นเป็นพระราชาแทน ฤาษีครั้นขึ้นครองราชย์แล้วต้องการทดสอบสัตว์อีก จึงไปที่อยู่ของงูและหนู สัตว์ทั้งสองได้มอบสมบัติจำนวน ๗๐ โกฏิให้พระราชา ส่วนนกแขกเต้าก็จะนำข้าวสาลีมาให้ในฤดู พระราชานำสัตว์ทั้งสามเข้าเมืองบำรุงเลี้ยงอย่างดี ครองราชโดยธรรม ประสบความร่มเย็นเป็นสุขตลอดอายุขัย


นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

เกิดเป็นคนต้องรู้จักบุญคุณของคน


* เรื่องที่ ๓ ในวรุณวรรค หน้า ๑๘๙-๑๙๘ พระสูตรและอรรถกถาแปล ขุททกนิกาย เอกนิบาตชาดก เล่มที่ ๓ ภาคที่ ๒
ที่มา : หนังสือนิทานชาดก เล่มที่ ๑ โดย พระมหาสุนทร สุนฺทรธฺมโม
นิทานชาดกทั้งหมด

เก็บไม้ที่ลอยน้ำมา ยังดีกว่าช่วยคนอกตัญญู..... เป็นคำสรุปของการฟังนิทานธรรม เมื่อเช้านี้ ที่สอนใจ ผู้หลักผู้ใหญ่ ได้หลายๆๆท่าน โดยเฉพาะตัว.....ครูอ้อย
แต่พอดีเป็นคนที่ไม่คิดอะไร เมื่อได้ช่วย หรือได้ให้ไปแล้ว....ยึดมั่นต่อการให้ ที่ก่อเกิดความสุขใจ ส่วนการตอบแทน เขาไม่มี ก็ไม่ถือว่า.....อกตัญญู
ฤษีตนหนึ่ง ได้เก็บท่อนไม้ 3 ท่อนที่ลอยตามน้ำมา และ เจ้าชายพระองค์หนึ่งลอยตามน้ำมา
ไม้ทั้ง 3 ท่อน ได้กลายเป็น แมว นก และหนู
ต่างพากันพูดว่า.....
แมว .....ข้าพเจ้า ไม่ใช่แมว ธรรมดานะ ข้าพเจ้ามีทรัพย์สมบัติ ใตน้ำมหาศาล เมื่อท่านฤษีเดือดร้อน ข้าพเจ้า จะยกทรัพย์สมบัติทั้งหมดนี้ ให้ท่านที่ประเสริฐที่ได้ช่วยชีวิตข้าพเจ้า ให้รอดพ้นจากการจมน้ำตาย
นก .....ข้าพเจ้า ก็เช่นกัน ข้าพเจ้า ได้รับบาดเจ็บที่ปีก จนเอาชีวิตแทบจะไม่รอด พลัดตกน้ำมาอีก มีท่านผู้ใจดี ช่วยชีวิตข้าพเจ้า ที่ไกลโพ้นโน้น มีสมบัติมหาศาลเช่นกัน หากท่านเดือดร้อน ข้าพเจ้า จะนำมาให้มอบให้ท่านจนหมดสิ้น
หนู .....ข้าพเจ้า ไม่แตกต่างจาก แมวและนกเลย ที่รอดชีวิตจากการจมน้ำตาย เพราะ ท่านผู้ทรงศีลช่วยข้าพเจ้า ข้าพเจ้า ได้รักษาสมบัติไว้เป็นหลายร้อยปี เมื่อท่านฤษี เดือดร้อน หรือ ต้องการ ข้าพเจ้ายกให้ท่าน จนหมดเลย
ฤษี ขอบใจสัตว์ทั้งสาม และหันมามองเจ้าชาย ที่รอดพ้นจากการจมน้ำตาย
เมื่อสัตว์ทั้ง 3 ได้พูดอย่างนั้น เจ้าชายก็ตรัสบ้างว่า.....ข้าพเจ้า เป็นเจ้าชาย หากข้าพเจ้าได้เป็นกษัตริย์ ผู้ครองเมือง ข้าพเจ้า จะช่วยท่าน ดูแล มิให้ท่านได้เดือดร้อนเลยตลอดชีวิต


ต่อมาไม่นาน.....ฤษี มีความเดือดร้อน ได้เดินทาง ไปหาสัตว์ทั้ง 3 ตัว และสัตว์ทั้ง 3 ต่างพากัน กุลีกุจอ ช่วยเหลือ
แต่ฤษี ก็ต้องหวังพึ่งพากษัตริย์ แต่ไม่ได้รับการช่วยเหลือ....กลับ สั่งให้ทหาร จับไปเฆี่ยน ตัดหัว เสียบประจานไว้หน้าเมือง.....ฤษี....ไม่ได้ร้องโอดครวญขอชีวิต แต่อย่างใด.....
กลับคิดว่า.....เก็บไม้ที่ลอยน้ำมา ยังดีกว่าช่วยคนอกตัญญู

 

ตอนวัยเด็กสงสัยทำไมเกิดมาลำบากจังสงสารทั้งตนเองและบุพการี มองหาทางสบาย... แต่เป็นคนชอบสังเกตุใจว่าความสุขที่ได้มาและหายไปทำไมมันไม่รู้จักอิ่่มและพอแล้วก็กลับมาทุกข์ใจอีกเป็นช่างสังเกตุมาตั้งแต่เด็กแต่ก็ไม่เข้าใจ เคยสังเกตุละครเรื่องปลาบู่ทองในสมัยนั้นที่พิ้งกี้แสดง เฝ้าถามใจตนเองว่าทำไมนางเอกต้องทนและไม่ตอบโต้อันใดมีแต่ให้อภัยเสมอ...และแล้วก็เข้าใจเมื่อเติบโตขึ้น เดี๋ยวมาเล่าต่อไปทำงานล่ะ

 

การ

บ่นกับการแสดงความจริงคนละเรื่องแยกให้ออก

 

สวัสดี...ป้าอรรยานัฏฐ์...มีอะไรมาเล่าสู่กันฟังมั๊ย..

 

เกิดมาตอนเป็นเด็กๆพอพูดได้ก็เริ่มสวดมนต์เอง
ตั้งแต่เด็กๆ มีความรู้สึกว่าอยากพบพระพุทธเจ้าแ
เหมือนเคยได้ยินไม่รู้จากไหนรึเราคิดเองไม่รู้ว่าถ้าทั้งโลกเป็นคนดีหมด พระพุทธเจ้าจะเสด็จลงมา ด้วยอารมณ์อยากเห็นตั้งแต่นั้นมา เราจะขอให้ทึกคนบนโลกนี้เป็นคนดีและมีความสุข เพื่อหวังได้พบพระพุทธองค์ และมีความเศร้าใจลึกๆปนอยู่ว่าเรานี่บาปหนอ ไม่ได้เกิดในสมัยพระพุทธเจ้าำำำม่ได้มีโอกาสปฏิบัติธรรมไม่ได้ไปนิพพานในยุคสมัยนั้น

 

สวัสดีค่ะ เล่าไปแล้วค่ะอนุโมทนาในบุญกุศลที่ท่านทำของวันนี้และทุกๆวันนะคะ

 

ลำเอียงน่ะท่านสงบ ให้กินอิ่มแค่ตัวเดียว ที่เหลือก็หิวสิ 555

 

เดี๋ยวบ่ายๆวันนี้จะลงรูปล่าสุดก่อนไปตัดผมให้ดูนะ...จะมีรอยแผลเป็นที่แก้มขวา...เนื่องจากทำงานโดนเหล็กกระแทก...เย็บไป7เข็ม.....ตอนบ่ายนะป้าอรรยานัฏฐ์

 

อยากเล่ามากเลยค่ะ รอคนเปิดให้อยู่ค่ะ อยากพิมพ์สัก30 หน้า แต่เกรงใจแม่ชีจิตยิ้มค่ะ เพราะ
ได้ยกให้ท่านเป็นที่ 1 ในกลุ่มที่พิมพ์เยอะสุดค่ะ แม่ชีจิตยิ้มค่ะ หยอก ๆ ค่ะ
คือจำความได้ พอใครพูดถึงนรก หรือ ว่าอันนั้นบาปน่ะ อันนี้บาปนะ ก็จะกลัวมาก พอตอนเด็ก ๆ ไปอยู่โรงเรียนคริสต์ ชอบพูดถึงพระเจ้าเลยสงสัยว่า พระเจ้า พระบุตร เหมือนพระพุทธเจ้าไหมค่ะ

 

ก็ถูกแล้วไงค่ะ สติบอกอย่าจับผิดมากนัก ความฝันมันก็เหมือนการ์ตูน ตกตึก 10 ชั้น ยังไม่ตายเลยค่ะ

 

ตกลงลุงสงบ จะให้ ป้าอรรยา ดูคนเดียวใช่ไหม ถ้างั้นตอนบ่ายไม่เข้ากระทู้มาดีกว่า 555

 

ธรรมะมีอยู่ทุกที่ ทุกเวลา ผู้ฉลาดและมีปัญญา ก็จะเห็นเอง

 

ท่านแบมก็ชี้ตรงไปเลยว่าที่ไหน5555...ส่วนมากมีแต่คนขาดปัญญานั้นแหละ....ก็คนยุคนี้ต้องเข้าใจ....กลียุค......เห็นเงินมีค่ามากกว่าความดี....เห็นธรรมเป็นสิ่งไร้ค่า

 

มีบางคนพยายามปลุกจิตเราให้ตื่น....เกือบสำเร็จแล้ว...จิตเราจะตื่นที่สุดเมื่อมีความโกรธ.....พระยาธรรมจุติพร้อมความโกรธ....เราเอาเมตตาดับความโกรธ....จิตเราถึงไม่ตื่น...

 

ฮั่นแน่....ท่านสงบ ทิพย์จักขุญาณ ของท่านช่างแจมใสดีจริงๆ รู้ใจผมไปหมด ว่ายังติดในเรื่องกามรมณ์เหล่านี้อยู่มาก คนแก่ตัณหากลับอย่างผมก็เป็นอย่างนี้แหละครับ ยังชอบเข้าไปดูผู้หญิงสาวๆสวยๆ ในเว็ปเพลยบอยต่างๆ รู้ทั้งรู้ว่ามันไม่ดี แต่ก็ยังอดใจไม่ไหวจริงๆครับ

ยุบหนอ พองหนอ ก็แล้ว พิจารณาสังขาร ก็แล้ว มันก็ปลงได้เป็นพักๆ เดี๋ยวมันก็กลับมาอีก.....

เรื่องการภาวนา ผมก็ยังทำอยู่นะครับ ภาวนาจนหล้บไป พอตื่นขึ้นมาใหม่ ใจมันก็ภาวนาเองโดยอัตโนมัติ แต่มันยังไม่เห็นนิมิตอะไร ไม่ได้ฝันอะไรนะครับ ยังทำไปเรื่อยๆ คิดว่าไม่เกิน 3 ปี น่าจะเห็นผลอะไรขี้นมาบ้างครับ