กระทู้ล่อเป้า สมเดช หลวงพ่อ money พระ กุ อยากขอความเห็นต่างมุม

ก็ใช่ละพี่ พี แต่เมื่อกลับมาที่นี้แล้วก็วูๆๆๆๆ มันก็มีอาการเซ็งๆนะครับและเชื่อว่าคงโดนกันหลายๆคนนะพี่พีผมก็ไม่ได้ใส่ใจพวกนี้แล้วละอยากว่าอะไรก็ว่าไปผมไม่อ่านก็ไม่มีอะไรแล้วตอนนี้ก็เลยไม่อ่านแล้วละครับทุกวันนี้ก็สบายๆครับไม่อะไรมากมายนะครับแต่ก็ขอบ่นๆๆๆๆๆๆๆๆบ้างแก้เซ็งเท่านั้นละครับอย่าใส่ใจผมมากครับถ้าเป็นที่กวนใจพี่พีผมก็ขออภัยครับ

 

เห็นใจครับ คนมีหลายจำพวกครับ ไม่รู้แล้วถาม ได้คำตอบแล้วเถียง แล้วจะถามมาทำไม วันนึงเกิดไปดูว่าพระของนายแท้ แล้วเจ้าของพระเถียงใจขาดเลยว่าปลอม มีแบบนี้มั่งก็ดีครับ
ผมก็พึ่งไปหว่านแหมาครับติดมา สามองค์ อย่างแรกตีปลอมครับ เห็นองค์จริง ค่อยว่าอีกกันอีกที

 

พระกะดิ่ง พระในอภิมหาตำนาน

พึ่งอ่านข่าวมาน่ะครับ สักประมาณ สอง สามอาทิตย์ก่อน จากคอลั่ม หนังสือพิมพ์ ดัง คอลั่ม แบบ เซียนใหญ่ตระกูล ท่าพระจันทร์น่ะครับ แหล่ง รวม อภิมหาเซียน ตัวจริง

ข่าว ว่า พระกริ่ง ป... ว ..ร . องค์ในพิพิธภัณฑ์ หายไป เจ้าของข่าว อ้างว่า มีใบสั่ง มาจาก ..... พระเลยไม่อยู่ พวกในข่าว เขาเรียกร้องว่า ถ้ายังอยู่ให้เอาออกมาโชว์ ขอให้วัดโปร่งใส

ข่าวต่อมา ไม่มี.... เงียบ.... ผมไม่ได้ไปนานแล้ว ฟังแต่ข่าวว่า พระไม่อยู่ในตู้แล้วครับ

ผมไม่ได้พูดชื่อ พูด ว่าวัดไหน ท่านต้องจินตนาการเอาเอง แต่พระกริ่งองค์ เป็นของในตำนาน ประจำวัด ตามเรื่องที่เคยอ่านมาอีกเหมือนกัน ทำแค่ สามสิบองค์ และ ตอนหลัง มีการทำเพิ่ม เพราะมีความต้องการ ประวัติมีแค่นั้น

ไม่เคยมีใครรู้ชัด บอกชัด ว่ามีเท่าไหร่ แต่ จำนวน น่าจะแค่หลักสิบ และ ผู้ที่ได้ เป็นผู้มีบุญทั้งสิ้น เพราะรับจากพระผู้ใหญ่ ในยุคนั้น เป็นยุค สมบูรณญาสิทธิราชย์ ฝรั่งเรียกว่า absolute Monarchy หมายความว่า เจ้านาย มีอำนาจสิทธิ์ขาด สั่งเป็น สั่งตายได้

ในยุคนั้น คนธรรมดา ไม่สามารถทำตัวเทียบเจ้านาย ยิ่งเจ้านายชั้นสูง กรุณาลืมไปได้ คนธรรมดา ต้องมีชาติ ตระกูลและ ถ้าเข้าไปในกลุ่ม ต้องมี ยศ มีอำนาจ มี เงิน มีครบครับ ซึ่งยุคนั้น หายาก มีน้อย

พระกริ่งที่ทำ ก็ทำโดยเจ้านายชั้นสูง ที่บวชเป็นพระ แล้วคนที่แจก ก็โดยอุปมาอุปมัย จะเป็นคนใกล้ชิด ชั้นเดียวกัน

คนธรรมดา ยากส์สสสสส และไม่มีใครกล้าหรอกครับ

ผมมีญาติ เป็นนายทหาร ยศนายพัน เป็นนายทหารหน่วยช่วยรบ คือ ไม่ใช่ หน่วยรบ เป็นหน่วย พวก บริการสนับสนุน ด้านการเงิน ท่านตายไปหลายปี ท่านผู้นี้ เล่นพระมาตั้งแต่ยังหนุ่ม ครอบครัวท่านพอมีเงิน มีที่นา หลายร้อยไร่ แถว องค์รักษ์ ท่านเก็บพระมาตั้งแต่ยังหนุ่ม ผมจะยกตัวอย่าง

เช่น ท่านมี พระยืด พระนี้ จริงๆไม่ใช่พระ แต่เป็นก้อนแร่ชนิดหนึ่ง ลักษณะดำ ขุรขระ มันวาว เมื่อลนด้วยเทียนอาคม พระนี้จะยืดออก เมื่อหยุดลน จะหดตัวกลับ แต่เดิม เป็นของไทยใหญ่ ที่อำเภอฝาง ท่านไปรับราชการหลายปี กว้านเก็บพระ กรุ สายเหนือ รวมทั้งสาย ฝาง นางฝาง พระบูชาฝาง พระ กรุ ดอยไซ พระสายเหนือ พวก พระคง เพียบ พระรอด ไม่เคยโชว์ใคร ประเภท ชอบ ก็ เก็บ

พระยืดนี้เจ้าของเดิม หวงมาก อย่าว่าแต่ดู ผู้หมวด ยศขณะนั้น เทียวไป เทียว สรวลเสเฮฮามานานหลายปี จนตุ้งกันที่ พระบูชา เชียงแสน สิงห์ ( ๑ ๒ ๓ จำไม่ได้ ) หนึ่งองค์ และเงิน สองหมื่นบาท เป็นจำนวนเมื่อ กว่าสี่สิบปีมาแล้ว พระยืดนี้ของจริงครับ ผมเคยเห็นกับตา เคยลองจุดไม้ชีด เอาเข้าใกล้ ไฟในไม่ขีดจะดับ แม้พระจะอยู่ในตลับทอง ผู้พันท่านห้อยองค์เดียว ของดีๆที่มี เข้าตู้เซฟ ตามนิสัย คนมีสมบัติ

ใครจะเรียก อะไร เชื่อไม่เชื่อ เรื่องของท่าน แต่ประเด็นยกมา ท่านคือนักสะสม พระเครื่อง ตัวจริงๆคนหนึ่ง วันหนึ่งไป เดินสนามพระปกติ ที่จตุจักร ไปสดุดตาพระ ( กะดิ่ง ) หนึ่งองค์สวยงามมากจริงๆ เดินไปแล้ว ยังเดินกลับ ตกลงซื้อราคาหลักพัน ในหลาย พ.ศ. มาแล้ว

ท่านมาส่องๆ ๆๆ จนเชื่อว่านี่คือ พระ กริ่ง ป ว ร ที่เขาหากัน ท่านไปซื้อตลับทองมาใส่ ใส่ไปใส่มา ภาคภูมิใจในวาสนา บารมีของตัวเองที่ฟลุ็คได้

แต่เนื่องจากเป็นคนบวชเรียนมานาน เชื่อว่า บุญนี้เกินตน ของนี้มีค่ามาก เอาไปถวาย วัดดีกว่า...สาธุ

วัดนี้ก็วัด ต้นพระกริ่งนี่แหละ ท่านไปบวชมาหลายพรรษาที่วัดนี้ ร่ำๆว่าไม่สึก จน ตอนหลัง สุขภาพไม่ดี สึกออกมา ท่านทำเรื่อง เขียนจดหมาย ถ่ายรูป ไปมอบให่้วัด ตอนไปแอบไป กลัวคนรู้จะมาปล้นแย่งชิง ( โดยลืมไปว่าพระอยู่สนามมา อาจจะนานมาก เปรอะขึ้มือคนมา อาจจะหลายร้อยคน หรือ เป็นพัน ) อยากให้เอาพระนี้ใส่พิพิธภัณฑ์ ไว้ให้คนรุ่นหลังดู วัดท่านก็คงเจอมุขนี้มาหลายที มอบให้คนมารับ กล่าวขอบคุณ แต่ไม่เคยเอามาวางโชว์ นอกจากองค์สำคัญที่มาคู่วัด องค์เดียว

ใครใกล้ชิดวัดนี้ ลองย้อนประวัติดูน่ะครับ ว่าจริงหรือไม่ ที่มีนายทหาร นอกราชการ ที่เคยมาบวช และ เอาพระกริ่ง ป ว ร มอบให้เป็น สมบัติของวัด

หยุดเรื่องนี่ไว้แค่นี้ก่อน

ตอนเด็กๆ ผมชอบอ่าน พล นิกร กิมหงวน ที่เขียนโดยนักเขียนนามกระเดื่องของยุค คือ ท่าน ป. อินทรปาลิต ท่าน เขียน พล นิกร กิมหงวน มาเป็นร้อยๆตอน หลายร้อยเล่ม

เล่มหนึ่งที่ผมพอจะจำได้ คือ มีการตั้งชมรมพระเครื่อง น่าจะ หกสิบ หรือ เจ็ดสิบปีมาแล้วที่บ้านของเท่านเจ้าคุณองค์หนึ่ง มีการไปซื้อขาย แลกเปลี่ยน ลองพระกัน ในหนังสือ ถ้าจะขายได้ ต้องลองกัน เช่น เอามีดโกน เชือดที่แขน ถ้าเหนียวจริง แสดงว่าแท้ คนขายพระยุคนั้น ต้องมี การเซลล์ แบบ ลองของ จะ จะ ถึงจะขายได้ ( อันนี้เป็นเรื่องแต่งขำขันน่ะครับ )

พระที่ลอง และ มั่นใจ ขนาด เสี่ยกิมหงวน ชักปืน ค้อลท์ ซูเปอร์ ๙ มม. เรียกกันในยุคนั้น เมื่อท่านจะซื้อ ท่านต้องลอง ท่านควักออกมายิงคนขาย ตกจากเก้าอี้ ( ย้ำ ...อันนี้เป็นเรื่องแต่งขำขัน ) เมื่อคนขายลุกขึ้นมา ไม่เข้าไม่เป็นไร อาเสี่ย กิมหงวน จอมฉีกแบงค์ ก็ควักเงินจ่าย ทันที

พระที่ลอง และ นิยมมากในยุคนั้น คือ พระกริ่ง ป ว ร นี่เองครับ ว่าเหนียวสะเด็ด แบบถ้าหาเหนียว ต้องนี่ และ ลองได้ จากเรื่องสะท้อนให้เห็นว่า พระกริ่งนี้ เริ่มหลุดมาสู่ ชาวบ้าน แต่คนที่มี ก็คนมีกระตังค์อีกนั่นแหละ เพราะท่าน ป อินทรปาลิต ท่านจะเอาชีวิต ของคนยุคนั้น มาเขียนล้อให้ขำขัน บางที่ท่านหามุขไม่ออก ก็เข้าโรงภาพยนตณ์ ไทย ฝรั่้ง แล้วเอามาเขียนเรื่อง พวก สามเกลอ ศาลาโกหก ศาลาระทม เสือใบ อัศวินสายฟ้า และ จำไม่ได้

และคราวนี้ที่เอามาล้อคือชมรมพระเครื่อง พระที่ นัมเบอร์วัน ไม่ใช่ สมเด็จ แต่เป็น พระกริ่ง ป ว ร พระ กริ่งคลองตะเคียน และพระกรุ ประเภท เหนียวๆครับ พระแบบเมตตา ค้าขาย ไม่นิยม

เอาเรื่องทั้งหลายมารวมกัน

๑) พระกริ่ง ป ว ร นี้ เป็นของในฝัน มาตั้งแต่นักเลงพระรุ่น ปู่ รุ่นทวด

๒) แจกแก่เจ้านายมา

๓ ) พระหลุดออกมา มาสู่คนมีเงิน

๔) และนับองค์ได้

คนอยากได้ ดูแต่รูป ได้ยินแต่ชื่อ ไปเดินหา เมื่อมีดีมานท์ ก็มี ซัพพลายท์ สวนออกมา หาได้ตามสนาม มาสนองฝัน คนเล่นพระมาสิบๆปี ก็ยังฝัน และมีความสุขกับการได้ฝัน ตายไป ก็สุขครั้งหนึ่งในชีวิต ที่ก่อนตายครับ ที่ได้ฝันว่า กูก็สัมผัสมาแล้ว...แหะๆ

และทุกอย่าง ก็คือ ความฝัน เพราะของจริงๆ มันไม่มีครับ ใครมี อย่าว่าเอามาโชว์เลย ไม่มีใครเขาเอาออกมาให้ คนมาจับ เปรอะขี้มือคน เดี๋ยว หล่น เดี๋ยว หาย เป็นของหายาก ของชั้นสูง คนจะมีได้ ไม่มีทางธรรมดา

มายุคนี้ ถ้าไม่มาจากตระกูลเจ้าเก่า ( หรือที่ลูกหลานเอาไปขาย ) คนที่ได้ ต้องมีเงิน อย่างเดียว และไม่ได้มีธรรมดา ต้องเป็นคนมีเงินมากๆๆ ถึง โคตรมาก ถึงจะได้ครอบครอง

ถ้ามีพระนี้หลุดมาที่สนามพระ จะแตกตื่นกันโกลาหล ครับ หัวบ้าน ยันท้ายซอย

อย่าไปฝันว่าท่านไปเดิน หาพระกริ่ง ป ว ร เจอตามถนนน่ะครับ ในพิพิธภัณฑ์ ยังหาดูไม่ได้เลยครับ

 

แหะๆ

พี เสาวภา ก็ คือ นาย พี ในโลกไซเบอร์ เหมือนกัน พอปิดเครื่อง ผมก็ หาน้ำดื่ม เอา Ipad มานอนดูหนัง จนหลับ

แค่นั่นจริงๆครับ

ในโลกไซเบอร์นี้ ถ้ามันวุ่นวายสับสน ก็ อย่าไปสนใจ อ่าน สิ่งอยากอ่าน ครับ

 

รู้สึกลงสองครั้งมั้งครับ ครั้งที่สองจำไม่ได้แต่บอกว่าจะเอามาให้ดูหลังอะไรสร้างเสร็จสักอย่างครับ ผมจำได้ลางๆเพราะไม่ค่อยจำของสูงหายาก

 

เข้ามาอ่านแล้วสนุกดีครับได้ความรู้ไปด้วย ฮิฮิ

 

อ่านเพลินแล้วก็ได้ความรู้ดีๆ เยอะเลยครับ เค้าว่าเล่นพระคนเดียวมันจะโง่ ผมก็ว่าจิงนะ ผมซื้อหนังสือมาอ่านก็หลายเล่ม แต่มันก็รู้สึกเหมือนขาดๆอะไรไปอะครับ ได้มาอ่านที่พวกพี่ๆคุยกันบ้าง เถียงกันบ้าง(บางอันก็ฮาๆ ทั้งที่เมื่อก่อนผมนึกว่าจะมีแต่การคุยแบบจิงจังๆอย่างเดียว55) แต่สุดท้ายแล้วมันก็ทำให้ได้รู้อะไรเพิ่มขึ้นอยู่เรื่อยๆเลยนะครับ ขอบคุณนะครับ

 

เครื่องราง ของขลัง

ท่านๆคงเคยดู หนังเรื่องบางระจัน นักรบ ชาวบ้าน ผู้กล้า สู้ทัพทหาร มอญ และ พม่า ในหนังจะเห็น แต่ล่ะท่าน ใส่ พวกเครื่องราง พวก ผ้าประเจียด ตะกรุด และ สักยันต์ ไม่มีการห้อยพระเครื่องน่ะครับ

ในยุคผมยังเด็ก ยังพอทัน ค่านิยม ของคนรุ่นเก่า ยาย ย่า ขึ้นไป ว่าเขาไม่นิยม เอาพระ เข้าบ้าน เพราะเป็นของสงฆ์ ของที่ใช้กันที่นิยม จะเป็นพวกเครื่องราง พวกตระกรุด พิรอด ผ้ายันต์ หรือ เครื่องรางรูป สิงห์ ลิง เสือ ปลัด ฯลฯ ที่ไม่ใช่รูปพระ

แต่มันคาบกันในยุคนั้น ก่อนยุค ประมาณสองพันห้าร้อย ขึ้นไปและลงมา น่าจะหลายสิบปี ผมมองแบบ คนมองกลับ มันมีสองเหตุการณ์สำคัญๆ กับคติการเล่นพระเครื่อง

๑) ยุคนั้น เก่าๆ จะมีพวกเจ้านาย ไปเรียนต่างประเทศ แล้วกลับมาพัฒนาบ้านเมือง ซึ่งย้อนขึ้นไปอีก จะเป็นยุคที่มีฝรั่ง และ ครูฝรั่ง เข่้ามาสอน ภาษา แฝงมาสอนศาสนา พวกเจ้านายก็นำ ประเพณีความเชื่อของฝรั่ง ฝรั่งเข้ามา ทั้งวัตถุ ประเพณีไทย เริ่มๆ จะ คลายๆไป อันนี้รวมไปถึงการเปิดกรุ เจ้านายท่านเอาพระมาแจก เพราะเป็นกรุอยู่ คนมาหาแต่สมบัติ วันๆ พระไม่ต้องทำอะไร มัวแต่มาเฝ้าขโมย ก็มี

๒) และ ในยุค เดียวกัน ใครเป็นนักประวัติศาสตร์ ไป หา พ.ศ. กันเอาเอง มีการขุดกรุ วัดเก่าๆ ที่รกร้าง หาเจ้าหน้าที่ยาก หรือบางทีเอาซ่ะเอง การขุดกรุ มองหาหลักๆ พวก ทอง แก้ว แหวน หรือ พระบูชา เทวรูป ที่พอมีราคา พระเครื่อง ไม่มีใครสนใจ ถ้าไม่ใช่ทอง บางทีถูกทิ้งเรี่ยราด ที่ปากกรุ

จะต้องพูดเรื่องจริงเลย ว่า ตระกูลผมคนอยุธยาเก่า อยู่หัวรอ คุณ ตารับราชการพอจะ มียศ ฐาอยู่บ้าง แต่ตายไปตั้งแต่ผมจะเกิด แต่ท่านมีลูกน้องพอสมควร ยายของผม กินแต่เงินเดือนบำนาญ ก็ พอจะมีกิน ยุคนั้น เงินแพงครับ

ยายผม เป็นจอมคาถาครับ ผิดกับตา ตาแก่ๆพออายุมากๆ ท่านไปเป็นลูกศิษย์ ท่านพ่อลี ที่วัดป่าคลองกุ้ง พอแก่ตัวท่านนั่งแต่สมาธิอย่างเดียว จนรักษาคนได้ด้วยจิต ตายไปแบบสงบ แต่ยายผม เป็นคนหนักด้านวิชา ซึ่งแปลกๆ สำหรับหญิง แต่ท่านขลัง ผมเคยถูกไฟรวกที่มือ และ นิ้ว เพราะซน เจ็บแสบร้องจ็าก ท่านเอามือจับ กำหนดคาถา ถุยน้ำลายท่านใส่ที่โดนลวก แล้ว เอามืออีกข้างจับหยิบ ขว้างทิ้ง อาการปวดแสบ หายไปดังปลิดทิ้ง คนเจ็บคือ ผมเองยังงงๆ ว่ามันยังแสบอยู่หรือ ทำไมเย็นจัง เป็นกสินที่คนโบราณท่านทำได้น่ะครับ มีคาถา แต่ไม่บอก อุบไว้ และ ผมทำไม่ขลังเหมือนท่านครับ

คงจะด้วยหลายอย่าง ทำอย่างไรก็ไม่ขลัง เลยเลิก เอาว่าคุณยายผมท่านชอบประเภทนี้ เครื่องรางของขลังท่านเพียบ เก็บมาตั้งแต่ตระกูลย่าทวด ที่ปากน้ำโพ ย่าทวดเป็นศิษย์ หลวงพ่อทองวัดเขากบ ที่ปูพื้นนี่ ว่ายายผมชอบแบบนี้

ทีนี้ ยุคนั้น เป็นยุุคขุดกรุครับ ปลายยุคแล้ว เพราะคงจะหมด ...แหะๆ หรือ ขุดยากขึ้น ขุดกันเป็นล่ำเป็นสัน ที่อยุธยา ที่จริงขุดกันมานาน เพราะเป็นอภิมหานคร อยู่มานาน ห้าร้อยกว่าปี กว่าจะล่มสลาย มีของมาก นี่ถ้าอยู่เป็นพันๆปี น่าจะเหมือนอียิปต์ เลยน่ะครับ

เผอิญว่ามีเซียนขุดกรุคนหนึ่ง ชื่อ ตาสอน ( ที่เป็นคนเก่าๆจริง อาจจะเคยรู้จักแก เพราะแกพอตัวครับ ) ดันเคยเป็นลูกน้องของตาผม รักชอบพอกัน คนโบราณ เขารักกัน ช่วยกันเนี่ย เงินทองไม่เกี่ยวน่ะครับ มีมะม่วง เอามะม่วงมาฝาก มีละมุด เอาละมุดมาฝาก มี ผลไม้อะไร ปลาตากแห้งก็เอามาฝากกัน เงินไม่เอ่ย แต่ให้ก็เอา ไม่ให้ก็ไม่เอา ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ถ้าไม่มี เจ็บป่วย ขัดสน ถึงมาขอ เขาก็ให้ ก็ช่วยๆกัน

แล้วดันไปขุดกรุมา ก็เอามาฝากครับ เอาใส่ชะลอมมา เอาใบตองปิด เอามาให้ยายของผมดูก่อน ว่าคุณนายดูก่อน ยายผมก็เปิดชะลอมดู ( ขอโทษ อันนี้ทันเห็นกับตา เหตุการณ์แบบนี้ เกิดมานาน ก่อนผมจะเกิดก็มีอีกน่ะครับ มันคงหลายครั้ง ) อันไหนที่ยายผมไม่เอา ตาสอน จะเอาไปขาย มีแหล่งปล่อยน่ะครับ

พระมีหมดครับ ทอง เงิน พระเครื่อง พระบูชา ผมจะไม่บรรยายว่า มีอะไรมั่ง แต่ยายผมมีเป็นห้องครับ ทั้งพระ นั่ง ยืน เดิน นอน องค์ เล็ก องค์ใหญ่ พุทธลักษณะ สวยๆ ยายผมจะอาศัยเส้น ซื้อไว้ก่อน

เรื่องมันยาว แต่จะตัดให้สั้น เข้าประเด็น ว่าต่อมาไม่มีเหลือครับ ไม่ได้ขาย เพราะพอมีเงิน ไม่ได้ ไฟไหม้ เพราะบ้านอยู่ดี แต่ขโมยขึ้นมันขนไปหมดครับ ยุคนั้น ขโมยชุมยิ่งกว่าหนู ขึ้นกันแทบทุกบ้าน ขึ้นมาจะขนพวก พระ และ สมบัติ แบบขนเกลี้ยง เป็นขบวนการ และ ตำรวจจับไม่ได้ และ ไม่จับครับ เดาเอาเอง...แหะๆ จนหัวหน้าขโมย ไปขโมยบ้านนักเลง ปีนขึ้นมา โดนดาบฟันสะพายแล่งเกือบขาดครับ ที่เหลือ โดนไล่ยิงกระเจิง

ยายผมเสียใจมาก เพราะสะสมไว้ พอสมควร จนท่านมาเจอหลวงพ่อฤาษีลิงดำนี่แหละครับ โดยคุณแม่ผมชักนำมา จนท่านปลงได้ มอง ออก ผิด ถูก ชำระหนี้สงฆ์ และท่านคงไปดีครับ ตายอย่างสงบ

สัจจะธรรมนี่เอง ผมเห็นเป็นบทเรียนชีวิตที่ใกล้ตัว ขโมยเขามา เขาก็มาขโมยเอาไปครับ ใครจะเกินกรรม และ ผมไม่เล่นพระกรุครับ ผมกลัวครับ มันไม่ใช่ของผม ถ้ามีของเก่า ผู้ใหญ่ให้ จะเอาชำระหนี้สงฆ์ และ รอผาติกรรมทีเดียว แต่ไม่สะสมครับ ใครจะเก็บช่างเขา ผมไม่เอา ผมเชื่อของผมแบบนี้ ไม่อยากสนับสนุนโจร และ ซื้อของโจรครับ กรรมมันจะตาม ที่ได้มาก็ต้องคืนเขาไป และจะมีของแถมด้วยครับ ด้วยเจ้าของเขา อาฆาต และ ไม่โมทนาครับ เล่นงานท่านไม่ได้ เขาจะเล่นคนอื่น คนที่ท่านรัก ท่านไม่เชื่อ ผมไม่ห้าม...แหะๆ อาจจะซวยกันต่อไปอีกหลายคนรอบตัว คนที่ไม่รู้อโหน่อิเหน่ คนที่บริสุทธิ์ เพราะฤทธิ์ ของกรรม และ เเรงอาฆาต

เพราะสมบัติ นี่เอง การทำลายวัฒนธรรมชาติ ครั้งมโหฬารได้เกิดแบบ กองทัพมด วัดเก่าถูกขุด ตอนแรก เงินทอง แก้ว แหวน พระบูชา ต่อมาก็พระเครื่อง ทำให้เริ่มมายุค พระเครื่อง ออกจากวัด มาเข้าบ้าน จากกรุทางเหนือ ทางกำแพงเพชร ทางลพบุรี สุพรรณบุรี และ อยุธยา ฯลฯ

คนที่เล่นแต่เครื่องราง ก็ เริ่มมาเล่นพระ มีสรรพคุณ ก็เอาพระเข้าบ้าน เอาแขวนคอ จนเป็นค่านิยมมาถึงรุ่นเรา มีการแลก ต่อมา ซื้อขายเปลี่ยนมือ

ผมจะไม่วิจารณ์ ถูก ผิด ท่านพิจารณาเอาเอง แต่คนโบราณ ท่านรู้ เรื่องศาสนาดีกว่าเรา อาจจะมีการ ทำพิธี ชำระหนี้สงฆ์ ทำผาติกรรมมาแล้ว พระเคริ่องของกรุที่ทำขึ้นโดยคนไม่ธรรมดา ระดับ พระมหากษัตริย์ ระดับเจ้านาย และผู้ที่ อธิษฐานจิตจากคนยุคเก่า ที่อาจจะเป็นพระ เป็นฤาษี และผู้ที่มีวิชา ไม่ใช่คนธรรมดาของเหล่านั้นจึงเป็นของวิเศษ ที่ต่อมาคนเล่นหากัน

เพียงแต่อยากจะเล่าว่า คนเก่าจริงๆ เขาเล่นเครื่อราง พระเขาไม่ห้อย เครื่องรางก็อาจจะมีพวก ตะกรุด ผ้าประเจียด เขี้ยว งา เบี้ย พวก คดต่างๆ ปลัด ฯลฯ ที่ไม่ใช่รูปพระ เพราะเขาเคารพ พระ ว่าเป็นของสูงครับ

ต่างจากคนสมัยนี้บางคน บางทีมองพระ เป็นเครื่องประดับอย่างหนึ่งเท่านั้น

เอาแค่นี้ก่อนน่ะครับ วันนี้ชักง่วง ผมอยากจะสรุปสำหรับตอนนี้ว่า เครื่องรางมีมานาน ของคนเก่าๆ เขาขลังแบบลองได้ครับ พวกเสือยุคเก่าๆ จะมีเครื่องรางแทบทุกคน มีสัก และ ต่อมาก็มีพระติดตัวครับ และเขาถือสัจจะ เขาจึงขลังได้ในบางโอกาศ แต่สุดท้าย ก็ไม่มีทางหนีกรรม

ตอนนี้เอาแค่นี้ ผมอยากจะเล่าถึงเครื่องรางของบรรดาพระเกจิฯที่ไม่ใช่พระกรุ เดี๋ยวนี้บางอย่างราคาเป็นล้าน ของพวกนี้ดีจริงครับ และไม่ใช่ของสงฆ์ซ่ะด้วย

 

อ่านเพลินเลยครับพี่

 

ถ่ายทอดประสบการณ์ สู่คนรุ่นหลัง ขอบคุณมากๆครับ

 

ต่างจากคนสมัยนี้บางคน บางทีมองพระ เป็นเครื่องประดับอย่างหนึ่งเท่านั้น
ชอบมากครับถูกใจจริงๆ

 

ผมอ่านกระทู้พี่พี ผมย้อนไปนึกถึงตอนฟังคุณตาคุย

คือเมื่อตอนผมเด็กๆ 18 20 .... ผมฟังแล้วขำ

แต่เนี่ยอ่านแล้วเพลินมากกกกก ..... อ้าปากหวอ สงสัยผมจะเริ่มแก่

 

แก่มันเป็นที่วัย...แหะๆ

แต่ใจไม่ครับ

 

ประโยคพี่โดนใจผมตั้งแต่ประนิทานเรื่องแรก "การซื้อขายมีอยู่จริง"

ผมเจอกับตัว .... แต่ไม่เอาดีกว่า เราไม่ได้เดือดร้อนอะไร ....

นึกแล้วยังเสียดาย (รึเปล่าก็ไม่รู้) จนทุกวันนี้ :boo:
แต่มันไม่ใช่เรื่องน่าโม้เลย เพราะเล่าให้เพื่อนคนนึงฟัง มันบอก (มุง) โง่รึเปล่า (วะ) ไม่ขายไป (ฮาาาา .... )

 

ผมก็ไม่ไได้เข้าเวปนี้มานาน กลัว พะกุ พะส่งเดช พะอุปโหลก โถพี่แกรู้ขนาดพศ.ที่สร้างเราจะไปสู้รบตบเถียงอะไรกับแกได้ เซียนยังต้องชิดซ้ายตกขอบถนน ปรมาชามใหญ่แถวๆชลบุรี เด็กไปซื้อรักยังเหนียวติดมือ ของกูก็ยังแท้กุวัดพระแก้วกุวังหน้า อาชามใหม่ๆเกิดมากมายผิดพิมพ์เห็นๆ ก็ยังแท้ๆๆๆเป็นพิมพ์ที่เซียนไม่รู้จัก แล้วใครจะรู้จัก(วะ)ฯลฯ เห็นไปทัวร์ทางไกลกู่ไม่กลับ ท่านเล่นไปทัวร์ป่าหิมพานต์ ได้แต่สงสาร รอให้ลูกหลานมันด่าเอา แม่งเก็บไว้ให้กูเยอะแยะ เก็บไว้ทำไมวะ พระปลอม

 

พี่ใจเย็นๆๆๆๆๆๆๆๆ

ถึงผมจะหน้าใหม่ ... แต่ตามอ่านพี่มานาน (ก่อนสมัครอย่างเป็นทางการ) เห็นชื่อพี่กระทู้ไหนเป็นต้องเข้าไปดู

กราบสวัสดี และยินดีต้อนรับ (อีกครั้ง) นะครับ

 

กราบเรียนเชิญผู้อาวุโสครับ

พระเก็บไว้ตั้งนาน ตั้งแต่รุ่นพ่อ ดันเก็ได้....แหะๆ

ผมยังมีตั้งหลายองค์ พวกเนื้อชิน

เป็นเก็เก่่าน่ะครับ เรามาแชร์ความรู้(สึก ) กันดีกว่า

 

ขอบคุณครับ อ่านแล้วเพลินดีจริงๆครับ

 

ขอบคุณครับพี่ นี่ซิเรื่องจริงประสพการณ์จริงและของจริง
จองเสื่อรอติดตามต่อครับ จากน้องใหม่

 

กระทู้นี้เสียดสีผมหรือเปล่ามีของดีตอนเเรกผมว่าจะไม่มาที่นี้เเล้วน่ะครับ เเต่ดุเเล้วผมไม่ได้ไปทำให้ใครเดือนร้อน ไม่ได้ไม่คดโกงใคร ไม่น่าจะมีปัญาหา ถ้ามีอะไรก็เชิญที่เว็บคุณป๋อง สุพรรณน่ะครับตามนี้ครับ
หรือเว็บส่วนตัวน่ะครับ ตามนี้ครับ http://trendsystem.blogspot.com/
หรือhttp://www.facebook.com/kreangkrais?ref=tn_tnmn
ไม่อยากเป็นศัตรูกับใครทั้งสิ้นน่ะครับ เป็นมิตรกันไว้ดีกว่าน่ะครับ คนเราส่วนมากอยู่ไม่ถึง 100 ปีน่ะครับทำดีก็ได้ดี ทำชั่วก็ได้ชั่ว มีเเค่นี้เเหละครับชีวิตที่เกิดมา