ขอเชิญท่านที่มีความจงรักภักดีและเทิดทูนในสมเด็จพระนเรศวรมหาราช

น่ากลัวเนอะพี่ มีคนเตือนน้องมาเหมือนกันว่าเร่งสร้างบารมี เพราะจะไปกันไม่ได้หมดหรอกนะ มนุษย์ตกต่ำลงมากต้องจำแนกแล้ว ทางสายธาตุอาจจะตกค้างต้องไปกับคนส่วนใหญ่ก็ได้ แม้จะเร่งสร้างบารมีแล้วแต่ก็อาจจะต้องถูกจำแนกแจกแจงด้วยก็ได้ ก็ทำใจไว้แล้วเพราะไม่มีอะไรเหนือกรรม ในระยะเวลาสองปีที่ผ่านมานี้ หนูเข้าใจคำว่ากรรม มากขึ้นจนแทบจะเรียกว่าจับต้องได้เลยค่ะ

พี่ดอกไม้ไม่ธรรมดา ไม่ธรรมดา โอ๊ะ โอ๊ะ ไม่ธรรมดา (ร้องแบบไชยา มิตรชัยนะพี่^_^)

 

<TABLE border=0 align=center to1forshow=""><TBODY><TR><TD>

​

</TD></TR><TR><TD>

Tangka painting has a long history in Tibet. It first appeared in​

Tibet about 13 hundred years ago.
</TD></TR></TBODY></TABLE>

คุณพี่ดอกไม้คะ ร้านนี้เขาขาย tangka ของแท้จากทิเบตด้วยหรือเปล่าคะ เอาแบบที่พระทิเบตอธิษฐานจิตไว้ในภาพด้วยจะยิ่งดีเลยค่ะ เขาอยู่ชั้นไหนค่ะ หรือว่าอยู่ในโซนห้างZEN ^_^ ล้อเล่นค่ะ ร้านเขาคงจะยังอยู่กระมังคะ สนใจมากค่ะ แพงเท่าไหร่ก็ไม่ว่า เพราะแพงมากหนูก็ไม่ซื้อค่ะ หนูจะไปดูเฉยๆ ๕๕๕๕ (หัวเราะแบบไทยแท้)

 

อ่านจบทางสายธาตุหนาวเลย
รจนาได้ฉับไวและไพเราะ

ประหนึ่งพี่ดอกไม้จะเป็นนักเขียนผู้มีนามแฝงอันโด่งดังหรือไม่หนอ จิตทางสายธาตุฟุ้งไปแบบนี้ ^_^

ทางสายธาตุว่าน้อยคนนักจะกล้าใช้คำว่า จุ่ง แทนคำว่า จึ่ง แต่พี่ดอกไม้ใช้ หนูคิดว่าพี่ดอกไม้จะต้องใช้ภาษาไทยได้เฉียบขาดมากแน่ๆ ทั้งในลีลาการพูดและการเขียน ไม่ธรรมดา โอ๊ะ โอ๊ะ ไม่ธรรมดา

 

อนุโมทนาค่ะคุณพี่

ช่างไพเราะและงดงามมากค่ะ

ผู้ปฏิบัติย่อมชำระล้างใจอยู่เป็นนิจ



โมเย อนุโมทนา ในภาระกิจของคุณพี่ด้วยนะคะ

 

ได้รับภาพไวนิลจากพระมหาฤทธิชัย กัลยาโนมาแล้วค่ะ

โดยได้รับพระบรมรูปเขียน สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ขนาด 50 ซม. X 100 ซม. จำนวนหนึ่งภาพ
​

​

และได้รับพระรูปเขียน พระนางมณีจันทร์ ขนาด 50 ซม. X 100 ซม. จำนวน 2 ภาพ​

​

ถ้าติดฝาพนัง ก็คงแขวนให้พระองค์ทรงอยู่เคียงกันไม่ได้ เพราะสัดส่วนไม่เหมาะสมนัก

ความคิดแรกที่จะนำรูปของพระนางมณีจันทร์ใส่กรอบแล้วไปถวายหลวงพ่อสิงห์ทน ก็คิดว่าพระรูปใหญ่เกินไป คาดคะเนแล้ว กุฏิท่านไม่น่าจะมีที่พอให้แขวน

ขออนุญาติเรียนถามเพื่อขอความเห็นค่ะว่า ควรจะดำเนินการอย่างไรดี ขอความเห็นด้วยค่ะ

ป.ล. ทางสายธาตุคิดว่าถ้าจะประดิษฐานที่บ้านทางสายธาตุอาจจะไม่เหมาะเพราะพระบรมรุปใหญ่มากค่ะ​

​

 

โบส์ถสวย

อนุโมทนาค่ะ ที่นำมาให้ดู สวยจัง ทั้ง 2 แห่งเลย ถ้าไปเองคงยาก

 

อนุโมทนา กับคุณพี่ดอกไม้เมืองบนค่ะ

โมเย ก็หวังว่าจะเดินทางไปยังที่ที่ต้องการ แต่จะถึงหรือไม่นั้น คงวางไว้ตาม

กำลังบุญบารมีของตนเอง ค่ะ

ยิ่งอยาก ยิ่งไม่ได้

บางทีโมเย แอบแวะ ไปดมดอกไม้หอม บ้าง ตามประสาคนซุกซน

บางทีสงสัยบ้าง เจอหนามเกี่ยวเป็นแผลบ้าง

(บางครั้งหนามตำอยู่ไม่ยอมเอาออกปล่อยให้กลัดหนองไปเสียนาน)

ก็ได้น้อมเอา็พระธรรม เป็นเครื่องเยียวยา้

ไม่เว้น ครูบาอาจารย์ คงเอาไม้เรียวเล็กๆ ตีเอา

บางทีไม่เพียรบ้าง ช่างหาข้ออ้างมากมาย

เออ....บุญเราไม่สร้าง แล้วใครที่ไหนจะมาช่วยเราได้

ต้องบอกกับตัวเอง ว่าเพียรหนอๆ เจอบททดสอบ เยอะมากค่ะ

มันยากขึ้นเรื่อยๆ รับได้ก็รับ ไม่ยอมทำบททดสอบก็ไม่ได้......

ข้อคิดธรรมะจากคุณพี่ดอกไม้เมืองบน

ก่อให้ปัญญาน้อยๆ ของโมเย เรื่องรองขึ้นมาอีกแล้วค่ะ

ดีจังเลยที่พี่ได้คุยกับผู้กำกับบทเสมอๆ ุ้

โมเยสงสัยเยอะ เกินไป ผู้กำกับบท คงจะบอกว่า

นักแสดงคนนี้ดื้อจัง ^_ู^

 

ต้นหา

ตัวเล็ก..นิดเดียว..ในโลกนี้
แต่อัตตา...นั้นมี อยู่ท่วมท้น
จุลินทรีย์ ในโลก ทุกข์โศกทน
ยังมืดมน..ว่า..ข้า...มหากาฬ

เม็ดทราย ทุกเม็ดในโลกนี้
นับรวม แม้..มีมหาศาล
ยังไม่เท่า..ดวงดาว..ในจักรวาล
ยิ่งใหญ่..ยืนนาน...กาลเเวลา

คนมา..ไม่นาน..สั้นนัก
โลภหลง เกลียด รัก กิเลศ หนา
มายวน มาเย้า เป็นมายา
เป็นตัว..ตัณหา... ท้าทาย

ยืน..อยู่..บนเขา...อนาลโย
ตัวเล็ก...ตัวโต..ก็ สลาย
พินิจ ว่า นิดน้อย ด้อยจะตาย
จะค้นหา ความหมาย อันใดกัน


ธรรมด้า..ธรรมดา..ธรรมดา ..ถ้าคุณทางสายธาตุ..คิดว่าพี่ ไม่ธรรมดา
ก็ย้อนกลับ ขึ้นไปอ่าน(ที่จริงต้องใช้ว่าร้อง เพราะเป็น 1 ในหลายเพลง
ของวัดอนาลโยทิพยาราม (พะเยา)....อยากให้ฟัง แต่...จนปัญญาไม่รู้จะ
โหลดจากแผ่นส่งไปเ้ข้าเว็ปนี้ได้อย่างไร..ถ้าบอกวิธีมาจะ ส่งไปให้ฟัง
เพราะมั๊ก มั๊ก..ม๊าก มาก!

ตัวเล็ก..นิดเดียวในโลกนี้...และ.

(เวลา) ยืนอยู่...บนเขาอนาลโย
ตัวเล็ก ตัวโต..ก็..ส..ล..า..ย..
พินิจว่า..นิดน้อย.. ด้อยจะตาย
จะค้นหาความหมายอันใดกัน..

 

เราเป็นแค่ มนุษย์ตัวกระจิ๊ดริด .ภูมิธรรม รึ ก็ต่ำต้อย....เมื่อ....อยากให้เรา
ไปร่วมบุญร่วมกุศลสร้างสมบารมี ก็คงต้องมีความอดทนสูงต่อสภาวะมนุษย์
ที่เรามี เราเป็นอยู่ ดำรงอยู่... โดยเฉพาะ มนุษย์ ที่กำหนด เลือกมาแล้ว
นั่นคือ โดยสภาวะเป็นทิพย์ที่ท่านดำรงอยู่ ย่อมทรงทราบ..อ่านเราออกหมดอยู่แล้ว เบื้องต้น..ก็ปล่อยเป็นธรรมดา เมื่อถึงเวลาเราจะถูกติวเข้มเอง และในการติวนั้น เราจะรู้สึก..โอ๊ยยย..ยาก ลำบาก ท้อแท้ จนอาจกลายเป็นหงุดหงิด
ว่า...มายุ่งอะไรกับฉันนักหนา..นะ ทั้งนี้ความยากง่ายขึ้นอยู่กับ ..บารมี...ที่ตัวเราเอง เคยสร้าง..สะสม มาแต่ชาติปางก่อนนนนนนว่า ฝากบัญชีไว้มากแค่ไหน.........ถ้ามีพอตัว(เศรษฐี..น้อย ๆ ) ก็ ไม่หนักหนาสาหัสอะไรนัก แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อถูกเลือก มาแต่ยังไม่เกิด...เชื่อเถอะ บารมีนั้นก็มีพอตัว
ล่ะน่ะ ถ้าเป็นพวก...อนาถาบารมี...เมินเสียเถอะ ไม่เสียเวลาด้วยหรอก
และที่สำคัญ จงเชื่อมั่นในตัวเองได้เลย ว่า เรากับผู้เลือกนั้นต่างต้องมีบุพเพ
ซึ่งกันและกันมาแต่ชาติปางไหนปางหนึ่ง..และถ้า อีกฝ่าย..ทรงพลังงานและบารมียิ่งใหญ่ปานนั้นแล้ว เป็นไปไม่ได้ ที่เราจะไม่มีอะไรเสียเลย โธ่..ไม่งั้นจะ ไปนับว่า มีบุพเพซึ่งกันและกันได้อย่างไร

โมเย คงเคยได้ยินมาบ้างมิใช่หรือ คะ ว่า การที่คน 2 คน หรือ อะไรก็ตาม จะมาอยู่เกี่ยวข้องกันได้ ประการสำคัญคือ ต้องมีสมบัติ (ที่ไม่ใช่สมบัติในความเข้าใจของมนุษย์)คุณธรรม จริยธรรม บารมี ฯลฯ เสมอ หรือ ใกล้เคียง มากกว่า (ไม่ต่างกันมากนัก)

เด็กจะไม่มาเกิดกับ พ่อแม่ที่บุญบารมีต่ำกว่าเขา พ่อแม่ก็เช่นกัน เนื้อคู่ก็เช่นกัน เว้นแต่.. จะมาเพิ่อทวงหนี้กรรม คือ เขาเป็นเจ้ากรรมนายเวรเรา ทำอย่างไร จึงจะมาทวงหนี้กรรมหนี้เวรได้ บางพวกเข้าถึงตัวง่ายกว่า มีให้เห็นเยอะแยะในสังคม พ่อบางคนรักลูกมาก ลูกจะสารพัดพิษ ทำแต่เรื่องเดือดร้อน
ทำลายชื่อเสียง เงินทอง เรียกว่า ผลาญทุกอย่าง ให้ขนาดไหน พ่อก็ยังรัก ไม่ว่าสักแอะ ถ้าเป็นคนอื่น เอาแค่หลานจะทนขนาดนี้หรือ ดังนั้นวิถีที่จะทำลายดีที่สุดของเจ้ากรรมนายเวร คือ ไปเกิดเป็นลูก เป็นพ่อแม่ หรือ สามีภรรยาหลายคู่ ไม่รู้เขาจะอยู่กันไปทำไม อยู่แบบคุ่เวรคู่กรรม (ที่ไม่ใช่โกโบริ..)

และที่แปลกอีกประการคือ คนที่ถูกเลือก มักจะเป็นคนหัวดื้อ หัวแข็ง รั้น ช่างสงสัย ไม่เชื่อง่าย อวดดี ชอบโต้แย้ง ..ไอ้พวกว่าไงว่าตาม ไม่หือ ไม่อือเดินตามต้อย ๆ ..ไม่รู้เป็นไง ไม่ค่อยผ่านเวที ตกตั้งแต่ยังไม่ขึ้นเวทีด้วยซ้ำ

พี่เคยคิดสงสัยเองว่า ทำไม เพราะคนที่อยากเสนอตัวมีมากมาย ไอ้ที่ยึกยัก ต่อรองอยู่นั่นแล้ว กว่าจะรู้เรืองกลับถูกใจ คิด(เอง)ว่า ...

เพราะสิ่งที่เป็นอยู่นี้ มันไม่ใช่ธรรมชาติปกติ ภาระที่มอบให้ก็เป็นเรื่องยาก บางทีอาจจะท้าทายความเป็นปกติชน แม้แต่ของเราเอง คนที่จะยืนอยู่ตรงนี้จึงต้องแกร่ง แข็ง เป็นตัวของตัวเอง และนิสัยแบบที่ว่ามา ถ้าทำให้ยอมรับได้ด้วยอะไร วิธีใดก็ตาม จนเชื่อ ยอมรับแล้ว จะมีประสิทธิภาพมากกว่าพวกไม้เลื้อย ทุกอย่างที่ประกอบรวมกันเป็นเรา อยู่ในตัว จิต วิญญาณเรา เมื่อผ่านทดสอบด้วยตัวเราเอง (บางครั้งก็ ขำ เออ..ไม่รู้ใครทดสอบใคร ) ต่างก็พยายามให้อีกฝ่ายเชื่อและยอมรับมากกว่าในแต่ละฝ่ายมากว่ามั้ง ทั้งหมดจะกลับมาเป็นพลังงาน พลังจิต ที่เข้ม แข็ง จนอาจแปรสภาพไปสู่พลังอำนาจของจิต เมื่อจิตเรามีพลัง การอะไร ๆ ก็สำเร็จง่าย และยังอาจเหนือผู้ที่ไร้พลังจิต

น้องโมเย บอกดีจังเลย ที่พี่ได้คุยกับผู้กำกับบทบ่อย อาจใช่ ..ถ้า...

1.ผู้กำกับมีความประสงค์จะติดต่อเรา เพื่อ...อะไรก็แล้วแต่...
2.ผู้กำกับชักไม่ชอบใจถ้า เราชักจะหลงระเริง ไปตามสภาวะในสังคม ซึ่ง
จะทำให้ ใจหมองมัว เสพติดไปกับสิ่งเหล่านั้น ง่าย ๆ พี่เดานะว่า กลัวเราใจแตกมั้ง 555
3.ต้องการจะห้ามอะไรที่เราทำซึ่งแน่นอน สิ่งนั้นต้องเป็นจำพวกอบายมุข
ทั้งปวง แต่ก็ไม่ใช่จะห้ามไปจนเราแทบจะเป็น นักบวช หรือเทวดาเดินดิน
แต่ จะห้ามเมือชักจะหนักข้อ คงเหมือนพ่อแม่ห้ามลูกนั่นแหละ
4.เมื่อเราขี้เกียจ...
5.เมื่อเรากำลังตกอยู่ในอันตราย ที่เราไม่รู้ตัวหรือไม่สามารถดูแลป้องกันตัวเองได้ ทั้งยามหลับ และตื่น โดยเฉพาะภัยจากสิ่งลี้ลับ ซึ่งไม่ใช่คู่ต่อกรเราแน่
6.เมื่อผู้กำกับมีความประสงค์จะช่วยเหลือปัญหาความทุกข์ของใคร แต่ ใครคนนั้นเราไม่ได้เป็นผู้เลือกว่าจะช่วย หรือไม่อยากช่วย

แต่ในทางกลับกันบางครั้งเราเกิดนึกว่าเราเคยทำแบบนี้ได้ จะทำอีก ต่อให้ทำจนตาย ก็ไม่เกิดอะไร

เอ ตรงนี้ โมเย น่าจะผ่านแล้วมั้ง กับงานที่ทำ จำได้ว่าน้องเคยพูดว่า
ถ้าถึงวาระ...เราก็ต้องลุกมาทำจนได้ ถ้าไม่ใช่ วาระ แล้ว เหนื่อยตายเปล่า

จุดนี้ ผู้ถูกเลือกมักจะเจอกันบ่อย จนชิน คุณภูเตศวร (อาจารย์แม้ว) นักเขียนระดับแนวหน้าของบ้านเรา สังกัด ขวัญเรือน และสนพ. ณ.บ้านวรรณกรรมของคุณทมยันตี รู้ดีจนซาบซึ้งเลยล่ะ

เออ พูดถึง 2 ท่านนี้แล้ว นึกได้ว่า เกี่ยวพันกับพระองค์ดำมากพอดู และมีกิจกรรมทำถวายพระองค์อยู่ตลอดเช่นกัน ลูกศิษย์ตรึมเลย ดี ดีทั้งนั้น เป็นหมอ เป็นนักธุรกิจ.. ฯลฯ และปี54นี้ ภูเตศวรก็ถึงจุดหักเหของชีวิตตามบัญชา คือ การบวชไม่สึก. ละชีวิตทางโลกสิ้นเชิง


พอแล้ว ! และ...อย่าเชื่อที่เล่ามาทุกเรื่อง จนกว่าจะพบและพิสูจน์ด้วยตนเอง
บางทีมันอาจจะมี ข้อสอบย่อย แยกตามแขนงวิชา ตามที่เราถนัดอีกก็เป็นได้
ดังนั้น รอพบด้วยตนเองดีที่สุด คิดว่าที่อ่านมาทั้งหมด เป็นนิทานก่อนนอนแล้วกัน เน้ออออ... ปัจจัตตัง เว ธิ ตัพโพ วิญญู หิติ..

อยู้หลีกิ๋นหวาน....เมโย

 

อ็อฟคิดว่า รูปพระแม่มณีจันทร์กับองค์พระนเรศ ควรอยุ่ในกรอบเดียวกันครับ (1รูป มี 2 องค์ ) แล้วตัดเหลือครึ่งองค์เท่ากันครับ

 

สมเด็จพระเอกาทศรถมีพระราชโอรสที่ประสูติจากพระอัครมเหสี สององค์คือ เจ้าฟ้าสุทัศน์ และเจ้าฟ้าศรีเสาวภาคย์ และมีพระราชโอรสที่ประสูติจากพระสนม อีกสามองค์คือ พระอินทรราชา พระศรีศิลป์ และพระองค์ทอง ไม่ปรากฏว่าทรงมีพระราชธิดา
เสด็จสวรรคต
สมเด็จพระเอกาทศรถเสด็จสวรรคตเมื่อปี พ.ศ. ๒๑๕๓ ขณะมีพระชนม์พรรษาได้ ๕๐ พรรษาเศษ และทรงอยู่ในราชสมบัติได้ห้าปี เนื่องจากตรอมพระทัยที่พระโอรสเจ้าฟ้าสุทัศน์เสวยยาพิษปลงพระชนม์ พระราชโอรสองค์รอง คือ สมเด็จพระศรีเสาวภาคย์ จึงได้เสวยราชสมบัติสืบต่อ
ความรักที่สมเด็จพระเอกาทศรฐมีต่อสมเด็จเจ้าฟ้าสุทัศน์และเมืองอโยธยา
มาคิดถึงเจ้าใจแทบขาด ...................โอ้ลูกรักของพ่อมาทิ้งหนี
เพื่อชีวิตของเจ้าพ่อยอมพลี ................ขอเพียงลูกได้อยู่คู่แผ่นดิน
ด้วยคำว่า ขบถ เจ้าจึงหนี ..................พ่ออาลัยสิ้นแม้ชาติเป็นที่สอง
เสวยพิษดับสิ้นซึ่งชีวี ......................หัวใจพ่อดิ้น จะแหลกกลาย
โอ้ลูกจ้า ลูกรักของพ่อนี้ ..................เหตุใดเล่า จึงได้ใจน้อยหนา
แม้บัลลังค์พ่อให้เจ้าไม่อาวรณ์............ เพียงเพื่อลูกคนเดียวยอดดวงใจ
ถึงแม้เจ้านั้นต้อง ขบถ.................... พ่อยอมทิ้งซึ่งบังลังค์ พัฒสถาน
ขอเพียงแต่เราได้อยู่ไม่จากกัน ............เฝ้า ค้ำจุน ดูแล และจุนเจือ
เมื่อกาลนี้เจ้าจากไปใจสิ้นแล้ว .............พ่อจึงเร่งสร้างกุศลให้เจ้าหนา
ทั้งตั้งจิตอธิษฐานในการบุญ............... ด้วยกุศลตรงต่อพระศาสดา
อันตัวข้านี้ไซร้ บุญน้อยนัก............ .....อันแจ้งชัดต้องสิ้น ซึ่งบุตรา
ในเบื้องหน้าครั้งใดได้มาเกิด............... ขอให้ได้พานพบเป็นสุขศรี
ขอให้ได้ค้ำจุนและดูแล ....................ให้ก่อเกิดเป็นรักอันล้นเหลือ
ให้ได้จดได้จำถึงชาตินี้ .....................ว่าเคยได้เป็นบุตรซึ่งผูกพันธ์
ก่อนสิ้นชีวีในภพนี้ ........................อาลัยนักลูกรักที่พันธ์ผูก
ตั้งแต่เล็กพ่อเลี้ยงและอุ้มชู ...............ใคร่หวังเจ้าเมื่อเติบใหญ่ครองแผ่นดิน
เมื่อเจ้าจากพ่อไปใจพ่อสิ้น ...............มลายแล้วหน่อเนื้อดวงใจเอ๋ย
เจ้ามาทิ้งพ่อไปใจติดตรึง................. ใจพ่อช้ำเสียยิ่งเหนือกระไร
ลูกพ่อเอ๋ยคราใดใจพ่อทุกข์ ..............ได้เพียงเจ้าที่เฝ้าคอยอาศัย
จอมดวงใจของพ่อฟังนะเอย.............. แม้เกิดชาติใดขอให้เป็นลูกพ่อ
อันอโยธยาศรีรามเทพนคร................. ที่ข้ากู้แลกชีวิตกับเจ้าพี่
ภายภาคหน้าข้ากับลูกจะมาชู ..............ให้ก่อเกิดเกียรติประวัติเมืองสยาม
อันภพนี้ข้านั้นขอลาจาก ....................ขอเมืองแก้วอยู่เป็นร่มปวงราษฏร์นา
ขอองค์เจ้าเป็นฉัตรคู่บ้านเมือง.............. ให้ปวงราษฏรอยู่ดีแลมีสุข นิรันกาล

 

กรรม ใครก็ล้างให้เราไม่ได้ อย่างมากก็แค่ชลอกรรมให้ช้าลง แล้วระหว่างนี้เราก็รีบไปหารถกำลังแรงสูง ๆมาขับเสีย เหยียบมิด เลย (เล่นเป็นพระเอก นางเอก เรื่อง หนีสุดขอบฟ้าไง) บางที..นะคะ...บางทีอาจหนีรอดก็ได้ ( เฮ้อ ยากที่ซู๊ดดดด ) เพราะที่เคยรู้ ก็มีแต่ พระอรหันต์ เช่นพุทธสาวกทั้งหลาย เท่านั้น..แล )

เชื่ออย่างนะ ว่า คุณทางสายธาตุ คงไม่ดวงตกขนาดนั้นน่า..จากการที่ติดตามอ่านที่โพสเข้ามา ดูแล้ว คงพอเป็นเด็กเส้นกับเขาได้อยู่หรอก...

อย่าเชื่อนะคะ ถ้าจะบอกว่า ยามนั้น..ไม่มีสิทธิ์ตีตั๋ว.พิเศษเลย แม้แต่ ตัวพี่เอง ใบ้ให้นิ๊ด ผู้กำกับ บอกว่า ...

ยามใดคับขันถึงที่สุึด สิ่งที่ต้องทำ คือ ...ภาวนา..ขั้นอุกฤษ ..ให้ตัวรู้ทุกตัว
รวมเป็นหนึ่งเดียว อยู่ที่จิตของเราเท่านั้น ไม่ให้ส่ายออกนอกตัวอะไรจะเกิดให้เกิด แต่เราต้องทรงสภาพอยู่ในกรรมฐานเท่านั้น...

.นาฑีนั้น สายใครก็สายเขา จึงจะเข้ามาดูแล ไม่ก้าวก่ายกัน แต่ ถึงเราจะเป็นเด็กเส้นมีสายกับเขาด้วย หากจิตไม่สามารถเข้าสู่ขั้นลึกของกรรฐานได้ในยามนั้น ก้อ....

ท่องไว้ กรรมมุนาวัฏฏีโลโก....ไง สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม..

แม้แต่ตัวข้าพเจ้าเองก็ไม่มีวงเล็บเปิด วงเล็บปิดให้....

เริ่ม เร่งที่สุดคือ เร่งปฏิบัติธรรม อย่างน้อยที่สุด ศีล 5 ต้องติดกายใจอย่าพร่อง และ สุดยอดคือ การ เร่งเจริญภาวนา ถ้าจิตอ่อน การบำเพ็ญอ่อน คิดดู เราคงนั่งเป็นลมตาย ด้วยความหวาดกลัวนั่นเอง..

 

เนื่องจากอ็อฟขึ้นรูปใหญ่ไม่เป็น หากผู้ใดต้องการรูป สมเด็จพระเอกาทศรฐกับสมเด้จเจ้าฟ้าสุทัศน์ ทิ้งอีเมล์ได้ที่ PM อ็อฟนะครับ

 

พี่โมเย ครับ เดี๋ยวอ็อฟส่งพระบรมรูปให้พี่โมเย ภายในคืนนี้นะครับ

 

เคยฟังคำเตือนจากเทพพลังงานเยอะมาก เป็นปู่ฤาษี ได้ทราบมาว่าเรื่องนี้เทพท่านประชุมกันแล้วและผ่านวาระแล้ว ต้องดำเนินการต่อไม่อาจหยุดยั้งเพราะผ่านวาระประชุมของเบื้องบนแล้ว มนุษย์ต้องเตรียมตัวรับมือแล้วค่ะ แต่กุศลอาจทำให้เรื่องหนักๆกลายเป็นเรื่องเบาได้.... เล่าถ่ายทอดที่เคยได้ฟังมา ฟังแล้วขนลุก แล้วแต่วิจารณญานนะคะ

พี่ดอกไม้มีสำนวนภาษาซนๆ คิดว่าตอนเป็นวัยรุ่นพี่คงจะแฮ้วๆซนๆนะพี่ เดาเอาค่ะ

ทางสายธาตุไม่มีบัตรผ่าน ภัยมาถึงตัวก็ต้องรับด้วยกำลังสติ บารมีของตนเองเท่าที่มี ช่วยเหลือต้องช่วยตนเองว่างั้น

น้องอ๊อฟ ได้ไอเดียดีมากเลยค่ะ เดี๋ยวพี่จะทำใหม่ดีกว่า ขออนุญาติเผยแพร่ภาพให้ใหญ่ขึ้นนะคะ

​

 

อยู้หลีกิ๋นหวาน....เมโย


คุณพี่ดอกไม้เมืองบน อู้กำเมือง ได้ตวยกาเจ้า ^_ู^
บางทีบางช่วง โมเย ก็ต้องงดสื่อสารกับแฟนหนังชั่วคราวหนะค่ะ

มันฟุ้งเกินเหตุ (ใจแตก...อย่างพี่ว่าเลย ) จนไม่ได้เดิมพลังให้จิตตนเอง

จิตตก รับสารไม่ได้ อีกทั้ง งานก็ไม่เดิน บุญบารมีก็ไม่ได้สร้าง

เมื่อยกจิตขึ้น แ้ละคงสภาวะนั้นให้นิ่ง จิตเบาเบิกบาน จึงพยายามจำไว้ ว่าจิตแบบนี้หนอ ที่ จะสื่อสารกับผู้กำกับได้

เออ เราจิตตก (ท่านคงช่วยอะไรเราไม่ได้ เพราะเราทำจิตเราเอง.....จึงจูนคลื่นไป ไม่ถึง)

เมื่อก่อน โมเย เจอบางสิ่ง ที่คน คนหนึ่งจะทนไหว จะรับไหว มีแต่ชีวิต ลมหายใจ ค่ะ

พุ่งเข้ามาหาตัวเอง เหมือนเป็นแม่เหล็ก

ตอนแรกที่เจอ ไม่เข้าใจ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเรา

อาจารย์จึงบอกว่า ที่เจอ เขาเรียกว่า อุกฤษฏ์

โมเยไม่ใช่เลือกที่จะเจอค่ะ
ตอนนั้นถามตัวเองว่าทำไมเราเจออะไรเกินกว่าที่คนคนหนึ่งจะรับได้
และรอดมาได้อย่างไร (รอดอยู่ค่ะ)
หนีไม่ได้ต้องเดินเข้าหาอย่างเดียว
นั่นคงเป็นบททดสอบที่ถูกกำหนดไว้แล้วเช่นกันค่ะ



นักแสดง แต่ละคนจะได้รับบทบาทตามความเหมาะสม หรือใช้คนให้ถุกงานใช่หรือเปล่าคะ คุณพี่

 

อนุโมทนาจ้า.....น้อง

 

ขอร่วมเป็นอีกหนึ่งของกำลังใจกับทุกท่านในการก้าวเดินต่อไปสู่หนทางอันยาวไกล.....หนทางยังมีอยู่ผู้เดินทางยังไม่ขาดสาย ลงมือเสียแต่วันี้ ก่อนที่กระแสลมแห่งกาลเวลา จะพัดพารอยพระบาทของท่านหายไป....

หนทางยังมีอยู่หลายสาย หากแต่ใครจะเลือกทางใด

...ถนนหลายสายทอดทาบอยู่กับพื้น แต่ละสายล้วนมีจุดหมายเฉพาะ บางสายเราอาจจะดั้นด้นเดินถึง โดยไม่ต้องอาศัยคนชี้บอก แต่บางสายต้องอาศัยคนชี้บอก มิฉะนั้นจะพลัดหลงออกนอกทาง โดยเฉพาะทางนำเข้าสู่ความพ้นทุกข์ที่ท่านเรียกว่า “เอกายนมรรค” คือ “ทางสายเอก” นั้น ต้องอาศัยการชี้บอกจากท่านผู้เคยเดินถึงเท่านั้น เบื้องแรกความสำคัญอยู่ที่คนชี้บอก แต่ต่อมาความสำคัญอยู่ที่ตัวเรา หากตัดสินใจเดินจริงๆ จะต้องศรัทธา เชื่อมั่น บากบั่น พากเพียร และที่สำคัญอย่ามัวลังเลสงสัย เพราะมันคือแมลงร้ายที่เกาะกัดกินใบอ่อนศรัทธา ครั้นใบอ่อนศรัทธาถูกแมลงร้ายรุมแทะทำลายก็เสื่อมคลายกลายเป็นความท้อถอย ทางที่เคยทอดตรงจะคดเคี้ยวทันใด ทางที่เคยสว่างไสวก็มืดมนทันที ต้นธารแม่น้ำคงคาอยู่ที่ปากถ้ำของเทือกเขาหิมาลัย ไหลทะลักลงมาระยะทางแสนยาวไกลกว่าจะถึงมหาสมุทร แต่เมื่อรี่ไหลอยู่เรื่อยๆ ไม่หยุด ในที่สุดก็ถึงจุดหมาย เช่นเดียวกัน ...(โพธิธาร:สายธารแห่งความรู้แจ้ง เว็บบล็อกโดย พระมหาอุเทน www.bodhifara.net)

ต้องมีสักวัน ต้องมีสักวัน

ท่องคำเติมฝัน

ปลอบใจรอวัน ที่คอยแสนไกล

วันที่ทุกอย่าง

เปิดทางให้สมดังใจ...

ปล.เพลงของคุณก๊อต ท่อนนี้พอจะไปกันได้กับบรรยากาศบ้างนะครับ ยังนึกหาเพลงที่ผ่อนคลายและเข้ากันได้กว่านี้ไม่ออก ถ้าคุณทางสายธาตุนึกถึงเพลงอะไรได้ ก็ช่วยเพิ่มเติมให้ด้วย

อนุโมทนา สาธุ กับทุกๆท่าน ครับ

 

เพลงพระราชนิพนธ์ ยิ้มสู้ พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทางสายธาตุเคยอยู่วง CU Chorus ซ้อมร้องเพลงนี้แล้วต้องมีหน้ายิ้มด้วยร้องไปเรื่อยๆก็ยิ้มเองเพราะเนื้อร้องทำให้เกิดกำลังใจและยิ้มได้โดยอัตโนมัติเองค่ะ

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=Q74LRI7kACE&feature=related]YouTube - เพลงพระราชนิพนธ์ ยิ้มสู้ (Yimsu)[/ame]


เพลง ต้องมีสักวัน ฝากพี่จงรักภักดี

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=h6iwYpFVwLs]YouTube - ต้องมีสักวัน[/ame]



เพลง รางวัลแด่คนช่างฝัน ของครูจรัล มโนเพ็ชร ฝากน้องโมเย
[ame=http://www.youtube.com/watch?v=Eve7BMP9kPU]YouTube - รางวัลแด่คนช่างฝัน[/ame]


​

 

หนูก็ได้ยินมาแบบพี่ดอกไม้เหมือนกันค่ะ

สายมนุษย์ต่างดาวเขาก็ดูแลคนในสายเขาเอง สายเมืองลับแลก็ให้แว๊บบบบเข้าไปในมิติเมืองลับแล สายพญานาคให้เดินตามแสงเพชรพญานาคเขาจะส่องนำทางให้เดินไปคงจะลงบาดาล หนูก็ฟังเขามา จำเขามาพูด ถือว่าคุยแลกเปลี่ยนความรู้กันนะพี่ดอกไม้นะ