ไม่ใช่นะครับที่มักกล่าวว่า “สมถะเหมือนการหลบภัย วิปัสสนาเหมือนการผจญภัย”

น่าจะเปลี่ยนจากหลบเป็นเหลาให้แหลม ฝนให้คมแล้วใช้ไปทิ่มแทงผจญกับข้าศึกคือกิเลสนะครับ

 

คุณ Tboon เคยดูละครเรื่องนี้ไหมคะ ดูจาก CD น่ะ

แจ๋วใจร้าย กับ คุณชายเทวดา




เพิ่งดูจบพอดี
ขอบคุณสำหรับข้อมูล Save เก็บแล้วค่ะ อนุโมทนา

 

ตอนนี้รู้สึกอย่างไรครับ ^-^

 

จิตรวมใหญ่ที่พี่ธรรมภูตได้นี่ เข้าได้บ่อยไหมครับ
ใช่อัปปนาสมาธิ ที่สงบแนวแน่จนไร้การปรุงแต่ง หรือสิ้นจากนิวรณ์หรือเปล่าครับ ^-^

 

ท่านเอก นิ เล่า สามฯลฯครับ ถ้าท่านไม่รู้จริง
ก็อย่าพยายามเอาครูบาอาจารย์มารับรองความถูกต้องให้เลยครับ

รู้มั้ยครับว่าหลวงปู่ดูลย์ ท่านมีหนังสือชื่อ “จิตเป็นหนึ่ง”ในครั้งแรก
จนกระทั่งถูกเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาโดยพละการเป็นชื่อ “หลวงปู่ฝากไว้”

การดูจิตก็เกิดขึ้นจากหนังสือจิตเป็นหนึ่งนี้เองที่เป็นเหตุให้เกิดคำว่า “ดูจิต”
แต่กลับมีการนำเอาไปใช้แบบผิดๆ เพื่อรับรองความถูกต้องของตนเองเท่านั้น

ท่านต้องกลับไปอ่านบทความในช่วงแรกที่บอกว่า เทศน์ให้ท่านอาจารย์ฟัง
โดยเฉพาะนั้นว่า ก่อนการดูจิตของหลวงปู่ดูลย์นั้น ท่านพูดถึงอะไรบ้าง

กรุณาอย่าข้ามขั้นตอนที่หลวงปู่เข้าปลีกวิเวกในป่า
เพื่อปฏิบัติภาวนากรรมฐานเจริญสติปัญญาให้จิตมีกำลังเป็นหนึ่ง

หลวงปู่ดูลย์ ท่านอยู่ปลีกวิเวกนานถึง๑๙ปีนั้นเพื่ออะไร
ถ้าไม่ใช่เพราะเป็นพื้นฐานสำคัญเพื่อจิตเป็นหนึ่ง
หลวงปู่ดูลย์จะต้อง ปลีกวิเวกในป่าและ
เคี่ยวกรำลูกศิษย์ให้ปฏิบัตินั่งสมาธิไปเพื่ออะไรครับ

อย่าเลือกสิ่งที่ต้องการเพียงเพราะ รู้มาอย่างนั้นและถูกจริต
แล้วทิ้งส่วนที่สำคัญอันเป็นพื้นฐานของการดูจิตเป็นหนึ่ง
เปรียบเสมือนหมอ ที่มีพื้นฐาน anatomy ไม่ดีพอ
แค่กระดูกมือมีกี่ชิ้น ยังไม่รู้เลย หรือรู้ไม่หมด
ยังริอ่านจะไปเปิดคลินิกรักษา รับผิดชอบคนไข้ไหวเหรอ

;aa24

 

ท่านจินฯ
ผมขอตอบท่านอื่นที่ค้างอยู่ก่อน แล้วจะมาตอบท่านนะครับ

;aa24

 

ท่านทีฯครับ ที่ท่านพูดว่าตัวสติ คือตัวที่ไป "รู้" ว่าจิตของเราเกิด...จิตเกิด เราก็รู้จักดับ

การดับ การควบคุม นั่นแหละ...เขาเรียก การควบคุมจิตในระดับหนึ่ง<O</O
<O
*เป็นคำถามที่ต้องการคำตอบที่ชัดเจนนะครับ<O</O
คำว่า “สติ” สติตั้งอยู่ที่ไหนครับ?<O</O
จิตใช่ธาตุรู้มั้ยครับ<O</O
<O
แยกจิตออกจากขันธ์๕พอเข้าใจได้ เพราะจิตไม่ใช่ทั้งรูปและนาม<O</O
แต่ที่พูดว่า แยกตัววิญญาณ ที่จะเข้ามารวมกับความคิด แยกยังไงครับ

;aa24<O</O

 

ท่านเคฯครับ ผมก็ไม่ได้คาดหวังจากท่านด้วยเช่นกัน
เพียงท่านได้รับประโยชน์จากการอ่านที่สนทนากัน<O</O
แค่นี้ผู้ที่สนทนาด้วยก็ได้รับ อานิสงส์ไปแล้วครับ<O</O
<O</O

ที่ท่านพูดว่า “การฝึกมีสติ รู้ อยู่ที่ รู้ รู้ที่ตัวเอง” <O</O
ที่ว่ารู้อยู่ที่รู้นั้น รู้อยู่ที่ไหนครับ?<O</O
การรู้ตัวเองนั้น ถ้าหมายถึงการรู้ตัวทั่วพร้อมพอเข้าใจ<O</O
ก็ยังเป็นการรู้อยู่ที่เรื่อง(ตัวเอง)อยู่ดีครับ<O</O
<O</O

ท่านครับ ที่พูดว่า “การรู้ตัวเองว่ามียินดี ยินร้าย รู้ตัวว่าคิด รู้ตัวว่าเผลอสติ คือการฝึกตน
เข้าสู่ความเป็นกลางต่อการปรุงแต่ง”<O</O
<O
ผมงงครับกับคำว่า “การเข้าสู่ความเป็นการกลางต่อการปรุงแต่งนั้น”<O</O
ใช่เป็นการที่เราไม่เข้าไปสู่อารมณ์ทั้งหลายมั๊ยครับ?<O</O
<O
แต่ที่พูดๆมานั้น ยังมีการเข้าไปรับรู้อารมณ์อยู่ตลอดเวลานิครับ?

;aa24<O

 

สติ ตั้งอยู่ที่รู้ รู้อยู่ที่ไหน สติอยู่ที่นั่น

 

ท่านเคฯครับ เรื่องความชอบความเชื่อนั้น
ห้ามกันไม่ได้ เมื่อท่านไม่คิดที่จะแยกความจริงแท้
ออกจากความชอบและความเชื่อ ที่ยึดถืออยู่

ท่านไม่ใช่เข้าใจคำพูดผมผิดหรอกครับ
แต่เป็นเพราะไม่เคยรู้มาก่อน เนื่องจากไม่เคยอบรมฝึกฝนมาเลยครับ

ผมถึงได้บอกไปก่อนหน้านั้นแล้ว แม้แต่กับท่านนานาว่า
เคยมีพื้นฐานในการปฏิบัติภาวนากรรมฐานมาดีพอหรือยัง
ถ้ายังผมจะพูดไปยังไงท่านก็ไม่มีทางจินตนาการไปถึงหรอกครับ
กับท่านที่มีพื้นฐานมาดี อย่างท่านขันธ์ ท่านวิสุทโธแล้ว เข้าใจได้ทันที

ผมรู้สึกชอบมาก กับคำเปรียบของนักดูจิตติดความคิดเอามากๆเลยครับ
เปรียบได้ตรงกับความจริงเป็นที่สุด
"จิตผู้รู้ ดุจฟองไข่ เมื่อเติบโต เต็มที่ จะเจาะเปลือกออกมาเอง"

เห็นหรือยังครับกับการดูจิตเฉยๆ อย่าไปแทรกแซง เค้าเจริญเติบโตของเค้าเอง
เพราะเริ่มเบื่อกับความกระด้างคุ้นชินที่ต้องอยู่ในเปลือกไข่มานาน
เมื่อได้โอกาสที่จะออกจากเปลือกไข่(ความคุ้นชินที่เคยอยู่)
นึกว่าจะรอดตาย ที่มีโอกาสออกมา
แต่หารู้ไม่ว่าออกมาก็มารอความตาย ในกาลข้างหน้า

ท่านเคฯครับ ก็เพราะท่านอ่านเฉพาะที่ต้องการเท่านั้น
โดยไม่อ่านบริบทก่อนหน้านั้นเลย ที่ผมได้บอกไว้แล้วว่า
“เดิมนั้น จิตที่เวียนว่ายอยู่ในวัฏฏะ
ล้วนถูกอวิชชาและอุปกิเลสทั้งหลายห่อหุ้มอย่างแน่นหนา
จนมองไม่ความประภัสสรผ่องใสของตนที่มีอยู่เดิม
ไปยึดเอาสิ่งห่อหุ้มทั้งหลายเหล่านั้นรวมเข้าว่าเป็นตนด้วย”

ท่านลองอ่านตามแบบช้าๆ พิจารณาด้วยใจเป็นธรรมนะครับ
เมื่อเราสามารถผ่านเข้าไปสัมผัสจิตในจิตเป็นภายใน(สติปัฏฐานสูตร)
ทำให้รู้ได้ว่าจิตเดิมนั้นจิตประภัสสรผ่องใส เปรียบเสมือนว่า
เรารู้ว่า มีเพชรน้ำเอกซ้อนซ่อนตัวอยู่ ณ. ภายในหินก้อนนี้(กายที่จิตยึดถืออยู่)

มีท่านใดบ้างที่เมื่อรู้อยู่เห็นอยู่อย่างนี้แล้ว
จะไม่เพียรพยายามที่ขจัดหินที่ห่อหุ้มเพชรน้ำเอกนี้ออกไป

;aa24

 

อาศัยวิญญาณสร้างสติ เอาสติพิจารณา วิญญาณ สังขาร เวทนา สัญญา และรูป^-^

 

ท่านนานาฯครับ เรากำลังพูดคนละเรื่องเดียวกันอยู่หรือเปล่าครับ
เริ่มจากการพูดถึงปฏิบัติกรรมฐาน
ฐานที่ตั้งอันสมควรแก่การทำงานทางจิต
ถ้าปฏิบัติตามเสด็จพระบรมครูแล้ว
ย่อมได้รอยเดียว รสเดียวกันแน่นอนครับ

การฝึกฝนกรรมฐานนั้นเป็นการฝึกฝนอบรมทางจิตเท่านั้น
หรือท่านอบรมฝึกฝนกรรมฐานเพื่อให้กายดูเท่ขึ้นเท่านั้น ผมไม่เคยพบเห็น

ถ้าพูดถึงหน้าที่การงานนั้น ผมไม่อาจปฏิเสธได้ว่าของท่านกับผมแตกต่างกัน
ท่านรู้เรื่องสัตว์ ผมรู้เรื่องคน แต่ทั้งหมดนี้เป็นการงานทางโลก

ส่วนการงานทางจิตแล้ว ย่อมต้องเหมือนกันครับ
ที่เราต้องมีฐานที่ตั้งอันควรแก่การงานของจิตเพราะว่า

เพื่อจิตมีที่ตั้งมั่นไม่หวั่นไหว สงบตั้งมั่นได้อย่างรวดเร็ว(เหมือนกันทุกคน)
เมื่อมีอารมณ์มากระทบครับ ต่างกันแต่ว่าฐานใครฐานเค้า(ของตน)
ผู้ที่ฝึกฝนอบรมสติกรรมฐานมานั้น ย่อมต้องมีเหมือนกันทุกคนครับ

;aa24

 

ผมยังขอย้ำนะครับว่า ตั้งมั่นชอบนะครับ เพราะอริยมรรค๘นั้น
มีคำว่าสัมมาสมาธิ แสดงว่า ตั้งจิตมั่นชอบครับ

ท่านเล่นออกไปทางน้ำตกพลิ้วเลย
การตั้งมั่นนั้น แม้ฟังแล้วดูดีมีสกุลน่าเข้าใกล้

ท่านลองปักหลักตั้งมั่นลงในดินเลนดูสิครับว่า ตั้งมั่นชอบมั้ย
คำว่าถือมั่น ก็ไม่ใช่จะเลวร้ายอย่างที่ท่านคิดเองเออเอง

ถ้ามีคนที่ถือมั่นในโลกุตตระธรรมเป็นมาตรฐานหละ ถูกหรือไม่
เคยได้ยินมั้ยครับว่า อย่าหมิ่นเงินน้อย อย่าคอยวาสนา

ในเมื่อพระพุทธองค์กล่าวไว้แล้วว่า
“การปฏิบัติสัมมาสมาธิ เป็นครุกรรมฝ่ายกุศล”
เมื่อกระทำบ่อยๆเนืองๆอยู่ ย่อมเป็นการสร้างวาสนาบารมีครับ

;aa24

 

ท่านนานาฯครับ ที่ท่านพูดข้างบนนี้แน่ใจนะครับ<O</O
ว่าจะไม่ถูกเจ้าตูบที่ท่านรักษาอยู่ หัวเราะโฮ้งๆๆเอา<O</O
<O
ท่านพูดได้อย่างไรครับ ว่า “อย่าได้หวังไปสงบในการนั่งสมาธิเพียงอย่างเดียว <O
เราต้องทำให้จิตเราพร้อมอยู่ตลอดเวลา” <O
ท่านไม่รู้จริงๆ หรือคิดแกล้งไอ้ตูบมันเล่น<O
เพราะคิดว่าไอ้ตูบมันฟังไม่รู้เรื่อง <O
แต่เผอิญผมไม่ใช่ไอ้ตูบและไอ้ตูบไม่ใช่ผม<O
ความงงย่อมเกิดขึ้นเป็นธรรมดาครับ <O
<O
มีพระพุทธพจน์กล่าวไว้ว่า<O
“เรานั้นเมื่อจิตเป็นสมาธิ(สงบ) บริสุทธิ์ผ่องแผ้ว <O
อ่อนควรแก่การงาน(พร้อมอยู่ตลอดเวลา)”<O
<O
ท่านพูดว่า “ตอนนั้นนั่งกรรมฐานแค่ต่อยอด แค่นั้น <O
เพราะปัญญาทำให้เกิดสมถะ สมถะทำให้เกิดปัญญา <O
เพื่อเข้ากระบวนการวิปัสสนากรรมฐานแล้่วไปวิปัสนาฌาน”<O
ท่านรู้สึกมั้ยครับว่าที่ท่านพูดขัดกันชอบกล <O
“ปัญญาทำให้เกิดสมถะ สมถะทำให้เกิดปัญญา”<O
<O
ท่านจะยังจะต่อยอดตรงไหนครับ <O
เมื่อเกิดปัญญาก็เป็นวิปัสสนาอยู่แล้ว<O
<O
การจะเป็นวิปัสสนาญาณได้นั้น<O
ต้องพิจารณาเป็นภายในบ้าง เป็นภายนอกบ้าง <O
เป็นทั้งภายในและภายนอกบ้างเท่านั้น<O
เป็นอันเสร็จกิจ จึงจะเกิดวิปัสสนาญาณ

;aa24<O

 

ท่านครับ แม้แต่เจ้าตูบ เรายังต้องคอยดูเรื่องเหล่านี้ให้มันไม่ใช่หรือครับ

;aa24

 

โห ..ทำไมของเรา ท่านภูตแยกออกมาเป็นข้อ ๆ เลยล่ะ

 

ท่านนานาฯครับ ท่านพูดเองก็ยังขัดกันเองชอบกลอยู่นะครับ<O</O
ท่านบอกเอง “หากเรารู้เรา เราก็ย่อมรู้ผู้อื่นด้วยเหมือนกัน”<O</O
<O
ในเมื่อเรารู้เรา เราก็ย่อมรู้ผู้อื่น เมื่อรู้ผู้อื่น ย่อมตัดสินใจให้เขาได้ใช่มั้ย<O
<O
ท่านสำรวจ กาย วาจา ใจ ด้วยอะไรครับ<O
รักษาให้ปกติได้อย่างไร

;aa24<O

 

อย่าคิดลึกสิ แค่รู้ก็พอแล้ว จะไปถามทำไมว่าใครรู้...เดี๋ยวก็โดนจิตหลอกจิตหรอก.

 

ท่านพี่ภูตไปกินอะไรมาผิดสำแดงหรือเปล่า ทำไมเฉียบคมขึ้นผิดหูผิดตา...