ไม่ใช่นะครับที่มักกล่าวว่า “สมถะเหมือนการหลบภัย วิปัสสนาเหมือนการผจญภัย”

ขอขมาพระรัตน ขอทุกวัน
แต่เอ ถามนานาทำไมเนี่ย แล้วไปอ้างอิง คุณจินนี่ เลยไม่ขอตอบรายละเอียดแล้วกัน งง ก็รู้ว่า งง

 

บางคนถ้านั่งสมาธิสักสิบห้านาที แล้วปรากฎนอนไม่หลับ นี่เพราะอะไร ^-^

 

ยัง ยัง อยู่เตรียมอนุบาล อยู่ พี่วิษณุ เราไม่ยกหางกันเอง แล้วกันนะ

 

[ พึ่งมาอ่านทวน ]

นั่นแหละ ๆ การสั่น แต่อันนี้ไม่ใช่การหิวนะ มันยังเป็น วิตก วิจาร อยู่

 

ถ้าเอาไปเทียบกับฌาน 2 พอได้ไหม จะเห็นภาพ

 

ถามใครหละนี่

ที่เคยสังเกตมีสองแบบ

ต้องสังเกตตอนหลับตาลงนะ ต้องผ่อนหายใจออกยาว ให้ผ่อนคลาย ให้
ใจว่างๆ ลง เทคนิค TBoon ถ้าเสริมของพระ พระบอกว่า ให้เริ่มด้วย
การปล่อยหายใจออก จะให้ความสุข สงบเร็ว

หลังจากนั้นหลับตา

พอหลับตาปุ๊ป เกิดการไหวยิบๆ กระพริบไม่สว่างมาก แล้วน้อมใจลงอีก
นิดก็จะซึมเกือบๆเข้าภวังค์แต่ก็ไม่เข้า อันนี้กำลัง ฝุ้งซ่านทางโลก ให้รู้
ว่ากำลังฝุ้งซ่านทางโลก หากถอยออกมามันจะกุ๊กกิ๊กแล้วเข้าช่อง ภพ
ชาติเกิดการตรึกทันที แบบนี้ดูตอนตื่นนอนก็ได้ มันไหลกระทบทางนั้น
ดีดไม่เอามาทางนี้แล้วดีดกลับไปทางนู้นแล้วอะไรที่ติดข้องก็ ป๊าป เกิด
เป็นความคิดแรก

แต่ถ้าหลับตาลงนะ เกิดการไหวยิ๊บๆ แต่มันข้างใน กายเนื้อที่ตาไม่ได้
ยิบๆด้วย อันนี้ฝุ้งธรรม ก็สมาธินั่นแหละ ก็ให้ปล่อยลมคลายลงดีๆ
แล้วหลับตา ไม่แน่นะ มีหลายทาง เท่าที่เห็นคือ สว่างโพลงเข้าสู่
ปฐมฌาณก็ได้(ถ้าไม่เอาแต่ตกใจ) ถ้าไม่ตกใจแต่มันถอยออกมา
แบบนิ่มๆ อันนั้นจิตมันพักทำสมถะ แล้วมันจะวิปัสสนาต่อ ก็ระวังทั้งคืน
แต่ถ้าไม่มีอะไร ไม่ได้เข้าสู่ฌาณไปแช่ ก็ไม่แน่นะ ...อันนีมีหลาย
แบบอีก แต่จะเป็นการหลุดออกมาของกายทิพย์เสียมาก แต่ถ้าชำนาญ
ก็ปล่อยมันเลย เดี๋ยวพอจ่อภวังค์ก็ออกมาเล่นได้

 

ไม่ฟันธง ต้องขึ้นกับสภาวะสั่นๆ นั้นมันมีรสอย่างไร ตรงนี้ดูยาก

พุดคุยกันก็อาจจะเกิดการเบี่ยงเบน ตอนนี้ไม่เหมาะ อาจจะเกิดการ
ปรุงแต่ง ต้องรอทีเผลอคราวหน้า

แต่ลองคุยกับ TBoon ดู ถ้าเขามีอะไรจะชี้แบบละเอียด ผมจะอาศัย
ตามดูการปรุงคำตอบอีกที

พูดกันเอง มันจม ต้องแบบว่า ขอเป็นคนวงนอก จะทำให้สะอาดดีทั้ง
สองฝ่าย

 

คืองี้พี่แบบว่าบางทีอารมณ์ดี ก็นั่งคู้สมาธิในห้องนอน ก็นั่งนิดหน่อยเอง สิบห้านาที ครึ่งชั่วโมง ได้นิ่ง ๆ หน่อย ๆ คงไม่ฌานอะไร

แต่พอขึ้นเตียงตั้งใจนอน นอนคือนอน ไม่ภาวนาอะไรแล้ว ปรากฎว่านอนไม่ค่อยจะหลับ พลิกไปพลิกมา ประมาณนี้ครับ ^-^

 

ตอบให้นิดนึงละกัน หาก หยุดอยู่ที่รู้ ไม่เคลื่อนเป็นความคิดที่เราแนบด้วย
แต่มันเหมือนมาจากขันธ์5 ไม่ได้มาจากเรา คือ เราตั้งมั่นรู้อยู่ อันนี้ได้

แล้วเรียกสภาวะตั้งมั่นนั้นว่า สัมมาสมาธิ

อาการสั่นๆนั้นจะถุกแยกออก เป็นของถูกรู้ ถูกดู ตรงนั้นขันธ์5ทำงาน หาก
ไปแนบเข้าอาจจะเกิด ฌาณ3 หรือ 4 ก็ว่ากันไป ให้ดีอย่าให้แนบลงไป
อยู่นอกๆ อย่าส่งเข้าไป แต่ไม่ใช่เจตนารั้งไว้นะ ( อันนี้น่าจะเข้าใจคำว่า
ไม่เจตนาได้เนาะ )

 

เอกวีร์ คุณ จะชงอะไร สองคำถามแล้ว
ไม่เห็นจะเข้าเรื่องสักที
วิตก วิจารณ์จะตามเฉพาะ สิ่งหยาบ พอขึ้นสุข ปิตในองค์ฌาณ ๒ มันจะรู้ มันจะไม่ตาม เพราะว่าเอกคตาจิตนั้นจะไม่วิ่ง

ทีนี้อานาปานสติจะไปได้ถึงแค่ส่วนที่เราเคยระลึกได้เท่านั้น ตัวละเอียดกว่านั้นเช่น ราคะละเอียด อวิชชาต้องพิจารณาลำดับ จิต ย้อนไป เมื่อรู้แล้วเราจึงจะนำเอาสิ่งนั้นมาอบรม อานาปานสติคราวต่อไปได้ เรียกว่าปัญญาอบรมสมาธิให้เห็นตัวละเเอียดได้ในพระสูตรจึงกล่าวถึงความเพียรไว้ด้วย

 

อ้าว ...สังเกตดีๆสิ มันต้องมีเหตุ

ดูอีกแบบก็ได้ มีหงุดหงิดปรากฏไหม หรือ รู้เฉยๆ ถ้ารู้เฉยๆ บางที่มันคือ
อาการรู้ รูปนอน หากมันจงใจรู้รูปก็จะเย็นๆ ในใจ มีปิติ มีเสียว ระวังลอย แต่ถ้ารู้
แล้วไม่มีจงใจเลย ก็เรื่องของมัน ไม่เหนือย กายมันนอน จิตมันตื่นเล่น

พระท่านว่า จิตมันสอนธรรมเราว่า มันไม่ใช่เรา

 

นี่ๆ ไม่ใช่ มูมู่นะ ตามมู่มู่ทันหรือเปล่าเอ่ย

 

อ้าว หลุดการรู้ลมไปแล้ว ไปรู้อย่างอื่นซะแล้ว

ก็แบบนี้แหละครับ พอคุณบอกว่าละเอียดกว่านั้นไม่มี ผมจะถามอะไร
ต่อได้อีกหละในเรื่องการรู้ลม ผมต้องการถามเรื่องลมต่อ พอคุณบอก
ว่าไม่มี ก็จบ เพราะถ้าคุยต่อ คุณก็จะพาไปรู้อย่างอื่น .....

 

อาจารย์ขันธ์ ขอเสนอแบบนี้ให้พิจารณาค่ะ

วิตก ยกจิตขึ้นสู่ฐาน (จุดลมกระทบเข้า-ออก)
วิจาร ประคองจิตไว้ที่ฐาน (จุดลมกระทบเข้า-ออก)

ส่วนหลวงพ่อฤาษีท่านกล่าวไว้แบบนี้ค่ะ
คำว่า วิตก ก็ได้แก่อารมณ์นึกที่เราจะกำหนดรู้ลมหายใจเข้าหายใจออก
วิจาร ก็ได้แก่ การรู้ว่าเวลานี้เราหายใจเข้าหรือว่าหายใจออก
หายใจเข้ายาวหรือสั้น หายใจออกยาวหรือสั้น

(smile)

 

ปฏิบัติมาตั้งนาน ไม่รู้ว่าเขาเรียกว่าอะไร มาอ่าน ๆ ดู มาแจ่มตอนนี้เอง ฮี่..ฮี่..^^

แล้ว ๆ ถ้าตามลมหายใจลง รู้ไปถึงว่าเวลาหายใจเข้ามันลงไปถึงก้นกบ

กับเวลาหายใจออก มันกระทบท้อง อก ระหว่างคิ้ว กับกระหม่อม มีลมออกนิดหน่อย แต่ส่วนใหญ่จะติดที่กระหม่อมอะคะ (เหมือนติดเพดาน) ตรงนี้เป็นอะไรคะ

 

ท่านแว๊ด ฝึก หายใจแบบไหนบ้างล่ะครับ แบบอานา หรือแบบตามลมหายใจด้วยใจ

 

ฝึกแบบพองยุบอะคะ ถ้าปฏิบัติเป็นเรื่องเป็นราว ^^"

ถ้าเวลาปกติ ประจำวัน จับพองยุบบ้าง ตามลมหายใจบ้าง (ถ้าอ่านหนังสือ หรืออยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์)

ถ้าเวลาปกติ แบบมีอะไรกระทบก็บริกรรม อย่างเช่น เห็นหนอ คิดหนอ ฯลฯ

ไรงี้อะคะ แบบนี้จะกำหนดเกือบทั้งวัน แต่จริง ๆ จะพองยุบ ค่ะ ^^

 

มีเสริมอาจานขันธ์แน่นอนครับ อาจานขันธ์กล่าวชอบแล้วครับ
แต่อาจานนิฯของผมหมดท่าครับ
ที่หลุดคำพูดนี้ออกมา "หลุดการรู้ลมไปแล้ว"
ก็แสดงว่า อาจานนิฯของผมไม่รู้จักอานาปานสติซะจริงๆนิครับ

เมื่อผ่านฌานหนึ่งไปแล้ว อามีสก็ไม่ต้องใช้ วาจาดับ
ไปหลุดลงหลุดลมอาไร ลมหายใจแสดงไตรลักษณ์ให้เห็นต่างหาก

ถ้าไม่รู้ลมตรงนี้จะผ่านเข้าฌานหนึ่งไม่ได้ครับ
ฌานหนึ่งกับลมเป็นอัญญะมัญญะปัจจัยซึ่งกันและกัน
จะให้ดีถึงตรงนี้อย่ารีบร้อน ถอนลมให้หยาบขึ้น
แล้วทำลมให้ละเอียดกลับที่เดิม จะเห็นประโยชน์ครับ

อย่าลืมนะครับ ถ้าอานาไม่บริบูรณ์ สติปัฏฐาน ๔ บริบูรณ์ไม่ได้ครับ

;aa24

 

อาจารย์ขันธ์ พูดเหมือนหลวงพ่อฤาษี

 

2 กับ 4 เอาเปรียบกันนี่