หลวงปู่แหวนมาโปรดในนิมิตร(ฝัน)

หลวงปู่ชาสอนไว้ว่า
"อย่าฝากหัวใจไว้ที่คนอื่น ให้ฝากหัวใจไว้ที่พระธรรม"
แหมเข้ากับบรรยากาศบ้านเมื่องเวลานี้ยิ่งนักครับ
อาบัง

 

งั้นก็พอดีเลย...รับพระปฐวีธาตุสีขาวขุ่น ไปเสริมการปฏิบัติก่อนละกันนะครับ หุหุ
ครูชาติเป็นคนบอก...ผมหยิบขึ้นมา...แล้วถวายต่อพ่อแม่ครูอาจารย์ท่านเมตตาพิจารณาให้ ในวาระวันแม่ที่ผ่านมานี้เอง ที่แท้เจ้าของอยู่ระยองนิเอง

 

โห...ขนาดนั้นหรือเพื่อน?
(ครูชาติเป็นเพื่อนผมตั้งแต่สมัยบวชเรียนด้วยกัน - ปี 2530 นู้น..)

ยังไง...พวกเราต่างก็เดินตามครรลองของมรรค เป้าหมายคือความพ้นทุกข์ดุจเดียวกัน
มีพ่อแม่ครูอาจารย์ มีที่พึ่งสูงสุด คือคุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระอริยสงฆ์ ดุจเดียวกันไม่คลอนแคลน

ที่ผ่านมา...แม้ลำบากปานใด พวกเราไม่เคยทอดทิ้งกัน
น่าจะจำกันได้...ด้วยความหิว...ไปตระเวณหามะละกอสุกกินในวัดป่า (ป่าเขาลำเนาไพรจริงๆ)แห่งหนึ่ง

มะละกอนั้น...ของเหลือเดนนกอีกทีครับ!

 

ขอบคุณครับอาบัง(เจ้าหนี้)

เราไม่ได้ตามข่าวคราวบ้านเมืองมาตั้งแต่รู้ผลเลือกตั้ง...ประหนึ่งว่า...จะหันหลังให้เรื่องบ้านเมืองทีเดียว หุหุ

นายช่างใหญ่(ลูกหนี้)

 

วันนี้ได้อ่านที่ท่านอาจารย์นนต์ บอกว่า พระพุทธปฐวีธาตุควรใช้เพื่อการภาวนา สมาธิจะดีที่สุด ทุกวันหลังจากสวดมนต์ไหว้พระเสร็จ ก็จะนั่งสมาธิต่อ แต่วันนี้ได้อาราธนาขอบารมีพระพุทธปฐวีธาตุ เป็นที่พึ่งในการนั่งสมาธิด้วย โดยวิธีวางองค์พระบนมือข้างขวา แล้วกำหนดลมหายใจ เข้า-ออก ได้สักครู่หนึ่ง จิตรวมตัวได้เร็วกว่าปกติ หลังจากนั้นจิตก็ดิ่งลงสู่ภวังค์ เหมือนจะหลับแต่มีสติรู้อยู่ตลอดเวลา ลมหายใจแผ่วๆเหมือนจะไม่มีลมหายใจ จมอยู่ในสภาวะอย่างนั้น มีความรู้สึกว่ามือขวาที่ถือองค์พระกับมือซ้ายนั้นมันติดกันยกไม่ขึ้น จนกระทั่งจะออกจากสมาธิ จิตก็คิดถึงพ่อแม่ครูอาจารย์ จึงทดลองส่งจิตไปกราบพ่อแม่ครูอาจารย์ที่ภูดานไห (นึกเป็นภาพที่ท่านนั่งสั่งสอนบนแคร่ไม้ไผ่ ส่วนตัวเรา
ก้มกราบอยู่พื้น) เท่านั้นล่ะครับ รู้สึกเย็นวาบขนลุกขนชัน ตั้งแต่มือไล่ไปจนถึงศรีษะ เป็นอยู่ประมาณ 1-2 นาที
ถ้าจำไม่ผิด ท่านอาจารย์นนต์เคยถามพ่อแม่ครูอาจารย์ว่า จะส่งจิตมากราบไหว้พ่อแม่ครูอาจารย์ได้มั้ยครับ ท่านตอบว่า ได้ เพราะการกราบไหว้นอบน้อมเป็นสิ่งดี (ถ้าผมจำผิด ต้องกราบขอโทษท่านอาจารย์นนต์ ณ.ที่นี้ด้วยครับ)

 

จุ๊จุ๊!...พลายกระซิบว่า...ท่าน ดร.นนต์แขวนเดี่ยวองค์พุทธปฐวีธาตุกายสิทธิ์ครับ

อาการมือติดกันเสมือนมีไฟฟ้าสถิตและหนักอึ้ง...จนผมทึกทัก(คิด)ไปเองว่า...ทำไมเราเหมือนเป็นแหล่งพลังงานเลย...แบบนี้หรือเปล่าหนอที่ท่านบอกว่า...เมื่อถึงเวลาแล้วจะรู้เอง...

ข้อสังเกตุจากการพิจารณา การอัญเชิญปฐวีธาตุหรืออัญเชิญพระพิมพ์ที่รับจากพ่อแม่ครูอาจารย์ (ถวายให้ท่านพิจารณา) ระหว่างการปฏิบัติสมาธิ...ผลการปฏิบัติหรือประแสออกมาคล้ายคลึงกัน

ปล: คุณซึ้งบนลองทดลองอัญเชิญกริ่งปวเรศที่ได้ในวาระวันแม่ดูนะครับ

โมทนาสาธุทุกประการครับ

 

ขออนุโมทนาสาธุ เป็นจริงตามนั้นทุกประการครับ
ของเก่าของท่านซึ้งบนทำไว้เยอะ โดยเฉบาะตะบะสมาธิจนได้ฌานชั้นสูงมาแล้ว เพียงแต่มาในภพนี้ ท่านได้รับการกระตุ้นเล็กน้อย ของเก่าก็จะไหลออกมาเอง พวกเจโตวิมุติก็เป็นดั่งนี้แล ภพนี้ขอให้เรียนรู้เรื่องฤทธิ์พอประมาณ แล้วทิ้งฤทธิ์ลงเสีย หันมาใช้ปัญญาวิมุติก็จะพบกับความสงบร่มเย็น เป็นกระแสโลกุตระ จะมีแต่ความเย็นเท่านั้น กระแสความเย็นกับกระแสความเมตตา เป็นกระแสอันเดียวกันกับองค์พุทธะ ผู้ได้เข้าสู่กระแสเย็นแล้ว ปิดทางนรกครับ ความเย็นจะแผ่ไปสู่เพื่อนนักรบธรรมได้อย่างไม่มีขอบเขต ผู้เข้าถึงแล้วจะเข้าใจได้เอง.... ผู้ที่เข้าถึงมรรคแล้ว จะเสวยผลของกระแสเย็นไปจนกว่าจะเข้าพระนิพพานเป็นที่สุด ไม่ไหลย้อนกลับมาสู่กระแสร้อนอีกต่อไป... ไปให้ถึงทุกคนนะครับ
ขอเจริญในธรรมครับ

 

อาการตัวแข็ง มือไม้ติดกันจนแกะไม่ออกนั้น ผมเป็นมาตั้งแต่เริ่มปฏิบัติเมื่อห้าปีที่แล้ว ตัวตรงเหมือนหิน แม้ยามนอนก็นอนท่าเดียวเกือบทั้งคืน นี่คืออาการและจริตเก่าดั้งเดิมของพวกเจโตวิมุติ พวกมีฤทธิ์มาก เป็นนักบวช ฤาษี นักพรต ดาบส มาก่อนทั้งนั้น อาการแบบนี้นั่งตากแดดตากฝนมาหลายภพหลายชาติแล้ว เมื่อปฏิบัติไปได้ระดับสูงขึ้น เราจะรู้จะคลายอาการได้เอง ผ่อนลงมาได้เร็ว จะดีกว่าพวกที่อ่อนปวกเปียกเพราะพวกนี้จะปรับเข้าไปเดินสายกลางได้ยากกว่าผู้ที่ได้ฝึกหนักมาแล้วไม่ได้ เป็นสิ่งที่ดีไม่เสียหายเป็นอาการของการเข้าฌานสูง(ถ้าผมจำไม่ผิดจะเข้าฌานสามฌานสี่) แต่ถ้าให้ดีปรับลงมาสู่ความเป็นกลาง คือ ความเบาสบายแบบตัวตรง

ให้ใช้มโนมยิทธิในการปรับคลื่นพลังให้ไหลเวียนในกายได้ จะเป็นจริงหรือไม่ไม่ต้องสนใจ แต่ความรู้สึกมันจะเกิดขึ้นเอง เพราะทุกสิ่งมันเกิดจากจิตทั้งนั้น ขอให้เล่นพอประมาณ ปรุงนิดหน่อย พออร่อยก็ปล่อยวางมันลงเสีย อย่ายึดติดในอาการเหล่านั้นอีก จงเรียนรู้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะปฏิบัติ จงพิจารณาตัวถูกรู้(สิ่งที่มากระทบกับอายตนะคือรูปกาย) ผู้รู้(จิตหรือวิญญาณตัวรู้) แล้วแยกมันออกมาพิจารณา ก็จะเห็นเวทนา สัญญา สังขาร เมื่อรู้แล้วก็ละวางทั้งที่ตัวผู้ถูกรู้และตัวรู้เสีย ให้มันเป็นอยู่อย่างนั้น เป็นไปตามสภาวะของโลกที่มี เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดับไป สิ่งทั้งหลายก็ล้วนมิใช่ของเรา และควบคุมมันไม่ได้ จึงต้องใช้วิธีละวางที่ใจของเรานั่นเอง...ใจ คือ ความกลาง ความว่าง ความบริสุทธิ์ อันจะเป็นตัวนำไปสู่พระนิพพานนั่นเอง
ขอเจริญในธรรม

 

ขอบพระคุณมากครับ

พักนี้...ท่านพระฤาษีบำเพ็ญตบะอยู่หรือเปล่าหนอ? ไม่เห็นท่านเลยครับ

 

มีคำพยากรณ์ของพระโพธิสัตว์กวนอิม (จริงเท็จแค่ไหนไม่รู้) เกี่ยวกับภัยพิบัติที่จะเกิดขึ้น ลองเข้าไปอ่านดู จะเกิดขึ้นจริงหรือไม่ แต่เราจะไม่ประมาทด้วยการปฏิบัติเพื่อมรรคผลนิพพาน มิได้ปฏิบัติเพื่อความเกรงกลัวต่อภัยพิบัติ แต่เกรงกลัวต่อการมาเวียนว่ายตายเกิดมากกว่า หากปฏิบัติดีปฏิบัติชอบแล้ว ผลกำไรก็คือ หากเกิดขึ้นจริงเราก็จะรอดปลอดภัยไปโดยอัตโนมัติ ลองเข้าไปดูนะครับ
พยากรณ์ของพระแม่กวนอิม

 

สงกะสัยอยู่เหมือนกันครับ ทุกวัน post เยอะมากๆเลย

 

ของเก่าที่สร้างไว้กำลังไหลกลับมาไม่หยุด... จะขอทำหน้าที่นี้เป็นภพสุดท้าย... แล้วจะทิ้งไว้เป็นสมบัติของแผ่นดิน ของโลก และบางส่วนอาจกระจายไปให้กับผู้มีบุญรับช่วงต่อไป...
อันที่จริงผมหมดความอยากได้แล้ว แต่คงเป็นหน้าที่จึงจำยอมต้องรวบรวมอีกครั้ง ปิดกั้นอย่างไรก็ไม่อยู่ มีเหตุต้องไปอัญเชิญมาทุกที รวมทั้งสิ่งของที่สร้างไว้หลายภพ หรือแม้แต่กระทั่งสิ่งที่อยู่ในต่างมิติก็ยังตามมา... ผู้ใดไม่เคยอยู่ในเหตุการณ์กรุณาวางอุเบกขา...เอาแค่ชมความสวยงามก็พอนะครับ

 

ขอขอบคุณท่านอาจารย์นนต์ กับพี่สมบัติ ที่ให้คำแนะนำและกำลังใจ ในการปฏิบัติมาตลอด เปรียบเป็นนักมวย นี่พึ่งยกที่ 1 ยังมีอีกหลายยก คงต้องอาศัยพี่เลี้ยงในการให้น้ำและชี้แนะกลยุทธ ในการต่อสู้กับคู่ชก(กิเลส) ยังไงต้องพยายามสู้ให้ครบ 5 ยก แพ้หรือชนะ ค่อยดูกันอีกทีครับ

 

นึกว่าแรงอธิษฐานผมมีสัญญานอ่อนลง ผมก็เลยขออนุญาตขอพระเมตตาพระเบื้องบนเร่งความแรงให้อีกครา
เมื่อราวๆก่อนเที่ยงมานี้เองครับ สาธุๆ เส้นขวามือสุดครับ

 

บ่วงนาคบาศอายุมากหลายร้อยปี เนื้อทองเหลือง ตามกันมาอีกภพ แรงสุดๆๆๆๆ อย่าจ้องนานนะครับ อาการจะหนักหน่วงและอาจอาเจียนได้ ขอให้ฝึกปรับธาตุภายในจากภาพนี้ได้เลย แล้วจะดีเอง

 

เห็นท่าน ดร.นนต์ บอกผมว่าอยากจะมอบพระให้เพื่อนธรรมที่ร่วมทำบุญ วันนี้ผมก็ได้ขึ้นไปที่วัดแล้วเล่าเรื่องราวที่ท่าน ดร.นนต์ กราบเรียนถามพ่อแม่ครูอาจารย์หน่อยว่าจะมอบพระองค์ไหน ท่านก็ยิ้มแล้วพูดว่า ขอปฐวีธาตุใช่หรือเปล่าล่ะ แล้วท่านก็ให้คุณแม่ชมไปเอาปฐวีธาตุที่ฝากไว้กับคุณแม่ชม (รุ่นแรกเชียวนะ) ท่านได้เมตตาบอกว่า มีสิ่งเดียวในโลก อายุเป็นล้านๆ ปี พุทธคุณไม่มีประมาณ เหนือกว่าพระสมเด็จทั้งปวง และแต่ละองค์ท่านต้องใช้ความเพียรในการทำเป็นวันๆ และลักษณะของอักขระ และรูปพระที่ท่านวาดลงไปไม่เหมือนกัน และท่านได้เมตตาบอกว่ารอยพระพุทธบาที่มอบให้นักรบธรรมนั้นเป็นรอยของท่านเอง.... ได้ยินอย่างนี้แล้วเก็บไว้ให้ดีล่ะและอีกอย่างท่านบอกว่าหินเหล่านี้เป็นหินจากเมืองบาดาล และมีพระธาตุอยู่ข้างใน บางทีจะมีแสงออกมาด้วย... ผมเลยขอท่านมาเพื่อส่งไปให้ท่านสมบติ หรือ ดร.นนต์ เพื่อมอบให้คุณศรุตครับ ผมให้เลือก 3 องค์ ข้างบนขวามือ ....

 

คำกล่าวของท่านดร.นนท์ ชอบแล้ว สาธุ สาธุ สาธุ "ตถตา"

 

ผมชอบเส้นแรกครับ.....ขนาดกำลังดีน่าจะ 10 ม.ม.สมส่วนกับสรีระผม.....หึหึ ดูแล้วเข้มขลังดุดัน(โดนใจ)แล้วผมจะพยายามเร่งแรงอธิฐานตามนะครับ.....

 

ที่เหลือเผื่อผมก็ได้นะผมไม่ปฎิเสธหรอก...หึหึ แล้วหมึกที่ลงอักขระนั้นไม่ทราบว่าเป็นแบบกันน้ำได้หรือไม่ เกรงว่าจะลบเลือนนะครับ.....รอยพระพุทธบาทยังเหลืออยู่มั้ยหนอถ้าหากว่ามีก็เมตตาเพื่อนธรรมบ้างเน้อครูชาติ...

 

ผมตรวจสอบแล้ว ท่านบอกว่า องค์กลมริมบนสุด ครับท่านชาติ เป็นของท่านผู้มีบุญนักรบธรรมท่านใหม่ที่ได้ก้าวมาร่วมกระแสบุญกับพวกเรา และท่านจะร่วมสร้างวัดภูดานไหกับพวกเรา ขอให้ทุกท่านร่วมอนุโมทนาด้วยนะครับ พระพุทธปวฐวีธาตุองค์กลมบนริมสุดท่านเลือกผู้จะไปอยู่ด้วยแล้วครับ ขออนุโมทนาอีกครั้ง