ช่วงเวลากรรมให้ผลกรรมส่งผล ท้อกันมั่งรึเปล่าครับ และผ่านช่วงนั้นมายังไงครับ

ผมเคยเจอแล้ว ทรมาณกายไม่เท่าทรมาณใจ ผมทำใจให้รู้ว่าทุกข์เพราะเหตุใด เราเคยทำมาก็ต้องได้รับผลของมัน ยอมรับมันให้ได้ทุกอย่าง ร้องไห้ นอนไม่หลับ กินไม่ได้ เกือบตายก็เจอ เสียเงินหลายหมื่น ค้าขายขาดทุน แฟนทิ้งโดนจนครบ แต่ไม่ยอมทิ้งศีล ทาน ภาวนา ความดีทุกอย่างทำได้ทำหมด ไม่คิดร้ายใครเด็ดขาด เป็นปีกว่าจะทุเลา ก้มหน้ายอมรับสภาพเสียโดยดี ทำงานเพิ่มให้มากขึ้น เวลาว่างให้น้อยลง ช่วยได้เยอะ ตอนนี้ผมพอจะหายใจคล่องบ้างแล้ว เพราะผมทำดีผมเชื่อของผมอย่างนั้น คนทำความดีจะมีทางให้เดินเสมอ

 

เคยท้อ
แต่ไม่กล้าถอย กลัวเสียโอกาส
ยิ่ง ยามวิบากกรรมส่งผล หรือเรื่องซวยปรากฎ เรื่องที่ ๑
พุทโธ เอ๋ย
เสมือนหนึ่ง ผีซ้ำด้ำพลอย ความซวยมาประชุมพร้อมกัน เป็นมหกรรม
ให้เรา ได้ดิ้นรนกระสือกกระสน เค้นพละกำลังสติปัญญา เข้าแก้ใขเป็นพัลวัน เหมือนนักมวยที่ต่อย แบบพิงเชือก เลย ๕๕

โหร ที่ทำนาย ได้ทายทักว่า
ชีวิตของดิฉันข้าน้อย นั้น มีเคราะห์ ไม่มากไม่น้อย ข้าน้อย ตกอยู่ในเคราะห์ แค่ ๑๐ ปีเอง(น้อยนะ ที่ตกนรกมา น่ะ เป็นหลายร้อย หลายพัน หลายหมื่นปี เป็นกัปป์ เป็นกัลป์ ก็มี พระว่าไว้นะ)

แบบว่า ถ้าจนถังแตก ปุ๊บ ก็ป่วยละทีนี้ คนก็จะมาหาเรื่องว่า ให้ช้ำใจ ถูกเข้าใจผิด รึอยู่ดีๆ ก็ซวย หวยก็ไม่ถูก พ่อป่วย แม่ป่วย พี่ชายติดพนัน ฯลฯ

พอทำงาน ก็ถูกรุมจากทุกสารทิศ คนก็คิดเห็นเราเป็นศัตรู ที่ต้องชิงกำจัดเรา
ทั้งหญิงชาย

เราก็ต้องสำรวม สงบสติ
เจ้านาย ด่า เหรอ ชมสวนควันปืน ไปเลย (เจ้านายเขินปนงง)
ลูกน้องทรยศ เหรอ ใช้งานแล้วไม่ทำเหรอ ทำเองไปเลย (แล้วคนดีจะทนไม่ไหว มาช่วยเราเอง)
นี่เด็กกว่า ชั้น ตำแหน่งน้อยกว่าชั้น ไม่ไหว้สา ชั้นเหรอ ไม่เป็นไร ชั้นไหว้แกก่อนก็ได้ (เค้าก็เขินไปเอง)๕๕๕
นินทาชั้นเหรอ ผสมโรงปล่อยข่าวเพิ่มไปเลย (นี่ที่ว่ากันมาน่ะยังน้อยนะ ที่จริงน่ะ เยอะแยะกว่านี้อีกล่ะ)


พอเรา มีเคราะห์บ่อยๆ เราก็จะชินไปเอง
โดยส่วนตัวไม่คิดว่า ทำดีได้ชั่วนะ ทำดีเราต้องได้ดี แต่เมื่อไรก็...ช่างเหอะ

เพราะถึงตอนนี้ เราจะใจดี แต่ที่เราซวย ชิวิตแย่ ก็ผลมาจากกรรมชั่ว เราเอง
เราโชคร้าย หรือลำบากแค่ไหน แต่ก็ยังไม่ตาย
จะทุกข์จะยากยังไง ก็ไม่ถึงตาย
ดังนั้น
ก็สู้ต่อไป
เราต้อง ทำดี สะสางล้างใจให้ดี ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะตาย จะได้ไม่เสียดายทีหลัง

 

ท้อก็ต้องมีบ้างเป็นธรรมดาของปุถุชนต้องใช้สติๆๆ+ปัญญาครับ

(smile)ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

-บุญและบาปถ้ากระทำแล้วทั้งหนักและเบาผลคือวิบากกรรมใช่หรือไม่ ?

และ

- วิบากกรรมที่ได้รับจะมาในรูปแบบไหนบ้าง ?

บุญหรือกุศลเป็นสภาพธรรมี่มีจริง เป็นสภาพธรรมที่ดี อันมีสภาพธรรมที่เป็นฝ่ายดี

เกิดร่วมด้วย และขณะนั้นก็ไม่มีอกุศลที่เป็นโลภะ โทสะและโมหะเกิดขึ้นเลยในขณะที่

เป็นบุญครับ

บุญ เป็นสภาพธรรมที่ชำระจิตให้สะอาด
(เพราะโดยปกติแล้วจิตสกปรกด้วยอำนาจของอกุศลธรรม)
ขณะที่เป็นบุญ ขณะนั้นจิตสะอาดจากอกุศล
คือ โลภะ โทสะและโมหะบุญ หรือ สภาพจิตที่ดี ทีเป้นกุศล มีหลายประการ ตามระดับและลักษณะของบุญครับ

บาป คือ สภาพธรรมที่ไม่ดี ที่เป้นอกุศลธรรม นำมาซึ่งสิ่งที่มีโทษ เป็นทกุข์

บุญ และ บาป ที่เป็นกุศลกรรม และ อกุศลกรรม เมื่อทำแล้ว เมื่อเหตุปัจจัยพร้อม

ย่อมเกิดวิบาก คือ เกิดผลของกรรม ซึ่งผลของกรรม ของกุศลกรรม และ อกุศลกรรม

ที่เป็นบุญและบาป คือ รูป และ นาม ที่เป็นจิต เจตสิก ยกตัวอย่างเช่น การให้ทาน ที่เป็นกุศลกรรม กรรมนี้เมื่อให้ผล ย่อมทำให้เกิด ปฏิสนธิจิต คือ เกิดในสุคติภูมิ
เช่น
เกิดเป็นมนุษย์ ปฏิสนธิจิตที่เกิดขึ้น ที่สมมติเรียกว่าเกิด ก็เป็น จิต เจตสิก ปฏิสนธิจิตและเจตสิกที่เกิดร่วมด้วย จึงเป็นวิบาก ที่เป็นผลของกรรมจากการกระทำกุศลกรรม มีการให้ทาน ไม่ใช่ มีเพียงแต่นามเท่านั้น ผลของกรรมที่เป็นกุศลกรรม ก็ทำให้เกิดรูป

ด้วย คือ มีรูป ที่เป็ ตา หู จมูก ลิ้น กายในขณะนั้นที่เกิดพร้อมกับนาม

สรุปได้ว่า กุศลกรรมที่เป็นบุญ และ อกุศลกรรมที่เป็นบาป สามารถให้ผลของกรรม

ที่เป็นรูป และ นาม ที่เป็นจิต จเตสิกได้ เมื่อมีรูปนามตั้งเกิดขึ้นที่เกิดจากกรรมที่ได้ทำ

มา ก็ทำให้บัญญัติเรียกว่า เกิดเป็นมนุษย์ เป็นเทวดา เป็นสัตว์เดรัจฉาน ครับ

ขณะที่เป็นวิบาก ผลของกรรมในชีวิตประจำวัน คือ ขณะที่เห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ้มรส

รู้กระทบสัผมัส ก็เพราะ เกิดจากการทำบุญ และ การทำบาป เมื่อบุญ ให้ผล ก็ทำให้

เกิดวิบาก ผลของกรรม คือ เห็นสิ่งที่ดี ได้ยินเสียงที่ดี เป็นต้น แต่ถ้าบาปให้ผล ก็ทำให้ได้เห็นสิ่งที่ไม่ดี ได้ยินเสียงที่ไม่ดี เป็นต้น ครับ

************************************

-การรับวิบากกรรมจะมีในชาตินี้หรือชาติหน้า ?

การรับผลของกรรม เมื่อยังมีกิเลสอยู่ ก็ย่อมจะเป็นปัจจัยให้เกิดวิบากได้ แต่ ก็แล้วแต่กรรมที่ทำ และ เหตุปัจจัยอื่นๆ เช่น คติ สถานที่เกิด อุปธิ รูปร่างหน้าตา

กาลเวลาที่เกิดในสมัยใด และ ปโยคะ ความเพียรที่เป็นไปในทางทีดี หรือไม่ดี

ย่อมมีผลต่อการให้ผลของกรรม ว่าจะให้ชาตินี้ ชาติหน้า หรือ ชาติถัดๆไป

ดังนั้น การให้ผลของกรรม ขึ้นอยู่กับประเภทของกรรม และ เหตุปัจจัยอื่นๆตามที่

กล่าวมา ซึ่ง ในขณะที่ทำกรรม มี จิตที่เรียกว่า ชวนจิต 7 ขณะ จิตขณะที่ 1 จะให้

ผลในชาตินี้ ชวนจิตขณะที่ 7 ให้ผลในชาติหน้า ชวนจิตขณะที่ 2-6 ให้ผลในชาติ

ถัด ๆ ไป

ส่วนประเภทของกรรม กรรมที่เป็นกรรมหนัก มีอนันตริยกรรม มีการฆ่าบิดา มารดาเป็นต้น
ย่อมให้ผลในชาติหน้า และ ถ้าเป็นฝ่ายกุศลกรรม ที่เป็นกรรมหนัก เช่น

เจริญฌาน ไม่เสื่อม ย่อมให้ผลเกิดในพรหมโลกในชาติหน้าเช่นกัน ครับ

ส่วนกรรมอื่นๆ ก็ให้ผลตามสมควร อาจจะเป็นชาตินี้ ชาติหน้า และ ชาติถัดๆไปก็

ได้ ครับ

**********************************

-พอจะมีวิธีใดบ้างที่จะรู้และได้เตรียมตัวรับวิบากกรรมนั้นๆ ?

ไม่มีใครรู้ได้ ว่า ผลของกรรมที่เป็นวิบากจะให้ผลเมื่อไหร่ ตอนไหน อย่างไร แม้แต่

ต่อไป จะเห็นสิ่งที่ดี หรือ ไม่ดี ได้ยินเสียงที่ดี หรือ ไม่ดี ที่เป็นวิบากผลของกรรมในชีวิตประจำวัน ก็ไม่มีใครรู้ได้ ดังนั้น ไม่มีใครห้ามวิบาก
แม้แต่พระพุทธเจ้าก็ไม่สามารถห้ามวิบากกรรมของพระองค์ได้ และ แม้หากรู้จริง แต่ไม่มีปัญญา ก็ไม่ได้เป็นประโยชน์

ในการรู้นั้นเลย แต่ สิ่งที่สำคัญที่พระธรรมที่พระพุทะเจ้าทรงแสดงธรรม คือ ให้เข้าใจ

ความจริงในสิ่งทีเกิดขึ้น เพราะการเข้าใจความจริง หมายถึง ปัญญาทีเกิด และ ปัญญา

ที่เกิดนั้น จะละกิเลส ที่เป็นหตุให้ทำบาปกรรมต่างๆ อันเป็นเหตุให้ได้รับวิบาก

หนทางที่ถูกต้อง คือ เข้าใจ วิบาก คือ สิ่งทีเกิดขึ้น ไม่ว่าจะดี หรือ ไม่ดี เช่น เห็น

ได้ยิน ในขณะนี้ ว่าความจริง คือ ธรรมไม่ใช่เรา การเข้าใจเช่นนี้ ย่อมละคามไม่รู้ และ

ละกิเลส และ ละต้นเหตุให้เกิดวิบาก ครับ

พระธรรมที่พระพุทะเจ้าทรงแสดง เมื่อได้ศึกษา ก็จะทำให้เข้าใจความจริง และ

ยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น และ อบรมเหตุให้ถูกต้อง คือ การฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม

********************************

-การที่จะทำให้วิบากกรรมเบาบางลงได้นั้นมีหรือไม่ ?

การจะทำให้วิบากรรมให้เบาบางลงนั้นเป็นไปได้ แต่ต้องเป็นไปตามเหตุปัจจัย

เช่น การทำกุศลกรรมที่มีกำลัง แต่เหตุเหล่านี้ ไม่ใช่เราเป็นสภาพธรรม จึงไม่สามารถที่จะบังคับให้เกิดขึ้นได้ตามใจชอบ หนทางที่ถูก เริ่มจากเดี๋ยวนี้ ที่จะสำเหนียกในการศึกษาอบรมปัญญามากขึ้น เพราะปัญญาที่เกิดขึ้น จะเป็นเครื่องนำทางให้เจริญกุศล

และ ละเว้นสิ่งที่ไมดี่ทางกาย วาจา ใจมากขึ้น อันเป็นเหตุให้ทำบาปน้อยลง และ

ได้รับผลของกรรมที่ไมดีน้อยลงด้วย ครับ

******************************

-อาจารย์เคยพูดว่ากรรมใดใครก่อผู้นั้นต้องรับ นั่นคือวิบากกรรมหรือไม่ ?

เมือ่มีการทำกรรม ก็ต้องมีผลของกรรม ทีเป้นวิบาก ซึ่งตามที่กล่าวแล้ว ผลของกรรม

ก็มีทั้งนาม ที่เป้น จิต เจตสิก และ รูปด้วย ดังนั้น กรรมใดใครก่อ ทีเป็นกุศลกรรม หรือ

อกุศลกรรม ผู้นั้นก็ต้องได้รับกรรม ได้รับกรรม คือ ได้รับผลของกรรม ที่เป็น จิต

เจตสิก รูปที่เกิดขึ้น ครับ สัตว์ทั้งหลาย จึงมีกรรมเป็นของๆตน เป็นทายาทของกรรม

******************************

-ผมเห็นผู้คนทุกวันนี้ต่างก็วิ่งแก้กรรม หนีกรรม ล้างกรรม แก้ชง มันเป็นไปได้หรือไม่ ?

ประเด็นการแก้กรรม สิ่งเหล่านี้มีได้ เพราะ อาศัยความไมรู้ เมือ่ไม่รู้ย่อมเกิดโลภะ

ความยินดี พอใจ ติดข้องในรูปเสียง กลิ่น รส สิ่งที่กระทบสัมผัสที่ดี เมื่อยินดี

แล้ว ย่อมหวงแหน ไม่อยากเสียสิ่งเหล่านี้ไป และ อยากได้มาซึ่งสิ่งที่ดีๆอีก ไม่รู้จบ

เพราะฉะนั้น จึงหาวิธี อะไรก็ได้ ที่สำคัญว่า จะนำมาซึ่งสิ่งทีดีๆ และ ไม่นำมาซึ่งสิ่งที่

ไมดี เพราะฉะนั้น จึงมีความคิดที่ไม่ถูกต้อง คือ การแก้กรรม เพื่อที่จะทำให้ไม่ต้องได้

รับสิ่งที่ไม่ดี จากสิ่งที่ได้กระทำลงไป

เมื่อยังไม่รู้จัก แม้แต่คำว่า กรรม คือ อะไรก็ไม่สามารถที่จะไปแก้ในสิ่งที่ไม่รู้ และ

เมื่อทำด้วยความไม่รู้ ด้วยกิเลส แทนที่จะแก้กรรม ขณะนั้ก็ก่อกรรมใหม่ คือ กรรมที่

ทำด้วยความเห็นผิด เพราะ กรรม คือ เจตนาเจตสิก ทีเกิดกับจิตที่เป็นกุศลจิต

อกุศลจิต ขณะที่ทำกรรม คือ เกิดกุศลกรรมทางกาย วาจาและใจ แต่เป็นกรรมดี

ส่วนขณะที่อกุศลกรรมเกิดทางกาย วาจา และ ใจ ก็เป็นกรรมที่ไม่ดี เพราะฉะนั้น

กระทำทางกาย วาจาและใจ ด้วยความเห็นผิดที่แก้กรรม ก็เพิ่มอกุศลกรรม เพิ่มขยะ

ในใจ ไม่สามารถที่จะแก้กรรมได้ กลับเพิ่มอกุศลกรรมไว้ในจิตใจ อันจะเป็นปัจจัยให้

ทำบาป และ ได้รับผลไม่ดีต่อไปในอนาคตด้วย ครับ

ไม่มีใครแก้กรรม หนีไปจากกรรมที่ได้ทำมาได้ ตราบใดที่ยังเวียนว่ายตายเกิด เปรียบ

เหมือนสุนัขล่าเนื้อ ที่วิ่งไล่ตาม ทันเมื่อใดก็กัดเมื่อนั้น กรรมที่ได้ทำแล้ว เมื่อถึงเวลา

ให้ผลก็สามารถให้ได้ ดังนั้น จึงควรพิจารณาว่า ควรที่จะแก้ที่ปลายเหตุ คือ กรรมที่

ได้ทำแล้ว ซึ่งไม่สามารถแก้ได้ หรือ ควรที่จะแก้ที่ต้นเหตุ คือ เหตุให้มีการทำอกุศล

กรรม เพราะฉะนั้น ผู้ที่กลัวกรรมไม่ดี ก็ควรทำสิ่งที่ไมดี แต่ การจะไม่ทำสิ่งที่ไม่ดีได้

ก็ต้อง ไม่มีกิเลส อันเป็นต้นเหตุของทุกข์ทั้งปวง

แทนที่จะแก้กรรม ก็แก้ที่ต้นเหตุ คือ กิเลสที่ทำให้เกิดกรรม มีการทำอกุศลกรรม

ด้วยการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม อบรมปัญญา แม้พระพุทธเจ้า ก็ไม่สามรถหลีก

หนีกรรมที่พระพุทธองค์เคยทำไว้ในอดีตชาติได้ แต่พระองค์ทรงตรัสรู้ความจริง

และดับกิเลส ทำให้ไม่ต้องมารับกรรมอีก อันเป็นวิธีที่แก้กรรมที่ถูกต้อง เพราะ จะไม่มี

การทำกรรมอีก เมื่อไม่มีกรรม ก็ไม่ต้องทำกรรม เมื่อไม่มีการทำกรรม ก็ไม่ต้องมาแก้

กรรม ซึ่ง การแก้กรรม ก็ต้องแก้ด้วยปัญญา ด้วยการสางรกชัฎ คือ กิเลส ด้วยปัญญาที่

อบรมอย่างยาวนานจนหมดสิ้น ครับ ขออนุโมทนา

เชิญอ่านคำบรรยายท่านอาจารย์สุจินต์ได้ในเรื่อง แก้กรรม ดังนี้ ครับ

จากการสนทนาธรรม ที่ ศาลเยาวชนและครอบครัวกลาง

ท่านอาจารย์สุจินต์ ได้ถามผู้ถามเรืองการแก้กรรมว่ากรรมแก้ได้อย่างไร

อาหารที่ทานไปแล้ว ใครอิ่ม ใครทานคนนั้นก็อิ่ม เขาก็บอกว่าแก้กรรมโดยการ

สวดมนต์ ท่านอาจารย์กล่าวว่า ถ้าอย่างนั้นคนไทยไม่มีบาปเลย แค่สวดมนต์ก็

แก้กรรมได้ ท่านอาจารย์ถามต่อว่า ใครให้แก้กรรม เขาเป็นใคร ที่จะให้คนนี้

แก้กรรม เป็นไปได้อย่างไร ไม่เช่นนั้นทุกคนหมดกรรมกันหมด ต้องโทษคนที่ทำ

ตามที่ไปเชื่อเขาเอง แม้แต่พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้ายังทรงประชวร ท่านพระโมคคัลลนะถูกทุบ.....แล้วใครเป็นคนให้แก้กรรม
ถ้าถึงคราวที่กรรมจะให้ผล จะอยู่ที่ไหน ก็ไม่

พ้น ที่ดีที่สุดแล้ว คือ เราไม่สามารถจะไปย้อนกลับไปแก้ไขอะไรได้ แต่ขณะนี้
สามารถเริ่มสสะมสิ่งที่ดี ใหม่ได้ ตั้งต้นใหม่ด้วยกุศลธรรม และสิ่งที่จะเป็นเครื่องนำ

ทางชีวิต ที่ดี ไม่ให้่หลงผิด ก็คือ ความเข้าใจพระธรรม ซึ่งจะทำให้มีความมั่นคงในความดี มั่นคงในกรรมและผลของกรรมยิ่งขึ้น ครับ
กุศลกรรม-อกุศลกรรม (บุญ-บาป) ผลคือวิบากกรรม ?
ในวัฏสงสารไม่มีใครไม่เคยไม่ทำชั่ว ไม่ทำดี ต้องมีสลับดีชั่วกันไป สำคัญที่สติ ต้องพยายามตั้งหลักให้ดี เหนื่อยนักก็กันพักก่อนครับ มองดูคนที่ต่ำกว่าเรา พิการ ด้อยโอกาส ฯลฯยังสู้ชีวิตได้...
ตราบที่ยังมีลมหายใจต้องพยายามสู้ต่อไป เกิดเป็นคนไม่ใช่ของง่ายครับ
สร้างบุญ กุศล สะสมบารมี ให้หลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดดีกว่าครับ
เปลี่ยนเรืองคิด เรืองทำ หยุดหมกมุ่น หยุดปรุงแต่งจิตในเรื่องปัญหา ปล่อยวางไว้ก่อน อย่าคิดต่อเนื่องจะเครียด หันมาทำกิจกรรมที่สร้างประโยชน์ต่อตนเองและคนอื่น ค่อยๆพิจารณาทำกุศลกรรมหนักๆ ทำน้อยแต่บ่อยๆสม่ำเสมอ ค่อยๆกลับมาพิจารณาด้วยสติ ปัญญา ปรึกษาผู้รู้จริงเผชิญกับปัญหากันใหม่ครับ
catt14อุทิศส่วนกุศลให้กับเวไนยสัตว์ทั้งปวงในอนันตจักรวาลครับ
อธิษฐานบารมี มุ่งสู่พระนิพพานครับ;aa41

 

ผลบุญใดๆที่ข้าพเจ้าได้กระทำมาตั้งแต่อดีตชาติจวบจนถึงปัจจุบัน ข้าพเจ้าขอถวายเป็นพุทธบูชา ธรรมมะบูชา สังฆะบูชา ถวายแด่พระรัตนตรัย พระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ ถวายแด่องค์พระปฐมตั้งแต่องค์แรกลงมา
ขอพระรัตนตรัยโปรดช่วยนำส่งผลของบุญของข้าพเจ้าแก่คุณ jarinnicjar ด้วยเทอญ ขอให้คุณมีความสงบ สว่าง ในชีวิต ผ่านพ้นสิ่งที่เป็นทุกข์ทั้งหลาย ดำรงและคงมั่นในศีลธรรมอันดีงามตลอดไปเทอญ สาธุ สาธุ สาธุ

กรรมทางใจ มันจะเล่นให้เรากระอักเลือดและช้ำในเลยใช่ไหม หนีก็ไม่ได้ ถ้าคุณหนีเขาจะตามอยู่ดี ก็อาจเป็นเพราะชาติก่อนเราเอาความรู้สึกเขามาเล่น ตอนนี้ เราโดนบ้าง สู้ซึ่งๆหน้าไปเลยค่ะ สู้กับความรู้สึกของตัวเอง อดทนไว้นะคะ และแนะนำให้ฝึกเจริญอสุภะกรรมฐานค่ะ ดูบ่อยๆๆๆๆๆๆ พิจรณาอวัยวะของเขาทั้งหมด เช่น ใบหน้า รูปร่าง ริมฝีปาก (รอยยิ้ม) เอาเขามาเป็นกรรมฐานไปเลย แต่ดูในแง่อสุภะ มองให้เห็นถุงขี้ที่เดินได้ ตับ ไต ท่อน้ำดี ขี้ปากขี้ฟัน ในหนังเนื้อ ตา ฯลฯ แนะนำอสุภะที่เน่าๆแบบขึ้นอืดค่ะ

ถามตัวเองสิว่า เรารักเขาทำไม ? เรารักเขาตรงไหน ? เรามีความสุขไหม ? เป็นสิ่งที่เที่ยงหรือเปล่า ?

ทุกข์ใดไหนไม่เท่า ความรัก ...

ขอให้ท่านเจอแสงสว่างในชีวิตไวๆค่ะ สาธุ

 

ขออนุโมทนาสาธุ ธรรมใดที่ท่านหลวงปู่สำเร็จแล้ว ขอข้าพเจ้าสำเร็จด้วยเทอญ สาธุๆๆ คิดดีทำดี ถามตัวเองว่าสิ่งที่ที่เราทำดีหรือไม่ กรรมให้ผลเกิดจากการกระทำของเราเอง ขออนุโมทนาสาธุ

 

ถึงจะท้อ จะเหนื่อย แต่ก็อย่าถอยนะคะ สู้ๆกับทุกเรื่องราว กับทุกปัญหาค่ะ สักวันเมื่อผลบุญมาให้ผล แล้ววันนั้นจะเป็นของเราค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

 

สาธุ... หันมาดูความทุกข์ของเรานี้ กลับเห็นว่าช่างน้อยนิดเหลือเกิน
เมื่อผู้ที่ประสบทุกข์หนัก สาหัส กว่าเรานั้นช่างมีมากมาย
และเขาทั้งหลาย นั้นต่างก็มิได้ย้อท้อ หรือ ยินยอมต่อโชคชะตาอันเลวร้ายเลย
แม้เขาทั้งหลายจะต้องประสบพบเจอพายุใหญ่ในช่วงชีวิต
แต่ด้วยความอดทน มุ่งมั่น เดินเส้นทางมรรค บำเพ็ญเพียรในธรรม
จนสามารถก้าวข้ามผ่านขวากหนาม ผ่านพ้นทะเลทุกข์ได้
เขาเหล่านี้... ช่างน่าอนุโมทนาอย่างยิ่งแล้ว

เราเกิดมานี้ช่างทุกข์นักหนา อย่าได้สร้างเหตุปัจจัยใด ๆ ที่นำมาซึ่งทุกข์แก่ตนอีกเลย
ขอให้ท่านทั้งหลายจงประสบพบแต่ความดี ปราศจากความทุกข์ทั้งปวง สาธุ...ครับ

 

ก็มีท้อเป็นระยะๆ บางครั้งก็โดนมรสุมชีวิตหนักมากๆแต่ก็อดทนให้ผ่านมาได้เรื่อยๆ ถึงตอนนี้ไม่ได้มีเงินเก็บเงินกอง และชีวิตครอบครัวไม่ได้มีความสุขเลย บางครั้งก็ระบายให้เพื่อนสนิทฟังก็พอช่วยให้มีกำลังใจ และช่วยคลายความเครียดลงได้บ้าง

คิดว่าถ้ากรรมเก่าเราทำมาดี เราคงไม่มาทุกข์ยากลำบากกายหรือลำบากใจเช่นนี้แน่ แต่นี่เราคงไปทำคนอื่นให้ทุกข์ เกิดมาเราจึงต้องมารับผลนั้น

ทุกวันนี้เราก็พยายามทำดีที่สุดแล้ว สักวันต้องเป็นวันของเราบ้างแหละนะ
ดีอยู่อย่างคือดั่งที่เขาว่าไว้ว่า ถ้าไม่เห็นทุกข์ ก็คงไม่เห็นธรรม

ที่พึ่งที่ยึดเหนี่ยวจิตใจดีที่สุดตอนที่เราผิดหวัง เสียใจ ท้อแท้มากๆก็คือฟังธรรมะ และปฏิบัติธรรม แล้วรู้สึกว่าช่วยผ่อนจากหนักให้กลายเป็นเบาได้ บางครั้งรู้สึกว่าช่วงที่ดวงดีๆ ลองซื้อหวยเล่นๆก็ถูก ทั้งๆที่ไม่ได้ฝันแต่บังเอิญนั่งในรถทัวร์แล้วได้ยินเขาพูดกันและบังเอิญตอนนั้นมีหวยบนดินเขาขายเปิดเผยก็เลยไปลองซื้อตาม (เสียดายที่ซื้อน้อยไปหน่อย)

ทุกสิ่งทุกอย่างมีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป


(ขอให้กรรมไม่ดีจงหมดไปไวๆด้วยเถิด เพี้ยงงงงงง.....)

 

ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก และโลกของเธอจะเปลี่ยนไป

คุณนี่ต่างกับผม ตรงที่ ยังไม่เข้าใจโลกของผู้หญิง ผมเคยโดนทิ้ง หมาหัวเน่า ช่วงชีวิตที่มีคนรุมล้อม ช่วงชีวิตที่ไม่มีคนสน ตอนนี้สนอย่างเดียวหาเงินเยอะๆ แล้วสร้างสิ่งต่างๆให้โลกได้ประจักษ์ สร้างประโยชน์ให้มาก จนกว่าตัวจะตาย ส่วนผู้หญิงผม ปลงไปนานแล้ว เพราะคงไม่คิดจะสมหวังในความรักอะไรหรอก อายุใกล้ 30 ยิ่งมองผู้หญิงแย่ลง เราเห็นความแ่ก่ ความเสื่อม พฤติกรรมผู้หญิงตอนสาวๆที่ ต่างหลงระเริง มาตอนนี้เหมือนเหมือนของไร้ค่า เพราะคุณค่าในความเป็นผู้หญิงด้านอื่นไม่มีเลย รู้สึกโครตเกลียดผู้หญิงเหมือนกันนะตอนนี้ แต่ก็ไม่ได้ชอบผู้ชาย..............

 

ท้อครับ ทุกวันเลย เป็นเรื่องปกติของทางโลก ใครก็ท้อครับ แต่อาจจะคนละเรื่องกับเรา แล้วผ่านมันไปได้ยังไง ธรรมดาก็ต้องเดินไปเรื่อยๆ จนผ่านมันไปนะสิครับ เวลาไม่ทราบแล้วแต่กำลังใจของแต่ละคน ไม่ได้อยู่ที่ปัญหาจะจบไหมนะครับ สำคัญอยู่ที่กำลังใจ

อย่าพึ่งเชื่อผมนะ ผมอาจจะมั่วก็ได้ 555 สู้ๆ นะครับ ^^

 

แปลกเนาะ คือว่าช่วงนี้กำลังท้อแท้ ทำอะไรก็ติดๆขัดๆไปซะหมด ก็ได้เว็ปพลังจิตเป็นที่พึ่ง

แล้วก็พอดีมีกระทู้นี้เด่น เข้ากับสถานการณ์ตอนนี้ของเราเลย พอได้อ่านความเห็นของเพื่อนๆแล้วก็ช่วยให้มีกำลังใจขึ้นมา

พูดถึงเวลาเราท้อๆ บางทีก็คิดน้อยใจในโชคชะตาตัวเอง เราก็จะมองดูรูปพระที่เราชอบ พูดกับท่าน (บ่นซะมากกว่า) แต่หลังจากนั้นแล้วก็ทำให้จิตใจเราเย็นลง มีสติไตร่ตรองกับความทุกข์นี้มากขึ้น สุดท้ายเราก็จะรู้ว่าเหตุแห่งทุกข์คืออะไร อะไรทำให้เราเป็นทุกข์มากมายเช่นนี้ พอคิดได้ความทุกข์ที่ตอนเราเผชิญว่าหนักๆ แต่พอย้อนกลับไปคิดพิจารณา เออ! เราคงจะไม่ดีจริงๆเขาถึงว่า เขาถึงทำไม่ดีกับเรา แล้วมันก็เป็นโอกาสที่เราจะได้ปรับปรุงตัวเอง

คิดได้แบบนี้ก็สบายใจขึ้น ซึ่งก่อนจะอ่านกระทู้นี้กำลังเครียดมากๆเลย แต่ตอนนี้คิดได้ และสบายใจแล้ว

ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคนที่กำลังเผชิญกับความทุกข์ ความท้อ แต่อย่าสิ้นหวังนะคะ
ทำบุญและปฏิบัติธรรมเยอะๆ โดยเฉพาะการนั่งสมาธิจะช่วยให้เรามีสติ จะได้ไม่พลั้งเผลอทำผิดคิดร้ายใคร เดี๋ยวจะเป็นการต่อกรรมกันไปอีกไม่จบไม่สิ้น
อดทนต่อความทุกข์ให้ได้ และ สู้ สู้ นะคะทุกคน ^____^

 

ตอนนี้ก็กำลังรับวิบากกรรมอยู่ เข้ามาอ่านกระทู้ทุกวันเอากำลังใจ เหมือนมีเพื่อนร่วมทุกข์ ช่วงเวลาที่มันทุกข์มันท้อ มันคิดบวกไม่ออกจริงๆ แต่พอได้เข้ามาที่นี่มันได้คิดตามความเป็นจริง ถึงมันจะเจ็บปวดแต่มันก็คือความจริง หรือเป็นเพราะธรรมะจัดสรรให้พวกเราได้เห็นถึงสัจธรรมความจริงอันประิเสริฐ ได้เห็นถึงความเป็นจริงของโลกธรรมแปด เพื่อต่อไปเมื่อพวกเราได้พ้นจากความทุกข์ครั้งนี้แล้วเราจะำดำรงตนอยู่ในความไม่ประมาท เคยได้ยินว่าเมื่อวิบากกรรมให้ผลแม้เป็นเทวดาก็ยังตกสวรรค์

 

"ท้อไม่แท้ แท้ไม่ท้อ" สมัยเด็กๆเคยนั่งคิดนะว่า ในยามที่เราประสบความล้มเหลวในชีวิต ความท้อนี้จะช่วยเราได้ไหม? และในยามที่เราประสบความสำเร็จในชีวิตนั้น ความท้อนี้จะช่วยเราได้ไหม? ตอบเองว่าไม่ได้...แล้วจะท้อทำไม? ในเมื่อมันไม่ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมาเลย...แล้วถ้าเราสู้ล่ะ ยามที่เราประสบความล้มเหลวที่สุดในชีวิต ถึงสู้ไปก็แพ้ แต่ก็เลือกที่จะสู้ ปากกัด ตีนถีบ มือยึด หัวโขก..สุดท้ายถ้าต้องล้ม ฉันก็จะล้มไปข้างหน้า รับรองว่าคนอย่างฉันไม่หงายหลังล้ม เพราะอย่างน้อยมันก็ทำให้ฉันเข้าใกล้จุดมุ่งหมายไปได้อีกช่วงตัว...ถ้าเราต้องหมดตัวล่ะ...หมดตัวก็ยังเหลือตัว นี่เป็นคำพูดนึงที่บอกลูกน้องไว้ ลูกน้องคนนั้นในวันนี้ไปอยู่ออสเตเลียได้เป็นประชากรของเขาไปแล้ว ด้วยความพยายาม ไม่ใช่โชคดี...วันที่ชะตาตก หลวงปู่ หลวงพ่อ ครูบาฯ ต่างช่วยกันแผ่เมตตาบ้าง ต่อลองกับเจ้ากรรมนายเวรบ้าง บางรูปยอมเอาวิชาที่มีเข้าสะกัดกั้น ด้วยความรักความเมตตาถึงกับต้องมรณะภาพไป...ผมเห็นสิ่งหนึ่งที่เจ้ากรรมนายเวรกลั่นแกล้งรุมทำร้ายทำลายไม่ได้ เป็นสมบัติอย่างเดียวที่ติดตัวมาแต่เด็กและจะติดตัวไปตลอดไปทุกลมหายใจ คือ คำว่า "พุทโธ" ที่สถิตอยู่ในดวงใจ เป็นสิ่งสุดท้ายที่ใครจะพรากจากผมไปไม่ได้...ผมเองทำกรรมมาหนักหนาสาหัส พระท่านให้นิยามว่า "ทรราชย์" ที่เลือดท่วมแผ่นดิน แต่อดีตมันก็ผ่านมาแล้ว จะไปรื้อฟื้นก็แก้ไขอะไรไม่ได้ ส่วนถ้าจะชดใช้กรรมคงชดใช้กันไม่ไหว ผมจึงหนีอย่างเดียว หนีมาหลายชาติแล้ว ชาตินี้ก็จะหนีต่อ...ดังนั้นเวลาที่ผมต้องตกทุกข์ได้ยากลำบากแสนสาหัส ผมจึงไม่ได้คิดว่าผมกำลังชดใช้กรรมที่ผมได้กระทำไว้ ผมเชื่อของผมเองว่า ผมเกิดมาเพื่อสร้างบารมี นี่คือ ขันติบารมี ทำให้ผมต้องพยายาม เป็นวิริยะบารมี พยายามคิดหาหนทางใหม่ๆตลอดเวลา ชื่อว่าปัญญาบารมี ผมไม่ทำร้ายตัวเอง ไม่ทำร้ายจิตใจตัวเองและคนรอบข้าง คือ เมตตาบารมี ผมยังคงเชื่อเสมอว่า พระ เทพยดา ครูบาอาจารย์ยังคงคุ้มครองป้องกันผม มิฉะนั้นป่านนี้ชีวีคงหาไม่ เป็น ศรัทธาบารมี สรุปแล้วไม่ว่าผมจะต้องผจญกับอะไร ยากเย็นแสนเข็ญเพียงไหน ผมก็ไม่คิดว่าผมกำลังชดใช้กรรมเก่า เพราะเราเองก็บอกไม่ได้ว่ากรรมเก่าเราทำอะไรมามากมายเพียงใด หรือแม้มีคนบอกเราก็ไม่รู้จะเชื่อได้แค่ไหน พ่อแม่พูดบางทียังไม่เชื่อเลย แล้วคนเหล่านั้นเป็นใคร พอมาพูดหน่อยว่าเพราะทำกรรมโน้นนี้มาจึงทำให้เป็นอย่างนี้ นี่ทำไมต้องเชื่อ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นในปัจจุบันและเห็นอยู่กับตาที่เราต้องทุกข์ทรมานอยู่นี้ นี่มันเป็นการฝึกฝน เพื่อสร้างบารมี ทุกวันนี้แม้จะทุกข์เพียงใด ผมยังคงคิดไว้เสมอว่า วันหน้าผมย่อมมีวันที่ทุกข์มากยิ่งกว่านี้ ถ้าวันนี้แค่นี้ยังทนไม่ได้ วันหน้าหนักกว่านี้จะทนได้ยังไง ผมสู้ ไม่ใช่เพราะต้องการชนะ ผมสู้ เพราะผมเป็นนักสู้ ผมเกิดมาเพื่อสู้ ผมจะสู้จนลมหายใจสุดท้าย ต่อให้รู้ว่าแพ้ รู้ว่าไม่มีหนทาง ผมก็ยังจะสู้...พวกคุณล่ะ..เรามาสู้ด้วยกันไหม???มาร่วมกันสร้าง วิริยะบารมีด้วยกัน สร้างขันติบารมีด้วยกัน...วิริเยนะ ทุกขมัจเจติ บุคคลล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร ผมเชื่ออย่างนี้จริงๆ

 

คนแรกผมรอเขามา16ปีครับ นานพอไหม๊ครับ คนแรกนี่ผมเข้าไปจีบเธอครับ ตั้งแต่มัธยม เรียนมหาลัย จนจบมาทำงานเลยแต่เขาก็มีแฟนจริงๆตอนทำงาน เลยต้องปล่อยวาง กลับมารักตัวเอง........ จากนั้น ผมก็ทำใจๆๆๆๆๆ และแอบชอบหญิงอีกคน มีเบอร์ แต่ไม่โทรหา เป็นเวลานับ2ปี คนนี้ผมไม่เดินเข้าไปหา แต่โชคชะตาพาเธอเข้ามาใกล้ผม เธอย้ายมาทำงานที่เดียวกับผม ผมก็ไม่ใช่พระอิฐ พระปูนน่ะครับ......และเธอชอบผู้ชายที่ทำงานเดียวกับผม(ผมคิดเองน่ะ ดูจากการกระทำและคำพูดอ่ะครับ) และเธอบอกผมว่า เป็นพี่ชาย น่ะ ....... จะให้ผมอย่างไรครับ ........ ชีวิตที่เข้าหาความรักก็พัง พอหนีความรัก ชะตากรรมก็ดันให้ผมไปพบกับคนที่แอบชอบอีก ก็หาแนวทางที่จะให้บรรเทากรรมที่ได้รับครับ อย่างที่พูด พยายามหาคำตอบจากผู้ที่พลังวิเศษ ......... ทำแล้ว บุญ แผ่เมตตา ขมากรรม ไหว้สิ่งศักสิทธิ์ ผมเลยถือว่า ในเมื่อบุญผมไม่พอ ไม่ถึง เลยขอความอนุเคราะห์ทุกท่านที่มีจิตเมตตาผม ช่วยส่งบุญกุศลช่วยให้ผมหายจากทุกข์ใจ ได้มีความสุขสมหวัง ........... อันที่จิงลึกๆก็ต้องการระบาย อยากให้คนอื่นรับรู้ว่าผมก็ทุกข์ อาจจะมากกว่าคนอื่นด้วยซ้ำไป และขอบพระคุณทุกกำลังใจครับ

 

ทุกข์แบบนี้ เป็นทุกข์ที่ยังยึดติด ยังอยากได้เธอมาเป็นของเรา ผมคงส่งบุญกุศลให้หายทุกขืใจไม่ไหวนะครับ:boo:

 

อนุโมทนา สาธุๆ และขอบคุณทุก คห.มาก ครับ
ได้อ่านแล้วทำให้มีกำลังใจ และหนทางในการดำเนินชีวิตต่อไป
รู้สึกมีความสุขและอบอุ่นใจจัง ครับ
ผมจะเป็นกำลังใจให้ทุกคนผ่านพ้นช่วงนี้ไปได้นะ ครับ สู้ๆๆ ^ ^

 

คำว่าทุกข์ในพุทธศาสนา บางทีก็แปลว่าความไม่สบายกายไม่สบายใจ บางทีก็หมายถึงสภาวะทุกข์ สภาวะที่ขัดแย้ง หรืออยู่ภายใต้การบีบคั้น อย่างที่ในบทสวดมนต์มีตอนหนึ่งว่า อุปาทานขันธ์ ๕ เป็นตัวทุกข์ หมายความว่าขันธ์ ๕ นั้นตัวมันเองเป็นทุกข์ อยู่ในภาวะที่ถูกบีบคั้นอยู่ตลอดเวลา นอกจากไม่เที่ยงและเสื่อมแล้ว ยังนำไปสู่ความทุกข์ด้วยหากเราไปยึดติดมัน อุปาทานนั้นทำให้จิตเราไม่ยอมรับความเป็นจริง แต่จะพยายามเข้าไปบงการสิ่งต่างๆ ถ้าชอบก็อยากได้ไว้ในครอบครอง ถ้าไม่ชอบก็อยากผลักไส ทำลายมัน แต่ถ้ามันยังอยู่ดี สบายดี เราก็ยิ่งโมโห เกิดโทสะ และเป็นทุกข์ พยายามครุ่นคิดหาทางผลักไสมันให้หนักขึ้น ก็เลยทุกข์หนักกว่าเดิม

เพราะฉะนั้นเวลาเรามีความทุกข์ แทนที่จะไปโทษสิ่งนอกตัว เราควรย้อนกลับมาดูตัวเองว่าเป็นเพราะเราไปยึดติดกับมัน จนทำให้เกิดปฏิกิริยาเกินเหตุหรือเปล่า เพื่อนร่วมงานอาจพูดถึงเราด้วยความรู้สึกธรรมดา แต่เราไปคิดปรุงแต่งว่าเขาไม่พอใจเรา เขาไม่ทักเรา เราก็ไปคิดว่าเขาโกรธเรา ทั้งๆ ที่เขาอาจมองไม่เห็นเราก็ได้ หรือเขาอาจกำลังมีความทุกข์อยู่ในใจก็ได้ ถ้าเราหันมามองตัวเองบ้าง เราก็อาจพบว่าปัญหาอยู่ที่ใจของเราเองที่ปรุงแต่งเกินเหตุ

ที่มา : บทความจากพระไพศาล วิสาโล

 

ผมเป็นคนนึงครับ ที่เจอเรื่องทุกข์มาเช่นกันครับ ช่วงนั้นเจอหลาย ๆ เรื่องสารพัดเรื่องครับ ผ่านเข้ามาจนทำให้ผมงง ในชีวิตตัวเอง ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตตัวเองเนี่ยะ หาทางออกแทบไม่เจอเลยครับ ไม่รู้จะทำอย่างไร พอดีอยู่บ้าน แล้วไปเจอหนังสือสวดมนต์ เล่มเล็ก ๆ เล่มนึ่งครับ ก็เลยหยิบมาอ่าน และจากนั้นมาผมก็เริ่มสวดมนต์ เริ่มเข้าวัด ฟังธรรม เริ่มทำบุญ สร้างทาน นั่งสมาธิบ้างครับ เข้ามาศึกษาธรรมมะ อะไรหนัก ๆ ก็ค่อย ๆ เบาลง ๆ ครับ เริ่มมีทางออก เริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ ครับ ผมขอเป็นกำลังให้ทุก ๆ ท่าน เลยน่ะครับ ขอให้ผ่านพ้นห้วงทุกข์ ไปให้ได้ ให้ได้พบแต่ความสุข น่ะครับ แต่พบสุขแล้ว อย่าลืม "ทุกข์ " น่ะครับ ถ้าเราลืมทุกข์ อาจจะทำให้เราดำเนินชีวิตด้วยความประมาท ในการหมั่นเพียรสร้างความดี สร้างบุญ สร้างกุศล หมั่นให้ทาน รักษาศีล ครับ (อันนี้ประสบการณ์จากตัวผมเองน่ะครับ) มาแชร์ประสบการณ์น่ะครับ ขอเป็นกำลังใจให้ทุก ๆ ท่านครับ ขอให้ประสบแต่ความสุขความเจริญ ขอให้ผ่านพ้นทุกข์ทั้งหลายทั้งปวง ไปได้ด้วยดีครับ และขออนุโมทนาบุญ กับทุก ๆ ท่านทุก ๆ ข้อความที่ดี ๆ ในเวปนี้ครับ สาธุ ๆ ๆ ครับ

 

-หลายคนที่อ่านในเวปธรรมมะนี้คง ท้อใจในชีวิตไม่เป็นไรน้อ
----------------------หุหุ โลกก็เป็นเยี่ยงนี้
-------------------จะเล่าอะไรให้ฟัง
------------------มีรุ่นพี่วิศวะ ------------จบมา บ้านเขาเองนะรวยมากมาก
------------------เขาจบมา เป็นหนุ่มสังคม เป็นคนกลางคืนเลยแหละ
------------------เราก็คิดน่ะ ชีวิตน่าอิจฉามากมาก
------------------แต่..................ที่นี้คือวัฎสงสาร
------------------พระพุทธเจ้าบอกไว้จริงแท้ เรื่องไม่ให้ประมาท
------------------พบอีก 6เดือน ให้หลังเขาผม หน้าดำไปหมด
------------------ใครคิดว่าตัวเองซวยมหาซวยแล้ว ลองฟังเรื่องนี้
------------------พี่เขาหายไปเพราะเมื่อ 4 เดือนก่อน
------------------พ่อแม่ พี่น้อง ไปเที่ยวกัน เว้นเขา
------------------เิกิด อุบัติเหตุรถชนกันอย่างหนัก
-------------------พี่เสียชีวิตไปหนี่งคน ทั้งพ่อและแม่ ขาขาดทั้งคู่ อีกคนอยู่ไอซี ยู อาการเป็นตายเท่ากัน
-------------------เขากับญาติต้องผลัดกันดูแล แบบ 24 ชม
-------------------เพราะ อาการ พ่อกับแม่เองหนักมาก
--------------------แท้จริง ในโลกนี้ ทุกคนมีเรื่องเศร้าทั้งนั้น
-------------------ใครคิด ว่าตัวเองโคตร ซวย
-------------------ลองฟังเรื่องจริงของรุ่นพี่วิศวะคนนี้
-------------------ผมเอง ยังบอกกับตัวเองว่า ตายห่าแล้ว
-------------------โห ทำไมโลกโหดขนาดนี้ว่ะ

 

อย่างไรก็ตามเราก็ยังหาสุข..ได้จากทุกข์ของเราได้เหมือนกันนะคะ..ยิ้มออกแล้วใช่ไหมคะเจ้าของกระทู้ สู้สู้ กันนะคะ (บอกตัวเองด้วยค่ะ)