เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

มาช้าเกินไปดีกว่าไม่มาเนอะ สุขสันต์วันเกิดจ้า ขอให้สุขสมหวังและประสบความสำเร็จทั้งในโลกทางกายภาพ และทางจิตวิญญาณจ้า ว่าแต่ปีนี้อนุญาติให้เค้าไปวัดรอบเอวอ๊ะเป่า อิ อิ

 

ขออนุโมทนา กับโครงการณ์แห่งกุศล ในครั้งนี้ด้วยค่ะ

ขอบคุณค่า...ไม่ช้าค่ะ
อดีต-ปัจจุบัน-อนาคต ดำเนินไปพร้อมกัน..อิอิ
ยินดีเสมอค่ะ งั้นเดี๋ยว..เรามาผลัดกันวัด
แต่บอกก่อนว่า รอบเอวเดรด มันเป็นสัดส่วนผกผัน กับอายุนะคะ...555love_

 

โมทนาสาธุกับโครงการมหากุศลด้วยครับ
ขอพรให้ทุกๆท่านจงพบแต่ความสุขสมหวังดังที่ปรารถนา
ให้จิตวิญญาณเจริญงอกงามเบิกบานในทุกๆมิติกันทั่วหน้าครับ

และในเช้าวันนี้ได้รับเมลล์จากพี่นักเขียนฯฉบับนึงด้วยครับ
พี่เค้ายังไม่สะดวกเข้ามาเนื่องจากล๊อคอินไม่ได้ แม้จะเปลี่ยน PW แล้วก็ตาม
และยังต้องออกเดินทางเกี่ยวกับโปรเจคแทบทุกอาทิตย์
จึงฝากข้อความนี้ถึงพวกเราห้องวิทย์ได้อ่านและศึกษาเนื้อหาไปพร้อมๆกันครับ
เป็นคำถาม-คำตอบจากผู้ติดตามอ่านท่านนึงเกี่ยวกับการทำสมาธิ

-------------------------------------------------------------------------

e-mail ด้านล่างที่ FWD มาให้คุณ Mead นี้
อยากจะขอรบกวนให้หัวหน้าช่วยนำไป post ให้ที เพราะนับแต่คุณ Web snow เปลี่ยน PW ให้มานับครั้งไม่ถ้วน ก็ไม่สามารถ log-in ได้อีก
ต้องขอโทษด้วยที่ไม่สามารถเข้าไปคุยด้วยได้บ่อยๆเช่นเคยนะคะ แต่ต่อไปนี้ จะพยายามส่ง e-mail ฝากหัวหน้าไป post อย่างสม่ำเสมอที่สุดที่จะทำได้ เพราะคิดถึงทุกๆคนมากๆ
ด้วยรักและปรารถนาดีอย่างไม่เคยเสื่อมคลาย (rose)
พี่ต๋อม

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ ปาล์ม

สวัสดีค่ะคุณพี่นักเขียนที่รัก
รบกวนถามพี่นักเขียนนะค่ะ

พอดีหนูมีปัญหาเรื่องการทำสมาธิ โยคะนิทราค่ะ
เมื่อก่อนที่หนูทำช่วงแรกๆ จะรู้สึกท้องอืดแต่อาการนั้นได้หายไปแล้วค่ะ
ตอนนี้มารู้สึกปวดที่บ่า ไหล และหัว ปวดเหมือนไมเกรน
เวลาหนูทำสมาธิจะนอนหนุนหมอนค่ะ
ถ้าไม่นอนหนุนหมอนเวลาทำเสร็จจะรู้สึกคลื่นไส้ และปวดหัวเหมือนกันค่ะ
แต่หนูก็ไม่ทราบว่าเป็นเพราะอะไรค่ะ
เรียนถามพี่นักเขียนแค่นี้นะค่ะ
ขอบคุณค่ะ

ด้วยรักและเคารพยิ่ง
ปาล์ม











</TD></TR></TBODY></TABLE>



คุณน้องปาล์มที่รัก
อาการทั้งหลายที่เกิดจากการทำสมาธิ มักเป็นไปตามความเชื่อส่วนบุคคลเสมอ
คนจำนวนมากเชื่อว่า การทำสมาธิเป็นการกระทำอันพิเศษ นอกเหนือธรรมชาติ - เป็นการกระทำที่ต้องฝึกฝน และคนจำนวนไม่น้อยเชื่อว่า การฝึกสมาธิเป็นสิ่งที่บรรลุผลสำเร็จได้ยาก หรือเชื่อว่า คนบางจำพวกที่มีความพิเศษเท่านั้นจึงจะสามารถบรรลุความสำเร็จในการทำสมาธิได้

พี่นักเขียนขอแนะนำให้คุณน้องปาล์มเริ่มต้นด้วยการสำรวจความเชื่อของตนเองก่อน
เพราะความเชื่อ สร้างโลกแห่งความเป็นจริง หรือเหนี่ยวนำประสบการณ์ทั้งหลายมาสู่เราเสมอ

ขอให้คุณน้องสำรวจว่า ตนเองมีความเชื่ออย่างไรเกี่ยวกับการทำสมาธิ
เพราะสาเหตุสำคัญที่ทำให้เกิดอาการต่างๆ คือ ความเชื่อส่วนบุคคล-ไม่มีสาเหตุอื่น
การจดจ่ออย่างมาก และขาดความเป็นธรรมชาติ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การจดจ่อ ณ จุดสำคัญต่างๆของร่างกาย เช่น กลางท้อง กลางอก กึ่งกลางคอ หรือ กึ่งกลางระหว่างคิ้ว เป็นจุดที่อาจก่อให้เกิดความรู้สึกได้มากมาย เนื่องจากเป็นเส้นทางที่เลือดลมไหลผ่านอวัยวะสำคัญต่างๆ

หากเราจดจ่อกับจุดฐานต่างๆด้วยความเคร่งเครียด แทนที่จะจดจ่อด้วยความรู้สึกผ่อนคลายเป็นธรรมชาติ เราอาจพบได้ว่า การจดจ่อนั้นก่อให้เกิดความอึดอัดต่างๆ เช่น ปวดท้อง ท้องอืด อึดอัดหน้าอก หายใจไม่ออก คอตีบตัน หรือปวดศึรษะอย่างรุนแรง เพราะการจดจ่อเหล่านั้นกลับไปขวางกั้นการไหลเวียนอย่างเป็นธรรมชาติของเลือดลม อาการทั้งหลายเหล่านี้ ล้วนเกิดจากการจดจ่ออย่างเคร่งเครียดไม่เป็นธรรมชาติทั้งสิ้น

วิธีการจดจ่อที่ถูกต้อง และก่อให้เกิดสมาธิ หรือเหนี่ยวนำให้เราเข้าสู่ภวังค์สมาธิได้นั้น
คือการจดจ่อด้วยความรู้สึกสงบ เบา สบาย ผ่อนคลาย พร้อมที่จะปลดความใส่ใจที่รับได้ด้วยประสาทสัมผัสทั้งห้า และโน้มความใส่ใจทั้งหมด สู่ภายใน จนในที่สุดเหลือแต่การจดจ่อเอาใจใส่ด้วยความรู้สึกแต่เพียงอย่างเดียว ต่อโลกภายใน อันได้แก่ โลกของอารมณ์ จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดของเราเอง

หากเราจดจ่อเอาใจใส่ธรรมชาติ เช่น จดจ่อกับแมลงร้ายที่กำลังบินว่อนอยู่รอบตัวเรา ด้วยความกลัวว่ามันจะกัดหรือต่อยเรา การจดจ่อนั้นจะทำให้เกิดอาการตึงเครียดอย่างแน่นอน เพราะมันทำให้ประสาทสัมผัสทั้งห้าของเราตื่นตัวทั้งหมดทุกโสตประสาท เพื่อป้องกันภัย

หากเราจดจ่อเอาใจใส่ธรรมชาติ เช่น จดจ่อกับดอกไม้ที่กำลังจะแย้มกลีบเพื่อรับแสงแดดอ่อนๆยามเช้า และมันกำลังคลี่กลีบอย่างเชื่องช้า แต่ก็แลเห็นได้อย่างชัดเจนถึงการเคลื่อนไหวนั้น การจดจ่อของเราจะเต็มไปด้วยความผ่อนคลาย ร่าเริง เบิกบาน อิ่มเอิบ หรือปลื้มปิติ เพราะดอกไม้ไม่มีวันทำอันตรายต่อเราได้เลย เราแทบจะลืมเวลา หรือลืมใช้ประสาทสัมผัสอื่นๆ และจมหายไปกับการจดจ่ออย่างไม่กะพริบตา

การจดจ่ออย่างเป็นธรรมชาติในขณะที่ฝึกปฏิบัติสมาธิ ควรเริ่มต้นด้วยการจดจ่อ ด้วยอารมณ์เดียวกันกับการจดจ่อกับธรรมชาติอันงดงามของดอกไม้บาน เพราะตามธรรมชาติความเป็นจริงแล้ว จิตวิญญาณของเราสวยสดงดงาม ด้วยความคิด และจินตนาการสร้างสรรค์ ไม่น้อยไปกว่าดอกไม้บาน ตามธรรมชาติ และจิตวิญญาณของเรา อยู่ภายใต้การควบคุมด้วยอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดของเราโดยแท้ จิตวิญญาณจึงไม่อาจทำอันตรายต่อตัวตนของเราได้ เพราะจิตวิญญาณคือแก่นแท้ของตัวตนของเรา

จินตนาการและความคิดสร้างสรรค์ของเราไม่ต่างไปจากไม้ดอกที่แย้มกลีบ กลีบแล้ว-กลีบเล่า เพื่อสร้างสรรค์สรรพสิ่งทั้งหลายในชีวิตของเราให้งดงาม หากเราตระหนักได้ว่า เราคือผู้ที่สามารถควบคุมการสร้างสรรค์ชีวิตของเราได้เสมอ
การจดจ่อขณะฝึกปฏิบัติสมาธิ ด้วยความรู้ ความเข้าใจ และตระหนักได้ในภาวะอันเป็นธรรมชาติที่สุดของตนเอง จะทำให้เราสามารถจดจ่อโลกภายในของเราได้อย่างเป็นธรรมชาติ มันจะทำให้เราพบกับ ความสงบ ความสุข ความปลอดภัยไร้กังวล และความอบอุ่นที่ประมาณมิได

พี่นักเขียนหวังว่าคุณน้องปาล์มจะค้นพบความเชื่อที่เป็นอุปสรรค และค้นพบความเรียบง่ายของการดำเนินจิต อันเป็นภาวะธรรมชาติที่สุด ที่เราเรียกกันว่าการทำสมาธิ
ขอให้ทดลองฝึกสมาธิในแนวทางนี้ต่อไป และหากมีคำถามอื่นใด พี่นักเขียนยินดีที่จะให้คำแนะนำเสมอค่ะ

ด้วยรักและปรารถนาดี
พี่นักเขียน (rose)

 

ดีใจจัง ที่ได้เห็นข้อความพี่นักเขียน
ขอบคุณ คุณ mead มากค่ะ

เมื่อคืนมีปัญหา เรื่องทำสมาธิ คล้ายแบบนี้พอดีเลย

นอนสมาธิตามปกติ แต่พอไล่ขึ้นมาถึงหู เหมือนมีพลังงานบางอย่าง
อัดแน่นเข้าไป จนหูอื้อไปหมด เหมือนลงไปดำน้ำที่ลึกๆ

แรกๆก็พยายามเคลียร์ จดจ่อเข้าไปอีก ก็ยิ่งแน่น
เลยเริ่มผ่อน ปล่อยให้มันแน่นไปเรื่อยๆ ซักพัก ก็รู้สึกถึง
มีพลังงานที่อัดอยู่ ค่อยๆคลายลง คลายลง

แล้วค่อยๆเลื่อนขึ้นไปหน้าผาก แล้ว พุ่งออกทางศรีษะ
เป็นท่อเลยเชียว โล่ง สบาย...แล้วก็เข้าสู่นิทรารมณ์ ด้วยรอยยิ้ม อิอิ

อาจเป็นเพราะ ไปจดจ่อกับ ตำแหน่งนั้นมากเกินไป
อย่างที่พี่นักเขียนบอกจริงๆด้วย
อืมม์...คิดถึงพี่ที่ไร พี่มาทุกที ขอบคุณค่ะพี่

 

ขอบคุณ คุณ mead มากครับ
ที่ได้นำสารที่เต็มไปด้วยความรัก ความปราถนาจากพี่นักเขียนมาแบ่งปันอยู่เสมอ

ความเชื่อสร้างโลกแห่งความเป็นจริง
จดจ่อสิ่งใด ได้สิ่งนั้น

เป็นกฎเหล็ก ที่จริงแท้ และไม่เปลี่ยนแปลงเลยนะครับ
-Happy Smile_

 

[ANAME="<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 bgColor=#000000><TBODY><TR><TD><EMBED pluginspage=http://www.macromedia.com/go/getflashplayer src=http://w0qa0.esnips.com//escentral/images/widgets/flash/esnips_player.swf width=328 height=94 type=application/x-shockwave-flash flashvars="theTheme=blue&autoPlay=no&theFile=http://w0qa0.esnips.com//nsdoc/60c24668-4bc3-41f4-b53d-9ee5d74cfb5d&theName=คอย - jasminine&thePlayerURL=http://w0qa0.esnips.com//escentral/images/widgets/flash/mp3WidgetPlayer.swf" bgcolor="#000" quality="high"></EMBED></TD></TR><TR><TD><TABLE style="PADDING-LEFT: 2px; FONT-WEIGHT: bold; FONT-SIZE: 10px; COLOR: #ffffff; FONT-FAMILY: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; TEXT-DECORATION: none" cellPadding=2><TBODY><TR><TD>Get this widget </TD><TD style="FONT-WEIGHT: normal; FONT-SIZE: 7px">|</TD><TD align=middle>Track details </TD><TD style="FONT-WEIGHT: normal; FONT-SIZE: 7px">|</TD><TD>eSnips Social DNA </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>"][/ANAME]

เบื้องหลังของทุกประสบการณ์ล้วนเกิดจากการจดจ่อด้วยความคิดและอารมณ์ความรู้สึก รวมทั้งจินตนาการจริงๆครับ ถึงจะรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม เราก็ได้สั่นสะเทือนและดึงดูดมันเข้ามาแล้วโดยอัตโนมัติ การรับรู้ดูข่าวสารทั้งหลายก็เหมือนกัน..เผลอคิดเผล๊บเดียว..ได้เรื่อง ไม่ว่าจะเป็นด้านบวกหรือด้านลบก็ตาม..ความคิดของมนุษย์นั้นทรงพลังเหลือคะเนครับ

ตอนนี้พวกเราส่วนใหญ่อยู่ในช่วงเรียนพิเศษกันอยู่
หิ้วกระเป๋าไปนั่งอยู่โรงเรียน Nova Analai#2
มี K.อวตารบอยมาแบ่งปันเรื่องราวอันลึกลับ ก็มีเรื่องราวที่เข้มข้นไปอีกแบบนะครับ
http://palungjit.org/threads/ancien...การรู้แจ้ง-2-ความลับจากโลกภายใน.203708/page-7

ส่ง DJ Mead มาทำงานหน่อย
พักผ่อนฟังกันไปพลางๆนะครับ

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.699372/[/MUSIC]

 

;aa47
เข้ามาก็เจอเพลงเพราะ Thanks หลายๆค่ะ...หัวหน้า
คุณ mead นี่ มีรสนิยม ในการฟังเพลง จริงๆนา...ชอบๆๆ อิอิ

มาโม้ นิดหน่อย
ช่วงนี้ เดรดงานเยอะมั่กๆ เข้ามาไม่หวัดไม่ไหว ไม่รู้ชาวบ้านเค้าเป็นกันป่าว
ไหนบอกเศรษฐกิจ ตกสะเก็ดไง
หูยยย...เด็กๆลูกสมุนของข้าเจ้า จาเดี้ยงกันหมดแร้วว

แต่แปลกนะ เดรดกลับไม่รู้สึกยุ่งเลย วันๆสนใจแต่เรื่องจิตวิญญาณ
งานการทำไปงั้นๆแหล่ะ ทำตามหน้าที่ ทำไปเรื่อยๆ
ปกติเวลางานเยอะ ปัญหาจะมากตาม แต่เดรดกลับไม่เครียดเลย
ไม่เคยเอากลับมาบ้าน ทั้งๆที่เมื่อก่อน เรื่องงานจะอยู่ในหัว จนหลับ
บางที เล็ดลอดเข้าไปในความฝัน อีกตะหาก แบ่บ ชีวิตมีแต่งาน

อย่างที่ คุณmead กับคุณเซลล์ ว่าไว้จริงๆหล่ะ จดจ่ออะไร สิ่งนั้นก็มาปรากฎ
เรื่องงานแม้จะวุ่นวาย แต่เดรดปล่อยให้เป็นหน้าที่ของจักรวาลไปแระ สบ๊าย สบาย

ทำให้รู้สึกว่า ที่วิ่งวุ่นกับโลกภายนอกมากมายนั้น มันไม่สำคัญเลย
หน้าที่ของเราจริงๆคือ การเข้าไปค้นพบตัวตน จากภายใน
เมื่อเราวางใจจักรวาล เค้าก็จัดการเรื่องภายนอกให้เราเรียบร้อยดี
สิ่งภายนอกเป็นแค่เปลือก และมายาจริงๆ

มันง่าย อย่างที่ท่าน ว่าไว้จริงๆแหล่ะ คุณ เซลล์
...จุ๊กกรู้ว์สสสส

 

ขอบคุณเพลงเพราะๆ จาก DJ Mead ครับ

ยังจำหนังสือ ชุดโนวา อนาลัย ที่ อ.เคยกล่าวไว้ว่า

เธอเคยสัญญากับฉันว่า จะใช้ชีวิตให้มีความสุข ความเบิกบาน
(จำไม่ได้ว่าเล่มไหน แต่เนื้อความประมาณนี้ครับ)

ชีวิตเราถูกสร้างให้มีความปิติสุขอย่างนั้นเลยหละครับ
ความปิติสุข ความเบิกบานใจ ความพอใจ ที่เกิดจากข้างใน

ชีวิตภายนอก ก็จะสะท้อนภาพความปิติสุข ความเบิกบานใจ ออกมาเช่นกัน

ps.ต้องหายาหม่อง ยานวด ให้ลูกน้องที่รักดีๆนะครับ เดี๋ยวจะเดี๊ยงกันไปหมดซะก่อน อิอิ

 

ดีใจกับทุก ๆท่านที่สามารถนำความรู้มาใช้ในทางอันก่อให้เกิดคุณประโยชน์กับชีวิต เราต่างก็มีเส้นทางและมีประสบการณ์อันหลากหลาย ความหมายของชีวิตก็คือเราจะนำความรู้นั้นมาก่อให้เกิดเป็นประสบการณ์ต่อชีวิตได้อย่างไร

ตอนแปลข้อความให้คุณอวตารบอยก็สัมผัสได้กับความรู้สึก ความรักมากมายอยู่ทุกขณะจิตไม่ทราบว่าเพื่อน ๆ รู้สึกเหมือนกันบ้างหรือเปล่า ตอนกลางคืนก็ได้ฝึกสมาธิตามที่ได้ไปเรียนกับคุณคณานันท์ โดยเฉพาะช่วงแผ่เมตตาอัปมาณฌาณ ก็รู้สึกถึงความรักอีก อาจารย์เคยกล่าวไว้ว่า ความรัก เมตตา พรหมวิหารสี่ เป็นแนวทางที่เป็นมาตรฐานการปฏิบัติในสากลโลก ซึ่งหลังภัยพิบัติ คนที่รอดทุกคนจะต้องเข้าถึงฌาณนี้เป็นขั้นต่ำ ก็เห็นว่าน่าจะจริง เพราะตอนนี้ทั่วโลกเริ่มตื่นตัวเกี่ยวกับความคิดใหม่ ๆ ในการดำรงชีวิตอยู่บนโลกมากขึ้น กฏของจักรวาลถูกนำมาใช้มากยิ่งขึ้น

ชีวิตส่วนตัวเราตอนนี้ก็ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด (เหมือนคุณเดรค อิ อิ) ทุกคนที่แวดล้อมเราก็เริ่มเห็นความเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น แต่นั่นยังไม่เพียงพอ เราต้องการมากกว่านี้เป็นความต้องการที่จะเข้าถึงความรักให้มากกว่านี้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป เพราะรู้อยู่ว่าที่รู้สึกอยู่ตอนนี้ยังคงไม่เพียงพอ ยังไม่ได้มาตรฐาน แต่เราเชื่อว่ามันต้องดีขึ้นอย่างแน่นอน จินตวดีเริ่มเรียนรู้จะวางแผนแนวการใช้ชีวิต แนวการคิดอันจะก่อให้เกิดเส้นทางความเป็นไปได้ที่ดีในอนาคต การทำเช่นนี้เป็นการบังคับให้เรามีสติอยู่กับตัวตลอดเวลาได้ เพราะเราจำเป็นจะต้องระมัดระวังทุกคำพูด ทุกความคิดของเรา เพราะทุกความคิด ทุกคำพูดล้วนแต่มีพลังงานซึ่งสร้างสรรค์อนาคตทั้งสิ้น

ขอยินดีในความสำเร็จของทุกดวงจิตในเว็บบอร์แห่งนี้ซึ่งต่างก็ประสบความสำเร็จในรูปแบบเส้นทางชีวิตอันแตกต่างกันไป
ยินดีกับคุณเดรคที่งานล้นมือจนทำไม่ทัน อิ อิ
ยินดีกับคุณมี้ดที่งานก็ล้นมือเหมือนกัน ทั้งงานราษฏร์ และงานหลวง (แต่ชอบใช่ไหมล่า เขารู้ทัน)
ยินดีกับคุณเซลล์ ที่มีความเข้าใจในความรู้อันปราณีตและลึกซึ้ง รวมทั้งยังเป็นกำลังใจที่ดีให้กับเพื่อน ๆ ทุกคนในห้องนี้
ยินดีกับเพื่อน ๆ ทุกคนในห้องนี้ที่ท่านเจอ The right stuff

และยินดีกับความสำเร็จในโปรเจ็คใหม่ของพี่นักเขียน
ยินดีกับตัวเอง และยุคศรีวิไลในอนาคตที่จะมาถึงในเร็ว ๆนี้ พร้อมกับความศรีวิไลซืในความคิดของทุก ๆ คน โดยปราศจากภัยพิบัติ

โอ๊ย วันนี้อารมณ์ดีจัง มันกำลังสั่นสะเทือนด้วยความรัก และ ปัญญา จริง ๆ

 

อ่านแล้วซึ้งจริงๆ ค่ะ พี่จิน เห็นด้วยอย่างยิ่ง

 

มีอีกเรื่องจะแจ้งให้เพื่อนๆทราบด้วยครับ
เมื่อเช้านี้พี่นักเขียนโทรมา บอกว่าคุณแม่อายุ 92 ปีของพี่ต๋อม ท่านเพิ่งจากไปคืนสู่ธรรมชาติของจิตวิญญาณแล้ว เมื่อวันคืนวันเสาร์ที่ผ่านมาครับ พี่นักเขียนได้เล่าประสบการณ์ทางจิตวิญญาณในระหว่างนั้นให้ฟังทั้งหมดเลยครับ (ทั้งความฝันและความเป็นจริง) ก็ต้องบอกว่า เป็นรายละเอียดมีค่าและมีประโยชน์สำหรับพวกเราอย่างมากที่เดียวล่ะครับ ถ้าพวกเราอยากโทรหาพี่นักเขียนตอนนี้ก็ได้เสมอนะครับ พี่เค้าอยากแชร์ประสบการณ์กับพวกเรามาก เดี๋ยวว่าจะเล่าคร่าวๆใว้ในกระทู้ครับ

Dear Mead
Thanks for posting my message.

My mom passed away right in my arms on Sat. night at 10:37 pm in peace.

I managed to return from Khao-Yai by 6:00pm and be with her till her last breath.

Her funeral is taking place at Wat Tad-Thong - Sala 7 (chawalit thamrong) till Sat.

You can call me during the day before I attend the funeral. Have a few experieces to share with you and other readers about life & death & reality.

Love,
P-Tom

 

​

ขอแสดงความไว้อาลัย
ต่อการจากไปของคุณแม่ ของพี่นักเขียนค่ะ​

Kindred​

 

ขอเล่าให้ฟังจากที่ทราบมานะครับ
พี่นักเขียนบอกว่าคุณแม่มักจะมีเลข 7 จะมาเกี่ยวเสมอๆ
ท่านไปโรงพยาบาลก็พักอยู่ชั้น 7 ห้อง 702
เวลาที่เสียชีวิตก็ 10.37
เปลที่มารับร่างก็หมายเลข w-7
ไปจองศาลาก็ ศาลา 7
และตั้งใจหลังจากอีก 49 วันไปแล้วจะเผา ก็ไปตรงกับวันที่ 7 พฤศจิกาพอดี

วันศุกร์ก่อนหน้านั้นคุณแม่พี่นักเขียนนอนอยู่ที่บ้าน..
โดยที่เช้าวันนั้นท่านไม่ตื่นตามปกติ แต่ชีพจรและหัวใจท่านก็ยังเต้นอยู่
นักเขียนซึ่งขณะนั้นอยู่ที่เขาใหญ่ รู้ข่าวก็รีบกลับมาดูแลคุณแม่ทันที

พี่นักเขียนเล่าว่าคืนที่อยู่เขาใหญ่ก็เข้านอนและฝันไปว่า ได้พูดคุยกับคุณแม่ถึงชิวิตหลังความตาย
ได้โอบกอดกันด้วยความรักและพาคุณแม่ไปส่งในโลกของจิตวิญญาณ
ตื่นมาก็ทราบว่าคงว่าใกล้ถึงเวลาของท่านแล้ว แต่ไม่นึกว่าจะเร็วขนาดนี้

พี่นักเขียนเข้าไปโอบกอดคุณแม่ขณะที่ท่านหลับ หอมแก้มคุณแม่อย่างใกล้ชิดไม่ห่างแม้แต่น้อย หมอและพยาบาลบอกว่าชีพจรคุณแม่เต้นอยู่ใน stage สุดท้ายแล้ว บางคนจะทรงระดับนี้อยู่เช่นนี้อยู่ได้นานเป็นเดือนๆ (เหมือนเจ้าหญิงนิทรา) ในวันนั้นพี่ต๋อมได้เปิด Audio Book Nova Analai ผ่าน I-pod จากหนังสือทั้งหมดให้คุณแม่ฟังอย่างต่อเนื่องหลายชั่วโมง ชีพจรคุณแม่เต้นเร็วขึ้น จนมาอยู่ที่ระดับของผู้ที่เข้าญาณสมาธิอีกครั้ง.. ค่าชีพจรอยู่ระหว่าง 45-95 พอฟังเสียงทั้งหมดจบลง คุณแม่ท่านก็ขยับตัวและศรีษะได้..และลืมตาขึ้นมามองพี่นักเขียนและทุกๆคนในห้อง..เหมือนจะบอกอะไรตรงนั้น

พี่นักเขียนจึงกำหนดจิตเพื่อรับข้อมูลจากคุณแม่ ได้ความว่า "พี่สาวคนโตอยู่ที่ไหน?"
จึงกดโทรศัพท์ไปหาพี่สาวคนโต..ซึ่งเป็นนักวิทยาศาสตร์ทำงานอยู่ต่างประเทศ บอกผ่านมาว่ารักคุณแม่มากกก ไม่ต้องเป็นห่วงทางนี้..จากนั้นพี่นักเขียนก็บอกคุณแม่ว่า "ขอให้หลับตาลงทำใจให้เบาสบาย และไม่ต้องเป็นห่วงพี่น้องเราทางนี้จะดูแลกันให้ดีที่สุด"
คุณแม่ท่านก็หลับตาลง..

พี่นักเขียนก็ไปยืนตรงศรีษะคุณแม่ เอามือทั้งสองข้างช้อนใต้หมอนหมอน ศรีษะก็แนบกับแก้มคุณแม่ไว้ตลอด..ส่งพลังความรักให้คุณแม่ที่จักระ 4 จักระ 6 และจักระ7 ตามลำดับ เพื่อสร้างเสริมพลังความเช้มแข็งให้คุณแม่อีกครั้ง จนกระทั่งรับรู้และสัมผัสเห็นเป็นแสงหิ่งห้อยเล็กๆล่องลอยพุ่งขึ้นมาจาก จักระทั้ง 3 ที่ละกลุ่มๆ ..พี่นักเขียนตอนนั้นก็ยืนแทบไม่อยู่ เข้าไปโอบอุ้มลำแสงเหล่านั้นอย่างอบอุ่น..โอบอุ้มนำพาคุณแม่ไปส่งในโลกของจิตวิญญาณอย่างสงบสุขเป็นที่สุด...

และก็เหมือนที่คุณพ่อพี่นักเขียนเคยบอกไว้ว่า ...
"อ้วน..(เป็นชื่อคุณพ่อเรียกตอนเด็กๆ) เธอจะเป็นคนสุดท้ายที่ได้ส่งคุณแม่กลับบ้าน"

และวันนั้นก็มาถึง..และเป็นจริงตามที่คุณพ่อเคยบอกไว้
พี่นักเขียนต้องกลับมาเมืองไทยก่อนกำหนดอย่างไม่น่าเป็นไปได้..จะด้วยเหตุผลใดก็ตาม
เราก็หนีความเป็นจริงนี้ไปไม่พ้น..ขอให้ดวงวิญญาณของคุรแม่พี่นักเขียนไปสู่โลกแห่งความเป็นจริงหลายมิติ และเราสามารถพบความเป็นจริงที่ว่า สติของจิตวิญญาณนั้นมีอยู่สามกลุ่มก้อนด้วยกันจริงๆ คือ ส่วนนึงจดจ่อกับร่างกาย ส่วนนึงจดจ่อกับอารมณ์ความรู้สึก อีกส่วนนึงจดจ่ออยู่กับโลกของจิตวิญญาณ พี่นักเขียนบอกว่า ไม่ว่าใครก็ตามก่อนจากโลกนี้ไป ถึงจะมีอาการเพ้อฝันต่างๆนาๆเห็นสีแสงแปลกๆ พบเห็นบรรยากาศที่ไม่คุ้นเคย ซึ่งสิ่งเหล่านั้นก็ล้วนป็นประสบการณ์ทางจิตวิญญาณที่มีความหมายทั้งสิ้นครับ.. คุณแม่พี่นักเขียนก่อนหน้านั้นก็เคยรู้ตัวว่า ทำไมถึงเอาเค้ามาไว้ที่ห้องเก็บของ ทั้งๆที่จริงๆแล้วท่านนอนอยู่ห้อง VIP แท้ๆ (ท่านคงหมายถึงห้องดับจิต)

นี่ล่ะครับ เป็นเรื่องย่อๆที่เล่าให้ฟัง...
หากมีโอกาสพวกสามารถเดินทางไปหาพี่นักเขียนได้ที่วัดธาตุทอง ศาลาเจ็ด
จนถึงวันเสาร์นี้ได้ จะได้ฟังรายละเอียดและประสบการณ์ที่ชัดเจนกว่านี้
ขอไว้อาลัยแด่คุณแม่พี่นักเขียนด้วยครับ

 

ได้รับข่าวจากพี่นักเขียนแล้ว รู้สึกถึงความเศร้า และสงบเงียบอย่างมากมาย

ขอบคุณประสบการณ์อันยิ่งใหญ่ของจิตวิญญาณ ที่พี่นักเขียนแบ่งปันมาให้พวกเรา
ขอบคุณคุณ mead ที่นำประสบการณ์ที่ได้รับฟังมาแบ่งปัน

และขอไว้อาลัยแด่ดวงวิญญาณ ของคุณแม่พี่นักเขียนด้วยครับ

 

ได้รับข่าวจากพี่นักเขียนแล้ว รู้สึกถึงความเศร้า และสงบเงียบอย่างมากมาย

ขอบคุณประสบการณ์อันยิ่งใหญ่ของจิตวิญญาณ ที่พี่นักเขียนแบ่งปันมาให้พวกเรา
ขอบคุณคุณ mead ที่นำประสบการณ์ที่ได้รับฟังมาแบ่งปัน

และขอไว้อาลัยแด่ดวงวิญญาณ ของคุณแม่พี่นักเขียนด้วยครับ

 

ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ
ขอให้ดวงวิญญาณของคุณแม่พี่นักเขียนไปสู่สุขคตินะครับ
Rest In Peace

 

--------------------------------------------------------------------------

 

ขอบคุณ คุณmead ที่ส่งข่าวพร้อมรายละเอียด อ่านแล้วใจสั่น ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งในการต้องสูญเสียผู้อันเป็นที่รักยิ่งไป
แต่ไม่มีอะไรน่ากังวล เพราะท่านได้กลับไปสู่ภพภูมิธรรมชาติแห่งความเป็นจริงของจิตวิญญาณแล้ว

 

ขอแสดงความเสียใจกับพี่นักเขียนด้วยค่ะ

ขอจิตวิญญาณคุณแม่สู่ความสงบงามแห่งเอกภพ
จะขอไปร่วมงานด้วยค่ะ

 

เนื่องจากวันเสาร์นี้เห็นหลายๆคนพอมีเวลาไปงานสวดอภิธรรมคุณแม่พี่นักเขียนฯด้วยกัน
ขอรวบรวมรายชื่อไว้ที่นี่เผื่อใครพร้อมก็ขอเชิญชวนไปด้วยกันได้ครับ


ที่วัดธาตุทอง ศาลา 7
ในวันเสาร์ที่ 26 กันยายนนี้ เวลาประมาณ 18.00 น.

01. คุณ Mead
02. คุณเซลล์
03. คุณ Kindred
04. คุณ Falkman
05. คุณ Zipper
06. คุณขจรวรรณ
07. คุณปาลม์
08. ลูกเกด (รอติดต่อ ข่วยกันตามด้วยครับ)
09. คุณ Sarisa (ไปด้วยกันมั๊ยครับ)
10. คุณ Jintawadee (รอ confirm)