มีคำทำนายภัยพิบัติ พระยาธรรมที่ท่านทั้งหลายคิดว่าเชื่อถือได้กันบ้างหรือเปล่า

ทางเข้านิพพานก็บอกหมดแล้ว...
...แต่หาคนที่จะทำได้ยากมาก
...เพราะมีสิ่งปิดกั้นสติไว้ไม่ให้ทรงอารมณ์ได้

 

การกด ข่ม เพ่ง อารมณ์ เวทนา จิต ธรรม เป็นการปิดกั้นสติครับ
เพราะกดไปแล้ว ข่มไปแล้ว เพ่งไปแล้ว ก็เห็นชัดแค่จุด ๆ เดียว ไม่เห็นอะไรเคลื่อนให้สติดู

ถ้าจะฝึกสติ ใช้แนวทาง พระอาจารย์ปราโมทย์ ดีกว่า

 

ยุคเปลี่ยน การสื่อสารและคำพูดเปลี่ยน ผู้คนก็ยากที่จะเข้าถึง

 

_ท่านZa_
...นั่นคืออาการหลงสัญญาว่าเป็นปัญญา..ให้ท่านวางทั้งสัญญาและปัญญา ไปรู้ลมหายใจหหรือให้มีสติรู้เวทนาทางกายแล้วจะได้ผลเร็ว หรือ ให้ฝึกสติรู้สึกตัวเวลากินข้าว เราได้แนะนำไปแล้ว..ทำให้ได้ทุกวันไม่นานท่านจะเห็นความแตกต่างที่เกิดขึ้นเอง

 

ผมไม่มีฉันทะในการทำสมถะ หรือวิปัสนาครับ
การทำให้ตัวเองมีความสุขในการทำสมถะ และวิปัสนา เป็นสิ่งที่ผมพยายามทำให้เกิดอยู่

 

ถ้าพวกท่านไม่ตั้งสัจจะกำกับไว้ พวกท่านก็จะพัฒนาได้ช้า แต่ถ้าใครที่ตั้งสัจจะกำกับไว้เมื่อปฏิบัติก็จะไปได้เร็ว
...หรือจะรอให้โมโหแล้วค่อยแปรงร่างอย่างฮัคค์...มันทำไม่ได้ทุกคนนะบอกไว้ก่อน

 

ผมมีปัญหาต่างจากท่าน ผมเลยต้องทำอะไรต่างจากท่าน
ผมไม่อยากกดดันตัวเองครับ

เพราะที่ผ่านมา
ผมทำตามสัจจะของตัวเองไม่ได้มาตลอด เมื่อทำตามสัจจะตัวเองไม่ได้
มันก็มีแต่ทำให้ผมรู้สึกแย่ลง ๆ

คนเก่งมักจะคิดข้ามช็อตเสมอ
แต่ผมคิดข้ามช็อตแบบพวกท่านไม่ได้..
คนเราไม่ได้เกิดมาเหมือนกันทุกคนครับ และคนเราก็มีความคาดหวัง ความพอใจ ความสามารถ ประสพการณ์ ต่างกัน

โลกมันเป็นยังไงล่ะท่าน ท่านคาดหวังกับมันได้หรือ

ค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ ไป นี่แหละ เหมาะกะผมที่สุดแล้ว

 

...มีคนแบกก้อนหินขนาดใหญ่ไว้บนบ่า เพื่อนๆต่างร้องบอกว่า..วางสิเฮ้ย
...เขาบอกว่าเดี๋ยว..หาที่วางก่อน และก็แบกก้อนหินนั้นเดินทางต่อไป

 

เข้าใจ แต่ ไม่เหมือนความรู้สึกผมน่ะ

ความรู้สึกผมเหมือนกำลังกินน้ำอัดลม แต่เพื่อนบอกให้เลิกกิน ไปกินอย่างอื่นแทน รสมันแปลก เราไม่ชอบ เลยไม่ไปกินกะเขา
ตัวเองเลยยังกินน้ำแัดลมต่อ เพราะยังไม่หายเครียด เลยไม่วางมันมากกว่า แต่ก็หาสิ่งอื่นมาลองกน แทนที่จะกินแต่น้ำอัดลม

 

การฝึกที่ท่านชอบนั้น
เป็นการฝึกในขั้น จิตในจิต
คือ การฝึกดูจิต แล้วฝึกควบคุมจิตให้ปล่อยวางทุกสิ่งที่เห็นให้ได้
ไม่ว่าท่านจะชอบหรือไม่ชอบ
สุดท้ายท่านก็จะต้องบรรลุธรรม
แต่ถ้าหากท่านฝึก มหาเมตตาใหญ่
ได้แล้วละก็ ท่านก็จะได้ไปเป็น พระพุทธเจ้า ที่เหมือนกับ พระศรีอาริย์

โดยฝึกภาวนาประมาณว่า
ตัวเรานี้จะเมตตาต่อสัตว์โลกทั้งหมด
เราจะขอขนย้าย สัตว์ทั้งผอง เพื่อให้สัตว์เหล่านั้นบรรลุธรรมทั้งหมด
เราจะให้อภัยแก่สัตว์โลกทุกตน
ไม่ว่าเค้าจะทำผิดอะไรต่อเรา
ตัวเรานี้ ขอแผ่เมตตาที่ยิ่งใหญ่นี้
ออกไปทั้งสามโลกธาตุ
โดยไม่หวังผลตอบแทนใดๆทั้งสิ้น

 

*0* ผมว่าผมไม่ได้ฝึกลึกถึงขนาดนั้นมั้งครับ
อันที่จริงผมไม่ได้ฝึกการควบคุมจิตให้ปล่อยวางนะครับ
ผมใช้การพิจารณา ให้พอเข้าใจคร่าว ๆ(ด้วยการเดาบ้าง ถามเอาเลยบ้าง สรุปไปเองบ้าง) ว่า สิ่งนี้มีเหตุเป็นอย่างไรผลเลยออกมาเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าเรามากกว่า
เมื่อเรารู้เหตุก็เข้าใจการกระทำหรือความเป็นไปที่อยุ่ตรงหน้า มันทำให้ผมสามารถควบคุมอารมณ์ได้ในบางสถานการณ์

มันเป็นวิธีการหนึ่งทำให้สามารถปล่อยวางเหตุการณ์ตรงหน้าได้เพื่อไม่ให้มีอะไรติดขัดในใจแค่นั้นเองน่ะครับ ไม่ได้ทำให้บรรลุธรรม เพราะไม่ได้มีการปล่อยวางสิ่งที่อยู่ในตัวเอง สิ่งที่มีอยู่ในตัวเองหลาย ๆ อย่างยังไม่ได้หายไป เป็นแค่การกำจัดสิ่งที่จะมารบกวนจิตใจที่เป็นเครื่องขวางกั้นการฝึกตน เท่านั้นครับ

แต่บางครั้งวิธีที่ผมใช้ก็ทำให้กิเลสในใจเบาบางลงได้เหมือนกันนะครับ แต่ก็แค่เบาบาง ไม่ได้หายไปไหน อาจจะเพราะผมยังรู้ไม่มากล่ะนะ
แต่ก็ช่างเถอะ บรรลุไม่บรรลุให้เป็นเรื่องของอนาคตละกันครับ

 

555

สมัยที่ผมยังมีไฟแรง อยู่วัด ตามครูบาอาจารย์ไปบิณฑบาตรวันละ สี่ห้าโล ระหว่างเดินทาง ผมก็เคยสนทนากับครูบาอาจารย์ด้วยประโยคนี้แหละครับ

ไม่นึกเลยว่าประโยคนี้จะย้อนเข้าตัว
แต่ก็ไม่นึกอีกแหละ ว่า จะเข้าใจคนที่ไม่ชอบประโยคนี้ด้วยเหมือนกัน

 

_ฝันบอกเหตุ_
...มีนิมิตบอกเหตุการณ์ล่วงหน้าที่เกิดขึ้นกับเราเมื่อกลางปีเรื่องมีว่า...เราเป็นพระ ได้ใช้เสียมแทงไปที่จอมปลวกทีเดียวพังลงทั้งหมด
...เหตุการณ์นี้ในส่วนตัวรู้แล้วว่าเราจะทำลายขันธ์ได้ แต่เมื่อมีสติกลับมาที่ตัว"จิตหนึ่ง" บอกว่า.."ปลวกรู้พระอาทิตย์ขึ้นทิศตะวันออก-ทิศตะวันตก...พระอาทิตย์ขึ้นทิศเหนือ-ทิศใต้"
...นี่คือปริศนาบางอย่างที่จิตหนึ่งได้บอกไว้ ให้ทุกท่านลองพิจารณาดูว่าหมายถึงอะไร

 

ผมไม่มีพรสรรค์ด้านตีความนิมิตเสียด้วยสิครับ


ทำลายปลวก ทำลายขันธ์...
ถ้าจะให้เดา จะหมายความได้ว่า สัจธรรมจะปรากฏขึ้นในทุกทิศทาง อย่างนั้นหรือเปล่าหนอ

 

...เราอาจจะโง่ทางโลกแต่เราใช้วิธีเรียนรู้อดีต..เมื่อเห็นอดีตก็ทำให้เห็นปัจจุบันและเห็นอนาคตได้ไม่ยาก
...กรณีเดียวกันเมื่อเราเรียนทางธรรมเราก็ย้อนคิดไปว่าอดีตพระพุทธเจ้าใช้หลักการพิจารณาอย่างไร
...ทำให้เรารู้อะไรได้เร็วขึ้น หากจะว่าไปแล้วเราว่าเราเคยเกิดมาพบพระพุทธเจ้าเมื่อครั้งพุทธกาล มีหลายอย่างที่เราได้รู้เมื่อตอนปฏิบัติอย่างหนัก อย่างเช่น ฝึกปล่อยลมออกปากด้วยคำว่า "โอ" ยาวๆ
...เมื่อเดือนที่แล้วเราสูดลมเข้าปอดยาวๆวางลงตรงจิตหนึ่ง นี้มันทำให้เราเข้าสู่ความว่าง หมายถึง ลมที่เข้าปอดนั้นไม่มี คล้ายๆลมวิ่งผ่านร่างกายเราไปเฉยๆ มันเข้าอย่างเดียวไม่มีออกและไม่ได้หายใจด้วย..

 

...จะทำได้แค่ไหนยังไม่รู้เลย
/////////////////////////////////

รู้เพียงเราต้องทำ
(ขอบคุณภาพจากเฟซบุ๊ค)
/////////////////////////////////////////

 

...ผู้ที่เข้าถึง "จิตหนึ่ง" ได้จะมีอาการแสดงออกทางร่างกายที่สังเกตุชัดคือ..จะมีสิ่งหนึ่งเต้นตุ๊บๆอยู่ในท้องตลอดเวลา คล้ายๆอาการหัวใจเต้น
...หากอาการนี้เกิดกับผู้ใดแล้ว เมื่อทำสมาธิครั้งต่อไปก็ให้กำหนดสมาธิวางอารมณ์ลงตรงจุดนี้ได้เลยทันที
...จิตหนึ่งนี้มีชื่อเรียกอีกมากมายหลายชื่อแล้วแต่อาจารย์ท่านใดจะเรียก...เอกัคคตารมณ์_เอกัคคตาจิต_ไตรสรณคมฌ์_จิตหนึ่ง_ภาวะพุทธะ_ใจ_จิต
...ผู้ใดเข้าถึงได้การเจริญกรรมฐานอย่างอื่นก็ง่ายขึ้นอีก เพราะตรงนี้คือ.. "ทางสายกลาง"

 

"เลขคู่นี้เป็นเลขมงคล"
***เลขคู่นี้มีอะไรซ่อนอยู่อีกมาก***

 

วิธีการ มันเป็นอย่างนั้น
คุณจะไปเรียกอย่างอื่น
แต่มันก็คือ จิตในจิต อยู่ดี
ถึงจะพูดอธิบายด้วยคำอื่น
แม้ว่าจะเรียกไม่ถูก แต่วิธีการมันถูก
มันก็ถูกอยู่ดี แค่ทำให้บ่อยๆ เป็นประจำอยู่เสมอๆ
พอจิตมันชินดีแล้ว ต่อไปมันก็จะก่อเกิด
กำเหนิดเป็น นิสัยถาวรไปเอง
บรรลุธรรมหรือไม่ ก็ไม่ใช่ปัญหาแล้ว
แค่เราปล่อยวางให้ได้
เวลาที่เกิดความทุกข์ขึ้นมาก็พอแล้ว

 

ไม่ใช่ ทำให้เกิดสุข เพื่อ เกลียกการเหนทุกขสัจจ

หลวงพ่อ เน้นสอน จิตที่มีสติเหนความเปลี่ยนแปรง นั่นแหละ

สุขก้ไม่เที่ยง

ทุกขก็ไม่เที่ยง

ตั้งอยู่ไม่ได้ (ทุกขสัจจ กิจในอริยาสัจจ ไม่มี
เหยีดเพศ หญิงซ้าน ชายเขว ...ไม่มีแบ่งนิพพาน
กาปหอย ฝีปากล่าง ฝีปากบน)

ปฏิปทา ไม่เที่ยง ....ไม่ติดในสมถะ และ วิปัสสนา
แต่ก็ไม่ได้ห่างการปฏิบัติ มีสมถะ และวิปัสสนา
เปน ธรรมอันยิ่งสองอย่าง อาสัยกำหนดรู้ไปเหน
ความ ตั้งอยู่ไม่ได้ เนืองๆ

พอเหนความตั้งไม่ได้เนืองๆ ชัด ในไตรลักษณ์

อาการของจิต ตั้งไม่ได้ ก้จะแสดง ทุกขสัจจ
โดยมี จิต เปนภาคแสดง

ก้เกิดการ ปล่อยจิต ให้อาสัยระลึก ดูจิต