การทดสอบใหญ่มาแล้ว ทีมอาสาพลังจิตพิชิตภัยพิบัติ รวมตัวกันเลยดีไหมครับ

ตอนนี้ต้องกลับมาประจำที่ กทม ตามเดิม ไม่ได้เข้าไปดูที่ศูนย์อพยพอื่นๆ
ยกเว้นวัดหนองหอย มีคนชราบ้านบางแคอยู่กันมาก น่าจะสะดวกสบายดี
ชวนเพื่อนๆที่ทำงานเรี่ยไรกันบริจาคยารักษาโรคแก่คนชรา
ขอให้เพื่อนๆในเวบ ร่วมอนุโมทนาจ้า

 

ขออนุโมทนาสาธุการค่า สาธุ สาธุ สาธุ

 

​

ขอบุญกุศลบำเพ็ญทั้งมวล ส่งกำลังใจมายัง คุณ coolz ดำเนินวิถีราบรื่น ปราศจากอุปสรรคหมู่มาร ด้วยกันนะคะ สาธุธรรมรักษานะจ๊ะ

"GATE GATE PARAGATE PARASAMGATE BODHI SVAHA
คะเตคะเต ปาระคะเต ปาระสังคะเต โพธิสวาหา"
"ไป ไป ไป ยังฟากฝั่งโน้น ไปให้พ้นอย่างสิ้นเชิง ลุถึง การรู้แจ้ง ความเบิกบาน"

​

[MUSIC]http://audio.palungjit.org/attachment.php?attachmentid=68310[/MUSIC]<O></O>​

 

ตอนนี้เข้ามาทำงานเหมือนเดิมแต่ต้องอาศัยที่ทำงาน ต้องทบทวนสิ่งที่เตรียมไว้พอเพียงหรือไม่ขาดสิ่งใดบ้าง คิดแล้วว่าการอพยพเป็นแผนแรกที่ต้องทำ แต่ต้องกำหนดเป้าหมายไว้ล่วงหน้า และเตรียมเสบียง อาหารยารักษาโรค เสื้อผ้า เครื่องนอน เต็นท์ ถุงนอน เครื่องมือดำรงชีพ เครื่องครัว อุปกรณ์ทำมาหากิน เช่น มีดพร้า จอบเสียม พลั่ว ค้อน เลื่อย แต่คิดจะซื้อเรือยางอย่างดีสำรองไว้ กรณีไม่สามารถออกจากที่พักได้ทัน และจักรยานเสือภูเขา ผมใช้ขี่ไปกลับระหว่างบ้านและจุดจอดรถยนต์ที่ปลอดภัยจากน้ำท่วม ทำให้ไม่ต้องติดขัด ช่วงการจราจรแออัด หรือครั้งต่อไปอาจจะขาดแคลนน้ำมัน มันจะกลายเป็นสิ่งจำเป็นเหมือนในญี่ปุ่น

 

โมทนาสาธุครับหวังว่าจะได้ร่วมบุญนี้เช่นกัน

ไม่เป็นไรครับ
โมทนาสาธุครับการรวมเครือข่ายจะช่วยได้มากที่สุดในเวลานี้เพราะเราไม่สามารถทำได้ทุกเรื่องในทุกพื้นที่ ได้ด้วยตัวคนเดียวคงต้องอาศัยแม่งานหลายๆฝ่ายช่วยๆกัน แต่ในเมื่อเราได้รับรู้วาระอันคนอื่นมิได้รู้ก่อนแล้ว ควรทำตนให้เป็นประโยชน์แก่เพื่อนร่วมโลกมากที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้ จึงได้ชื่อว่าเป็นผู้ไม่ติดค้างต่อโลก

 

พรุ่งนี้ 25 พ.ย. 2554 พี่ๆทีมอาสาและผมจะเข้าไปแจกอาหารและของยังชีพ และติดตามสถานการณ์น้ำ ที่ลำลูกกาบริเวณแถวคลอง 1 ท่านใดต้องการความช่วยเหลืออะไรแจ้งมาได้ครับ

 

การประสบกับน้ำจิ้มคราวนี้ทำให้ได้เรียนรู้อะไรหลายๆ อย่าง
1.อย่าประมาทกับธรรมชาติ ควรเรียนให้รู้ และเคารพในธรรมชาติ
2.อย่าประมาทกับสิ่งที่คิดว่าไม่น่าเกิด มันไม่มีอะไรแน่นอนสักอย่าง
3.สัญชาตญาณเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดกับการปรับตัวให้เข้ากับธรรมชาติ
และการเอาตัวให้รอด เมื่อธรรมชาติเกิดลุกออกมาเต้น...เต้นกันไหมลุง ^^
4.เมื่อเกิดสภาวะน้ำจิ้มนี้ ทำให้เห็นสภาวะจิตทั้งของตน และของผู้อื่นได้อีกระดับ
และมีหลายระดับเหลือเกิน แล้วหากเกิดเหตุยิ่งว่านี้จะเป็นเช่นไร
ละครน้ำเน่าคงชิดซ้ายตกบ่อเกรอะไปแน่ๆ
5.ต้องศึกษาแบบย้อนกลับ ไปสู่การใช้ชีวิตแบบพื้นฐานดั่งเดิม ตั้งแต่การก่อไฟ
การหาอาหาร การเพาะปลูก ยาสมุนไพร การดูดาว ดูทิศทางน้ำ ทิศทางลม
ดูฟ้าดูดิน รวมถึงการดูการเปลี่ยนแปลงของธรรมชาติ ของทั้งคน สัตว์ ต้นไม้
เพื่อพร้อมเข้าสู่สภาวะที่น้ำหนักเกิดพิกัด เข็มขัดสั้น (คาดไม่ถึง^^)
6.เมื่อเตรียมทุกอย่างพร้อม แต่ขาดการเตรียมสติ ทุกอย่างที่เตรียมก็ใช้ไม่ได้
และไม่ได้ใช้
7.อีกสารพัดที่ได้รับจากน้ำจิ้มถ้วยนี้ ตอนนี้นึกมะออกแล้ว
เอาไว้ มีเพลงมันส์ๆ จะเข้ามาขยับแข่งขยับขา ส่ายสะโพกอีกครั้งนะคะ ^^

 

ทำให้คิดว่า การอพยพ เป็นเรื่องไม่คล่องตัวเอาซะเลยครับ

 

ต้องหาที่พักอาศัย ที่อยู่ไกลจากจุดเกิดเหตุให้มากพอสมควรและเตรียมอุปกรณ์ทุกอย่างให้พร้อม และต้องตัดสินใจว่า จะปักหลัก หรือจะอพยพ เพราะถ้าช้าการเดินทางจะเป็นไปแบบฉุกหุกและลำบาก และจะนำสิ่งไปได้ไม่มากพอ ผมเห็นเขาหามผู้ป่วยแวะพักตามปั้มน้ำมัน

 

ตัวอย่างบทเรียนจากเหตุการณ์ที่ผ่านมาสำหรับทีมอาสา

เห็นด้วยกับพี่มารีนครับ จริงๆเวลาเกิดภัยวิธีดีที่สุดคือรวมกลุ่มย่อยแล้วแบ่งงานกันครับ ถ้าอพยพแบบผึ้งแตกรังมันจะไม่มีประโยชน์และทำงานยากในตอนที่จะกลับเข้ามาช่วยคน คือเราจะทำได้แค่เหมือนคนทั่วๆไปหนีตายประมาณนั้น อย่างน้อยถ้ารวมกลุ่มกันได้และแบ่งงานออกเป็นเฟสๆอย่างชัดเจนจะช่วยได้มาก ตัวอย่างเช่นหากแบ่งงานออกเป็น สามช่วง

1ช่วงเริ่มเกิดภัยพิบัติ
1.1อพยพ หากเหตุการณ์รุนแรงจนตั้งรับไม่ได้ เมื่อได้รับการยืนยันต้องอพยพตัวเองและคณะออกไปยังที่ๆเตรียมไว้ให้เร็วที่สุด โดยในทีมให้มีคนอาสาอย่างน้อย 1 หรือ 2 ท่านทำหน้าที่เตรียมการเรื่องที่พักไว้ เช่นหากมีโรงแรมรีสอร์ทของเพื่อนๆติดต่อหาราคาพิเศษไว้ให้ หรือมีบ้าน/วัดที่ติดต่อไว้ ในต่างจังหวัดก็หาเต๊นท์เพิ่มไว้ให้พอสำหรับทุกคนทุกครอบครัว อะไรแบบนี้ ถ้ามีคนอาสา 2 ท่านเวลาสถานที่ๆหาไว้ไม่ปลอดภัยไปที่หนึ่งที่ใดได้มีที่สำรองไว้ได้ ทางที่ดีควรเตรียมสำรองไว้ 4 ที่ เพื่อความชัวร์ เพราะจากบทเรียนที่ผ่านมาหาที่พักกันยากมากกก ดังนั้นต้องมีที่สำรองและเตรียมให้พร้อมก่อนเกิดภัย

1.2กลับเข้ามาช่วยคน ก็วางแผนแบ่งงานไปว่าจะทำอะไรต่อไป มีทรัพยากรอะไรบ้าง อะไรแบบนี้ครับ ในช่วงนี้ส่วนใหญ่งานคือลำเลียงคนออก โดยเฉพาะคนเจ็บ คนชรา และเด็ก ถ้าภัยพิบัติไม่รุนแรงอาจทำแบบหน่วยเสบียงเข้ามาแจกเป็นจุดๆไปได้ แต่ถ้าเกิดภัยรุนแรงแนะนำเอาคนออกเท่าที่ทำได้ดีที่สุด ปัญหาคือยานพาหนะหายากมาก เพราะใช้รถยนต์แบบปกติไม่ได้ แถมบางพื้นที่รถก็เข้าไม่ได้อีก ถ้าในกรณีภัยน้ำท่วมหากเกิดขึ้นอีกยังพอหาเรือและรถโฟวิลด์ได้ แต่ถ้าเป็นแบบอื่นๆเช่นแผ่นดินไหวมีสิ่งปลูกสร้างพังลงมาขวางทางเยอะนี่ รถยกสูงคงไร้ค่าต้องคิดเผื่อไว้ด้วยในเรื่องนี้

2.ช่วงท่ามกลางภัยพิบัติ
2.1เตรียมอาหารน้ำดื่มและปัจจัย 4สำรอง เพราะจะขาดแคลนอย่างหนัก แม้เราจะเตรียมไว้สำหรับกลุ่มย่อยพอสมควรแต่เมื่อเกิดเหตุจริงๆคนจะเข้ามาขอพึ่งพาด้วยเยอะมาก ทรัพยากรจะหายากสุดๆ ถ้าในกรณีเกิดภัยรุนแรงถ้าหวังจะซื้อของเอาอย่างเดียวลืมไปได้เลยเพราะขนาดแค่น้ำท่วม อาหาร น้ำดื่มยังขาดกันทั้งจังหวัดที่มีคนเข้าไปหลบภัย *-* มีเงินก็ซื้อไม่ได้ ต้องคิดกันว่าตรงนี้จะวางแผนยังไง

2.2การบริหารจัดการคน เรื่องมันจะยิ่งซับซ้อนปวดหัวเข้าไปอีกเมื่อมีคนเข้ามาพักหลบภัยเพิ่ม จากปสก.ที่ผ่านมาผมไม่ได้ทำงานในด้าน ศูนย์พักพิงโดยตรง จึงไม่มี ประสบการณ์ในเรื่องนี้ต้องให้ท่านอื่นๆแชร์ แต่เท่าที่ได้รับทราบและศึกษามาบ้างเล็กน้อยพอมีข้อมูลบ้าง ไว้ถ้ามีคนอยากรู้จะเอามาแชร์กันอีกทีเพราะมันยาวมาก

2.3การรักษาพยาบาล สำคัญมากคือในกลุ่มนึงต้องมีหมอหรือผู้มีความรู้ด้านการรักษาพยาบาลไว้ด้วยเพราะหากเกิดภัยที่กินเวลายาวนานจะมีปัญหามากๆ จาก ปสก.ที่ลงพื้นที่มาพบความน่าเวทนาของคนป่วยจำนวนมากที่ขาดการเข้าถึงทางการรักษาพยาบาล แม้จะมีหน่วยแพทย์พื้นที่ แต่แพทย์ที่อาสาลงพื้นที่จริงๆมีไม่เยอะ เกิดปัญหาขาดแคลนแพทย์อย่างหนัก ผู้ป่วยหนักบางรายถึงขนาดเสียชีวิตก็มีให้เห็นบ่อยครั้ง ถ้าเราไม่มีแพทย์ในทีมอาจหาทางอื่นๆเช่นหาสถานที่พักหลบภัยที่ใกล้โรงพยาบาลและไม่มีเหตุการณ์รุนแรงมาก หรือหากห่างไกลโรงพยาบาลมากก็ต้องมีความรู้ด้านแพทย์แผนไทยไว้กันบ้างไม่มากก็น้อยพอให้ประทังชีวิตไปได้

2.4ความปลอดภัย ถ้าเป็นภัยระดับเล็กๆถึงกลางๆอย่าง ซึนามิหรือน้ำท่วมที่ผ่านมา การบริหารเรื่องความปลอดภัยของศูนย์พักพิงทำไม่ยากเท่าไหร่ เพราะไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องนี้ แต่ถ้าเป็นภัยที่เกิดต่อเนื่องยาวนานและมีความรุนแรงเสียหายมากต้องคิดกันหนักเลย ปกติเรื่องนี้จะมีเฉพาะค่ายผู้ลี้ภัยที่สร้างโดยทหาร ถ้าเป็นประชาชนหรือพลเรือนทำน่าจะขาดการเตรียมการเรื่องนี้พอสมควรต้องวางแผนดีๆ จากเหตุการณ์ที่ผ่านมานั้นสังเกตุว่าเกิดการบุกรุกเข้าไปลักขโมยของกันเยอะมาก และมีเหตุชุมนุมทำลายกระสอบทรายและข้าวของให้เห็นเนืองๆ ถ้าเหตุการระดับรุนแรงกว่านี้กลุ่มคนเหล่านี้จะสร้างปัญหาทวีความรุนแรงขึ้นอีกหลายเท่าตัว อาจจะมีการเข้าไปปล้นสดมภ์สถานที่หลบภัยเพราะขาดแคลนอาหารด้วย เหมือนที่เคยเกิดในสมัยโบราณ ต้องเตรียมเรื่องนี้พอสมควรถึงแม้ว่าเราชาวพุทธไม่อยากทำร้ายหรือฆ่าสัตว์ตัดชีวิต แต่ถ้ามีการป้องกันไว้ส่วนหนึ่งจะปลอดภัยกว่า

3.ช่วงฟื้นฟู
การผลิตปัจจัย4 ถ้าภัยพิบัติกินเวลาไม่นานอย่างน้ำท่วมหรือซึนามิ อย่างมาก3-4เดือน ก็กลับเข้าไปฟื้นฟูได้ไม่ลำบากเลย ของก็ซื้อหาเอามาใช้ได้ปกติไม่ลำบากอะไร แต่ถ้าเป็นภัยที่เกิดขึ้นต่อเนื่องอย่างรุนแรง ยังคิดไม่ออกเหมือนกันว่าจะต้องฟื้นฟูขนาดไหนใช้อะไรบ้าง แต่สมมุติถ้ามันรุนแรงสุดๆขนาดขาดแคลนปัจจัย4อย่างหนัก คงต้องคิดเผื่อไว้เช่นทำอย่างไรให้ฟื้นฟูดินกลับมาทำเกษตรได้ ทำอย่างไรถึงจะสร้างบ้านไว้อยู่อาศัยแบบต้นทุนต่ำได้ ทำอย่างไรถึงจะผลิตน้ำสะอาดสำหรับอุปโภคบริโภคได้ และทำอย่างไรจึงจะผลิตพลังงานได้ พวกนี้แม้เราจะคุยกันในบอร์ดแต่จริงๆแทบจะไม่มีใครเตรียมอะไรไว้เลย เราไม่สามารถฟื้นฟูสิ่งเหล่านี้จากความว่างเปล่าได้ จะปลูกพืชอย่างน้อยก็ต้องมีเมล็ดพันธ์ ปุ๋ย แรงงานที่ใช้ในทางเกษตร และอุปกรณ์เพาะปลูกอีกสารพัด จึงต้องเป็นเรื่องที่มีการเตรียมการล่วงหน้าเหมือนกัน

 

เราคงต้องรณรงค์และเผยแพร่ความรู้ให้มากในการเตรียมการรับมือกับภัยพิบัติทุกรูปแบบ ที่มีการดำเนินแล้วก็ที่คุณธรที่เริ่มทำครั้งแรกไปแล้วที่ จ.กาญจนบุรี ผมก็ไปเป็น STAFF ช่วยงาน ครั้งต่อไปจะไปทำที่ ชัยภูมิ แต่คุณธรก็เป็นผู้อพยพไปเหมือนกัน ตอนนี้ไม่ได้ติดต่อ ไม่ทราบว่าพักอยู่ที่ใด เราคงต้องสร้างเครือข่ายภาคประชาชน+กลุ่มอาสา+องค์ปกครองส่วนท้องถิ่น+ทหาร(เขามีเครื่องมือจักรกลมากและยานพาหนะพร้อม) จากที่เห็นมีองค์กรเอกชน องค์กรปกครองส่วนท้อง ที่เขาอาสามาเพื่อประชาชน(บางท่านสละเงินเดือนทำอาหารเลี้ยงผู้ประสบภัย)และทหารที่เข้ามาช่วยประชาชนได้มาก

 

มีสถานที่ปฏิบัติที่ธรรมที่จันทบุรี ใครสนใจอยากหลบภัยพิบัติมาอยู่ด้วยกันได้เลยนะคะ ปลูกบ้านกันเองที่ฟรีค่ะ

 

อยากให้ยังมีการรวมตัวกันอยู่อย่างเหนียวแน่น หลังภัยพิบัติระหว่างปี 2554
เพื่อเตรียมรับปี 55-62 ต่อไปค่ะ

และอยากขอลูกศิษย์สายหลวงพ่อฤาษีราชพรหมยาน มาช่วย
ศูนย์ปฏิบัติการรับมือมหาภัยพิบัติ มหาสุรสิงหนาท(ศภม.)
เนื่องจากท่านสิงหนาทโพธิสัตว์ประธานศูนย์ ท่านมีสายสัมพันธ์ในสายของพ่อแม่ครูบาอาจารย์หลวงพ่อฤาษีลิงดำ
อ่านลิงค์เด็กชายปลาบู่ และ fb: Singhanat Bodisattava

 

ยินดีร่วมด้วยธรรมครับ

 

รบกวนส่งข้อมูลเพิ่มเติมได้มั้ยคะที่ PAPLAJA@hotmail.com สนใจมากค่ะ ขอบคุณค่ะ