มีคำทำนายภัยพิบัติ พระยาธรรมที่ท่านทั้งหลายคิดว่าเชื่อถือได้กันบ้างหรือเปล่า

ครับดูอยู่ห่าง ๆ แล้วดูผมจริง ๆ นะ ดูแบบ ตั้งใจดูเลย แต่ดูอยู่ห่าง ๆ 20-30 เมตร จ้องตาไม่กระพริบเลย

ผมว่าเข้าลุ้นให้ผมเข้ารูปเข้ารอยมากกว่านะครับท่าน เพราะผมว่า ผมเองก็ไม่ได้อยู่ในครรลองที่ถูกต้องสักเท่าไร แม้ผมจะรู้อยู่ลาง ๆ ว่าอะไรถูกก็ตาม

เพราะผมยังหลงกับคำว่าพุทธภูมิอยู่

 

เพราะเป็น "พุทธภูมิ" จึงต้องตั้งใจให้มาก ไม่หลงให้มาก "เพื่อจะได้เรียนรู้ถึงการโปรดสัตว์" นะครับ เพราะยังไงก็ต้องเกิดอีกหลายรอบ

แต่นี่เป็นแค่ความคิด(มโน)ของผมส่วนเดียว แต่คิดว่าน่าจะดีกว่าคลำเองนะครับ

 

_ท่านZa_
...ทำนายฝันของท่าน ขอให้ท่านพิจารณาให้ดีนะ โรงเรียนนี้กำลังจะถูกฟื้นฟูให้กลับมาดังเดิม เหล่ากายทิพย์ทั้งหลายเอาใจช่วยท่านอยู่ รีบปราบมิจฉาทิฐฐิให้หมดไปโดยเร็ว ท่านจะได้เป็นอาจารย์ผู้สอนประจำห้องเรียนหนึ่ง ห้องนี้มีชื่อว่า.."วิชาดูจิต" เราเอาใจช่วยท่านเช่นกันเพียงแต่ยืนอยู่คนละฝั่งกับเหล่ากายทิพย์....

 

555
ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมผมถึงได้มีความทุกข์นัก และก้าวข้ามความทุกข์แบบที่พวกท่านทำกันง่าย ๆ ไม่ได้

 

สิ่งที่เราต้องการ ยิ่งใหญ่กว่าสิ่งที่คนอื่นจะมอบให้เราเสมอครับ

ผมไม่แน่ใจว่ามิจฉาทิฐิของผมคืออะไร

ใช่การยึดตำราหรือเปล่า

ใช่การที่ไม่เชื่อว่านิพพานแล้วมาเกิดได้หรือเปล่า

แต่คำว่าธรรมะคือธรรมดา ไม่มากกว่า ไม่น้อยกว่า ไม่ปรุงในสิ่งที่ไม่ควรปรุง ไม่เคร่งกว่า ไม่หย่อนกว่า เป็นสิ่งที่ผมใช้เลือกฟังธรรม ความยึดมั่นนี้อาจจะฝังลึกในจิตผมเลยทีเดียวครับ

อีกนานครับ กว่าความสงสัยจะคลาย

ความเชื่อใหม่ มาตีกับความเชื่อเก่า เละ

ผมเป็นพุทธภูมิต่อไปแหละครับ ดีแล้ว พอถึงศาสนาของตัวเอง จะได้สอนคนทีเดียวให้รู้เรื่องไปเลย ไม่ต้องให้มางงงวยภายหลัง

 

_ท่านZa_
...ครูบาอาจารย์ทั้งหลายได้กล่าวว่า..
บารมียังอ่อน ฉะนั้นท่านจงรีบเก็บเกี่ยวเอาความรู้ทั้งหมดในกระทู้นี้ให้มาก...ให้ท่านหาวิธีเจริญปัญญาให้เจอ ที่เหมาะกับจริตท่าน
...หากอยากได้คำแนะนำจากเรา เราก็จะบอกว่า...ศึกษาจากหลวงพ่อ ทูล ขิปปัญโญ รับรองมิจฉาทิฐฐิจะหมดไป
...ส่วนเรามีคาถาที่ใช้เมื่อครั้งยังบวชนั้น ก่อนอาหารคำแรกเข้าปาก เราท่องว่า.."โอม สุ จิ ปุ ริ" (3รอบ)
...ทุกวันนี้ใช้ "คะเต คะเต ปาระคะเต ปาระสังคะเต โพธิสวาหา" คาถานี้ท่องได้ตลอดเวลา...ท่านก็ลองนำไปใช้ดูเผื่อจะดีขึ้น

 

"คะเต คะเต ปาระคะเต ปาระสังคะเต โพธิสวาหา"
ไป ไป ก้าวไปยังฟากฝั่งโน้น ไปให้พ้นโดยสิ้นเชิง รู้แจ้งและเบิกบาน

 

พระพุทธเจ้าตรัสไว้ทุกประการแล ผู้ที่แก้ธรรมของตถาคต นับเป็นมิจฉาทิษฏิ(ตั้งมั่น/เชื่อในสิ่งที่ผิด) สัมมาทิษฏิ คือ "รู้ธรรมตามจริง" อะไรเกิดอะไรมีอะไรไม่มี ต้อง "เห็น" ตามจริงไม่มีมโนครับ

 

...จริงๆแล้วเราไปถึงชายฝั่งโน้นก่อนออกพรรษา7วัน(22/10/61) หากเราเลือกลาพุทธภูมิตั้งแต่ออกพรรษาใหม่ๆเราคงจบไปแล้ว แต่เราเลือกกลับมาก่อน สุดท้ายฟ้าจึงให้มาเจอกับพวกท่าน...ทุกอย่างเหมือนถูกกำหนดไว้แล้ว

......เราเกิดกลางพรรษา.....

 

จะฟังธรรมสำหรับพุทธภูมิได้ที่ไหนหนอ

 

...หลวงตาม้า

 

สร้างบารมี จน "จริต/นิสัย/สันดาน" ตั่งมั่นไม่เปลี่ยนใน 30 ทัศน์ และ "เกี่ยวกรรมดีกับสัตว์โลกเท่าไหร่" ก็จะโปรดสัตว์ได้เท่านั้น สรุปมาให้แล้ว

ส่วนเรื่องการภาวนานั้น "ยิ่งเรียนได้เร็วยิ่งสร้างบารมีที่ เข้าท่า ได้เร็ว" เพราะการโปรดสัตว์บางทีอาจได้บาปก็ได้นะครับ

Edit : และ "เข้าท่า" ที่ว่าคือ "เป็นสัตตบุรุษ" คือไม่เพ่งโทษ ไม่ทำกริยาชั่วช้าใส่ ไม่เช่นนั้น การทำบุญกับสัตว์นรก จะได้ "กรรมชั่วแทน" ซึ่งมันอยู่ในมงคล 38 อยู่แล้วว่าควรโปรดใคร หรือไม่โปรดใคร หรือควรเอาเวลาไปทำอะไร

ยกตัวอย่างอื่นๆอีก เช่น"สัมมาวาจา = คำพูดที่ตรงที่ถูกต้อง" ไม่จำเป็นต้องเป็นคำพูดสวยหรูหรือลิเกมาจากไหนทั้งนั้น หลายๆคนจึงเข้าใจผิดไปว่า "ทำไมนักปฏิบัติพูดแบบนี้ด่าว่าใครได้ด้วยเรอะ?" และ ที่บอกนักปฏิบัติ "ต้องเป็นคนดีใครด่าไม่เถียงก็มโนเอาเองเช่นกัน" พระอุปคุตปราบพญามารนี่นับว่าผิดใช่ไหม? พระพุทธองค์ไปละทิษฏิพราหมณ์นี่ผิดไหม? นักปฏิบัติห้ามสู้รบกับใครจริงเหรอ? ลองพิจารณาดูครับ

 

***ความรู้จากตำรา***
...คนที่ไม่เคยขับรถแต่อ่านคู่มือการขับรถพร้อมกับจดจำวิธีการได้ขึ้นใจทุกขั้นตอน แต่เมื่อขับจริงไม่สามารถขับรถได้..นี้จึงได้ชื่อว่า "ผู้รู้"

***ความรู้จากการปฏิบัติ***
...คนที่ไม่เคยได้อ่านคู่มือการขับรถสักนิดแต่สามารถขับรถได้อย่างถูกต้องและขับด้วยความชำนาญ พร้อมทั้งรู้กฏจราจรอย่างละเอียด...นี้จึงได้ชื่อว่า "ผู้รู้"

....ท่านทั้งหลายพิจารณาเห็นว่าคนไหนคือ..."ผู้รู้รู้"

....สวัสดี.....

 

...หากจะให้เข้าใจธรรมจริงๆนั้นมีทางเดียวคือ..ต้องให้วิปัสนาญาณเกิดขึ้นกับตนเองให้ได้ก่อน...
...วิปัสนาญาณ นี้หมายถึง ปัญญาญาณขั้น อริยมรรค อริยผล หรือ มรรคจิต นั่นเอง
...ปัญญาญาณ มีหลาายขั้นผู้ปฎิบัติเมื่อเข้าถึงจะรู้ได้เอง
...ที่รู้เห็นได้เร็วนั้นขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคล คือ ร่างกายตนมีอะไรแสดงชัดที่สุดระหว่าง กาย เวทนา จิต(สังขารหรือความคิด) ธรรม(ความรู้สึก)
...หากปฏิบัติเวลาเข้านอนให้อธิฐานตั้งสัจจะกำกับไว้ด้วย อย่างเช่น..นอนภาวนาท่าไหนก็ให้นอนภาวนาท่านั้น แม้จะเจ็บปวดทรมานเพียงใดก็จะไม่พลิกตัวเด็ดขาด
...ถ้าทำได้อย่างนี้ทุกวันก็จะเห็นเวทนาทางกายชัด แล้วก็ฝึกวางเวทนาทางกายไปด้วย เมื่อทำได้บ่อยๆจิตจะจับเวทนาโดยอัตโนมัติ เมื่อกายหลับจิตจะทรงสติไว้
...เมื่อทำได้อย่างนี้ทุกวันไม่เกิน1เดือนวิปัสนาญาณจะเกิดกับผู้ปฏิบัติแน่นอน
...เพียงแต่ผู้ปฏิบัติต้องทำให้จริงเท่านั้น ถ้าทำจริงตั้งสัจจะจริง ได้พบของจริงแน่นอน...โดยไม่สงสัย

......ท่านทำได้เร็วหน้าที่เราก็จบเร็ว.....
....พระพุทธศานาก็กลับมาเจริญได้เร็ว...
...ที่สุดแล้วประโยชน์นั้นเป็นของแผ่นดินไทยของเราเอง...ทำให้ได้นะทุกท่านเพื่อพ่อหลวง ร.9_พ่อหลวงรอก้าว_ก้าว_ก้าว_ก้าว...

 

แก้ว 7 ประการ ประจักษ์มาครบแล้วครับ เมื่อ 22/11/2561 ที่ผ่านมา. เริ่มได้เรื่องครับผม.

 

ตอนนี้มีผู้ชมแล้ว 58447 ครั้ง

สงสัยว่า เรื่องไร้สาระ จะกลายเป็นว่า ขายดีแล้ว
ผมว่าต่อไป ให้แนะนำ วิธีการทำงานของพวกโพธิสัตว์ ไว้ในโพสต์ ให้คนที่เข้ามาทีหลัง เอาไปฝึกทำตามได้ น่าจะเป็นประโยชน์ ต่อ กระทู้ ผู้คนที่เข้ามาอ่าน เพราะบางคน ก็เป็นพุทธภูมิอยู่แล้ว
จะได้ให้ผู้ที่เข้ามาใหม่ ได้ฝึกทำงานแบบ วิถีพุทธภูมิ เพื่อเป็นการสร้างบุญกุศลต่อไป

อีกข้อหนึ่ง ก็คือ การที่เรายังไม่มี พระภิกษุณีหญิง ในสายบ้านเรา ขอให้เราช่วยกันทำงานเกี่ยวกับด้านนี้ ช่วยกันอธิฐานจิต ขอให้โครงการสำเร็จโดยไว
งานของพระโพธิสัตว์ จึงจะสำเร็จลุล่วงได้

ฝากไว้ให้เป็นการบ้าน

 

นั่งทำสมาธิไม่ค่อยได้
ก็ไม่แน่ว่า จะไม่ใช่เรื่องร้าย
อาจจะเป็นเรื่องดีสำหรับท่าน คนเดียวในโลก
ที่หันไปเอาทางวิปัสสนาเลย
ก็อาจจะบรรลุธรรมได้เหมือนกัน
ท่านมองเห็นสิ่งใด แล้วให้นึกว่า
ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นสิ่งสมมุติ
สามอย่างนี้ เลือกเอาแค่อย่างเดียว
ไม่ต้องไปนั่งเสียเวลาทำสมาธิ
ฝึกแบบนี้โดยตรง ท่านทำได้หรือเปล่า
ถ้าทำได้ ก็แสดงว่า ท่านเป็น ยอดคน แล้ว
เพราะคนทั่วไป จะต้องทำสมาธิก่อนทำวิปัสสนา
แต่ของท่าน ทำวิปัสสนาเป็นหลัก
แล้วทำสมาธิเป็นรอง

 

เปล่าครับ ผมไม่ได้ทำวิปัสนาเลย
แค่หัดรู้ความคิดของตัวเองเท่านั้นครับ ว่ามันคิดเมื่อไร
ยังไม่เอาปัญญา ผมฝึกรู้ว่าตัวเองคิดเมื่อไร เพราะ ผมติดนิสัย คุมตัวเองไม่ให้คิดครับ ซึ่ง การคุมตัวเองไม่ให้คิด มันใช้ไม่ได้ ตามหลักวิแัสนาของพระอาจาร์ปราโมทย์ ผมจึงฝึกตัวเองให้ผ่อนคลายในการทำสมถะให้ได้ ด้วยวิธีฝึกรู้ตามความคิด รู้ตัวว่าคิดเมื่อไรแทน


ถ้าวิปัสนาจริง ๆ หรือทำสมาธิจริง
มันทิ้งอาณาฯ ไม่ได้เลย แหละมั้งครับ

เมื่อเช้าตอนที่กำลังกึ่งกลับกึ่งตื่นอยู่ แต่ผมจำไม่ได้แล้วว่าตอนนั้นในสมองมีอะไร รู้แต่ว่ากำลังจับลมหายใจและในสมองเหมือนมีภาพอะไร ๆ มากมาย แล้วอยู่ ๆ ก็นึกได้ว่าตัวเองกำลังคิด แล้วพอรู้ว่ากำลังคิดแล้วจับลมหายใจต่อ ภาพในหัวก็หายไป
นี่แหละมั้ง ที่ดูจะใกล้ความสำเร็จของผมมากขึ้นมาหน่อย

ผมยังทำไม่ได้ทั้ง สมถะ และวิปัสนาครับ เพราะ สมาธิไม่ดีมาตั้งแต่เด็กแล้ว
ผมไม่เคยพูดว่าสิ่งที่ตนเองทำเป็นการวิแัสนานะครับ

การทำสมถะ และวิปัสนา สำหรับผมแล้วมันข้ามขั้นมาก ๆ
สิ่งที่ผมทำคือการฝึกตัวเองให้สามารถทำสมถะ และวิปัสนาให้ได้ต่างหาก

 

ทุกอย่างเกิดขึ้นตอนเราหลับนะ มีเรื่องราวทุกอย่างเกิดขึ้น มีผู้มาสอนธรรมทุกวัน แต่พอรู้สึกตัวแล้วจำไม่ค่อยได้ แต่จิตได้บันทึกไว้แล้ว...
...พวกท่านจะอยู่ช่วยคนต่อหรือจะกลับไปที่ที่จากมาก่อนหน้านี้ เลือกเองนะทุกอย่างเราแนะนำไว้หมดแล้ว..เหลือขั้นตอนสุดท้าย...ขั้นตอนเดียวคือถอนรากราคะหรือสัตว์เล่นน้ำที่สระอโนดาดเท่านั้น...