เรื่องเล่า ก่อนนอนคืนนี้..ของเหล่าคนผู้มีตาทิพย์

ในระดับแรกต้องตัด ปลิโพธ 10 เครื่องผูกพันหรือหน่วงเหนี่ยวเหตุกังวล ข้อติดข้อง

ปลิโพธ 10 ที่ผู้จะเจริญกรรมฐานพึงตัดเสียให้ได้ เพื่อให้เกิด ความปลอดโปร่ง

พร้อมที่จะเจริญกรรมฐานในเบื่องต้นให้ก้าวหน้าไปได้ดีมี คือ

1. อาวาสปลิโพธ ความกังวลเกี่ยวกับวัด หรือที่อยู่

2. กุลปลิโพธ ความกังวลเกี่ยวกับตระกูลญาติหรืออุปัฎฐาก

3. ลาภปลิโพธ ความกังวลเกี่ยวกับลาภ

4. คณปลิโพธ ความกังวลเกี่ยวกับคณะศิษย์หรือหมู่ชนที่ตนต้องรับผิดชอบ

5. กรรมปลิโพธ ความกังวลเกี่ยวกับการงาน เช่น การก่อสร้าง

6. อัทธานปลิโพธ ความกังวลเกี่ยวกับการเดินทางไกลเนื้อด้วยกิจธุระ

7. ญาติปลิโพธ ความกังวลเกี่ยวกับญาติหรือคนใกล้ชิดที่จะต้องเป็นห่วงซึ่งกำลังเจ็บป่วยเป็นต้น

8. อาพาธปลิโพธ ความกังวลเกี่ยวกับความเจ็บไข้ของตนเอง

9. คันถปลิโพธ ความกังวลเกี่ยวกับการศึกษาเล่าเรียน

10.อิทธิปลิโพธ ความกังวลเกี่ยวกับฤทธิ์ของ ปุถุชนที่จะต้องคอยรักษาไม่ให้เสื้อม

 

ใช่ แบบ นี้ หรือ ป่าว หนอ
​

กิเลศ คือสิ่งที่ทำให้เกิดความเศร้าหมอง เป็นอุปสรรคต่อการเจริญกรรมฐาน

ซึ่งได้แก่ ความโลภ ความโกรธ ความหลง ท่านได้แบ่งประเภทของกิเลสออกเป็น


๑.โลภะ สามารถแบ่งย่อยออกได้เป็น

- ความโลภอย่างแรง จนแสดงออกมา เช่นการลักขโมย ปล้น จี้ ข่มขืนกระทำชำเรา เป็นต้น

(อภิชฌาวิสมโลภะ)

- ความเพ่งเล็ง จะเอาของคนอื่นมาเป็นของตัว มีใจอยากได้ของคนอื่น แต่ยังไม่ถึงกับแสดงออก

(อภิชฌา)

-ความอยากได้ในทางไม่ชอบ เช่นการยอมรับสินบน การทุจริตเพื่อแลกกับการมีทรัพย์เป็นต้น

(ปาปิจฉา)

- ความมักมากเห็นแก่ได้ ด้วยการเอามาเป็นของตนจนเกินพอดี เอาประโยชน์ใส่ตัวโดยไม่คำนึง

ถึงคนอื่น (มหิจฉา)

- ความยินดีในกาม ก็คือยังไม่สามารถละกิจกรรมทางเพศได้ ยังมีความรู้สึก มีแรงกระตุ้น

มีความพอใจในเรื่องเพศ (กามระคะ)

- ความยินดีในรูปธรรมอันปราณีต ก็คือติดอยู่ในอารมณ์ของรูปฌาณ ปรารถนาในรูปของภพ

เมื่อทำสมาธิขั้นสูงขึ้นไป (รูปราคะ)

- ความยินดีในอรูปฌาณ ก็คือติดอยู่ในอารมณ์ของอรูปฌาณ เมื่อทำสมาธิถึงภพของอรูปพรหม

(อรูปราคะ)


๒.โทสะ สามารถแบ่งย่อยออกได้เป็น

- พยาบาท คือการผูกใจอาฆาต มีใจที่ไม่หวังดี การจองเวร

- โทสะ คือการคิดประทุษร้าย เนื่องด้วยมีใจพยาบาท แล้วก็มีใจคิดหมายทำร้าย

- โกธะ คือความโกรธ ความเดือดร้อนใจ ซึ่งล้วนเป็นเหมือนไฟที่เผาตัวเอง

- ปฏิฆะ คือความขัดใจ ความไม่พอใจอันทำให้อารมณ์หงุดหงิด


๓.โมหะ สามารถแบ่งย่อยออกได้เป็น

- ความเห็นผิดเป็นชอบ เช่นการไม่เชื่อในเรื่องบาป เรื่องบุญเป็นต้น (มิจฉาทิฐิ)

- ความหลงผิด ไม่รู้ตามความเป็นจริง (โมหะ)

- การเห็นว่ามีตัวตน เช่นการเชื่อในสิ่งที่มองเห็นด้วยตาเปล่าเท่านั้น (สังกายทิฏฐิ)

- ความสงสัย คือสงสัยในพระธรรม คำสั่งสอนในเรื่องการปฏิบัติ เพื่อความพ้นทุกข์ (วิจิกิจฉา)

- การยึดถืออย่างงมงาย เช่นการไปกราบไหว้สัมพเวสี ที่อยู่ตามต้นไม้ ขอลาภเป็นต้น

(สีลัพพตปรามาส)

- ความถือตัว คือการสำคัญตัวเองผิด ว่าเป็นอย่างโน้นเป็นอย่างนี้ (มานะ)

- ความฟุ้งซ่าน คือการที่จิตใจว่อกแวก คิดไม่เป็นสาระ ไม่อยู่กับร่องกับรอย ไม่มีสมาธิ

หรือการทำสมาธิไม่นิ่ง (อุทธัจจะ)

- ความไม่รู้จริง คือการที่รู้แค่ผิวเผิน หรือการทึกทักเอาเอง ไม่ปฏิบัติตามหลักพระธรรม

ยังไม่เกิดปัญญา (อวิชชา)


ในส่วนของกิเลศที่เป็น โลภะ โทสะ โมหะ นั้น

ตัวที่มีกำลังมาก และเป็นอุปสรรค เป็นเครื่องกั้นใหญ่

ตัดได้ยาก มีผลต่อการบรรลุมรรคผล

คือตัวโมหะนั่นเอง

บันทึกบาปและกรรมของข้าพเจ้า
​

 

จะฝึกให้ได้ผล ต้องปรับเปลี่ยนกิจวัตรประจำวัน ที่ทำอยู่ให้หมด

โดยเฉพาะเล่นเน็ท นานๆ

(ว่าแต่เขา จากเมื่อวานจนป่านนี้ ตรูยังมะได้นอน)

 

มาฟังการสอนด้วยคนครับ

 

จะวิตกไปทำไม น้องอัสดง ฉันก็สอบตกเหมือนกันแหล่ะ

ที่โพสท์ขึ้นมา เพียงแสดงให้เห็นถึงอารมณ์ของพระอริยะเจ้า

หรืออริยะบุคคล ที่ท่านตัดได้ จากอย่างอ่อน จนสิ้นเชื้อ


อย่าขาดความเชื่อมั่นในตนเอง ขยันฝึกเข้า

เดี๋ยวก็ได้เลื่อน ขยับฐานะตามกำลัง

 

อ้าว...เหรอครับท่านมังกรฯ กระผมไม่ทราบภาษาธรรมะหรอกครับ เมื่อกี้ก็น้อยใจ นึกว่าท่านพี่ไม่ให้อัสดงเล่นด้วย รู้สึกเหมือนตอนเป็นอนุบาล จะเล่นกะเพื่อนๆ เพื่อนไม่ให้เล่น ให้เป็นตัวแถมอยู่เรื่อยครับ
ท้ายสุดตัวแถมยืนมองเพื่อนๆ เล่นกัน จนจบเกมส์ นั่งดูอยู่คนเดียว เป็นแบบนี้เสมอครับ เป่ายิ้งฉุบก็แพ้ โอ-อา-น้อย-ออก ก็ออกอยู่เรื่อยครับ แฮ่ๆ นี่ขนาดสมัยอนุบาล อัสดงจำจนโต อารมณ์เดิมๆ ครับ ขอโทษทีนะท่าน ^.^"

 

อนุโมทนาค่ะคุณvisnu ศิลดี ตัดปลิโพธ 10 ก่อนกรรมฐานถูกต้องตามพระไตรปิฏก
(ของมกุฏราชวิทยาลัย อยู่เล่มที่ 2 หน้า351 บรรทัดที่ 1)
ไม่นึกเลยว่าข้าน้อยก็จะได้ใกล้คำสอนพระพุทธองค์อีกครั้ง

ทราบจากที่เห็ดหอมว่า ท่านผู้สอนจบเปรียญธรรม 9ประโยค และเห็นประวัติท่านแว้บๆ
ท่านอ่านพระไตรปิฏก ทุกเล่มอย่างละเอียด สุดยอดมาก


(พระอาจารย์เกษม อาจิณณสีโล วัดสามแยกได้รวบรวมไว้ค่ะ จะได้ค้นจากพระไตรปิฏกได้ง่ายๆ)

 

ขอบคุณมากค่ะคุณตัวกลมๆ ก็คงต้องหัดเองคนเดียวจากในเวปนี่ต่อค่ะ ถ้ามีวาสนาคงได้มีโอกาสไปฝึกแบบ ถูกต้องเหมือนคุณนะคะ เจริญในธรรมค่ะ

 

เพ่วิษณุพัฒนาตนเองจนจะได้เป็นอาจารย์แล้ว .. อีกหน่อยก็เปิดสำนัก

ส่วนเราเอง ก็มีอาจารย์องค์ในจะสอน.. สุดท้ายมา ศิษย์ก็สอนอาจารย์ซะเอง
อาจารย์เรามีหลายองค์ ดังนั้น เถียงครูองค์นี้ ไปดีกับครูองค์โน้น
ครูบางองค์ก็ว่า ศิษย์คนนี้เก่งกว่าอาจารย์ 555 เชื่อเราแล้ว กว่าจะเชื่อเรานะ เกือบไม่รอด

เมื่อคืนนี้ เห็นครูตัวเอง ในฝัน ประมาณ 4 องค์ จีนทั้งนั้น องค์ใหญ่คือ กวนอิมพันมือ
กระจายมือเป็นพันเลย .. พอตื่นนึกในใจว่า หากเราดื้อ คงบีบคอเราตายแน่
2 มือขององค์เดียวก็ ตายแล้ว ไม่ต้องพันมือหรอกนะ .. จิตเราหาเหตุได้เกือบหมด
เกือบจะปกติเหมือนเดิมแล้ว จะได้รู้ซะทีว่า ใครเป็นใคร..

ตอนนี้ จิตเริ่มดีขึ้น ก็จะมีครูมาสอนๆๆๆ เริ่มซึมเข้าทีละนิดๆๆๆ ครูแต่ละองค์ก็ไม่เหมือนกัน
ครูองค์ก่อนใจดี องค์ใหม่มา ดุ แล้วจะให้ข้าทำใจเช่นไร ให้ปกติเป็นอารมณ์เดียว
บางทีมาดีๆ เราก็จะเบิกบานแล้ว นอบน้อมแล้ว พอเปลี่ยนครู ดุกว่าเดิม เฮ้ย เปลี่ยนใจ
แล้วนะเว้ย ... ห้าว ไปเลย โฮ๊ะๆๆ หนุกดีเหมือนกัน

มันไม่ยากหรอก หากจะให้เรายอม มาทำให้เราไม่ยอมเองนี่นา หุหุ

 

วันนี้ขอนำเสนออีกอย่างที่ควรกจัดให้หมดครับ
อุปกิเลส 16 คือ โทษเครืองเศร้าหมอง 16 อย่าง

๑. อภิชฌมวิสมโลภะ คือความละโมภ อยากได้ อยากมี อยากเป็นอย่างไม่รู้จักพอ เห็นแก่ได้จนลืมตัว


๒. พยาบาท คือ ความคิดร้าย มุ่งจะทำร้ายเขา ใครพูดไม่ถูกใจก็คิดตำหนิเขา คิดจะทำร้ายฆ่าเขาก็มี บางครั้งทำร้ายผู้อื่นไม่ได้ ก็หันมาตำหนิตัวเอง ทำร้ายตัวเอง จนฆ่าตัวตายก็มีซึ่งเป็นเพราะอำนาจพยาบาท เป็นอาการอย่างหนึ่งของโทสะ


๓. โกธะ คือ ความโกรธ มีอะไรมากระทบก็โกรธ เป็นลักษณะโกรธง่าย แต่เมื่อหายแล้วก็เหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น คือไม่ผูกใจเจ็บ ไม่พยาบาท เป็นอาการอย่างหนึ่งของโทสะ


๔. อุปนาหะ คือ การผูกโกรธ ใครพูดอะไร ทำอะไรให้เกิดความโกรธแล้วจะผูกใจเจ็บ เก็บไว้ ไม่ปล่อย ไม่ลืม เป็นทุกข์อยู่อย่างนั้น กระทบอารมณ์เมื่อไร ก็เอาเรื่องเก่ามาคิดรวมกันคิดทวนเรื่องในอดีตว่าเขาเคยทำไม่ดีกับเราขนาด ไหน เป็นอาการอย่างหนึ่งของโทสะ


๕. มักขะ คือการลบหลู่คุณท่าน ปิดบังความดีของผู้อื่น ลบหลู่ความดีของผู้อื่น เช่น เขาให้ของแก่เรา แทนที่จะขอบคุณกลับนึกตำหนิเขาว่า เอาของไม่ดีมาให้ หรือเมื่อมีใครพูดถึงความดีของเขา เราทนไม่ได้ เราไม่ชอบ จึงยกเรื่องที่ไม่ดีของเขามาพูด เพื่อปฏิเสธว่าเขาไม่ใช่คนดีถึงขนาดนั้น เป็นต้น


๖. ปลาสะ คือ การตีเสมอ ยกตัวเทียมท่าน ไม่ยอมยกให้ใครดีกว่าตน แต่ชอบยกตัวเองดีกว่าเขา มักแสดงให้เขาเห็นว่าเราคิดเก่งกว่า รู้ดีกว่า ถ้าให้เราทำ เราจะทำให้ดีกว่าเขาได้


๗. อิสสา คือ ความริษยา เห็นเขาได้ดี ทนไม่ได้ เมื่อเห็นเขาได้ดีมากกว่าเรา เขาได้รับความรักความเอาใจใส่มากกว่าเรา เรารู้สึกน้อยใจ อยากจะได้เหมือนอย่างเขา ความจริงเราอาจจะมีมากกว่าเขาอยู่แล้ว หรือเรากับเขาต่างก็ได้รับเท่ากัน แต่เราก็ยังเกิดความรู้สึกน้อยใจ ทนไม่ได้ก็มี


๘. มัจฉริยะ คือความตระหนี่ ขี้เหนียว เสียดายของ ยึดในสิ่งของที่เราครอบครองอยู่อย่างเหนียวแน่น อยากแต่จะเก็บเอาไว้ ไม่อยากให้ใคร


๙. มายา คือ เจ้าเล่ห์หลอกลวง ไม่จริงใจ พยายามแสดงบทบาทตัวเองเกินความจริง หรือจริงๆ แล้วเรามีน้อยแต่พยายามแสดงออกให้คนอื่นเข้าใจว่ามั่งมี เช่น ด้วยการแต่งตัว กินอยู่อย่างหรูหรา หรือบางกรณี ใจเราคิดตำหนิติเตียนเขา แต่กลับแสดงออกด้วยการพูดชื่นชมอย่างมาก หรือบางทีเราไม่ได้มีความรู้มาก แต่ของคุยแสดงว่ารู้มาก เป็นต้น


๑๐. สาเถยยะ คือการโอ้อวด หลอกลวงเขา ชอบอวดว่าดีกว่าเขา เก่งกว่าเขา พยายามแสดงให้เขาเห็น เพื่อให้เขาเกิดอิจฉาเรา เมื่อได้โอ้อวดแล้วมีความสุข


๑๑. ถัมภะ คือความดื้อ ความกระด้าง ยึดมั่นถือมั่นในตัวเอง ใครแนะนำอะไรให้ก็ไม่ยอมรับฟัง


๑๒. สารัมภะ คือ การแข่งดี มุ่งแต่จะเองชนะเขาอยู่ตลอด จะพูดจะทำอะไรต้องเหนือกว่าเขาตลอด เช่นเมื่อพูดเถียงกันก็อ้างเหตุผลต่าง ๆ นานา เพื่อเอาชนะให้ได้ ถึงแม้ความจริงแล้วตัวเองผิด ก็ไม่ยอมแพ้


๑๓. มานะ คือความถือตัว ทะนงตน


๑๔. อติมานะ คือการดูหมิ่นท่าน ความถือตัวว่าเราดียิ่งกว่าเขา ทำให้ดูถูกดูหมิ่นคนอื่น


๑๕. มทะ คือ ความัวเมา หลงว่ายังเป็นหนุ่มเป็นสาว ยังไม่แก่ ยังไม่ตาย หลงในอำนาจ หลงในตำแหน่ง คิดว่าเราจะเป็นอย่างนี้ตลอดไปแล้วทำอะไรเกินเหตุ


๑๖. ปมาทะ คือความประมาท เลินเล่อ ไม่คิดให้รอบคอบ อาการที่ขาดสติ ขาดปัญญา

 

เฮ่อ! เล่นเว็บบอร์ดก็เป็นแบบนี้แหล่ะ คนเขียนข้อความ เขาเจตนาเป็นอย่างหนึ่ง

แต่อีกคน อาจแปลเจตนาเป็นอีกอย่างหนึ่ง เพราะบังเอิญ ไปสะกิดถูกของเก่า/ถูกจุด

อ่อน ซึ่งเราไม่รู้ว่า ของเก่า/อารมณ์เดิม ที่ฝังรากเหง้าลงลึก ของแต่ละคนเป็นอย่างไร

นี่ถ้าเรากับเขา ได้พบปะ เห็นหน้าพูดคุยกัน จากที่ร้ายก็กลายเป็นดี (เข้าใจกันผิด)


ด้วยเหตุนี้กระมัง ที่เราจะพอสังเกตุได้ว่า บุคคลที่เราเคารพศรัทธา เขามีภูมิธรรมระดับใด

ปัญญามาก/น้อยแค่ไหน บรรลุอริยะขั้นต้น คือโสดาบันแล้วหรือไม่ ก็ให้สังเกตุจาก

อุปนิสัยคือความยึดมั่น ถือมั่น ที่เขามีอยู่ ไม่ใช่ว่า ถูกตำหนิหน่อยเดียว แล้วผูกโกรธ

เจ็บจำ ถ้าเป็นแบบนี้ ก็ยังห่างไกลนิพพาน คือเหมือนเรา เหมือนท่านนั่นเอง

 

หาเรื่องมาเล่าดีกว่า....

เมื่อเช้าเห็นกระทู้นี้ ที่ห้องกฏแห่งกรรม ชื่อพิมพวดี ทำไมชื่อคุ้นจริงหนอ

เพราะจำได้ว่า เมื่อหลายปีก่อน เคยเจอรูปของน้องที่วัดบวรฯ ตัวเราก็มองรูป

แล้วตั้งจิต แผ่ส่วนกุศลไป พอไปเปิดดูกระทู้ที่หน้าแรก อ้าว! ใช่เลย ใช่เลย

นึกไม่ทันขาดคำ มีพลังกลุ่มหนึ่ง วิ่งเข้ามาสะกิดที่หน้าอก ทำนองว่า "สวัสดีเจ้าค่ะ"

55555++ น้องพิมพวดี เขาจำมังกรได้ เพราะเคยส่งความปรารถนาดีให้เขา


(โพสท์ในห้องนี้ดีเนอะ ไม่มีใครหาว่าผมบ้า อิอิ พอกันทั้งน้าน) ต่อพรุ่งนี้...

บันทึกบาปและกรรมของข้าพเจ้า
​

 

อัสดงไม่ได้โกรธใครนะท่าน อย่าเข้าใจผิด ใครดุด่าอัสดง อัสดงเฉยๆ เพราะไม่ใช่พ่อแม่พี่น้องกัน หากใส่อารมณ์กัน แสดงว่า ห่วงใย เอ็นดูกันต่างหากเล่าท่าน อย่างอัสดงฟัดกับนู๋ไล้ ก็เล่นสนุกๆ แฝงแง่คิดไว้แบบเจ็บๆ คันๆ แต่ในใจไม่มีอะไรหรอกท่าน

ท่านมังกรฯเล่าต่อสิท่าน กำลังสนุกเลยท่าน รออยู่เด้อ

 

ไปพันธุ์ทิพย์งามฯ มาแล้ว แต่จำไม่ได้ว่าอาจารย์อยู่ชั้นไหน เลยไม่ได้เจอ ^-^

 

รบกวนอาจารย์ ช่วยเช็คยอดเงินในบัญชีด้วยครับ วันนี้ผมโทรหาช่วงเช้า

ประมาณ 08.15 จนเกือบเที่ยง โทรไม่ติด ไม่ติดครับ

 

ดูในตี10 ที่เขามาเล่า ก่อนที่หมออาจิณ จะออกโรงพยาบาล
เด็กหญิงพิมวดีมาหาหมออาจิณ มาบอกว่าจะไปเกิดเป็นผู้ชาย
จะไม่สามารถมาหาได้อีกแล้ว เพราะจะไปเกิดใหม่

แล้ว...พลังที่มาทัก คุณมังกรนั่น ใครหว่า

 

การบริจาคปัจจัยเพื่อบำรุงพุทธศาสนา ย่อมได้รับอานิสงส์แน่นอน

มีอยู่หลายช่วงที่นั่งสมาธิ จิตใจมักฟุ้งซ่าน ทำอย่างไรก็ไม่สงบ รู้สึกเบื่อหน่าย
พาลเซ็งเป็ดขึ้นมา เฮ่อ! อารมณ์แบบนี้เกิดขึ้นบ่อย กับนักปฏิบัติ

คืนวันหนึ่งเลยลองอธิษฐาน ถึงบุญกุศล ที่ร่วมบริจาคกับวัดคุ้งท่าเลา(ครั้งที่แล้ว)
เผื่อจิตใจจะสงบขึ้นบ้าง

เวลาผ่านไปสักครู่ คำภาวนาเริ่มหล่นหาย จับได้มั่ง ลืมไปมั่งก็มี จู่ ๆ มีดวงแสง
เกิดขึ้นมากมาย น่าจะเป็นร้อยดวงกระมัง เข้ามาลอยอยู่เต็มบ้าน ลอยให้เ็ห็นอยู่นาน
ในจิตลึกๆ คิดไปว่า "เทวดามาร่วมอนุโมทนาบุญป่าว" แต่ช่างมันเต๊อะ นั่งต่อไปดีกว่า
คิดมากเดี๋ยวพาจิตตก

ผ่านไปอีกครู่หนึ่ง เห็นผู้หญิงใส่กระโปรง แดงแป๊ด ๆ เสื้อแขนยาว ลายดำสลับขาว
ใส่รองเท้าส้นสูง เดินอยู่ในบ้าน แต่เขาหันหลังให้นะ ไม่เห็นหน้า ว่าสวยถูกใจป่าว
"เออ เข้ามาบ้านตรูได้ไงหว่า หรือว่าเป็นผี" 5555 ไม่กลัวหรอกจ่ะ ผีก็ผีเถอะ
ขอให้สวยละกัน อยากมาก็เชิญ


มีอีกเรื่อง เล่าไปแล้วในกระทู้คุณปานโสม ห้องกฏแห่งกรรม
คือร่วมบริจาค 500 บาท เพื่อร่วมกองกฐินด่วน ที่วัดโคกกรวด ซื้อที่ดินถวายวัด
คราวนี้ คือก่อนทำบุญกฐิน ผมไปทะเลาะกับลูกค้ารายหนึ่ง เถียงแบบหน้าดำหน้าแดง
ในที่สุด ผมก็เป็นฝ่ายแพ้ เพราะเขายกเลิกใช้บริการ แล้วไปติดต่อผู้ให้บริการรายใหม่

เอาล่ะสิ เรื่องปวดหมองมาแล้ว ทำให้รายได้ของตัวเอง ขาดไปเดือนละ 1,200 บาท
ก็แอบกลุ้มนะ สตางค์ก็มีน้อยด้วย เลยลองอธิษฐาน อิอิ เผื่อฟลุ๊ค!

ในสมาธิที่ไม่แจ่มใสพอ มองเห็นรูปปั้น นั่งเรียงรายอยู่ 3 องค์ มองเห็นรูปปั้นองค์หนึ่ง
มีร่างที่คล้ายเงา ลุกขึ้นยืน แล้วพูดขึ้นว่า "เป็นหน้าที่ของข้า" แล้วในจิตก็ให้รู้สึกว่า
ท่าน กำลังไปที่บ้านลูกค้าของผม

สรุปดีกว่านะ (ตะกี๊ คุยกับท่านดาวทะเลทราย นานมากๆ เห่อะ ๆ ๆ)
ตอนนี้ เขาหันมาใช้บริการของผมเหมือนเดิม เงินเกือบบินหนี ไปเสียแล้ว

เรื่องที่เล่ามา ก็อยากให้พิจารณา ถึงความเป็นไปได้ แห่งกองบุญกุศล ว่าทำแล้ว
ย่อมได้รับผลแน่นอน อาจมีบางท่าน ที่ไม่เคยสัมผัส ถึงพลังแห่งบุญ ผมขอบอก
ตรงนี้ว่า อาจอยู่ในรูป ที่ท่านมองไม่เห็น คือ แอบช่วยอย่างลับ ๆ นั่นเอง

 

เอ! นั่นน่ะสิครับ ใครหว่า แต่ความรู้สึกของผม คือน้องพิมพวดี

ส่วนจะไปเกิดเป็นผู้ชายหรือยัง 55555 ผมไม่มีภูมิรู้ มากมายขนาดนั้น

ถ้าผมมีภูมิรู้แจ้งพอ คงไม่ต้องมาแสวงหา วิชาดีดี ในเว็บนี้หรอก

เรื่องที่เล่า คือเป็นความเชื่อ ส่วนบุคคล ไม่ได้บังคับใครให้เชื่อตาม

 

เคยฟังเรื่องของน้องเขาแล้ว น้องเขาน่ารักมาก เป็นเด็กที่อืม..เรียกว่าไงดี

แบบว่า ซึ้งอะ