ไม่ใช่นะครับที่มักกล่าวว่า “สมถะเหมือนการหลบภัย วิปัสสนาเหมือนการผจญภัย”

ก็ตามนั้นแหละพี่ภูติ คำว่า "หลุดการรู้ลมไปแล้ว" ผมก็หมายถึงเขาจะพูดไปทางอื่น
หรือใช้ศัพท์อื่นๆ ที่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับ รสธรรมที่ละเอียดในการรู้ลม

ซึ่งการรู้ลมนั้นละเอียดได้อีก ก็อย่างที่พี่ภูติกล่าว

ซึ่งก็มีละเอียดกว่านี้อีก จริงไหมครับ สั้นยาว มันเรื่องสั้นยาว จริงๆ
ความสั้นยาวแบบว่าไม่เห็นเป็นสั้นยาวก็มีอีก คือไม่เรียกแล้วว่าสั้น
ยาวแต่รู้หละว่ามันมีเข้าออกอยู่แต่เบาบาง ไม่ถึงขนาดแนบกับลม
จนเห็นว่าลมหายไป หรือพี่ภูติจะว่าอย่างไร ตรงนี้จะว่าผมเพ้อ
หรือเปล่า

พอนึกออกละว่าจะบรรยายอย่างไร คือ วิจารที่เห็นลมสั้นยาวนั้นละ
ไป แต่ไปเห็นวิจารในแง่ที่ลมมันไปปรากฏในส่วนไหนของกายบ้าง
มันจะปรากฏเป็นสภาวะดันๆ หากจิตสัดส่ายก็จะเห็นเป็นลมไหล
ในกาย ...

มีละเอียดอีกนะ ยังเรียกว่าเป็นวิจารอยู่ แต่มันเทียวไปคนละแบบ
แต่เป็น วิตก ในลมอย่างเดิม

 

ลมออกกระหม่อมนี่ ออกทั้งวันไหมท่านแว๊ด

 

อาจานนิฯครับ คุณพูดถูกแล้วครับว่า "ตรงนี้จะว่าคุณเพ้อเจ้อครับ
ถ้าเป็นคุณวิสุทโธ ผมพูดไปแค่นั้นเค้าก็กระจ่างแล้วครับ
เพราะผ่านแบบนั้นมานักต่อนักครับ

คุณกำลังเดาสวดอยู่นะครับ ผมถึงได้บอกไงว่า
คุณยิ่งพูดก็ยื่งเห็นว่าคุณไม่รู้จักลมหายใจดีพอ(สมบูรณ์)

ขนาดลมหายใจของตนเองยังไม่รู้จัก
ก็อย่าไปพูดถึงสติปัฏฐานให้เสียเวลาเลยครับ
ยังจะแถมดูจิตติดความคิดอยู่เหมือนเดิมครับ

;aa24

 

ว่าแล้ว ว่าต้องว่า เพ้อเจ้อ ผมนั่งดูลมนี้ ยังลงไปได้อีก

ลาหายใจหายไป แต่มันก็ยังหายใจอยู่ นี่ก็มี ถามว่า แล้ว
มันอยู่ตรงไหน ก็ลมในเลือดไง มันยังหายใจได้อยู่ ยัง
ส่งการทำงานการหายใจอยู่ สมองยังได้อากาศอยู่

เพ้อให้ฟังแค่นี้ละกัน พี่ภูติก็ไปเทียบเอา ว่าลมหายใจ
นั้นเขาวัดกันตรงไหน ...ยังมีอีกนะ แต่เท่าตะกี้ว่าเพ้อ
เจ้อ เท่านี้ผมก็รู้แล้วว่า คุณยังรู้กายลมไม่ลึกซึ้ง ดูไม่ออก
สมาธิมีน้อยมาก

 

<Oคุณผู้หญิงชื่อขวัญครับ
ที่คุณชี้แจงนั้นผมรับได้ครับ แต่รู้สึกว่า ไม่ยุติธรรมสำหรับผมครับ
ผมน้อมนำมานมสิการแล้ว
ที่คุณยกมานี้ก็เหมือนที่ผมพูดไว้แล้วคุณกดไม่เห็นด้วย</O
<O

เอ้าไอ้เจ้าจอมกระล่อน.....เนี่ยผมพูดกับจิตผมเอง
ผมผิดด้วยหรือ ถ้ายังงั้นคุณควรไปบอกท่านอาจารย์นะครับว่า
อย่าทำตัวเป็นคนสาธารณะสิครับ รับรองได้คุณจะได้รู้สึกไม่เห็นด้วยกับใคร

คุณเล่นใช้ความรู้สึกมาเป็นเครื่องตัดสินไม่ได้หรอกครับ
ถ้าคนในบอร์ดนี้ใช้ความรู้สึกอย่างเดียวในการตัดสิน

ผมว่าในบอร์ดนี้คงจะยุ่งน่าดูชมเลยครับ
ในเมื่อคุณออกตัวแทนท่านอาจารย์ ก็ดีแล้วครับ
ผมถือว่าคุณเป็นตัวแทนท่าน ผมกล่าวอะไรถือว่าผมกล่าวกับคุณเท่านั้น

จะได้ไม่โดนกล่าวหาอีกว่าลามปรามถึงผู้ใหญ่ที่ไม่ใช่กำนัน
บทสนทนาบทนั้น ผมกำลังพูดกับจิตของผม ผมก็ดูจิตเป็นเหมือนกันนิครับ

;aa24
</O>

 

ออกเรื่อย ๆ อะคะ แรงบ้าง เบาบ้าง ออกทั้งวันรึเปล่า ไม่ได้สังเกตุอะคะ

บางทีก็ที่ลำตัวก็มี ที่หูจะชัดเจนสุดอะคะ ^^

 

ในเมื่อมีผู้รู้แล้ว ผู้รู้หมายถึงอะไรเกิดขึ้นก็รู้ อะไรดับไปก็รู้ใช่มั้ยครับ
ยังจะมีอะไรอีกครับ??? ที่อย่าไปเพ่งจิตผู้รู้ครับ???

;aa24

 

เห็นผิดยังไงครับ ในเมื่อคำว่า “จิตผู้รู้”นั้น
ความหมายก็ชัดเจนอยู่แล้วนิครับว่า “ผู้รู้”
ถ้าผู้รู้ไม่ยืนตัวรู้ เราจะเรียกว่าผู้รู้ได้หรือครับ???
คุณพูดเองนะครับว่า “เขาตั้งอยู่ก็ รู้ ว่าตั้ง เขาไม่ตั้งอยู่ก็ รู้ ว่าไม่ตั้งอยู่”

คุณยังกล้าพูดขัดกับตัวเองต่อไปว่า “เห็นจิตผู้รู้เกิดดับ”
ของอะไรที่เกิดดับ จะตั้งมั่นได้หรือครับ???
มันต้องคอยประคองตัวเพื่อตั้งมั่น จึงจะตั้งมั่นได้
ถ้าเกิดดับจะประคองตัวได้ยังไงครับ???

ที่ผมพูดในกระทู้ที่คุณไม่เห็นด้วย
ก็พูดแบบเดียวกับที่คุณพูดนิครับ คุณผู้หญิงชื่อขวัญ
แสดงว่าคุณดูจิตที่เกิดอคติส่วนตัวใช่มั้ยครับ???
พอมันเกิดขึ้นคุณก็ดูมันตั้งอยู่สักพัก
ทนไม่ไหว “กดไม่เห็นด้วยเสียเลย”จิตดับฮาๆๆๆสบายใจ

;aa24

 

ขอโทษนะครับคุณไปเอาคำว่าสัมมาปัญญามาจากไหนครับ
ผมไม่เคยเห็นมีในอริยมรรค๘เลย คุณกำลังพูดถึงมรรคองค์๙อยู่หรือครับ

ผมขอถามย้ำๆซ้ำนะครับ ใครเห็นจิตผู้รู้ว่าไม่เที่ยงครับ
มีผู้เห็น ก็ต้องมีผู้ถูกเห็น
อยู่ๆมีผู้ถูกเห็น โดยไม่มีผู้เห็นไม่ได้นะครับ
พูดให้เด็กฟังเด็กมันยังต้องถามเลยครับว่า ใครเห็นล่ะลุง

ผมพูดผิดที่ไหนครับว่า ตอนต่อสู้กับกิเลส จิตหนีกิเลสไปเกิดดับๆ
พอถึงคราวจะบรรลุเท่านั้น ก็เสนอหน้ามาทันที
ยังงี้ผมสมควรกดไม่เห็นด้วยมั้ยครับ???

ใครละความยึดมั่นในจิตครับ??? ได้โปรดตอบด้วยนะครับ
ถึงตรงนั้นได้ ในจิตยังจะมีอะไรให้เข้าไปละหละครับ?

คุณลองเอาคำพูดคุณไปถามเด็กข้างบ้านก็ได้ครับว่า
เห็นจิตทำลายจิต กับคำว่า ละความยึดมั่นในจิตเหมือนกันมั้ยครับ???
การทำลายมีแต่ความแข็งได้ประโยชน์อะไรครับ
สู้ค่อยๆละกิเลสออกจากจิตมีแต่ความนุ่นนวลใช่มั้ยครับ???
ผมบอกแล้วว่า ผมสมาทานมานานกว่าพวกคุณจริงๆสิให้ดิ้นตายก็ได้

;aa24

 

ขอโทษนะครับ ผมเดินตามพระบรมครูและครูบาอาจารย์แต่เก่าก่อนมา
ท่านสอนตามพระบรมครูที่ตรัสว่า
“ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอจงยังสมาธิให้เกิดขึ้นเถิด”

ย้ำนะครับว่ายังสมาธิให้เกิดขึ้นเถิด
ผู้ที่มีจิตตั้งมั่น
(จะตั้งมั่นได้ต้องนั้นต้องอาศัยความอ่อนโยน
ให้จิตระลึกรู้อยู่ที่ใดที่หนึ่งอย่างต่อเนือง
ไม่ฟุ้งซ่านไหลออกไปตามอารมณ์ จิตจึงตั้งมั่นได้ครับ)

ย่อมรู้เห็นตามความเป็นจริง(ปัญญา)
ปัญญาแบบนี้เป็นสัมมาอยู่แล้ว เพราะเบาสบายจากอารมณ์
ด้วยการปล่อยวางความยึดมั่นในอารมณ์ออกไป

ความเชื่อส่วนความเชื่อ ความจริงส่วนความจริงครับ
ถ้าแยกของสองสิ่งออกจากกันไม่ได้
เรียนรู้ไปก็เป็นหุ่นยนต์ให้เค้าเชิดดีๆนี่เองครับ

;aa24

 

มันหมุน ๆ วิ้ง ๆ ไหมครับ ยิ่งถ้าเป็นบ่อย ๆ จนชำนาญ จะให้มันกลางกะหม่อมก็ได้ หว่างคิ้งก็ได้ กลางอก สะดือ ท้องน้อย ก้นกบ กลางหลัง ฯลฯ ถ้าชำนาญมากจะเอาตรงไหนก็ได้

ตามหัดแรก ๆ เคยตามลมเข้าไปตลอดสายใช่ไหมครับ ผ่านตรงไหนตามหมดเลย จมูก คอ หลอดลม กะบัง ปอด ท้อง ท้องน้อย เข้าจนสุด แล้วเวลาออก ก็ตามออกมาเช่นกัน

หรือไม่ก็เคยอ่านพวกปราณ จักระ สมาธิหมุน รึป่าว ผมก็เป็นนะคุณน้า

เอ.. แต่ลมออกหูนี่โมโหใครมาป่าว ^-^

 

ตัวสีแดง ไม่เคยกำหนดว่าให้มันออกตรงไหนเฉพาะที่อะคะ มันอยากออกตรงไหนมันก็ออกเอง เด๋วคราวหน้าลองดู ..

ตัวสีน้ำเงิน หัดตามลมเข้าไป แม๊น... ตอนนั้นทำเล่น ๆ (ประมาณว่า ว่างจัด ^^")
แล้วอยู่ ๆ มันก็ชัดเอง ว่ากระทบอะไรบ้าง งี้อะคะ

ตอนนั้นเคยอ่าน บอกแต่ว่า เวลาหายใจ ให้รู้ว่ากระทบอะไรบ้างแค่นี้ แต่เรื่องจักระ สมาธิหมุนไม่ได้อ่านอะคะ

ลมออกหู มันออกจริง ๆ นะ แต่ส่วนใหญ่จะออกทางขวา นานน๊าน จะออกทางขวาทะลุทางซ้าย แปลกดี หุหุ..... (เวลาโมโห ลิ้นปี่มันจะกระเพื่อม ๆ ๆ หายใจแทบไม่ทัน อิอิ ^^)

 

อาจานนิฯ อยากได้กายลมมั๊ย โดยเฉพาะลมในเลือดหนะ
คุณก็ไปถามคุณหมอหมา นานา คอนนาดู ดูสิว่า
เวลาฉีดยาให้สัตว์ที่ป่วยน่ะ ไม่ต้องไล่ลมได้มั๊ย?

คุณเลิกคิดเองได้แล้ว ที่ชอบมีนิสัยเอาชนะคะคานให้ได้
โดยไม่คำนึงถึงว่ารู้จริงหรือไม่
เพียงขอได้ชนะเพื่อศรัทธาที่มีของตัวเองก็พอ

พูดมาได้ กายลม มีที่ไหน
มีแต่กายทิพย์ หรือนามกาย เป็นกายที่เกิดจากอารมณ์

โดยเฉพาะลมในเลือด ไม่พูดก็ไม่มีใครกล่าวหาว่าไม่รู้หรอก

ผมขอเตือนนะครับว่า
ถ้าไม่รู้ ก็บอกว่าไม่รู้ ไม่เห็นจะน่าอายตรงไหน
แต่ถ้าไม่รู้ ยังเดาสวด เพื่ออวดภูมิ มันน่าอายนะครับ
สำหรับนักดูจิต ติดความคิด

ผมก็เคยเป็นคนนึงที่เคยดูจิตมาก่อน ดูจิตมามากกว่าพวกคุณด้วยซ้ำ

;aa24

 

อีกหน่อยก็สั่งได้ ไล่ได้ จะเอาตรงไหน กลางหว่างคิ้วที ท้องน้อยที สลับกันไปกันมายังได้ ลองหมุนเลยตามเข็ม ทวนเข็ม หรือสลับซ้ายที ขวาทีก็ได้ สนุกดี

นอนดีกว่า ฝันดีน้าแว็ด และทุกท่าน ^-^

 

เคยแบบรู้สึกมีอะไร ไล่มาที่ศรีษะด้านหลัง

แล้วทีนี้ ก็เลยไล่ตามมัน ให้มันทะลุมาระหว่างคิ้ว

ตอนนั้นความรู้สึกคือ เหมือนหน้าตัวเอง ออกมาระหว่างคิ้ว

รู้สึกกลัว ผวา เลยเหมือนมันกลับเข้ามาปกติอะคะ เป็นครั้งเดียว^^

__________________________________

นั่นจิ ง่วงแร๊นเหมือนกัน ไปนอนดีก่า ฝันดีทุกท่าน ^^

 

อ้าวๆ จะไปนอนซะแล้ว งั้นไปมั่ง

 

พิจารณาอย่างที่บอกมาก็ได้ครับ ยกจิตขึ้นสู่ฐาน คือ นึกรู้ แต่ที่ผมใช้คำว่า ตรึก เพราะว่าเป็นอาการจ่ออยู่ กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ซึ่งก็เหมือนกัน จรดจ่ออยู่กับ จุดกระทบ

วิจารณ์ ตามที่ คุณ ธรรมสวนัง บอกมาคือ ประคองเอาไว้ ให้รู้ตรงฐาน ซึ่ง การประคองนั้นแหละ คือ การส่งใจไปสังเกตุว่ามันยังมีอาการสัมผัสตรงนั้นไหม ก็ลักษณะเดียวกับ การดูลมหายใจเข้ายาว ออกยาว เพียงแต่ส่งใจไปต่างอาการกัน ก็เช่น บริกรรมพุทโธ เร็วๆ ก็ส่งใจไปดูตรงเร็วๆ และ บริกรรมพุทโธ ซึ่งคอยประคองรู้นั้นเป็นระยะๆ

ก็สรุปว่า วิตก คือ ตั้งอยู่กับสิ่งใดๆ วิจารณ์ นี้คอยดูว่ามันมีอาการแบบใด เป็นระยะๆ

ทีนี้ ทั้งวิตกวิจารณ์ นี้มักจะคู่กันไป เพราะมันเป็นธรรมชาติของจิต ที่เมื่อไปจรดจ่อกับสิ่งใดก็ต้องรู้ลักษณะของตรงนั้นเสมอ แต่เราไม่ต้องไปบังคับ มันจะรู้ในลักษณะนั้นเอง โดยธรรมชาติของจิตที่ตั้งมั่น

ปัญหาคือว่า แล้ว มันต้องอย่างไรจึงจะเรียกว่า ฌาณ ตอบว่า เมื่อจิตตั้งมั่นแล้ว จรดจ่อได้แล้วโดยไม่มีอารมณ์ที่หันหาไปในทางอื่น ก็เรียกว่า ได้กำลังของฌาณ

 

ขอบคุณ ที่ยอมรับความคิด ของเรา
ถ้าคุณรู้สึกไม่ยุติธรรม ก็ขออภัย เพราะใจเรามันเอียงกะเท่เร่อยู่
ก็อยากเป็นกลางอยู่เหมือนกัน กำลังหัดภาวนาให้เป็นกลางอยู่
ที่เราพูดไปตั้งเยอะนั้น ก็พูดจากความคิด ยังไม่ใช่ความรู้จริง
ท่านก็อย่าไปยึดมั่นกับคำพูดที่มาจากความคิดเรา เพราะเราเอง
ก็ไม่ได้เชื่อว่าเป็นจริงอย่างที่คิด เพียงแต่เราชอบที่จะคิดไปทำนองนั้น
เรายังต้องพิสูจน์ความคิดของเราไปเรื่อยๆ ว่าอันไหนถูกอันไหนผิด
เมื่อภาวนาไปจนรู้ความจริง สภาวะที่เกิดขึ้นจะสอนเราเอง ว่าเรา
คิดถูกหรือคิดผิด ภาวนาได้ถูกหรือผิดทาง

อนุโมทนา
ข้าพเจ้าเอง ก็กะล่อนมิใช่น้อยอยู่เหมือนกัน ยังต้องอบรมอีกเยอะ
ขอท่านได้โปรดอย่าถือสาข้าพเจ้าเลย

 

ขอตอบอันนี้ (อันอื่นละไว้ เพราะ เราก็ยังต้องพิสูจน์อีกที มันเป็นแค่ความคิด)
ใครละความยึดมั่นในจิตครับ???
ขอตอบ ว่าใครคนนั้นก็คือ จิต คนที่ไม่ใช่เรา แต่เป็นตัวตนที่ดำรงเป็นเรา
เพราะ เราบอกว่าเราละหมดแล้ว อะไรๆก็ไม่อยากได้ กิเลสเราก็ไม่เอา
แต่เราก็ทำไม่ได้อย่างที่เราเข้าใจ เพราะ จิต นั้น เขายังไม่รู้เหมือนเรา
จิตนั้น เขาจะรู้และเข้าใจเหมือนเราได้ เมื่อเราภาวนาได้ถูกทาง

คำตอบนี้ ก็ตอบจากความคิดอีกนั่นแหละ ยังไม่รู้จริง ต้องรอเราพิสูจน์
ด้วยตนเองอีกที ถึงจะรู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิด ตอนนี้แค่บอกความคิด
ของเราให้รู้เท่านั้น ถ้าไม่เห็นด้วยก็ไม่เป็นไร เพราะความคิดของเรา
มีไว้ให้เราพิสูจน์ คนอื่นเขาก็มีความีความคิดของตนเองกันทุกคน
ก็พิสูจน์ของตนเองไป ภาวนาไปตามที่คิดว่าถูก ส่วนผลก็ดูกันเอาเอง
ของใครของมัน ถ้าว่างหรืออารมณ์ดี ก็จะมาเล่าผลงานเล่าประสบการณ์
แลกเปลี่ยนกันบ้าง เป็นวิทยาทาน นะท่าน

 

พี่ธรรมภูติ... ฟังแล้ว
มีแต่คำศัพท์และประโยคเท่านั้น...
อธิบายข้ามไปข้ามมา...เดี๋ยวสูงเดี๋ยวต่ำ...ไม่รู้แจ้งแทงตลอด
เมื่อเริ่มขั้นต้น...แล้วจู่ๆ..ก็จบเลย....
ขั้นตอนอธิบายที่จะทำให้ดำเนินไปให้ถึงขั้นจบ..ไม่มี

ไปร้านสะดวกซื้อ...เลือกม่าม่า...ฉีกซองแล้วต้มน้ำร้อนเลย...