สารพันปัญหา ตอบโดยคุณ nopphakan

ขอบคุณมากครับท่านนพ อาการเป็นดังที่ท่านนพกล่าว ครับ ตั้งแต่น่องลงไป และใต้ข้อศอก จะมีอาการแบบนี้แทบทุกเช้าหลังจากตื่นครับ และอาการตึงๆเสียดๆศรีษะผมเป็นมานานมากหลายปีอยู่ครับ แล้วกรณีนี้สำหรับผู้ที่ต้องการกำลังบุญผมควรให้เขาหรือเปล่าครับ ที่กล่าวคือผมไม่ได้หวงหรือสนใจบุญอะไรมากมาย แต่ถ้าให้ไปแล้วไปทำไม่ดีผมไม่ให้หรอกครับ แล้วถ้าควรให้ผมควรมีวิธีบอกกล่าวอย่างไรถึงจะถูกต้องครับท่านนพ เพราะที่ผมทำก็แค่แผ่เมตตาหลังจากนั่งสมาธิก่อนนอนเท่านั้นครับ ตอนนี้ผมก็มีอาการปวดหลังเล็กน้อยทั้งที่ไม่ได้ไปยกของหนัก คือพอขยับมันก็จะแปล้บๆเสียวๆครับ ขอบคุณอีกครั้งนะครับ

 

ประเภทที่เกาะหน่องเกาะใต้ศอกเป็น
อะไรที่อุทิศยากสุดนะ
การอุทิศคือขึ้นด้วยพระรัตนตรัยก่อนบวกกับของเราแล้วรวมกันและอุทิศแบบให้เลยให้แบบหมดใจ ไม่ต้องไปบอกไปแนะอะไร คือให้ไปเลย แต่มีความจำเป็นต้องใช้น้ำเป็นสื่อก่อนนะครับ(อนาคตถ้าจิตพอมีกำลังจิตน้ำไม่จำเป็นต้องใช้) หลักสังเกตุให้ทำจนกว่าไอ้ที่ยิบๆ มันจะกลายเป็นเส้นตรงๆขึ้นบนและหน่อง และใต้ศอกเรารู้สึกเบา และรวมๆเหมือนอากาศรอบๆตัวเรามันขึ้นข้างบนตรงๆขึ้นฟ้าอย่างเดียว ช่วงแรกอาจหมดน้ำหลายขวดลิตรหน่อย(เรื่องปกติ) วันไหนยิบๆอีกก็ทำอีก อ้อๆ เทน้ำลงพื้นดิน ตอนทำเท้าเปล่าๆเหยียบดินหรือหญ้าด้วย. ทำได้ไม่นาน เด่วกิริยาทางกายที่เล่าให้ฟังที่เคยเป็นมานานหลักปีมันจะหายได้ของมันเองรวมทั้งที่แป๊บๆที่หลังด้วยนั่นหละ
พอเข้าใจเนาะ

 

กล่าวแบบนี้ได้ไหมครับท่านนพ ขออำนาจคุณศรีพระรัตนตรัยและบุญบารมีที่ข้าพเจ้าปฏิบัติมาขออุทิศส่วนบุญส่วนกุศลนี้ให้กับผู้ที่อยู่รอบตัวข้าพเจ้าด้วยเถิด
ว่าแล้วเดี๋ยวลองไปทำคืนนี้เลยดีกว่า ตอนพิมนี่ยิบมาถึงคอถึงหลังถึงต้นขาเลยครับท่านนพ
ส่งกันหลายรอบแน่แบบนี้
ท่านนพครับคือพวกเขาคือจิตที่ตกค้างไม่มีกำลังพอ เลยต้องมาเกาะเราแบบนี้เหรอครับ

 

ทำไปสองรอบครับ ใช้น้ำขวดลิตรแขนขาเบาหวิวเลยครับ แต่รอบ 2 ผมกล่าวแบบนี้นะครับ
ข้าเจ้าขอนอบน้อมต่อทุกสิ่งและสิ่งศักสิทธิ์ทั้งหลายขอสายน้ำเป็นสื่อและเป็นพยานข้าเจ้าขออุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้กับจิตวิญญานทั้งหลายที่อยู่รอบตัวข้าเจ้าไปยังจุดคัดสรรด้วยเถิด
รู้สึกได้ผลคล้ายๆกันนะครับ แต่รอบ 2 ความนอบน้อม และใจมันถึงกว่า รู้สึกชัดเจนกว่าครับว่ามันเหมือนมีอะไรรอบๆตัวพุ่งขึ้นฟ้า นานเหมือนกันครับเทน้ำเสร็จเดินเข้าบ้าน นั่งพิมซักพักถึงจะหายไป แต่ก็ยีงไม่หมดนะครับสัมผัสยังเหลืออยู่เป็นจุดๆ
ตอนแรกว่าจะค่อยทำพรุ่งนี้แต่พอบอกเขาไปว่าเดี๋ยวไปทำให้เลยตอนนี้ละ ขนลุกทั้งตัวเลยครับ
ตอนนี้ก็ปฏิบัติแบบนี้ไปเรื่อยๆ นะครับ มีอะไรแนะนำเพิ่มเติมบอกได้นะครับท่านนพ
ขอบคุณครับ

 

อยากถามเพิ่มครับ องค์นี้ ช่วยด้านไหน บ้าง และ ก่อน คล้องคอ ต้อง อาราธนา ยังไงครับ

 

ตื่นมาเช้านี้ นอนตัวเบาสบายติดเตียงเลยครับ ท่านนพสิ่งศักดิ์สิทธิ์นี่ดีมากนะครับแค่นอบน้อมระลึกถึงท่านก็มาทันทีเลย ถึงตอนนี้ก็พอเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองมั่งนิดหน่อยละครับ เพราะอาการที่ผมเป็นนี้เป็นๆหายๆ มานานมากละครับพอผ่านไปนานๆมีอาการหนักมากขึ้น ตัวผมมันก็จะเบาสบายแบบนี้ละครับโดยไม่ได้ทำอะไรแต่ก็ราวๆ 1เดือนขึ้นไปครับถึงจะเบา ที่แท้เกิดจากการมีอะไรมาเกาะนี่เองครับ พอรู้วิธีเราก็ไม่ต้องรอสามารถทำได้โดยไม่ต้องรอให้มีอาการก่อนครับ แต่จากบทที่ผมกล่าวก็รู้สึกใช้ได้ทั้งสองทางนะครับส่งผลเหมือนกันขอเพียงเปิดใจระลึกและเข้าใจถึง ไม่ได้มีอะไรแบ่งแยกเลยครับ ขอบคุณครับท่านนพ
อ้อตอนแรกผมก็คิดว่าผมจะเอาบุญกุศลจากไหนไปให้เขาละนี่บุญก็ไม่ได้ทำวัดก็ไม่ได้เข้า มันเกิดขึ้นจากการปฏิบัติดีปฏิบัติชอบอยู่ทุกลมหายใจ แบบนี้หรือเปล่าครับท่านนพ
ถามเพิ่มเติมครับท่านนพ ผู้ปฏิบัติล้วนต้องเจอแบบนี้ตลอดใช่หรือเปล่าครับ

 

บทบูชาหาได้ตามเนท ที่ขึ้นด้วย นะโมกาเยนะฯ นะครับ แต่ทริคที่สำคัญเลยถ้าจะไปได้ดีทางสายนี้คือ การฝึกขอรวมบารมีให้มาปรากฎอยู่เหนือศรีษะเยื้องไปด้านหน้าตัวเองครับ เหมือนเรามองระเบียงชั้น ๒ แค่บารมีอยู่ห่างหน้าฝากเราไปมุมด้านหน้าด้านบนเล็กน้อยครับ (^_^)

 

ใช่ครับเรื่องปกติ ขึ้นอยู่กับว่าจะผ่านได้ช้าหรือเร็วจากกำลังสติทางธรรมที่จะทำให้เรารู้แนวทางไปต่อนั้นเองครับ ทางไปต่อก็เหมือนที่ส่วนตัวเอามาเล่าให้ฟังนั่นหละครับผม
ปล ปกติส่วนตัวไม่ค่อยสงสัยกิริยาทางด้านธรรมครับ แต่มักจะใช้การพยายามลองผิดลองถูกเพื่อให้ผ่านไปให้ได้ก่อนด้วยตัวเอง
ยกเว้นกรณี แก้ไม่ได้จริงๆจึงเข้าหาครูบาร์อาจารย์ที่มีความสามารถทางจิตสูง หากท่านว่าทำอย่างไร พอท่านแนะครั้งเดียวเราก็จะทำได้เลย(คือส่วนตัวน้อยมากที่จะต้องทำเป็นครั้งที่สองถึงผ่านครับเรื่องสภาวะนะครับ )เพราะได้สะสมกำลังไว้เป็นทุนจากการที่พยายามลองผิดลองถูกด้วยตัวเองมานั่นหละครับ(ไม่ใช่ว่าเก่งนะ) ยกเว้นบางกรณีที่จะต้องไปแสดงให้ดูต่อหน้า เช่น เรื่องการเข้าสมาธิระดับโน้นนี่นั้นว่าแบบนี้ใช่ไหมแบบนี้ถูกไหม เพื่อ ป้องกันการหลงสภาวะหลงตัวเองมันไม่เหมือนกับเจอแล้วสงสัยและมาถามเลยนะครับผลที่ได้จะต่างกันครับ ทริคบางอย่างแม้ส่วนตัวถามท่านก็ไม่บอกก็มีครับ ลองใช้งานลองทำเองอยู่หลายเดือนด้วยวิธีการต่างๆจนมีพื้นฐานพอท่านค่อยแนะนำ มันก็จะง่ายอีกสำหรับเราเช่นเคยครับ เพราะเรากรรมกรสะสมกำลังมาก่อนนั่นเอง. ในขณะที่การถ่ายทอดนั้น ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีก็เขียนหมดแล้วหากมีใครถามครับ
ที่เล่ามา คือประสบการณ์ที่นำมาถ่ายทอด พูดให้เห็นถึงที่มาทั่วไป ยังไม่นับรวมในส่วน ที่ละสังขารไปแล้วที่มีชื่อเสียงต่างๆ ซึ่งไม่ควรกล่าวอ้างชื่อท่านเหมือนพวกที่ชอบเอาชื่อท่านมาอ้างเพื่อเสริมให้ตนดูดีเพื่อการได้รับการสรรเสริญ แต่ไม่มีความสามารถแสดงหรือทำได้จริงพิสูจน์ได้จริงเหมือนที่ชอบอ้างอีกนะครับ แต่ส่วนตัวจะแฝงแทรกลงในคำอธิบายแทนครับ

 

ขอบคุณครับท่านนพ ตอนนี้เท่ากับเราก็อบรมตัวจิตและให้เขาเรียนรู้ไปแบบนี้นะครับ เพราะถ้าจิตป่วยกายป่วยเราก็ไม่ดีไปด้วย ยังไงก็ต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันไปเรื่อยๆอยู่แล้ว ถ้าเขาได้รู้และกระทำแต่ในสิ่งที่ควร เราก็ไม่ต้องเหนื่อยมาก ซึ่งบางครั้งเขาก็กลัว เราก็บอกถอนฟันไม่เจ็บหรอกหมอฉีดยาชา(เพิ่งถอนฟันซี่กรามที่มันเกินเพราะมันผุเนื่องจากแปรงไม่ถึง) บางครั้งเขาก็ใจร้อนชอบตัดสินใจโดยไม่มองให้ละเอียดก่อน ผมว่าเขาเหมือนเด็กเล็กๆที่ยังไม่มีอะไรแต่ชอบอวดเก่งอวดรู้นะครับ บางทีเดินผ่านคนที่กำลังอารมณ์ไม่ดีเราก็สัมผัสสภาวะที่ไม่ดีมากระทบเรา ก็ต้องบอกไปยุ่งทำไม ซึ่งทั้งหมดที่เป็นอย่างนี้ก็ต้องโทษเรานี่ละที่รักเขาเลยตามใจมากไปหน่อย
สรุปคือตอนนี้รู้การทำงานเป็นส่วนๆมากขึ้นครับ แต่ทุกๆส่วนก็ต้องร่วมมือกันครับ สุดท้ายก็มาที่มรรค 8 ละครับ
ปล. ปกติผมก็ไม่ค่อยสนใจอะไรเท่าไหร่ครับเน้นทำๆๆๆหลายๆอย่างมันก็ค่อยรู้มากขึ้นที่ละน้อยละครับเมื่อก่อนผมหลงไปไกลมากกว่าจะกลับมาอยู่กับตัวเองได้(ฝึกแต่สติ แต่เป็นสติไม่ชอบ) และถ้าไม่มีผู้รู้เสียสละเวลามาบอกกล่าวหรือแนะนำมันก็ยากที่จะผ่านไปได้นะครับ เพราะคนที่ปฏิบัติก็จะสัมผัสได้ด้วยตัวเองรู้เข้าใจว่า สัมผัสนี้เป็นแบบนี้ แต่เราก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แก้ได้อย่างไร คนอื่นที่มาอ่านเขาก็จะมองว่าเราเพ้อไปหรือเปล่า แล้วผมจะพูดเรื่องแบบนี้ให้ใครฟังได้ซักกี่คนในโลกนี้ครับท่านนพ ผมจึงมองว่าเราไม่สามารถช่วยคนได้ทั้งโลกแต่เราสามารถช่วยคนที่เขามาขอให้เราช่วยได้ผมถือว่าสุดยอดแล้วครับ

 

สวัสดีค่ะท่านนพ ได้ติดตามอ่านกระทู้ของท่านนพมาสักระยะแล้วค่ะ
ทำให้ได้ความรู้และข้อคิดต่างๆ มากมาย และรู้สึกว่าท่านนพคงจะช่วยแนะนำดิฉันได้ดี
คืออยากให้ท่านนพช่วยชี้แจ้งและนำนำเกี่ยวกับการทำสมาธิหน่อยค่ะ

ขอเล่าเริ่มจากเมื่อสมัยยังเรียนอยู่ เคยนั่งสมาธิแบบกำหนดลมหายใจ
แต่จำไม่ได้ว่าใช้คำภาวนาว่าอะไร แต่ตอนนั้น นั่งกำหนดลมเรื่อยๆ
แล้วสักพักลมหายใจหายไปและคำภาวนาก็หายไปด้วยค่ะ

ตอนนั้นไม่รู้ว่าคืออะไร แต่ในใจรู้สึกกลัวขึ้นมา เลยออกจากสมาธิไปค่ะ
จากนั้นก็ไม่ค่อยได้ทำสมาธิเลยค่ะ แต่มีไหว้พระสวดมนต์บ้างค่ะ

เคยลองหายข้อมูลมาค่ะว่าที่ลมหายไปเพราะจิตเราเริ่มเป็นสมาธิ
แต่ตั้งแต่นั้นก็ไม่เคยทำได้เลยค่ะ


และหลังจากนั้นหลายปี จนมาปัจจุบันนี้ อยากที่เริ่มฝึกสมาธิใหม่ค่ะ
แต่เหมือนไม่รู้จะเริ่มด้วยวิธีไหนดีค่ะ เพราะมีสมาธิสองแบบที่ตัวเราเองเอามารวมกัน
คือแบบ1 กำหนดลมหายใจและรับรู้ลมหายใจที่ปลายจมูก
แบบ 2 คือกำหนดลมหายใจ รับรู้ว่าลมหายใจเข้าออก แต่จิตเราจะเพ่งไปที่กลางหน้าผากค่ะ


ข้อถามนะค่ะ
1.ควรทำสมาธิแบบไหนดีค่ะ
2.เมื่อทำสมาธิจนลมหายใจหายไป แล้วต้องทำอย่างไรต่อไปค่ะ
3.สมาธิที่ตัวเราเคยทำได้ แปลว่าเรามาถูกทางใช่ไหมค่ะ
4.ถ้าเราฝึกจนถึงระดับหนึ่งแล้ว จะสามารถฝึกกสิณลม โดยจับเอาลมหายใจตัวเองได้ไหมค่ะ และมันจะอัตรายไหมค่ะ
5.อยากฝึกแต่กลัว และตัวเองก็ไม่หนักแน่น ไม่ขยัน ไม่ทำต่อเนื่อง และง่วงด้วยค่ะ
พอจะมีวิธีแก้หรือกุศโลบายหลอกล่อตัวเราไหมค่ะ

ขอท่านนพช่วยชี้ทางให้ผู้ไม่รู้อะไรอย่างดิฉันด้วยค่ะ และ ขอขอบคุณอย่างสูงค่ะ

 

แป๊บๆว่างจะมาตอบให้อีกซักพัก

 

ท่านนพว่างเมื่อไหร่ค่อยมาตอบก็ได้ค่ะ
รอได้เสมอค่ะ ☺

 

สมาธิที่ผ่านมาในอดีตไม่มีอะไรผิดปกติครับ
มาแระ ครับ คืองี้ลมหายใจไม่ได้หายไปไหนครับ แต่ ณ เวลานั้นมันหยาบเกินกว่าที่จิต
จะสนใจ นึกภาพออกไหม เหมือนเรากำลังตั้งใจทำงาน แต่เพื่อนเราเดินไปมา
แต่ว่าเราไม่ได้สนใจเพื่อนเรา เพื่อนเราไม่ได้หายไปไหนครับ ลมหายใจก็เช่นเดียวกัน

ส่วนคำภาวนา เป็นเพียงเครื่องเชื่อมโยงที่ทำให้จิตสงบเฉยๆครับ เพียงแต่ถ้าใช้คำที่
มีความหมายดีๆ จิตจะมีโอกาสสงบได้มากกว่า ถ้าได้ติดตามมา สังเกตุไหมว่า
ส่วนตัวจะไม่เน้นในเรื่องของคำภาวนาเลย แต่จะให้เน้นการระลึกรู้ลมเข้าและออก
หยุดอยู่ที่ปลายจมูกแค่นั้น เพราะอะไร เพราะว่า ตรงต่ำแหน่งนี้ เป็นจุดเชื่อมระหว่าง
นามธรรม กับ รูปธรรม ซึ่งจะเป็นต่ำแหน่งที่สร้างสติทางธรรมที่ดีที่สุดในร่างกาย
ถ้าสังเกตุพระป่ามีชื่อบางท่าน จะเน้นในจุดนี้ หรือท่านที่เด่นด้านพิเศษในอดีต
ก็จะเน้นบริเวณที่ปลายจมูกหรือในโพรงจมูก
เพียงแต่ว่า เราจะต้องเสริมความละเอียดให้จิตเพิ่มเติมด้วยการ ดันลมหายใจให้ลึก
ถึงท้องเวลาหายใจเข้าให้ท้องพอง เวลาหายใจออกให้ท้องยุบ
และที่สำคัญที่สุดก็คือ ห้ามไปตามดูลมหายใจเป็นอันขาดเพราะไม่งั้น
ต่อให้นั่งสมาธิทั้งชาติ ก็จะตันแค่ปฐมฌานครับ
ส่วนการที่เห็นเส้นสาย ของลมหายใจได้ มันเป็นแค่ผลของสมาธิครับ
ไม่ได้เห็นจากการไปตาม....
และการที่เรารู้สึกกลัวในกิริยาต่างๆหรือในขณะหลับตา จะบอกว่ามันเป็นกันทุกคนครับ
เพียงแต่ตรงนี้ให้แก้ด้วยการฝืนไปอีก ๓ ถึง ๔ ครั้ง จิตจะมีกำลังและไม่กลัวได้เอง..
**จำเป็นต้องฝืน**
ส่วนในการนั่งสมาธิแล้วเรารู้สึกหน่วงๆที่กลางหน้าฝากหรือเหนือบริเวณระหว่างคิ้วนั้น
เป็นเรื่องที่ดี สังเกตุได้ จะเกิดในขณะที่เราหลับตาปกติลงไปแล้ว ถ้าเรายังมองตรงๆ
ในขณะที่หลับตาอยู่ ตรงนี้จะไม่เกิดครับ และมันจะเหมือนเรามีตาเดียว
ซึ่งโดยตามหลักการนั่งสมาธิแล้ว จะต้องเกิดตรงนี้เป็นปกติ
แค่เราโน้มตาลงมองลิ้นปี่ เหมือนสายตาพระพุทธรูป ก็จะเกิดแล้ว
ซึ่งมันจะตัดการใช้ความคิดจากสมองไปแบบธรรมชาติครับ...

โดยรวมคือ ๑ ระลึกลมหายใจเข้าออกหยุดปลายจมูกดีแล้ว แต่เพิ่มเติมตามที่บอก
๒.หน่วงๆถือว่าดี แต่ให้ดูว่า หลับตาปกติแล้วหรือยัง....
แต่จะแนะนำเจริญสติให้ต่อเนื่องในระหว่างวันให้มากขึ้น
เช่นเดินนับก้าวบ้าง เวลาไปเข้าห้องน้ำ หรือไปทานข้าว นอกจากการระลึกรู้ลม
เวลาร่างกายนิ่งๆ ส่วนเวลาทำงานก็ให้ทำงานตามปกติแบบตั้งใจทำให้ให้เต็มที่ไป
และอย่าลืมดับความอยากเล็กๆน้อยๆ ก่อนรับประทานอาหาร ให้ดับก่อนค่อยทาน

กสิณลม มีให้เลือก ๒ แนวทาง
๑.เพื่อเป็นแนวทางเดินให้จิตเดินปัญญาได้
ด้วยการใช้ความรู้สึกว่ามีลมกระทบ แล้วสังเกตุการเปลี่ยนแปลง
ว่ารู้สึกอย่างไร มันเป็นอย่างไร หัดสังเกตุ และให้มาพิจารณา
ก่อนที่จะลืมตาตื่นว่า วันนี้พลาดเรื่องอะไรบ้าง และก่อนจะนอน
ก็ให้พิจารณาซ้ำว่าพลาดเรื่องอะไรบ้าง(วิธีระลึกว่าพลาด
ทำร่วมกับเจริญสติในระหว่างวันได้)

๒.ให้ใช้คำภาวนาตรง ในโหมดกสิณลมก่อน ด้วยการภาวนา หายใจเข้า วาโย
หายใจออก กสิณัง......
และก็ไม่ต้องสนใจอะไร ให้เหมือนมองตาเดียวผ่านเหนือระหว่างคิ้วไปเรื่อยๆ(หลับตาปกติ
มองลิ่นปี่แล้ว)
และอย่าไปสนใจว่าจะชัดไม่ชัด และอย่าไปสนใจว่าจะเห็นอะไร
นอกจากจะเห็นคล้ายๆลมกลมๆมันหมุนๆมีอะไรรอบๆวงกลมที่หมุนๆ(บอกใบ้ๆ)
ต้องเป็นผ่านระหว่างคิ้วนะครับ
ถ้าเผลอลืมตาปกติมองภาพมันจะหายทันที ไม่ต้องสน ให้ระลึกรู้ลม
๓ ถึง ๔ ครั้ง ภาพจะปรากฏได้เอง....
และถ้าเห็นกลมๆที่ว่าได้เมื่อไร ห้ามไปพยายามรักษามันเป็นอันขาด
อย่าไปรักษาเพื่อให้เห็นนานขึ้น......
ถ้าเห็นได้ปุ๊บ ให้ระลึกรู้ตัวออกมาปั๊บแต่อย่าลืมตา และให้ ระลึกปุ๊บออกปั๊บ
ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำไปเรื่อยๆ

มันจะกลายเป็นกำลังสมาธิสะสมที่จะทำให้ข้ามระดับนี้ไปสู่
สมาธิระดับปฎิภาคนิิมิต ที่มีแสงสว่างในตัวรวมๆกันเลยดูสว่างได้เอง
ถึงตรงนี้ ถ้าระลึกได้ ให้หมุนมันวนซ้ายให้ได้..
แต่จะโดนดูดได้เป็นเรื่องปกติ ไม่ต้องกลัว ไม่มีทางตาย...
และต้องหาระยะที่จะหมุมด้วยตัวเอง แนะว่า ในมุมที่เรายืนอยู่ระเบียง
และมองมาที่พื้นชั้นล่างครับ....

การฝึกกสิณ ถ้าจะถึงระดับที่เริ่มใช้งานได้ ให้จำไว้เลยว่า

ไม่ว่าจะเกิดอะไร ที่พิศดาร ไม่ว่าการรู้ สิ่งพิเศษต่างๆ
หรืออะไรต่างๆที่พิศดารระดับโลกแค่ไหน ก่อนที่จะปั่นปฏิภาคนิมิตนั้น
ให้จำเอาไว้ว่า มันคือตัวขวางการเข้าถึงระดับใช้งานได้ทั้งสิ้นครับ....
ปล.เข้าใจเนาะ...

 

พี่นพคะ เป็นไปได้มั้ยที่เหงื่อคนเราหยดลงพื้นแล้วลุกติดไฟได้
ติ๊ต่างว่าเป็นไปได้แล้วเกิดจากอะไร อันตรายไหมคะ
ถ้าสมมุติเกิดขึ้นจริงต้องแก้ไขม้้ย

ขอบคุณค่ะ

 

ขอบคุณมากค่ะท่านนพ เข้าใจอะไรๆขึ้นเยอะเลยค่ะ ท่านนพอธิบายได้เห็นภาพมากค่ะ
ขอขอบคุณท่านนพมากๆอีกครั้งนะค่ะ

 

ติ๊ต่างว่าเป็นไปได้นะ สาเหตุเกิดจาก ระบบพลังงานเปิดจากดินสู่ข้างบน...
ระบบพลังงานแบบที่มีอยู่ใน ท่ารำมวยจีน หรือไทเก๊ก ทางจีนๆ
ที่ประมาณว่า ท่าเปิดฟ้าเปิดดินที่ทางจีนๆเรียกกันนั่นหละ ที่มันจะเป็นคล้ายๆท่อวงกลม
ใหญ่ขนาดเท่าลำตัวเรา หมุนจากศรีษะลงมา ถึงก้นแล้วค่อยแยกลงไปตามขา
และลงดิน แล้วพลังงานที่ถ่ายเทเป็นคล้ายท่อนี้
มันไปดึงพลังงานกระแสกำลังต่ำ ที่ชอบเกาะหน่อง เกาะแขนช่วงที่ต่ำกว่า
ข้อศอกลงมา ที่ปกติเราจะต้องทำบุญแล้วใช้น้ำร่วมด้วย มันได้กระชากพลังงาน
ต่ำเหล่านี้ลงสู่พื้นดินไป ก็เลยเป็นอย่างที่เราถาม...
ถามว่าดีไหม อ้าว ก็ดีนะซิน เป็นการถ่ายเทพลังงานต่ำที่มาเกาะกาย
เราอีกวิธีการหนึ่ง
วิธีแก้ คือให้เฉยๆ ไม่ต้องคิดอะไร

 

สวัสดีครับท่านนพ สอบถามอะไรเพิ่มเติมครับช่วงนี้ผมจะมีอาการแน่นๆ ตื้อๆที่ตำแหน่งกลางหน้าอก บริเวณที่ จิต -ใจ นะครับ อาการนี้เชื่อมต่อกับอาการ เสียดๆตื้อๆในหัว ถ้าส่วนหน้าอก เบาบางส่วนกลางหัวก็เบาบางด้วย อาการนี้จะว่าไปเป็นมานานหลายปีอยู่ โดยปกติถ้าผมวางสัมผัสไว้ที่หน้าอกโดยความอ่อนน้อม มันก็จะเบาลง และเหมือนมีพลังงานจากในหัวมันไหลออกมาทางจมูก ถ้าอ้าปากมันก็จะไหลออกมาทางปากด้วยครับ ถ้ามันออกไปอาการต่างๆก็จะเบาบางลงครับผม
โดยปกติผมก็จะรู้ลม ตามแนวทางอานาปาณะ แบบที่ท่านนพกล่าวมาละครับและถ้ามันไม่แน่นมากเกินไป ผมก็จะไม่ไปวางสัมผัสที่หน้าอกครับและถ้าวางสัมผัสที่หน้าอกนานๆเหมือนเมื่อก่อนก็จะมีอาการผ่อนคลายมากทั้งกายทั้งจิตเบาสบาย เหมือนคนขี้เกียจ เหมือนคนตายที่สบายมากๆแบบนั้นเลยครับ แล้วอาการแน่นๆทั้งหลายก็จะหายไปซักพักนึง แล้วก็ค่อยๆกลับมาเสียดๆตื้อๆเหมือนเดิมครับ
แต่มาพิจารณาก็อาจจะเป็นเพราะสติทางธรรมผมไม่มากพอแบบที่ท่านนพเคยกล่าวไว้ เพราะมันจะเกิดมาเองไม่ได้ครับ

 

วางทิ้งไปเลยครับ แบบคิดในใจว่า
สัมผง สัมผัส เรื่อง ตบะ ฌาน ญาน
เรื่องพิเศษ ข้าพเจ้าขอทิ้งไปเลย
สังเกตุผลใหม่ที่หน้าอกอีกรอบ
ปล.ยิ่งทิ้ง ยิ่งเบา ยิ่งอัตโนมัติครับ

 

เรียนถาม ลุง นพ ไม่ทราบว่าช่วงเมื่อวาน ลุง นพ อยู่ กทม ป่าว พอดี ผมเห็นคนหนึ่งเหมือนลุงนพเลยเดินผ่านมา เราก็ได้แต่สงกะสัย

 

เรียนถามคุณนพ
คือตัวเองจะสวดมนต์นั่งสมาธิวันโกนกับวันพระ ถ้าไม่ได้ไป ตจว. หลังๆเริ่มสังเกตุว่าวันที่เราจะปฏิบัติ 2 วันนี้ เราจะมีอาการเหมือนเวียนหัวเหมือนบ้านหมุนอาการเหมือนคนไม่มีแรง ยิ่งช่วงเย็นๆหลังเลิกงานยิ่งเป็น ต้องรีบอาบน้ำเพื่อมาสวดมนต์ แต่พอสวดมนต์นั่งสมาธิเสร็จก็ไม่เป็นอาการแบบนี้ วันอื่นๆ ก็ไม่เป็นคะ ไม่ทราบว่าเกิดจากอะไร ต้องทำอย่างไรคะ ขอบคุณมากคะ