ไม่ใช่นะครับที่มักกล่าวว่า “สมถะเหมือนการหลบภัย วิปัสสนาเหมือนการผจญภัย”

มองออกไหมว่า ตอนนี้ผมมองคุณขันธ์อย่างไร ในพฤติกรรมแบบนี้

ผมคุ้นๆว่า พฤติกรรมแบบนี้ ผมเรียกว่า ใบไม้นอกกำมือ

 

ต้องเข้าใจว่า สภาพวิญญาณ หรือ ตัวรู้นี่มันรู้อย่างไร มันรู้จากสิ่งที่ไม่จริง เช่น ตัวดำยึกยือ
ใจที่คิด หมายรู้ว่าอย่างนั้นอย่างนี้ นี่แหละคือตัววิญญาณ คือ ไปรู้สิ่งที่ไม่จริง

แต่ตัวรู้จริงอยู่ที่ใจนี่ ใครรู้ว่านิพพาน ตอนรู้นิพพานนั้นเอาวิญญาณไปรู้หรือ เอาสมมติไปรู้ปรมัตได้หรือ
ก็ขันธ์ฺ 5 ดับไป ใครยังอยู่เล่า

 

อย่าเพิ่งไปเรื่องอื่น ท่านนิวรณ์ เอาสิ่งที่ผมพูดไปทบทวน แล้วรับผิดชอบต่อคำพูดตัวเองก่อน ที่ว่า มิจฉาทิฎฐิ และ อีกไม่นานให้ไปจูบปากกับใบไม้นอกกำมือ เพราะว่าสิ่งที่ผมพูดนั้น เป็นคำ ของพระอริยะเจ้า ขีณาสพ

การที่คุณเข้าใจไปว่า ปัจจุบันธรรม นั้นจะต้องดับไปหมดไม่มีอะไรต่อเนื่อง เพราะว่า คุณยังไม่เห็น สิ่งที่มันมีอยู่ คุณเห็นแต่สิ่งที่ดับ ประกอบกับ ทัสนะยังไม่แจ้ง มันก็เห็นเป็นแบบที่คุณพูดนั้นแหละ เลยไปกล่าวกลบ คำพระอริยะไง

 

ท่านานาฯครับ ท่านนี่เก่งจริงๆเลยนะครับ
ท่านเองไม่ชอบให้ใครมาตัดสินให้

ที่ท่านทำอยู่นี้ใช่กำลังตัดสินผมอยู่หรือเปล่าครับ
ท่านรู้ได้อย่างไรครับ ที่ว่ายังกระเพื่อม หนะใช่แต่ไม่มาก
ท่านจะมารู้ดีกว่าคนรอบข้างผมได้ไง

ส่วนเรื่องหลักจิตหลักใจไม่มั่นคง อันนี้ผิดถนัดเลยครับ
กลับไปหาอ่านกระทู้เก่าดูก็ได้(ต้องอ่านแบบละเอียดนะครับ)
ผมไม่เคยตอบคำถามใครกลับไปกลับมาเลยครับ

โดยปกติแล้วผมเป็นคนไม่ค่อยอินังขังขอบกับเรื่องอะไรทั้งสิ้น
ตรงไปตรงมา ไม่ชอบการเสแสร้ง รักเหตุผล

ใครจะชอบใครจะชัง ช่างม...มันเถอะ ฉันไปแคร์อยู่แล้ว(ดีกว่าช่างแ...ม่งเถอะครับ)
แต่นี่ไม่ใช่ครับ เรื่องของธรรมะที่ผ่านกาลเวลามานมนาน
ย่อมต้องมีความคิดเห็นขัดแย้งกันแน่นอนเป็นธรรมดามาก
เนื่องจากแหล่งที่เรียนรู้และปฏิบัติมามีมากมายหลายแหล่ง

ทำไม ทำไม ทำไม ผมถึงมาให้ความสนใจกับเรื่องการกดไม่เห็นด้วย
เพราะเราชาวพุทธนั้นล้วนเป็นสุภาพชนคนพุทธศาสนา
การที่กล้าทำก็ต้องกล้ารับ เป็นการฝึกฝนนิสัยคนไทย
ที่ปัจจุบันยิ่งเลวร้ายลง ที่ชอบทำแต่ไม่รับผิดชอบ

ผมถึงต้องเน้นหนักในเรื่องที่ใกล้ตนเองก่อนก็คือในบอร์ดศาสนานี่เอง
เห็นส่วนใหญ่แล้วกดไม่เห็นด้วย โดยอคติประจำใจมากกว่าเหตุผล
เมื่อกล้าทำ ก็ต้องกล้าที่จะบอกให้รู้ด้วยสิว่า ไม่เห็นด้วยเพราะอะไร
จะได้เป็นธรรมเนียมที่ดี ที่ควรกระทำกันในหมู่ชาวพุทธว่าเป็นผู้รักเหตุผล

;aa24

 

สิ่งที่ใบไม้นอกกำมือ กล่าวเขาพูดในลักษณะของความเป็นตัวตน
แต่ ใจนี้ไม่ได้เป็นตัวตน แต่ มีอยู่ ก็ท่านว่านิพพานมีอยู่จริง
จะเอาจิตของใครไปไว้ที่นิพพานหละ ถ้าไม่ใช่จิตเจ้าของ

 

ถ้าไม่มีจิต ก็ไม่มีเจตสิก เพราะมีจิตจึงมีขันธ์ จึงเกิดอุปทานขันธ์(การยึดมั่นถือมั่น)
เช่นก้อนหิน ดินทราย ต้นไม้ใบหญ้า ไม่มีจิตครอง จึงไม่มีเจตสิก<O
เมื่อไม่มีจิตครอง ก็ไม่มีขันธ์ จึงไม่เกิดอุปทานขันธ์<O
จิตจึงเป็นใหญ่เป็นประธาน ในเหตุต่างๆที่เกิดขึ้นในโลก<O
<O
เพราะมีจิตในรูปกายมนุษย์<O
นั่นคือ รูปกายมนุษย์ เป็นสังขารมีจิตครอง จึงรู้อะไรได้<O
<O
ต่างกับ รูปชนิดอื่น เช่น ก้อนหิน เป็นสังขารไม่มีจิตครอง จึงรู้อะไรไม่ได้<O
<O
เพราะรูปกายมนุษย์มีจิตครอง เป็นรูปขันธ์ ๑<O
และเพราะจิตเป็นธาตุรู้ ชอบรู้รับอารมณ์ <O
จิตเมื่อรู้รับอารมณ์แล้ว จึงเกิดอาการของจิตขึ้น จึงมีเจตสิก นั่นเอง<O
หรือ ก็คือ เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เรียกว่า นามขันธ์ ๔<O
<O
รูปขันธ์ ๑ และ นามขันธ์ ๔ คือ ขันธ์ ๕
การที่จิตยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ ๕ นั่นแลคือ อุปาทานขันธ์ ๕<O
<O
พระบรมครูจึงสอนไว้ว่า โดยย่ออุปาทานขันธ์ ๕ เป็นทุกข์<O
หรือก็คือ เพราะจิตยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ ๕ นั่นแล เป็นทุกข์<O
<O
ผมไม่แปลกใจเลยจริงว่า ท่านจินฯที่รักของผมทำไม<O
จึงคุยกันกับผมไม่รู้เรื่อง จิตนะไม่ใช่หัวใจที่มี๔ห้อง<O
ที่จะได้แบ่งปันให้สิ่งที่เราชอบเข้าไปอยู่สิ่งละห้อง<O
<O
ท่านจินฯที่รัก สิ่งที่ควรอ่านท่านก็ไม่พิจารณาจะอ่านดูบ้าง<O
กลับชอบอ่านสิ่งที่เพิ่มเติมเสริมแต่งในภายหลัง<O
ผมเอาสิ่งที่ควรอ่านมาให้ท่านลองพิจารณาอ่านดูบ้างครับ<O

;aa24

 

รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ พวกนี้แหละ ที่มันสามารถฟ้องการปฏิบัติของเราได้ดีนะ ว่าเราติดอะไรหลงอะไรอยู่

ตากระทบรูปจิตเกิดมั้ย หูกระทบเสียงจิตเกิดมั้ย...

ถ้าเข้าใจเรื่องจิต สติ ความคิด แยกขันธ์ ๕ ได้ คลายความหลงในอัตตาตัวตนได้ มีสัมมาทิฏฐิ อารมณ์พวกนี้จะไม่เกิดนะ เพราะเขาจะมีแต่เมตตา มองโลกในแง่ดี คิดดีทำดี ไม่เป็นคนใจคอคับแคบ ไม่มีทิฏฐิแบบไม่ยอมฟังใครเลย ไม่รั้น ไม่พยาบาท

จิตว่าง ๆ ก็คิดได้ และผลผลิตของการคิดนึกเวลานั้นดีด้วย เพราะไม่ได้คิดตอนจิตเกิด ถ้าจิตเกิดคือมันมีอารมณ์ร่วมด้วยเวลาคิด เวลาทำอะไรออกมาระหว่างนั้นอาการมันฟ้อง ปิดไม่อยู่หรอก

ค่อย ๆ ฝึกไป อย่างเมื่อก่อนผมไปขอโทษคุณ ข้อความส่วนตัวไปขอโทษ เพราะอยากให้คุยกันดี ๆ คุณบอกให้ผมคลานเข้าไปหา แค่นี้ผมก็เดาออกแล้ว เรื่องนิดเดียว คุณถือสาซะขนาดนั้น สิ่งไหนที่เรายังไม่รู้ว่าเพิ่งเถียง อย่าเพิ่งปฏิเสธ ปิดทางมรรคผลตัวเองป่าว ๆ ครับ

อันนี้คือการสอนตรง ๆ เลยครับ แล้วแต่จะคิดว่าผมทำอย่างนี้เพื่ออะไรนะ

โชคดี

 

คุณ tboon ผมไม่ถือสาคุณหรอกครับ เพราะผมทราบดีว่า คุณกำลังอยู่ในภาวะ เสียศูนย์
โน่น โฟกัสไปในสิ่งที่เขากำลังถกกัน ไม่ใช่เรื่องอะไรเรื่อยเปื่อย

 

มหาปุณณมสูตร

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้อที่โมฆบุรุษบางคนในธรรมวินัยนี้ ไม่รู้แล้ว
ตกอยู่ในอวิชชา ใจมีตัณหาเป็นใหญ่
พึงสำคัญคำสั่งสอนของศาสดาอย่างสะเพร่า ด้วยความปริวิตกว่า
จำเริญละ เท่าที่ว่ามานี้ เป็นอันว่า
รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณเป็นอนัตตา
กรรมที่อนัตตาทำแล้ว จักถูกตนได้อย่างไร

เราจะขอสอบถาม ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราได้แนะนำพวกเธอในธรรมนั้นๆ แล้วแล
พวกเธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน

รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณเที่ยงหรือไม่เที่ยง ฯ
ภิกษุเหล่านั้นทูลว่า ไม่เที่ยง พระพุทธเจ้าข้า ฯ

พ. ก็สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์หรือสุขเล่า ฯ
ภิ. เป็นทุกข์พระพุทธเจ้าข้า ฯ

พ. ก็สิ่งใดไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนไปเป็นธรรมดา
ควรหรือหนอที่จะเล็งเห็นสิ่งนั้นว่า นั่นของเรา นั่นเรา นั่นอัตตาของเรา ฯ
ภิ. ไม่ควรเลย พระพุทธเจ้าข้า ฯ

พ. ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะเหตุนั้นแล
พวกเธอพึงเห็นด้วยปัญญาอันชอบตามความเป็นจริงดังนี้ว่า

ดูกรภิกษุทั้งหลาย
อริยสาวกผู้สดับแล้วเห็นอยู่อย่างนี้
ย่อมเบื่อหน่าย แม้ในรูป แม้ในเวทนา แม้ในสัญญา แม้ในสังขาร แม้ในวิญญาณ

เมื่อเบื่อหน่าย ย่อมคลายกำหนัด เพราะคลายกำหนัด จิตย่อมหลุดพ้น

เมื่อจิตหลุดพ้นแล้ว ย่อมมีญาณรู้ว่า หลุดพ้นแล้ว

รู้ชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำ ได้ทำเสร็จแล้ว
กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี ฯ

พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระภาษิตนี้แล้ว ภิกษุเหล่านั้นต่างชื่นชมยินดี
พระภาษิตของพระผู้มีพระภาค และเมื่อพระผู้มีพระภาคกำลังตรัสไวยากรณ์ภาษิตนี้อยู่

ภิกษุประมาณ ๖๐ รูป ได้มีจิตหลุดพ้นจากอาสวะ เพราะไม่ถือมั่นแล ฯ

;aa24

 

<O
ท่านใดพอจดจำได้มั้ยครับว่า ความหมายเดียวกันแท้ๆแต่ไม่เห็นด้วย<O</O
แบบนี้ชาวบ้านเรียกอคติธรรมเต็มหัวจิตหัวใจเต็มไปหมด ดูจิตประสาอะไร<O</O

ช่างม...มันเถอะฉันไม่แคร์ พวกจิตหยาบกระด้างต่อกิเลส<O</O
เพราะชอบคลุกคลีกับกิเลสโดยไม่ต้องแทรกแซงก็ยังงี้แหล่ะ

;aa24<O</O

 

ท่านอาจานน้องนิฯ ท่านชอบจังเลยนะครับ
ที่พยายามหาคำครูบาอาจารย์ ตรงไหนก็ได้
เพื่อมารับรองความถูกต้องให้กับความคิดท่านเอง
เมื่อท่านอ่านไม่เข้าใจก็อย่าไขสือสิครับ

ท่านยกมาเอง ส่วนวงเล็บนั้นของใคร วันหลังบอกกล่าวให้รู้ด้วยนะครับ
“เมื่อจะปรินิพพาน(ปริ แปลว่ารอบ - ซึ่งก็คือรู้รอบอยู่ในนิพพาน)”

ท่านก็เห็นชัดเจนนะครับว่า “รู้”รอบในนิพพาน แสดงว่าในนิพพานมี “รู้”
คือ ในนิพพานมีรู้ แต่ไม่มีการหยั่งลงมารู้ในอารมณ์

ท่านอาจานน้องนิฯครับ ท่านเลิกอย่าแกล้งเดาสวดเลยครับ
ท่านอ่านของหลวงปู่เทสก์ มาไม่น้อยท่านย่อมรู้ดีว่า
ท่านพระอาจารย์หลวงปู่เทสก์ ท่านชอบใช้คำว่าใจคือผู้รู้
ส่วนจิตนั้นท่านใช้เป็นดวงๆ๑๒๑ดวงตามอภิธรรม เป็นจิตสังขารทั้งสิ้น

;aa24

 

555 นั่นแหละรู้ไหมทำไม ผมถึงบอกให้คุณคลานเข้ามาหาผม เสริมให้อีกนิด ผมบอกว่า ถ้าคุณอยากได้ธรรมให้คุณคลานเข้ามา เพราะผมเห็นจริตคุณตั้งแต่วันนั้นว่า มันอวดดี มานะทิฎฐิมากเกินไป ไม่สมควรรับธรรม ผมจึงบอกให้คุณคลาน อันหมายถึง ความรู้จักถ่อมตนว่าเราไม่รู้ นั่นแหละ ผมขี้เกียจจะบอกคุณเองในเหตุผล

เพราะถือว่า ใครที่มานะมาก ก็ปล่อยให้มันกอดมานะไป ไม่ต้องกอดธรรม

 

ท่านครับ จิตเป็นธาตุรู้ ยืนตัวรู้ จึงเรียกว่าผู้รู้
เมื่อเข้ามาครองขันธ์ อาศัยขันธ์
เพื่อเป็นที่รู้รับอารมณ์และสนองตอบต่ออารมณ์
เพราะอะไร...อวิชชาครอบงำ มีกิเลส กรรม วิบาก ต่างกดดันซึ่งกันและกัน

จิตจึงคุ้นชินกับการออกรู้รับอารมณ์และสนองตอบต่ออารมณ์
โดยไม่ต้องอบรมอะไรเลยที่ต้องมารู้จักกับอารมณ์

เมื่อมีการฝึกฝนอบรมปฏิสมาธิภาวนา
จิตย่อมรู้โดยไม่รับอารมณ์เข่าเป็นแขก ย่อมทำได้ไม่ยาก
เพราะมีกำลังสติปัญญาที่อบรมมาแล้วตามกำลัง

;aa24

 

มันเกี่ยวกันอย่างยิ่งเลยครับ เพราะ

ต้นเหตุทั้งหมดที่คุณเข้ามาโพสแล้วมีปัญหากันอยู่นี่เพราะ คุณมาด้วยความเชื่อว่าคุณบรรลุธรรมแล้ว คุณจำได้มั้ยคุณเคยบอกผมเองว่า คุณไม่ต้องปฏิบัติอะไรแล้ว และพักหลัง ๆ นี่อาการของคุณยิ่งออกมากขึ้น ๆ ด่าคนโน้นด่าคนนี้ ใครโพสผิดหน่อยคุณก็ว่าเขาแรง ๆ จริง ๆ คุณก็กล่าวได้ดีหลายเรื่อง แต่คุณยังไม่วางตัวธรรม (เบื้องต้น) นั่นแหละ มันเลยไม่หลุดสักที ผมก็พยายามแกะให้คุณแบบอ้อม ๆ ก็แล้ว คุณก็ไม่ยอมฟัง ทิฏฐิใส่ผมเสียอีก หาว่าผมผูกใจเจ็บว่า เป็นเพราะคุณว่าผมว่า ไม่ได้บรรลุอะไร คุณมองโลกในแง่ร้ายหมดเลย ผิดวิสัยผู้ทรงจิตปกติอย่างยิ่ง

และตอนที่ผมเข้าไปโพสกระทู้เรื่อง สมถะวิธีที่ผมใช้ คุณก็ดันกล่าวดูแคลนวิธีการนั้นเฉยเลย แถมยังบอกว่าของคุณเหนือกว่า ซึ่งจริง ๆ ผมไม่ถือสาอะไรหรอก เพราะผมมองโลกในแง่ดี แต่คนที่เขารู้ถ้าเขามาฟังคุณเขาก็รู้กึ๋นคุณหมดเลยว่าคุณติดอะไรอยู่ มันฟ้องอะไรได้เยอะมาก ๆ การปฏิบัติมันก็วัดผลกันตรงความจริงความเป็นอยู่ในปัจจุบันนี่แหละ แล้วอาการคุณก็ออกเรื่อย ๆ มา ผมก็พยายามจะช่วยเตือนสติคุณอยุ่ตลอด แต่คุณก็กู่ไม่กลับซะแล้ว ตอนนี้รู้หรือยังครับ ว่าต้นตอแห่งทุกข์แบบโลก ๆ เบื้องต้นนี่คืออะไร เอาเท่านี้ก่อนก็พอครับ

แล้วผมก็บอกให้คุณเอารูปหลวงตาลง เพราะคุณกำลังทำบาป คุณนอกจากเอารูปท่านมาแล้ว คุณยังเรียนกิริยาของท่าน เช่น ลงท้ายด้วยคำว่า "เอาเท่านั้น" ซึ่งผมเป็นคนที่ฟังเทศน์หลวงตาบ่อยมาก รู้สำนวนที่ท่านใช้ คุณก็เลียนแบบ (โดยไม่ได้ตั้งใจมั้ง) หมดเลย จนมีคนแกล้งแซวได้สำนวนหลวงตาว่า "พอใจ ๆ " จำได้มั้ยครับ พอผมบอกว่า พระอริยะเขาไม่ทำกันแบบนี้ คุณก็เปลี่ยนปรับปรุงตัวเองได้วันสองวันแล้วก็กลับมาอีหรอบเดิม นั่นเพราะคุณยังไม่ถึงสภาวะนั้น จึงรักษาสภาวะนั้นไม่ได้นั่นเองครับ


ที่อธิบายมาทั้งหมดนี้ ถ้าคุณหลุดจากภพนี้ได้ ผมก็ขออนุโมทนา และคงมีคนร่วมอนุโมทนากันอีกมากมาย กับความเป็นผู้รู้จักลดทิฏฐิอัตตาตัวตน สักกายะทั้งนั้นแหละครับ ทิ้งไปเถอะ...


สุดท้ายขึ้นอยู่กับตัวท่านเองแล้ว จะยังดื้อด้านต่อไปอ้างโน่นอ้างนี่ ย้อนยอก ผมก็คงไม่ช่วยอะไรท่านอีก วันนี้บอกเต็มที่แล้ว จะไม่บอกอีก ถือว่า สุดทางแล้วครับ

สาธุ ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

ท่านทีฯครับ ท่านชอบบอกว่าผมไม่ยอมฟัง
ผมก็ให้สงสัยอยู่แต่ในใจว่า
เอ๊ะ!!!คนที่ชอบเอาแต่สอนอย่างเดียว โดยไม่ยอมตอบคำถาม
ก็แสดงว่าไม่ยอมฟังใครทั้งสิ้น ส่วนคนที่ชอบถามนั้น
เพราะฟังมากจึงสงสัย จึงเกิดคำถาม

ส่วนคนที่ถูกถาม ไม่ยอมตอบเพราะไม่ฟังนั่นเอง
คอยกล่าวหาคนอื่นโดยไม่เคยหันกลับมาดูตัวเองบ้างเลย
ไหนว่าหยุดเป็น ใครที่เป็นคนแบบนี้ จ้างให้ก็ไม่เชื่อ

เอาแต่สอนสั่งโดยยังทำไม่ได้ จึงบังคับใครต่อใครว่าห้ามถาม
ให้ฟังๆๆๆๆอย่างเดียวก็พอเดี๋ยวฉลาดเองนะจ๊ะ พูดไปได้

ช่างม....มันเถอะครับ ผมไม่แค(ก็ดีกว่าช่างแ...ม่งเถอะครับ)

;aa24

 

ใจเย็น ๆ ครับ ถอยไปอีกสักนิด เหตุการณ์ที่ทำให้คุณไม่พอใจผมนั้น เพราะคุณต่อว่าผมตรง ๆ ว่า ผมเอาธรรมง่าย ๆ มาแสดง ทำให้คนขาดความเพียร จะทำให้ศาสนาอันตรธานไป จำได้มั้ยครับ เพราะคุณกำลังสอนให้คนเข้าฌานให้ได้ก่อน ซึ่งจริง ๆ คุณยึดมัี่นในเครื่องมือมากเกินไปจนสุดโต่ีง คุณยังติดอุปกรณ์อยู่เลย ไม่ได้มองเรื่องการรักษาจิตให้เป็นปกติ อยู่กับปัััจจุบัน คือยังไม่เข้าใจนัยของจิตปกติ เป็นกลาง ปัจจุบันขณะ ความหลงปรุงแต่ง อาการที่ทำให้หลง คุณยังไม่เข้าใจเลย พอผมไปสอนขัดกับหลักการของคุณ คุณก็เลยโกรธผมซะงั้น ซึ่งจริง ๆ แนวทางที่ผมทำนี้ก็มีอยู่จริง ทำได้จริง และผมโพสต์ไปหลายหนแล้วว่า มันมายังไงไปยังไง แต่คุณก็ทำเป้นไม่เห็นเช่นนั้นเอง ทีนี้พอผมขอโทษคุณ เพราะหวังในมิตรภาพที่ดี คุณดันบอกให้ผมคลานเข้าไป แหม อะไรมันจะปานนั้น ตอนนั้นผมขอสนทนาธรรมแบบข้อความส่วนตัว คุณก็บอกไม่เอา คุยข้างหน้าดีกว่า ชอบถกธรรมชั้นสูง ๆ ตกลงคุณจะถกสูง ๆ ไปทำไม คิดเอาเอง...

 

ตกลงว่ามันหนักกี่กิโลกันครับ เห็นช่างกันใหญ่เลย

 

กลับไปอ่านกระทู้เรื่อง เรียนรุ้ความเป็นกลาง ให้มาก ๆ แล้วทำให้ได้ ยังไม่ต้องมาถามผมอีก ทำให้ได้ก่อนแล้วค่อยมาคุยกัน ไม่งั้นเสียเวลาครับ..

โชคดีครับ

 

หันซ้าย ห้นขวา หันไปข้างหลังไม่มีใคร
แหมเราก็นึกว่าเรานำอยู่ ทำเทห์ใหญ่เลย
รอบข้างทักทวง ทำค้อนใส่ เรานำอยู่นะ ไม่สน

ฉันคือผู้นำ หนึ่งเดียวคนนี้

หารู้ไม่ เค้าไปกันจะหมดแล้ว

มัวแต่ชักช้า ปิดตาตัวเองอยู่

ระวังเหอะ พอเงยหน้าขึ้นมาจะตกใจ

ข้างหน้า ..... เพียบเลย


กะลา.... เพิ่งเปิด

ว่าแล้วก็ .. ไปก่อนนะ .. ดับทุกข์ ดับทุกข์ ^-^