"ความฝัน เทพสังหรณ์" สัญญานเตือนจากเบื้องบน

เพื่อนผู้ปฏิบัติชอบ
ผู้เ็ห็นสึนามิปี ๐๔ ในเช้าวันเกิดเหตุ
มีนิมิตในเดือน พย. ๕๐
เห็นคลื่นใหญ่ทางอันดามัน คนตายเป็นสิบเท่าของสึนามิคราวก่อน พระบอกเดือนพฤษภา

รอดูอยู่.. นี่เพิ่งต้นพฤษภา
นาร์กิสเข้าพม่า คนตาย ๓๐๐ นี่ ๒๐๐๐๐ ยังไม่พบอีกหลายหมื่น
คลื่นใหญ่็ก็มาทางอันดามัน แต่มาจากไซโคลนไม่ใช่จากแผ่นดินไหว ...
หรือนี่แหละที่มีนิมิตไว้...

อีกอันที่ท่านมีนิมิต บอกว่าให้สร้างบ้านจัดสรรในที่สูงเพื่อหนีน้ำ
อึ๋ย....
ซื้อเรือเอี้ยมจุ้นแทนได้ไหมเอ่ย

 

เมื่อเดือนที่แล้วผมเห็นในนิมิตเป็นตัวเลข 77 ไม่แน่ใจว่าเป็น
1) วันอาทิตย์ ขึ้น ๗ ค่ำ ( 11 พฤษภาคม 2551 )
2) หรือ ขึ้น ๗ ค่ำ เดือน ๗ ( 10 มิถุนายน 2551 )
3) หรือ แรม ๗ ค่ำ เดือน ๗ ( 25 มิถุนายน 2551 )
4) หรือ 7 กรกฎาคม 2551

ไม่เกี่ยวกับเลขเด็ดใบ้หวยใดๆครับ ยืนยันได้

 

เรื่องที่เราฝันมันเป็นเรื่องที่ตัวเราเองยังไม่อยากจะเชื่อเลยนะเพราะว่า ความฝันที่แปลกแต่เป็นอาจเป็นจริงในอนาคต เราฝันก่อนที่เราจะมารู้จักเว็บนี้อีกนะ
คือในความฝันนั้นมันเหมือนจริงมากๆ ฝันว่ามีลูกไฟหล่นลงมาจากฟ้าหลายลูกมากๆ ผู้คนต่างพากันวิ่งหนีตายกันยกใหญ่ แต่ในความฝันนั้นไม่ใช้ตัวเราในปัจจุบันนะ เป็นอีกคนที่เราไม่รู้จักแต่ความรู้สึกมันเหมือนตัวเรากำลังได้รับความเดือดร้อนนั้น ในความฝันรู้สึกถึความกลัว ความทรมารของผู้คนรอบข้าง และตัวเองก็สึกสึกอย่างนั้น วิ่งจนเหนื่อย เหมือนกับว่าลูกไฟนั้นจะไม่ยอมหยุดมันยังคงหล่นจากฟ้าลงมาเรื่อยๆ และอีกความรู้สึกหนึ่งก็แว๊บเข้ามาในหัวอีกครั้งในขณะที่วิ่งหนีตายอยู่ ก็คือ ลูกไฟนี้คงจะหล่นลงมาเรื่อยๆ ไม่ยอมหยุดจนกว่าโลกนี้จะลุกเป็นทั้งหมด แล้วก็สะดุ้งตื่น เป็นฝันที่วิ่ง ๆ แล้วก็วิ่งตลอดทั้งความฝัน

แล้วอีกหลายอาทิตย์ต่อมาก็ฝันอีกเป็นเรื่องที่แปลกเหมือนกัน
ในความฝันเป็นเป็นเหมอนอุโมงค์น้ำที่ไหนก็ไม่รู้ไม่เคยเห็นมาก่อน นั้นความฝันมีผู้คนเดินเบียดกันเต็มไปหมด บางคนนั่งพักแต่ก็มีการร้องไห้ มีความเศร้า ให้เห็น แล้วเราก็เห็นพระรูปหนึ่งเดินอยู่ใกล้ๆกัน เราก็เดินเบียดคนผู้เพื่อจะเข้าไปทามว่าเราจะเดินไปไหนกัน และคนเยอะแยะนี้เค้ามาจากที่ไหนกันนะ และที่นี้คือที่ไหนกัน ตอนนั้นในหัวก็มีแต่คำถามทั้งนั้น ดูถ้าทางพระรูปนั้นไม่ได้ให้ความสนใจในคำถามนั้นเลย ในความรู้สึกตอนนั้นเหมือนกับว่าทุกคนในที่นี้จะตั้งหน้าตั้งตาเดิน ๆ แล้วก็เดินไปข้างหน้าอย่างเดียว ไม่มีการพูดคุยกันเลย แล้วเราก็เดินไปตามเขาไปเรื่อยๆ อุโมงค์น้ำนั้นมันใส ใสมากๆ มีแต่น้ำล่วนๆ แล้วก็ตื่นมาพร้อมกับความมืนงงๆ ภาพเหมือนจริงมากๆ แปลกจัง

 

ไม่ได้เข้ามาเล่าความฝันตั้งนานแล้ว พอดีเมื่อกี้เห็นพี่ฟอกแมนสุดหล่อเข้ามาโพสเลยตามเข้าดู แล้วก้อนึกถึงความฝันของแคทเมื่ออาทิตย์ก่อนที่ฝันว่าน้ำท่วม แล้วมีการสั่งอพยพคน ก้อเลยตะงิดใจกลับไปเปิดดูว่าฝันวันไหน (เขียนไว้ใน hi5 ค่ะ) ปรากฎว่าเป็นที่ 2 พ.ค. ก้อเลยไปย้อนดูข่าวว่าพายุนาร์กิสเข้าวันไหน ปรากฎว่าเป็นวันที่ 3 ช่างบังเอิญจริงๆๆ อ๋อแถมวันที่ฝัน ก่อนนอน แคทได้สวดมนต์ นั่งสมาธิ แล้วก้ออ่านหนังสือเรื่องกฎแห่งกรรมของหลวงพ่อจนหลับไป แปลกดีค่ะ แล้วนี้ล่าสุดมื่อวันที่ 7 ฝันว่ามนุษย์ต่างดาวบุกโลก แล้วถล่มตึก เสียหายยับเยิน ซึ่งวันนั้นก้อฟังธรรมะก่อนนอนอีกแล้ว ขอให้เป็นแค่ฝันฟุ้งซ่าน ไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะค่ะ อ้อ แล้วไม่ต้องห่วงนะค่ะ เวลาที่ฝันนี่ มีคนช่วยให้แคทหนีเอาตัวรอดได้ตลอดเลย :d

 

เดือนนี้ มีการคำนวณออกมาว่า จะมีเหตุการณ์ไม่ดีในเมืองไทย ระวังตัวกันหน่อยก็ดีครับ

 

เมื่อคืนนี้ความฝันของผมตอนหนึ่งน่าสนใจดีครับ
เลยอยากจะนำมาเล่าให้ฟังสักเล็กน้อยครับ

ฝันว่าเดินทางอยู่ในป่า แล้วไปเจอกองเสื้อผ้าอยู่เป็นหย่อมๆ
ซึ่งเสื้อผ้าที่ว่านั้นเป็นชุดขาวที่ผู้ปฏิบัติธรรมตามวัดต่างๆใส่กันทั่วไป
แต่เสื้อผ้าที่ว่านี้มีลักษณะเก่า เลอะเทอะ เปรอะเปื้อนมาก และถูกถอดทิ้งไว้เกลื่อนกลาด
พอผมกวาดสายตาไปอีกสักหน่อย ก็เจอร่างกายของผู้ปฏิบัติธรรมซึ่งมีทั้งที่ผมรู้จักและไม่รู้จัก
นอนเปลือยกายอยู่ในพุ่มไม้บ้าง ในพงหญ้าบ้าง บางคนก็ถูกทำร้าย บางคนก็ถูกตัดมือ บางคนก็ถูกตัดเท้าทิ้ง
ดูแล้วน่าเวทนายิ่งนัก ในฝันพอผมไปเจอใคร ผมก็จะเอาชุดขาวปฏิบัติธรรมที่อยู่แถวๆนั้นแหละ
ไปคลุมตัวให้ แล้วผมก็ปลุกให้ลุกขึ้น พร้อมกับบอกว่า "ลุกขึ้นมาปฏิบัติหน้าที่ได้แล้ว"
คล้ายๆกับว่าเวลามันเหลือน้อยแล้วอย่างงั้นแหละ

ในฝันมีพี่ชายคนหนึ่งที่ผมรู้จัก ความรู้สึกในฝันบอกว่าแกเดินไม่ได้เพราะขาพิการ 2 ข้าง
แต่แกก็เป็นผู้ปฏิบัติธรรมคนหนึ่ง มิหนำซ้ำ"เขา" (เขานี่ใครก็ไม่รู้นะ) ยังมาตัดเท้าทั้ง 2 ข้างแกทิ้งไปอีก
พอผมไปเจอแก ผมก็เอาเสื้อขาวที่มอมแมมอย่างที่ว่านั้นแหละคลุมตัวแก แล้วปลุกแกลุกขึ้นมาทำหน้าที่
และผมก็พูดประมาณว่า "พี่ปรีชานี่ มีกรรมเยอะนะ ถึงได้โดนหนักแบบนี้ ยังต้องใช้กรรมอีกเยอะ"
(ถึงแม้ว่าชื่อจริงของพี่คนนี้จะไม่ใช่"ปรีชา"ก็ตาม) แล้วผมก็เห็นแกตะเกียกตะกายลุกขึ้นมาเดิน
แบบทุลักทุเลมากๆ ในฝันผมสะเทือนใจมากๆ จนเกือบร้องไห้เลยครับ

 

*** ไม่ถูกทาง ****

หลงทาง...ออกนอกศาสนา
หลงความเห็น....นอกศาสนา
เหมือนตัดแขน ตัดขา...ของตัวเอง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

กินมาก นอนมาก ฝันมาก

ธรรมด๊า ธรรมดา

วิสัยของลิงชอบกินกล้วยอยู่แล้วนิ

หึหึ

 

อนุโมทนาสาธุครับ ไม่มีอะไรเม้นท์ ยังไม่มีความรู้ ติดตามอ่านตลอดเลย เพื่อจะเจอฝันคล้ายกันบ้าง สาธุ

 

เหล่าพุทธบุตรที่ลงมาสานกิจพุทธะนั้น
ต่างหลงทางเดินทางผิด จึงไม่บรรลุธรรม
ดุจคนแขนขาขาด จึงทรงกิจพุทธะไม่ได้
สิ่งที่คุณต้องทำ คือ เตือนสติให้เราลุกขึ้น
เดินตรงทางคือปฏิบัติธรรม (เอาผ้าขาวห่มให้)
ละโลภ โกรธ หลง แล้วพวกเขาจะรู้แจ้ง
ว่าสิ่งใดควรทำ ไม่ควรทำ ไม่หลงผิด


การก่อสร้างวัตถุมากมาย ล้วนไร้ประโยชน์
มีวัดให้มารอยู่ ย่อมไม่ใช่ที่ๆ พุทธะจะเกิดได้
จงเร่งปฏิบัติให้ได้มรรคผลโดยเร็ว จึงจะทำกิจได้ครับ


คนที่คนต้องเตือน คือ คนในเว็บนี้ เพราะคุณมีบารมีทำได้
และคุณต้องเตือนเขาให้ปฏิบัติละโลภ โกรธ หลง ไม่หลงไปทำอย่างอื่น
ไม่หลงฤทธิ์ หลงบุญ หลงสวรรค์ หลงโลก บ้า ฯลฯ นะครับ

 

ที่ๆ พุทธะจะเกิดได้ คือ ป่าไม้สงบร่มเย็น
ป่าคือเสนาสนะแห่งพุทธะ ไม่ใช่วัดที่ใหญ่โต
เราเสียเวลารวมเงินสร้างวัด สร้างพระกันมากมาย
แต่จิตใจเรากลับไร้ซึ่งพุทธะ (ไร้การรู้ การตื่น การเบิกบาน)

 

คำพูดเหมือนดูดี แต่เป็นทางมาแห่งบาปกรรมอันใหญ่หลวง
คนสร้างวัดหรืออะไรก็ตามเขาก็ได้บุญไปตามกุศลเจตนาของเขา ส่วนคนที่ตำหนิติเตียนบุญกุศลไปนรกอย่างเดียว ลองไปอ่านพระไตรปิฎกดูก็จะรู้ว่าพระพุทธเจ้าทรงอนุโมทนากับคนที่สร้างวัด ไม่เคยตำหนิติเตียนอย่างที่นำมาอ้าง เราจะเลือกเดินตามอย่างพระพุทธเจ้าหรือจะเอาตามโวหารที่คิดกันเอง

 

เมื่อคืนนั่งสมาธิแผ่เมตตาเหมือนทุกๆวัน...หลับไป...เหมือนกึ่งฝันกึ่งตื่น...จิตเห็นเหล่าวิญญาญมากมายมาหา...เราแผ่เมตตาให้...เหล่าวิญญาญบอกว่าเป็นชาวพม่า...สะดุ้งตื่นมาแผ่เมตตาอีกครั้ง...หลับไปก็เห็นเช่นเดิมอีก...และเขาเหล่านั้นก็บอกว่าตนเป็นชาวพม่า...เป็นผู้ที่ได้รับเคราะห์กรรมที่เกิดขึ้น...เป็นอยู่อย่างนี้ทั้งคืนจนเหนื่อย...เนื่องจากเหมือนไม่ได้หลับเลย...เพราะจิตจะแผ่เมตตาตลอด...เพื่อให้เขาพ้นจากทุกขเวทนาที่เกิดขึ้น...
จนเช้าตื่นสายเลย...ลุกขึ้นมาจะไปทำสังฆทานที่วัด...เปิดดูทีวี...เป็นช่วงข่าวพอดี...เห็นข่าวบอกว่าประชาชนชาวพม่ากลัวผีผู้ประสบเคราะห์กรรม...จนต้องหนีไปนอนที่วัดกัน...เนื่องจากได้ยินเสียงร้องไห้โหยหวลระงม...จนชาวพม่านอนกันไม่ได้...เอ....
อ่านข่าวหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่งก็ลงข่าวเช่นกัน...
เราจึงโทรศัพท์ไปหาอาจารย์ที่แพร่ท่านบอกว่า...เหล่าวิญญาญผู้ตายได้รับความทุกข์ทรมานมาก...เพราะตายโดยไม่รู้ตัวกัน...กว่าจะรู้ตัวกันก็นานหลายวัน...และศพก็ไม่มีผู้มากระทำการบำเพ็ญกุศล...จึงกลายเป็นวิญญาญไร้ญาติขาดมิตร...มีแต่ความโศกเศร้าเสียใจ...
วันนี้ตั้งใจจะสวดมนต์แผ่เมตตาให้เขาเหล่านั้น...จึงขอวิงวอนผู้มีจิตเมตตา...ช่วยกันทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เขาเหล่านั้นด้วย...
แอ๋มคาดหวังว่าเหล่าชาวเวปพลังจิต...ผู้มีจิตเมตตาจะส่งพลังแห่งความรัก...ความอบอุ่น...ส่งพลังแห่งจิตเมตตาที่เราสั่งสมมาไปให้เขาเหล่านั้น...
แอ๋มขอกล่าวขอบพระคุณล่วงหน้ากับท่านผู้มีเมตตาจิตทุกท่านนะคะ...

 

ต่างคนต่างทำหน้าที่ให้ข้อมูลมั้งครับ .... สร้างวัดไปด้วย แล้วก็รู้ตื่นเบิกบานไปด้วยกันก็ได้ เปลือกก็ทำหน้าที่ของเปลือก ก้านก็ทำหน้าที่ของก้าน ใบก็ทำหน้าที่ของใบ แก่นก็ทำหน้าที่ของแก่น ต่างเป็นส่วนประกอบกันอุ้มชูให้ศาสนายังอยู่

 

เมื่อคืนนี้ฝันไปว่า เห็นวัตถุสีเงินมีดวงไฟวิ่งรอบๆ ลอยผ่านหน้าบ้านไป จากนั้นภาพก็จะตัดมาที่ศูนย์การค้า MBK และก็เห็นวัตถุเดียวกันนี้ลอยผ่านไปเป็นเส้นตรงหลายๆลำ รูปร่างแปลกๆ
และก็มีกล่องใบนึง เปิดออกมาเป็นอุปกรณ์ต่างๆ และมีมือนึง ดึงเส้นยาวๆออกมา 3 เส้น พอดึงออกมาแล้วกลายเป็นพญานาค 3 ตน
และก็ดึงอุปกรณ์บางอย่างออกมา แล้วเป็นครุฑ
ตื่นมาก็ยังงงๆอยู่ว่าหมายถึงอะไร ไม่รู้เกี่ยวกับลม และน้ำรึเปล่าครับ

 

ถ้ารู้หน้าที่ก็ดี แต่ถ้าหลงผิดก็ต้องตักเตือน การกระทำของบางท่าน ไม่รู้ว่าตนเองกำลังบ่ายหน้าไปสู่โลกันตรมหานรกด้วยมิจฉาทิษฐิ แต่เข้าใจไปว่าตนกำลังเดินไปบนหนทางแห่งพุทธะ ซึ่งถ้าไม่กระตุกให้รู้ ก็จะสายเกินไป

บางท่านพิจารณาธรรมแบบไม่แยบคาย ฟังผู้อื่นพูดในเรื่องแก่นของศาสนา ก็จะจับแต่แก่น แต่ยังจับประเด็นไม่ถูก จึงไม่เข้าใจเรื่องประโยชน์และไม่ใช่ประโยชน์ขององค์ประกอบแต่ละอย่างภายในศาสนา เวลานำมาพูดจึงเพียงเล่นโวหารให้ดูเหมือนนักปราชญ์พูด หากคนฟังที่ไม่แน่นในหลักพระพุทธศาสนาก็จะไม่ทันได้คิด หลงเชื่อกันไปโดยไม่พิจารณาก่อน จึงพากันทำลายพระพุทธศาสนาโดยไม่รู้ตัว สุดท้ายก็ไปอบายกันหมด

หลักการปฏิบัติของพระพุทธศาสนาอยู่ที่ ทาน ศีล ภาวนา ทางที่ดีก็คือทำให้สมบูรณ์ทุกด้าน ไม่ใช่ว่าทำแค่ด้านใดด้านหนึ่ง จะเปลือกก็ดี จะแก่นก็ดีก็ทำให้ครบถ้วนสมบูรณ์

เวลาที่ทราบว่าใครทำบุญกุศลไม่ว่าจะระดับใด ก็ควรอนุโมทนากับเขา เราก็จะได้บุญกับเขาไปด้วย ที่สำคัญเป็นการพัฒนาจิตใจของตน ช่วยขจัดมานะทิษฐิในใจตนเองได้เป็นอย่างดี นี่เป็นการขัดเกลาตนเองในเบื้องต้น เป็นแค่เปลือกหรือกะพี้ แต่ถ้าแค่นี้ทำไม่ได้ก็ป่วยการจะไปพูดเรื่องแก่นของพระศาสนา

นี่คือหลักที่พระพุทธเจ้าวางไว้ ถ้าเขาสร้างวัดหรือทำกุศลใดๆ แต่เราเห็นว่าเขายังทำไม่สมบูรณ์ ก็ควรแนะทางแห่งบุญที่สูงขึ้นไปอีก เช่นศีล หรือ ภาวนา เป็นต้น ไม่ใช่ไปติเตียนเขา เพราะการติเตียนบุญกุศลใดๆ เป็นบาปมหันต์นัก ถ้าทำบ่อยๆก็ไปอบายแน่นอน แต่หากมีความเห็นผิดนี้ติดแน่นในขันธสันดานแถมยังป่าวประกาศให้คนอื่นเชื่อถือตามไปด้วยและพากันติเตียนบุญกุศลอีก ก็ไม่พ้นโลกันตร์ ซึ่งเป็นมหานรกที่ร้ายกาจกว่าอเวจีเสียอีก หมดหนทางบรรลุมรรคผลนิพพาน นี่เป็นโทษของการติเตียนกุศลธรรม ผู้ขาดปัญญาย่อมไม่ทันพิจารณาโทษที่ดูเหมือนเล็กน้อยนี้ แต่จริงๆแล้วเป็นอันตรายอย่างใหญ่หลวงต่อตนเอง

 

พายุไซโคลน นาร์กิส

วันนี้วันพระ

ขอเชิญชวนเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ พลังจิต
ช่วยอุทิศบุญกุศล แผ่เมตตาให้กับ พี่น้องชาวพม่า
ที่อยูก็ดี ที่ทุกข์ก็ดี ที่ดับล่วงไปแล้วก็ดี
ขอให้พี่น้องชาวพม่า มีความสุขเพิ่มขึ้น ไม่ทุกข์ร้อนเพิ่มเติม
ที่ทุกข์มากก็ขอให้น้อย ที่ทุกข์น้อยก็ขอให้หายไป
ขอดวงวิญญาณทุกดวง อย่าห่วง อย่ายึดติด
ปล่อยวาง เดินทางสู่สุขคติ ภพภูมิที่สวยงาม ด้วยเทอญ
สาธุ สาธุ สาธุ .....

 

ผมก็ช่วยแผ่กุศลให้มาหลายวันแล้วครับ เพราะรู้สึกสงสารจับใจ
และอีกอย่าง ผมรู้สึกผูกพันธ์กับคนพม่าพอสมควร เพราะตอนอยู่เมืองไทย
แถวๆที่ผมอยู่มีพม่าที่ผมรู้จักหลายคน และเคยมีลูกน้องเป็นพม่าเป็นพันคน

คนพม่าเขาจะนับถือพระมากๆ เวลางานบุญงานกุศลเขาจะตั้งใจทำมากๆ
เวลากราบพระผู้หญิงพม่าจะนั่งลงกับพื้นดินไม่ห่วงเรื่องเลอะเทอะเปรอะเปื้อนแล้วใช้ผ้าไสบที่คล้องคออยู่
ปูรองกับพื้นดิน แล้วกราบลงบนผ้านั้นงามๆ ผมเห็นภาพนี้ทีไร ผมยังรู้สึกอายๆอยู่เลย
เพราะขนาดผมเอง พวกเราเองก็เถอะ ก็ยังทำไม่ได้เท่าเขาเลย แต่ก็นั่นแหละครับ วัฒนธรรมของใครของมัน

ผมเคยไปทานข้าวห้องพักของคนงานพม่าบ่อยๆ ในห้องของเขาจะมีรูปพระ หิ้งพระแทบทุกห้องเลย
แล้วแต่ละห้องเขาจะประดับโคม ประดับไฟหิ้งพระของเขา เป็นพุทธบูชา อย่างสวยงามที่สุดเท่าที่จะทำได้เลยแหละ

"สาธุขออำนาจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ จงบันดาลใหบุญกุศลที่ข้าพเจ้าสั่งสมมาแล้วด้วยดี
ด้วยทาน ด้วยศีล ด้วยภาวนา ตั้งแต่ร้อยชาติพันชาติ หมื่นชาติแสนชาติก็ดี จนถึงปัจจุบันชาตินี้ก็ดี
จงถึงแก่ผู้ประสบภัยจากพายุนากีสเมื่อไม่กี่วันนี้ทุกผู้ทุกนาม ทุกภพ ทุกภูมิด้วยเถิด
ขอให้บุญนี้จงแปลงสภาพไปเป็นพลังส่งให้ดวงวิญญาณทั้งหลายเหล่านั้น จงไปเกิดในภพภูมิที่สูงขึ้น
และสู่สุขติภพด้วยเถิด และหากผู้ใดที่เคยทำบุญทำกุศลมาบ้างก็ขอให้บุญของข้าพเจ้านี้
จงเหนี่ยวนำให้พวกเขาเหล่านั้นมีปัญญาสว่างไสว สามารถนึกถึงบุญเก่าที่ตนเองได้ทำมาดีแล้วออกโดยพลัน
เพื่อให้พวกเขาเหล่านั้น ได้ไปเสวยบุญของตนเองตามสมควรด้วยเถิด

สาธุ สาธุ สาธุ"