อยากนั่งสมาธิแบบจริงจังค่ะ

เราอยากนั่งสมาธิ ให้ได้สมาธิจริงๆค่ะ ไม่ใช่แค่หลับตาแล้วหลับไป
เวลาเราพยายามนั่งสมาธิ ในหัวเราจะเอาแต่นั่งคิดแต่เรื่องไม่ดีที่ผ่านมา
ทั้งนั้นเลยค่ะ บางเรื่องนี้ตั้งแต่อนุบาล คิดมันอยู่นั้นละ ไม่สงบเลยค่ะ

ใครมีวิธีดีๆให้สามารถนั่งสมาธิให้ได้สมาธิจริงๆบางค่ะ

 

เริ่มจากรู้ลมที่ปลายจมูก ที่เดียว พร้อมกับคำบริกรรมครับ

จับความรู้สึกของลมที่ผ่านเข้า ออก ลมเข้าก็รู้ ลมออกก็รู้

 

ในหัวนี้จะมี ผู้เห็น และ ผู้ฟัง แบบไปไหนก็ไปด้วยกัน
มีคนพูดอยู่ด้านหลังก็ได้ยินและเห็นอยู่ว่าเสียงนี้อยู่ด้านหลัง

สมมุติ ผมเดินผ่านโต๊ะหนึ่งมีคนกลุ่มหนึ่งกำลังคุยกันอยู่แล้วซักพักก็หัวเราะแล้วมองมาที่ผม
ผมก็เกิดความคิดในใจว่า นินทา เรารึเปล่า เสียดสีเราอยู่ ชิมิ ในความเป็นจริงนั้น
ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผมซักกะเท่าไหร่ แต่ผมอาศัยการ คิดแทนผู้อื่นให้ผิดศีล

รู้ร่างกายก็ส่วนหนึ่ง เมื่อรู้ระลึกถึงศีล ก็จะเป็นการกำกับ ผู้เห็น และ ผู้ฟัง ไปโดยปริยาย

หากวกกลับไปที่เรื่องสมมุติ หากตอนนั้นผมระลึกถึงศีล5อยู่ มีคนหัวเราแล้วมองมาที่ผมอยู่
การระลึก การนึกคิด นั้นย่อมทำให้ผู้เห็น และ ผู้ฟัง ในหัวผม ไม่เกิดการสำคัญไปว่า
บุคคลรอบข้างและตัวเรานั้นจะมีใครที่ผิดศีล ข้อ 4 อยู่ ความผิด หรือ ความเข้าใจผิด
ที่ยังไม่เกิดขึ้นกับคนรอบข้างที่ยังไม่เกิดขึ้น ย่อมไม่เกิดอีก ที่ผุดขึ้นมาแล้วก็สามารถ
ระงับยับยั้งให้อยู่ใน ศีลข้อ 4 ต่อไปได้ การละแง่ร้ายใน ผู้เห็น และ ผู้ฟัง ย่อมค่อยๆจา่งไป

เมื่อมีการ ระลึกชอบ(สติ) ย่อมเกิดความคิดไปในทางที่ชอบ เมื่อมีความคิดที่ไปในทางที่ชอบ
ย่อมเกิดความเห็นชอบ เมื่อมีความเห็นชอบ ย่อมมีความตั้งมั่นชอบ
เมื่อมีความคั้งมั่นชอบ ก็มีความเพียรชอบ มีสมาธิชอบ ไปโดยปริยาย

เปรียบเสมือน ไฟฉายที่ส่องไฟไปในทางที่ชอบ ที่เป็นไปในทิศทางเดียว ไม่ได้แส่ส่ายไปไหน

คำนี้คงจะเคยได้ยินกันอยู่แล้วนะครับ ศีล > สมาธิ > ปัญญา

สีลานุสติ ช้วยได้ครับ กับการชอบคิดไปในทางแง่ลบแง่ร้ายต่อผู้อื่น หรือ คิดไม่เป็นที่ไม่เป็นทาง

 

เป็นเหมือนกันค่ะ เราก็หาข้อมูล มีคนแนะนำให้ไปเข้าคอร์ส ที่เค้ามีการฝึก เราก็ไปถือศีล 8 มา 3 วันคะ ก็ดีขึ้นกับการทำสมาธิเองที่บ้าน อาจจะยังมีคิดเผลอไปบ้าง แต่ไม่ค่อยคิดไม่ดีเท่าไหร่ ลองดูหนะค่ะ

 

ขอบคุณทุกคนมากค่ะ เราจะลองทำตามดู ทุกวันนี้แค่จะสวดมนต์ยังรู้สึกยุกยิกๆเลยค่ะ 555 เวลานั่งเฉยๆไม่คันไม่เมื่อย พอสวดมนต์เท่านั้น คันยุบคันยิบ จะนั่งสมาธิก็คิดนู้นนี้นันสาระตะไปหมด 5555

 

คันยุกคันยิกอยู่ไม่สุก นี้ลักษณะคล้ายๆกับลิง ไม่แน่อาจจะเคยมีความสัมพันธ์มาทางด้านลิง

อันนี้สันนิษฐาน อย่างไม่เป็นทางการ

 

ถ้าไม่มีสมาธิเลยแบบนี้ ควรเริ่มที่ อริยาบทบรรพ และ อานาปานบรรพ ระหว่างวันครับ

เช่นกำหนดช่วงละ ครึ่งชั่งโมง รับรู้ว่าเราอยู่ในอริยาบทใด เดิน ยืน นั่ง นอน

พอครบแล้ว ก็นับลมหายใจ เข้า ออก อีกครึ่งชั่วโมง จำนวนนับมากน้อยเท่าไร ก็แล้วแต่ว่าเราทำได้

ถ้่านับลมได้แค่ 5 รอบ แล้วลืม ก็ควรนับแค่5 แล้วเริ่ม 1 ใหม่ ถ้านับได้มากกว่านั้นก็ควรนับให้ได้มากที่สุด

ที่ทำแบบนี้ เพื่อฝึกลดความฟุ้งซ่าน เบื้องต้น และฝึกสติ

จุดสำคัญคือ ไม่ควรมีความเครียด เป็นลักษณะตั้งใจนิดๆ ทำแบบสบายๆ

ทำแบบนี้บ่อยๆ ต่อไปตอนปฎิบัติสมาธิ ก็จะทำให้เข้าถึงความสงบได้เร็ว

ยิ่งหลังสวดมนต์ พิจารณา เกิด แก่ เจ็บ ตาย ก่อนนั่งสมาธิ ยิ่งจะทำให้ปฎิบัติได้ดี

 

ขออนุญาตตอบกระทู้เก่านะครับป่านนี้ผู้ตั้งกระทู้คงเข้าอรูปฌาณได้แล้ว แต่ขอตอบเป็นแนวทางไว้เผื่อให้ท่านที่เข้ามาอ่านต่อไปครับ

การที่เรารู้ว่าตนคิดนั้นดีแล้ว ขณะนั้นเรามีสติระลึกรู้ได้
การกำหนดจิตละสมมติความคิดไม่ใช่เรื่องยาก แต่ก็ไม่ง่าย เพราะธรรมชาติใดคิด ธรรมชาตินั้นชื่อว่าจิต จิตมีความคิดเป็นธรรมดา บางสำนักให้ดูความคิดไป บางสำนักในดูว่าคิดนั้นกุศลหรืออกุศล บางสำนักให้อยู่กับคำบริกรรม บางสำนักให้เดินจงกรม บางสำนักให้ทำอานาปานสติ

โดยรวมส่วนตัวผมอย่างคนที่ไม่ถึงธรรมแล้ว พอกำหนดรู้เพื่อเข้าสมาธิได้บ้างหวังว่าจะเป้นประโยชน์แก่คุณดังนี้ครับ..

1. ละสมมติ ให้จิตรู้ว่าความคิดคือสมมติ ไม่ใช่ของจริง จิตรู้สิ่งใดโดยความคิดคือสมมติทั้งสิ้น ละสิ่งที่จิตรู้ก็ละสมมติความคิดได้

2. ฝึกทำแค่รู้ อยากรู้อยากได้ อยากเห็น อยากมี อยากถึงปัญญา ในทางโลกใช้ความคิดพิจารณา ในทางธรรมเขาไม่ใช้ความคิด ธรรมชาติแท้จริงของจิตคือแค่รู้เท่านั้น ดังนั้นมันคิดมันแวบขึ้นไปเรื่องใดสิ่งใดให้ทำใจแค่รู้ ตามรู้ แล้วก็ปล่อยมันไป

3. ทำปัจจุบันให้แจ้ง การทำปัจจุบันคือรู้แค่ปัจจุบันไม่คิดปรุงแต่งสืบต่อเกินจากที่รู้อยู่ในปัจจุบัน ซึ่งมีหลายวิธี ในที่นี้จะขอกล่าวคร่าวในการนั่งสมาธิดังนี้ครับ..เบื้องหน้าเมื่อหลับตาปัจจุบันคือความมืด ที่มืดดำว่างไปนั้นแหละคือปัจจุบัน จับปัจจุบันรู้ความมืดนั้นรู้ว่าตนทำสมาธิอยู่ ตราบใดที่เห็นความมืดไม่ข้องแวะสิ่งใดแม้ความคิดตรายบนั้นจิตเรายังเป็นปัจจุบัน

4. หาเครื่องอยู่ให้จิต โดยกำหนดคำบริกรรมเพื่อให้สติอยู่จดจ่อเป็นอารมณ์เดียวได้นาน หากจิตเราไม่มีกำลังพอจะอยู่กับปัจจุบันได้ก็ให้ใช้คำบริกรรมกำหนดรู้ตามลมหายใจเข้าและออก หากหายใจเข้ายาวก็กำหนดคำบริกรรมยาวตาม หากหายใจออกยาวก็กำพหนดคำบริกรรมยาวตาม หากหายใจเข้าสั้นออกสั้นก็กำหนดคำบริกรรมสั้นตามลมหายใจ มี "พุทโธ" เป็นต้น พุทโธนี้ดีสุด เป็นกำลังให้จิต เป็นชื่อพระพุทธเจ้า เป็นผู้รู้ของจริงต่างหากจากสมมติ รู้ชัดในปัจจุบัน ตืนแล้วพ้นจากสมมติ ไม่หลงอยู่ในสมมติกิเลสของปลอม เป็นผู้เบิกบานพ้นแล้วจากสมมติกิเลสของปลอมทั้งปวง สิ้นแล้วซึ่งกิเลส จึงมีคุณมาก เป็นกำลังให้จิตได้ดีที่สุด

5. กล่อมจิตรวมลงเป็นความสงบในพุทโธ ที่สุดแล้วทั้ง 4 วิธียังทำไม่ได้ให้ทำดังนี้ครับ ระลึกในใจว่าอดีตก็ดี อนาคตก็ดี ปัญญาพิจาณาเห็นธรรมก็ดี ความเฉลียว ฉลาดเหล่าใดเมื่อทำสมาธิเราไม่ไปใส่ใจมากไม่ต้องกังวลว่าจะไม่ได้ มันเป็นปลิโพธ อดีตไม่มีในปัจจุบัน อนาคตเป็นสิ่งที่สืบต่อจากปัจจุบัน ปัญญาธรรมไม่ได้เกิดจากการคิดอนุมานแต่เมื่อถึงธรรมมันได้เอง ซึ่งมันได้จากความสงบใจ ไม่มีใจคิดปรุงแต่งสืบต่อจากที่เป็นอยู่แห่งสังขารในปัจจุบัน คือ ได้จากจิตทำแค่รู้เท่านั้น
..ดังนี้แล้วให้กำหนดจิตรวมลงว่า อดีตก็ดี อนาคตก็ช่าง ปัญญาก็ดี สิ่งนี้มีในความสงบว่าง มีมากในพระพุทธเจ้า เราจักไปเอาสิ่งนี้จากความสงบกับพระบรมศาสดา
..โดยให้น้อมใจไปรวมเอาอดีต อนาคต ปัญญาเป็นหนึ่งเดียวกันคือความสงบ วูบลงกำหนดรวมไว้ในภายในเป็น "พุทโธ" พุทโธ คือ พระพุทธเจ้ากำหนดจิตว่าพระบรมศาสดาทรงเสด็จมาประทับอยู่ในกายใจเรานี้ตามคำบริกรรมพุทโธอันสงบสบายนั้น โดยกำหนดตั้งไว้ในฐานที่ตั้งแห่งสติที่เราระลึกรู้ลมหายใจแห่งพุทธะได้ดีที่สุด เช่น ปลายจมูก หน้าออก หรือท้องน้อย เป็นต้น แล้วทำอย่างนี้สืบไปจิตจะรวมเอง

- การที่เด็กสมาธิสั้น วอกแวกง่าย ลืมง่าย เราเข้าใจกันว่าสมาธิสั้นทำให้จดจ่ออยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้ไม่นาน ทางโลกก็หาทางแก้แท้จริงไม่ได้ รู้แต่ว่าให้ทำสมาธิ โดยไม่รู้แท้จริงว่าในพระพุทธศาสนาอันมีพระพุทธเจ้าเป็นพระบรมศาสดานี้ได้รู้แจ้งโลกดีแล้ว กรรมฐาน 40 กอง ล้วนเป็นไปเพื่อให้สติจดจ่อตั้งมั่นในอารมณ์ใดอารมณ์หนึ่งได้นาน เพื่อให้จิตตั้งมั่นเป็นอารมณ์เดียวได้นานตาม เพราะสมาธิของพระพุทธเจ้าคือสัมมาล้วนเป็นไปเพื่อมีสติ สติดีก็สมาธิดีจดจำได้ดีตาม ปัญญาก็เกิดจากความว่างของจิตทำให้เกิดความรู้มากมายค้นหาความรู้ความจำในสมองได้ง่ายตาม
- ฝึกสมาธิยังต้องใช้เจตนาหรือเครื่องล่อกล่อมจิตให้สติตั้งมั่นเพื่อให้จิตตั้งมั่นเป็นอารมร์เดียวได้นานตาม
- แต่เมื่อถึงในสมาธิจึงไม่ใช้เจตนาเครื่องกล่อมจิต มีการจิตที่ไม่ทำเจตนา ทำแค่รู้ มีความสงบ ความว่าง ความไม่มี