มีดหมอ กริช พระขรรค์เหล็กน้ำพี้ /พระบูชา 5 นิ้ว และ 9 นิ้ว/ พระปางสมาธิไม้งิ้วดำ ^O^

ลืมแจ้งชื่อ

ลืมแจ้งชื่อครับ บรรพต มหาคาม

 

รับทราบขอรับกระผม ^O^

 

สิ่งที่มีค่าที่สุดในโลกในจักรวาลนี้

อะไรคือสิ่งที่มีค่าที่สุดในโลกในจักรวาลนี้ ?
บางสิ่งบางอย่างอาจจะเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับคนบางคน
เช่น เงินทอง บ้าน รถ ตำแหน่งหน้าที่
ชื่อเสียง เกียรติยศ ความมีอำนาจ ฯลฯ

แต่เราเชื่อหรือไม่ว่า
ความจริงแล้วสิ่งที่มีค่าที่สุดในโลกในจักรวาลนี้ คือ เราแต่ละคนนั่นเอง

ถ้าเรายังไม่เชื่อว่าคนเราแต่ละคนเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดในโลกในจักรวาลนี้จริง
สิ่งที่จะได้ทำต่อไปนี้ อาจจะทำให้เราตระหนักถึงความจริงข้อสำคัญข้อหนึ่งของชีวิตว่า
เราแต่ละคนคือสิ่งที่มีค่าที่สุดในโลกในจักรวาลนี้

....หลับตา หายใจลึกๆ เข้าออก 2 - 3 ครั้ง
คิดถึงสิ่งที่เราต้องการมากที่สุดในชีวิเวลานี้
ซึ่งถ้าเราได้สิ่งนี้แล้วชีวิตของเราจะมีความสุขที่สุด
สิ่งนั้นอาจจะเป็นบ้านหลังใหญ่ริมทะเล, รถยนต์คันหรูที่เราฝันไว้,
ชายหนุ่มหรือหญิงสาวที่เราหลงรักมาเป็นเวลานาน,
ใบปริญญาบัตร, ตำแหน่งผู้จัดการหรือผู้อำนวยการ หรือผู้นำของประเทศ ฯลฯ

แล้วลองให้ราคาสิ่งที่เราต้องการที่สุดนั้นเป็นเงิน
ถ้ามีคนมาซื้อสิ่งนั้นจากเรา เราจะขายให้ในราคาเท่าไร ?

เวลานี้เราทราบถึงราคาของสิ่งที่เราต้องการมากที่สุดในชีวิตแล้ว
หายใจลึกๆ เข้าออก 2 - 3 ครั้ง พร้อมกับนึกถึงสิ่งดีงามที่มีอยู่ในตัวเรา
นึกถึงความสำเร็จ และความสุขที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
หลังจากนั้นพูดสิ่งที่ดีๆ (Auto suggestion) ให้กับตัวเองในใจอีก 2 - 3 ประโยค เช่น

....ฉันเป็นคนที่มีความเชื่อมั่นในตนเอง
....ฉันเป็นคนที่มีความสามารถ
....ฉันเป็นคนที่มีเสน่ห์และน่ารัก ฯลฯ

เวลานี้เราคงพร้อมที่จะให้ราคาตัวเราเองตามความเป็นจริงแล้ว
ถ้ามีคนมาขอซื้อสิ่งต่างๆ ต่อไปนี้จากเรา เราจะขายในราคาเท่าใด ?

นิ้วก้อย มือซ้ายของเราราคา .......................... บาท
นิ้วโป้ง มือขวาของเราราคา ........................... บาท
เท้าซ้ายของเราราคา ........................... บาท
ลูกตาข้างซ้ายของเราราคา ........................... บาท
ความรู้หรือวิชาชีพที่เราได้ร่ำเรียนมา .................บาท

รวม ราคา .............................บาท

เห็นแล้วใช่ไหมครับว่า เราเองนั่นแหละ คือสิ่งที่มีค่าที่สุดในโลก ในจักรวาลนี้


>>>>>>>>>>>>>>>>>><<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
จาก พลังแห่งความเชื่อมั่น
โดย เกียรติวรรณ อมาตยกุล

http://variety.teenee.com/foodforbrain/6236.html

 

ข่าวดีมาบอกครับ...พระขรรค์ไม้งิ้วดำ...คนทำเขาบอกว่าจะลัดคิวงานทำให้ก่อนคนอื่นครับ อิอิอิ ^O^ ตอนแรกคุยกับภรรยาเขา เขาบอกให้รอคิวไปก่อน...แต่วันนี้ผมโทรไปขอคิวจากสามี..เขาก็เลยรับปากว่าจะทำให้ครับ อิอิอิ ^O^

พระขรรค์น้ำพี้งิ้วดำ เฉพาะตัวใบพระขรรค์ 11 นิ้ว ด้าม 5 นิ้ว รวมเป็น 16 นิ้ว ครับผม / หรือจะเอาเป็น 12กับ 4 ก็ได้ครับ...^O^

 

โลกสอนให้มนุษย์รู้ว่า...

"โลกสอนให้มนุษย์รู้ว่า…ทุกอย่างย่อมมีการเปลี่ยนแปลง แต่โลกก็ยังให้มนุษย์รู้จักกับความผูกพัน"

วันนี้…เราอาจรู้สึกผูกพันต่อสิ่งนี้ จนคิดว่าเราขาดไม่ได้..
แต่เวลาจะทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป…สักวันเราจะรู้ว่า…
สิ่งที่เราผูกพันในวันนี้…เป็นส่วนหนึ่งที่เติมชีวิตเรา ไม่ใช่...ทั้งหมดของชีวิตเรา…
วันหนึ่ง…หากเรามีโอกาสได้เจอสิ่งที่ถูกใจสิ่งใหม่
ที่เราคิดว่าเราพังใจ…ปรารถนา…ต้องการ…ขาดไม่ได้
เราก็จะเริ่มผูกพันกับสิ่งใหม่ได้ในเวลาไม่นานนัก…
เมื่อเวลาหนึ่งผ่านไป จะสอนเราได้เองว่า..ความผูกพันกับสิ่งใดๆ ในช่วงเวลาหนึ่ง
จะเป็นความสุขในช่วงเวลานั้นๆ อย่าได้ไปยึดติด อย่าได้ไปใช้ชีวิตทั้งชีวิตลุ่มหลง…
คิดเสียว่า…เราโชคดี…ที่มีโอกาสได้ผูกพันกับสิ่งที่เรารัก
ความผูกพัน…ก็เหมือนกับความรัก…หรืออาจจะเป็นผลพวงที่มาจากความรัก
หากเรารักใครคนใดคนหนึ่งมาก เราก็รู้สึกผูกพันมาก
แต่ความผูกพันที่ว่า…เพราะคนทุกคน ย่อมผูกพันกับหลายๆ สิ่ง
เปรียบเสมือนเรามีแก้วน้ำอยู่หนึ่งใบ ในช่วงเช้า…เราอาจต้องใช้แก้วใบนี้ดื่มนม
พออากาศร้อนหน่อย เราอาจต้องการน้ำเย็นๆ
บางครั้งที่เราไม่สบาย…เราอาจต้องการน้ำอุ่น
ใจเราก็เหมือนกับแก้วน้ำ…ต้องเติมสิ่งต่างๆ
ในเวลาที่แตกต่างกัน…ตามความเหมาะสม…
หากเราเติมน้ำเย็นลงไปในแก้วน้ำ แล้วเติมน้ำร้อนลงไป
ในทันที…ในแก้วใบเดียวกัน…เราก็จะพบว่า…
แก้วใบนั้น…ก็จะร้าว…แล้วก็เริ่มแตก ซึ่งก็เหมือนกับใจเรา…
ความผูกพันต่อสิ่งหนึ่งสิ่งใดในช่วงเวลาหนึ่ง…ไม่ผิด
ถ้าเราค่อยๆ ปรับใจ ปรับตัวของเราเอง ให้กลับคืนในเวลาที่ควร
เพราะอย่างน้อยที่สุด…เราก็มีโอกาส…ได้ผูกพัน…
ซึ่งก็เหมือนเราได้มีโอกาส…ได้รัก นั่นเอง

ที่มา : ทำดีดอทเนต
http://variety.teenee.com/foodforbrain/6188.html

 

วันเงียบๆ…ของชีวิต
ในวันที่เงียบเหงาของชีวิต ชายหนุ่มเดินบนหาดทรายขาว…

พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน… ท้องฟ้าสีคราม เมฆขาวม่วงอ่อนป้ายยาวจากขอบฟ้าฟากหนึ่ง…ไปสุดที่ขอบฟ้าอีกฟากหนึ่ง… ฟองคลื่นซัดเข้าหาฝั่งแผ่วเบา…ระลอกแล้วระลอกเล่า… เลยเข้ามาที่ชายหาด นกกระยางสีขาวตัวเล็กยืนสงบนิ่ง… ใกล้กับน้ำทะเลที่โค้งเว้าวาดเข้ามาค้างอยู่บนผืนทราย…

ชายหนุ่มนั่งมองท้องฟ้า ดวงอาทิตย์ หาดทราย น้ำทะเล

และนกกระยางอยู่จนแสงแดดอ่อนลง…อ่อนลง… แล้วเขาหยิบเปลือกหอยใกล้มือ… ลากลายเส้น…สิ่งที่เขาเห็นบนพื้นทราย… เขาเพลิดเพลินกับภาพที่เขาวาดอยู่พักใหญ่… ฉับพลัน!…เขารู้สึกแปลกๆในหัวใจของเขา… แล้วเขาก็เขียนบนพื้นทรายใกล้ภาพที่เขาวาดไว้ว่า…. "เราไม่ทอดทิ้งเธอ อย่ากลัวเลย… จงอดทน และวางใจ…"

เขารู้สึกอบอุ่นกับคำที่เกิดขึ้นในหัวใจของเขา…

และเขารู้ว่า… คำกล่าวนี้เป็นจริงเสมอ… ในวันเวลาแห่งชีวิตของเขา… โดยเฉพาะในช่วงเวลาที่เขาประสบกับความทุกข์…ความยากลำบาก… และวันที่เงียบเหงาอย่างเช่นในขณะนี้…

…ผู้คนจำนวนไม่น้อยที่ผมพบ มักถามผมถึงช่วงเวลาแห่งความเงียบสงบทางจิตใจ…

โดยเฉพาะคนหนุ่มสาวที่กำลังทำงานอย่างหนัก จนไม่มีเวลาได้พักผ่อน พอถึงวันหยุดก็เหนื่อยล้า กินๆ นอนๆ พบเพื่อน เที่ยว จับจ่ายใช้สอย… แล้วชีวิตก็วนเวียนเข้าสู่วัฏจักรเดิมต่อไปอย่างไม่มีวันสิ้นสุด… พวกเขานับวัน…รอวันหยุด วันพักร้อนประจำปี… เพื่อจะได้พักผ่อน จะได้เที่ยวได้ยาวขึ้น…

…ผู้คนไม่ได้ต้องการเวลาสำหรับพักกายเท่านั้น… แต่ต้องการเวลาสำหรับพักใจด้วย…

เหมือนกับชายหนุ่มที่ชายหาดคนนั้น… พวกเขาต้องการเวลาที่จะ "อยู่อย่างเงียบๆ" กับตนเอง กับธรรมชาติ และกับสิ่งสูงสุดที่เขานับถือ… ไม่ว่าพวกเขาจะนับถือศาสนาใดหรือไม่นับถือศาสนาใดๆเลยก็ตาม… พวกเขาต้องการเวลาที่จะทบทวน…ไตร่ตรอง...ค้นหาความหมายของชีวิต เพื่อจะกลับมาใช้ชีวิตที่แตกต่างไปจากเดิม… แม้ว่าจะเข้าสู่วัฏจักรเดิมก็ตาม

ชายหนุ่มค้นพบว่า เขาไม่เคยถูกทอดทิ้งเลย

โดยเฉพาะในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมานี้ เขาได้พบกับคนที่เขารัก ได้แบ่งปันเรื่องราวชีวิตแก่กันและกัน… คนในครอบครัวของเขาที่เคยมีปัญหากัน…กลับมาคืนดีกัน การงานของเขาก็เป็นไปในทางที่ดีขึ้น…ทั้งกับหัวหน้า เพื่อนร่วมงาน และลูกน้อง… นอกนั้นเขายังเห็นนิสัยที่เขาต้องการปรับปรุง เพื่อเขาจะไม่ทำให้คนรอบข้างมีความทุกข์ ในทางตรงข้าม…เขาจะลดทุกข์และเพิ่มสุขให้กับผู้คนรอบข้างได้มากยิ่งขึ้น…

ที่สำคัญคือ เขาเกิดความมั่นใจในชีวิต…

มั่นใจในความเมตตากรุณาที่มนุษย์เราพึงมีต่อกันและกัน… รวมไปถึงต่อสรรพสิ่งต่างๆด้วย ช่วงเวลาเงียบๆ ทบทวนชีวิตของตนเอง ฟังเสียงจากภายในใจ และการมีโอกาสแบ่งปันเรื่องราวชีวิตกับผู้คนรอบข้างนี้เอง… ทำให้เราสัมผัสถึงความสวยงามที่อยู่ภายใน ความงดงามที่มีอยู่ในทุกช่วงขณะของชีวิต…และเบิกบานขึ้น… จนที่สุดก็ค่อยๆก้าวพ้นจากตนเอง ออกไปสู่ผู้อื่น… อยากให้เกิดความสวยงามนี้กับคนที่เราอยู่ด้วย… กับคนที่เราพานพบ… กับธรรมชาติ… กับโลกของเรา… ฟังดูมันแปลกๆ… แต่ใจเรากลับรู้ว่า… สิ่งนี้เป็นเรื่องจริง….

"เพียงแต่ท่านนั่งลงในที่ๆท่านรู้สึกสบายๆสัก 15-20นาที… ค่อยๆทบทวนสิ่งดีๆที่เกิดขึ้นในชีวิตของท่าน… รวมทั้งสิ่งร้ายที่กลายเป็นสิ่งดีด้วย… อาจเป็นวันหนึ่งที่ผ่านมา… เดือนหนึ่ง… ปีหนึ่ง หรือ 2-3 ปีที่ผ่านมา… หรือตั้งแต่ท่านเกิดมา… แล้วเขียนรายการสิ่งดีๆนี้ไว้ …ด้วยช่วงเวลาสั้นๆนี้… ท่านจะพบอัศจรรย์มากมายในชีวิตของท่านเอง…"


"…และถ้าท่านมีโอกาสเล่าสิ่งดีๆที่ท่านได้รับนี้กับเพื่อนหรือคนที่ท่านสนิทด้วย… ทั้งท่านและเขาอาจจะพบกับพลังของความรักอันยิ่งใหญ่… ผ่านทางเรื่องราวเหล่านั้นก็เป็นได้…"


ขอให้ทุกท่านพบสิ่งดีๆจากวันเงียบๆของชีวิตของท่าน อย่างที่ชายหนุ่มคนนี้พบนะครับ...


------------------------------------
บทความจากบ้านใส่ใจ
โดย นริศ มณีขาว ไต่ตามโค้งตะวัน

ที่มา ทำดีดอทเนต

http://variety.teenee.com/foodforbrain/6218.html

 

พระขรรค์ของคุณ olee มาถึงบ้านแล้วนะครับ...แต่ผมตรวจดูความงามแล้วยังไม่ผ่านเกณฑ์ครับ...เพราะใบมีดด้านหนึ่งติดที่กั้นมีดแต่อีกด้านหนึ่งห่างนิดหน่อย...ก็เลยทำให้มีตำหนินิดหน่อยครับ...แต่โดยรวมแล้วก็สมบูรณ์แบบประมาณ 85 % ครับ...แต่ผมยังไม่พอใจกับตรงที่มันมีตำหนิครับ...ผมจึงต้องเอาไปแก้ไขให้อีกทีนะครับผม...อีก 2-3 วันก็จะไปแล้วครับ ..( ไม่ไปนั่งเฝ้าเองไม่ได้เลยแฮะ...)^O^

 

ขอบคุณมากครับที่เอาใจใส่ดูแลในรายละเอียด

 

ครับผม...ทุกรายละเอียดต้องดูดีอยู่เสมอครับท่าน อิอิอิ ^O^ ^-^ (deejai) :boo:

 

ครับผม...เดี๋ยวผมจะเอารูปตัวอย่างไปปริ๊นออกมาครับ...พอดีวันที่ 16 ติดงาน วันดอกเสี้ยวบานที่บ้านป่าเหมี้ยงครับ...ปีก่อนๆไปช่วยงานเขาทุกปี / ผมจะไปร่วมงานเฉพาะวันที่ 16 ครับ ส่วนวันที่ 17 ออกเดินทางแต่เช้าไปอุตรดิตถ์/ เชิญพี่น้องชาวลำปางและเชียงใหม่และจังหวัดใกล้เคียง...มาร่วมงานเทศกาล วันดอกเสี้ยวบาน ที่บ้านป่าเหมี้ยง ต.แจ้ซ้อน อ.เมืองปาน จ.ลำปาง ซึ่งเป็นจุดกึ่งกลางระหว่าง ลำปางกับเชียงใหม่ครับ...อยุ่แถวๆดอยล้าน นะครับ...ถ้ามาจากเชียงใหม่ก็มาทางสันกำแพงนะครับและผ่านมาทางป่าเหมี้ยงแม่กำปองและมาเรื่อยๆก้จะถึงป่าเหมี้ยงแจ้ซ้อนครับ ในวันที่ 16-19 กพ 2554 นี้ครับ...จัดโดยอุทยานแห่งชาติแจ้ซ้อนครับ...เพราะที่นี่เป็นแหล่งน้ำสำคัญอันดับ 1 ของประเทศไทยครับ...ที่นี่อากาศหนาวเย็นมาก ถ้าจะค้างที่นี่ต้องมีเสื้อกันหนาวมานะครับ...มีทั้งโฮมสเตย์และรีสอร์ทให้พักครับ เรื่องอาหารการกินไม่ต้องห่วงมีอาหารพื้นเมืองมากมายครับ ยำใบเหมี้ยง ไส้อั่วเห็ดหอม ดอกเสี้ยวชุบแป้งทอด (ปล.โดยทั่วไปแล้วเขาไม่ให้คนทั่วไปแอบบเก็บไปทอดเองนะครับ เขาปรับครับผม...แต่เราชิมดอกเสี้ยวชุบแป้งทอดได้จากที่ทางหมู่บ้านและอุทยานจัดทำให้เท่านั้นครับ )และอาหารอื่นๆพร้อมของที่ระรึกครับผม...มีการแสดงพื้นเมืองต่างๆหลายอย่าง และมีการประกวดดนตรีพื้นเมืองด้วยครับ..และมีน้าหงา คาราวาน มาร่วมงานในวันที่ 16 ครับผม ^O^ อนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมไทยและธรรมชาติครับ ^^

 

ไปซื้อหมอนใบชา มาให้แม่ครับพอดีแม่ปวดหัวบ่อยและเลือดลมเดิยไม่สะดวก...เห้นแม่อยากได้มานานแล้ว วันนี้โอกาสดีก็เลยไปที่เขาจัดงานดอกเสี้ยวบานครับ...ก็เอารูปหมอบำบัดมาให้ชมกัน

 

สำหรับ พระคงไพรีพินาศองค์นี้ ไม่ขายครับ แต่เก็บไว้ให้คุณธัมนัตตาครับจะส่งให้พร้อมกับ พระพิคเณศหยกขาวหลังจากผมไปเอากลับมาแล้วครับ...
-----------------------------------
เหรียญพระคง...ไพรีพินาศ วัดพันอ้น ปี13 จ.เชียงใหม่
เหรียญพระคง...ไพรีพินาศ วัดพันอ้น ปี13 เป็นเหรียญที่สร้างและปลุกเสกที่วัดพันอ้น จ.เชียงใหม่ เช่นเดียวกับเหรียญครูบาศรีวิชัย วัดพันอ้น ปี๑๓ พิธีเดียวกันกับพระกริ่ง "เอกาทศรถ" ซึ่งพระ อจ.ไสว สุมโน เป็นเจ้าพิธี เมื่อปี๒๕๑๓ รวมทั้งมีพระเกจิอาจารย์ดังๆ ในยุคนั้น มาร่วมปลุกเสกในพิธีมากมาย

ราคาไม่แพงก็จริงแต่ผมก็ใช้อยุ่ระยะหนึ่งแล้วรู้สึกว่าดีทีเดียวครับ...ก็เลยตั้งใจเก็บไว้มอบให้เป็นของขวัญสำหรับคุณ ธัมนัตตาโดยเฉพาะครับ ^O^

 

รูรั่วแห่งชีวิต

ฝรั่งที่มองไทยมักจะเห็นขัดแย้งกันในหลายเรื่อง เช่นบางคนเห็นว่าคนไทยอ่อนน้อมถ่อมตนไม่ถือตัว บางคนเห็นว่าคนไทยถือตัวอวดดี เย่อหยิ่งจองหอง บางคนเห็นว่าคนไทยว่านอนสอนง่าย แต่นักสอนศาสนาบางคนค้านว่าคนไทยสอนยากที่สุดจะเห็นได้จากการไม่ยอมเปลี่ยนศาสนาเดิมง่ายๆ เป็นต้น

สิ่งที่ฝรั่งเห็นตรงกันมีอยู่ประมาณสี่หรือห้าเรื่อง หนึ่งในหลายเรื่องนั้น คือ "คนไทยชอบการพนัน" อันนี้จะเรียกว่าเป็น "คุณวิบัติประจำชาติ" ก็คงได้ ลาลูแบร์พูดถึงการเล่นการพนันของคนไทยไว้ดังนี้

"ชาวสยามชอบเล่นการพนันเสียเหลือเกิน จนกระทั่งฉิบหายขายตน หรือไม่ก็ขายบุตรธิดาของตน (เป็นทาส) ด้วยในประเทศนี้ ถ้าลูกหนี้คนใดไม่มีเงินทอง หรือข้าวของตีราคาให้เจ้าหนี้แล้ว ก็ขายลูกเต้าของตนเพื่อชำระหนี้สินไป และยังไม่พอกับหนี้สินที่ตนทำเข้าไว้ตัวของตัวเองก็ตกเป็นทาสไปด้วยอีกคน"

การพนันมีทุกรูปแบบ ไพ่ ไฮโล โป ถั่ว ม้า มวย หวยเบอร์ฯลฯ ผีผนันเข้าสิงในสายเลือดคนไทย เป็นมรดกตกทอดมาเป็นเวลานาน จนชั้นลูกหลานก็พยายามรักษามรดกนี้ไว้อย่างนี้ ไม่ขาดตกบกพร่อง แถมยังพัฒนารูปแบบและวิธีการเล่นให้วิจิตรพิสดารยิ่งกว่าบรรพบุรุษอีกด้วย มีคนพูดว่า ไม่ว่าอยู่ที่ไหน เวลาใด คนไทยจะหาโอกาสเล่นการพนันเสมอ แม้กระทั่งเห็นคนกำลังจะตายอยู่แหม็บๆ ยังมีคนหันไปพูดกับเพื่อนว่า "พนันกันก็ได้หมอนี้ไม่รอดแน่ๆ"

อาจารย์แย้ม ประพัฒน์ทอง เคยพูดเสียดสีถึงลักษณะนิสัยชอบอบายมุขของคนไทย ในปาฐกถาครั้งหนึ่งหลายสิบปีมาแล้ว (ผมจำได้จนบัดนี้) ว่า

มโน มอบให้แม่ วารุณี (เหล้า)

แขน มอบให้นารี หนุ่มเหน้า

ดวงใจ มอบแด่ผี พนันเถื่อน

เกียรติศักดิ์ของข้า มอบไว้แก่เงิน

การพนัน นับเป็นอันดับหนึ่งในหกอันดับที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า อบายมุข (ปากทางแห่งความฉิบหาย) ตรัสไว้ในพระไตรปิฎก เล่มที่ 11 ทีฆนิกายปาฏิกวรรค สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส ทรงรวบรวมไว้ในหนังสือที่ทรงแต่งขึ้นเพื่อให้สอนพระนวกะบวชสามเดือนจัดไว้ตอนท้ายๆ เรียกว่า "คิหิปฏิบัติ" (ข้อปฏิบัติของผู้ครองเรือน) เพื่อว่าพระใหม่พวกนี้สึกออกไปแล้ว จะได้ปฏิบัติตนเป็นพลเมืองดี ไม่ตกเป็นทาสอบายมุข ให้สมกับที่ได้ผ่านการบวชเรียนมา

อบายมุข 6 อย่าง คือ ดื่มน้ำเมา เที่ยวกลางคืน เที่ยวดูการละเล่นต่างๆ เล่นการพนัน คบคนชั่วเป็นมิตร และเกียจคร้านทำการงาน ทั้ง 6 อย่างนี้ หมายถึงปฏิบัติเป็นนิจศีลจนติดเป็นนิสัย เพียงทำเป็นครั้งเป็นคราวคงไม่ถึงกับฉิบหาย

ในอนาคต ประเทศไทยจะมีแต่ประชาชนพลเมืองที่ไร้คุณภาพ มีแต่ผีพนันที่หวังพึ่งโชควาสนาลมๆ แล้งๆ โดยไม่คิดสร้างฐานะด้วยความขยันหมั่นเพียร ยากจะหวังความเจริญก้าวหน้าได้ทั้งในส่วนตัวและส่วนรวม

++++++++++++++++++
คอลัมน์ ธรรมะใต้ธรรมาสน์ ไต้ ตามทาง
ที่มา หนังสือพิมพ์ข่าวสด

http://variety.teenee.com/foodforbrain/6309.html

 

สถาบันพลังจิตตานุภาพ มูลนิธิหลวงพ่อวิริยังค์ สิรินธโร วัดธรรมมงคล / สาขาลำปาง สาขาพะเยา สาขา เชียงใหม่

ลำปาง / เปิดสาขาที่ มหาวิทยาลัยโยนก จ.ลำปาง เป็นสาขาที่ 7

พะเยา / เปิดสาขาที่ วัดบุญเกิด จ.พะเยา เป็นสาขาที่ 12

เชียงใหม่ / เปิดสาขาที่ วัดป่าเจริญธรรม อ.สันป่าตอง จ.เชียงใหม่ เป็นสาขาที่ 16

โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อผลิตครูสมาธิและเผยแพร่วิชาความรู้เรื่องการทำสมาธิ อย่างละเอียด เป็นลำดับขั้นตอน ทั้งภาคทฤษฏีและภาคปฏิบัติ พร้อมหาแนวทางและรณรงค์ ให้มีการทำสมาธิให้กว้างขวางทั่วทุกพื้นที่ของภาคเหนือ

สอบถามรายละเอียดได้ที่ อ.วรเชษฐ์ ศรีวงศ์พันธ์ ผู้ประสานงาน 080-7835092

 

เพิ่งกลับมาจากงานดอกเสี้ยวบาน ที่บ้านป่าเหมี้ยงครับ...ก็ไปตั้งแต่เช้าแล้วล่ะไปช่วยงานเขานิดๆหน่อยๆ...มีศิลปินท้องถิ่นมาร่วมงานหลายกลุ่มครับ และศิลปินล้านนาทางคณะลูกศิษย์ของ อ.จรัญ มโนเพ็ช ก้มาร่วมงานด้วยครับ...และน้าหงา คาราวานก็มาร่วมงานอนุรักษ์ศิลปะวัฒนธรรมและธรรมชาติในครั้งนี้ด้วยครับ...และก็เปิดงานโดย ท่าน รมต กระทรวงวัฒนธรรม คนใหม่...ก็มีงานถึงวันที่ 19 นะครับ...แต่พรุ่งนี้ผมจะไปอุตรดิตถ์ เพือ่เอาต้นแบบพระขรรค์ของพี่ตั้มไปให้ช่างทำครับผม ^O^

 

แก้วขนเหล็ก

อยากได้พระขรรค์ แต่ตังไม่มี

 

เด๊ยวถ้าผมมีหลายๆอันผมจะแบ่งของผมให้ 1 อันฟรีๆละกันครับ...สำหรับสหาย อิอิอิ ^O^ ^-^ (deejai) :boo:

 

ครับผม ตอนนี้ได้ลูกประคำมาแล้วครับ...เนื่องจากส่งช้ากว่ากำหนดจึงให้เพิ่มอีก 1 เส้นครับผม...ส่วนของอื่นๆพร้อมอยู่แล้ว จัดส่งได้ทันทีในวันพรุ่งนี้ครับผม เส้นหนึ่งยาวเท่าเอว เส้นหนึ่งยาวเท่าพุง ครับ ^O^

 

พระขรรค์ของคุณ olee ผมเอาไปตกแต่งมาให้เรียบร้อยแล้วนะครับ...ภาพถ่ายอาจะไม่สวยงามครับเพราะฝีมือการถ่ายรูปของที่ร้านไม่แน่นอน รูปหนึ่งสวยรูปหนึ่งไม่สวย อิอิอิ ..แต่ขอจริงสวยครับ...พรุ่งนี้จัดส่งให้พร้อมกับของแถมนะครับผม ^O^